Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Feder

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01.302.18 r., 29.03.2018 r., 26.04.2018 r., 26.07.2018 r., 04.10.2018 r., 28.11.2018 r.

sprawy przeciwko

1.  J. F. (F.)

synowi K. i G. z domu C.,

ur. (...) w C.

oskarżonemu o to, że:

w okresie od 23 lutego 2013r. do 6 grudnia 2013r. w C., działając wspólnie i w porozumieniu z B. F. uporczywie nękał pokrzywdzonych poprzez wysyłanie do nich z różnych numerów telefonów wiadomości tekstowych o treści obraźliwej oraz zastraszającej, a nadto wykonywanie połączeń telefonicznych o różnej porze dnia i nocy, wzbudzając u nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, czym działał na szkodę R. i L. D., przy czym działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,

tj. o czyn z art. 190a§1 kk w zw. z art. 12 kk

2.  B. F. (F.) z domu S.

córce B. i T. z domu G.,

ur. (...) w C.

oskarżonej o to, że:

w okresie od 23 lutego 2013r. do 6 grudnia 2013r. w C., działając wspólnie i w porozumieniu z J. F. uporczywie nękała pokrzywdzonych poprzez wysyłanie do nich z różnych numerów telefonów wiadomości tekstowych o treści obraźliwej oraz zastraszającej, a nadto wykonywanie połączeń telefonicznych o różnej porze dnia i nocy, wzbudzając u nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, czym działała na szkodę R. i L. D., przy czym działał w krótkich odstępach czasu

tj. o czyn z art. 190a§1 kk

orzeka

przy zastosowaniu przepisów w brzmieniu przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

1.  w ramach zarzutu aktu oskarżenia oskarżonego J. F. i oskarżoną B. F. uznaje za winnych tego, że w okresie od 23 lutego 2013r. do 5 października 2013r. w C., działając wspólnie uporczywie nękali pokrzywdzonych poprzez wysyłanie do nich z różnych numerów telefonów wiadomości tekstowych o treści obraźliwej oraz zastraszającej, a nadto poprzez wykonywanie połączeń telefonicznych o różnej porze dnia i nocy, wzbudzając u nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, czym działali na szkodę R. i L. D. tj. występku z art. 190a§1 kk i za to na podstawie art.190a§1 kk skazuje J. F. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a oskarżoną B. F. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70§1 pkt.1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza wobec oskarżonego J. F. i wobec oskarżonej B. F. na okres próby 2 (dwóch) lat.

3.  na podstawie art. 46§ 1 kk zobowiązuje oskarżonych J. F. i B. F. solidarnie do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych R. D. i L. D. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwoty 10.000 zł (dziesięciu tysięcy) złotych.

4.  na podstawie art. 41a§1 kk zakazuje oskarżonym J. F. i B. F. kontaktowania się z pokrzywdzonymi R. D. i L. D. przez okres 3 (trzech) lat i zakazuje, w tym okresie, zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów.

5.  zwalnia obu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

R. D., L. D. oraz oskarżeni J. F. i jego żona B. F. poznali się około 25 lat temu. Mieszkają wszyscy w miejscowości C.. Około miesiąca maja 2012 roku oskarżeni zaproponowali R. D. pracę opiekunki starszej kobiety w miejscowości K. w Niemczech. Pokrzywdzona została zmienniczką B. F. w opiece nad tą osobą (okoliczności bezsporne).

W miesiącu sierpniu 2012 roku, oskarżony przyjechał do R. i L. D. i zarzucił pokrzywdzonej, że źle się zajmuje starszą kobietą. Od tego momentu zaczęła się nerwowa atmosfera między stronami. W grudniu 2012 roku, R. D. pojechała wraz ze znajomymi do K., żeby po raz kolejny zmienić B. F.. Wówczas oskarżeni zaatakowali pokrzywdzoną słownie (zeznania A. P. (k.85v,418-418v).

W dniu 12 lutego 2013 roku B. F. straciła pracę opiekunki na terenie Niemiec i R. D. miała ją szybko zastąpić. Od tego czasu aż do 4 października 2013 roku oskarżeni J. F. i B. F. wspólnie zaczęli nękać R. i L. D. wysyłanymi do nich z różnych numerów telefonów, o różnej porze dnia i nocy, wiadomości tekstowych o treści obraźliwej oraz zastraszającej:

- w dniu 23 lutego 2013 roku, o godzinie 23:32, L. D. otrzymał smsa z numeru (...), o treści: „Na pewno zona mówiła o sms muj przyjaciel pisał do zony na pewno się pochwalila do meza co pisal i prubowala dzwonic do niego nie długo wstawie na fizbuka zdjencia pana zony z Niemcem w restalracji i zobaczymy pana mine przykro mi to muwic ale pani bozenka miała racje ze pana zona ma tutaj faceta dlatego tak szybko przyjechała i widziałam na własne oczy co ta pani wyprawia zal mi pana kiedyś jeszcze napisze do pana” (wydruk k.5),

- w dniu 10 marca 2013 roku, o godzinie 21:10, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 666-170-885, o treści: „P. zona dzisiaj jechala do widzburga z przystojnym facetem do knajpy marko jechal za nimi i robil zdjencia wyslalam je do mojego kolegi jozka on bendzie wiedział co zrobić panie lucjanie gdzie pan ma oczy niech pan po cichu przyjedzie do niemiec mi jest przykro panska zona wywija panu take numery czy pan tego niewidzi czy niechce pan widzieć co z pana za facet ze pan tego nie sprawdzi” (wydruk k.43),

- w dniu 13 marca 2013 roku, o godzinie 20:25 pokrzywdzona otrzymała smsa, z nr 539-830-543, o treści: „Policja jusz była marko naslal urząd celny bendzie wesoło znikniesz z karlstadt bardzo szybko obiecałam to bozence marko co dzień pokazuje ciebie nowym znajomym zniszcze ciebie jeszcze się tobie nie znudzilo wariatko” (wydruk k.25),

- w dniu 17 marca 2013 roku, o godzinie 22:06, pokrzywdzony otrzymał smsa, z nr 539-830-543, o treści: „panska zona podala numer do wlascicielki marko dużo dzwoni do niej”. W dniu 25 marca 2013 roku, o godzinie 10:19 pokrzywdzony otrzymał sms o treści: „D. samochód to galaksi czy zefira szybciej zchodzi musze się przyjzedz pozdrowienia dla zony” (wydruki k.5-8),

- w dniu 18 marca 2013 roku o godzinie 20:13, pokrzywdzony trzymał smsa z nr 539-830-543, o treści: W. dzisiaj panska zone cos podupadla chyba cos się wydazylo zniszcze ja albo dostala kosz” (wydruk k.44),

- w dniu 25 marca 2013 roku, o godzinie 15:20 pokrzywdzony otrzymał sma, z nr 539-830-543, o treści :”Witam panska zone wywiozą jak ja dopadną” (wydruki k.5-8),

- w dniu 30 marca 2013 roku, o godzinie 18:59, pokrzywdzona otrzymała smsa, z nr 886-166-786, o treści: „W. wyjechalas swinio bo bylam u ciebie” (wydruk k.27),

- w dniu 2 kwietnia 2013 roku, o godzinie 23:30, pokrzywdzona otrzymała smsa, z nr 790-265-440, o treści: „ Ja o pani nie zapomniałem o takiej kobiecie dużo wiem bende pania sledzil az do bulu slyszalem ze w niemczech tesz pania prześladowali i szykują na pani przyjazd nowe atrakcje. B. jussz pan J. z pania. B. na wakacjach prawdo podobnie az 2 miesiace bendzie fajnie.” (wydruk k.27),

- w dniu 20 kwietnia 2013 roku o godzinie 8:51, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 787-240-860, o treści: „Witam pare dni temu spotkałam B. jej niemiecki jak u ciebie R. ale ona mala myszka niech pracuje ale wszyscy czekamy na ciebie ona jest tylko do końca kwietnia a od MAJA zaczniemy ciebie gnembic i merliz tak długo az znerwow ciebie wykopią. K. załatwi 2 pania z pod O.. J. nie może się doczkac był pare dni temu unas i widział ta pania, a ty znowu policja na karku urząd celny urząd skarbowy i no i moich przyjaciul MAJ pelen wrazen a w Polsce opieka urząd skarbowy o dochodach twoich w niemczech ubezpieczenie twoje sprawdzić trzeba ale to inni ludzie się tym zajmują. do maja czekamy” (wydruk. 98-99),

- w dniu 25 kwietnia 2013 roku o godzinie 15:12, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 787-240-860, o treści: „ Jak tam panie lucjanie domek stoi na sprzedaż czy do spalenia przez panska zone zastanow się pan koledzy obseruja pana i panska zone w Niemczech.” (wydruk k.48),

- w dniu 28 kwietnia 2013 roku, o godzinie 12:06, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 889-594-362, o treści: „Praca w karlstad doprowadz was do rospadu zniszczymy was MARKO i przyjaciele” (wydruk k.48),

- w dniu 1 maja 2013 roku, o godzinie 11:18, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-036-703, o treści: „ P. praca w lesie tez już ZUS jest zawiadomiony znajda pana w lesie o panu wiemy wszystko co pan robi gdzie pan jest pan nas niezna a my pana i panska zone tak mamy zdjęcia. do zobaczenia o 9 dzwoni pan do zony podsłuchy sa wszędzie” (wydruk k.48),

- w dniu 2 maja 2013 roku, o godzinie 16:01, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-036-713, o treści: „Wszystko pan przekazal wczoraj zonie niech wie ze interesujemy się panem i panska zona tak ja kochamy ze długo bendzie wspominać karlstadt a pan przyniej się wykończy. Do miłego (wydruk k.49),

- w dniu 3 maja 2013 roku, o godzinie 10:09, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-036-713, o treści: „ Witamy pana jak tam zona padla” (wydruk k.53),

- w dniu w dniu 5 maja 2013 roku, o godzinie 11:54, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr (...), o treści: (...) (wydruk k.53),

- w dniu 6 maja 2013 roku o godzinie 19:32, pokrzywdozna otrzymała smsa z nr 788-036-715 o treści: „Kurewka kurewka szmata szmata” (wydruk k.70),

- w dniu 10 czerwca 2013 roku o godzinie 23:18, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 511-199-194, o treści: „ ??i ze znajomi z Niemiec sorki za puzną godzine ale 1 godz. temu pytali” (wydruk k.72),

- w dniu 15 lipca 2013 roku o godzinie 19:36, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr (...), o treści: „Dowiedziałam się ze następnym razem będą gówna niech nie wychodzi sama przekaże pan żonie” (wydruk k.93),

- w dniu 25 lipca 2013 roku o godzinie 22:40, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 889-184-015, o treści: „ Mamy uzbierane 850 euro na wynajęcie ludz w Niemczech jak i w Polsce za ten ostatni icydent panskej żony jeżdzi po K. i pokazuje nanas palcami przyjaciel miał rację ale my to mamy wdupie w W. ja sama namowie moich znajoych a jeżdżę tutaj 3 lata to krowa nie boi sięmy jej pomożemy a znajomy się w Polsce nią zajmńie my kasy nie żałujemy zaiurka była po 150 euro typowa SZMATA” (wydruk k.93),

- w dniu 4 sierpnia 2013 roku o godzinie 00:49, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-099-064, o treści: „Co nowego u pana pamientam o panu i panskiej żonie, zawsze bendę o was pamiętał pozdrowienia z dalekiech gór i głębokiego morza.” (wydruk k.94),

- w dniu 5 sierpnia 2013 roku o godzinie 17:27, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-099-064, o treści: „ Kocham panską żone jeszcze bardziej po kocham.pa” (wydruk k.94),

- w dniu 7 sierpnia 2013 roku o godzinie 17:24, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 788-099-064, o treści: „ Czas ucieka a my nie długo znowu się spotkamy” (wydruk k.101),

- w dniu 9 sierpnia 2013 roku o godzinie 14:24, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 883-633-591, o treści: Dzwoniłam do pani ale na darmo dlatego napiszę krutko internet to wspaniała rzecz wiem o pani wszystko pani byli pracodawcy (znalazłam ich 4) przyślą mi opinię o pani pracy przetłumaczę sobie i dostarczę odpowiednim władzom- złodziejko i pamiętaj Niemcy to uczciwi ludzie” (wydruk k.101),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 18:17, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-912-958, o treści: „ Długo się nie odzywałam bo byłam w turcji. (...) słyszałam znowu o panskiej zonie teraz my weżniemy się zanią nie pomoże jej nikt my jej pokażemy co my potrafimy a zapewniam że dużo. B. wszędzie.” (wydruk k.131),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 18:18, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-912-958, o treści: „ Długo się nie odzywałam bo byłam w turcji. (...) słyszałam znowu o panskiej zonie teraz my weżniemy się zanią nie pomoże jej nikt my jej pokażemy co my potrafimy a zapewniam że dużo. B. wszędzie.” (wydruk k.131),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 18:20, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-912-958, o treści: „ Długo się nie odzywałam bo byłam w turcji. (...) słyszałam znowu o panskiej zonie teraz my weżniemy się zanią nie pomoże jej nikt my jej pokażemy co my potrafimy a zapewniam że dużo. B. wszędzie.” (wydruk k.131),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 18:21, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-912-958, o treści: „ Długo się nie odzywałam bo byłam w turcji. (...) słyszałam znowu o panskiej zonie teraz my weżniemy się zanią nie pomoże jej nikt my jej pokażemy co my potrafimy a zapewniam że dużo. B. wszędzie.” (wydruk k.131),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 18:22, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-912-958, o treści: „ Długo się nie odzywałam bo byłam w turcji. (...) słyszałam znowu o panskiej zonie teraz my weżniemy się zanią nie pomoże jej nikt my jej pokażemy co my potrafimy a zapewniam że dużo. B. wszędzie.” (wydruk k.131),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 18:23, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 788-912-958, o treści: „ Długo się nie odzywałam bo byłam w turcji. (...) słyszałam znowu o panskiej zonie teraz my weżniemy się zanią nie pomoże jej nikt my jej pokażemy co my potrafimy a zapewniam że dużo. B. wszędzie.” (wydruk k.131),

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku o godzinie 00:39, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 883-633-591, o treści: „ Jak tam wszystko ok.” (wydruk k.102),

- w dniu 19 sierpnia 2013 roku o godzinie 21:05 pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 880-316-473, o treści: „Czemu jesteś taka smutna to jest to co mnie oszukiwalas przez pare lat. Pozdrawiam” (wydruk k.132),

- w dniu 19 sierpnia 2013 roku o godzinie 21:07 pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 880-316-473, o treści: „Czemu jesteś taka smutna to jest to co mnie oszukiwalas przez pare lat. Pozdrawiam” (wydruk k.132),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 22:53, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 880-194-716, o treści: „I co panie lucku dupa chodzi dopiero zacznie chodzic buj się pan” (wydruk k.135),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 22:54, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 880-194-716, o treści: „I co panie lucku dupa chodzi dopiero zacznie chodzic buj się pan” (wydruk k.135),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 22:55, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 880-194-716, o treści: „I co panie lucku dupa chodzi dopiero zacznie chodzic buj się pan” (wydruk k.135),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:01, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 880-194-716, o treści: „ P. pędal pędal pędal” (wydruk k.135),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:02, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 880-194-716, o treści: „ P. pędal pędal pędal” (wydruk k.135),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:07 pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 880-194-716, o treści: „Czekam czekamczekamczekam na ciebie i znajde ciebie nawet jak mi się schowiesz w niemczech” (wydruk k.138),

- w dniu 24 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:08 pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 880-194-716, o treści: „Czekam czekamczekamczekam na ciebie i znajde ciebie nawet jak mi się schowiesz w niemczech” (wydruk k.138),

- w dniu 26 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:14, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-136, o treści: „Co nie możesz zasnaćśpujsz w podwórko jestem wszędzie niewidzialny nięwidzialny zawsze bendezątoba nie znasz dnia ani godziny” (wydruk k.139),

- w dniu 26 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:15, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-136, o treści: „Co nie możesz zasnaćśpujsz w podwórko jestem wszędzie niewidzialny nięwidzialny zawsze bendezątoba nie znasz dnia ani godziny” (wydruk k.139),

- w dniu 26 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:27, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-136, o treści: „Co nie możesz zasnaćśpujsz w podwórko jestem wszędzie niewidzialny nięwidzialny zawsze bendezątoba nie znasz dnia ani godziny” (wydruk k.139),

- w dniu 26 sierpnia 2013 roku o godzinie 23:28, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-136, o treści: „Co nie możesz zasnaćśpujsz w podwórko jestem wszędzie niewidzialny nięwidzialny zawsze bendezątoba nie znasz dnia ani godziny” (wydruk k.139),

- w dniu 27 sierpnia 2013 roku o godzinie 21:38, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-042, o treści: „Kocham ciebie daj mi ostatnia szanse proszę bendzie to tajemnica twujmaz się nie dowie kocham o naszym romansie” (wydruk k.205),

- w dniu 27 sierpnia 2013 roku o godzinie 21:42, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-042, o treści: „Kocham ciebie daj mi ostatnia szanse proszę bendzie to tajemnica twujmaz się nie dowie kocham o naszym romansie” (wydruk k.205), ,

- w dniu 27 sierpnia 2013 roku o godzinie 21:43, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-042, o treści: „Kocham ciebie daj mi ostatnia szanse proszę bendzie to tajemnica twujmaz się nie dowie kocham o naszym romansie” (wydruk k.205),

- w dniu 27 sierpnia 2013 roku o godzinie 21:44, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-042, o treści: „Kocham ciebie daj mi ostatnia szanse proszę bendzie to tajemnica twujmaz się nie dowie kocham o naszym romansie” (wydruk k.205),

- w dniu 28 sierpnia 2013 roku o godzinie 00:34, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-086, o treści: „Tata sejla renia jupa jutro sniegu pientro” (wydruk k.141),

- w dniu 28 sierpnia 2013 roku o godzinie 00:33, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 886-751-086, o treści: „Tata sejla renia jupa jutro sniegu pientro” (wydruk k.141),

- w dniu 30 sierpnia 2013 roku o godzinie 00:30, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 886-950-994, o treści: „Witam jak tam ma pan towar z skandynawi mogę jutro podjechać. Pozdrawiam” (wydruk k.149),

- w dniu 30 sierpnia 2013 roku o godzinie 19:43, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 886-751-014, o treści: „D. panska zona z utensknieniem czekaliśmy na nia pozdrowi pan ja od wielbicielek towar mamy na nia przygotowany i się znowu zacznie bleczenie w poduchę.” (wydruk k.150),

- w dniu 30 sierpnia 2013 roku o godzinie 19:44, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 886-751-014, o treści: „D. panska zona z utensknieniem czekaliśmy na nia pozdrowi pan ja od wielbicielek towar mamy na nia przygotowany i się znowu zacznie bleczenie w poduchę.” (wydruk k.150),

- w dniu 30 sierpnia 2013 roku o godzinie 19:56, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 886-751-014, o treści: „ P. pan zonie dzisiaj w nocy i codzien przez miesiąc” (wydruk k.150),

- w dniu 31 sierpnia 2013 roku o godzinie 01:13, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 886-751-014, o treści: „ Panie lucku i do pana po dwie sciezki kase mam przygotuje pan” (wydruk k.150),

- w dniu 31 sierpnia 2013 roku o godzinie 01:14, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 886-751-014, o treści: „ Panie lucku i do pana po dwie sciezki kase mam przygotuje pan” (wydruk k.150),

- w dniu 11 września 2013 roku o godzinie 17:45, pokrzywdzony otrzymał smsa z nr 787-114-813, o treści: „C. tu T. słyszałem zę można u pana kupic cukierki dostałem ten numer od znajomych przy zakupie 2 to 3 gratis.” (wydruk k.201),

- w dniu 4 października 2013 roku o godzinie 20:11, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 787-191-446, o treści: (...) (wydruk k.206),

- w dniu 4 października 2013 roku o godzinie 20:12, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 787-191-446, o treści: (...) (wydruk k.206),

- w dniu 5 października 2013 roku o godzinie 02:29, pokrzywdzona otrzymała smsa z nr 539-718-197, o treści: (...) (wydruk k.206),

(opinia biegłej z dziedziny lingwistyki kryminalistycznej prof. zw. dr hab. J. S. k.858-911, raport z analizy połączeń sporządzony przez analityka kryminalnego Prokuratury Okręgowej w Słupsku M. K. k.173-177, opinia biegłego z dziedziny fizyki H. M. k.472-478).

We wskazanym wyżej okresie pokrzywdzeni, o różnej porze dnia i nocy, otrzymywali również z numerów podanych powyżej tzw. głuche telefony. W tym też czasie otrzymywali wiadomości tekstowe sporządzane przez samego J. F. i samą B. F.. Oskarżony przesłał do pokrzywdzonych blisko 200 smsów, zaś oskarżona 41 smsów.

L. D. i jego żona R. pozostawali ze sobą w stałym kontakcie. Nawet, gdy pokrzywdzona przebywała w K., na terenie Niemiec, pozostawała w kontakcie telefonicznym z L. D.. Każdego dnia wieczorem rozmawiała z mężem i opowiadali sobie nawzajem, jakie otrzymywali smsy.

W dniu 4 kwietnia 2013 roku R. D. przebywała w C.. Tego dnia poszła na spacer ze swoją matką. Wówczas oskarżony jechał za nimi samochodem. Jadąc obok zwalniał, krzyczał coś. W ciągu dnia było kilka takich sytuacji. Potem pokrzywdzona otrzymała od oskarżonego smsa o treści: „boisz się sama chodźic nas jest więcej oczy są wszendzie, pozdrawiam B.…?”(zeznania Z. O. (k.59v,412v-413).

We wskazanym okresie zdarzały się również wielokrotnie, że oskarżeni jechali samochodem w miejscowości C.. Na widok L. i R. D., przejeżdżali specjalnie obok nich kilkakrotnie, pokazywali obraźliwe gesty. Oskarżony również zatrzymywał specjalnie samochód przed przejściem przez ulicę pokrzywdzonych.

Pokrzywdzeni R. i L. D. w związku z zachowaniem oskarżonych czuli się zagrożeni (zeznania L. D. k.2-2v,32-33,41v,83v,87v,92-92v,130v,133v,136v,140v,148v,152v,155v,159,200v,402-405,812-815,817-819v,954v), R. D. k.14-16,69v,71v,90v-91,204v,414-417v,780-783,940,954v).

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o materiał dowodowy wskazany powyżej, a także zeznania K. P. (k.60v,413-413v), M. F. (k.641-643), M. F. (k.441-443), W. O. (k.439-440), K. O. (k.440-440v), M. M. (k.450-451) oraz protokół oględzin (k.20-30,36,107-127), wydruki smsów (k.5-8,21-30,34-35,43-49,53,58,70,72,84,88,93-102,134-135,137-139,141-147,149-151,153-154,156-157,160-161,201-203205-206,246-248,784-800), zdjęcia (k.50-51), informacja z T-M. (k.61-62,75-82,162,166-170,209-210,461-462), protokół przeszukania (k.104-106), protokół pobrania materiału porównawczego (k.123-127), informacja z O. (k.211-212,467-468), informacja z P. (k.463-466), informacja z V. mobile (k.470-471), karty karne (k.263,952-953).

Oskarżona B. F. w swoich wyjaśnieniach wskazała, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego jej czynu (k.255 akt II K 1067/13, 400v-401,). Wyjaśniła, że nic nie zrobiła i czuje się wrobiona w tę sprawę. Nie utrzymuje kontaktów z panią R. i nie ma powodów, aby się na niej mścić. Wskazała, że nie było takich sytuacji, by wysyłała wiadomości tekstowe z innych nr telefonu. Nie dokonywała żadnego przełożenia kart. Od długiego czasu używa telefonu komórkowego N. o nr (...) i posiada nr (...). Wskazała również, że jej mąż posiada dwa telefonu, jeden z końcówką 207. W lipcu 2013 roku przebywała w pracy w Niemczech, a sierpień spędziła w C.. Wskazała również, że raczej wyklucza, aby ktoś pod jej nieobecność dysponował jej telefonem.

Oskarżona podtrzymała swoje wyjaśnienia na rozprawie. Odmówiła składania wyjaśnień dodatkowych oraz odpowiedzi na zadawane pytania.

Oskarżony J. F. również oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k.252-254,400v-401,779-779v). W swoich pierwszych wyjaśnianiach wskazał, że nie łączyły go żadne relacje z R. D.. Początkowo utrzymywali kontakty prywatne z pokrzywdzonymi. Pożyczyli im również pieniądze, z których części nie otrzymali do chwili obecnej. Wyjaśnił też, że pokrzywdzeni wykonywali remont ich mieszkania. Wówczas dysponowali kluczami do tego lokalu. R. D. chciała, by żona oskarżonego znalazła dla niej pracę na terenie Niemiec. Oskarżony podał, że na pewno dzwonił i wysyłał sms-y do R. i L. D. z nr (...). Nie wyrażał żadnych gróźb, ani obraźliwych epitetów. Odnosząc się do znalezionych podczas przesłuchania karty SIM i obudowy stwierdził, że być może zostały pozostawione przez pokrzywdzonych, którzy dysponowali kluczami od mieszkania.

Sąd Rejonowy nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. F. oraz oskarżonej B. F..

Stanowisko przedstawione przez oskarżonych pozostaje w całkowitej sprzeczności z ustaleniami poczynionymi przez Sąd Rejonowy na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Nadto wskazać należy, że wyjaśnienia oskarżonych jakoby to pokrzywdzeni mieli jakikolwiek powód dla składania fałszywych zeznań w ich sprawie, jest nielogiczny i nieuzasadniony.

Przede wszystkim przedstawionej wyżej relacji przeczą zeznania pokrzywdzonego L. D. (k.2-2v). Pierwsze swoje zeznania pokrzywdzony złożył w dniu 26 marca 2013 roku. Wskazał wówczas, że od około połowy lutego 2013 roku wraz z żoną otrzymują uporczywe sms-y oraz głuche telefony. Stwierdził, że przypuszcza, że są one wykonywane przez J. i B. F.. W swoich zeznaniach przytoczył okoliczności dotyczące współpracy z oskarżonymi w sprawie wyjazdów do Niemiec do opieki nad starszą osobą. Wyjaśnił również, że w dniu 12 lutego 2013 roku B. F. została zwolniona z pracy opiekunki na terenie Niemiec i R. D. miała ją szybko zastąpić. Od tego czasu zaczęło się uporczywe nękanie smsami i głuche telefony. Podał wówczas, że szczególnie zaniepokoiły go smsy dotyczące spalenia domku w miejscowości K.. Wyjaśnił, że domek ten należy do jego siostry, która mieszka w Stanach Zjednoczonych i wiedzą o tym domku oskarżeni, ponieważ zostali tam kiedyś zaproszeni przez pokrzywdzonych. Załączył również wydruk sms-ów (k.6-8).

Kolejne zeznania pokrzywdzony złożył w dniu 16 kwietnia 2013 roku (k.32-33). Wskazał wówczas, że na spacerze z żoną, oskarżony mijał pokrzywdzonych. Następnie zatrzymał się na stacji, a po minięciu przez pokrzywdzonych, ruszył w kierunku ich domu. Pokrzywdzony zeznał, że po tym zdarzeniu oskarżony zadzwonił do niego ze znanego L. D. nr 508-962-320. W słuchawce była cisza. Wydzwaniał też regularnie co dwa trzy dni. Załączył też wydruk smsów (k.34-35).

Kolejne zeznania pokrzywdzony złożył w dniu 3 maja 2013 roku (k.41v). wskazał wówczas, że pojawiają się nowe nr telefonów, z których otrzymuje głuche telefony tj.: 788-036-703, 788-036-713. Wskazał również, że analizując treść smsów doszedł do wniosku, że pisze je ta sama osoba. Przekonują o tym zawarte w smsach informacje oraz pisownia. Wskazał również, że jego żona obecnie przebywa w Niemczech. Załączył również wydruk smsów (k.43-49).

W swoich kolejnych zeznaniach złożonych w dniu 3 lipca 2013 roku (k.83v) oraz w dniu 13 lipca 2013 roku (k.87v). Potwierdził w nich, że jest niepokojony kolejnymi smsami.

Kolejny zeznania pokrzywdzony złożył w dniu 12 sierpnia 2013 roku (k.92-92v). Zeznał wówczas, że w Polsce rozmawiał z bratem oskarżonego- M. F., który jest księdzem. Chciał go poprosić o pomoc w związku z zachowaniami J. F., ale rozmowa nie przyniosła rezultatu.

L. D. w kolejnych zeznaniach złożonych w dniu 22 sierpnia 2013 roku (k.130v) podał, że po dniu 12 sierpnia 2013 roku pojawiły się nowe numery (...). Zeznał też, że w dniu 12 sierpnia 2013 roku szedł z żoną ulicą (...) na ulicę (...) w C.. Przy ulicy zaparkowany był samochód oskarżonego, w którym on siedział. Oskarżony ruszył i zbliżył się do pokrzywdzonych. Powiedział też do L. D.: „co mi zrobisz jebany brudasie?”. Następnie spotkali się z oskarżonym na skrzyżowaniu ulicy (...) z ulicą (...). Po zrobieniu zakupów przechodząc ponownie przez jezdnię, usłyszał pisk opon i klakson. Pokrzywdzony wyjaśnił, że nie wtargnęli na jezdnię, a hałas miał spowodować przestraszenie. Zauważył oskarżonego wraz z małżonką. Zdaniem świadka, byli oni zadowoleni z zaistniałej sytuacji, ponieważ doprowadzili do odskoczenia małżonków D.. Pokrzywdzony wyjaśnił, że następnego dnia poszedł na Komisariat w C. i dowiedział się, że oskarżony już informował o pomówieniach z ich strony. Dodatkowo zeznał, że ostatni raz w mieszkaniu oskarżonych przebywał w dniu 14 grudnia 2012 roku, gdzie przeprowadził rozmowę z oskarżonym, który opowiadał mu o kochanku jego żony. Odnośnie remontu w domu oskarżonych wyjaśnił, że miał miejsce w czerwcu 2012 roku. Nie zostawiali również z żoną żadnych kart telefonicznych w tym domu. Nie miałby powodu tego robić. Zeznał, że wraz z żoną użytkują dwa numery telefonów. Załączył również wykaz kolejnych smsów (k.131-132).

W kolejnych zeznaniach przedstawionych w dniach 25 sierpnia 2013 roku (k.133v), 27 sierpnia 2013 roku (k.136v), 30 sierpnia 2013 roku (k.140v), 5 września 2013 roku (k.148v), 11 września 2013 roku (k.152v), 13 września 2013 roku (k.155v), 16 września 2013 roku (k.159), 10 października 2013 roku (k.200v) złożył kolejne wydruki otrzymywanych smsów (k.134-135,137-139,141-147,149-151,153-154,156-157,160-161,201-203)

Pokrzywdzony wyjaśnił, że w otrzymywanych smsach pojawiło się imię D., które nosi członek jego rodziny. Tę osobę znał też oskarżony. Pojawiły się informacje sugerujące handel narkotykami. Także w dniu 9 września 2013 roku oskarżony kilkukrotnie mijał pokrzywdzonego samochodem i krzyczał do niego.

L. D. złożył również obszerne zeznania na rozprawie. Podtrzymał swoje wcześniejsze zeznania (k.402-405,812-815,817-819v,954v). Dodatkowo wyjaśnił, że łączył wysyłane sms- z oskarżonym, ponieważ dotyczyły one jakiejś poprzednio zaistniałej sytuacji lub też pojawiały się w nich imiona bliskich osób z rodziny. Przy tym pokrzywdzony przywołał przykład z zakupem drewna. Wskazał również, że w smsach były liczne błędy ortograficzne i dotyczące składni. Wskazał też, że znajomość rozkładu dnia starszej pani świadczyła o tym, że w pisaniu smsów brała udział oskarżona. Jednocześnie świadek też wskazał, że jest osobą schorowaną i posiada pierwszą grupę inwalidzką. Z uwagi na zachowanie oskarżonych, czuł strach i lęk o swoją rodzinę. Nie mógł z rodziną swobodnie poruszać się po mieście.

R. D. (k.14-16) swoje pierwsze zeznania w sprawie złożyła w dniu 1 kwietnia 2013 roku. Od 14 lutego 2013 roku przebywała w Niemczech i tam również otrzymywała obraźliwe sms-y. Pokrzywdzona zeznała, że w Polsce w dniu 4 kwietnia 2013 roku będąc na spacerze z matką, zauważyła oskarżonego kierującego swoim pojazdem. Zdaniem świadka, oskarżony dziwnie za nimi jechał. Polegało to na tym, że jadąc koło nich zwalniał i patrzył. Takich sytuacji zdarzyło się kilka w ciągu tego dnia. R. D. stwierdziła również, że tego dnia otrzymała od oskarżonego o pseudonimie (...) z nr (...) smsa. Zeznała też, że oskarżony bardzo często jeździł w okolicy domu pokrzywdzonych. W związku z czym R. D. bała się oskarżonego i czuła się przez niego nękana i niepokojona.

Kolejne zeznania pokrzywdzona złożyła w dniu 5 czerwca 2013 roku (k.69v). Wskazała wówczas, że będąc w pracy w Niemczech otrzymywała smsy, a także głuche telefony. Kolejne zeznania złożyła w dniu 18 czerwca 2013 roku i wskazała, że w dniu 6 czerwca 2013 roku w Polsce przechodził obok pokrzywdzonej, śmiał się szyderczo i wypowiadał słowa: „brudas, brudas” (k.71v).

Swoje kolejne zeznania R. D. złożyła w dniu 7 sierpnia 2013 roku (k.90v-91). Wyjaśniła wówczas, że od 1 do 31 lipca 2013 roku przebywała w Niemczech. Wtedy również spotykała oskarżonego i oskarżoną. W swoich zeznaniach opisała sytuacje, gdy oskarżony podjeżdżał samochodem i pokazywał obraźliwe gesty, również zwracał się pokrzywdzonej wulgarnymi słowami.

Pokrzywdzona złożyła również zeznania w dniu 10 października 2013 roku (k.204v). wskazała wówczas, że w dniu 1 października 2013 roku spotkała oskarżonego w C.. Wówczas powiedział do niej słowa: „kurwo pierdolona ja cię zabiję, jeszcze tu jesteś”. Załączyła również wydruk smsów (k.205-206).

Na rozprawie pokrzywdzona podtrzymała swoje wcześniejsze wypowiedzi (k.414-417v,780-783,940,954v).

Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom L. D. i R. D.. Sąd Rejonowy wnikliwie przeanalizował wypowiedzi tych osób, których zeznania zarówno w postepowaniu przygotowawczym, jak i sądowym były bardzo obszerne. Szczegółowość tych zeznań, skrupulatność oraz konsekwencja przekonały Sąd o ich rzetelności. Sąd Rejonowy uznał, że w istocie pokrzywdzeni nie mieliby żadnego logicznie uzasadnionego interesu w tym, aby fałszywie oskarżać J. F. i B. F.. Zawdzięczali im znalezienie pracy na terenie Niemiec. Uzyskali też od nich pożyczkę. W tych okolicznościach nie mieliby powodu dla wykonania niezwykle szczegółowej i rozbudowanej koncepcji rzekomego nękania przez oskarżonych. Wymyślenie i przeprowadzenie tego typu operacji byłoby bardzo czasochłonne i nie dawałoby gwarancji sukcesu w sytuacji możliwości zweryfikowania podawanych przez nich danych. Nadto zeznania pokrzywdzonych pozostają w zgodności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Treść wypowiedzi pokrzywdzonych potwierdziła w swoich zeznaniach Z. O. (k.59v,412v-413) oraz K. P. (k.60v,413-413v).

Wymienione osoby są bliską rodziną pokrzywdzonych. Tę okoliczność Sąd Rejonowy wziął również pod uwagę przy ocenie zeznań tych świadków. Okoliczności przytoczone przez świadków zostały przez nich przedstawione w sposób indywidualny. Brak jest w wypowiedziach tych osób wyuczonych kwestii, które mogłyby sugerować, że uzgadniały z pokrzywdzonymi treść zeznań. Stąd też Sąd Rejonowy uznał, że zeznania świadków są jasne i odpowiadają prawdzie.

Wskazać również należy, że zachowania oskarżonych opisane w wypowiedziach L. D. i R. D. potwierdziła też świadek J. B. (k.74v). W swoich zeznaniach wskazała, że J. F. jest krewnym jej męża. Około 2 lat temu również miała nieprzyjemne sytuacje związane z oskarżonym. Wedle wypowiedzi świadka polegały one na ty, że była przez niego wyzywana. Miała też liczne obraźliwe wiadomości wysyłane przez niego. Wówczas prosiła o pomoc dzielnicowego, który przeprowadził rozmowę z oskarżony i wszystko się zakończyło. Zmieniła też numer telefonu.

W ocenie Sądu Rejonowego, świadek J. B. jest osobą postronną w sprawie, nie jest zainteresowana wynikiem toczącego się postępowania. Pozostaje w relacji rodzinnej z oskarżonym. Nadto doznawane przez nią wcześniej negatywne zachowania oskarżonego, zakończyły się kilka lat temu. W chwili obecnej nie utrzymują już bliskich kontaktów. W tych okolicznościach nielogicznym byłoby przyjęcie, że świadek z chęci odwetu chciałaby doprowadzić do ukazania jego osoby w negatywnym świetle. Dlatego Sąd Rejonowy uznał, że zeznania tego świadka odpowiadają prawdzie.

Okoliczności wskazywane przez pokrzywdzonych oraz ich odczucia względem zachowania J. F. i B. F. potwierdził również świadek A. P. (k.85v,418-418v). Wskazał, że w grudniu 2012 roku odwoził R. D. do Niemiec, gdzie miała podjąć pracę opiekunki. Wówczas spotkał zmienniczkę R. i jej męża. Mężczyzna kazał mu wyjść. Wyjaśnił, że zachowanie oskarżonego odebrał jako niegrzeczność. Rozmowa wymienionych osób była głośna, przyznał jednak że nie słyszał jej treści. Wyjaśnił również, że pokrzywdzona była zdenerwowana zachowaniem oskarżonych, jak tez podczas całej podróży.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania świadka zasługują na przymiot wiarygodności. Są one szczere, jasne i logiczne.

Wypowiedziom oskarżonych w sposób jednoznaczny zaprzeczyła M. F. (k.641-643), która jest córką starszej kobiety, która opiekowały się na zmianę B. F. i R. D.. W swoich zeznaniach podała, że to oskarżona uznała, że pokrzywdzona nie nadaje się do opieki. W opinii świadka, Z oskarżonymi były problemy. Świadek zeznała, że otrzymywała głuche telefony w nocy. Na zachowanie oskarżonego skarżyła się również R. D.. Doszło do tego, że nie chciała już więcej przyjeżdżać do pracy.

Sąd Rejonowy uwzględnił zeznania wymienionego świadka przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Wypowiedzi tego świadka są szczere i konsekwentne.

Sąd Rejonowy w toku postępowania przesłuchał również w charakterze świadka M. F. (k.441-443), który jest proboszczem w parafii w K.. Wymieniony jest również bratem J. F.. Świadek ten zeznał, że dowiedział się od swojej bratowej- B. F., że zrezygnowała z pracy opiekunki. Potem też jedna z parafianek dzwoniła do świadka chcąc go nakłonić, żeby nie bronił swojego brata. Zdaniem świadka chodziło o to, że oskarżony obraził panią D. przy sklepie (...). Potem brat skarżył mu się, że nie może swobodnie poruszać się po mieście, ponieważ jest nagrywany przez pokrzywdzoną. Zeznał też, że słyszał coś na temat smsów, ale nie umiał podać szczegółów. W swoich wypowiedziach świadek przyznał, że pokrzywdzeni skarżyli mu się na zachowanie J. i B. F..

Sąd Rejonowy zasadniczo dał wiarę zeznaniom M. F.. W istocie wszystkie okoliczności przytoczone przez świadka pochodzą z relacji B. F. i J. F.. Poza faktem rozwiązania umowy o pracę przez B. F., świadek przedstawioną w sprawie sytuację zna jedynie z opowiadań. Nie był bezpośrednim świadkiem żadnych zdarzeń. Potwierdził natomiast fakt, że sprawa dotycząca jego brata została zgłoszona na Policję w K. i on również składał w tej sprawie zeznania. Z powyższych względów Sąd Rejonowy nie miał wątpliwości, co do rzetelności zeznań wymienionego świadka.

W sprawie złożyli również zeznania W. O. (k.439-440) i K. O. (k.440-440v). Świadkowie ci wskazali, że wiedzą o istnieniu konfliktu pomiędzy stronami. W. O. jest była bratową R. D.. W swoich zeznaniach wskazała, że nie chce mieć nic wspólnego z tą rodziną. Córka pokrzywdzonej kłamała na rozprawie rozwodowej. Wyjaśniła, że w rodzinie pokrzywdzonych rozmawia się na temat oskarżonych. Podała, że jest to rodzina kłótliwa, a ojciec R. D. zawsze szukał rozwiązania problemów w sądzie.

Sąd Rejonowy uznał, że brak jest podstaw do kwestionowania zgodności z prawdą zeznań wymienionych świadków. Przy czym wypowiedzi tych osób w żadnej mierze nie przekreślają prawdziwości dotychczas przytoczonych zeznań świadków, w tym również R. D. i L. D..

Przesłuchany w sprawie policjant- M. M. (k.450-451) wskazał jasno, że prowadził postępowanie ze zgłoszenia R. i L. D.. Brał udział również w przeszukaniu w miejscu zamieszkania oskarżonych. Przyznał, że mógł powiedzieć pokrzywdzonym, że warto by uzyskać materiał dowodowy wskazujący na bezpośrednie zachowanie osoby podejrzewanej.

Sąd Rejonowy dał wiarę tym zeznaniom. Świadek wykonywał jedynie swoje obowiązki służbowe i brak jest logicznie uzasadnionych powodów dla kwestionowania zgodności z prawdą jego zeznań.

W toku postępowania uzyskano raport z analizy połączeń sporządzony przez analityka kryminalnego Prokuratury Okręgowej w Słupsku M. K. (k.173-177). W wyniku analizy została sporządzona tabela i ustalono wykaz numerów telefonów i aparatów użytkowanych przez członków rodziny F.. Wedle tych ustaleń nr 886-930-207 należał do J. F., 888-058-433 do B. F., 880-744-296 do A. F., aparat o nr (...) należał do J. F., aparat o nr (...) należał do A. F., aparat o nr (...) należał do B. F..

W kolejnym raporcie z przeprowadzonych analiz połączeń komórkowych (k.219-241), na podstawie danych bilingowych zgromadzonych do sprawy stwierdzono, że nr telefonu użytkowany przez B. F. w okresie od 12-02-2013 roku godz.00:00 do 01-09-2013 roku godz. 00:00 współpracował z aparatami o nr (...) oraz (...). W tym samym okresie nr telefonu użytkowany przez J. F. współpracował z aparatem o nr (...). W okresie od 12-022013 roku godz. 00:00 do 31-08-2013 roku godz.23:59 nr telefonu J. F. w sieci O. współpracował z aparatami o nr (...) oraz (...).

Sporządzający raport M. K. został również przesłuchany na rozprawie (k.417v-418). Wyjaśnił wówczas, że jest analitykiem kryminalnym w Prokuraturze w S. i podtrzymał informacje zawarte w raportach.

W ocenie Sądu Rejonowego, powyższe analizy są rzetelne i nie zawierają wątpliwości interpretacyjnych. Stąd też Sąd Rejonowy uwzględnił je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Opinię w sprawie sporządził również biegły z dziedziny fizyki H. M. (k.472-478). Biegły stwierdził, że urządzenia do wykonywania połączeń telefonicznych lub sms o nr (...): (...) (8)- J. F.-886-930-207, (...) (3), (...) (6)- B. F.- 508-962-320, (...) (9) wykorzystywane były dla numerów 880-745-296, 996-930-207, 888-058-433, 508-962-320, 511-199-194, 539-617-515, 539-758-657, 539-830-543, 666-170-885, 787-240-860, 788-036-703, 788-036-713, 788-099-064, 788-960-868, 880-316-473, 886-494-591, 886-609-105,886-609-358, 886-617-669, 886-751-042, 886-751-129, 886-751-136, 886-930-207, 889-183-822, 889-594-362, 790-265-440.

Przesłuchany na rozprawie H. M. (k.484-485v) wyjaśnił, że w sytuacji braku danych na temat stacji (...), on nie dokonywał dalszych analiz. Dlatego też jego opinia w stosunku do wcześniejszej jest zawężona. Wyjaśnił również dodatkowo podstawy dla wydanej opinii. Wskazał, że połączenia telefoniczne dokonywane w okresie od 23 lutego do 6 grudnia 2013 roku do R. D. i do L. D. dokonywane były z nr wskazanych w opinii z wyłączeniem nr 886-930-207.

Opinia oraz wypowiedzi biegłego H. M. są logiczne i jasne. Oparte zostały na wnikliwej analizie oraz rzeczowych wnioskach.

Sąd Rejonowy uzyskał również w toku postepowania opinię biegłej z dziedziny lingwistyki kryminalistycznej prof. zw. dr hab. J. S. (k.858-911). Biegła przeprowadziła analizę językową zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, ustaliła cechy językowe występujące w tym materiale. Dokonała następnie analizy komparatystycznej materiału porównawczego oraz dowodowego. Biegła ustaliła, wyszczególnioną w treści opinii, grupę wiadomości tekstowych, które z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością zostały sporządzone przez oskarżonego J. F., B. F., jak również sms-y, które posiadają cechy idiolektu zarówno B. F. i J. F., a także grupę smsów, których autorstwa nie da się stwierdzić z uwagi na zbyt krótki tekst.

Sąd Rejonowy wziął pod uwagę ustalenia poczynione przez biegłą przy dokonywaniu ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Przeprowadzone przez biegłą analizy zostały przeprowadzone w sposób wnikliwy i rzeczowy. Fachowość i wiedza biegłej nie budziły żadnych wątpliwości Sądu Rejonowego. Sporządzona opinia jest jasna, rzetelna i nie zawiera żadnych sprzeczności. Dodatkowo wskazać należy, że opinia biegłej pozostaje w zgodności z treścią pozostałych opinii obejmujących analizy połączeń telefonicznych, sporządzonych w przedmiotowej sprawie.

Sąd Rejonowy uzyskał w toku postępowania sądowego opinie z Instytutu (...) Polskiej Akademii Nauk w W. (k.836-838,931-936). Wedle przedstawionej opinii przepisy karne obowiązujące na ternie Republiki Federalnej Niemiec przewidują odpowiedzialność za przestępstwo stalkingu w §238 StGB, który odpowiada art.190a§1 polskiego kk. termin przedawnienia karalności tego czynu w typie podstawowym wynosi 3 lata, natomiast w typach kwalifikowanych 5 lat.

W ocenie Sądu Rejonowego, powyższe opinie są jasne, rzeczowe i spójne.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w sprawie tj. : protokół oględzin (k.20-30,36,107-127),wydruki smsów (k.5-8,21-30,34-35,43-49,53,58,70,72,84,88,93-102,134-135,137-139,141-147,149-151,153-154,156-157,160-161,201-203205-206,246-248,784-800), zdjęcia (k.50-51), informacja z T-M. (k.61-62,75-82,162,166-170,209-210,461-462), protokół przeszukania (k.104-106), protokół pobrania materiału porównawczego (k.123-127), informacja z O. (k.211-212,467-468), informacja z P. (k.463-466), informacja z V. mobile (k.470-471), karty karne (k.263,952-953).

W tym stanie sprawy wina oskarżonych B. F. i J. F. nie budziła żadnych wątpliwości Sądu Rejonowego i polegała na tym, że w okresie od 23 lutego 2013 roku do 5 października 2013 roku w C. działając wspólnie nękali pokrzywdzonych poprzez wysyłanie do nich z różnych numerów telefonów wiadomości tekstowych o treści obraźliwej oraz zastraszającej, a nadto poprzez wykonywanie połączeń telefonicznych o różnej porze dnia i nocy, wzbudzając u nich uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, czym działali na szkodę R. i L. D.. Swoim zachowaniem wypełnili znamiona przestępstwa z art.190a§1 kk.

Należy w tym miejscu również wskazać, że Sąd Rejonowy przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, z uwagi na kierunek wniesionych apelacji, był związany granicami orzeczenia wydanego przez sąd I instancji.

Przy dokonywaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd kierował się tym, że ocena każdego dowodu, również z wyjaśnień oskarżonego, jako pozostawiona sądowi orzekającemu, musi być dokonywana z przekonaniem, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu. Dopiero, kiedy przeprowadzone dowody, ich ocena i wyprowadzone z nich wnioski, obalą owo przekonanie- można ferować wyrok skazujący. Stanowisko takie ma swoje uargumentowanie w treści art.5§1 kpk w związku z art.7 kpk, jako ze przepisy tej ustawy uznają jedynie zasadę swobodnej oceny dowodów, będącej efektem rozważań całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz nie różnicują dowodów od tego, w jakiej fazie postępowania i od kogo zostały pozyskane ( wyrok S.A. w Lublinie z dnia 29.04.2009 r., II AKa 63/09).

Przy analizie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, że art.190a§1 kk wprowadza odpowiedzialność za uporczywe nękanie innej osoby. Określenie uporczywe wiąże się zawsze z wielokrotnością lub długotrwałością pewnych zachowań, co stanowi jednocześnie immanentną cechę każdego nękania. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, aby zachowanie sprawcy można było uznać za uporczywe, konieczne jest dodatkowo wystąpienie po jego stronie złej woli polegającej na umyślnym uchylaniu się od jakiejś powinności, mimo możliwości jej wykonywania. O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć będzie z jednej strony jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania tj. trwaniu w swego rodzaju uporze mimo prób pokrzywdzonego o zaprzestanie działań. Natomiast z drugiej strony – dłuższy upływ czasu, przez który sprawca podejmuje te działania (wyrok SA we Wrocławiu z dnia 19.02.2014 r., II AKa 18/14, Legalis nr 804544). Skutkiem zachowania się sprawcy musi być wytworzenie u pokrzywdzonego uzasadnionego poczucia zagrożenia lub poczucia istotnego naruszenia jego prywatności. Zatem, aby zachowanie można było uznać za stalking nękanie musi być uporczywe, czyli polegać na nieustannym oraz istotnym naruszaniu prywatności innej osoby oraz na wzbudzaniu w pokrzywdzonym uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia.

Sąd Rejonowy miał na względzie również fakt, że warunkiem koniecznym dla ustalenia współsprawstwa oskarżonych J. F. i B. F. jest realizacja przez uczestnika części znamion lub też istotne przyczynienie się do tej realizacji. Współsprawcą będzie również osoba, która współdziałając w wykonaniu przestępczego zamachu swoim zachowaniem wnosi istotny wkład w realizację przestępstwa, a co najmniej ułatwia jego wykonanie bezpośredniemu sprawcy. Wspólne wykonanie czynu zabronionego wymaga również wystąpienia subiektywnego elementu tj. istnienia porozumienia uczestników przedsięwzięcia, oznaczającego nie tylko wzajemne uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie, co najmniej dwóch osób w akcji przestępczej. Porozumienie to jest czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemnie uzupełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca świadomie w popełnieniu przestępstwa. Przy czym Sąd Rejonowy wziął też pod uwagę to, że współudział nie musi też polegać na podejmowaniu czynności czasownikowej, będącej realizacją istniejącego między współsprawcami porozumienia tzn. nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała niejako własnoręcznie znamię czynu zabronionego określonego jako czynność czasownikowa, lecz wystarcza, że osoba ta działa w ramach uzgodnionego podziału ról, czy subiektywnego porozumienia, ułatwiając, co najmniej bezpośredniemu sprawcy wykonanie wspólnie zamierzonego celu (OSNKW 1976, z.9, poz.117, OSNKW 1978, a.10, poz.110, OSNPG 1980, poz.1, Pr.P. 1980, nr 8-9).

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, Sąd Rejonowy uznał, że zachowanie oskarżonych w sposób niewątpliwy wypełniło znamiona wymienionego przestępstwa.

J. F. i B. F. nie przyznali się do popełnienia zarzuconego im czynu. Przy czym zgromadzony w sprawie materiał dowodowy zaprzeczył ich stanowisku. Z zeznań pokrzywdzonych, jak również przedstawionych przez nich wykazów połączeń wynika jasno, że oskarżeni wielokrotnie za pomocą wiadomości tekstowych oraz tzw. głuchych telefonów nękali R. i L. D.. Spójny materiał dowodowy w postaci wykazów połączeń, raportu z przeprowadzonych analiz połączeń komórkowych, a także opinii biegłej z dziedziny lingwistyki kryminalistycznej potwierdził wypowiedzi pokrzywdzonych. W tych warunkach Sąd Rejonowy nie miała żadnych wątpliwości w przedmiocie prawdziwości zeznań pokrzywdzonych. Nadto Sąd Rejonowy uznał też, że w istocie nie mieliby oni żadnego logicznie uzasadnionego powodu dla tworzenia niezwykle skomplikowanej intrygi w zakresie oskarżenia J. i B. D..

Wśród całości analizowanych do sprawy wiadomości, są również wiadomości, które zostały sporządzone wspólnie przez małżonków F.. Z uwagi na charakter tego rodzaju informacji, jak również sposób ich przekazu, Sąd dla dokonania powyższego ustalenia oparł się na opinii prof. zw. dr hab. J. S.. Przeprowadzona przez biegłą z dziedziny lingwistyki kryminalistycznej analiza komparatystyczna materiału porównawczego oraz dowodowego pozwoliła jej wyodrębnić wiadomości tekstowe posiadające cechy idiolektu należącego do J. F., B. F. oraz do ich obojga. Wnioski sformułowane przez biegłą pozostają w zgodności z treścią ustaleń poczynionych przez biegłego w raporcie z przeprowadzonych analiz połączeń komórkowych. Wiadomości tekstowe ustalone przez biegłą jako smsy sporządzone przez oskarżonych, odpowiadają numerom telefonów, które współpracowały z aparatami telefonicznymi pozostającymi w dyspozycji J. i B. F..

W ocenie Sądu Rejonowego, w żadnej mierze nie może budzić wątpliwości fakt, że oskarżeni w zakresie przytoczonych w pierwszej części uzasadnienia smsach, działali wspólnie. Nie można tracić z pola widzenia faktu, że J. F. i B. F. są małżeństwem. Tłem zaś nieporozumienia między stronami była kwestia pracy R. D. jako zmienniczki B. F. przy opiece nad starszą kobietą na terenie Niemiec. Ta okoliczność była istotną kwestią dla małżonków F., ponieważ oskarżona w ten sposób uzyskiwała dochody, które z pewnością przeznaczała na wspólne potrzeby małżonków. Nadto całokształt zachowania zarówno J. F., jak i B. F. wskazuje, że byli oni zgodni w zakresie traktowania pokrzywdzonych. R. i L. D. w swoich obszernych zeznaniach wskazywali wielokrotnie, że spotykali oskarżonych w miejscowości C. i oboje oskarżeni jeździli za nimi. Obraźliwe gesty ze strony J. F., nie natrafiały na negację ze strony B. F.. Wręcz przeciwnie, była ona zadowolona z wykonanych przez niego gestów. Nadto informacje pojawiające się w wiadomościach tekstowych przesyłanych do pokrzywdzonych świadczą jednoznacznie też o tym, że pomiędzy małżonkami F. dochodziło do wymiany informacji na temat Państwa D..

Wszystkie te zachowania powodowały, że pokrzywdzeni z całą pewnością czuli się osaczeni przez oskarżonych i zagrożeni. Treść wspomnianych smsów jest obraźliwa, zawierają one określenia powszechnie uznawane za obraźliwe. Nadto znajdują się w nich informacje na temat tego, że pokrzywdzonym zostanie wyrządzona krzywda, a także donosy na temat rzekomej niewierności małżeńskiej pokrzywdzonej. W ocenie Sądu Rejonowego, nawet dla przeciętnego człowieka, który nie pozostawałby w żadnej relacji z oskarżonymi, treści wysyłanych wiadomości tekstowych byłyby niepokojące i wywoływałyby uczucie zagrożenia. Taki też efekt został spowodowany przez oskarżonych w odniesieniu do R. D., która korzystała w tym zakresie z pomocy specjalisty. Zachowanie oskarżonych, zważywszy na treść i ilość przesłanych do pokrzywdzonych wiadomości tekstowych, było z całą pewnością uporczywe i nacechowane nie tylko złą wolą, niechęcią, ale wręcz uczuciem nienawiści do pokrzywdzonych. W konsekwencji należy stwierdzić, że czyn J. i B. F. uniemożliwiał pokrzywdzonym prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie i prowadzenie spokojnego trybu życia, zgodnego z ich zamierzeniami.

Należy w tym miejscu również zwrócić uwagę na fakt, że w zasadzie wszystkie wiadomości wskazane wyżej, chociaż w przeważającej większości adresowane do pokrzywdzonego, w istocie kierowane były do obojga małżonków D.. Zawierają one bowiem zwroty wskazujące na to, że jeden z małżonków ma przekazać coś drugiemu. Nadto z ich treści wynika też świadomość autorów, że pokrzywdzeni wymieniają między sobą informacje.

Za popełnienie przestępstwa z art.190a§1 kk Sąd Rejonowy skazał J. F. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, zaś oskarżoną B. F. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy zastosował brzmienie przepisów kodeksu karnego przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. W ocenie Sądu rejonowego, ustawa w brzmieniu wcześniejszym jest względniejsza dla oskarżonych, przede wszystkim z uwagi na warunki dla warunkowego zawieszania wykonania kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art.70§1 kk wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych J. F. i B. F. kar pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata. W ocenie Sądu Rejonowego, okres ten będzie wystarczający dla zweryfikowania pozytywnej prognozy oskarżonych.

Na podstawie art. 46§1 kk Sąd zobowiązał oskarżonych solidarnie do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych R. D. i L. D. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwoty 10.000 zł. Na podstawie art.41a§1 kk Sąd Rejonowy zakazał oskarżonym kontaktowania się z pokrzywdzonymi R. D. i L. D. przez okres 3 lat i zakazał w tym okresie zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 metrów.

Sąd wymierzył oskarżonym powyższą karę uznając, że wymierzona kara odpowiada stopniowi zawinienia sprawców przestępstwa oraz stopniowi społecznej szkodliwości zarzucanego im czynu.

Oskarżony J. F. jest osobą dojrzałą. Ma 49 lat. Nie pracuje. Pozostaje na utrzymaniu żony. Posiada jedno dorosłe dziecko. Zna obowiązujące normy prawne oraz konsekwencje ich naruszania.

Sąd Rejonowy uznał, że istnieje pozytywna prognoza kryminalistyczna, która uzasadnia zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Przy czym należy podkreślić, że podstawową przesłaną zawieszenia wykonania kary są wynikające z dotychczasowego postępowania oskarżonego, dające się uzasadnić w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przypuszczenia, co do przewidywanego sposobu życia, dotyczy to przede wszystkim przestrzegania przez niego porządku prawnego. Wśród wskazanych w art.69§2 kk przesłanek prognozowania nie istnieje priorytet którejkolwiek z nich (wyrok SN z dnia 19.01.1973 r., OSNPG 1973/7/91, wyrok SN z dnia 23.02.1979 r., OSNKW 1979/5/54). W ocenie Sądu powyższe przesłanki w odniesieniu do osoby oskarżonego zachodzą. J. F. w przeszłości był karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie II K 125/15, za popełnienie przestępstwa z art. 226§1 kk na karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu, zasługuje jednak na szansę poprawy swojego zachowania.

Oskarżona B. F. ma 49 lat. Jest żoną J. F.. Mają jedną dorosłą córkę. Oskarżona pracuje poza granicami kraju.

Przy wymiarze kary orzeczonej wobec oskarżonych Sąd Rejonowy wziął pod uwagę fakt, że J. F. w przestępczym działaniu pełnił zdecydowanie dominującą rolę. Istotnym był również czas trwania przestępczego zachowania oskarżonych oraz ich nieustępliwość. W tych okolicznościach Sąd Rejonowy uznał, że orzeczenie wobec oskarżonych zakazu kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonych jest konieczny. Strony mieszkają w tej samej niewielkiej miejscowości, stąd też nie można całkowicie wykluczyć ich kontaktu. Jednak z uwagi na charakter zarzuconego oskarżonym czynu, niezbędnym było zagwarantowanie R. i L. D. spokoju.

W ocenie Sądu, wymierzone kary wpłyną na oskarżonych wychowawczo i zapobiegną powrotowi do popełniania przestępstw. Zaspokoją również społeczne poczucie sprawiedliwości.

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624§1 kpk. Oskarżony nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu żony, która podejmuje praca poza granicami kraju. W związku z powyższym poniesienie przez oskarżonych kosztów sądowych połączone byłoby dla nich z nadmiernymi trudnościami.