Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2020 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Magdalena Gałkowska

Ławnicy: Halina Kowalczyk, Ewa Krakowiak

Protokolant st.sekr.sąd. Katarzyna Jankowska

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2020 r. w Puławach

sprawy z powództwa E. F.

przeciwko S. w D.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

1.Zasądza od pozwanego S. w D. na rzecz powódki E. F. kwotę 21.134,10 zł ( dwadzieścia jeden tysięcy sto trzydzieści cztery złote 10/100) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 marca 2019r. do dnia zapłaty;

2.Wyrokowi w pkt 1 do kwoty 7.044,70 zł nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

3.Zasądza od pozwanego S. w D. na rzecz powódki E. F. kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 lutego 2019r. ( data stempla pocztowego na kopercie), powódka E. F. wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego S. w D. odszkodowania w wysokości 21.134,10 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu.

Pozwany S. w D. powództwa nie uznawał i wnosił o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Powódka zatrudniona była w S. w D. od dnia 1 października 2011r., początkowo jako specjalista ds. analiz ekonomicznych, a od 1.01.2012r. jako Główny Księgowy ( akta osobowe). W okresie od 2005r. do końca stycznia 2018r. dyrektorem pozwanego S. był L. F. ( zeznania świadka L. F. k.164-165). Od 12 marca 2018r. dyrektorem pozwanego S. została U. C. ( zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc k.173-175).

S. w D. jest podmiotem, którego celem działania jest udzielanie kompleksowych świadczeń zdrowotnych służących zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia w zakresie podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej na wysokim i profesjonalnym poziomie (wypis z KRS k. 54-57). W szczególności, wykonywane tam są świadczenia dla pacjentów z zakresu: podstawowej opieki zdrowotnej, opieki specjalistycznej ( jest 16 poradni specjalistycznych finansowanych w ramach środków NFZ), ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, poradni zdrowia psychicznego, usług rehabilitacyjnych i usług diagnostycznych, medycyny szkolnej i medycyny pracy (zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc). Świadczenia te ( poza medycyną pracy) są finansowane w większości ze środków (...) NFZ (zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc). W pozwanym S., w ramach stosunków pracy, zatrudnionych jest 40 osób, a z 60 osobami, głównie lekarzami, S. łączą umowy cywilnoprawne (zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc ). Wielu pracowników pozwanego S., a także wiele osób wykonujących w pozwanym pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, przede wszystkim lekarze, także wykonuje pracę w innych placówkach medycznych w ramach stosunków cywilnoprawnych, umów o pracę czy w ramach działalności gospodarczej ( zeznania świadków: T. Ż. (1) k. 166v-167, L. F., J. C. (1) k.163v-164, zeznania stron słuchanych w trybie art. 299 kpc).

Od 1 stycznia 2017r. powódka wraz z innym pracownikiem S. w D. T. Ż. (1), za wiedzą, zgodą i akceptacją ówczesnego dyrektora pozwanego S., założyły spółkę (...) sp. z o.o. w Z. woj. (...), powódka jest wiceprezesem tej spółki, a T. Ż. (1) jest Prezesem tej spółki (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc k.175-175v, zeznania świadków: L. F. i T. Ż. (1)). (...) sp. z o.o. w Z. jest przychodnią z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, ma podpisany kontrakt z NFZ (...), a tylko komercyjnie przyjmują w niej lekarze specjaliści ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka T. Ż. (1), wypis z KRS k156-158). Ta spółka prowadzi działalność w miejscowości Z., w miejscu w którym wcześniej prowadzona była działalność w zakresie świadczeń POZ przez inny podmiot, który zrezygnował, odbył się przetarg i po jego wygraniu, spółka (...) rozpoczęła tam działalność w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej „od zera” (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka T. Ż. (1)). Do tej nowej przychodni prowadzonej przez E. zapisywali się przede wszystkim pacjenci uprzednio będący pacjentami poprzednio działającej w tym miejscu przychodni, ale także i zapisywali się pacjenci z innych miejscowości, w tym i z D. ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadków: L. F., T. Ż. (1) ). W E. w ramach kontraktu obowiązki lekarza POZ pediatry wykonuje L. F. i część pacjentów, którzy dotąd byli pacjentami tego lekarza jako pracownika S. w D. przeniosła się za nim do E. ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadków: T. Ż. (1), L. F. ).

T. Ż. (1), po godzinach swojej pracy w pozwanym S., udawała się, zwykle codziennie, do przychodni w Z. i tam zajmowała się sprawami związanymi z bieżącym prowadzeniem przychodni, zawierała umowy ( aneksy) w imieniu E. (zeznania świadka T. Ż. (1), informacje: k.110, k.118-136). Rolą powódki w E., w okresie gdy pracowała ona na cały etat w pozwanym S., było pilnowanie terminów płatności, odprowadzanie składek ZUS, pełniła ona także obowiązki reprezentacyjne, obowiązki te wykonywała po godzinach pracy w pozwanym S. ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka T. Ż. (1) ).

O tym, że powódka i T. Ż. (1) są członkami zarządu spółki (...) dyrektor U.P.-C. wiedziała od początku podjęcia przez nią pracy w S. w D., stwierdziła ona w pewnym momencie, że jest to działalność konkurencyjna, bo placówka E. znajduje się w niedalekiej odległości od siedziby pozwanego S., przeanalizowała też liczbę pacjentów pozwanego S. i stwierdziła, że w latach 2017-2018 była tendencja malejąca, a ok. 100 pacjentów przeszło do NFZ (...) ( zeznania dyrektor pozwanego słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W dniu 29 maja 2018r. powódka wraz z innymi pracownika S. uczestniczyła w sesji Rady Miasta D., podczas której to sesji min. wręczane były kwiaty poprzedniemu dyrektorowi S. L.F., a pracownicy, w tym powódka wypowiadali się ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). W dniu 11 czerwca 2018r. dyrektor pozwanego wymierzyła powódce karę porządkową upomnienia za to, że ta naruszyła Regulamin pracy i ustalony w zakładzie porządek pracy oraz że nie przestrzegała zasad współżycie społecznego, gdyż w dniu 29 maja 2018r. w obecności pacjentów przychodni, powódka zwróciła pracownicy rejestracji J. K. uwagę odnośnie zabrania głosu na sesji Rady Miasta D., podczas której rejestratorka medyczna wyraziła pozytywną opinię dotyczącą obecnego funkcjonowania S. i obecnej dyrekcji; powódka wniosła sprzeciw, który został odrzucony przez dyrektor pozwanego ( akta osobowe). Powódka nie wniosła do sądu odwołania ( bezsporne).

W dniu 7 sierpnia 2018r. dyrektor pozwanego sporządziła projekt umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy dotyczący powódki ( akta osobowe) - w §1 zapisane była, że pracownik zobowiązuje się w okresie wykonywania umowy o pracę nie prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy, w pkt 3 §1 wpisano, że za działalność konkurencyjną uznaje się czynności podejmowane przez pracownika na terytorium kraju, w którym pracodawca prowadzi działalność leczniczą, na własny rachunek ( jako przedsiębiorca) lub na rachunek osoby trzeciej ( w tym w szczególności jako pracownik, zleceniobiorca, członek organów osoby prawnej, prokurent, pełnomocnik lub inny kontrahent), jeżeli te czynności pokrywają się, choćby częściowo, z zakresem działalności pracodawcy. Działalnością konkurencyjną jest w szczególności: a/ świadczenie pracy na podstawie umowy o prace, umowy zlecenia, umowy o dzieło, kontraktu menedżerskiego lub na jakiejkolwiek innej podstawie na rzecz innego podmiotu prowadzącego działalność leczniczą b/ występowanie w charakterze agenta, pełnomocnika, lub prokurenta innego podmiotu prowadzącego działalność leczniczą w ramach działalności gospodarczej pracownika, c/ prowadzenie przedsiębiorstwa konkurencyjnego wobec pracodawcy we własnym imieniu lub za pośrednictwem osoby trzeciej, d/ uczestniczenie w imieniu własnym we władzach podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną e/ pozyskiwanie, usiłowanie oraz zabieganie o rozwiązanie stosunku pracy jakiegokolwiek pracownika / osoby świadczącej pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej u pracodawcy, f/ nakłanianie kontrahentów/ współpracowników / współpracujących podmiotów leczniczych pracodawcy do rozwiązania z nim kontraktu lub jego niewykonania bądź nienależytego wykonania, w celu prowadzenia działalności ( akta osobowe). W § 4 tej umowy wpisano, że naruszenie przez pracownika zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych i w razie naruszenie przez pracownika zakazu konkurencji pracodawca może a/ dochodzić od niego naprawienia poniesionej szkody na zasadach określonych w przepisach kp, b/ w uzasadnionych sytuacjach zastosować karę porządkową, wypowiedzieć umowę o pracę lub rozwiązać ją bez wypowiedzenia z winy pracownika ( akta osobowe). Tego dnia powódce przedstawiono ten projekt umowy o zakazie konkurencji, powódka wzięła do domu ten egzemplarz, skonsultowała ten tekst z prawnikiem i następnego dnia poinformowała dyrektor pozwanego, iż odmawia podpisania tej umowy, wyjaśniając, że powyższa umowa w zaproponowanym brzmieniu jest niezgodna z przepisami kodeksu pracy min. w zakresie opisu przedmiotu zakazu konkurencji oraz przewidzianych skutków naruszenia postanowień umowy ( k.28, akta osobowe). Także w tamtym okresie taką samą umowę o zakazie konkurencji przedstawiono T. Ż. (1), która także nie podpisała tej umowy (zeznania świadka T. Ż. (1)).

Powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim od 10 sierpnia 2018r. do 31 sierpnia 2018r. ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W połowie sierpnia 2018r. dyrektor pozwanego i Burmistrz Miasta D. prowadziły rozmowy z A. K., wówczas pracownicą Urzędu Miejskiego w D., aby ta przeszła na pewien czas do pracy do pozwanego S. w związku z nieobecnością powódki i od 1 września 2018r. w pozwanym S. została zatrudniona A. K. jako zastępca głównej księgowej ( zeznania świadka A. K. k.172-173). Powódka wróciła o pracy w dniu 3 września 2018r., a wtedy A.K. wykonywała inne czynności zlecone przez dyrektor pozwanego (zeznania świadka A. K. ).

W dniu 11 września 2018r. dyrektor pozwanego zwróciła się do Zarządu Związku Zawodowego (...) ZOZ w D. o wyrażenie zgody na rozwiązanie z powódką umowy o pracę za wypowiedzeniem i zajęcie stanowiska co do tego zamiaru, a jako przyczynę wskazała: prowadzenie działalności konkurencyjnej jako Wiceprezes Zarządu i wspólnik Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z., odmowa zawarcia z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji, działania na szkodę Pracodawcy poprzez prowadzenie działalności konkurencyjnej w Przychodni (...). z o.,o. w Z., uporczywe niewykonywanie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na niewykonywaniu przelewów wynagrodzeń dla lekarzy świadczących usługi medyczne dla S. w D. oraz przelewów innych zobowiązań S., co doprowadziło do wypowiedzenia umów z powodu braku płatności przez lek.med. B. J. i odmowę dalszej współpracy przez firmę (...), nieprzestrzeganie zasad współżycia społecznego względem innych pracowników S., w szczególności oczernianie obecnych na sesji Rady Miasta D. w dniu 29 maja 2018r,. pracowników zarówno publicznie w trakcie trwania sesji, jak i na terenie S., a Zarząd tej organizacji związkowej w piśmie z dnia 14 września poinformował pracodawcę, że uchwałą nie wyraził zgody na wypowiedzenie powódce umowy o pracę ( k. 29, 30-33).

Od dnia 17 września 2018r. nieprzerwanie do 6 lutego 2019r. powódka przebywała na kolejnych zwolnieniach lekarskich udzielanym jej przez lekarza psychiatrę w związku z depresją ( wykaz k. 60-61, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Obowiązki głównej księgowej przejęła wtedy A.K. zatrudniana w S. jako zastępca głównej księgowej z podległością pod dyrektor pozwanego ( zeznania świadka A. K. ).

Powódka jest pacjentem E. i po dacie 17 września 2018r. pojawiała się w siedzibie E. jako pacjent ( zeznania świadków: J. Z. k.166-166v i T. Ż. (1), zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W czasie gdy powódka była na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, to poinformowała ona pracowników E. i T. Ż. (1), iż wyznacza ona swoją siostrę T. P., aby ta pod jej nieobecność zajmowała się sprawami księgowymi tej spółki, tj. pilnowaniem terminowości faktur, sporządzaniem list płac, deklaracji do ZUS i te czynności T. P. faktycznie wykonywała ( zeznania świadków: J. Z., T. Ż. (1), zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka T. P. słuchanej w sprawie (...) na rozprawie w dniu 21.11.2019r.- koperta k.239). Powódka dała jej swoje upoważnienie do prowadzenia księgowości, do reprezentowania jej w Urzędzie Skarbowym, udostępniła jej także swój podpis elektroniczny do wysyłania dokumentów oraz swój profil zaufany i T. P., wykonując czynności księgowe na rzecz E. w okresie od sierpnia 2018r. tj. wysyłając dokumenty elektronicznie podpisywała dokumenty podpisem elektronicznym powódki (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka T. P. słuchanej w sprawie (...) na rozprawie w dniu 21.11.2019r.) .

W dniu 19 września 2018r. dyrektor pozwanego zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z prośbą o kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego przez E. F. zgodnie z jej celem ( k. 64).

W dniu 25 października 2018r powódka przyjechała do D. do siedziby pozwanego celem zwrócenia telefonu komórkowego, do czego została wezwana i tego dnia uczestniczyła w posiedzeniu Komisji (...) i Problematyki Socjalnej Rady Miasta D. jako obywatel ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Powódka przebywała tam ok. 2 godzin, zastrzegła że jest na zwolnieniu lekarskim ( zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W dniu 6 grudnia 2018r. do siedziby S. przyjechali Inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy, którzy chcieli spotkać się z powódką i wtedy sekretarka, na prośbę dyrektor pozwanego, zatelefonowała do powódki czy może podać jej numer telefonu inspektorowi, a następnie powódka tego dnia umówiła się z inspektorem PIP, że przyjedzie do siedziby pozwanego i złoży wyjaśnienia ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc). Powódka tego dnia przebywała na terenie S. ok. 2 godzin, rozmawiając w tym czasie z inspektorami PIP (zeznania dyrektor pozwanego U. C. słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W dniu 13 grudnia 2018r. dyrektor pozwanego ponownie zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z prośbą o kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego przez E. F. zgodnie z jej celem, wskazując, że w dniu 25 października (...). E. F. czynnie uczestniczyła w posiedzeniu Komisji (...) i Problematyki Socjalnej Rady Miasta D. oraz, że w dniu 6 grudnia 2018r. przybyła do siedziby S. celem spotkania się z Inspektorami Państwowej Inspekcji Pracy ( k. 65-66, 67).

W okresie od 2 stycznia 2019r. do 25 stycznia 2019r. powódka przebywała na leczeniu sanatoryjnym i w trakcie tego pobytu, w dniu 21 stycznia 2019r., otrzymała ona informację od pielęgniarki z E., że potrzebna jest korekta faktury dla S. w D.; powódka wtedy wysłała jednego maila do S. w D., podpisując go jako wiceprezes Zarządu Przychodni (...) sp. z o.o. w Z. (k.62, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

W piśmie z dnia 23 stycznia 2019r. pozwany pracodawca poinformował ZUS O/L., że podjął sam działania dotyczące kontroli korzystania przez powódkę ze zwolnienia lekarskiego i że w dniu 27 grudnia 2018r. uzyskano informację od pracowników E., iż osoby zarządzające spółką często można zastać w godzinach popołudniowych; nadto poinformowano, że powódka w dniu 21 stycznia 2019r,. weryfikowała otrzymane faktury, o czym świadczy mail z 21 stycznia ( k.68).

Powódka po zakończenie przebywania na zwolnieniu lekarskim w dniu 7 lutego 2019r. stawiła się do pracy w pozwanym S., okazało się wtedy, że miejsce wykonywania przez nią pracy zajęte jest przez innego pracownika A. G. (1), nie ma jej rzeczy, dowiedziała się, że zostały one spakowane do pudeł i wyniesione ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadka A. G. (1) k.165-165v). A. G. (1) została przeniesiona do pokoju powódki, pod jej nieobecność, po tym jak pokój, w którym A. G. uprzednio pracowała został zalany ( zeznania świadków: A. G. (1), M. M. k.166). Powódka usiadła przy wolnym biurku stojącym w tym pokoju i sporządziła pismo do dyrektor pozwanego z prośbą o wskazanie jej nowego miejsca pracy, gdzie mogłaby wykonywać swoje obowiązki (k.23 zeznania świadka A. G. (1), zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Następnie powódka otrzymała skierowanie na badania lekarskie kontrolne, które wykonała tego dnia i uzyskała zaświadczenie lekarza medycyny pracy, iż jest zdolna do wykonywania pracy na swoim stanowisku ( akta osobowe). Tego też dnia o godz. 12.20 A. G. (1) wręczyła powódce pismo podpisane przez dyrektor pozwanego, zobowiązujące ją do podpisania tego dnia do godz. 13.30 załączonej do pisma umowy o zakazie konkurencji (k. 24, 25-26). A. G. (1) zapewniała powódkę, że treść przedstawionego jej w dniu 7 lutego 2019r. projektu ma taką samą treść jak tego z sierpnia 2018r.; powódka jednak mówiła, że nie wie czy przedstawiona jej umowa ma rzeczywiście taką samą treść jak ta otrzymana przez nią w sierpniu 2018r., ale mimo tego projekt z sierpnia 2018r. nie został jej przedłożony celem porównania ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, zeznania świadków: A. G. (1) i A. K. ). Powódka wtedy w piśmie skierowanym do dyrektor pozwanego, po ustaleniu, że jej prawnik będzie dostępny dopiero 12 września, poprosiła o wydłużenie jej do 12 września godz. 9.00 terminu udzielenia odpowiedzi czy podpisze ona tę umowę o zakazie konkurencji, z informacją, iż jej prośba jest podyktowana koniecznością zapoznania się z treścią projektu tej umowy i wydania opinii przez jej prawnika (k.27).

Powódka nie uzyskała odpowiedzi na to pismo, tylko tego dnia o godz. 13.55 wręczono jej pismo rozwiązujące z nią umowę o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 §1 pkt 1 kp z powodu ciężkiego naruszenia przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych polegających na: prowadzeniu działalności konkurencyjnej jako Wiceprezes Zarządu i wspólnik Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z., odmowy zawarcia w dniu 7 lutego 2019r. z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji, działania na szkodę Pracodawcy poprzez prowadzenie działalności konkurencyjnej w Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z., wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem, w szczególności poprzez wykonywanie obowiązków służbowych w Przychodni (...) Sp. z o.o. w okresie zwolnienia lekarskiego (k.22, akta osobowe).

Po rozwiązaniu z powódka stosunku pracy jako główna księgowa pracuje A. K. ( zeznania świadków : A. G. (1), A. K.).

ZUS w dniu 21 maja 2019r. wydał decyzję, zgodnie z którą powódka miała zwrócić pobrany zasiłek chorobowy za okres od 16 października 2018r, podając w uzasadnieniu, że przyczyną takiej decyzji jest fakt, że powódka nieprawidłowo wykorzystywała zwolnienie lekarskie w tym okresie, gdyż w dniu 25 października 2018r. E. F. czynnie uczestniczyła w posiedzeniu Komisji (...) i Problematyki Socjalnej Rady Miasta D. oraz w dniu 6 grudnia 2018r. przybyła do siedziby S. celem spotkania się z Inspektorami Państwowej Inspekcji Pracy oraz w dniu 21 stycznia 2019r. wykonywała czynności zawodowe jako wiceprezes pozwanej spółki; powódka odwołała się od tej decyzji ZUS do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lubinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i sprawa (...) jest w toku ( k.80-81, zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

Wysokość miesięcznego średniego otrzymywanego przez powódkę wynagrodzenia – jak wynika z zaświadczenia złożonego przez pozwaną spółkę, stanowiła kwotę 7.044,70 zł (k. 44).

Od 14 lutego 2019r. powódka zawarła umowę o pracę ze spółką (...) Sp. z o.o. w Z. (zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, a wskazane wyżej, których prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Sąd obdarzył wiarą zeznania świadków: T. Ż. (1) i L.F., bo te zeznania - co do istotnych okoliczności sprawy, są absolutnie zgodne ze sobą i z dokumentami złożonymi do akt sprawy, są też logiczne, rzeczowe i spójne. Zeznania tych świadków są także zgodne z zeznaniami świadka J. C. (1), którego zeznania należy obdarzyć wiarą w całości, bo nie są one sprzeczne w żadnym zakresie z ustalonym stanem faktycznym, a także nie są kwestionowane przez żadną ze stron. Zeznania tych świadków są także absolutnie zgodne z zeznaniami powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc.

Sąd także zaliczył w poczet materiału dowodowego zeznania T. P. przesłuchanej jako świadek przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lubinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie (...), uznając te zeznania za wiarygodne, w szczególności co do faktu, że powódka, gdy udawała się na długotrwałe zwolnienie lekarskie, to udostępniła jej swój podpis elektroniczny do wysyłania dokumentów oraz swój profil zaufany i T. P., wykonując czynności księgowe na rzecz E. w okresie od sierpnia 2018r. podpisywała dokumenty podpisem elektronicznym powódki. Zeznania tego świadka, w ocenie sądu, zasługują na obdarzenie ich wiarą, bo są absolutne zgodne z zeznaniami powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, a nadto sąd rozpoznający niniejszą sprawę, wprawdzie nie przesłuchał bezpośrednio tego świadka, ale analizując nagranie z przesłuchania tego świadka przed Sądem w Lublinie na rozprawie w dniu 21 listopada 2019r.- koperta k.239, uznał że świadek składała te zeznania szczerze.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności w całości zeznania świadków: A. G. (1), M. M., A. K. jako że zgodnie ze sobą opisują stan faktyczny, a opis ten jest zgodny z dokumentami złożonymi do akt sprawy, w szczególności pismami powódki i dyrektor pozwanego wymienianymi przez te osoby w dniu 7 lutego 2019r. Zeznania świadka J. Z. także należy obdarzyć walorem wiarygodności, bo sąd mając możliwość bezpośredniego kontaktu z tym świadkiem uznał ze są one szczere. Również walorem wiarygodności należy obdarzyć zeznania świadka H. K. (k.171v-172), choć jej zeznania nie mają istotnego wpływu na stan faktyczny ustalony w sprawie.

Zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc należy obdarzyć walorem wiarygodności, bo są absolutnie zgodne z dokumentami złożonymi do akt sprawy, a także nie są sprzeczne w żadnym zakresie z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków. Zeznania dyrektor pozwanego U. P.-C. słuchanej w trybie art. 299 kpc sąd także obdarzył walorem wiarygodności, oczywiście co do faktów, bo są one zgodne z dokumentami złożonymi do akt sprawy i nie są sprzeczne z zeznaniami powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc.; inna jest tylko ocena zachowania powódki w ramach przedstawionych jej zarzutów w treści pisma rozwiązującego stosunek pracy.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Roszczenie powódki zasądzenia na jej rzecz od pozwanego S. w D. odszkodowania w wysokości 21.134,10 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia, zasługuje na uwzględnienie, gdyż oświadczenie woli pozwanego pracodawcy o rozwiązaniu z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia jest, w ocenie sądu nieuzasadnione, bo żadna z przyczyn wskazanych przez pracodawcę w treści pisma rozwiązującego umowę o pracę nie mogła zostać uznana za uzasadniającą podjęcie tak drastycznej decyzji wobec powódki.

Podnieść należy, iż powódka pracowała w pozwanym S. od 8 lat na stanowisku kierowniczym, jako główna księgowa znała niewątpliwie ekonomiczne aspekty funkcjonowania pozwanego S., a wobec tego istnienie zaufania między nią a dyrektorem S. jest sprawą podstawową dla prawidłowego funkcjonowania S..

W ocenie sądu, w ustalonych okolicznościach sprawy, mogło dojść do sytuacji, że nowa dyrektor pozwanego S. uznała, że nie chce już, aby powódka dalej zatrudniona była na stanowisku głównej księgowej, ale nie może to oznaczać, iż miała uprawnienie, aby rozwiązać z powódką stosunek pracy w trybie art. 52 kp bez istnienia naprawdę uzasadnionych przyczyn. Znamiennym jest właśnie, iż dyrektor pozwanego S., zanim w lutym 2019r. podjęła decyzję o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia, to już we wrześniu 2018r. miała zamiar rozwiązania tej umowy za wypowiedzeniem, o czym świadczy jej korespondencja z zakładową organizacją związkową z września 2018r., gdzie dyrektor jako przyczynę podjęcia wtedy tamtej decyzji, podawała trzy (z czterech) przyczyn takich samych, jak potem trzy z czterech, wskazanych w treści pisma z dna 7 lutego 2019r. rozwiązującego z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia tj. 1/prowadzenie działalności konkurencyjnej jako Wiceprezes Zarządu i wspólnik Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z., 2/odmowa zawarcia z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji, 3/działanie na szkodę Pracodawcy poprzez prowadzenie działalności konkurencyjnej w Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z.. Dziwnym więc jest, że najpierw we wrześniu 2018r pracodawca uznał, że te trzy przyczyny nie stanowią ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych przez powódkę, tylko przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, a potem w lutym 2019r. doszedł do przekonania, że jednak mają one walor ciężkości, czyli że nastąpiło w tych sprawach naruszenie przez powódkę podstawowego obowiązku pracowniczego dbania o dobro zakładu pracy w wyniku rażącego niedbalstwa czy winy umyślnej.

Tymczasem rozwiązanie umowy o pracę w trybie przewidzianym w art 52 kp jest najbardziej dotkliwą sankcją przewidzianą w kodeksie i winno więc być stosowane tylko w wyjątkowych okolicznościach i z należytą ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie. Zgodnie z brzmieniem art 52 § 1 pkt. 1 kp w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych pracodawca może rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem bez wypowiedzenia z jego winy i istnienie właśnie winy po stronie pracownika jest bezwzględnym warunkiem dopuszczającym możliwość zastosowania przez pracodawcę tego właśnie sposobu rozwiązania stosunku pracy. Ustawodawca nie sprecyzował w Kodeksie pracy pojęcia zawinionego naruszenia obowiązków pracowniczych ale orzecznictwo przyjmuje, że winę można przypisać pracownikowi wówczas, gdy świadomie dopuszcza się czynu, jak również gdy pracownik, mając świadomość szkodliwości skutku swojego postępowania, celowo do niego zmierza lub co najmniej na ów skutek się godzi. W zakresie normy zawartej zakresie art. 52§ 1 pkt. 1 kp będą się zatem mieściły jedynie czyny, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie, zaś przy ocenie czy miało miejsce takie zachowanie pracownika, trzeba brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące mieć wpływ na osąd w charakterze zawinienia. Ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych musi być spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony i stanowić zagrożenie dla interesów pracodawcy, a ocena czy dane naruszenie jest ciężkie, zależy od okoliczności każdego indywidualnego przypadku. Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych mieści więc trzy elementy: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie, obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Jeżeli sprawca przewiduje wystąpienie szkodliwego skutku i celowo do niego zmierza lub co najmniej się nań godzi, można mu przypisać winę umyślną. Jeżeli natomiast przewiduje możliwość nastąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że zdoła go uniknąć, lub też, gdy nie przewiduje możliwości jego wystąpienia, choć może i powinien go przewidzieć, jego postępowaniu można przypisać winę nieumyślną w postaci lekkomyślności - w pierwszej sytuacji i niedbalstwa - w drugim wypadku. Rażące niedbalstwo mieszczące się - obok winy umyślnej - w pojęciu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych jest wyższym od niedbalstwa stopniem winy nieumyślnej. Niedbalstwo określa się jako niedołożenie należytej staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (art. 355 § 1 k.c.). Przez rażące zaś niedbalstwo rozumie się natomiast niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci decyduje zatem zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej. O istnieniu tej winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Jak podniósł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r. w sprawie II PK 162/07 (OSNP 2009, nr 7-8 poz. 98), bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1, jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo.

Przenosząc powyższe orzecznictwo, które tut. sąd w całości podziela, na realia przedmiotowej sprawy, to uznać należy, iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, iżby jakiemukolwiek działaniu powódki prezentowanemu przez nią w okresie, gdy dyrektorem pozwanego była U. P.-C. tj. od marca 2018r do lutego 2019r., można przypisać jej rażące działanie z winy umyślnej lub z rażącego niedbalstwa, z narażeniem interesów pozwanego S..

Jeżeli chodzi pierwszą i trzecią wskazaną w treści pisma przyczynę, czyli wpisanie jako zarzut - prowadzenie przez powódkę działalności konkurencyjnej jako Wiceprezes Zarządu i wspólnik Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z. oraz działanie na szkodę pracodawcy poprzez prowadzenie działalności konkurencyjnej w przychodni (...) Sp. z o.o. w Z., to - w ocenie sądu, uznanie faktu prowadzenia przez powódkę działalności w (...) spółki (...), za przejaw ciężkiego naruszenia przez powódkę podstawowych obowiązków pracowniczych, jest zupełnie bezpodstawne. Oczywiście prawdą jest, że powódka, będąc pracownikiem pozwanego S., była także Wiceprezesem Zarządu i wspólnikiem Przychodni (...) Sp. z o.o. w Z., ale taki stan faktyczny istniał od 1 stycznia 2017r. i nie przeszkadzał poprzedniemu dyrektorowi pozwanego S., ale też początkowo nie przeszkadzał nowej pani dyrektor, która dopiero w sierpniu 2018r. przedstawiła powódce do podpisania umowę o zakazie konkurencji, wyrażając tym samym swój sprzeciw przeciwko pełnieniu przez powódkę obowiązków kierowniczych w (...) Sp. z o.o. w Z. i jednoczesnym wykonywaniu obowiązków głównej księgowej w pozwanym S.. W tym miejscu należy wskazać, że działalność konkurencyjna to działalność naruszająca prawnie chronione dobra pracodawcy i szkodzące jego interesom. W ocenie dyrektor pozwanego, prowadzenie przez powódkę działalności w spółce (...) stanowiło właśnie działalność konkurencyjną względem pozwanego S., bo - jak sama podała, po dokonaniu analizy przypuszcza ona, że w związku z tym, iż placówka E. znajduje się w niedalekiej odległości od siedziby pozwanego S., a jak stwierdziła - w latach 2017-2018 nastąpił spadek liczby pacjentów S. i ok. 100 pacjentów przeszło do NFZ (...), to ten odpływ pacjentów mógł nastąpić do placówki E.. Poza sporem jest, że zarówno pozwany S., jak i spółka (...) wykonują usługi z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, która stanowi jednakową działalność, a więc w tym rozumieniu te dwa podmioty medyczne prowadzą względem siebie działalność konkurencyjną. Nie oznacza to jednak, iż powódka prowadząc taką działalność, poza stosunkiem pracy łączącym ją z pozwanym S., naruszała dobro pozwanego pracodawcy i szkodziła jego interesom; pozwany pracodawca nie przedstawił żadnych dowodów, iż tak było. Jak wyżej podniesiono, dyrektor pozwanego tylko przypuszcza, że odpływ pacjentów z pozwanego S. mógł nastąpić do placówki E.. Zresztą jak wynika z zeznań świadków: L.F., J. C. i T. Ż. (1), pacjenci przypisani są do jednej przychodni i zmiana placówki medycznej związana jest często ze zmianą przez lekarza leczącego danego pacjenta miejsca wykonywania pracy. Nadto zakres działania i przedmiot usług, jakie oferuje pozwany S. w stosunku do oferty E. jest dużo większy, bo oprócz świadczeń dla pacjentów z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, pozwany S. oferuje także: świadczenia z zakresu: opieki specjalistycznej ( jest 16 poradni specjalistycznych finansowanych w ramach środków NFZ), ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, poradni zdrowia psychicznego, usług rehabilitacyjnych i usług diagnostycznych, medycyny szkolnej i medycyny pracy. Zatem stwierdzić należy, że konkurencyjna działalność powódki w (...) spółki (...) nie stanowiła tak naprawdę realnego zagrożenia dla działalności S.. Pozwany pracodawca nie wskazał w treści pisma rozwiązującego umowę o pracę, a tym samym nie zarzucił powódce, że nie wywiązywała się ona - wskutek prowadzenia przez siebie E., ze swych obowiązków pracowniczych jako główna księgowa i że miało to niekorzystny wpływ na interesy pozwanego S.. Pozwany pracodawca wskazuje tylko sam fakt prowadzenia przez powódkę spółki (...) jako przejaw ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych wobec pozwanego pracodawcy. Tymczasem, jak już wyżej podniesiono, spółka (...), jest wprawdzie konkurencją wobec działalności pozwanego S., ale tylko w zakresie jednego obszaru działalności S., przez co nie stanowi realnego zagrożenia dla działalności pozwanego pracodawcy. Przede wszystkim jednak sam fakt, że powódka od 1 stycznia 2017r. była wspólnikiem i wiceprezesem E. nie mógł być zakwalifikowany przez pracodawcę jak ciężkie naruszenie przez pracownika obowiązków pracowniczych. Także, jak wyżej podniesiono, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na postawienie tezy, że powódka, poprzez prowadzenie działalności konkurencyjnej w Przychodni (...) działała na szkodę Pracodawcy.

Należy tu wskazać na art. 52 § 2 kp, zgodnie z którym rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie jednego miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Poza sporem jest, że dyrektor U.P.-C. o tym, że powódka i T. Ż. (1) są członkami zarządu spółki (...) wiedziała od początku podjęcia przez nią pracy w S. w D., czyli od marca 2018r. i jak sama podała, stwierdziła ona w pewnym momencie, że jest to działalność konkurencyjna, bo placówka E. znajduje się w niedalekiej odległości od siedziby pozwanego S. i w sierpniu 2018r. przedstawiła powódce do podpisania umowę o zakazie konkurencji. Zatem przy sformułowaniu tych dwóch zarzutów naruszono w oczywisty sposób art. 52 § 2 kp.

Także zarzut postawiony powódce w pkt 2 pisma rozwiązującego stosunek pracy- odmowa zawarcia z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji, nie został postawiony powódce zasadnie. Przede wszystkim nie można nazwać zachowania powódki prezentowanego przez nią w dniu 7 lutego 2019r. jako odmowę zawarcia z pracodawcą umowy o zakazie konkurencji. Jak bowiem wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, bezspornego zresztą miedzy stronami, w dniu 7 lutego 2019r. o godz. 12.20, nie dyrektor pozwanego, (...), na polecenie dyrektor, wręczyła powódce pismo, podpisane przez dyrektor pozwanego, zobowiązujące ją do podpisania tego dnia do godz. 13.30 załączonej do pisma umowy o zakazie konkurencji, której treść, według zapewnień A. G., była taka sama, jak treść projektu tej umowy przedstawionego powódce sierpniu 2018r., a gdy powódka mówiła, że nie wie, czy przedstawiona jej umowa ma taką sama treść jak ta otrzymana przez nią w sierpniu 2018r., to ten projekt z sierpnia 2018r. nie został jej przedłożony celem porównania. Jest to zachowanie pracodawcy zupełnie niezrozumiałe, bo swoboda stron co do treści podpisanej umowy jest podstawą do skutecznego zawarcia umowy. Podmioty, które zawierają umowę, muszą mieć pełną swobodę co do tego, czy chcą zawiązać między sobą stosunek prawny, strony zawierające umowę mogą bowiem jej treść kształtować wedle własnego uznania, tak aby wykonanie zobowiązania odpowiadało ich interesom. Powódka chciała mieć możliwość swobodnego zapoznania się, przeanalizowania i skonsultowania z prawnikiem treści przedstawionej jej do podpisania umowy o zakazie konkurencji i o to prosiła dyrektor pozwanego w piśmie tj. poprosiła o wydłużenie jej do 12 września godz. 9.00 terminu udzielenia odpowiedzi, czy podpisze ona tę umowę. Powódka w piśmie tym podała informację, iż jej prośba jest podyktowana koniecznością zapoznania się z treścią projektu tej umowy i wydania opinii przez jej prawnika. Zatem absolutnie nie można powiedzieć, iżby powódka odmówiła zawarcia w dniu 7 lutego 2019r. umowy o zakazie konkurencji; powódka wyraźnie w piśmie skierowanym do pani dyrektor poprosiła tylko o umożliwienie jej swobodnego zapoznania się z projektem przedstawionej jej umowy i przesunięcie jej terminu do złożenia przez nią wobec pracodawcy oświadczenia woli o tym, czy podpisze umowę, czy jej nie podpisze.

I wreszcie zarzut czwarty wskazany w treści pisma tj. wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem, w szczególności poprzez wykonywanie obowiązków służbowych w Przychodni (...) Sp. z o.o. w okresie zwolnienia lekarskiego, to w ocenie sądu, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że zarzut ten jest postawiony także oczywiście niezasadnie, z naruszeniem znowu terminu określonego art. 52§2 kp

Na wstępie wskazać należy, że pracownik ma obowiązek wymieniony w art. 100 § 2 pkt 4 kp dbałości o dobro zakładu pracy, co min. oznacza, że ma on w taki sposób korzystać ze zwolnienia lekarskiego, aby jak najszybciej powrócić do zdrowia, a co za tym idzie powrócić do świadczenia pracy. Wykorzystanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem może stanowić uzasadnioną przyczynę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, ale tylko wtedy, gdy pracownikowi można przypisać winę co najmniej w postaci rażącego niedbalstwa, gdy jego zachowanie jest sprzeczne z celem zwolnienia lekarskiego i grozi przedłużeniem jego nieobecności w pracy z powodu choroby. Obecnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje zatem pogląd, iż nadużycie korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego samo w sobie nie może być zakwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Konieczne jest jeszcze wskazanie przez firmę, że godzi to w dobro pracodawcy.

Pozwany pracodawca w czasie przebywania powódki na długotrwałym zwolnieniu lekarskim kilka razy zwracał się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z prośbą o kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego przez powódkę i np. w piśmie z dnia 13 grudnia 2018r., dyrektor pozwanego wskazywała, że powódka w dniu 25 października 2018r. czynnie uczestniczyła w posiedzeniu Komisji (...) i Problematyki Socjalnej Rady Miasta D. oraz że w dniu 6 grudnia 2018r. przybyła do siedziby S. celem spotkania się z Inspektorami Państwowej Inspekcji Pracy. W ocenie sądu, te dwie sytuacje nie powinny być przez pracodawcę wskazywane jako przejawy ciężkiego naruszenia przez powódkę obowiązków pracowniczych tj. wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem, bo brak jest dowodów potwierdzających, że na skutek tych dwóch wizyt i przyjazdu powódki do D., jej stan zdrowia się pogorszył. Pamiętać należy, że powódka - jak sama podała, a pozwany pracodawca temu nie zaprzeczył, miała udzielane zwolnienia przez lekarza psychiatrę wobec depresji, a więc przebywanie między ludźmi miało dobroczynny wpływ na jej stan zdrowia. Te dwa zdarzenia miały miejsce w dniu 25 października i 6 grudnia 2018r., dyrektor pozwanego miała w tych dniach wiedzę o przybyciu powódki do D., a więc sformułowanie w lutym 2019r. zarzutu odnośnie wykorzystywania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem w związku z tymi dwoma zdarzeniami nastąpiło z przekroczeniem miesięcznego terminu. Także i fakt, że powódka w dniu 21 stycznia 2019r., w czasie pobytu w sanatorium wysłała jednego maila do S. w D., podpisując go jako wiceprezes Zarządu Przychodni (...) sp. z o.o. w Z., także nie może powodować uznania, iż to jednorazowe zachowanie powódki miało wpływ na pogorszeniu jej stanu zdrowia i godziło tym samym w dobro pozwanego pracodawcy. Jak wyżej podniesiono, sąd dał wiarę zeznaniom powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc w całości, w tym również co do tego, że w czasie gdy była niezdolna do pracy z powodu choroby, czyli w okresie od 17 września 2018r. nie wykonywał ona, poza mailem z 21 stycznia 2019r., żadnych czynności w imieniu E.. W toku trwania niniejszego postępowania pozwany pracodawca wskazywał na fakt, że w czasie przebywania powódki na zwolnieniu lekarskim były wysyłane w imieniu E. dokumenty np. do ZUS deklaracje rozliczeniowe, przy użyciu elektronicznego podpisu powódki ( k.200-201), ale - jak wyżej podniesiono, sąd dał wiarę zeznaniom powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc, które zeznania znajdują pełne potwierdzenie w zeznaniach świadka T. P. przesłuchanej w sprawie Sądu Rejonowego Lublin-Zachód VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie (...) iż te dokumenty były tworzone nie przez powódkę, tylko przez T. P., która w czasie gdy powódka była na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, zajmowała się sprawami księgowymi tej spółki, a powódka udostępniła jej swój podpis elektroniczny do wysyłania dokumentów i profil zaufany. Zatem, nie oceniając prawidłowości i zgodności z prawem takiego działania powódki i T. P. w zakresie udostępnienia przez powódkę T. P. podpisu elektronicznego do wysyłania dokumentów i profilu zaufanego, to stwierdzić należy, że powódka faktycznie po 17 września 2018r. tych czynności w imieniu E. nie wykonywała, a tym samym nie wykorzystywała ona zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem.

Reasumując więc uznać należy, że decyzja pozwanego pracodawcy, aby w dniu 7 lutego 2019r. rozwiązać z powódką stosunek pracy bez wypowiedzenia, była nieuzasadniona, bo – jak już wyżej podniesiono, ten sposób rozwiązania stosunku pracy, ze swej istoty, zarezerwowany jest dla sytuacji, gdy pracownik w sposób rażący narusza swoje obowiązki pracownicze, czyli postępuje bezprawnie, z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa oraz gdy w wyniku tych działań, interes pracodawcy jest zagrożony. W przypadku sytuacji wskazanych wyżej, w żadnym przypadku, nie może być mowy o tym, iżby którekolwiek z działań powódki umyślnie lub z rażącego niedbalstwa narażało pozwanego pracodawcę na jakiekolwiek straty i aby zagrażało interesom pozwanego S..

Wobec tego, sąd na podstawie art. 56§1 i art. 58 kp orzekł jak w sentencji. O ustawowych odsetkach za opóźnienie sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 300 kp, przy czym ustawowe odsetki od odszkodowania przysługującego pracownikowi z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia stają się wymagalne w dniu doręczenia pracodawcy odpisu pozwu zawierającego żądanie zapłaty tego odszkodowania (wyrok z 15 listopada 2006 r., I PK 112/06).

O kosztach sąd orzekł w oparciu o art. 98 kpc, przy uwzględnieniu §9 ust 1 pkt 1 i §15 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego ( Dz.U. z 2018r, poz. 265).

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanego.