Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Kole Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Pietruszka

Protokolant: st. sekr. sąd. Alicja Kleczkowska

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2019 roku w Kole

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko D. W.

o alimenty

I.  Zasądza od pozwanego D. W. alimenty na rzecz syna M. W. w kwocie po 700,00 zł (siedemset złotych) miesięcznie, płatne do jego rąk do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 czerwca 2018 roku.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kole, kwotę 420,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

IV.  Koszty z tytułu zastępstwa adwokackiego między stronami wzajemnie znosi.

V.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

S ę d z i a :

Agnieszka Pietruszka

Sygn. akt III RC 152/18

UZASADNIENIE

Powód - M. W. wniósł o ustalenie obowiązku alimentacyjnego od pozwanego D. W. na swoją rzecz w wysokości po 1.300,00 zł miesięcznie, począwszy od dnia 01.06.2018 r. W uzasadnieniu podniósł, iż pozwany nie łoży na jego utrzymanie mimo, że kontynuuje naukę i nie ma możliwości samodzielnego utrzymania się. Pozwany prowadzi zakład stolarski i nie posiada innych dzieci na utrzymaniu. Żądana kwota alimentów obejmuje połowę kosztów utrzymania mieszkania, które zajmuje wspólnie z matką, a ponadto koszt jego wyżywienia, ubrania oraz wydatki związane z leczeniem, higieną, dojazdem do szkoły. Sam czynsz za mieszkanie wynosi 660 zł miesięcznie, poza tym uwzględnić też należy rachunki za prąd, wodę, gaz i wywóz odpadów komunalnych, które wynoszą około 200 zł miesięcznie. Powód z matką zmuszeni byli bowiem opuścić zajmowany wspólnie z pozwanym dom, przez wzgląd na to, że utrudniał on bądź uniemożliwiał im spokojne funkcjonowanie. Powód zaznaczył również , iż matka poniosła koszt kursu na prawo jazdy w kwocie 2.000 zł, ponosi też koszty wiążące się z wyjazdami siatkarskimi i piłkarskimi.

Pozwany – D. W. wniósł o oddalenie powództwa z uwagi, podnosząc iż dobrowolnie łoży na utrzymanie powoda. Nadto pozwany zaznaczył , iż prawidłowo wywiązuje się z obowiązków rodzicielskich wobec syna, który działania te traktuje jako niepotrzebne wtrącanie się w jego sprawy. Nadto według pozwanego, skoro powód ukończył 18 lat ma możliwość podjęcia dorywczego zatrudnienia, tym bardziej iż zaniedbuje obowiązek szkolny. Poza tym pozwany proponował powodowi w okresie wakacyjnym pracę w zakładzie stolarskim, co nie spotkało się z aprobatą powoda. Jednocześnie zauważył , iż w 2018 r. powód wspólnie z kolegą zebrał wiśnie w sadzie, z tym że pozwany nie zna wysokości uzyskanego w ten sposób dochodu. Pozwany zakwestionował również przyczyny opuszczenia domu przez byłą żonę i syna, co spowodowało podniesienie kosztów utrzymania dziecka. Pozwany zaznaczył również , iż nie była z nim konsultowana decyzja o ukończeniu kursu na prawo jazdy. Rodzic powinien natomiast mieć prawo decydowania , które potrzeby dziecka są usprawiedliwionej a które nie, a zaspokajanie wszelkich potrzeb wykształca w dziecku postawę roszczeniową, pozbawioną poczucia odpowiedzialności oraz szacunku do pracy i pieniądza.

Sąd ustalił co następuje :

M. W. jest synem H. W. i D. W.. Rodzice powoda są po rozwodzie. Rozwód został orzeczony wyrokiem Sąd Okręgowy w Koninie z dnia 27.02.2019 r. Wyrok jest prawomocny.

(dowód: akta I C 694/16 Sądu Okręgowego w Koninie)

W trakcie sprawy rozwodowej, z uwagi na fakt iż powód był jeszcze małoletni, Sąd postanowieniem z dnia 14.10.2016 r. udzielił zabezpieczenia, w ten sposób, że zobowiązał D. W. do łożenia alimentów na rzecz syna w kwocie po 700 zł miesięcznie, począwszy od dnia 01.09.2016 r.

(dowód: akta I C 694/16 Sądu Okręgowego w Koninie)

Sąd ustalił, że M. W. mieszkał wraz z matką w jednym domu z D. W., przy czym od dwóch lat rodzice powoda byli w separacji. Powód miał 16 lat i uczęszczał do klasy I – ej technikum. Do szkoły dojeżdżał, a D. W. ponosił koszt zakupu biletu miesięcznego dla syna w wysokości 117 zł. Pozwany dokonał też zakupu podręczników szkolnych dla syna za kwotę 400 zł, poniósł opłatę za komitet rodzicielski, a także za ubezpieczenie w kwocie 50 zł. We wrześniu 2016 r. pozwany dał synowi 400 zł z przeznaczeniem na zakup odzieży oraz wyjazd do P.. Poza tym przekazywał synowi 250 zł miesięcznie tytułem kieszonkowego. Powód uprawiał siatkówkę i piłkę nożną, co generowało dodatkowe koszty dotyczące zakupu dla niego odzieży sportowej, a także koszty związane z dojazdem na zajęcia sportowe i koszty związane z wyjazdami na zawody, co stanowiło wydatki w kwocie 150 zł miesięcznie. Matka powoda opłacała synowi abonament za telefon w kwocie 80 zł miesięcznie i ponosiła inne wydatki związane z bieżącym utrzymaniem. Powód z uwagi na wadę związaną z krótszą nogą przebył cztery operacje. Pozostawał pod stałą opieką lekarza ortopedy i raz w roku jeździł na wizyty kontrolne do P.. Wizyta kosztowała 180 zł plus koszty dojazdu.

H. W. była zatrudniona w szpitalu jako położna. Jej wynagrodzenie wynosiło 1.300 zł netto miesięcznie. Matka powoda w 2011 r. przeszła operację, albowiem rozpoznano u niej guza lewego płata wątroby. Borykała się także z chorobą kręgosłupa. Kolejny zabieg miała we wrześniu 2015r. i przez okres 6 miesięcy była na zwolnieniu lekarskim. Do pracy wróciła w kwietniu 2016 r. Przyjmowała na stałe leki na nadciśnienie i związane z leczeniem wątroby, co wynosiło około 50 zł miesięcznie. H. W. dojeżdżała do pracy. Paliwo kosztowało ją 300 zł miesięcznie. Ponadto matka powoda kończyła specjalizację położniczą i w związku z tym dwa razy w miesiącu dojeżdżała na zajęcia do K.. Opłata za szkołę wynosiła 270 zł miesięcznie. H. W. od około trzech miesięcy nie partycypowała w kosztach utrzymania domu i były one w całości ponoszone przez pozwanego.

D. W. prowadził warsztat stolarski. W pracy pomagał mu ojciec, a także pracownik, który nie był zatrudniony na stałe. W 2016 r. pozwany uzyskał dochód wynoszący : w kwietniu 51,44 zł; w maju 1.280,37 zł; w czerwcu 5.910,61 zł oraz we wrześniu 20,77 zł. W lipcu wykazał stratę w kwocie 5.413,94 zł a w sierpniu 2.574,57 zł. Miesięczne koszty utrzymania domu, które ponosił pozwany obejmowały : energię elektryczną w kwocie około 160 zł, ogrzewanie w kwocie 300 zł, wodę w kwocie 220 zł, odpady 24 zł, gaz 50 zł. Nadto pozwany regulował podatek od nieruchomości w wysokości 500 zł na kwartał. D. W. spłacał też kredyt, który został zaciągnięty na prowadzenie działalności gospodarczej, i była to kwota 900 zł miesięcznie. Pozwany łożył również kwotę 570 zł miesięcznie na rzecz syna, który studiował zaocznie i podejmował pracę.

Sąd Okręgowy ustalając alimenty w kwocie po 700 zł zauważył, iż pozwany w nieznacznym zakresie uczestniczył w kosztach utrzymania syna, natomiast bieżące utrzymanie M. W. obciążało matkę. Sąd określił usprawiedliwione potrzeby 16-letniego powoda, na kwotę rzędu 1.000 zł miesięcznie i wskazał, że ustalenie alimentów na poziomie 700 zł jest wyrazem prawa dzieci do równej stopy życiowej z rodzicami. Sąd zarazem ustalił możliwości zarobkowe pozwanego w wyższej wysokości aniżeli przez niego deklarowane, nie dając wiary, że prowadzenie warsztatu stolarskiego jest działalnością nisko dochodową czy wręcz przynoszącą straty. Ponadto w ocenie Sądu, H. W. była w mniejszym zakresie aniżeli D. W. zobowiązana do finansowego pokrywania potrzeb syna, gdyż realizowała w przeważającym stopniu swój obowiązek alimentacyjny poprzez stałą opiekę nad synem i jego wychowanie. Poza tym H. W. posiadała znacznie mniejsze możliwości finansowe aniżeli jej ówczesny mąż, w tym także z powodu stanu zdrowia i konieczność leczenia.

(dowód: akta I C 694/16 Sądu Okręgowego w Koninie)

D. W. z uwagi na ukończenie przez syna 18 lat wystąpił do Sądu Okręgowego o uchylenie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia i postanowieniem z dnia 09.11.2018r. Sąd do wniosku się przychylił.

(dowód: akta I C 694/16 Sądu Okręgowego w Koninie)

Powód M. W. ma obecnie 19 lat. W minionym roku szkolnym ukończył trzecią klasę technikum w Zespole Szkół (...) w S.. W trakcie roku szkolnego powód uczęszczał na siatkówkę i chodził na siłownię. Miał treningi zarówno w szkole, jak i grał ze znajomymi.

Ze względu na wcześniejsze problemy ortopedyczne, powód samodzielnie wykonuje ćwiczenia rehabilitacyjne. Aby wykonywać te ćwiczenia razem kolegą jeździł co drugi dzień na siłownię do K.. Miesięczny karnet kosztował 100 zł. Powód posiada poza tym własny sprzęt treningowy. Powód ponownie podjął również leczenie ortodontyczne u lekarza-specjalisty w T.. Nosi aparat, który kosztował 800 zł. Co miesiąc jeździ na wizyty kontrolne, przy czym koszt jednej wizyty wynosi 100 zł.

M. W. w 2018 r. uczestniczył w kursie na prawo jazdy. Koszt tego kursu wyniósł 1.700 zł. Poza tym powód trzykrotnie podchodził do części teoretycznej egzaminu, co łącznie kosztowało 90 zł i jeden raz do egzaminu praktycznego, którego koszt wyniósł 140 zł. Koszty związane z kursem uregulowała jego matka. Powód od brata kupił samochód za kwotę 3.500 zł. Ponadto powód płaci raty za wzięty dla niego przez ojca telefon w wysokości 120 zł miesięcznie oraz opłaca abonament w kwocie 50 zł miesięcznie oraz za Internet w kwocie 60 zł miesięcznie.

We wrześniu 2018 r. M. W. raz z matką wyprowadził się z domu rodzinnego i zamieszkał w wynajętym mieszkaniu w S.. Czynsz za mieszkanie wynosi 660 zł.

W czerwcu 2019 r. powód zamieszkał tymczasowo w domu rodzinnym, aby w okresie wakacyjnym podejmować prace w okolicznych sadach. Za dzień pracy przy zbiorze czereśni zarobił 72 zł. Ponadto powód wykonuje też prace dorywcze w stolarni u ojca i z tego tytułu osiąga zarobek na poziomie 60 – 70 zł dziennie ( przy stawce wynoszącej 10 zł na godzinę ). Wypracowane środki przeznacza na własne potrzeby.

(dowód: zeznania H. W. k.41-41v; zaświadczenie z dnia 04.09.2018 r. k.24, zaświadczenie z Ośrodka Szkolenia (...) k.25 ; zeznania powoda k.45-46)

H. W. w dalszym ciągu jest zatrudniona jako położona. Obecnie uzyskuje wynagrodzenie w kwocie około 3.600 zł netto miesięcznie.

(dowód: zeznania świadka H. W. k.41-41v; zaświadczenie SPZOZ w K. z dnia 09.01.2019 r. k.34 ).

D. W. w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą. Nie zatrudnia pracowników. Jego dochody wynoszą średnio 4.000 – 5.000 zł miesięcznie. Roczny przychód z prowadzonej przez niego działalności wynosi około 60.000 zł. Pozwany wspólnie z byłą żoną jest właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości M., na której znajduje się zajmowany przez niego dom. Pozwany posiada także samochód osobowy zakupiony na firmę za kwotę 40.000 zł. Z tytułu zaciągniętych zobowiązań na działalność pozostało mu do spłacenia około 30.000 zł.

(dowód: częściowo zeznania pozwanego k.46-46v)

Od momenty gdy była żona i syn wyprowadzili się, pozwany mieszka sam i w całości ponosi koszty utrzymania domu, które obejmują : opłaty za wodę wysokości około 50 zł, za energię elektryczną około 200 zł. Niezależnie od tego pozwany opłaca rachunki za warsztat i dochodzą one do kwoty 500 zł. Pozwany reguluje też podatek od nieruchomości, który wynosi 2.200 zł w skali roku.

(dowód: dowody wpłaty z dnia 19.06.2018 r., 23.05.2018 r. i z dnia 19.07.2018 r. k.15-16, oryginały potwierdzenia przelewu k. 27-28, oryginał dowodu wpłaty z dnia 03.09.2018 r. k.29, dowody wpłaty z dnia 21.09.2018 r. i z dnia 30.08.2018 r. k.30-31 ; częściowo zeznania pozwanego k.46-46v)

D. W. wyrokiem z dnia 11.09.2018 r. Sądu Rejonowego w Kole został skazany za to, że w okresie od stycznia 2014 r. do czerwca 2017 r. znęcał się psychicznie nad swoją żoną H. W. tj. za przestępstwo z art. 207 § 1 kk

(okoliczność bezsporna )

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda, albowiem były one szczere, logiczne i korespondowały z pozostałym zgromadzony w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami jego matki H. W., którym również Sąd dał wiarę. Relacja powoda znalazła także potwierdzenie w zeznaniach pozwanego, jednakże te ostatnie Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności jedynie częściowo. Zdaniem Sądu nie zasługiwały one bowiem na wiarę w zakresie w jakim pozwany podawał, że rodzice wspierają go finansowo, albowiem w świetle deklarowanych przez pozwanego dochodów trudno uwierzyć, że potrzebuje on pomocy rodziców.

Sąd zważył co następuje :

Podstawą zgłoszonego w pozwie żądania jest art. 133 kro, zgodnie z którym rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jednocześnie zgodnie z art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Powód M. W. jest pełnoletni, ale obowiązujące przepisy nie zawierają konkretnej granicy istnienia obowiązku alimentacyjnego, w szczególności granicy tej nie stanowi osiągnięcie przez osobę uprawnioną pełnoletności. Istnienie tego obowiązku jest uzależnione głównie od tego, czy uprawniony ma możliwość samodzielnego utrzymania się. Na gruncie niniejszej sprawy niewątpliwie powód takiej możliwości nie posiada, albowiem realizuje obowiązek szkolny na poziomie szkoły średniej. Powód wprawdzie podejmuje w czasie wolnym prace u okolicznych ogrodników, jak i w zakładzie stolarskim ojca, jednakże praca ta ma jedynie charakter sezonowy i dorywczy. Fakt uzyskiwania tego rodzaju dochodów nie może , w ocenie Sądu , wpływać w konsekwencji na wysokość należnych powodowi alimentów. Należy zauważyć , iż już w toku sprawy rozwodowej pozwany zwracał uwagę, iż syn może pomagać mu w pracach stolarskich i, w ocenie Sądu , na akceptację zasługuje edukacyjny wymiar związany z podejmowaniem pracy przez powoda. Nie sposób jednak zgodzić , się z twierdzeniem pozwanego, iż syn może podejmować pracę, skoro zaniedbuje się w nauce. Podkreślić należy, iż w sytuacji gdy powód programowo realizuje obowiązek szkolny, twierdzenia o zaniedbywaniu nauki należy uznać za wyolbrzymione.

Zdaniem Sądu, przedmiotowe powództwo zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo. Jak zaznaczono powyżej o wysokości świadczeń alimentacyjnych decydują m.in. usprawiedliwione potrzeby osoby uprawnionej. Aktualne potrzeby powoda obejmują przede wszystkim wydatki związane ze szkołą oraz pozostałe wydatki związane z codziennymi kosztami utrzymania takimi jak wyżywienie, kupno odzieży. Nie sposób również nie uwzględnić wydatków związanych z prowadzoną rehabilitacją czy też podjętym leczeniem ortodontycznym. Określenie wysokości świadczeń alimentacyjnych, uwarunkowanych kosztami utrzymania (wyżywienie, mieszkanie , odzież , leczenie ) i wychowania, w odniesieniu do dzieci (pielęgnacja , opieka, dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój ) jest domeną ustaleń na podstawie dowodów ale uwzględniającą także zasady doświadczenia życiowego ( Orz. SN z 29.11.1949 r. Wa.C 167/49 , NP. 1951 , nr 2 s.52 ). Uwzględniając zasady doświadczenia życiowego nie powinno natomiast budzić wątpliwości, iż na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb powoda konieczna jest kwota co najmniej 1 tys. zł miesięcznie. Stwierdzenie takie wydaje się oczywiste , chociażby w świetle ustaleń dokonanych w toku sprawy o rozwód. Mimo, iż alimenty były ustalane prawie 3 lata temu, już wówczas Sąd przyjął iż usprawiedliwione potrzeby powoda, kształtują się na podobnym poziomie. Powód podnosił, że od momentu udzielenia zabezpieczenia, nastąpił wzrost kosztów jego utrzymania, związany przede wszystkim z tym , iż w czasie wydania postanowienia o zabezpieczeniu, powód mieszkał wraz z matką w domu rodzinnym, natomiast od września ub.r. wynajmowali mieszkanie na terenie S.. Pozwany zakwestionował celowość ponoszenia tego rodzaju wydatków twierdząc , iż była żona i syna mogą powrócić do domu. Zdaniem Sądu, wbrew temu co twierdzi pozwany nie sposób zakwestionować decyzji H. W. o wyprowadzce, jeśli zważy się, że pozwany został skazany za znęcanie się nad byłą żoną. Wprawdzie powód na okres wakacji zamieszkał w domu rodzinnym, jednakże nie ma to wpływu na wysokość świadczeń alimentacyjnych skoro, jak twierdzi powód, jest to sytuacja tymczasowa.

W ocenie Sądu, brak podstaw jednak przesłanek do uwzględnienia powództwa w większym zakresie przede wszystkim dlatego , iż od momentu ustalenia alimentów w drodze zabezpieczenia w sprawie I C 694/16, uległa istotnej zmianie sytuacja zawodowa matki powoda. H. W. uzyskiwała bowiem wówczas wynagrodzenie na poziomie płacy minimalnej, podczas gdy obecnie jej zarobki wynoszą średnio 3,6 tys. zł miesięcznie. Powód jest już osobą pełnoletnią, zatem nie sposób przyjąć , iż matka wypełnia swój obowiązek alimentacyjny względem niego wyłącznie poprzez osobiste starania o jego utrzymanie i wychowanie. Obowiązek alimentacyjny matki powoda , w ocenie Sądu , ma obecnie charakter ściśle finansowy. Uwzględniając zatem wzrost zarobków H. W., Sąd uznał, iż to ona powinna pokrywać różnicę o jaką wzrosły koszty utrzymania syna od czasu ustalenia zabezpieczenia.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych zależy również od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Pozwany prowadzi własną działalność gospodarczą zajmującą się usługami stolarskimi i jak podał uzyskuje dochody na poziomie 4 – 5 tys. zł. Sąd uznał te dochody za miarodajne mając na względzie profil działalności prowadzonej przez pozwanego, jego doświadczenie zawodowe oraz wskazywany przez niego zakresu świadczonych usług i terminy ich realizacji. Ponadto dochody na tym poziomie pozwany deklarował również w końcowym okresie sprawy rozwodowej (vide : k.464 akt Sądu Okręgowego w Koninie I C 694/16 ). Na tak ustalone możliwości zarobkowe nie mają wpływu posiadane przez pozwanego zobowiązania kredytowe. Pamiętać też trzeba, że pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty 500 zł i w takiej kwocie łożył alimenty na syna od momentu uzyskania przez niego pełnoletności. Nie może to stanowić jednak podstawy do oddalenia powództwa, skoro jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, kwota ta nie odpowiada rzeczywistemu zakresowi obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz powoda.

Chybiony okazał się zarzut pozwanego, że powód w 2018 r. osiągnął dochód ze zbioru wiśni, skoro sam pozwany zeznał, iż zbiór wiśni w ubiegłym roku nie był opłacalny.

Należy zauważyć , iż za usprawiedliwiony wydatek Sąd uznał koszty związane z kursem na prawo jazdy. Sąd nie podziela zarzutu pozwanego, że powód winien skonsultować z nim decyzję o kursie. Posiadanie uprawnień do kierowania samochodem jest rzeczą powszechną i brak jest podstaw do tego, aby odmówić powodowi prawa do ukończenia takiego kursu, tym bardziej iż sytuacja materialna rodziców pozwala na poniesienie takiego wydatku. Nie można też uznać, iż pójście na wspomniany kurs bez konsultacji z pozwanym było przejawem wykluczania go z procesu wychowawczego syna. Ponadto należy zauważyć , iż H. W. zeznała , iż opłacenie kursu był prezentem dla syna z okazji osiemnastych urodzin.

Sąd wskazuje, iż oddalił wniosek dowodowy pozwanego o zobowiązanie powoda do przedłożenia świadectwa szkolnego, albowiem przeprowadzanie dowodu z tego dokumentu w sprawie o alimenty nie wniosłoby nic istotnego do sprawy.

Sąd oddalił również wniosek o zwrócenie się do tartaków, z którymi współpracuje pozwany na okoliczność ustalenia wartości zamówionego drewna. W ocenie Sądu dowód ten nie byłby przydatny, albowiem na tej podstawie nie sposób dokonać ustaleń o wysokości dochodów pozwanego. Ponadto dowód ten należy uznać za zbyteczny w świetle przyznania przez pozwanego, iż jego dochody kształtują się na poziomie 4-5 tys. zł.

Reasumując, Sąd uznał, iż zasądzona na rzecz powoda kwota alimentów w wysokości 700 zł jest adekwatna do jego usprawiedliwionych potrzeb oraz możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego i dlatego, na podstawie cytowanych przepisów, orzekł jak w pkt I i II wyroku.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 kpc.

Stosownie do art. 100 kpc, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. (…). Zważywszy, że żądanie powoda zostało uwzględnione jedynie w części, a obie strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników, Sąd zniósł wzajemnie między nimi koszty z tytułu zastępstwa adwokackiego.

Rygor natychmiastowej wykonalności orzeczono zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

SSR Agnieszka Pietruszka