Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Majwald - Lasota

Protokolant: Justyna Płonka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2018r. w R.

sprawy z powództwa małoletniego M. K.

działającego przez matkę A. G.

przeciwko J. K.

o podwyższenie alimentów

1)  zasądza od pozwanego J. K. na rzecz małoletniego powoda M. K. alimenty w kwocie 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie płatne do rąk matki małoletniego powoda A. G. do dnia 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat począwszy od dnia 20 grudnia 2017r., a to w miejsce alimentów ustalonych na kwotę 450zł ugodą z 24 marca 2016r., zatwierdzoną przez Sąd Rejonowy w Rybniku w sprawie IV RCo 26/16;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3)  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Rybniku) kwotę 1050zł (tysiąc pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania;

4)  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 836/17

UZASADNIENIE

Małoletni powód M. K., działający przez matkę A. G., domagał się podwyższenia alimentów z 450 zł do 700 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania wskazano, iż koszty utrzymania uprawnionego od czasu ustalenia ostatnich świadczeń alimentacyjnych znacząco wzrosły, podobnie jak winny wzrosnąć możliwości zarobkowe zobowiązanego.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Bezsporne w sprawie są następujące okoliczności.

- małoletni powód jest synem pozwanego i A. G.,

- na mocy ugody zawartej 24.03.2016r. przed mediatorem, której Sąd Rejonowy w Rybniku 4.04.2016r. nadał klauzulę wykonalności pod sygn. IV RCo 26/16 kosztami utrzymania powoda obciążono oboje rodziców, zobowiązując pozwanego do płacenia alimentów na rzecz małoletniego syna w wysokości po 450 zł miesięcznie;

- pozwany prowadził w tym czasie działalność gospodarczą, która przynosiła straty. Nie płacił składek na ZUS. Zadłużył się. Czasami widywał powoda i coś mu kupował.

- małoletni uprawniony miał wówczas 2 lata. Był pod opieką matki, która nie pracowała.

- obecnie powód ma 4 lata. Często choruje. Uczęszcza do przedszkola. Nadal pozostaje pod wyłączną opieką matki. Mieszka razem z nią w domu dziadków macierzystych, gdzie mają do dyspozycji pokój. Łazienkę i kuchnia są wspólne. Łącznie mieszka tam 9 osób. Matka powoda w niewielkim stopniu dokłada się do rachunków.

Łączna suma kosztów utrzymania małoletniego sięga obecnie około 1036,50zł,
a w przeliczeniu miesięcznym są to wydatki typu:

⚫

wyżywienie - 500 zł,

⚫

odzież i obuwie - 100 zł,

⚫

udział w wydatkach mieszkaniowych 149,50zł (w tym: energia elektryczna 65zł:2= 32,50zł, woda 87zł:2=43,50zł, podatek rolny 47 zł:2=23,50zł, opał 1200zł:2:12=50zł),

⚫

środki czystości 50zł,

⚫

leki 100 zł,

⚫

opłata za przedszkole 120zł,

⚫

wydatki przedszkolne - około 17 zł (w tym wyprawka około 120 zł oraz wycieczka 35zł i komitet rodzicielski – 50zł) :12

Matka dziecka ma aktualnie 45 lat. Nie ma zawodu. Przed związkiem z pozwanym imała się różnych zajęć, nie wymagających kwalifikacji. Jest zdrowa. Obecnie pracuje dorywczo, bo ze względu na częste choroby syna , nie może podjąć stałej pracy. Zarabia w ten sposób około 600zł miesięcznie. Jest zarejestrowana jako bezrobotna. Oprócz powoda nie ma nikogo na utrzymaniu. Korzysta z pomocy opieki społecznej, w tym „500+”.

Pozwany ma 47 lat, z zawodu jest mechanikiem – kierowcą. Ma prawo jazdy kategorii C+ E. Jest zdrowy. Z matką powoda prowadził działalność gospodarczą – usługi transportowe. Miał sam je obsługiwać na jednym samochodzie. Kredyt na samochód wzięła siostra matki powoda. Działalność ta przyniosła wyłącznie straty. Po związaniu się z obecną partnerką, ponownie założył działalność gospodarczą – usługi transportowe. Tym razem kredyt na samochód wzięła konkubina. Ta działalność przyniosła również wyłącznie straty. Jest zdrowy. Mieszka z obecną partnerką w mieszkaniu komunalnym. Wychowują wspólnie ponad roczną córkę i dwoje dzieci konkubiny z pierwszego związku. M. F. zarabia około 4000zł brutto. Na utrzymanie wspólnej córki wydają około 300zł miesięcznie. Pozwany nie orientuje się dokładnie, ile kosztuje jego średnie miesięczne utrzymanie. Przekazuje konkubinie 500zł miesięcznie. Za mieszkanie płacą 400zł miesięcznie, za prąd i gaz około 360zł co drugi miesiąc. Jest zadłużony w ZUS-ie. Zatrudnił się obecnie za najniższą płacę i ma zarabiać około 1500zł miesięcznie. Został skazany za niealimentację powoda.

Dodatkowo sąd ustalił, że pozwany ma duże możliwości zarobkowe. Przy jego kwalifikacjach oferowane zarobki na terenie kraju to od 3500zł do 5645zł brutto. Możliwości zarobkowe matki powoda kształtują się na poziomie około 2400zł miesięcznie brutto.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: akt IV RCo 26/16, odpisów aktów urodzenia (k. 12,110), zestawienia kosztów utrzymania (k. 38-39), zaświadczenia o zasiłkach (k.17,41,95), zaświadczenia urzędu pracy (k. 40), informacji PUP (k. 92, 96, 98,130, 132), umowy o pracę (k.139), zeznań świadków J. N. (k.140), M. F. (k.140), wyjaśnień stron (k. 141-142).

Zgromadzony materiał dowodowy oceniono jako spójny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający. Zeznania świadków, jako konsekwentne i szczere, w pełni zasługiwały na wiarę. Wyjaśnienia stron w szerokim zakresie korespondowały z dokumentami przedłożonymi do akt sprawy, których autentyczności nie kwestionowano. Strony zasadniczo nie podważały także własnych twierdzeń przedstawianych w toku przeprowadzonej rozprawy. Z tych też względów zgromadzony materiał dowodowy w całokształcie mógł posłużyć do czynienia ustaleń faktycznych. Sąd nie brał pod uwagę zestawienia kosztów utrzymania przedłożonego w piśmie procesowym pełnomocnika pozwanego z 7.11.2018r. Pozwany wyraźnie stwierdził, że nie wie jakie są koszty jego utrzymania i przekazuje partnerce 500zł miesięcznie. Wobec wyjaśnienia wszelkich okoliczności sprawy i braku dalszych wniosków dowodowych Sąd zamknął rozprawę, uznając sprawę za merytorycznie wyjaśnioną.

Sąd zważył co następuje.

W odniesieniu do żądania małoletniego powoda należy wskazać, iż zgodnie
z regulacją art. 133 § 1 kro każdy z rodziców obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych ustawodawca określił w art. 135 § 1 kro, uzależniając go z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia
i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Należy przy tym podkreślić, że opisane, usprawiedliwione potrzeby w przypadku dziecka uprawnionego do alimentów powinny być oceniane całościowo, a zatem nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych podmiotów zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku.

Zgodnie, z kolei, z treścią art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przy czym chodzi tu o zmianę istotną bądź to w obszarze usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego bądź też możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego, czy też na obu tych płaszczyznach. (uchwała Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 roku III CZP 91/86).

Od czasu ustalenia ostatnich alimentów minęły 2 lata. Upływ tego okresu czasu warunkował istotną zmianą stosunków między stronami, która dała podstawy do modyfikacji wcześniejszego orzeczenia.

Koszty utrzymania małoletniego uprawnionego bezsprzecznie wzrosły i sięgają obecnie ponad 1000 zł miesięcznie. Niedającą się kwestionować okolicznością jest fakt, iż wraz z naturalnym rozwojem dziecka zwiększają się także jego potrzeby. Za wzrostem wydatków powoda kryją się także modyfikacje cen towarów i usług i jest to okoliczność niezależna od stron. Za zwiększonymi potrzebami uprawnionego przemawia także fakt, iż rozpoczął on edukację przedszkolną, co generuje dodatkowe koszty. Oceniając przy tym wysokość poszczególnych potrzeb, nie można zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, iż są one wygórowane. Matka małoletniego nie domaga się rozrywki, markowej odzieży, ani wyjazdów wakacyjnych. Wykazane wydatki odpowiadają przy tym kosztom utrzymania dziecka w wieku powoda i zostały określone na minimalnym poziomie. Z tych też względów zaistniałą zmianę należało uznać za uzasadnioną i w pełni ją uwzględnić.

Sytuacja ekonomiczna i życiowa matki uprawnionego nie uległa znaczącej zmianie. Swój obowiązek alimentacyjny względem syna wypełnia ona poprzez osobistą opiekę i wychowanie małoletniego. Z tych też względów trudno wymagać od niej, aby w większym zakresie uczestniczyła w kosztach utrzymania syna.

Sytuacja dochodowa pozwanego uległa znaczącej zmianie. Dwa lata temu prowadził działalność gospodarczą, która przynosiła straty. Obecnie na rynku pracy jest dla niego wiele bardzo atrakcyjnych ofert zatrudnienia. Jego możliwości zarobkowe na terenie kraju sięgają ponad 5000zł brutto. Ma co prawda córkę na utrzymaniu, jej koszty utrzymania są jednak niewielkie, sam pozwany szacuje je na poziomie 300zł miesięcznie. Dodatkowo przestał interesować się powodem, nie czyni żadnych starań o jego wychowanie.

Z powyższych względów, Sąd doszedł do przekonania, że nastąpiła istotna zmiana stosunków między stronami, o której mowa w art. 138 k.r.o. uzasadniająca podwyższenie alimentów zgodnie z żądaniem.

Wobec powyższego na mocy art. 138 k.r.o. orzeczono jak w pkt. 1 i 2 sentencji.
O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., natomiast rygor natychmiastowej wykonalności punktu 1 nadano na mocy art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c.

Datę początkową obowiązku alimentacyjnego ustalono na dzień wniesienia powództwa.

Bacząc na wynik postępowania oraz treść art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki zwrot kosztów zastępstwa procesowego wg stawki wynikającej z §4 ust. 4 w zw. z §2 ust. 3 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.w sprawie opłat za czynności adwokackie. Jednocześnie zgodnie z art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 roku, Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa 1050 zł tytułem kosztów sądowych, od uiszczenia których strona powodowa, zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt. 2 cytowanej wyżej ustawy, jako strona dochodząca alimentów, była zwolniona z mocy ustawy. Na koszty te składa się opłata sądowa i wynagrodzenie kuratora przyznane na podstawie §1 ust.1 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 13.11.2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z §4 ust. 4 w zw. z §2 ust. 3 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.w sprawie opłat za czynności adwokackie. Zgodnie z §3 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 9.03.2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej zastosowanie miały przepisy dotychczasowe.

Ewa Majwald-Lasota

Z:

1. odnotować uzasadnienie;

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego,

3. kal. 14 dni lub z wpływem.

R., 17.12.2018 . Ewa Majwald-Lasota