Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Kamila Różańska

Protokolant: Jolanta Olszewska

przy udziale oskarżyciela publicznego US w O. reprezentowanego przez M. J.

po rozpoznaniu dnia 29 listopada 2018 r. na rozprawie

sprawy S. Ż. , s. J. i D., ur. (...) w O.,

oskarżonego o to, że:

I.  jako właściciel firmy jest odpowiedzialny jako płatnik za niewpłacanie w okresie od 21.02.2012r do 20.01.2015 r. w O., woj. (...) w terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w O. pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń pracowników za miesiące: styczeń – grudzień 2012 r., styczeń – grudzień 2013 r.; styczeń – grudzień 2014 r. kwotę (...) zł

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77§ 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

II.  za uporczywe niewpłacanie w okresie 26.12.2013 r. do 24.04.2014r w O., woj. (...) w terminie podatku od towarów i usług za miesiące: listopad i grudzień 2013r., styczeń, luty, marzec 2014 r., w kwocie (...) zł

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s

orzeka

1.  oskarżonego S. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. I a/o i za to na podstawie art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. skazuje go, a na podstawie art. 77 § 2 k.k.s. wymierza mu karę grzywny w wymiarze 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych w wysokości po 100 (sto) złotych każda stawka,

2.  na podstawie art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 17 § 1 pkt. 6 kpk umarza postępowanie karne w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. II a/o,

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. W. kwotę (...) złotych tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu plus podatek VAT w wysokości 23 %,

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zwalnia oskarżonego w całości od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt (...)

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia wyroku tylko do części dotyczącej czynu I zarzucanego oskarżonemu S. Ż., bowiem tylko co do tego czynu został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. Ż. jako właściciel firmy, był odpowiedzialny jako płatnik za obliczanie, pobieranie z wynagrodzenia i wpłacanie do urzędu skarbowego składek pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń zatrudnionych przez niego pracowników. S. Ż. mimo nałożonego przez przepisy obowiązku, nie wpłacił w okresie od 21.02.2012 roku do 20.01.2015 roku w O., w terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w O. pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń pracowników za miesiące: styczeń – grudzień 2012 r., styczeń – grudzień 2013 r., styczeń – grudzień 2014 r. w łącznej kwocie (...) złotych. Płatnik składał deklaracje roczne o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za każdy w/w rok, z tym, że deklaracja za 2014 rok została złożona elektroniczne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody z dokumentów:

zawiadomienie o naruszeniu przepisów podatkowych (k. 1-4, k. 60-61), pisma z NFZ (k. 36), pisma z ZUS (k. 34), postanowienia o wszczęciu dochodzenia (k. 13), postanowienia o przedstawieniu zarzutów (k. 14), postanowienia o zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych (k. 70-71), deklaracji PIT-4R i karty weryfikacji (k. 19-28, k. 66-69), karty karnej oskarżonego (k. 115).

Oskarżony S. Ż. nie został przesłuchany w toku postępowania. Mimo podjęcia wszelkich możliwych prób, nie udało się ustalić miejsca zamieszkania oraz miejsca pobytu oskarżonego S. Ż.. W związku z powyższym postanowieniem Urzędu Skarbowego w O. z dnia 26 listopada 2015 roku sygn. akt (...) zastosowano postępowanie w stosunku do nieobecnych.

W tym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Wydany przez Sąd wyrok został poprzedzony analizą całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Przeprowadzone na rozprawie dowody zostały poddane swobodnej ocenie uwzględniającej zasady logicznego myślenia oraz wskazania doświadczenia życiowego i wiedzy.

Sąd uznał za w pełni wiarygodną całą dokumentację zgromadzoną w aktach sprawy. Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności ani autentyczności. Dokumenty te pozwalają na odtworzenie rzeczywistego i pełnego obrazu czynu popełnionego przez oskarżonego. Najistotniejszymi dokumentami w przedmiotowym przypadku są deklaracje PIT-4R i karty weryfikacji deklaracji rocznej w zakresie zgodności wpłaconych zaliczek miesięcznych, które potwierdzają, iż oskarżony mimo złożenia wymaganych deklaracji nie dokonał wpłat pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń pracowników na rachunek Urzędu Skarbowego w O..

Czyn S. Ż. wypełnił znamiona przestępstwa skarbowego z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

Przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. popełnia płatnik lub inkasent, który pobranego podatku małej wartości - nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu. Funkcją tego przepisu jest ochrona mienia Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Unii Europejskiej. Forma ochrony tego przedmiotu polega na zabezpieczeniu przed nieprawidłowościami przy przekazywaniu na rachunki organów pobranych podatków. Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej zobowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do trzech czynności: obliczenia podatku, jego pobrania od podatnika oraz wpłacenia we właściwym terminie organowi podatkowemu ( art. 8 ordynacji podatkowej). Znamię czasownikowe „nie wpłaca" oznacza zaniechanie uiszczenia organowi podatkowemu pobranego podatku. Jakkolwiek przepis ten wskazuje na zaniechanie wpłaty w terminie, to nawet w braku tego znamienia modalnego należałoby przyjąć, że chodzi o brak uiszczenia pobranego podatku w określonym czasie – przewidzianym przepisami prawa podatkowego. Każde bowiem zaniechanie jest niewykonaniem prawnie nakazanego działania w określonym terminie. Przestępstwo to można popełnić jedynie umyślnie w obu postaciach zamiaru – bezpośrednim i ewentualnym. Nie jest przy tym konieczna żadna szczególna motywacja sprawcy niewpłacającego pobranego podatku. Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 53 § 14 k.k.s. mała wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy oceniany w sposób swobodny, a nie dowolny jednoznacznie wskazuje, że oskarżony S. Ż. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. W latach 2012-2014 S. Ż. w ramach prowadzonego zakładu pracy zatrudniał pracowników. Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , był zobowiązany jako płatnik do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od jego zakładu pracy przychody ze stosunku pracy, a następnie przekazywać te kwoty w terminie do 20-ego dnia miesiąca następnego, na rachunek Urzędu Skarbowego właściwego według siedziby płatnika. Oskarżony w ustawowym terminie dopełnił obowiązek złożenia deklaracji PIT-4R za lata 2012-2014. Mimo to oskarżony nie wywiązał się w ustawowym terminie z nałożonego na niego jako płatnika obowiązku – odprowadzenia pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń pracowników za miesiące: styczeń – grudzień 2012 r., styczeń – grudzień 2013 r. oraz styczeń – grudzień 2014 r. w łącznej kwocie (...) złotych, co potwierdzają karty weryfikacji deklaracji rocznej w zakresie zgodności wpłaconych zaliczek miesięcznych za w/w okresy z Urzędu Skarbowego w O.. Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał S. Ż. za winnego popełnienia czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i na tej podstawie wymierzył mu grzywnę w wymiarze 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych w wysokości po 100 (sto) złotych każda stawka.

Odnośnie wymiaru kary Sąd zważył, co następuje:

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu czyn, Sąd kierował się zasadami wymiaru kary kształtującymi system sądowego wymiaru kary, a mianowicie zasadą swobodnego uznania sędziowskiego w granicach przewidzianych w ustawie, zasadą winy, zasadą nakazującą uwzględnienie stopnia społecznej szkodliwości czynu, oraz mając na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć względem oskarżonego, jak i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę także wszystkie ujawnione w toku postępowania okoliczności.

Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany. Sąd miał także na uwadze, iż kwota łączna niewpłaconego podatku jest stosunkowo niska.

Jako okoliczność obciążającą, którą Sąd uwzględnił przy wymiarze oskarżonemu kary wskazać należy fakt, iż oskarżony aż przez 3 lata uchylał się od obowiązku wpłat.

Wymierzając oskarżonemu S. Ż. grzywnę w wysokości 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych w wysokości po 100 (sto) złotych każda stawka, Sąd uznał, iż taka kara będzie karą sprawiedliwą i wyważoną z punktu widzenia stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonego.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę 100 złotych, Sąd zgodnie z art. 23 § 3 k.k.s. wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe, ale także że stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności. Sąd co prawda nie miał możliwości ustalenia aktualnego stanu rodzinnego i majątkowego oskarżonego, z uwagi na to, że nie ustalono miejsca jego pobytu w związku z czyn zastosowano postępowanie w stosunku do nieobecnych. Natomiast jak wynika z informacji Urzędu Skarbowego w roku 2014, czyli w roku objętym zarzutem, oskarżony osiągnął dochód w kwocie (...) złotych. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oskarżony, który przecież zdawał sobie sprawę z popełniania przestępstwa skarbowego, będzie w stanie uiścić grzywnę, której wysokość stawki dziennej Sąd ustalił kwotę 100 złotych, czyli kwotę w dolnej granicy przewidzianej przez ustawę. W ocenie Sądu tak ukształtowana kara spełni swoje cele i zapobiegnie ponownemu popełnianiu przez oskarżonego przestępstw tego typu.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. W. wynagrodzenie w kwocie (...) złotych powiększone o wartość 23 % podatku VAT tytułem nie opłaconej przez oskarżonego pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wartość tej kwoty obliczona została zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.).

Sąd mając na uwadze wysokość orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zwolnił go w całości od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.