Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 326/19

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

P. S. (1)

Czyn opisany w pkt 1 wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W nocy z 03/04.10.2014 r. w L. przed pubem (...), policjanci nadkom. G. K. (1) oraz mł. asp. J. L. dołączyli do załogi patrolowej w składzie st. post. D. B. oraz sp. post. K. K. (1), którzy nadzorowali rozejście się osób z w/w pubu. Wobec wzmagającego się zbiegowiska osób postronnych, które głośno wyrażały swoje niezadowolenie m.in. z zatrzymania K. K. (2), G. K. (1) wezwał na miejsce dodatkową załogę funkcjonariuszy Wydziału Ruchu Drogowego KPP L. w celu zapewnienia asysty. Około godz. 03:25 w dniu 04.10.214 r. na miejsce przybyli asp. W. O. (1) oraz sierż. szt. Ł. Z. (1).

2. W trakcie interwencji policjanci nakazali rozejście się wszystkim tym osobowym, wśród których był oskarżony P. S. (1). Jednak nie posłuchał on wydawanych poleceń, zaczął powoływać się na swoje prawa konstytucyjne, domagał się wylegitymowania przez funkcjonariuszy policji. Był natarczywy w swoim zachowaniu, używał wulgarnych słów. Takie zachowanie oskarżonego zirytowało W. O. (1), który odezwał się do niego używając również słów wulgarnych.

3. Ł. Z. (1) poleciła, aby P. S. (1) podszedł z nim do radiowozu celem wylegitymowania. Oskarżony wprawdzie wykonał polecenie, ale wówczas zaczął wprost do tego funkcjonariusza używać słów wypranych, znieważając go, nazywając go m.in. „szmatą jebaną”. Wtedy Ł. Z. (1) poinformował P. S. (2), że zostaje zatrzymany, za znieważenie funkcjonariusza. Oskarżony nie chciał się z tym zgodzić i uderzył Ł. Z. (1) pięścią w twarz, policjant próbował obezwładnić oskarżonego, który się z nim szarpał. Podczas próby założenia P. S. (1) kajdanek na ręce z tyłu, zachwiał się i wraz z trzymającym go Ł. Z. (1) upadli razem na jezdnię, w wyniku czego oskarżony uderzył głową o asfalt.

4. Na skutek upadku P. S. (1) doznał obrażeń w postaci otarcia naskórka twarzy oraz zasinienia lewego łuku brwiowego. Zaś po przebadaniu na Alkometrze o godz. 03.53 u oskarżonego stwierdzono 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

pkt 1-3 zeznania świadków:

- W. O.

- J. L.

- Ł. Z.

- G. K.

- nagranie z części interwencji

- opinia wydana na podstawie ekspertyzy fonoskopijnej

pkt 4 - protokół z badania stanu trzeźwości

- obdukcja sądowo - lekarska

k.50v.-51, 63, II K 285/15 k.112, 496-498

k.51, 63, II K 285/15 k.50, 544-545

k.73v.-74, 63, II K 285/15 k.37, 498-499

k.74, 62, II K 285/15 k.53-54, 520

k.211

k.15-22

k.8 II K 285/15

k37 II K 285/15

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

P. S. (1)

Czyn opisany w pkt 1 wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. P. S. (1) przyznał, że nie opuścił miejsca zdarzenia, pomimo poleceń funkcjonariuszy policji. To właśnie jego postawa, czyli domaganie się wylegitymowania przez policjantów, czytanie Konstytucji na głos, spowodowała, że policjanci stali się wobec niego agresywni, zaczęli używać słów wulgarnych, wyrwali mu telefon z ręki.

2. Oskarżony nie obrażał policjantów, wykonywał ich polecenia. To J. L. grodził P. S. (1) mówiąc, że „zajebać ci kopa w dupę i czy chcesz się przespać do rana” (k.50)

3. Ł. Z. (1) powalił oskarżonego na ziemię, zakuł w kajdanki i zaciągnął do radiowozu. Po przewiezieniu na Komendę był on szarpany i prowokowany do agresywnych zachowań.

- wyjaśnienia oskarżonego

- nagranie z przebiegu zdarzenia

k.74, II K 285/15 k.631-632, 413, 415-415v

k.58, II K 285/15 k.211

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-4

zeznania świadków:

- W. O.

- J. L.

- Ł. Z.

- G. K.

- nagranie z części interwencji

- opinia wydana na podstawie ekspertyzy fonoskopijnej

- protokół z badania stanu trzeźwości

- obdukcja sądowo – lekarska

- dowody nieosobowe, jak i zeznania świadków wymienione na k.64-65

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom wymienionych obok świadków, ponieważ zeznawali w sposób spójny, spontaniczny oraz co istotne nie zmieniali treści wypowiedzi, mimo że w trakcie przesłuchania powielano pytania odnośnie tych samych kwestii, choćby w zakresie zachowania oskarżonego. Brak jest jakichkolwiek dowodów, które podważałyby treść ich zeznań. Świadkowie odwoływali się do swoich emocji w trakcie tych zdarzeń, np. W. O. (1) przyznał się do wypowiedzenia słów wulgarnych pod adresem oskarżonego. Istotne jest również i to, że żaden z policjantów nie wyolbrzymiał zachowania P. S. (1), zdaniem sądu, ich reakcje były adekwatne do opisywanych zdarzeń oraz zgodne z tym, jak je zaobserwowali. W. O. (1) zeznał, że nie widział momentu uderzenia Ł. Z. (1), jak również nie zaprzeczył, że „oskarżony podczas jazdy radiowozem zachowywał się normalnie” (k.497).

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych, w tym również protokołów z przebiegu badania stanu trzeźwości, opinii, nagrania, obdukcji, nie była przedmiotem zarzutów stron oraz nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.

Wymienione obok dowody nie miały zasadniczego wpływy na ustalony w sprawie stan faktyczny, potwierdzały jedynie, że przed pubem (...) zebrało się kilkunastoosobowe zgromadzenie ludzi, którzy początkowo nie chcieli wykonać polecenia rozejścia się. W tym zgromadzeniu brał udział m.in. oskarżony. Wiarygodność któregokolwiek z tych dowodów nie była podważana przez żadną ze stron, jak również nie wzbudziła wątpliwości sądu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1-3

wyjaśnienia oskarżonego

- nagranie z przebiegu zdarzenia

Zdaniem sądu, P. S. (1) poprzez wyjaśnienia w tym zakresie, chciał umniejszyć swoją rolę w przebiegu przedmiotowych wydarzeń, przedstawiając je w co najmniej niepełnym obrazie i niejako z wyeliminowanie swojego sprawstwa. Tym samym, wyjaśnienia te miały jedynie na celu uprawdopodobnienie przedstawionej przez oskarżonego wersji zdarzeń. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na to, że gdyby wyjaśnieniom P. S. (1) w całości dać wiarę, to wówczas wyłoniłby się z nich zupełnie niewiarygodny opis stanu faktycznego, z którego by wynikało, że z bliżej nieokreślonego powodu, z tak dużego grona osób tam się znajdujących, policjanci akurat nim się zainteresowali. Oskarżony stwierdził, że „wydaje mi się, że funkcjonariusz interesował się moją osobą od momentu nadgorliwego wylegitymowania przez pana L., inne osoby nie zostały wylegitymowane, ponieważ nie posiadały przy sobie dowodu osobistego, (…) nie próbowałem wpłynąć na czynności funkcjonariuszy” (k.49). Czyli należałoby z tego wnioskować, że P. S. (1) nie słyszał poleceń rozejścia się wydawanych przez policjantów, które słyszał choćby P. K., na głos czytał artykuły z Konstytucji i chciał aby funkcjonariusze okazali mu swoje legitymacje. Oczywiście nie chodzi o to, że oceniając wiarygodność przedmiotowych wyjaśnień sąd początkowo nie wykluczał, że hipotetycznie mogła się zdarzyć taka sytuacja, że świadkowie choćby mylnie interpretowali zachowanie oskarżonego, ale taki przypadek nie zachodzi w niniejszej sprawie. Po pierwsze, niezależnie od innych dowodów, P. S. (1) nie zaprzeczył, że wypowiadał słowa wulgarne, choćby te które słychać na dostarczonym przez niego nagraniu, z tym że według niego nie były kierowane personalnie. Czyli już z tego nagrania wynika, że oskarżony nie był taki spokojny i uległy jak próbował przekonać sąd. Potwierdzają to pośredni zeznania A. Ś., która opasując zachowanie P. S. (1) na terenie KPP stwierdziła, że był on „bardzo niegrzeczny, był wulgarny, krzyczał, miał ciągle do nas pretensję” (k.570). Po drugie, także z opinii biegłego sądowego P. R. wynika, że wprawdzie nie da się ustalić mechanizmu powstania obrażeń na ciele oskarżonego, jednakże bardziej prawdopodobna jest wersja przedstawiona przez funkcjonariuszy policji (k.473-474 II K 285/15).

Potwierdzeniem przebiegu przedmiotowych wydarzeń zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego, nie są także dostarczone przez niego nagrania, których autentyczności sąd nie neguje. Wręcz przeciwnie, w ocenie sadu wynika z nich w sposób oczywisty, że P. S. (1) był natarczywy w swoim zachowaniu, nie przyjmował do wiadomości informacji i pleceń wydawanych przez policjantów. Bez wątpienia było to wynikiem spożytego wcześniej alkoholu. Takie zachowanie zirytowało W. O. (1), który wypowiedział pod adresem oskarżonego słowa wulgarne. Oczywiście nie chodzi o to, że sąd akceptuje takie postępowanie i świadek jako policjant z długoletnim stażem nie powinien reagować tak emocjonalnie na wyzywające zachowanie P. S. (1). Nie zmienia to jednak faktu, że całość zdarzenia objęta zarzutem w niniejszej sprawie nie została nagrana, zaś brak jest dowodów na to, aby Ł. Z. (1) także zachował się nieprofesjonalnie lub, że w jakikolwiek sposób sprowokował oskarżonego do agresywnego zachowania.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

------------

-------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--------------------------------------

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt 1

P. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W dniu 04.10.2014 r. w L. P. S. (1) znieważył słowami wulgarnymi funkcjonariusza publicznego sierż. sztab. Ł. Z. (1), jak również uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz, podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w celu zmuszenia w/wym. funkcjonariusza Policji do zaniechania prawnej czynności służbowej, tj. zatrzymania osoby.

Należy w tym miejscu podnieść, że przepis art.224§2kk stanowi, że karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Natomiast zgodnie z przyjętym w judykaturze stanowiskiem, to przemocą są wszelkie formy fizycznego oddziaływania. Istotne jest użycie siły fizycznej bez względu na jej intensywność. W kontekście przedmiotowego stanu faktycznego, nie ma także wątpliwości, że uderzenie w twarz jest przemocą.

Natomiast przestępstwo znieważenia funkcjonariusza publicznego spenalizowane w art. 226kk jest przestępstwem powszechnym, które może być popełnione umyślnie w obu postaciach zamiaru – bezpośrednim i ewentualnym. Przedmiotem tego przestępstwa może być funkcjonariusz publiczny lub osoba przybrana mu do pomocy. Rzeczowe kryterium oceny w tym przedmiocie stanowią normy społeczne, a nie subiektywne mniemanie o sobie określonego funkcjonariusza (por. wyrok SN z dnia 17 lutego 1993 r., III KRN 24/92, OSNKW 1993, nr 10, poz. 81). Z tym, że zniewaga może nastąpić wyłącznie podczas pełnienia obowiązków służbowych przez funkcjonariusza publicznego (osobę przybraną mu do pomocy) i w związku z pełnieniem przez niego w/w obowiązków służbowych. Te znamiona zostały zrealizowane, ponieważ Ł. Z. (1) podejmował działania związane z interwencją zgłoszoną przed pubem (...). Wówczas to oskarżony znieważył pokrzywdzonego, używając wobec niego słów, które zostały już wyżej opisane. Istotne jest również to, że znieważanie musi odbywać się publiczne, tj. dokonywane w miejscu ogólnie dostępnym dla nieokreślonych indywidualnie osób. Publiczny charakter zachowania sprawcy zachodzi nie tylko wówczas, gdy jego treść docierała do wspomnianych wyżej osób, lecz również w takich sytuacjach, gdy miejsce lub sposób jego realizowania taką możliwość stwarzały. Bez wątpienia otwarty teren przed pubem spełnia te wymogi zwłaszcza, że agresywne zachowanie oskarżonego zaobserwowali także postronni świadkowie.

Takie ustalenie powoduje, że w tym konkretnym przypadku oba w/w przestępstwa pozostają w zbiegu kumulatywnym wobec ustalonego wyżej zamiaru oskarżonego oraz tożsamego działania. Wprawdzie prokurator przyjął, że są to dwa oddzielne czyny, jednakże tak sformułowane zarzuty (z pkt I, II wyroku) są całkowicie niezasadne.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

---------------

---------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

----------------------------------------------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

------------------

-------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------

☐

1.7.  Uniewinnienie

------------

-------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------------------------------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Przemysł S.

1

1

Okoliczności obciążające:

- P. S. (1) nie przyznał się do winy i kwestionował zeznania pokrzywdzonego oraz w/w świadków ale także nie przeprosił za swoje zachowanie, przez całe postępowanie przekonywał, że obciążające go dowody są niewiarygodne. Przy jednoczesnym braku skruchy i tym samym refleksji nad swoim postępowaniem; -

- oskarżony rażąco i umyślnie naruszyli porządek prawny, działał z motywacji zasługującej na potępienie, poniżył funkcjonariusza publicznego, który w zakresie swych obowiązków służbowych miał przywrócić porządek publiczny.

Okoliczności łagodzące:

- dotychczasowa niekaralność oskarżonego, mimo że od zdarzenia minęło już sześć lat, co dowodzi, że przedmiotowy czyn miał charakter jednostkowy; -

- ustabilizowany tryb żucia P. S. (1).

Wymiar kary 8 miesięcy ograniczenia wolności oraz obowiązek wykonywania kontrolowanych prac społecznych w ilości 20 godzin w stosunku miesięcznym, wynikał z potrzeby wychowawczego oddziaływania na oskarżonego i zmiany jego postawy względem norm prawnych. Kara ta w sposób należyty uświadomi P. S. (1) naganność jego zachowania, a także będzie stanowić dla niego wystarczającą dolegliwość i sprawiedliwą odpłatę za popełniony czyn. Kara ta powinna także spełnić swoje cele w zakresie prewencji ogólnej, czyniąc jednocześnie zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, zwłaszcza że pokrzywdzony nie domagał się surowego potraktowania oskarżonego.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-------

-------------------

----------------

-----------------------------------

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-----------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------

Zgodnie z treścią art.627kpk P. S. (1) został obciążony kasztami sądowymi, które po zsumowaniu wyniosły 1284,09 zł w tym 180 zł to oplata.

1.1Podpis