Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Anna Szymacha - Zwolińska

Protokolant: protokolant Karolina Nieszczera

przy udziale Prokuratora Joanny Augustyniak oraz przedstawiciela Naczelnika (...)Skarbowego w W. M. D.

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2019 r.

sprawy M. S. ur. (...) w P.,

syna A. i B.

oskarżonego z art. 107 § 2 k.k.s.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego – Urząd Celno-Skarbowy w W.

od wyroku Sądu Rejonowego w Pruszkowie

z dnia 19 marca 2019 r., sygnatura akt II K 472/17

orzeka:

1.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

2.  stwierdza, że koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa.

IX Ka 503/19

UZASADNIENIE

M. S. został oskarżony o to, że w okresie od dnia 14.07.2011r. do dnia 10.04.2012r. na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez urządzenie z dyskiem twardym przez sieć Internet w miejscowości B. uczestniczył w zagranicznych zakładach wzajemnych urządzanych przez firmę (...) (...), tj.
o czyn z art. 107 § 2 kks

Sąd Rejonowy w Pruszkowie wyrokiem z dnia 19 marca 2019r., sygn. akt II K 472/17 orzekł:

I.  M. S. uniewinnił od popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia;

II.  na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty, koszty postępowania przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w W. zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego.

Na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 kks wyrokowi zarzucił błąd
w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, iż
w toku prowadzonego dochodzenia nie udowodniono, że oskarżony uczestniczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez urządzenie z dyskiem twardym przez sieć Internet w zakładach wzajemnych oferowanych przez firmę (...) (...).

Wskazując na powyższe, na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 w zw.
z art. 113 k.k.s wniósł o zmianę bądź uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W dniu 28 czerwca 2019r., na rozprawie odwoławczej oskarżyciel publiczny poparł apelację, zarzuty i wnioski w niej zawarte, zaś Prokurator wniósł o nieuwzględnienie apelacji i utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie, podniesiona przez jej autora argumentacja jest chybiona i nie mogła wpłynąć na modyfikację zaskarżonego orzeczenia.

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne są prawidłowe, Instancja Odwoławcza podziela stanowisko Sądu meriti, że zgromadzony przez (...) Urząd Celno – Skarbowy materiał dowodowy nie pozwolił na przypisanie M. S. zarzucanego mu czynu. Istotą przestępstwa z art. 107 § 2 k.k.s. jest uczestniczenie w zagranicznej grze hazardowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tymczasem oskarżyciel publiczny nie wykazał, by oskarżony swoim zachowaniem znamiona cytowanego występku zrealizował.

Akcentowana w środku odwoławczym historia rachunku bankowego oskarżonego oraz firmy (...) (...), dowodzi jedynie tego, że pomiędzy podsądnym a w/w podmiotem odbywały się przepływy określonych środków pieniężnych. Tytuły dokonywanych na rzecz M. S. przelewów, tj. ”G.”, które
w tłumaczeniu na język polski – jak podnosi skarżący – oznaczają wygraną, niewątpliwie pozwalają przypuszczać, że oskarżony uczestniczył w grze hazardowej, niemniej nie udzielają odpowiedzi na pytanie gdzie oraz w jakim okresie. Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, organ postępowania przygotowawczego zaniechał czynności przeszukania i nie ustalił, czy pod adresem zamieszkania podsądnego w latach 2011 – 2012 znajdowało się urządzenie
z twardym dyskiem, za pomocą którego w/w miał dokonywać zakładów opisanych
w akcie oskarżenia, tj. czy przebywając na terytorium Polski łączył się poprzez sieć Internet ze stroną prowadzoną przez firmę (...). Niniejsze – w realiach rozpoznawanej sprawy – było zaś czynnością kluczową, wszak z siecią Internet gracze mogą się łączyć
z niemal każdego miejsca na świecie (vide : postanowienie SA w Szczecinie z dnia 17 września 2014r., sygn. II AKz 331/14).

To, iż w dacie otrzymywania przelewów od spółki, kartą płatniczą należącą do M. S. dokonywane były płatności na terenie W. nie dowodzi – jak podnosi autor apelacji - że oskarżony był w tym okresie na terenie Polski. Po pierwsze kartą płatniczą podsądnego – zgodnie z doświadczeniem życiowym - mogła dysponować inna osoba, nadto – jak wynika z historii rachunku, tego samego dnia kartą w/w dokonywana była płatność zarówno na terenie W. jak i na Malcie (płatność z dnia 10 kwietnia 2012, k. 71 akt R.K.S. 845/15/PK). Nie sposób więc wykluczyć, że w czasie czynu oskarżony uczestniczył w zagranicznych grach wzajemnych przebywając poza granicami kraju.

Kwestionując ustalenia Sądu Rejonowego skarżący pomija także i to, że ”ogólne warunki handlowe” (...) (...) (k. 13 – 17 akt R.K.S. 845/15/PK) nie regulują harmonogramu wypłat, przyjęcie więc – jak proponuje to autor aktu oskarżenia – że oskarżony popełnił inkryminowany czyn w dniu dokonania przelewu przez spółkę jest gołosłowne, nie znajduje żadnego poparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Odnosząc się do argumentacji, że „gdyby oskarżony dokonywał czynności poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej to z pewnością okoliczność tą podniósłby w swoich wyjaśnieniach, bowiem z pewnością miałaby ona kluczowe znaczenie dla tej sprawy (…)” (k. 185) przypomnieć należy, że wyrażona w art. 74 § 1 k.p.k. reguła nemo se ipsum accusare tenetur, stanowiąca odzwierciedlenie zasady domniemania niewinności (art. 5 § 1 k.p.k.), oznacza zarówno brak po stronie oskarżonego obowiązku dowodzenia swojej niewinności, jak i zakaz jego przymuszania do dostarczania dowodów przeciwko sobie. Konsekwencją tego rozwiązania jest m.in. prawo do odmowy złożenia wyjaśnień (art. 175 § 1 in fine k.p.k.), z którego – co wyraźnie pomija skarżący – podsądny skorzystał, oraz zakaz stosowania podczas przesłuchania środków kontrolujących nieświadome reakcje organizmu, przemocy lub groźby bezprawnej (art. 171 § 5 k.p.k.) (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2015 r., sygn. III KK 206/15).

Reasumując zasadnie przyjął Sąd I instancji, że wersja zdarzenia zaproponowana
w akcie oskarżenia jest tak samo prawdopodobna, jak wersja jej przeciwna. Innymi słowy, oskarżyciel publiczny nie dowiódł w sposób wykluczający wszelkie rozsądne wątpliwości, że M. S. dopuścił się zarzuconego mu przestępstwa. Argumenty podniesione
w apelacji, stanowiąc polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu, wymienionych wątpliwości nie usunęły, a tym samym pozostawały bez wpływu na ocenę prawidłowości zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Stosownie do brzmienia art. 636 § 1 k.p.k. koszty postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.