Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach IV Wydział Pracy w składzie:

Przewodniczący SSR Monika Niedziałkowska

Protokolant: sekretarz sądowy Ewa Przytuła

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2014 r.

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko S. M. „. w. B.

o odprawę emerytalną

I oddala powództwo;

II odstępuje od obciążania powódki wydatkami;

III zasądza od powódki M. S.na rzecz pozwanej S. M. „. w B.kwotę 17,00 zł. (siedemnaście) tytułem poniesionych kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt: IV P 64/13

UZASADNIENIE

Powódka M. S.wniosła o zasądzenie od pozwanej S. M. „.w B.kwoty 8380,00 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 lutego 2013 r. do dnia zapłaty tytułem brakującej części odprawy emerytalnej oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu M. S.podniosła, iż w związku z przejściem na emeryturę pozwana wypłaciła jej odprawę emerytalną w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia w kwocie 4190,00 zł. powołując się na brzmienie art. 92 ¹ § 1 kp. Powódka zaznaczyła, iż w S.obowiązuje zakładowy układ zbiorowy pracy z dnia 26 listopada 1994 r., który w § 27 reguluje kwestię wysokości przysługującej pracownikowi odprawy emerytalnej. Zapis układu zbiorowego, w tym ponad 25 - letni staż pracy powódki w S.uzasadniają - zdaniem M. S.- żądanie roszczenia w dochodzonej kwocie stosownie do brzmienia art. 77 ¹ kp (k 2 - 5).

Na rozprawie M. S. w całości podtrzymała swoje stanowisko (k - 90).

Pozwana - S. M. „. w B.w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki kosztów procesu według norm przepisanych, precyzując owe żądanie do kwoty 17,00 zł. tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Uzasadniając swoje stanowisko S. wskazała, iż sposób rozwiązania stosunku pracy z powódką tj. przez pracodawcę nie pozwala na przyjęcie za podstawę wysokości dochodzonego roszczenia zapisu § 27 zakładowego układu zbiorowego pracy. Do sytuacji powódki, jak zaznaczyła, ma zastosowanie brzmienie art. 92 ¹ kp, który kwestię należnej odprawy kształtuje bez względu na sposób ustania stosunku pracy odwołując się jedynie do nabycia przez pracownika uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy bądź emerytury i związku przyczynowego ustania teg stosunku z nabyciem powyższych praw. Przy czym, zdaniem pozwanej, zapisy zakładowego układu zbiorowego pracy w omawianym zakresie nie pozostają w sprzeczności z art. 9 § 2 kp (k 73 - 74).

Na rozprawie pozwana podtrzymała w całości swoje stanowisko (k - 90).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. S.była zatrudniona w S. M. „. w B.w okresie od 16 grudnia 1985 r. do dnia 31 maja 2006 r. na stanowisku pracownika administracyjno - gospodarczego, administratora oraz księgowej - kasjera, zaś w okresie od 14 stycznia 2008 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. świadczyła u pozwanej pracę p.o. kierownika osiedla.

dowód: świadectwa pracy k9 - 10; k - 11, k-14 akt osobowych

Z dniem 01 września 2012 r. tj. od miesiąca, w którym powódka ukończyła 60 lat, Zakład Ubezpieczeń Społecznych podjął wypłatę wobec niej emerytury w pełnej wysokości. dowód: decyzja ZUS O/O. Inspektorat w B. k — 82

W dniu 11 października 2012 r. S. rozwiązała z M. S.umowę o pracę za trzymiesięcznym wypowiedzeniem, którego termin upłynął 31 stycznia 2013 r. Jako powód wypowiedzenia wskazano osiągnięcie przez powódkę wieku emerytalnego, nabycie prawa do emerytury oraz niewystarczające kwalifikacje do zamierzonych przedsięwzięć organizacyjnych przygotowujących do wprowadzenia wspólnot mieszkaniowych. W sprawie z powództwa M. S.przeciwko S. M. „.w B.o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie IV Wydział Pracy strony zawarły ugodę, w myśl której pozwana zobowiązała się do zapłaty na rzecz powódki odszkodowania za niezasadne wypowiedzenie umowy o pracę w wysokości 12 570,00 zł. stanowiące wysokość 3 - miesięcznego wynagrodzenia w terminie do dnia 31 stycznia 2013 r. Powyższe skutkowało umorzeniem postępowania w sprawie o sygn. akt: IV P 101/12

dowód: oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem k - 8; dokumenty z akt sprawy o sygn. akt: W P 101/12 k 74 - 75, k - 77

W dniu 31 stycznia 2013 r. S. wypłaciła powódce odprawę emerytalną w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę tj. 4190,00 zł. dowód: zaświadczenie k- 26

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie o odprawę emerytalną wywodzone może być zarówno na podstawie przepisów ogólnych, powszechnie obowiązujących (art. 92 ¹ kp), jak też - co ma miejsce w niniejszej sprawie, odwołując się do argumentacji powódki - na podstawie wewnątrzzakładowego aktu normatywnego stanowiącego źródło prawa pracy tj. zakładowego układu zbiorowego pracy (art. 77 ¹ kp w zw. z § 27 zuzp obowiązującego w pozwanej S.). Stosownie do przywołanej regulacji kodeksowej odprawa emerytalna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia przysługuje pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę. W świetle tego zapisu warunkiem koniecznym do uzyskania przewidzianego tam świadczenia jest ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę. Ani bowiem nabycie przez pracownika prawa do emerytury, ani przyznanie świadczenia czy jego wypłata nie stanowią zdarzeń powodujących ustanie zatrudnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2007 r. sygn. akt III PK 40/07 LEX nr 338805). Prawo pracownika do przysługującej mu jednorazowej odprawy emerytalnej nie jest uzależnione od tego czy rozwiązania stosunku pracy dokonuje jednostronnie pracodawca, czy pracownik, czy też dokonuje się ono na podstawie porozumienia stron.

Odprawa emerytalna ma na celu złagodzenie skutków utraty pracy i przejścia na emeryturę. Ma ona zatem charakter kompensacyjny (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2009 r., sygn. akt II PK 238/08).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, czyniąc ustalenia faktyczne w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała, poza sporem pozostaje to, iż powódka nabyła prawo do odprawy emerytalnej. M. S. spełniła warunki uprawniające do emerytury (decyzja ZUS O/O. Inspektorat w B. k - 82), a jej stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę (oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem k - 8). Przywołane okoliczności nie budzą wątpliwości i nie zostały podważone przez pozwaną czemu dała wyraz chociażby poprzez wypłatę powódce świadczenia w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia (zaświadczenie k-26).

Kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie pozostaje wysokość należnej powódce jednorazowej odprawy emerytalnej.

Zdaniem Sądu, za chybione i nieuzasadnione uznać należy wywodzenie żądania powódki w zakresie brakującej części świadczenia z brzmienia § 27 pkt 1 zakładowego układu zbiorowego pracy z dnia 26 listopada 1994 r., tekst jednolity według stanu na dzień 08 grudnia 2008 r. (k 13 — 25) w zw. z art. 77 ¹ kp obowiązującego w pozwanej S., w myśl którego jednorazowa odprawa pieniężna przysługuje pracownikowi, który rozwiązał stosunek pracy w związku z nabyciem przez niego prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej w wysokości m.in. 2 -, 3 - miesięcznego wynagrodzenia w zależności od ilości przepracowanych lat w S.. Zapis ów reguluje jedynie kwestię wysokości odprawy emerytalnej w sposób korzystniejszy dla swoich pracowników, aniżeli czyni to przepis ustawy, uzależniając nabycie prawa do wyższej odprawy tj. w wysokości ponad ustawowo zagwarantowaną jednomiesięczną, od spełnienia przez pracownika kumulatywnie dwóch przesłanek tj. rozwiązania przez niego stosunku pracy w związku z nabyciem przez niego prawa do emerytury oraz określonego stażu pracy w S.. Powódka nie spełniła jednej z nich, a mianowicie to pracodawca rozwiązał z nią stosunek pracy za wypowiedzeniem, przy czym bez znaczenia dla owego ustalenia jest późniejsze zawarcie ugody pomiędzy stronami w sporze dotyczącym żądania przez powódkę uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne.

Warto w tym miejscu podkreślić, iż podstawową zaletą układu zbiorowego pracy, w porównaniu z regulacją powszechną, jest jego umowny charakter. Akt ten zawiera rozwiązania prawne uzgodnione i zaakceptowane przez same zainteresowane strony, dostosowane do ich specyficznych potrzeb. Na przestrzeni lat zapisy owego układu obowiązującego w S.ewoluowały (k 96 - 103, k 107 - 114), co tłumaczy, jak słusznie podnosi pozwana, wypłatę odpraw emerytalnych w wysokości ponadustawowej wskazanym przez powódkę pracownikom, przyjmując ostatecznie cytowany powyżej kształt, który nie pozostaje w sprzeczności z wyrażoną w art. 9 § 2 kp zasadą, iż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych.

W tym stanie rzeczy, skoro w świetle powyższego roszczenie powódki nie może znaleźć oparcia w § 27 zakładowego układu zbiorowego pracy, to winno być wywodzone na podstawie przepisów ogólnych, powszechnie obowiązujących tj. art. 92 ¹ kp. Zważywszy, iż stosownie do brzmienia owego przepisu roszczenie powódki poprzez wypłatę jej odprawy emerytalnej w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, zostało zrealizowane, należało powództwo oddalić jako pozbawione podstawy prawnej (pkt I wyroku).

O wydatkach Sąd orzekł stosownie do brzmienia art. 97 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (pkt II wyroku).

Podstawę rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu stanowi art. 98 § 1 i 2 kpc (pkt III wyroku).

Na oryginale właściwy podpis