Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2020 r. w Jędrzejowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko B. K.

o zapłatę

I. oddala powództwo

II. zasądza od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz B. K. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu

Sygn. akt I C 924/19 upr

UZASADNIENIE

WYROKU Z DNIA 17 listopada 2020 ROKU

W dniu 12 czerwca 2019 roku do Sądu Rejonowego w Lublinie wpłynął pozew
w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Sp. z o. o. w W. przeciwko B. K. o zapłatę kwoty 3699,75 zł z umownymi odsetkami
w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3693,91 zł od dnia 13 czerwca 2019 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 5,84 zł od dnia 13 czerwca 2019 roku oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że wierzytelność przeciwko pozwanej wynika z umowy jaką strony zawarły w dniu 15 lutego 2018 roku nr (...), która została zawarta w celu spłaty zobowiązania pozwanej u innego pożyczkodawcy.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 22 lipca 2019 roku Sąd Rejonowy w Lublinie w sprawie sygn. akt VI Nc- 1054118/19 uwzględnił powództwo (k. 11).

W dniu 9 sierpnia 2019 roku do Sądu Rejonowego w Lublinie wpłynął sprzeciw pozwanej,
w którym zaskarżyła nakaz zapłat w całości i wniosła o oddalenie powództwa. Pozwana
w sprzeciwie podniosła brak legitymacji procesowej powoda i zakwestionowała wysokość dochodzonego roszczenia (k. 11 -12).

Postanowieniem z dnia 16 września 2019 roku Sąd Rejonowy w Lublinie przekazał sprawę do tut. Sądu (k. 16).

W uzupełnieniu braków formalnych pozwu złożonego uprzednio w elektronicznym postępowaniu upominawczym strona powodowa podtrzymała swe żądanie (k. 21 - 23).

W dniu 10 sierpnia 2020 roku strona powodowa wskazała, że na kwotę objętą żądaniem składają się kwota 3046 zł tytułem należności głównej, kwota 647,91 zł tytułem opłat i kwota 5,84 zł tytułem odsetek (k. 104 – 105).

W dniu 3 stycznia 2020 roku strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i podniosła brak udowodnienia roszczenia i jego wymagalności oraz wysokości, nieważność postanowień umowy w zakresie prowizji, odsetek i kosztów (k. 48 -51).

W dniu 13 lutego 2020 roku pozwana zakwestionowała dokumenty złożone przez stronę powodowa w kserokopii i zaprzeczyła, aby zawierała umowę z firmą (...) Sp. z o.o. oraz ze stroną powodową (k. 68 -71).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 lutego 2018 roku została sporządzona ramowa umowa pożyczki i jako strony umowy wpisano w niej pozwaną oraz (...) Sp. z o.o. w W. działającą przez pośrednika (...) LTD na Brytyjskich W.. W umowie określono ogólne zasady udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę, zasady i terminy jej spłaty.

W dniu 15 lutego 2018 roku sporządzona umowa pożyczki refinansującej nr (...) i jako strony umowy wpisano w niej pozwaną oraz PayDayLend
Sp. z o.o. w W. działającą przez pośrednika (...) LTD na Brytyjskich W..

W umowie wskazano, że kwota 3046 zł ma zostać przekazana przez (...) Sp. z o.o. na konto firmy (...) Sp. z o.o. tytułem refinansowania pożyczki z dnia 15 lutego 2018 roku nr (...).

W umowie wskazano, że kwota pożyczki wyniesie 3046 zł, prowizja 176,16 zł, odsetki 5,84 zł, a całkowita kwota do zwrotu 3228 zł, zaś (...) określono na 1961,53 %.

Warunki do dotyczyły tzw. pożyczki z RABATEM. Wskazana kwota miała być zwrócona do 14 marca 2018 roku.

W umowie wskazano, że wejdzie ona w życie pod warunkiem braku spłaty przez pozwaną zobowiązania z umowy pożyczki zawartej z firmą (...) Sp. z o.o. nr (...).

Kwota 3046 zł została przelana przez stronę powodową na konto firmy (...)
Sp. z o.o. w dniu 7 marca 2018 roku. W podstawie przelewu nie wskazano, że dotyczy ona umowy zawartej z pozwaną, a jedynie, że jest to” spłata pożyczek zgodnie ze spisem”.

Dowód: umowa ramowa (k. 28-33), umowa pożyczki (k. 24), formularz informacyjny (k. 25-27), potwierdzenie przelewu (k. 46).

W dniu 15 lutego 2018 roku została sporządzona ramowa umowa pożyczki i jako strony umowy wpisano w niej pozwaną oraz (...) Sp. z o.o. w W. działającą przez pośrednika (...) LTD na Brytyjskich W.. W umowie określono ogólne zasady udzielania pożyczek przez pożyczkodawcę, zasady i terminy jej spłaty.

W dniu 15 lutego 2018 roku sporządzona umowa pożyczki refinansującej nr (...) i jako strony umowy wpisano w niej pozwaną oraz Prosty Kredyt
Sp. z o.o. w W. działającą przez pośrednika (...) LTD na Brytyjskich W..

W umowie wskazano, że kwota 2500 zł ma zostać przekazana przez (...) Sp. z o.o. na konto firmy (...) Sp. z o.o. tytułem refinansowania pożyczki z dnia 9 stycznia 2018 roku nr (...).

W umowie wskazano, że kwota pożyczki wyniesie 2500 zł, prowizja 531,62 zł, odsetki 14,38 zł, a całkowita kwota do zwrotu 3046 zł, zaś (...) określono na 2998,20 %.

Warunki do dotyczyły tzw. pożyczki z RABATEM. Wskazana kwota miała być zwrócona do dnia 7 marca 2018 roku.

W umowie wskazano, że wejdzie ona w życie pod warunkiem braku spłaty przez pozwaną zobowiązania z umowy pożyczki zawartej z firmą (...) Sp. z o.o. nr (...).

Dowód: umowa ramowa (k. 89 -94), umowa pożyczki (k. 85), formularz informacyjny (k. 86-88).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest niezasadne.

Wobec stanowiska pozwanej, to na stronie powodowej ciążył obowiązek udowodnienia, że strony zawarły umowę pożyczki, że została ona wykonana przez stronę powodową, a nadto wysokość roszczenia.

Umowy pożyczki z 15 lutego 2018 roku nr (...) wraz z umową ramową, a także umowa z 15 lutego 2018 roku nr (...) wraz z ramową umową oraz umowa z dnia 9 stycznia 2018 roku nr (...) na jakie powołała się strona powodowa były umowami w rozumieniu art. 5 pkt 13 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U nr 126 z późn. zm.) i miały być zawarte w trybie przepisu art. 15 wskazanej ustawy bez jednoczesnej obecności obu stron umowy przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (tzw. umowa o kredyt konsumencki zawierana na odległość), czyli w drodze elektronicznej.

Do ważności umowy pożyczki zawartej w drodze elektronicznej nie jest wymagana forma pisemna, co wynika z treści przepisu art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy, zgodnie z którym umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Z przepisu tego nie wynika zatem, aby forma pisemna została zastrzeżona pod rygorem nieważności, a zatem należało przyjąć, że zastrzeżenie formy pisemnej, zgodnie z przepisem art. 73 § 1 kc, zostało zastrzeżone jedynie pod rygorem dowodowym (wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2017 roku II Ca 2448/17 legalis 2052181).

Do przyjęcia, że doszło do zawarcia umowy o kredyt konsumencki, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1997 roku Prawo bankowe, wystarczy przedłożenie umowy na innym trwałym nośniku w postaci elektronicznej (wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 14 maja 2019 roku II Ca 180/19 legalis 2159273; komentarz do art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim pod red. Osajda) oraz dowodu doręczenia tej umowy konsumentowi stosownie do art. 29 ust. 2 wskazanej ustawy o kredycie konsumenckim. Doręczenie to może nastąpić w dowolny sposób w tym również w drodze elektronicznej, przy czym na pożyczkodawcy ciąży udowodnienie faktu doręczenia konsumentowi takiej umowy (Wyrok Sądu Rejonowego Łódź – Widzew z dnia 15 października 2020 roku II C 516/20 legalis 249501; wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 17 września 2020 roku II Ca 771/20 legalis 2494149)

Zdaniem Sądu strona powodowa nie przedłożyła żadnego wiarygodnego dowodu, z którego wynikałoby, że pozwana wyraziła zgodę na kolejne warunki umów ramowych i umów pożyczek refinansujących na jakie powołała się strona powodowa, a nadto nie złożyła żadnego dowodu, że takie dokumenty, jak również formularze do tych umów zostały jej przesłane i doręczone, aby mogła się z nimi zapoznać i ostatecznie zaakceptować.

Sąd uznał, że pisma (k. 34, 117,118, 119) nie mogą być dowodami w sprawie, albowiem zostały złożone jedynie w formie wydruków, czy też kserokopii, nie są zatem dokumentami i w związku z tym nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie (uchwała SN z dnia 29 marca 1994 roku III CZP 37/94; wyrok SA w Katowicach z dnia 10 stycznia 2008 roku V ACa 816/07 lex 398729, wyrok SA w Katowicach z dnia 7 marca 2018 rok V ACa 277/17). Dodać należy nadto, że wydruk z k. 117 nie jest zrozumiały, nie wiadomo jakiej firmy i umowy miał dotyczyć. Możliwe jest jedynie odczytanie nazwiska pozwanej i daty 8 grudnia 2017 rok, a zatem innej niż daty umów na jakie powołuje się strona powodowa.

Zatem w ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała, że doszło do faktycznego zawarcia umów pożyczek i ramowych umów na jakie strona powodowa się powołała, w sposób określony we wskazanych przepisach.

Należy nadto wskazać, że strona powodowa nie wykazała, że zobowiązanie z umowy pożyczki 15 lutego 2018 roku nr (...) zostało przez nią wykonane. Zgodnie z zapisem wskazanej umowy pozwana nie otrzymała żadnej kwoty w gotówce czy też przelewem, kwota wskazana w umowie miała być przelana na konto firmy (...)
Sp. z o.o., ale dopiero gdyby pozwana nie zapłaciła swego zobowiązania wobec tej firmy wynikającego z umowy pożyczki 15 lutego 2018 roku nr (...). Strona powodowa przedłożyła co prawda dokument przelewu kwoty 3046 zł na konto firmy (...). z o. o , ale nie wynika z niego, że faktycznie dotyczyła ona spłaty zobowiązania pozwanej określonego w umowie pożyczki nr (...). Z tytułu przelewu wynika jedynie, że strona powodowa przelała kwotę 3.046 zł tytułem spłaty pożyczki zgodnie ze spisem, co wskazuje że spłaciła jakieś zobowiązanie. Analiza umów ramowych i umów pożyczek wskazuje, że zarówno (...) Sp. z o.o. jak i Prosty Kredyt Sp. z o. o współpracują ze sobą w zakresie wzajemnego refinansowania udzielanych przez siebie pożyczek, a zatem opis „zgodnie ze spisem” oznacza, że w dacie 7 marca 2018 roku mogło dojść do spłaty różnych zobowiązań, różnych osób wynikających z różnych umów.
W ocenie Sądu załącznikiem do dokumentu przelewu winien być wskazany spis lub wyciąg
z niego. Dopiero te dwa dokumenty łącznie potwierdziłyby, że strona powodowa wykonała swe zobowiązanie z umowy z dnia 15 lutego 2018 roku (...), a zatem,
że wskazana umowa została wykonana, a tym samym, że pozwana jest dłużniczką (...) Sp. z o.o.

Nadto strona powodowa nie wykazała, że wcześniejsza umowa pożyczki tj. dnia 9 stycznia 2018 roku została faktycznie wykonana.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że strona powodowa nie udowodniła w sposób nie budzący wątpliwości zasadności żądania pozwu. Nadto nie wykazała w sposób nie budzący wątpliwości wysokości żądania w zakresie tzw. opłat i odsetek.

Z uwagi na powyższe powództwo oddalono w pkt I wyroku.

W pk II orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 108 kpc.

Pozwana wygrała niniejszy proces, należy jej się zatem zwrot kwoty 917 zł tytułem kosztów procesu.

Na wskazaną kwotę złożyły się :

- kwota 900 zł tytułem wynagrodzenia fachowego pełnomocnika ustalona w oparciu o § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

- opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.