Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna w W. wniosła do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego przeciwko pozwanemu M. S. o zapłatę kwoty 55985,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz o zwrot kosztów procesu, tytułem zobowiązania z umowy kredytu w rachunku bieżącym (...)

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa, wskutek czego sprawa została przekazana do tut. sądu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 listopada 2015 roku powód (...) Spółka Akcyjna zawarł z pozwanym M. S. umowę kredytu w rachunku bieżącym M. Konto (...) nr (...), na kwotę 52200 zł. Pozwany zobowiązany był do posiadania na rachunku bankowym, w dniu poprzedzającym dzień spłaty, wystarczającej kwoty tytułem spłaty kredytu. Od wykorzystanej części kredytu powód naliczał umówione odsetki, a od części niewykorzystanej prowizja.

Zgodnie z § 13 umowy powód był uprawniony do wypowiedzenia umowy jeśli pozwany w umówionym terminie nie posiadał na rachunku środków wystarczających na spłatę kredytu, pokrycia należnych odsetek lub zapłaty prowizji i innych opłat.

Umowa została zawarta na 12 miesięcy, a zgodnie z § 10 umowa była automatycznie przedłużana na kolejne 12 miesięcy po spełnieniu wskazanych tam warunków.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa, k. 60-64.

Pozwany pozostawał w zwłoce co do wykonywania należności wynikających z umowy.

Bezsporne.

Pismem z dnia 12 lutego 2019r. powód wezwał pozwanego do zapłaty zadłużenia występującego na rachunku bieżącym M. Konto Komfort nr (...), w wysokości 785,05 zł, w terminie 14 dni. Jednocześnie powód poinformował o możliwości zmiany warunków spłaty lub restrukturyzacji zadłużenia, w tym terminie. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu za pośrednictwem listu poleconego, prawidłowo dwukrotnie awizowanego.

Dowód:

- wezwanie, k. 98,

- dowód doręczenia, k. 99.

Pozwany nie spłacił zadłużenia i nie wnosił o restrukturyzację, w związku z czym pismem z dnia 11 kwietnia 2019r. powód wypowiedział pozwanemu umowę na rachunku bieżącym M. Konto Komfort nr (...), z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Powód wskazał numer rachunku na który należy dokonać spłaty kredytu w wysokości 53756,74 zł. Wypowiedzenie zostało w dniu 26 kwietnia 2019r. doręczone prawidłowo pozwanemu.

Dowód:

- wypowiedzenie, k. 100,

- dowód doręczenia, k. 101-102.

W dniu 25 września 2019r. powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych na kwotę 55985,40 zł wskazując, że składa się na nią: 5204,90 zł z tytułu należności głównej, 3576,10 zł z tytułu odsetek umownych naliczonych od kapitału oraz 204,40 zł z tytułu opłat i prowizji.

Pozwana nie spłaciła swojego zobowiązania.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wyciąg z ksiąg bankowych k. 58

- pełnomocnictwo k. 59.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Powództwo oparto o treść wiążącej strony umowy o kredytu, która miała swoją podstawę prawną w art. art. 69 w zw. z art. 75 i następne Prawa bankowego.

W sprawie nie było sporne zawarcie umowy kredytowej na rachunku bieżącym, jej treść, powstanie zadłużenia po stronie pozwanego, gdy te okoliczność zostały przez pozwanego przyznane w treści sprzeciwu.

Sporne było skuteczne wypowiedzenie umowy kredytowej oraz wezwanie pozwanego do zapłaty.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu pozwanego w zakresie skuteczności wypowiedzenia, uznano go za nieskuteczny. Przepis art. 75 c ustawy Prawo bankowe (j.t. Dz.U. z 2015r. poz. 128 z późn. zm.) nakłada na banki obowiązek dostosowania procedur w sytuacji opóźniania się ze spłatą kredytobiorcy. Jeżeli więc kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych (ust. 1). W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (ust. 2). Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy (ust. 3). W przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, bank przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację (ust. 4).

Dla uznania prawidłowości zastosowanej procedury konieczne jest zachowanie ww. sekwencji zdarzeń, tj. w pierwszej kolejności wezwanie pozwanego do zapłaty, a w przypadku upływu wyznaczonego terminu, złożenie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 14.05.2015r. sygn. akt I ACa 16/15).

Jak wynikało z przedłożonych przez powoda dowodów, istotnie pismem z dnia 12 lutego 2019r. wezwał pozwanego do zapłaty powstałego zadłużenia, wyznaczając mu 14-dniowy termin na spłatę oraz informując o możliwości dokonania restrukturyzacji zadłużenia. Pismo zostało mu doręczone skuteczne na właściwy wówczas (jak i obecnie) adres zamieszkania. Jak wynikało z przedłożonego, poświadczonego za zgodność z oryginałem, dowodu odbioru, przesyłka była prawidłowo, zgodnie z przepisami prawa pocztowego i kodeksu cywilnego, awizowana pierwszy raz 15 lutego 2019r., a drugi raz 25 lutego 2019r., a następnie zwrócona do nadawcy – powoda. Tym samym należało uznać przesyłkę – również zgodnie z treścią § 13 pkt 5 umowy – za doręczoną prawidłowo.

Powód wykazał również, że dopiero po bezskutecznym upływie zakreślonego 14-dniowego terminu, wypowiedział pozwanemu umowę, a mianowicie pismem z 11 kwietnia 2019r. Wypowiedzenie zaś zostało doręczone pozwanemu na ten sam adres i odebrane przez dorosłego domownika w dniu 26 kwietnia 2019r. Jednocześnie analiza treści wypowiedzenia pozwala stwierdzić, że było ono jasne i nie mogło powodować żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Wyraźnie wskazano całkowitą kwotę zadłużenia jakie będzie wymagalne do spłaty po upływie 30-dniowego terminu wypowiedzenia, jak i wskazano sposób jej dokonania.

Nie miał więc racji pozwany podnosząc w sprzeciwie, że powód uchybił obowiązkom z art. 75c prawa bankowego przesyłając jakoby wypowiedzenie umowy wraz z wezwaniem do zapłaty. Taka sytuacja nie miała w sprawie miejsca. Pozwany myli również daty wypowiedzenia wskazując na 25 października 2018r. Na taką datę nie powoływał się powód, ani również nie wynika ona w żaden sposób z przedłożonych dowodów. Przeciwnie dowody jednoznacznie wskazują na poinformowanie pozwanego, przed wypowiedzeniem umowy o możliwości restrukturyzacji, zaś późniejsze wypowiedzenie umowy było jednoznaczne i nie zawierało żadnego warunku. Powoływanie się więc pozwanego na orzecznictwo i art. 58 kc, w świetle okoliczności i dowodów zgromadzanych w sprawie, nie było trafne i celowe.

Co więcej należy wskazać, że pozwany , mimo zobowiązania, w żaden sposób nie odniósł się i nie kwestionował przedłożonych przez powoda dowodów, poprzestając wyłącznie na sprzeciwie i zarzucenie co do rzekomego połączenia w jednym piśmie wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy.

Mając na uwadze powyższe roszczenie uwzględniono w całości.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Na koszty powoda, składało więc wynagrodzenie pełnomocnika 5400 zł, opłata skarbowa 34 zł i opłata od pozwu 700 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)