Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Daria Ratymirska

Protokolant: p. o. prot. sąd. Oliwia Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2020 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa B. M.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 3525 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki B. M. kwotę 1525 zł (tysiąc pięćset dwadzieścia pięć złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10.08.2019 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  rozstrzyga, że koszty procesu który powódka wygrała w 44% będą stosunkowo rozdzielone, pozostawiając szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 29,20 zł tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego;

V.  nie obciąża powódki kosztami sądowymi.

(...)

UZASADNIENIE

B. M. wniosła pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 3200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10.08.2019r., tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej powódka doznała w wypadku komunikacyjnym z dnia 20.10.2016r., oraz kwoty 325 zł, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10.08.2019r., tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi kosztami leczenia, W uzasadnieniu wskazała, że sprawca wypadku ubezpieczony był u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W wyniku wypadku powódka doznała stłuczenia żuchwy, stłuczenia podudzia prawego i przedramienia prawego, urazu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, cierpi na bóle ze strony kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego i barku prawego.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, kwestionując roszczenie powoda co do wysokości. Zarzuciła, że przyznana dotychczas kwota zadośćuczynią w wysokości 800 zł jest adekwatna do doznanej przez powódkę krzywdy. Co do żądania zwrotu kosztów leczenia, zarzuciła, że powódka nie wykazała potrzeby leczenia w prywatnych placówkach medycznych; mogła skorzystać z leczenia finansowanego w ramach NFZ.

Stan faktyczny:

W dniu 20.10.2016r. powódka podróżowała jako pasażerka busa na trasie K. – N., na stojąco. Na skutek gwałtownego hamowania przed skrzyżowaniem upadła na krzesło obok kierowcy. Doznała stłuczenia podudzia prawego, ramienia i żuchwy po stronie prawej. Następnego dnia zgłosiła się na oddział (...) w P., gdzie po wykonaniu badań RTG nie stwierdzono złamań. Od tego czasu odczuwa bóle kręgosłupa szyjnego, stawu barkowego i podudzia prawego. Konsultowała się u lekarza ortopedy i neurologa, odbyła rehabilitację.

Powódka poniosła koszty leczenia:

w kwocie 220 zł za konsultacje ortopedyczne w dniach 24.11.2016r. i 8.12.2016r.;

w kwocie 105 zł za badanie RTG kręgosłupa w dniu 8.12.2016r.

Dowód:

karta informacyjna leczenia szpitalnego (k-8)

zaświadczenia lekarskie z dn. 26.10.2016r., 1.12.2016r., 8.12.2016r., 19.01.2017r., 6.03.2017r., 31.08.2018r. (k-9, 11, 12, 18)

dokumentacja medyczna z odbytych konsultacji neurologicznych (k-16-17, 19, 21)

faktura nr (...) (k-24)

faktura nr (...) (k-24v.)

faktura nr (...) (k-25)

zeznania powódki (k-40).

W wyniku wypadku z dnia 20.10.2016r. powódka doznała urazu kręgosłupa szyjnego, co spowodowało u niej długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 1%. Inne powierzchowne urazy, doznane w tym wypadku, nie pozostawiły trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Aktualnie powódka cierpi na niewielkiego stopnia ograniczenia kręgosłupa szyjnego, których przyczyną jest przebyty uraz. Rokowania są pomyśle.

Koszty leczenia poniesione przez powódkę były zasadne i związane z przebytym urazem.

U powódki występują zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego, wypukliny tarcz międzykręgowych (...). W chwili wypadku powódka przebywała na zwolnieniu od pracy z powodu depresji.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu (...) (k-72-76, 82).

Pismem z dnia 10.07.2019r. powódka zgłosiła szkodę u strony pozwanej, wzywając do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 17.000 zł i odszkodowania, na które składają się m.in. koszty leczenia w kwocie 325 zł.

Dowód:

pismo powódki z dnia 10.07.2019r. (k-22).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku powódki nie była sporna. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Bezspornym było, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego szkody, strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 800 zł, tytułem zadośćuczynienia, oraz kwotę 187,68 zł, tytułem odszkodowania, w związku z poniesionymi kosztami dojazdów do lekarzy i na rehabilitację.

Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość. (tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522).

Skutki wypadku na zdrowiu powódki ustalono w oparciu o w.w. opinię biegłego lekarza z zakresu ortopedii, dokumentację medyczną, dołączoną do pozwu, oraz zeznania powódki.

Ustalono, że w wyniku wypadku z dnia 20.10.2016r. powódka doznała urazu kręgosłupa szyjnego, co spowodowało u niej długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 1%, oraz innych powierzchownych urazów, które nie pozostawiły trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd wziął pod uwagę, że na intensywność i długotrwałość odczuwanych przez powódkę dolegliwości mogły mieć wpływ także występujące u niej zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego, które nie są następstwem przedmiotowego wypadku. Wskazując na pozytywne rokowania, biegły nie stwierdził u powódki żadnej patologii w zakresie kręgosłupa, poza niewielkiego stopnia ograniczeniami ruchomości. Powódka nie wykazała także, aby następstwem tego wypadku były aktualnie jakiekolwiek ograniczenia co do wykonywania obowiązków zawodowych, rodzinnych i społecznych. Należy jednak mieć na uwadze, że każdy uraz kręgosłupa niesie ze sobą możliwość wystąpienia późnych powikłań w postaci wczesnych zmian zwyrodnieniowych.

Miarkując zadośćuczynienie, Sąd uwzględnił, że w wyniku wypadku powódka doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 1%, przy czym okoliczność ta sama w sobie nie świadczy o wysokości zadośćuczynienia i jest jedynie kryterium pomocniczym przy ustalaniu sumy adekwatnej do odniesionej krzywdy. Dowody, zgromadzone w sprawie, pozwoliły na uznanie, że przedmiotowy wypadek skutkował u powódki rozstrojem zdrowia, powodującym konieczność podjęcia leczenia i rehabilitacji. Uzasadnia to zasądzenie zadośćuczynienia w oparciu o powołane wyżej przepisy. Adekwatna do rozmiaru krzywdy jest kwota 2.000 zł. Suma ta uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, wiek powódki (51 lat), rozmiar cierpień, odczuwanych przez nią w związku z bólami karku, ale także obecność samoistnych schorzeń, będących współprzyczyną odczuwanych dolegliwości. Mając na uwadze, że dotychczas powódka kwotę 800 zł, tytułem zadośćuczynienia, zasądzono na jej rzecz różnicę (2000 zł – 800 zł). Odsetki od kwoty 1200 zł zasądzono zgodnie z żądaniem – bezspornym było, że powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty z tego tytułu konkretnej kwoty pismem z dnia 10.07.2019r. (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817§1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Powódka nie przedstawiła dowodu doręczenia wezwania stronie pozwanej, jednakże pozwana nie zaprzeczyła, że otrzymał w.w. pismo w dniu 10.07.2019r., jak twierdziła powódka w uzasadnieniu pozwu. Ustawowy okres na likwidację szkody i zapłatę odpowiedniego świadczenia minął 9.08.2019r., a zatem w dniu następnym pozwana była w opóźnieniu, powodującym obowiązek zapłaty odsetek ustawowych. W dalszej części, powództwo o zapłatę z tytułu zadośćuczynienia, jako żądanie nadmierne i nieadekwatne do rozmiaru szkody, podlegało oddaleniu.

Zgodnie z przepisem art. 444 § 1 kc, naprawienie szkody obejmuje także zwrot wszelkich wydatków, poniesionych przez poszkodowanego w związku z leczeniem i rehabilitacją oraz inne dodatkowe koszty, związane z doznanym uszczerbkiem. Sąd ustalił – w oparciu o opinię biegłego lekarza – że postępowanie lecznicze powódki po wypadku było prawidłowe i wynikało z zaleceń konsultujących powódkę lekarzy, pozostawało w związku przyczynowym z wypadkiem, a poniesione przez powódkę koszty leczenia były zasadne.

Wobec powyższego, uwzględniając treść przepisu art. 361§2 kc, Sąd zasądził na rzecz powódki odszkodowanie w kwocie 325 zł, z tytułu poniesionych kosztów leczenia skutków wypadku, udokumentowanych w.w. fakturami. Pozwana zarzuciła co do zasady, że konsultacje lekarskie i badanie RTG, jako świadczenia standardowe, są refundowane przez NFZ i osoba poszkodowana nie jest zobowiązana pokrywać wskazanych kosztów własnymi środkami pieniężnymi. Zarzuciła przy tym, że powódka nie przedstawiła dowodów, potwierdzających brak możliwości skorzystania z nieodpłatnych świadczeń medycznych, finansowanych w ramach NFZ, co jej zdaniem powinno skutkować oddaleniem powództwa w tym zakresie. Tymczasem przepis art. 444§ 1 zd. 2 kc nie uzależnia przewidzianych w nim roszczeń od istnienia potencjalnej możliwości pokrycia kosztów leczenia ze środków publicznych. To zobowiązany do naprawienia szkody musi wykazać, że koszty leczenia poszkodowanego zostaną w całości pokryte z takich właśnie środków (art. 6 kc). To pozwanego obciążał ciężar dowodu, że zgłoszona przez powódkę suma nie była jej potrzebna na koszty leczenia, ponieważ mogły być one pokryte ze środków publicznych (por. wyrok SA w Lublinie z dnia 7.11.2013r., I ACa 145/13, LEX nr 1400380). Skoro pozwana w niniejszej sprawie okoliczności tych nie wykazała, Sąd zasądził na rzecz powódkę żądaną kwotę, z odsetkami od dnia 10.08.2019r. (wezwanie do zapłaty tej kwoty zawarto w w.w. piśmie z dnia 10.07.2019r., k-22).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono, jak w punkcie I i II wyroku.

Orzeczenie o kosztach w pkt III wyroku oparto na przepisach art. 100 zd. 1 kpc w zw. z art. 98§1 i 3 kpc i art. 108§1 kpc.

W toku postępowania Skarb Państwa poniósł tymczasowo wydatki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 66,37 zł (ponad uiszczoną zaliczkę). Wydatki te obciążają strony zgodnie z wynikiem procesu – pozwaną do kwoty 29,20 zł (44%), powódkę do kwoty 37,17 zł (56%), przy czym z uwagi na sytuację materialną i osobistą powódki, która korzystała ze zwolnienia od kosztów sądowych w części, obejmującej zaliczkę na wydatki, związane z wynagrodzeniem biegłego, nie obciążono jej tymi kosztami - na podstawie art. 113 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (pkt V i VI wyroku).