Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 951/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. O.

W dniu 23 lutego 2016 r. w G. po uprzednim podszyciu się pod K. P. podrobił w celu użycia za autentyczne dokumenty mandatów karnych seria/nr (...) oraz (...) poprzez podanie danych w/wymienionego i podpisanie się nazwiskiem K. P., czym skierował przeciwko K. P. ściganie o wykroczenie.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 23.02.2016 r. funkcjonariusze Komisariatu Policji III w G. M. L. i P. C., z uwagi na budzący wątpliwości stan techniczny, zatrzymali do kontroli pojazd marki D. (...). Kierującym pojazdem okazał się mężczyzna, szczupłej budowy ciała, o wzroście 175-180 cm i wieku ok. 25-30 lat, przy którym nie ujawniono żadnego dokumentu tożsamości. W trakcie kontroli P. O. oświadczył, iż nazywa się K. P., tym samym podając odpowiedni nr P. oraz pozostałe dane. Funkcjonariusze Policji wewnątrz samochodu znaleźli mandat karny kredytowany na nazwisko K. P. oraz pokwitowanie wystawione w zamian za zatrzymany dowód rejestracyjny pojazdu marki D. (...). Z uwagi na stan pojazdu, funkcjonariusze Policji ukarali mężczyznę dwoma mandatami karnymi w wysokości po 500 zł każdy, jak również zakazali dalszej jego jazdy. Następnie wspólnie udali się do Komisariatu Policji III w G., gdzie ponownie potwierdził dane, podszywając się pod K. P..

1.1. zeznania M. L.

18-19, 336-337

1.2. zeznania P. C.

23-24, 337

1.3. zeznania K. P.

2-3, 312-313

1.4. mandaty karne

1.5. opinia z zakresu kryminalistycznych badań pisma ręcznego

178-189

1.6. protokół zatrzymania rzeczy

128-130

1.7. protokoły oględzin

34-35, 45-46

2. P. O. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W odniesieniu do zarzucanego mu czynu nie miał zniesionej, ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności

rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem

2.1. opinia sądowo - psychiatryczna

305-307

3. P. O. był wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa podobne.

3.1. karta karna

332-335

3.2. kserokopie wyroków dot. P. O.

277-284

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. O.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

4. P. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

4.1. wyjaśnienia oskarżonego P. O.

192-193, 250-251

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

1.1. zeznania M. L.

Zeznania M. L., będącego funkcjonariuszem Policji należy uznać za w pełni wiarygodne, albowiem w ocenie Sądu jawią się one jako jasne i logiczne. Ponadto współgrają z zeznaniami P. C., z którym wspólnie brali udział w czynnościach związanych z kontrolą pojazdu marki D. (...). Omawiane zeznania są również zgodne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w aktach sprawy, w tym przede wszystkim z protokołami sporządzonymi na potrzeby postępowania, jak również mandatami karnymi wystawionymi na nazwisko K. P.. Funkcjonariusz szczegółowo omówił przebieg kontroli oraz zachowanie oskarżonego. Co więcej, zaznaczył, że P. O. udzielił wszystkich odpowiedzi dotyczących jego tożsamości, tym samym podając się za osobę pokrzywdzonego. Za cenniejsze należy przy tym uznać zeznania świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego, bowiem na etapie postępowania sądowego nie pamiętał większości szczegółów zdarzenia, co zdaniem Sądu z uwagi na upływ czasu i znaczną liczbę podejmowanych przez świadka interwencji w podobnych sprawach należy uznać za usprawiedliwione.

1.2. zeznania P. C.

Sąd podobnie ocenił zeznania P. C., który wraz z M. L. podjął interwencję związaną z kontrolą pojazdu marki D. (...). Świadek opisał okoliczności zatrzymania, mającego miejsce w dniu 23.02.2016r. Ponadto podkreślił, że oskarżony przedstawił funkcjonariuszom Policji pełne dane, które następnie stanowczo potwierdził. Tym samym podał się za K. P., na którego nazwisko w konsekwencji zostały wystawione dwa mandaty karne. W ocenie Sądu zeznania P. C. należy uznać za w pełni wiarygodne, albowiem jawią się one jako jasne i logiczne. Ponadto świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, wobec czego nie ma żadnych powodów, by fałszywie oskarżać P. O.. Sąd miał również na uwadze, iż w sprawie nastąpił znaczny upływ czasu, wobec czego świadek mógł nie pamiętać licznych szczegółów. Z tego względu, Sąd jako cenniejsze potraktował zeznania P. C. złożone w toku postępowania, które pozwoliły na ustalenie stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Na marginesie należy również zauważyć, że zeznania omawianego świadka znajdują potwierdzenie zarówno w dowodach osobowych, jak również dokumentarnych.

1.3. zeznania K. P.

Zeznania K. P. w ocenie Sądu jawią się jako jasne, logiczne i konsekwentne, wobec czego należy je uznać za w pełni wiarygodne. Ponadto współgrają one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym przede wszystkim z mandatami wystawionymi na nazwisko pokrzywdzonego, jak również z opinią biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma ręcznego.

1.4. mandaty karne

Sąd uznał za wiarygodne dowody dokumentarne w postaci dwóch mandatów karnych, albowiem zostały one sporządzone przez uprawniony do tego organ, w zakresie jego kompetencji. Ponadto przyczyniły się one do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

1.5. opinia z zakresu kryminalistycznych badań pisma ręcznego

Opinię z zakresu kryminalistycznych badań pisma ręcznego i podpisów należy uznać za w pełni wiarygodny dowód dokumentarny, który pozwolił na ustalenie stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Ponadto w ocenie Sądu przedmiotowa opinia została jasno i logicznie uzasadniona, albowiem sporządzona przez biegłego dysponującego wiedzą specjalistyczną i niezainteresowaną w sposobie zakończenia postępowania. Co więcej, nie była również kwestionowana przez żadną ze stron, a tym samym brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zasadności wyrażonych w niej wnioskach.

1.6. protokół zatrzymania rzeczy

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron i niebudzący wątpliwości Sądu.

1.7. protokoły oględzin

Dowody niekwestionowane przez żadną ze stron i niebudzące wątpliwości Sądu.

1.1.1

2.1. opinia sądowo - psychiatryczna

Opinię sądowo - psychiatryczną należy uznać za w pełni wartościowy materiał dowodowy, albowiem jawi się ona jako jasna i logicznie uzasadniona. Ponadto została sporządzona przez biegłych dysponujących wiedzą specjalistyczną i niezainteresowanych w sposobie zakończenia postępowania. Nie była również kwestionowana przez żadną ze stron, a tym samym brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zasadności wyrażonych w niej wnioskach.

1.1.1

3.1. karta karna

Dowód potwierdza uprzednią karalność oskarżonego, który dopuścił się m.in. popełnienia czynu podobnego kwalifikowanego z art. 270 § 1 k.k. Przedmiotowy dowód został sporządzony przez uprawnioną do tego osobę. Ponadto nie był kwestionowany przez żadną ze stron i nie budzi wątpliwości Sądu. Co więcej został sporządzony przez uprawniony do tego organ w zakresie jego kompetencji, wobec czego został uznany za wiarygodny.

3.2. kserokopie wyroków dot. P. O.

Sąd uznał za wiarygodne przedmiotowe dowody dokumentarne, potwierdzające uprzednią karalność oskarżonego, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności. Ponadto przedmiotowe wyroki zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy, w zakresie ich kompetencji.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

4.1. wyjaśnienia oskarżonego P. O.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego jako niewiarygodne, albowiem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu jest to obrana przez oskarżonego linia obrony, która ma na celu uchylenie się od odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn. Wskazać bowiem należy, iż wyjaśnienia P. O. stoją w sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w aktach sprawy, którym Sąd przyznał walor wiarygodności.

zeznania M. Z.

Sąd uznał zeznania złożone przez M. Z. jako niemające znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, albowiem ich treść nie wnosiła nic istotnego do sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

P. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu, analiza zgromadzonego w sprawie i ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego pozwala na jednoznaczne uznanie, iż P. O. dopuścił się popełnienia zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów. Wskazać bowiem należy, iż oskarżony niewątpliwie wyczerpał znamiona przestępstw kwalifikowanych z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 235 k.k. w zb. z art. 190a § 2 w zw. z art. 11 § 2 k.k.. Jednakże Sąd poczynił dodatkowe ustalenia, wskazując, że omawiane czyny zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, albowiem P. O. w tym samym czasie, z wykorzystaniem tych samych danych, należących do K. P., podszył się pod niego i podrobił w celu użycia za autentyczne dokumenty mandatów karnych seria/nr (...) oraz (...), podpisując się pod nimi nazwiskiem pokrzywdzonego. Ponadto swoim działaniem skierował przeciwko K. P. ściganie o wykroczenie.

Zgodnie z treścią art. 270 § 1 k.k. kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Zgodnie z treścią art. 235 k.k., odpowiedzialności karnej podlega ten, kto przez tworzenie fałszywych dowodów lub inne podstępne zabiegi, kieruje przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne albo w toku postępowania zabiegi takie przedsiębierze.
Zgodnie z treścią art. 190a § 2 k.k. odpowiedzialności karnej podlega ten, kto podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
W ocenie Sądu, P. O. niewątpliwie zdawał sobie sprawę z tego, że podszywając się pod osobę pokrzywdzonego i tym samym wykorzystując jego dane osobowe, w celu podrobienia dokumentów, jakimi były mandaty karne skierował przeciwko K. P. ściganie o wykroczenie. Na marginesie należy również zaznaczyć, że oskarżony wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku, XI Wydział Karny z dnia 19.12.2014r. w sprawie XI K 919/12 został skazany m.in. za przestępstwo z art. 270 § 1 k.k, wobec czego zdawał sobie sprawę z odpowiedzialności karnej, jaka może ciążyć za popełnienie omawianego czynu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. O.

W ocenie Sądu, kara w takiej wysokości jest odpowiednia i stosownie do treści art. 53 § 1 k.k. jej rozmiar nie przekracza stopnia winy oskarżonego i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu oraz pozwoli na osiągnięcie celów zapobiegawczych i wychowawczych w odniesieniu do oskarżonego, jak również na spełnienie potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Za okoliczność obciążającą przy określaniu sądowego wymiaru kary Sąd przyjął znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony, jak również jego uprzednią karalność. Sąd nie znalazł okoliczności, które mogłyby wpłynąć na wymiar kary.

Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności. Należy zaznaczyć, że w przypadku przestępstwa kwalifikowanego z art. 270 § 1 k.k., Sąd mógł wymierzyć oskarżonemu karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Orzeczona kara jest więc karą zdecydowanie bliższą dolnej granicy ustawowego zagrożenia, i jako taka nie może być uznana za nadmiernie surową i nieadekwatną do charakteru popełnionego przez oskarżonego czynu i stopnia jego winy.

P. O.

Sąd w punkcie II wyroku na podstawie art. 46 § 2 k.k. i art 415 k.c. orzekł wobec oskarżonego P. O. na rzecz pokrzywdzonego K. P. nawiązkę w kwocie 2.000 zl z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd z uwagi na udzieloną oskarżonemu P. O. pomoc prawną z urzędu, ilość rozpraw oraz rodzaj przeprowadzonego postępowania, na podstawie wskazanych w wyroku przepisów, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. W. kwotę 619, 92 zł, albowiem nie zostały one uiszczone w całości ani w części.

Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów procesu, albowiem obecna sytuacja osobista oskarżonego przemawia za tym, że ich uiszczenie byłoby dla P. O. nadmiernie uciążliwe.

Podpis

II K 951/18

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE