Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2020r.

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Ewa Lemanowicz-Pawlak

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Pietrzak

W obecności Prokuratora Prokuratury rejonowej Toruń Wschód M. P.

po rozpoznaniu w dniu 21.12. 2020r.

sprawy A. K. s. K. i K. z domu W.
ur. (...) w miejscowości D.

skazanego prawomocnymi wyrokami podlegającymi wykonaniu:

1.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 16.01.2015r., sygn. akt III K 545/14 za czyn z art. 278§1kk w zw. z art. 12kk w zw. z art. 64§1kk na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych po 10 zł; postanowieniem z dnia 29.11.2018r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy sygn. akt IIIKo 1155/18 zarządził wykonanie w/w kary pozbawienia wolności; w/w kara pozbawienia wolności jest wykonywana w okresie od 15.08.2020r.

2.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19 października 2017r. sygn. akt IIK 983/17 za przestępstwo z art. 178a§4kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, która będzie wykonywana od 22.05.2022r.

O R Z E K A :

biorąc za podstawę art. 81 ust.1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. z 2020r., poz.1086)

I.  na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85§1 i 2 kk. w zw. z art. 86 § 1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności, orzeczonych wyrokiem w sprawie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy sygn. akt III K 545/14 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu sygn. akt II K 983/17 orzeka karę łączną 2 ( dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej w pkt I wyroku wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w połączonych sprawach tj. 13.05.2019r. do 5.08.2019r. oraz okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności, orzeczonej w sprawie
III K 545/14 od dnia 15.08. 2020 roku;

III.  w pozostałym zakresie wyroki objęte wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  kosztami związanymi z wydaniem wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. B. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu.

Sygn. akt VIII K 774/20

UZASADNIENIE

(Uwagi :

Z powodu kłopotów technicznych z użyciem programu ZEUS odstąpiono od sporządzenia uzasadnienia na formularzu określonym w art. 99 a § 1 kpk)

A. K. został skazany prawomocnymi wyrokami ,podlegającymi wykonaniu:

1.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 16.01.2015r., sygn. akt III K 545/14 za czyn z art. 278§1kk w zw. z art. 12kk w zw. z art. 64§1kk, popełniony w okresie od 10.03.2014r. do 13.03.2014r. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych po 10 zł; postanowieniem z dnia 29.11.2018r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy sygn. akt IIIKo 1155/18 zarządził wykonanie w/w kary pozbawienia wolności; w/w kara pozbawienia wolności jest wykonywana w okresie od 15.08.2020r.

2.  Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19 października 2017r. sygn. akt IIK 983/17 za przestępstwo z art. 178a§4kk , popełnione 20.07.2017r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, która będzie wykonywana od 22.05.2022r.

/ dowody: karta karna-k. 33-34v.

kserokopia wyroku SR w Bydgoszczy sygn.. akt IIIK 545/14-k. 40-41,

kserokopia postanowienia SR w Bydgoszczy sygn.. akt IIIKo 1155/18-k. 42;

kserokopia postanowienia SO w Bydgoszczy sygn.. akt IV KZW 749/18-k. 43-44v.;

kserokopia wyroku SR w Toruniu sygn.. akt IIK 983/17-k. 46;

kserokopia wyroku SO w Toruniu stgn. Akt IXKa 821/17-k. 47

opinia o skazanym –k. 19-19v.

wydruki z NOE SAD-k.45-45v., 48-48v.

informacja o pobytach i orzeczeniach –k. 2-3./

Aczkolwiek aktualnie obowiązują odmienne regulacje dotyczące zasad orzekania kar łącznych, jednakże zgodnie z art. 81 ust.1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. z 2020r., poz.1086) przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Wszystkie wyroki skazujące A. K. zapadły przed wejściem w życie w/w ustawy, z tego względu w realiach przedmiotowej sprawy zastosowanie miały przepisy obowiązujące przed tą nowelizacją.

Zgodnie z art. 569 § 1 kpk sąd wydaje wyrok łączny, jeżeli są spełnione warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów. Warunki do orzeczenia kary łącznej zostały określone w art. 85 § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Jak wynika z art. 85 § 2 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Jak wynika z art. 86 § 1 kk, sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

W niniejszej sprawie w momencie wydawania wyroku wykonaniu podlegały kary pozbawienia wolności, orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawie o sygn. akt: II K 983/17 oraz Sądu Rejonowego w Bydgoszczy sygn.. akt IIIK 545/14.

Zgodnie z art. 86 § 1 kk kara łączna pozbawienia wolności mogła zostać orzeczona w granicach od 2 lat pozbawienia wolności przy zastosowaniu pełnej absorpcji (od najwyższej z kar wykonywanych) do 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności przy zastosowaniu pełnej kumulacji (sumy kar).

Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa .

W judykaturze utrwalił się pogląd, że przy wymiarze kary łącznej za zbiegające się przestępstwa dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i pełnej kumulacji. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie każdej z nich jest rozstrzygnięciem skrajnym i wymaga wnikliwego umotywowania w uzasadnieniu wyroku. Im większe jest powiązanie pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami, tym pełniej wymiar kary łącznej powinien uwzględniać zasadę absorpcji (wyrok SN z 2 grudnia 1975 r., Rw 628/75, OSNKW 1976, nr 2, poz. 33).

Wskazać należy, że wydając wyrok łączny, sąd orzekający nie jest uprawniony do ponownego rozważenia tych samych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w poprzednio osądzonych sprawach, natomiast powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto winien rozważyć okoliczności, które już po wydaniu poprzednich wyroków zaistniały i przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 14 września 2006 r., sygn. akt II AKa 244/06 LEX nr 217093).

Co do zasady o granicach kary łącznej powinien decydować związek podmiotowo - przedmiotowy, zachodzący między przestępstwami, za które wymierzono podlegające łączeniu kary jednostkowe. Im bardziej jest on ścisły, tym bardziej powinno się stosować zasadę absorpcji poszczególnych kar. Przez związek ten należy rozumieć podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich (tak też w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28 listopada 1996 r., II AKa 220/96 opubl. Prok. i Pr. 1997/5/15). Natomiast im większa jest liczba popełnionych przez skazanego przestępstw, tym bardziej uzasadnione jest stosowanie zasady kumulacji przy orzekaniu kary łącznej (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 7 maja 2014 r., II AKa 92/14, LEX nr 1493737;

W niniejszej sprawie sąd wziął pod uwagę, iż czyny objęte wyrokami w sprawach Sądu Rejonowego w Toruniu o sygn. akt II K 983/17 oraz Sądu Rejonowego w Bydgoszczy sygn.. akt IIIK 545/14 były skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym, nie były związane z realizacją jednego szerszego zamiaru. Ponadto należy podnieść,iż czyny objęte wyrokami , podlegającymi analizie zostały popełnione w znacznym odstępie czasu, co więcej czyn objęty wyrokiem SR w Toruniu został popełniony w okresie próby, zakreślonym przez Sąd Rejonowy w Bydgoszczy sygn. akt IIIK 545/14, co ewidentnie świadczy o bezskuteczności zastosowanych wobec skaznego uprzednio oddziaływań o charakterze probacyjnym. Powyższa konkluzja nie daje zdaniem sądu podstaw do wysnucia pozytywnej prognozy kryminologicznej w odniesieniu do A. K. .

Przy wymiarze kary łącznej sąd wziął pod uwagę także opinię o skazanym z Zakładu Karnego w I., w której wskazano,iż w miejscu zamieszkania A. K. posiadał pozytywną opinię wśród sąsiadów. Z kolei zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej określono jako przeciętne, wprawdzie jeden raz został nagrodzony , jednakże 2 razy był karany dyscyplinarnie. Wobec przełożonych aktualnie odnosi się kulturalnie, stara się przestrzegać obowiązujące przepisy, nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, wyraża krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Aktualnie nie jest zatrudniony, wyraża jednak chęć podjęcia zatrudnienia. Deklaruje posiadanie wykształcenia podstawowego, nie jest zainteresowany kontynuowaniem nauki. Postępy w resocjalizacji oceniono jako umiarkowane.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazane okoliczności należy uznać, że nie są one wystarczające do zastosowania zasady całkowitej absorpcji. Przytoczona opinia nie daje podstaw do wysnucia jednoznacznie pozytywnej prognozy kryminologicznej, świadczy natomiast o tym, że skazany zaczął przystosowywać się do warunków izolacji penitencjarnej.

Nadto należy zaakcentować,iż redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar. W judykaturze podkreśla się, iż „ na ogół nie ma powodu , by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Zatem jak wskazano wyżej całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (wyrok SA w Katowicach z 20.05.2008r. IIAKa 129/08).

Mając powyższe względy na uwadze sąd zastosował zasadę częściowej absorpcji i wymierzył skazanemu karę łączną w wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem sądu ostatecznie wymierzona skazanemu kara łączna, jawi się, jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym, nie będzie przy tym w odczuciu społecznym postrzegana jako bezzasadne premiowanie wielokrotnego sprawcy przestępstw. W tym miejscu należy ponownie zaakcentować,iż wyrok łączny jest instytucją mająca racjonalizować wymiar kary, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji skazanych. Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej, jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw (postanowienie SN - Izba Karna z dnia 22-09-2016 III KK 140/16).

Zdaniem sądu orzeczony wymiar kary łącznej będzie stanowił dla skazanego wymierną dolegliwość i spełni cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, nie będzie bowiem w odczuciu społecznym postrzegany jako bezzasadne premiowanie wielokrotnych sprawców przestępstw.

Na podstawie art. 577 kpk sąd zaliczył na poczet kary łącznej okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w połączonych sprawach tj. 13.05.2019r. do 5.08.2019r. oraz okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności, orzeczonej w sprawie
III K 545/14 od dnia 15.08. 2020 roku.

W punkcie III wyroku, sąd stwierdził, że rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714 z późn. zm.) sąd zasądził na rzecz adw. D. B. kwotę 120 zł powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy obrońcy.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, Nr 49, poz. 223 ze zm.), biorąc pod uwagę, iż uiszczenie kosztów sądowych byłoby zbyt uciążliwe dla skazanego ze względu na jego sytuację majątkową, który przebywa aktualnie w zakładzie karnym .