Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 298/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

J. S. (1)

czyn opisany w części wstępnej wyroku, zmodyfikowany w pkt. 1 części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  zawarcie w styczniu 2018 roku przez J. S. (1) oraz G. i K. P. ustnej umowy, na mocy której J. S. (1) zobowiązał się m.in. do dostarczenia materiałów budowlanych na budowę domu;

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (2)

zeznania świadka K. P.

zeznania świadka G. P.

potwierdzenia przyjęcia przez J. S. (1) zaliczek na zakup materiałów

k. 69

00:21:01-00:29:23 na k. 125v-126

k. 18-18v, 00:07:17-00:20:11 na k. 124v-125v

k. 37-39, k. 42

2.  pobieranie przez J. S. (1) w okresie od stycznia do maja 2018 roku od G. i K. P. zaliczek na materiały budowlane:

- 30.000 zł na kompletne zbrojenie, betonowe kręgi, gruszkę z betonem, bloczki betonowe,

- 19.000 zł na pustaki, klej, drugą gruszkę z betonem,

- 5.000 zł na ogrodzenie (słupki, siatka, bramka)

- 30.000 zł na dach (więźba, łaty, kontr łaty, membrana, dachówka, orynnowanie plastikowe),

- 4.800 zł na styropian, klej, siatkę, tj. na łączną kwotę 88.800 zł;

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (2)

zeznania świadka K. P.

zeznania świadka G. P.

kserokopia oświadczenia J. S. (1) z dnia 24 maja 2018 roku

kserokopia oświadczenia J. S. (1) z dnia 01 czerwca 2018 roku

notatka dotycząca ceny materiałów budowlanych

potwierdzenia przyjęcia przez J. S. (1) zaliczek na zakup materiałów

k. 69

00:21:01-00:29:23 na k. 125v-126

k. 18-18v, 00:07:17-00:20:11 na k. 124v-125v

k. 5

k. 4

k. 36

k. 37-39, k. 42

3.  dostarczenie przez J. S. (1) materiałów budowlanych za łączną kwotę 8.130 zł –tj. za zbrojenia, kręgi, jedną gruszkę betonu, a tym samym doprowadzenie K. i G. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80.670 zł.

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (2)

zeznania świadka K. P.

zeznania świadka G. P.

kserokopia oświadczenia J. S. (1) z dnia 24 maja 2018 roku

kserokopia oświadczenia J. S. (1) z dnia 01 czerwca 2018 roku

k. 69

00:21:01-00:29:23 na k. 125v-126

k. 18-18v, 00:07:17-00:20:11 na k. 124v-125v

k. 5

k. 4

4.  dochodzenie przez G. i K. P. swoich roszczeń na drodze postępowania cywilnego;

5.  w czasie popełnienia czynu J. S. (1) miał zachowaną zdolność do rozumienia jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem,

6.  uprzednie skazanie J. S. (1) za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym oszustwa.

kserokopia prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Okręgowy w Toruniu w dniu 15.10.2018 r., sygn. akt I Nc 337/18

kserokopia postanowienia Komornika Sądowego z dnia 01.03.2019 r.

opinia psychiatryczno-psychologiczno-sądowa

odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 14 stycznia 2019 roku wydany w sprawie II K 1123/18

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Ostródzie z dnia 24 maja 2019 roku w sprawie II K 61/19

karta karna

k. 55v

k. 53-53v

k. 101-102

k. 98

k. 93

k.27

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3, 1.1.4, 1.1.6

1.1.5

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1)

zeznania świadka K. P. i

zeznania świadka G. P.

dokumenty zgromadzone w aktach sprawy:

kserokopia oświadczenia J. S. (1) z dnia 24 maja 2018 roku,

kserokopia oświadczenia J. S. (1) z dnia 01 czerwca 2018 roku,

notatka dotycząca ceny materiałów budowlanych,

potwierdzenia przyjęcia przez J. S. (1) zaliczek na zakup materiałów, kserokopia prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Okręgowy w Toruniu w dniu 15.10.2018 r., sygn. akt I Nc 337/18,

kserokopia postanowienia Komornika Sądowego z dnia 01.03.2019 r.,

odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 14 stycznia 2019 roku wydany w sprawie II K 1123/18, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Ostródzie z dnia 24 maja 2019 roku w sprawie II K 61/19; karta karna

opinia psychiatryczno-psychologiczno-sądowa

Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. J. S. (1) przyznał się do zarzucanego czynu i złożył wyjaśnienia. Jego wyjaśnienia nie budzą wątpliwości Sądu. Potwierdził on, że pobrał zaliczki na zakup materiałów budowlanych od K. i G. P. oraz że jedynie częściowo wywiązał się z zawartej umowy. Fakt ten jest bezsporny i znajduje także potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w niniejszej sprawie. Oskarżony co prawda nie pamiętał szczegółów, dokładnych kwot pobranych zaliczek, co jest uzasadnione upływem czasu od dnia zdarzenia do dnia składania wyjaśnień, jak również faktem, że jego zachowanie nie było incydentalne. W podobny sposób postąpił on także wobec innych osób.

W ocenie Sądu w całości na wiarę zasługują zeznania świadków K. i G. P.. Są one spójne, logiczne i korespondują ze sobą. Wskazali, że zawarli ustną umowę z J. S. (1). Na mocy tej umowy J. S. (1) miał zakupić i dostarczyć im materiały budowlane potrzebne do budowy domu. Podali, że przekazali mu zaliczkę w łącznej kwocie 88.800 zł. J. S. (1) dostarczył jednak towar jedynie za kwotę 8.130 zł. Istnienie, jak i wysokość zobowiązania J. S. (1) wobec nich znajduje potwierdzenie w złożonym przez oskarżonego pisemnym oświadczeniu o uznaniu długu oraz potwierdzeniach przyjęcia zaliczek na zakup materiałów. Świadkowie ci zeznali też, że oskarżony zwodził ich, wciąż utrzymywał, że materiały są zakupione i opłacone, jednakże w uwagi na kolejki jeszcze nie dotarły.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie budziły żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Ponadto ich autentyczność nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania.

Sąd uznał za rzetelną i fachową opinię psychiatryczno-psychologiczno-sądowej z dnia 29 października 2019 roku dotyczącą J. S. (1). Biegli nie rozpoznali u oskarżonego choroby psychicznej. Jednoznacznie stwierdzili, że w czasie zarzuconego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i do pokierowania swoim postępowaniem.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

J. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do uznania, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z art. 286 § 1 kk kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

O zamiarze niewywiązania się z zaciąganego zobowiązania świadczyć mogą różne okoliczności obiektywne, istniejące w chwili składania zamówienia przez sprawcę lub w chwili uzyskania określonego świadczenia. Do okoliczności tych możemy zaliczyć brak środków płatniczych powiązany z brakiem jasnych planów działalności na przyszłość (np. odwoływanie się do niesprecyzowanych planów inwestycyjnych), postępowanie sprawcy z uzyskanym towarem (np. szybka sprzedaż poniżej ceny jego zakupu), długotrwałe trudności w regulowaniu bieżących zobowiązań, brak racjonalnego uzasadnienia dla podejmowanych decyzji gospodarczych, a wręcz brak racjonalnego planu prowadzonej działalności, urojone oczekiwania co do poprawy koniunktury gospodarczej, a w szczególności co do poprawy kondycji finansowej własnej firmy, spożytkowanie uzyskanych kredytów, pożyczek, dotacji na inne cele, niż były one przeznaczone (wyr. SA w Krakowie z 19.8.1998 r., II AKa 127/98, KZS 1998, Nr 10, poz. 26; wyr. SA w Katowicach z 28.2.1995 r., AKr 2/95, Prok. i Pr. – wkł. 1995, Nr 9, poz. 22).

W niniejszej sprawie ustalono, że J. S. (1) w okresie od stycznia do maja 2018 roku (a nie do marca 2018 roku) pobierał od G. i K. P. zaliczki na materiały budowlane: 30.000 zł na kompletne zbrojenie, betonowe kręgi, gruszkę z betonem, bloczki betonowe, 19.000 zł na pustaki, klej, drugą gruszkę z betonem, 5.000 zł na ogrodzenie (słupki, siatka, bramka), 30.000 zł na dach (więźba, łaty, kontr łaty, membrana, dachówka, orynnowanie plastikowe), 4.800 zł na styropian, klej, siatkę, 4.500 zł na 8 okien plastikowych, tj. w łącznej kwocie 88.800 zł. Oskarżony wywiązał się jedynie w części z zwartej umowy. Dostarczył on towar jedynie na kwotę 8.130 zł.

W ocenie Sądu, kompleksowa ocena okoliczności towarzyszących umowie J. S. (1) z G. i K. P., daje podstawę do przyjęcia, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z oszustwem. Podnieść należy, że niewątpliwie oskarżony wprowadził w błąd G. i K. P. co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy. Kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie ma zachowanie J. S. (1) po otrzymaniu środków pieniężnych od pokrzywdzonych. Początkowo J. S. (1) dostarczył część materiałów, by uwiarygodnić swoje działania. Następnie zwodził pokrzywdzonych, utrzymując, że materiały są zakupione i opłacone, jednakże w uwagi na kolejki jeszcze nie dotarły. Oskarżony - zapewniając o zamówieniu wszystkich towarów i zapłaceniu za nie – bezsprzecznie wprowadził pokrzywdzonych w błąd. Stosował on względem pokrzywdzonych oszukańcze zabiegi, mające na celu przekonanie ich o realizacji umowy. Nadto stwierdzić należy, ze J. S. (1) nie był osobą godną zaufania do prowadzenia wspólnych interesów. W podobny sposób oszukał on bowiem inne osoby. Oskarżony z tego procederu uczynił sobie źródło dochodu. J. S. (1) niewątpliwie działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Deklaracje oskarżonego o chęci wywiązania się ze zobowiązań finansowych w przyszłości (np. złożenie oświadczenia w dniu 01 czerwca 2018 roku) pozostają w sprzeczności z jego faktyczna postawą, a dla oceny zachowań sprawcy na płaszczyźnie dyspozycji zarzucanego przestępstwa nie mają znaczenia.

K. i G. P. zawarli umowę z J. S. (1), ponieważ został on im polecony przez kolegę, u którego realizacja umowy przebiegała bez zarzutu. Na chwilę zawarcia umowy nie mieli wiedzy co do faktycznych zamiarów J. S. (1). Podkreślić w tym miejscu należy, że dla bytu oszustwa nie ma znaczenia fakt, że pokrzywdzony mógł wykryć błąd przy dołożeniu znikomej staranności. Bezkrytyczność i łatwowierność pokrzywdzonego także nie wyłącza odpowiedzialności karnej za oszustwo (T. Oczkowski, w: SPK, t. 9, s. 135).

Czynności sprawcze realizowane przez sprawcę muszą doprowadzić do skutku w postaci rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem. Rozporządzenie mieniem oznacza każdą dyspozycję majątkową o skutkach rzeczowych lub o skutkach obligacyjnych. Chodzi tu więc o wszelkie czynności, które prowadzą do zmiany stanu majątkowego, a w szczególności prowadzą do zmiany we władaniu mieniem, między dysponentem mienia a sprawcą. W przeciwieństwie jednak do wymuszenia rozbójniczego, przy oszustwie rozporządzenie mieniem musi mieć charakter niekorzystny. Na pewno w grę wchodzą tu sytuacje, w których pokrzywdzony nie otrzymuje oczekiwanego ekwiwalentu swojego świadczenia lub otrzymane świadczenie ma charakter niewspółmierny do świadczenia pokrzywdzonego (np. pokrzywdzony nabywa rzeczy lub prawa o mniejszej niż oczekiwana wartości). (art. 286 KK red. Stefański 2018, wyd. 4/Oczkowski) . Przekazanie oskarżonemu J. S. (1) środków pieniężnych na zakup i dostarczenie materiałów budowalnych z całą pewności stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem. K. i G. P. stracili swoje pieniądze i nie uzyskali materiałów na budowę domu.

Oszustwo jest przestępstwem materialnym, na co wskazuje znamię czynnościowe "doprowadza". Dokonanie oszustwa następuje zatem dopiero z chwilą niekorzystnego rozporządzenia mieniem (wyr. SN z 15.11.2002 r., IV KKN 618/99, Prok. i Pr. – wkł. 2003, Nr 6, poz. 7), które pozostaje w związku przyczynowym z oszukańczymi metodami postępowania sprawcy (wyr. SN z 19.7.2007 r., V KK 384/06, KZS 2008, Nr 1, poz. 28; wyr. SA w Łodzi z 12.8.2014 r., II AKa 142/14, L.). Między działaniami oskarżonego a podjęciem przez pokrzywdzonych określonych dyspozycji majątkowych (zawarcie ustnej umowy i przekazanie środków pieniężnych) zachodził związek przyczynowy. Gdyby K. i G. P. nie działali w błędzie i w zaufaniu do deklaracji oskarżonego, na wpłacanie zaliczek na zakup materiałów budowlanych z pewnością nie zdecydowaliby się.

Oszustwo może być popełnione tylko umyślnie, a przy tym stanowi przestępstwo kierunkowe, znamienne celem, którego treścią jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca powinien obejmować wszystkie znamiona oszustwa zamiarem bezpośrednim (post. SN z 4.1.2011 r., III KK 181/10, OSNKW 2011, Nr 3, poz. 27; wyr. SN z 14.1.2004 r., IV KK 192/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 9, poz. 5).

Strona podmiotowa wymaga zachowania zamiaru bezpośredniego kierunkowego, a więc działanie sprawcy musi być celowe, zmierzające do uzyskania bezprawnej korzyści majątkowej. O zamiarze niewywiązania się z zaciąganego zobowiązania świadczyć mogą jednak różne okoliczności obiektywne, istniejące w chwili składania zamówienia przez sprawcę lub w chwili uzyskania określonego świadczenia. (Art. 286 KK red. Stefański 2018, wyd. 4/Oczkowski)

J. S. (1) działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym. Wykorzystał błąd, który wywołał u K. i G. P., co do tego że dostarczy im materiały budowalne. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał się do tego, a przyznanie te nie budzi wątpliwości Sądu. W świetle poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń, rozmiaru zaciągniętego zobowiązania przez oskarżonego względem pokrzywdzonych, zachowania oskarżonego po upływie terminu dostarczenia materiałów budowlanych, jak również pozyskanych informacji ona temat kondycji finansowej J. S. (1), należy zasadnie przyjąć, że oskarżony nie zamierzał ani nie miał realnych możliwości, by wywiązać się z zawartej z pokrzywdzonymi umowy. Niewątpliwie czyn oskarżonego wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 kk, działał on w zamiarze oszukania pokrzywdzonych, w zamiarze bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wobec powyższego oskarżony bezsprzecznie wyczerpał znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 kk.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku. Z opinii psychiatryczno-psychologiczno-sądowej wynika, że biegli nie rozpoznali u oskarżonego choroby psychicznej. Jednoznacznie stwierdzili, że w czasie zarzuconego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i do pokierowania swoim postępowaniem.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S. (1)

1

Przestępstwo określone w art. 286 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Sąd miał jednak na uwadze treść art. 58 § 1 kk, w myśl którego jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Zgodnie zaś z art. 37a kk, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę lub karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1 a pkt 1, 2 lub 4 kk.

Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że w przypadku J. S. (1) właściwie jest orzeczenie kary pozbawienia wolność, bowiem kara łagodniejszego rodzaju nie spełni celów przed nią stawianych. Kara grzywny ani kara ograniczenia wolności nie byłyby adekwatne do stopnia winy oskarżonego, jak również stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Orzeczenie kary grzywny byłoby nadto niecelowe z uwagi na to, że nie ma on żadnego dochodu ani majątku. Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie kary pozbawienia wolności jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec oskarżonego.

W ocenie Sądu orzeczona kara 1 roku pozbawienia wolności spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze względem oskarżonego. Kierując się wyżej wymienionymi przesłankami przyjęto, że orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego. W ocenie Sądu wysokość wymierzonej kary jest zasadna i adekwatna do całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i odpowiada wymogom prewencji ogólnej, spełniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. W chwili popełnienia przestępstwa oskarżony był osobą dorosłą. Nie zachodziły przy tym okoliczności wyłączające jego poczytalność lub wskazujące, że nie zdawał sobie sprawy z bezprawności swojego zachowania. Kolejną okolicznością obciążającą oskarżonego jest wysoki stopień społecznej szkodliwości przestępstwa, uwzględniając do jego oceny kryteria z art. 115 § 2 kk, w tym wysokość powstałej szkody (kwota 88.800 zł), związaną z tym motywację (uzyskanie korzyści majątkowej), jak również sposób i okoliczności popełnienia czynu (oskarżony wykorzystał zaufanie pokrzywdzonych). Czyn J. S. (1) godził w pewność obrotu gospodarczego i wzajemne zaufanie jego uczestników.

Za okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd uznał uporczywe uchylanie się od płatności przez oskarżonego, uprzednią karalność za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym za czyny z art. 286 § 1 kk. Skazując oskarżonego, Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych a wydatkami poniesionymi w sprawie obciążono Skarb Państwa z uwagi na trudną sytuację finansową J. S. (1).

8. PODPIS