Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

(...)

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K.

Czyn z art. 157 § 1 k.k. przypisany oskarżonemu w pkt I sentencji wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 29 kwietnia 2018 roku M. K. był w pubie L. mieszczącym się w parku P. Mokotowskie
w W., wraz z bratem P. K. i kolegą D. A. (1).

W czasie zabawy poznał tam A. S., będącą
w pubie wraz ze znajomymi w osobach A. W., J. D. i T. W..

Mężczyzna resztę wieczoru spędził w większości
w towarzystwie (...), tańcząc z nią i nawiązując znajomość. Następnie gdy kobieta wraz z znajomymi opuszczała lokal, dołączył do nich.

W drodze powrotnej M. K. nawiązał rozmowę
z J. D., w toku której między mężczyznami doszło do drobnego nieporozumienia, w wyniku czego
w momencie gdy mężczyźni stali obok siebie, przy przejściu dla pieszych M. K. nagle kopnął J. D. w kolano.

W wyniku zadanego ciosu pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci urazu kolana lewego z uszkodzeniem więzadłowym kolana, które spowodowały naruszenie prawidłowych czynności narządu ciała na okres przekraczający 7 dni.

Po całym zdarzeniu mężczyźni rozeszli się w zgodzie. M. K. wraz A. S. odjechali taksówką, zaś pozostałe osoby poszły dalej pieszo do swoich miejsc zamieszkania.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K.

41, 118-119

zeznania oskarżyciela posiłkowego J. D.

1-2, 168-169

zeznania świadka
R. B.

10, 168

zeznania świadka
A. W.

24, 168-169

zeznania świadka
P. K.

169-170

zeznania świadka
D. A. (2)

215-216

zeznania świadka
A. S.

216-217

zeznania świadka
T. W.

49-50, 217-219

szkic

4

dokumentacja medyczna pokrzywdzonego

5, 6, 16, 191,
192, 223

opinia sądowo-lekarska

20

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska

21

opinia sądowo-psychologiczna

199

opinia sądowo-lekarska

224

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w zakresie w jakim opisał on okoliczności spotkania się z pokrzywdzonym i jego znajomymi,
w tym ogólne okoliczności zapoznania się z A. S., a także wspólnego powrotu do domu.

W powyższym zakresie wyjaśnienia oskarżonego, są spójne
i logiczne, a nadto w pełni zgodnie z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, w świetle którego bezspornym jest, że oskarżony był na miejscu zdarzenia idąc wówczas razem z pokrzywdzonym i jego znajomymi.

zeznania oskarżyciela posiłkowego J. D.
oraz świadków

R. B., A. W.,

P. K., D. A. (2), A. S. i T. W.-go

Zeznania oskarżyciela posiłkowego, jak i wszystkich świadków nie budziły wątpliwości Sądu. Przedmiotowe relacje są spójne i logiczne, a przy tym adekwatne do stopnia zaangażowania poszczególnych świadków w zdarzenie z dnia 29 kwietnia 2018 r. Każda
z przesłuchanych osób konsekwentnie podaje okoliczności wiarygodne w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co w świetle okoliczności sprawy wskazuje, że świadkowie relacjonują faktyczny stan swojej wiedzy. Większość świadków, którzy oskarżonego znają co najwyżej przelotnie nie mają przy tym racjonalnych powodów do bezpodstawnego obciążania go odpowiedzialnością. Z kolei brat i znajomy oskarżonego zasadniczo nie widzieli inkryminowanego zdarzenia i nie zeznają co do okoliczności kluczowych dla sprawy.

Zeznania poszczególnych osób wzajemnie się uzupełniają i tworzą logiczną całość.

opinia sądowo-psychologiczna; opinia sądowo-lekarska i

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska biegłego
Z. M.;

opinia sądowo-lekarska biegłego R. K.

Przedmiotowe opinie są rzetelne, wyczerpujące i odpowiadają wymogom wiedzy, a zatem stanowią pełnowartościowy dowód
w sprawie. Żadna z nich nie była przy tym kwestionowana przez którąkolwiek ze stron.

szkic, dokumentacja medyczna pokrzywdzone-go

Autentyczność i wartość dowodowa przedmiotowych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w przepisanej prawem, bądź innej stosownej formie przez uprawnione do tego podmioty, bądź osoby. Nie były również kwestionowane przez żadną ze stron.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. K.

Na wiarę nie zasługiwały wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie
w jakim, nie przyznawał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu i zaprzeczał kopnięciu pokrzywdzonego. Wyjaśnienia oskarżonego są tu bowiem sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami oskarżyciela posiłkowego i świadków A. W., A. S.
i T. W..

kopia wyroku

Przedmiotowy dokument (k. 229), pomimo że nie budził wątpliwości Sądu, nie zawierał danych istotnych z punktu widzenia stanu faktycznego niniejszej sprawy.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 157 § 1 k.k., karze podlega ten, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1 k.k. Zarazem naruszenie, lub rozstrój trwać muszą powyżej siedmiu dni, w przeciwnym bowiem razie dochodzi do realizacji znamion czynu z art. 157 § 2 k.k.

W świetle zebranych dowodów bezsprzecznym jest, że oskarżony w dniu 29 kwietnia 2018 roku zaatakował oskarżyciela posiłkowego J. D., zadając mu jedno kopnięcie w okolicy kolana. W konsekwencji J. D. doznał obrażeń ciała w postaci urazu kolana lewego
z uszkodzeniem więzadłowym kolana, które spowodowały naruszenie prawidłowych czynności narządu ciała na okres przekraczający 7 dni, co jasno potwierdza nie budząca wątpliwości opinia sądowo-lekarska biegłego Z. M. (2).

Niewątpliwie zatem oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 157 § 1 k.k.

Jasnym jest przy tym, że dopuszczając się opisanego wyżej zachowania oskarżony działał umyślnie
z zamiarem popełnienia czynu zabronionego. Jako osoba dorosła i poczytalna miał bowiem pełną świadomość charakteru i znaczenia podejmowanych działań, których bezprawność i naganność jest jasna i oczywista. Zarazem sposób zadania ciosu (silne kopnięcie w okolice kolana) i towarzyszący temu komentarz, że pokrzywdzony winien stać na ugiętych nogach (na co wskazują świadkowie), jasno wskazuje, że oskarżony co najmniej godził się z możliwością uszkodzenia kolana pokrzywdzonego.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

I

I

W oparciu o zgromadzone w sprawie dowody należało uznać, że okoliczności popełniania przez oskarżonego, przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości.

Niemniej, całokształt okoliczności sprawy przemawia, za zastosowaniem
w stosunku do oskarżonego dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia postępowania karnego.

Art. 66 § 1 k.k. stanowi, że sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego,
w szczególności nie popełni przestępstwa.

W niniejszej sprawie zaistniały przesłanki skutkujące możliwością warunkowego umorzenia postępowania karnego wobec oskarżonego.

Społeczna szkodliwość czynu i wina oskarżonego nie są bowiem znaczne. Przy ocenie stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę okoliczności popełnienia przestępstwa. Oskarżony dopuścił się go incydentalnie, w ramach niewielkiego i jednorazowego nieporozumienia z pokrzywdzonym, wynikłego z tematu prowadzonej rozmowy. Sąd miał tu również na uwadze, że zdarzeniem miało dla pokrzywdzonego znaczenie na tyle błahe, że rozstał się z oskarżonym
w zgodzie i dopiero późniejsze ujawnienie obrażeń kolana, skłoniły go do zawiadomienia organów ścigania.

Za warunkowym umorzeniem postępowania przemawia również postawa oskarżonego, a także, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia. M. K. jest bowiem osobą niekaraną
(k. 44), a nadto prowadzi ustabilizowany tryb życia i pracuje zarobkowo, wykonując pożyteczną społecznie pracę,
w dodatku sumiennie
i z zaangażowaniem podchodzi do swoich obowiązków (vide kopie dokumentów z k. 201, 202 i 203). Od czasu zdarzenia nie popadł też w inny konflikt z prawem, ani nie popadł
w trwały konflikt z oskarżycielem posiłkowym, co dodatkowo wskazuje, na incydentalność jego nagannego zachowania.

Sąd żywi zatem głębokie przekonanie, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, a czyn, którego się dopuścił był wpadkowym zdarzeniem
w jego życiu, które się więcej nie powtórzy.

Należało więc, dać oskarżonemu szansę na zrozumienie negatywnych skutków jego postępowania i poprawę, warunkowo umarzając postępowanie na okres 2 lat próby.

Tak ukształtowany okres próby pozwoli na zweryfikowanie pozytywnej prognozy postawionej wobec oskarżonego,
a groźba podjęcia warunkowo umorzonego postępowania spowoduje, że będzie on przestrzegał porządku prawnego i bardziej kontrolował swoje zachowanie w sytuacjach kryzysowych.

M. K.

II

I

Na postawie art. 67 § 3 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego nawiązkę w kwocie 500 złotych na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. D..

Zachowanie oskarżonego w sposób oczywisty wyrządziło pokrzywdzonemu krzywdę o charakterze niematerialnym, jak i szkodę materialną (chociażby
w związku z kosztami leczenia), których szczegółowe i jednoznaczne wyliczenie na gruncie postępowania karnego nie jest możliwe. Dodatkowo w związku
z nastąpieniem wtórnych zmian pourazowych stawu kolanowego pokrzywdzony doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o rozmiarze 5%, co jasno wynika z opinii sądowo lekarskiej biegłego R. K..

Zasadnym było zatem orzeczenie wyżej wymienionej kwoty, mającej stanowić symboliczne zadośćuczynienie dla pokrzywdzonego.

Sąd miał tu na uwadze całokształt okoliczności zdarzenia, charakter czynu oskarżonego i jego skutki, którym był jedynie niewielki uszczerbek na zdrowiu.

Należy mieć przy tym względzie, że orzeczenie nawiązki nie stoi na przeszkodzie dochodzenia stosownych odszkodowań w postępowaniu cywilnym.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego opłatę w kwocie 100 złotych (ustalaną na zasadzie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych), oraz pozostałe koszty sądowe w kwocie 2344,07 zł, na którą złożyły się należności biegłych, ryczałt za doręczenia i koszty informacji z K..

Oskarżony jako osoba zdolna do pracy i aktywna zarobkowo, jest bowiem w stanie przedmiotowe koszty uiścić.

1.Podpis