Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania A. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 17 stycznia 2013 sygn. (...)

oraz 11 lutego 2013r. sygn. (...)

zmienia zaskarżone decyzje z dnia 17 stycznia 2013 sygn. (...) oraz z dnia 11 lutego 2013r. sygn. (...) w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu A. Z. prawo do emerytury, począwszy od dnia (...) roku.

Sygn. akt VU 213/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 2013 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT. odmówił wnioskodawcy A. Z. prawa do emerytury, z uwagi na brak wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji, złożonym w dniu 21 lutego 2013 roku, A. Z. wniósł o przyznanie emerytury z uwagi na to, że przepracował wymagane 15 lat w warunkach szczególnych.

W dniu 29 stycznia 2013 roku wnioskodawca ponownie wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do renty w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na powyższe, organ rentowy decyzją z dnia 11 lutego 2013 roku, ponowie odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż dokumenty przedstawione dodatkowo przez wnioskodawcę nie maja żadnego wpływu na prawo do świadczenia, a zatem brak jest podstaw do przyznania emerytury.

W dniu 21 lutego 2013 roku wnioskodawca odwołał się od powyższej decyzji, podnosząc, iż spełnia warunki do przyznania mu prawa do emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. Z., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 18 grudnia 2012 r. wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (dowód: wniosek o emeryturę k. 1-3 akt ZUS.)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący 25 lat, 4 miesiące i 12 dni (dowód: decyzja z dnia 17 stycznia 2013 r. k. 55 akt emerytalnych).

Wnioskodawca A. Z. od 1972 roku posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdów ciężarowych, a od 1975 roku prawo jazdy do prowadzenia autobusów.

Organ rentowy do okresu pracy w warunkach szczególnych zaliczył wnioskodawcy okres zatrudnienia w łącznym rozmiarze 7 lat 2 miesiące i 27 dni tj. obejmujący okresy:

- od 5 października 1973 roku — 31 stycznia 1977 roku ( Przedsiębiorstwo (...) wT.

- od 14 stycznia 1978 roku - 11 sierpnia 1978 roku ( Miejski Zakład (...) w T.

- od 16 sierpnia 1978 roku - 30 grudnia 1978 roku ( Przedsiębiorstwo (...) w T.

- od 5 marca 1979 roku - 31 maja 1980 roku ( Fabryka (...) S.A. w T.

- od 12 listopada 1980 roku - 15 stycznia 1981 roku ( (...) T.

- od 17 stycznia 1981 roku - 7 lutego 1981 roku ( (...) T. M..);

- od 7 października 1983 roku — 6 września 1984 roku ( Miejski Zakład (...) w T.

- od 30 marca 1995 roku — 31 sierpnia 1995 roku ( (...) Spółka Jawna S. B.)

( dowód: okoliczność bezsporna, decyzja z dnia 17 stycznia 2013 roku w aktach organu rentowego k. 55, decyzja z dnia 11 lutego 2014 roku k.65 , odpowiedź organu rentowego na odwołanie wnioskodawcy- z dnia 5 marca 20154 roku k.10-11 ).

W okresie od dnia 1 lipca 1972 roku do dnia 30 września 1973 roku ( 1 rok 2 miesiące i 29 dni ) wnioskodawca pracował w Zawodowej Straży Pożarnej w T. .. gdzie w pełnym wymiarze czasu pracy kierował specjalistycznym samochodem bojowym, innej pracy wnioskodawca nie wykonywał (dowód: świadectwo pracy k-6 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy, zeznania świadka Z. Z. k-58v.).

W okresie od dnia 2 lutego 1977 roku do dnia 31 grudnia 1977 roku ( 10 miesięcy 29 dni) A. Z. był zatrudniony w Spółdzielni Pracy (...) w T. Zakład posiadał tylko jeden zakupiony z demobilu samochód ciężarowy– marki S., o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Wnioskodawca był jedynym kierowca posiadającym uprawnienia do prowadzenia samochodów ciężarowych, pracował tam na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. A. Z. przewoził glinkę ogniotrwałą na wyroby ceramiczne. Wnioskodawca w tym okresie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, często po godzinach i żadnych innych prac w tym okresie nie wykonywał. W wystawionym A. Z. świadectwie pracy wpisano, że w tym okresie wnioskodawca wykonywał pracę kierowcy ( dowód: zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy , zeznania świadka J. P. k. 40 verte oraz nagranie k.42 od 00.18.00-00.22.01, świadectwo pracy k.9 w aktach organu rentowego ).

W okresie od dnia 12 marca 1981 roku do dnia 30 września 1983 roku ( 2 lata 6 miesięcy i 18 dni) wnioskodawca A. Z. był zatrudniony w Zakładzie (...) –W.” na stanowisku kierowcy autobusu. Do obowiązków wnioskodawcy należało rozwożenie pracownic do pracy do Zakładu oraz z pracy do domu. Wnioskodawca na tym stanowisku pracował stale i w pełnym wymiarze, innych czynności w tym okresie nie wykonywał. W świadectwie pracy wystawionym wnioskodawcy wpisano, iż w tym okresie pracował na stanowisku kierowcy ( dowód: zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy , zeznania świadka R. D. w aktach sprawy k 41 oraz nagranie k.42 od 00.22.01-00.26.05,, świadectwo pracy k. 14 w aktach organu rentowego).

W okresie od dnia 12 lutego 1985 roku do dnia 1 kwietnia 1985 roku ( 1 miesiąc 20 dni) wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) . Wnioskodawca wykonywał tam w pełnym wymiarze pracę kierowcy samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony i innych prac w tym okresie nie wykonywał ( dowód: zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy, zeznania świadka M. B. k.57 oraz nagranie k. 59 od 00.18.11-00.21.33 )

W okresie od dnia 4 kwietnia 1985 roku do dnia 6 stycznia 1986 roku ( 9 miesięcy i 2 dni) oraz od dnia 9 czerwca 1987 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku ( 10 miesięcy 11 dni) A. Z. był zatrudniony w (...) w T. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Firma zatrudniająca wnioskodawcę zajmowała się wytwórnią oklein oraz prowadziła tartak. Wnioskodawca jeździł 12 - tonowym samochodem ciężarowym marki J. (...), o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, którym rozwoził okleinę i tarcicę do fabryk mebli. Początkowo Firmę prowadził S. H., następnie firmę przejęła firma polonijna, a po około 2 latach, firmę przejęła córka S. H., E. K. ze szwagrem J. S.. Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował, jako kierowca samochodu ciężarowego i innych czynności w tym okresie nie wykonywał. W świadectwie pracy wystawionym wnioskodawcy wpisano, że w okresie tym wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku pracownika fizycznego – kierowcy (dowód : zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy, zeznania świadka E. K. 41 oraz nagranie k.42 od 00.26.05-00.31.01, zeznania świadka J. S. k. 41 oraz nagranie k.42 od 00.31.01-00.34.świadectwo pracy k.17, k.19- zaświadczenie w aktach organu rentowego ).

W okresie od dnia 2 maja 1988 roku do dnia 30 września 1988 roku ( 4 miesiące , 28 dni) wnioskodawca był zatrudniony Zakładzie (...) na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Wnioskodawca w tym okresie jeździł po terenie całego kraju 7- tonowym samochodem ciężarowym, którym woził lampy i klosze. Wnioskodawca był jedynym kierowcą samochodu ciężarowego, zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, innych prac w tym czasie nie wykonywał. Wnioskodawcy wystawiono świadectwo pracy, w którym wskazano, że wspornym okresie wykonywał prace kierowcy (zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach spraw , zeznania świadka W. B. k.k.80 verte oraz nagranie k.82 od 00.09.45-.12.27, świadectwo pracy k.20 w aktach organu rentowego).

W okresie od 2 października 1988 roku — 21 listopada 1989 roku ( 1 rok , 1 miesiąc i 19 dni) wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) z o.o. w T. jako kierowca samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony, kierował przerobionym z autobusu na samochód ciężarowy samochodem, którym przewoził materiały do produkcji pustaków i cegieł. Wnioskodawca pracując w pełnym wymiarze godzin przywoził materiał oraz rozwoził gotowe produkty. A. Z. innych obowiązków w tym okresie nie wykonywał. W firmie nie było etatów mieszanych, a z uwagi na posiadane kwalifikacje A. Z. wykonywał wyłącznie prace kierowcy samochodu ciężarowego. W wystawionym wnioskodawcy świadectwie pracy wskazano, że w okresie tym wnioskodawca zajmował stanowisko kierowcy-mechanika ( dowód: zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy, zeznania świadka E. G. k.41 i verte oraz nagranie k42 od 00.34.16-00.38.00 w aktach spawy , świadectwo pracy k.21 w aktach rentowych).

W okresie od dnia 14 kwietnia 1992 roku do dnia 13 lutego 1993 roku ( 10 miesięcy) wnioskodawca był zatrudniony w Firmie (...). z.o.o w T. Firma miała szeroki zakres działalności, prowadziła hurtownię spożywczą oraz zajmowała się naprawą samochodów. Wnioskodawca w firmie był zatrudniony jako kierowca samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony, marki M., którym rozwoził artykuły spożywcze. Wnioskodawca był jedynym kierowcą samochodu ciężarowego w firmie, pracował stale i w pełnym wymiarze godzin i innych czynności w tym czasie nie wykonywał. W wystawionym wnioskodawcy świadectwie pracy wpisano, że w spornym okresie wnioskodawca zajmował stanowisko kierowcy-zaopatrzeniowca (dowód: zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy, zeznania świadków: J. B. k.56 verte i nagranie k59 od 00.09.19-00.11.55, zeznania P. B. k.57 oraz nagranie k.59 od 00.11.55-00.17.50 w aktach sprawy, świadectwo pracy k.24 w aktach rentowych).

W okresie od 1 września 1995 roku - 10 czerwca 1996 roku ( 9 miesięcy i 9 dni) wnioskodawca A. Z. był zatrudniony w firmie (...) w T. Była to firma transportowa o profilu międzynarodowym. Wnioskodawca był zatrudniony w firmie na pełnym etacie, na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego, jeździł samochodem T. I., innych prac wnioskodawca nie wykonywał. W świadectwie pracy wpisano wnioskodawcy, że w spornym okresie wykonywał prace kierowcy –mechanika ( dowód: zeznania wnioskodawcy A. Z. na rozprawie w dniu 18 września 2013 roku k.80 oraz nagranie k.82 od .14.42-00.20.59 w aktach sprawy oraz zeznania uzupełniające wnioskodawcy z rozprawy z dnia 13 lutego 2014 roku k.90 i verte oraz nagranie k.91 od 00.01.59-00.14.42 w aktach sprawy, zeznania świadka A. K. k.57 verte oraz k.59 od 00.25.03-00.29.24 w aktach sprawy, świadectwo pracy k.28 w aktach organu rentowego ).

W okresie od dnia 9 czerwca 1997 roku do dnia 5 sierpnia 1997 roku ( 1 miesiąc 27 dni) wnioskodawca zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Usług (...) w T. gdzie w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodów o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Wnioskodawca kierował samochodem marki ”L.” z naczepą, którym woził ładunki do 24 ton, innych prac nie wykonywał (dowód: zeznania świadka M. C. k-80v. 08:11 i dalej).

Przy zaliczeniu wnioskodawcy powyższych okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach do okresów już uwzględnionych przez organ rentowy ( 7 lat 2 miesiące i 27 dni, suma okresów pracy w szczególnych warunkach wynosi więcej niż 15 lat ( okoliczność bezsporna, pismo organu rentowego z dnia 21 sierpnia 2013 roku k.74 w aktach sprawy)

Praca świadczona przez wnioskodawcę na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony oraz na stanowisku kierowcy autobusu mieści się w definicji prac kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych, balastowych autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, a prace wykonywane we wszystkich wskazanych okresach są pracami wymienionymi w Wykazie A, Dziale VIII pkt 2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku,

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2014r. poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2. ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, ukończył 60 lat i nie był członkiem OFE. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Podnoszona zatem przez organ rentowy okoliczność nie dysponowania przez skarżącego świadectwem pracy w szczególnych warunkach, nie przesądza jeszcze, że wnioskodawca takiej pracy nie wykonywał. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Podkreślić przy tym należy, iż sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w okresach nie uwzględnionych przez organ rentowy, jako okresy świadczenia pracy w warunkach szczególnych, w świetle dokumentów znajdujących się w aktach ubezpieczeniowych w postaci świadectw pracy i zaświadczeń, był niesporny. Sporny pozostawał jedynie charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach.

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w pierwszym okresie tj od dnia 1 lipca 1972 roku do dnia 30 września 1973 roku ( 1 rok 2 miesiące i 29 dni ), kiedy to wnioskodawca pracował w Zawodowej Straży Pożarnej w T.gdzie w pełnym wymiarze czasu pracy kierował specjalistycznym samochodem bojowym, Sąd oparł się na zeznaniach świadka Z. Z. , który pracował razem z wnioskodawca w spornym okresie. Świadek ten potwierdził, iż wnioskodawca kierował jedynie pojazdami specjalistycznymi, bojowymi, przeznaczonymi do gaszenia pożarów, innej pracy nie wykonywał, co pozwala uznać, iż faktycznie wykonywał on pracę w szczególnych warunkach, określoną w Wykazie A, Dziale VIII pkt 2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

Zaliczając okres zatrudnienia od 2 lutego 1977 roku - 31 grudnia 1977 roku ( 10 miesięcy 29 dni) do pracy w szczególnych warunkach, kiedy to A. Z. był zatrudniony w Spółdzielni Pracy (...) w T. Sąd oparł się na zeznaniach świadka J. P. oraz samego wnioskodawcy. Świadek J. P. , który pracował z wnioskodawcą w spornym okresie, początkowo jako kierownik Transportu i zaopatrzenia, a następnie jako kierownik całego zakładu, potwierdził charakter zatrudnienia wnioskodawcy. Świadek ten stwierdził, iż A. Z. w spornym okresie wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony i żadnych innych prac w tym okresie nie wykonywał. Z relacji tegoż świadka wynika, że Zakład ( zwany potocznie przez pracowników (...) posiadał tylko jeden zakupiony z demobilu samochód ciężarowy– marki (...) o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i wnioskodawca był jedynym kierowca posiadającym uprawnienia do prowadzenia samochodów ciężarowych. A. Z. przewoził glinkę ogniotrwałą na wyroby ceramiczne. Wnioskodawca w tym okresie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, często po godzinach i żadnych innych prac w tym okresie nie wykonywał.

Odnosząc się do okresu zatrudnienia wnioskodawcy od 12 marca 1981 roku do dnia 30 września 1983 roku ( 2 lata, 6 miesięcy i 18 dni) w Zakładzie (...) –W.”, Sąd oparł się na zeznaniach świadka R. D. , który pracował z wnioskodawca w spornym okresie. Świadek w przedmiotowym zakładzie pracował od 1971 roku, aż do jego likwidacji na stanowisku dyspozytora samochodowego, a więc osoby organizującej pracę kierowców, a potem także mechaników. Świadek ten stwierdził ponad wszelka wątpliwość, iż w spornym okresie wnioskodawca zajmował stanowisko kierowcy autobusu powyżej 15 miejsc, którym dowoził pracownice do zakładu pracy. Praca wnioskodawcy była pracą w pełnym wymiarze godzin. Dodatkowo z zeznań świadka wynika, iż wyjątkowo poza godzinami pracy A. Z., w niedziele i święta, kiedy nie było obsady kadrowej, jeździł sanitarką, ale w żaden sposób nie kolidowało to z pracą kierowcy autobusu, jaką wykonywał stale i w pełnym wymiarze godzin.

W okresie od 12 lutego 1985 roku do 1 kwietnia 1985 roku ( 1 miesiąc 20 dni), wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) , gdzie wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony i innych prac w tym okresie nie wykonywał. Przyjmując powyższe ustalenia, Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. B. , który potwierdził charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy oraz jej wymiar.

Dokonując ustaleń co zatrudnienia wnioskodawcy w okresie od dnia 4 kwietnia 1985 roku do dnia 6 stycznia 1986 roku ( 9 miesięcy i 2 dni) oraz od dnia 9 czerwca 1987 roku do dnia 30 kwietnia 19988 roku ( 10 miesięcy i 11 dni) w Wytwórni (...), (...) w T. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego, Sąd oparł się na zeznaniach świadków: E. K. oraz J. S. . Świadkowie ci zgodnie potwierdzili wymiar oraz charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy zeznając, iż A. Z. pracował w tym okresie na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Dodatkowo E. K. wyjaśniła, że firma podzieliła się przez dwa lata była przejęta przez firmę polonijną, a następnie część firmy prowadziła ona ze szwagrem, a cześć - Tartak Usługowy, prowadził jej ojciec M. H.. Tymi okolicznościami świadek tłumaczyła wystawione wnioskodawcy za okres od 9 czerwca 1987 roku do 30 kwietnia 1988 roku oraz za okres od 2 maja 1991 roku do 30 kwietnia 1992 roku zaświadczenia. Świadkowie ci zeznali, że wnioskodawca w spornych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Świadkowie nadto zeznali, że Firma zatrudniająca wnioskodawcę zajmowała się wytwórnią oklein oraz prowadziła tartak. Wnioskodawca jeździł 12 - tonowym samochodem ciężarowym marki J. (...), o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, którym rozwoził okleinę i tarcicę do fabryk mebli. Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracował jako kierowca samochodu ciężarowego i innych czynności w tym okresie nie wykonywał.

Ustalając charakter zatrudnienia wnioskodawcy w okresie od 2 maja 1988 roku do dnia 30 września 1988 roku ( 4 miesiące, 28 dni) w Zakładzie (...) , Sąd oparł się na zeznaniach wnioskodawcy oraz świadka W. B., który zeznał, że w okresie zatrudnienia w jego firmie wnioskodawca jeździł po terenie całego kraju 7 - tonowym samochodem ciężarowym, a więc o ciężarze powyżej 3,5 tony, którym woził lampy i klosze. Świadek zeznał, że wnioskodawca był jedynym kierowcą posiadającym uprawnienia do prowadzenia samochodu ciężarowego i tylko taką pracę, w pełnym wymiarze wykonywał, innych prac w tym czasie nie wykonywał.

Dalej Sąd ustalił, iż w okresie od 2 października 1988 roku — 21 listopada 1989 roku ( 1 rok, 1 miesiąc i 19 dni) wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Spółka z o.o. w T.W tym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. G. , który pracował w przedmiotowym przedsiębiorstwie, jako spawacz. Świadek zeznał, że wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia pracował, jako kierowca samochodu ciężarowego. Świadek ten doskonale zapamiętał wnioskodawcę z tego okresu oraz fakt, że samochód ciężarowy, którym jeździł wnioskodawca, osobiście przerabiał z autobusu. Świadek wyjaśnił, iż wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze, albowiem firma nie prowadziła tzw. etatów małych Wnioskodawca, jako kierowca samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony jeździł przerobionym z autobusu na samochód ciężarowy, którym przewoził materiały do produkcji pustaków i cegieł. Zeznania te w pełni korespondują z zeznaniami wnioskodawcy, które sąd uznał za w pełni wiarygodne.

Jeśli chodzi o okres zatrudnienia A. Z. od 14 kwietnia 1992 roku - 13 lutego 1993 roku ( 10 miesięcy), Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach P. B. , a dodatkowo J. B. . Zarówno ojciec, jak i dwaj synowi ( w tym nieobecny P. ), prowadzili Firmę (...) sp. z.o.o. Była to firma o szerokim zakresie działalności: obejmowała hurtownię spożywczą oraz naprawę samochodów. Wnioskodawca zatrudniony był jako kierowca samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony, marki (...), którym rozwoził artykuły spożywcze. Świadkowie dobrze zapamiętali wnioskodawcę z tego okresu i potwierdzili, że był jedynym kierowcą samochodu ciężarowego w firmie, pracował stale i w pełnym wymiarze godzin i innych czynności w tym czasie nie wykonywał.

Jeśli chodzi o kolejny okres, o którego zaliczenie wnioskodawca wnosił tj; od 1 września 1995 roku - 10 czerwca 1996 roku ( 9 miesięcy i 9 dni), Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. K. . Świadek ta potwierdziła fakt zatrudnienia wnioskodawcy w przedmiotowym przedsiębiorstwie na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Świadek zeznała, iż firma (...) wT. była firmą transportową o profilu międzynarodowym, a wnioskodawca był zatrudniony w firmie na pełnym etacie, na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Odnosząc się do stanowiska jakie zostało wnioskodawcy wpisane w świadectwie pracy tj. kierowca mechanik, świadek stwierdziła z pełnym przekonaniem, iż wnioskodawca wykonywał tylko i wyłącznie prace kierowcy samochodu ciężarowego.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało nadto, iż wnioskodawca w okresie od dnia 9 czerwca 1997 roku do dnia 5 sierpnia 1997 roku ( 1 miesiąc 27 dni) zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Usług (...) w T.gdzie w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodów o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Wnioskodawca kierował samochodem marki ”L.” z naczepą, którym woził ładunki do 24 ton, innych prac nie wykonywał, którą to okoliczność potwierdziła właścicielka firmy (...).

Wszyscy zeznający w sprawie świadkowie dysponowali wiedzą w zakresie codziennych obowiązków zawodowych wnioskodawcy, albowiem pracowali z A. Z. na co dzień, byli jego pracodawcami i powierzali mu codzienne zadania oraz obowiązki z których musiał się wywiązać. Co prawda upływ czasu, wielość prowadzonych przedsięwzięć biznesowych powoduje, że wielu z tych świadków nie jest w stanie precyzyjnie umiejscowić zdarzeń w czasie, jak również wyjaśnić źródło określonych zapisów w dokumentach, to jednak wszystkie podawane przez świadków zdarzenia układają się w logicznie chronologiczną całość. Zeznania świadków korespondują z dokumentami zgromadzonymi w aktach rentowych wnioskodawcy w postaci świadectw pracy i zaświadczeń.

Sąd dał również wiarę zeznaniom wnioskodawcy, który spontanicznie przyznał, iż w tamtym czasie nie był zainteresowany rodzajem wystawionego mu świadectwa, nie dysponował także wiedzą, że tego rodzaju dokumenty mogą być mu w przyszłości potrzebne do dochodzenia należnych mu praw.

Praca na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton oraz na stanowisku kierowcy autobusu, samochodu specjalistycznego, bojowego Straży Pożarnej, należą do prac w szczególnych warunkach, gdyż mieści się w kategorii prac wymienionych w Wykazie A, Dziale VIII pkt 2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, tj. prace na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Z uwagi na fakt, że wskazane okresy łącznie z okresem uwzględnionym przez organ rentowy dają A. Z. łącznie okres zatrudnienia w warunkach szczególnych w wymiarze przekraczającym wymagane 15 lat pracy w warunkach szczególnych, Sąd nie dokonywał analizy innych wnioskowanych przez wnioskodawcę okresów.

Ponieważ wszystkie wykonywane przez wnioskodawcę prace w ramach obowiązującej go normy czasu były pracami w szczególnych warunkach, a każda z nich szkodliwie wpływała na jego zdrowie, Sąd doszedł do przekonania, że A. Z. stale i w pełnym wymiarze czasu pracował w warunkach szczególnych.

Reasumując, Sąd zaliczył wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach następujące okresy:

- od dnia 1 lipca 1972 roku do dnia 30 września 1973 roku ( 1 rok 2 miesiące i 29 dni ), kiedy wnioskodawca pracował w Zawodowej Straży Pożarnej w T.

- od dnia 2 lutego 1977 roku do dnia 31 grudnia 1977 roku ( 10 miesięcy 29 dni), kiedy A. Z. był zatrudniony w Spółdzielni Pracy (...) wT.

- od dnia 12 marca 1981 roku do dnia 30 września 1983 roku ( 2 lata 6 miesięcy i 18 dni), kiedy wnioskodawca A. Z. był zatrudniony w Zakładzie (...) –W.”;

- od dnia 12 lutego 1985 roku do dnia 1 kwietnia 1985 roku ( 1 miesiąc 20 dni), kiedy wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) ;

- od dnia 4 kwietnia 1985 roku do dnia 6 stycznia 1986 roku ( 9 miesięcy i 2 dni) oraz od dnia 9 czerwca 1987 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku ( 10 miesięcy 11 dni), kiedy A. Z. był zatrudniony w Wytwórni (...),(...) w T.

- od dnia 2 maja 1988 roku do dnia 30 września 1988 roku ( 4 miesiące , 28 dni), kiedy wnioskodawca był zatrudniony Zakładzie (...);

- od 2 października 1988 roku — 21 listopada 1989 roku ( 1 rok , 1 miesiąc i 19 dni), kiedy wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) Spółka z o.o. w T.

- od dnia 14 kwietnia 1992 roku do dnia 13 lutego 1993 roku ( 10 miesięcy), kiedy wnioskodawca był zatrudniony w Firmie (...). z.o.o w T.

- od 1 września 1995 roku - 10 czerwca 1996 roku ( 9 miesięcy i 9 dni), kiedy wnioskodawca A. Z. był zatrudniony w firmie (...) w T.

- od dnia 9 czerwca 1997 roku do dnia 5 sierpnia 1997 roku ( 1 miesiąc 27 dni), kiedy wnioskodawca zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Usług (...) w T.

Po doliczeniu powyższych okresów do stażu pracy w warunkach szczególnych uznanego przez organ rentowy w wymiarze 7 lat 2 miesięcy i 27 dni, wnioskodawca legitymuje się ponad 15-letnim stażem w szczególnych warunkach.

Podkreślić przy tym należy, iż organ rentowy nie przedstawił w toku postępowania jakiegokolwiek dowodu podważającego dowody zgłoszone przez skarżącego .

Biorąc zatem pod uwagę, iż wnioskodawca spełnił wszystkie wymagane przepisami rozporządzenia warunki do uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury: ukończył 60 lat, jego łączny okres zatrudnienia składkowy i nieskładkowy wyniósł ponad 25 lat, ma ponad 15 letni staż pracy w szczególnych warunkach, należy uznać, że wydane przez organ rentowy decyzje są błędne, a żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd przyznał skarżącemu emeryturę począwszy od dnia (...)roku tj. dniem wnioskodawca ukończył 60 lat, czym spełnił ostatni warunek, od którego zależało jego prawo do emerytury

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c., orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku.