II AKzw 402/20
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Damian Krzywda
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-06-2021
-
Osoba publikująca:Renata Kopiec
-
Korektor:Izabela Orczyk
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II AKzw 100/17 VII Kow 328/20
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II AKzw 402/20
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2020 roku
Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: sędzia Wojciech Paluch
Protokolant: Damian Krzywda
przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Marty Irzyńskiej
po rozpoznaniu w sprawie R. M.
skazanego za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i inne
zażalenia złożonego przez skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach
z dnia 5 lutego 2020 roku, sygn. akt VII Kow 328/20
w przedmiocie umorzenia postępowania wykonawczego
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.
postanawia
1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie,
2. zwolnić skazanego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego i obciążyć nimi Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Zażalenie skazanego nie mogło skutkować wydaniem przez sąd odwoławczy orzeczenia o charakterze reformatoryjnym bądź kasatoryjnym.
Stosownie do brzmienia art. 43 la §1 pkt 1 k.k.w., zgodę na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego można udzielić jedynie skazanemu, wobec którego orzeczono karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą jednego roku, natomiast zgodnie z art. 43la § 6 k.k.w. przesłanki warunkujące udzielenie powyższej zgody, określone w art. 43la § 1-4 k.k.w. stosuje się odpowiednio do skazanego, któremu wymierzono dwie lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbyć kolejno, z tym jednak zastrzeżeniem, że suma kar pozbawienia wolności nie może przekraczać 1 roku.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że sąd I instancji trafnie ustalił, iż suma kar niepodlegających łączeniu, które skazany ma odbyć kolejno, wielokrotnie przekracza 1 rok pozbawienia wolności, co w konsekwencji eliminuje go z grona sprawców, którym sąd penitencjarny może udzielić zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie elektronicznego dozoru.
Jednocześnie, pomimo generalnej aprobaty ustaleń sądu I instancji odnośnie braku podstaw formalnych do udzielenia R. M. zgody na wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności w SDE, należy zauważyć, że procedowanie sąd a quo w tym przedmiocie było wadliwe. Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie podziela bowiem pogląd wyrażony zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie, że w razie niespełnienia przesłanek określonych w art. 43la § 1 k.k.w. sąd penitencjarny nie powinien umorzyć postępowania, lecz winien wydać postanowienie o odmowie udzielenia zgody na odbycie kary pozbawienia wolności w warunkach dozoru elektronicznego. Niewystąpienie warunku przewidzianego w powyższym przepisie nie stanowi bowiem przeszkody procesowej w rozumieniu art. 15 § 1 k.k.w. lub art. 17 § 1 k.p.k., która uniemożliwiałaby rozpoznanie sprawy co do istoty (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 7 lutego 2017 roku, sygn. akt II AKzw 100/17, LEX nr 2314608 oraz glosę aprobującą K. Postulskiego do powyższego orzeczenia, LEX/el. 2017).
Stwierdzenie powyższego uchybienia nie mogło jednak skutkować korektą zaskarżonego postanowienia, gdyż z uwagi na treść art. 43ll k.k.w. byłaby ona niekorzystna dla skazanego.
Dlatego też orzeczono, jak w części dyspozytywnej postanowienia, jednocześnie zwalniając R. M. od obowiązku ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego z uwagi na jego trudną sytuację osobistą i majątkową.
ZARZĄDZENIE
- odpis postanowienia doręczyć skazanemu i jego obrońcy,
- akta zwrócić.
Katowice, dnia 24 marca 2020 roku