Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przywrócił powoda R. S. do pracy w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy (pkt I wyroku), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 147,60 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II) oraz obciążył i nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi kwotę 30 złotych tytułem opłaty sądowej (pkt III).

Powyższe orzeczenie zaskarżyła w całości strona pozwana.

Apelujący zarzucił wyrokowi:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, to jest:

a) art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie oceny materiału dowodowego z pominięciem jego istotnej części, to jest zaświadczenia lekarskiego z dnia 21 sierpnia 2013 roku stwierdzającego niezdolność do pracy na stanowisku operatora bobiniarki, co doprowadziło do tego, iż z uzasadnienia skarżonego wyroku wynika, iż powód był zdolny do pracy do stanowisku operatora bobiniarki z ograniczeniem dźwigania powyżej 12 kg na okres 3 miesięcy i był niezdolny do pracy na stanowisku laminatora;

b) art. 233 § 1 i 328 § 2 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, dokonanej wybiórczo, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, polegające na bezpodstawnym przyjęciu, iż czasowy charakter niezdolności do pracy powoda był równoznaczny z czasową niezdolnością do pracy spowodowaną chorobą, uzasadniającą orzeczenie wobec powoda zwolnienia lekarskiego;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 45 § 1 k.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie do stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie i uznanie, że wypowiedzenie umowy o pracę powodowi było nieuzasadnione, w sytuacji gdy przyczyna wypowiedzenia była uzasadniona i rzeczywista w dacie składania oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przepisanych.

W dniu 2 kwietnia 2014 roku pełnomocnik powoda złożył wniosek o umorzenie postępowania zawiadamiając, że doszło do zawarcia między stronami do ugody oraz wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje, według norm przepisanych i oświadczył, że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.

Pismem z dnia 4 kwietnia 2014 roku pełnomocnik strony pozwanej poinformował, że w dniu 1 kwietnia 2014 roku strony zawarły pozasądową ugodą, mocą której pozwana zobowiązała się cofnąć apelację od wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, XI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 grudnia 2013 roku wydanego w sprawie XIP 654/13 i zapłacić powodowi odprawę w kwocie 15.000,00 zł netto, powód zaś zobowiązał się cofnąć powództwo w niniejszej sprawie i uznać, że zapłata odprawy, o której mowa wyżej wyczerpuje wszelkie jego roszczenia względem pozwanej, w szczególności powód zobowiązał się nie kwestionować rozwiązania z nim umowy o pracę z dniem 30 listopada 2013 roku.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 8 kwietnia 2014 roku powód i pełnomocnik strony pozwanej oświadczyli, iż ugoda pozasądowa jest aktualna. Powód podtrzymał wniosek o cofnięcie powództwa, pełnomocnik strony pozwanej wyraził zgodę na cofnięcie powództwa, cofnął apelację, wniósł o uchylenie wyroku Sądu Rejonowego oraz o umorzenie postępowania.

Sąd Okręgowy oceniając materiał dowodowy zgromadzony w sprawie uznał zawarcie powyższej ugody za dopuszczalne. Nie jest ona bowiem sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, nie zmierza do obejścia prawa, ani też nie narusza słusznego interesu pracownika (art. 223 § 2 k.p.c. w zw. z art. 203 § 4 k.p.c. oraz art. 469 k.p.c.). Choć zgłoszone roszczenie dotyczyło przywrócenia do pracy natomiast świadczenie ustalone ugodą wynosiło 15.000 złotych tytułem odprawy, a powód zobowiązał się nie kwestionować rozwiązania z nim umowy o pracę z dniem 30 listopada 2013 roku, to jednak podkreślić należy, iż istotą właśnie ugody jest czynienie sobie przez strony procesu wzajemnych ustępstw. Ponadto powód, korzystający z zawodowej reprezentacji procesowej, wyraził zgodę na powyższe warunki i oświadczył, że ugoda wyczerpuje wszelkie roszczenia objęte przedmiotowym pozwem.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. oraz art. 386 § 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O zwrocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu za obie instancję, orzeczono zgodnie z § 2 ust 3 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 461) uwzględniając podatek VAT.

Przewodnicząca Sędziowie