Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 258/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

P. R.

W okresie od stycznia 2019 r. do września 2019 r. w W. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz synów C. R. i O. R., określonego postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa V Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt V RC 959/17 z dnia 04 stycznia 2018 roku (zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie VI Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy sygn. akt VI Cz 407/18 z dnia 27 lipca 2018 r.) w kwotach po 750 zł miesięcznie na każde dziecko, tj. łącznie 1500 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych,

tj. o czyn z art. 209 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. R. z nieformalnego związku z M. R. ma dwoje dzieci: 11 - letniego C. (ur. (...)) i 6 -letniego O. (ur. (...)).

Wyjaśnienia oskarżonego w części

105 – 107 39 - 40; 31 -32.

Zeznania świadka M. R.

108-109; 61; 23 – 24.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa V Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt V RC 959/17 z dnia 04 stycznia 2018 r. (zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie VI Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy sygn. akt VI Cz 407/18 z dnia 27 lipca 2018 r.) P. R. został zobowiązany do płacenia rat alimentacyjnych w kwocie po 750 zł miesięcznie na synów C. i O. R.. Raty płatne do rąk M. R., do dnia 10 każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Kopia orzeczeń

4; 19; 52-53

Zeznania świadka M. R.

108-109; 61; 23 – 24.

Wyjaśnienia oskarżonego w części

105 – 107 39 - 40; 31 -32.

P. R. jest od sierpnia 2019 r. zatrudniony na stanowisku kierowcy autobusu w firmie (...) z/s w W.. Uzyskuje z tego tytułu około 3000 zł brutto miesięcznie. Wcześniej, do lipca 2019 r., pracował w firmie (...) sp. z o.o. na stanowisku pracownika ochrony, uzyskując wynagrodzenie, którego wysokość zależała od liczby przepracowanych godzin. Do lipca 2019 r. P. R. utrzymywał regularny kontakt z dziećmi, w tym zabierał je do siebie na dwa weekendy w miesiącu. Oprócz dzieci ze związku z M. R. P. R. ma również córkę J. R., co do której ciąży na nim obowiązek alimentacyjny.

Wyjaśnienia oskarżonego w części

Informacja ZUS

Informacja (...)

105 – 107 39 - 40; 31 -32.

12, 60

142

W okresie od stycznia 2018 r. do września 2019 r. P. R. nieregularnie przekazywał środki pieniężne na rzecz C. i O. R., a od momentu kiedy komornik sądowy zaczął egzekwować należności alimentacyjne to wówczas zaprzestał jakichkolwiek wpłat z tego tytułu. Z jego wynagrodzenia za pracę kolejni pracodawcy dokonywali potrąceń, których kwoty były przekazywane na rzecz komornika sądowego. W okresie od lutego do lipca 2019 r. w ten sposób komornik sądowy otrzymał łączną kwotę 6.001,81 zł.

Wyjaśnienia oskarżonego w części

105 – 107 39 - 40; 31 -32.

Zeznania M. R.

108-109; 61; 23 – 24.

Dokumentacja komornicza w sprawie Kmp 18/18

3, 18, 20-21, 51, 57, 58

Dokumentacja komornicza w sprawie Kmp 30/20

144 - 150

Dokumentacja rozliczeniowa złożona przez P. R.

112 – 134

Postępowanie egzekucyjne z tytułu świadczeń alimentacyjnych prowadzone przeciwko P. R. okazało się w znacznym stopniu bezskuteczne pomimo potrąceń dokonywanych z wynagrodzenia oskarżonego. Na dzień 24 września 2019 r. kwota zobowiązań alimentacyjnych P. R. wynosiła: 5.556,05 zł z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego i 9.641083 zł tytułem należności wierzyciela alimentacyjnego.

Dokumentacja komornicza Kmp 18/18

3, 18, 20-21, 51, 57, 58

Dokumentacja komornicza w sprawie Kmp 30/20

144 - 150

Dokumentacja rozliczeniowa złożona przez P. R.

112 – 134

M. R. jest matką C. i O. R.. W 2017 r. rozstała się z P. R.. Jest zatrudniona na ¾ etatu w sklepie medycznym. Zarabia około 548 zł, otrzymuje również świadczenia 500+ oraz świadczenia z zasiłku rehabilitacyjnego i funduszu alimentacyjnego, a także inne świadczenia. Opiekuje się dziećmi, na których utrzymanie przeznacza około 1000 zł miesięcznie. Decyzją Prezydenta (...) W. z dnia 20 lutego 2019r. przyznano M. R. świadczenie z Funduszu Alimentacyjnego w wysokości 500 zł miesięcznie na C. R. i 500 zł miesięcznie na O. R. w okresie od 1 lutego 2019r. r. do 30 września 2019r. M. R. nadal otrzymuje świadczenia socjalne, przyznane decyzjami Prezydenta O..

Zeznania M. R.

Kopie decyzji

108-109; 61; 23 – 24.

2; 50; 99-103

Przed Sądem Rejonowym w Otwocku II Wydział Karny w sprawie II K 347/19 toczy się tożsame (dotyczy bowiem tych samych pokrzywdzonych i zobowiązanego oraz tego samego źródła obowiązku alimentacyjnego) postępowanie karne przeciwko P. R. o czyn kwalifikowany z art. 209 § 1 k.k. obejmujący okres od 04 stycznia 2018 r. do dnia 11 grudnia 2018 r.

Informacja z Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 3 lipca 2020 r. wraz z odpisem aktu oskarżenia

92-94

P. R. jest osobą karaną za czyn z art. 212 § 2 k.k.

Karta karna

173-174

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. R.

W okresie od stycznia 2019 r. do września 2019 r. w W. uchylał się od wykonywanego obowiązku alimentacyjnego na rzecz synów C. R. i O. R., określonego postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa V Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt V RC 959/17 z dnia 04 stycznia 2018 r. (zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie VI Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy sygn. akt VI Cz 407/18 z dnia 27 lipca 2018 r.) w kwotach po 750 zł miesięcznie na każde dziecko, tj. łącznie 1500 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych,

tj. czyn z art. 209 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Wywiązywanie się przez P. R. z obowiązku alimentacyjnego w pełnej wysokości. Przekazywanie matce dzieci pieniędzy w formie gotówki.

Wyjaśnienia oskarżonego w tej części w jakiej wskazuje, iż nie zalega z realizacją obowiązku alimentacyjnego.

120-121

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego w części

Wyjaśnienia związane z częściowym regulowaniem alimentów, kontaktem z dziećmi do lipca 2019 r., pracą zarobkową oraz dokonywaniem potrąceń z wynagrodzenia za pracę na poczet zaległości alimentacyjnych są jasne i spójne, zgodne z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Zaznaczenia przy tym wymaga, iż wobec oskarżonego były prowadzone dwa postępowania egzekucyjne (obecnie połączone w jedno), a część potrąceń, o których wyjaśnił oskarżony, w rzeczywistości nie została dokonana w postępowaniu dotyczącym jego synów, lecz w postępowaniu dotyczącym jego córki.

Zeznania

M. R.

Zeznania świadka jasne i rzetelne, świadek opisała okoliczności związane z nieuiszczaniem rat alimentacyjnych w pełnej wysokości oraz sytuację materialną i finansową rodziny, zeznania były zgodne z dokumentami dołączonymi do akt i znajdowały odzwierciedlenie w dokumentacji komorniczej złożonej do akt sprawy.

Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa V Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt V RC 959/17 z dnia 04 stycznia 2018 r. (zmienione postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie VI Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy sygn. akt VI Cz 407/18 z dnia 27 lipca 2018 r.)

Dokument urzędowy, jego treść jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie kwestionowany w toku postępowania.

Informacja z Sądu Rejonowego w Otwocku II Wydział Karny z dnia 3 lipca 2020 r. (wraz z odpisem aktu oskarżenia w sprawie PR 1 Ds. 172.2019)

Dokument urzędowy, jego treść jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie kwestionowany w toku postępowania, znajduje potwierdzenie w innych dokumentach urzędowych i koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego.

Dokumentacja komornicza w sprawie Kmp 18/18

Dokumentacja komornicza w sprawie Kmp 30/20

Dokumentacja rozliczeniowa złożona przez oskarżonego

Treść dokumentacji jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie kwestionowana w toku postępowania, znajduje potwierdzenie w innych dokumentach urzędowych i koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego. Część tej dokumentacji nie dotyczy jednak płatności dokonywanych w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym synów oskarżonego.

Informacja z PUP

Informacja z ZUS

Kopie decyzji

Odpowiedź z firmy (...)

Treść dokumentu jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie kwestionowana w toku postępowania, znajduje potwierdzenie w innych dokumentach urzędowych i koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego.

Karta karna

Dokument urzędowy, jego treść jest niesprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym, nie kwestionowany w toku postępowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego w części

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której twierdził, że płacił alimenty w pełnej wysokości. Wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności z dokumentami z akt postępowania egzekucyjnego. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do popełnienia czynu za sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza z dowodami dokumentującymi obowiązek alimentacyjny. Oskarżony przyznał w swych wyjaśnieniach, że od kiedy komornik sądowy zajął jego wynagrodzenie za pracę, nie uiszczał alimentów. Z drugiej zaś strony twierdzi, że płacił alimenty, kupował prezenty, ubranka jednak nie przedłożył na tę okoliczność żadnych dowodów. W tych okolicznościach twierdzenie oskarżonego jakoby jego zachowanie nie stanowiło uchylania się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego we wskazanym wyżej okresie, należy potraktować jako przyjętą linię obrony i próbę usprawiedliwienia swojego zachowania.

Za pozbawione znaczenia w sprawie Sąd uznał te wyjaśnienia oskarżonego, w których podał on, że przekazywał M. R. pieniądze w gotówce na poczet alimentów. Wyjaśnienia te nie dotyczy bowiem zdarzeń, które miały miejsce w 2019 r.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Nie dotyczy

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

P. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Do znamion występku z art. 209 § 1 k.k. należą: zobowiązanie sprawcy z mocy orzeczenia sądowego, ugody zawartej przed sądem lub innym organem lub umową do wykonywania obowiązku alimentacyjnego jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące. Zgodnie z treścią art. 209 § 1a kk jeżeli sprawca czynu opisanego w art. 209 § 1 k.k. naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych podlega karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

W analizowanym stanie faktycznym na oskarżonego P. R. obowiązek alimentacyjny względem synów C. i O. nałożony został postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa V Wydział Rodzinny i Nieletnich sygn. akt V RC 959/17 z dnia 04 stycznia 2018 r. (zmienionym postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie VI Wydział Cywilny Rodzinny Odwoławczy sygn. akt VI Cz 407/18 z dnia 27 lipca 2018 r.).

P. R. uchylał się od nałożonego obowiązku alimentacyjnego. Sąd przyjął, że jego powtarzające się zachowanie, polegające na niepłaceniu rat alimentacyjnych ustalonych postanowieniem Sądu w pełnej wysokości, stanowiło przejaw istnienia trwałego zamiaru. W okresie od stycznia 2019r. do września 2019r. P. R. doprowadził do zaległości w realizacji świadczeń alimentacyjnych w wysokość przekraczającej równowartość trzech świadczeń okresowych. W tym okresie nie dokonywał płatności świadczeń w inny sposób niż poprzez potrącenia z wynagrodzenia otrzymanego za pracę. W ten sposób doszło do przekazania na rzecz komornika sądowego kwoty około 6.000 zł, gdy w analizowanym okresie P. R. powinien uiścić kwotę 13.500 zł (9 X 1500 zł). Potrącane kwoty były zawsze niższe niż wysokość rat alimentacyjnych (łącznie 1.500 zł na dwóch synów). Oskarżony pracował zarobkowo przez cały analizowany okres, lecz nie osiągał zarobków, z których możliwe byłoby potrącenie pełnej wysokości świadczeń alimentacyjnych. Biorąc przy tym pod uwagę wykształcenie (średnie medyczne, z zawodu fizjoterapeuta), wiek i stan zdrowia oskarżonego, a także ogólną sytuację gospodarczą i sytuację na rynku pracy w (...) W. w 2019 r. uznać należy, iż nie istniały żadne przeszkody, aby oskarżony uzyskiwał dochody, które pozwoliłyby mu na uiszczanie świadczeń alimentacyjnych w pełnej wysokości. W tym okresie oskarżony zmienił pracę, ale w nowej pracy nadal nie uzyskiwał wynagrodzenia, z którego dopuszczalne byłoby potrącenie świadczeń alimentacyjnych w pełnej wysokości. Sąd uznał przy tym, iż oskarżony nie przyczyniał się dostatecznie do utrzymania swoich synów w inny sposób. Nie sposób bowiem za taki sposób uznać kontaktowanie się z synami i przyjmowanie ich w swoim miejscu zamieszkania przez oskarżonego przez dwa weekendy w miesiącu. Na podstawie ujawnionych dowodów nie budzi więc wątpliwość fakt, że oskarżony nie uiszczał alimentów w odpowiedniej wysokości wynikającej z postanowienia Sądu i spowodował w przypisanym mu okresie zaległość wynoszącą co najmniej trzykrotność świadczeń okresowych. Potrącenia komornicze z wynagrodzenia za pracę pokrywały tylko częściowo zasądzone alimenty.

Jednocześnie, zdaniem Sądu, postępowanie dowodowe nie potwierdziło, aby swoim zachowaniem oskarżony naraził osoby uprawnione na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Przez większość miesięcy tego okresu były dokonywane potrącenia z wynagrodzenia oskarżonego, przy czym łączna kwota pozyskana w ten sposób nie miał charakteru symbolicznego, w znikomym stopniu przyczyniającego się do zaspokojenia potrzeb życiowych dzieci. Nadto oskarżony w tym okresie (do lipca 2019 r.) utrzymywał dzieci przez dwa weekendy w miesiącu. Dlatego też z opisu przypisanego ostatecznie oskarżonemu czynu należało wyeliminować znamię narażenia dzieci na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a z przypisanej kwalifikacji prawnej usunąć art. 209 § 1a k.k.

Sąd dokonał skrócenia czasu popełnienia czynu, w porównaniu do okresu wskazanego w zarzucie aktu oskarżenia. Zgodnie z aktem oskarżenia czyn oskarżonego miał zostać popełniony w okresie od stycznia 2018 r. do września 2019 r. Wobec faktu, iż przed Sądem Rejonowym w Otwocku II Wydział Karny w sprawie II K 347/19 toczy się wcześniej wszczęte i tożsame (dotyczy bowiem tych samych pokrzywdzonych i zobowiązanego oraz tego samego źródła obowiązku alimentacyjnego) postępowanie karne przeciwko P. R. o czyn kwalifikowany z art. 209 § 1 k.k. obejmujący okres od 04 stycznia 2018 r. do dnia 11 grudnia 2018 r. należało z opisu czynu ostatecznie przypisanego oskarżonemu wyeliminować w/w czasookres. Istnieje bowiem przeszkoda prawna prowadzenia postępowania w postaci zawisłości sprawy w powyższym.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐

3.5. Uniewinnienie

Nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Nie dotyczy

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. R.

Sąd w realiach sprawy nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które wyłączałyby możliwość przypisania oskarżonemu winy. P. R. jest osobą pełnoletnią, dojrzałą, poczytalną, nie działał pod wpływem błędu. Można więc było od niego wymagać zachowania zgodnego z obowiązującymi normami prawnymi, a jego postępowania nie usprawiedliwiają żadne okoliczności nadzwyczajne. Oceniając stopień winy oskarżonego, Sąd uznał, iż zarzucanego mu czynu dopuścił się umyślnie. Nic nie usprawiedliwia tego zachowania, dlatego stopień jego winy jest znaczny.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu Sąd uznał za umiarkowany, mając na uwadze rodzaj naruszonego przez niego dobra, postać zamiaru, motywację, jak również okoliczności popełnienia czynu. Oskarżony godził w istotne dobro prawne dwójki swoich małoletnich synów. Dobrem prawnym podlegającym ochronie był w tym przypadku interes osób alimentowanych w otrzymywaniu należnych im alimentów, w tym zagwarantowanie osobom uprawnionym do alimentów środków do życia i niezbędnego rozwoju. Sąd miał jednak na uwadze stosunkowo niedługi okres trwania przestępstwa, a także to, że z wynagrodzenia oskarżonego w tym okresie potrącane były należności w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Oskarżony nie uchylał się w analizowanym okresie od pracy zarobkowej, aczkolwiek uzyskiwane z niej dochody nie pozwalały na realizację obowiązku alimentacyjnego w pełnej wysokości. Sąd miał na uwadze także to, że kwota zadłużenia nie jest nadmiernie wysoka.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu, baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Sąd uznał iż zachodzą przesłanki do orzeczenia wobec oskarżonego sankcji o charakterze wolnościowym i wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Zdaniem sądu podstawowym celem reakcji prawnokarnej powinno być w tym przypadku uczynienie zadość prawnie chronionym interesom pokrzywdzonego bądź alternatywnie społeczeństwa, w sytuacji gdy instytucje publiczne przejmują obowiązek wypłaty, nieregulowanych przez sprawcę, alimentów. Osoba dopuszczająca się takiego przestępstwa, powinna dokonać stosownej odpłaty za ujemne konsekwencje swojego działania, mając jednocześnie zachowaną możliwość wykonywania pracy zarobkowej w celu zgromadzenia środków pieniężnych na zapłatę alimentów. Sąd Rejonowy stoi na stanowisku, że najbardziej odpowiednią formą karnoprawnego zadośćuczynienia za przestępstwo niealimentacji, jest ograniczenia wolności sprawcy, polegające na zobowiązaniu go do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne. W karze tej materializują się bowiem nie tylko wychowawcze bodźce wpływające na osobę sprawcy, ale również jest ona użyteczna społecznie.

Sąd stanął na stanowisku, że orzeczenie o karze, ukształtowane w powyższy sposób, czyni zadość dyrektywom wymiaru kary, pozwalając na uświadomienie oskarżonemu naganności jego postępowania i powstrzymanie go od podjęcia analogicznych działań w przyszłości, osiągając w konsekwencji cele stawiane wymiarowi kary w zakresie prewencji szczególnej. Podkreślenia wymaga, że kara w wymierzonym wymiarze nie utrudni przy tym oskarżonemu wykonywania pracy zarobkowej. Nadto, zdaniem Sądu, ukształtowane w powyższy sposób orzeczenie o karze będzie stanowiło także czytelny sygnał dla członków społeczeństwa, iż popełnianie przestępstw jest nieopłacalne i każdorazowo spotka się z nieuchronną karą, powstrzymując tym samym potencjalnych sprawców przestępstw od realizacji zamiaru naruszenia prawa. W efekcie Sąd uznał, że ukształtowana w stosunku do oskarżonego w powyższy sposób kara pozostaje adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości zarzuconego oskarżonemu czynu, nie przekraczając żadnego z nich, a nadto, że uwzględnia całość dyrektyw stawianych jej wymiarowi, pozostając karą sprawiedliwą i zgodną ze społecznym poczuciem sprawiedliwości, nie będąc ani rażąco łagodną, ani też rażąco niewspółmiernie surową.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. R.

Na podstawie art. 34 § 3 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt. 3 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich synów, co spełniać ma funkcje motywacyjną, a zarazem doprowadzić do systematycznego niwelowania zaległości z tytułu płatności alimentów, a także wykonywania pracy i osiągania zarobków w takiej wysokości, aby mógł płacić co miesiąc kwotę ustalona przez Sąd tytułem alimentów.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Nie dotyczy

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości w kwocie 190 zł. Kwota ta obejmuje kwotę 120 zł tytułem opłaty sądowej (art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 23.6.1973 r. o opłatach w sprawach karnych), jak również obowiązek zwrotu wydatków (ryczałtu za doręczoną korespondencję w postępowaniu przygotowawczym i sądowym w łącznej wysokości 40 zł i kosztu uzyskania karty karnej w wysokości 30 zł). Z uwagi na wysokość zasądzonej na rzecz Skarbu Państwa kwoty oraz możliwości zarobkowe oskarżonego Sąd nie znalazł podstaw do przyjęcia, że zapłata kwoty 190 zł byłaby dla oskarżonego zbyt uciążliwa ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów. Za zwolnieniem oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów nie przemawiają również względy słuszności.

1.Podpis

Sędzia G.

III K 258/20

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE