Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 646/19

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

L. N.

w dniu 31 maja 2017 roku w W. kierując samochodem marki T. o nr rej. (...), jadąc ulicą (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...), zbliżając się do oznakowanego przejścia dla pieszych na wysokości posesji nr (...), naruszył zasady bezpieczeństwa określone w art. 3 ust. 1 , art. 19 ust. 1 i art. 26 ust. 1 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przechodzącej przez przejście dla pieszych A. Z. doprowadzając do jej potrącenia, a następnie uderzył w wózek dziecięcy, w którym znajdowała się G. R., wskutek czego spowodował nieumyślnie u A. Z. obrażenia ciała w postaci urazu głowy, śladowe krwawienie w lewej bruździe środkowej mózgu, dwa krwiaki tkanek miękkich prawej okolicy czołowo-ciemieniowej i lewej okolicy ciemieniowej, potłuczenie ogólne oraz u G. R. obrażenia ciała w postaci urazu głowy z możliwą krótkotrwałą utratą świadomości, złamanie piramidy kości skroniowej lewej, wstrząśnienie mózgu, potłuczenia ogólne, które to obrażenia spowodowały u w/w osób naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni wyczerpując dyspozycję art. 157 § 1 k.k.,

tj. czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 31 maja 2017 r. około godz. 12:00 w W. L. N., kierując samochodem marki T. o nr rej. (...), jechał ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...), lewym pasem ruchu.

W tym czasie chodnikiem ulicy (...) szła A. Z. (aktualnie F.), prowadząc wózek dziecięcy, w którym znajdowała się G. R.. Dziecko było przypięte w wózku pasami. A. Z. zmierzała w kierunku oznakowanego przejścia dla pieszych, usytuowanego za jezdnią ul. (...).

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. N.

127v; 211-212

zeznania świadka A. F. (poprzednio Z.)

38v; 213-214

Gdy A. Z. doszła do przejścia dla pieszych na wysokości posesji nr (...) przy ul. (...), oznakowanego znakiem poziomym P-10 ,,przejście dla pieszych" oraz znakiem pionowym D-6, zatrzymała się i rozejrzała, by upewnić się, czy może bezpiecznie wejść na jezdnię. Następnie rozpoczęła przekraczanie jezdni z prawej na lewą stronę (dla kierunku ruchu samochodu), po wyznaczonym przejściu dla pieszych.

Zbliżając się do przejścia dla pieszych L. N. nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przechodzącej po przejściu dla pieszych A. Z., doprowadzając do jej potrącenia na lewym pasie ruchu i uderzenia prawym przednim narożem pojazdu w prowadzony przez nią wózek dziecięcy.

Na skutek uderzenia wózek, w którym znajdowała się G. R. został wyrzucony w powietrze i odrzucony do przodu, po czym upadł na jezdnię przygniatając dziecko. A. Z. wskutek uderzenia pojazdem została odrzucona do przodu na odległość ok. 5 metrów i upadła na jezdnię, tracąc przytomność.

Po uderzeniu w piesze L. N. zatrzymał samochód bezpośrednio za przejściem dla pieszych.

L. N. miał możliwość zatrzymania samochodu przed torem ruchu A. Z. reagując prawidłowo na wkroczenie pieszej na jezdnię. L. N. mógł uniknąć wypadku podejmując decyzję o hamowaniu w momencie, gdy A. Z. znajdowała się w połowie szerokości prawego pasa ruchu. Uniknięcie wypadku nie wymagało intensywnego i gwałtownego hamowania.

szkic

protokół oględzin miejsca wypadku

8-9

protokół oględzin pojazdu

10-13v

dokumentacja fotograficzna

115-117

opinia pisemna i ustna biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G.

118-123; 281-282

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. N.

127v; 211-212

zeznania świadka A. F. (poprzednio Z.)

38v; 213-214

zeznania świadka A. B.

21v; 216

zeznania świadka Ł. K.

64v; 216-217

zeznania świadka A. S.

23v; 217

W następstwie wypadku A. Z. doznała obrażeń ciała w postaci: urazu głowy, śladowego krwawienia w lewej bruździe środkowej mózgu, dwóch krwiaków tkanek miękkich prawej okolicy czołowo-ciemieniowej i lewej okolicy ciemieniowej oraz potłuczenia ogólnego, które to obrażenia naruszyły czynności narządu jej ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni.

opinia sądowo-lekarska biegłego dr. n. med. K. L.

82-83

dokumentacja medyczna

Wskutek wypadku małoletnia G. R. doznała obrażeń ciała w postaci: urazu głowy z możliwą krótkotrwałą utratą świadomości, złamania piramidy kości skroniowej lewej, wstrząśnienia mózgu, potłuczenia ogólnego, które to obrażenia spowodowały u małoletniej naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni.

opinia sądowo-lekarska biegłego dr. n. med. K. L.

79-80

dokumentacja medyczna

W czasie zdarzenia L. N. był trzeźwy.

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

5-6

L. N. nie był dotychczas karany.

karta karna

226

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

L. N.

Jak w rubryce 1.1.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- upośledzenie narządu wzroku u L. N.

---

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. N.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego L. N. w zakresie, w jakim przyznał, że w 31 maja 2017 roku zaistniał wypadek komunikacyjny z udziałem prowadzonego przez niego samochodu marki T. o nr rej. (...), w następstwie którego obrażenia ciała odniosły A. Z. i małoletnia G. R., albowiem były on zgodne z pozostałym materiałem zgormadzonym w przedmiotowej sprawie.

zeznania świadka A. F. (poprzednio Z.)

spójne, logiczne, konsekwentne, korelujące z treścią opinii biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G. oraz zeznaniami świadków A. B., Ł. K. i A. S..

zeznania świadka A. B.

spójne, logiczne, konsekwentne oraz korespondujące z treścią opinii biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G. oraz zeznaniami świadków A. F., Ł. K. i A. S..

zeznania świadka Ł. K.

spójne, logiczne, konsekwentne, pokrywające się z treścią opinii biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G. oraz zeznaniami świadków A. B., A. F. i A. S..

zeznania świadka A. S.

spójne, logiczne, konsekwentne, korespondujące z treścią opinii biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G. oraz zeznaniami świadków A. B., A. F. i Ł. K..

opinia pisemna i ustna biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G.

jasna, pełna, rzetelna, profesjonalna.

opinia sądowo-lekarska biegłego dr. n. med. K. L.

jasna, pełna, rzetelna, profesjonalna.

protokół oględzin pojazdu

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do autentyczności i rzetelności, nie kwestionowany przez strony.

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do autentyczności i rzetelności, nie kwestionowany przez strony.

karta karna

dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości co do autentyczności i rzetelności, nie kwestionowany przez strony.

dokumentacja fotograficzna

dokumentacja nie budząca wątpliwości co do autentyczności i rzetelności, nie kwestionowana przez strony.

dokumentacja medyczna

dokumentacja nie budząca wątpliwości co do autentyczności i rzetelności, nie kwestionowana przez strony.

szkic

dowód nie budzący wątpliwości co do autentyczności i rzetelności, nie kwestionowany przez strony.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. N.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego L. N. w zakresie, w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wyjaśnił, że A. Z. uderzyła wózkiem w prowadzony przez niego samochód, a nie odwrotnie.

Wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie są sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami świadków oraz treścią opinii biegłego z zakresu badań i rekonstrukcji wypadków drogowych inż. M. G.. Stanowią one przejaw przyjętej przez oskarżonego linii obrony, zmierzającej do zakwestionowania jego odpowiedzialności za zaistniały wypadek.

zeznania świadka M. R.

Świadek nie widział przebiegu zdarzenia, dowiedział się o nim telefonicznie. Relacjonował odnośnie przebiegu leczenia pokrzywdzonej G. R. oraz wpływu obrażeń doznanych w wyniku wypadku na jej aktualny stan zdrowia. W tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do podważania wiarygodności zeznań świadka, nie były one kwestionowane także przez strony procesu.

zeznania świadka M. M.

Świadek nie widziała przebiegu zdarzenia, dowiedziała się o nim telefonicznie. Relacjonowała odnośnie przebiegu leczenia pokrzywdzonej G. R. oraz wpływu obrażeń doznanych w wyniku wypadku na jej aktualny stan zdrowia. W tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do podważania wiarygodności zeznań świadka, nie były one kwestionowane także przez strony procesu.

opinia biegłego okulisty

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej G. R. o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego okulisty, albowiem odpowiedź na pytanie czy stan zmysłu wzroku ma wpływ na obserwację jezdni przez kierującego i zaistnienie wypadku nie wymaga wiadomości specjalnych, nadto poza obserwacją pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego brak było podstaw do uznania, że oskarżony posiada wadę wzroku czy też inne upośledzenie narządu wzroku.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

L. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony L. N. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 177 § 1 k.k., zgodnie z którym karze podlega ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1.

Zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym to ujęte w odpowiednich przepisach zasady określające sposób korzystania z ruchu. Są to zarówno reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie i sygnalizację, jak i reguły nieskodyfikowane w sposób szczegółowy, a wynikające z wyżej wymienionych przepisów oraz istoty bezpieczeństwa w ruchu, które muszą znaleźć zastosowanie wszędzie tam, gdzie nie ma sprecyzowanego przepisu (wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawach o przestępstwa drogowe; uchwała SN z 28.02.1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975/3–4, poz. 33).

Zgodnie z przepisami art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 1 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu, a zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że oskarżony L. N. naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 1 i art. 26 ust. 1 w/w ustawy. Zbliżając się do przejścia dla pieszych oskarżony nie zachował bowiem szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przechodzącej przez przejście dla pieszych A. Z., doprowadzając do jej potrącenia i uderzenia w wózek dziecięcy, w którym znajdowała się małoletnia G. R.. W ocenie Sądu wkroczenie pieszej na jezdnię nie mogło stanowić zaskoczenia dla oskarżonego. Przejście dla pieszych było właściwie oznakowane i dobrze widoczne dla kierujących pojazdami jadącymi jezdnią ul. (...) w kierunku ul. (...). Sposób jazdy realizowany przez oskarżonego w trakcie zbliżania się do prawidłowo oznakowanego i widocznego przejścia dla pieszych był niewłaściwy i niezgodny z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym. Technika i taktyka jazdy L. N. były nieprawidłowe i wynikały przede wszystkim ze zbyt długiej lub opóźnionej reakcji psychofizycznej, niewłaściwej obserwacji drogi i nieodpowiedniej oceny sytuacji na drodze. Między nieprawidłowym zachowaniem oskarżonego, a zaistnieniem wypadku istniał bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Przy tym zważyć należy, iż pokrzywdzona A. Z. przekraczała jezdnię po wyznaczonym przejściu dla pieszych, na którym piesi posiadają pierwszeństwo, a kierujący samochodami powinni zachować szczególną ostrożność już w trakcie zbliżania się do przejścia i odpowiednio do tego dostosować sposób jazdy, w tym przede wszystkim zmniejszyć prędkość. W następstwie zaistniałego wypadku zarówno pokrzywdzona A. Z., jak również małoletnia G. R. odniosły obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

☐

3.4. Umorzenie postępowania

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

☐

3.5. Uniewinnienie

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. N.

Wymierzając oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd uwzględnił:

- ustawowe zagrożenie za przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. karą pozbawienia wolności do lat 3;

- znaczny stopień winy oskarżonego, który w chwili czynu był osobą dojrzałą i poczytalną, a więc w pełni zdolną do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem;

- znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się:

-- naruszenie istotnych dóbr prawnych, jakimi są bezpieczeństwo w komunikacji oraz zdrowie pokrzywdzonych;

-- rozmiar wyrządzonej szkody - stosunkowo dotkliwe naruszenie czynności narządów ciała dwóch pokrzywdzonych, w tym kilkunastomiesięcznego dziecka i odczuwalne do chwili obecnej następstwa wypadku;

-- sposób i okoliczności popełnienia czynu - spowodowanie wypadku w porze dziennej na oznakowanym przejściu dla pieszych;

- wysoki stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności, w tym naruszenie zasady szczególnej ostrożności przy zbliżaniu się do oznakowanego przejścia dla pieszych i nieustąpienie pierwszeństwa pieszej poruszającej się z wózkiem dziecięcym po przejściu dla pieszych;

- okoliczność łagodzącą: dotychczasową niekaralność oskarżonego, ustabilizowany tryb życia, przeproszenie pokrzywdzonych;

- cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego: wymierzona kara uświadomi oskarżonemu fakt naruszenia obowiązujących norm społecznych, a przez dolegliwość, jaka łączy się z jej wykonaniem, stanowić będzie na przyszłość bodziec zniechęcający do popełnienia czynów naruszających prawo;

- potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa: wyrobienie przekonania o nieuchronności sankcji, ugruntowanie poczucia obowiązywania określonych norm i wartości oraz zaufania do instytucji państwa i obowiązującego prawa.

L. N.

Zawieszając warunkowo wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę:

- istnienie przesłanek ustawowych z art. 69 § 1 k.k.: wymierzona kara nie przekracza roku, oskarżony w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności, warunkowe zawieszenie będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa;

- postawę oskarżonego, który przeprosił pokrzywdzone;

- właściwości i warunki osobiste oskarżonego: ustabilizowany tryb życia i zarobkowanie;

- niekaralność oskarżonego przed i po popełnieniu przestępstwa.

W świetle przytoczonych okoliczności Sąd przyjął istnienie po stronie oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Mając na względzie znaczny czas dzielący popełnienie przestępstwa od wyrokowania i przestrzeganie przez oskarżonego w tym okresie porządku prawnego Sąd uznał, że roczny okres próby pozwoli na zweryfikowanie istnienia pozytywnej przesłanki kryminologicznej.

L. N.

III

Orzekając wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym Sąd miał na uwadze:

- popełnienie przez oskarżonego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji;

- okoliczności popełnionego przestępstwa, w tym: potrącenie pokrzywdzonych na przejściu dla pieszych w porze dziennej, naruszenie istotnego obowiązku zachowania szczególnej ostrożności oraz dotkliwe dla zdrowia pokrzywdzonych skutki wypadku wskazują, że prowadzenie pojazdu przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji;

- minimalny roczny okres obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, określony treścią art. 43 § 1 k.k., będzie wystarczający dla osiągnięcia celu tego środka karnego, zważywszy na przestrzeganie przez oskarżonego porządku prawnego i brak obawy ponownego popełnienia przez niego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

L. N.

Zaliczając oskarżonemu na poczet zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy Sąd miał na uwadze:

- odebranie oskarżonemu dokumentu prawa jazdy w dniu 31 maja 2017 r. i jego zatrzymanie postanowieniem Prokuratora z dnia 16 czerwca 2017 r.;

- określony treścią art. 63 § 4 k.k. obowiązek zaliczenia okresu zatrzymania prawa jazdy na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

L. N.

Orzekając wobec oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonych nawiązek Sąd wziął pod uwagę:

- konieczność uwzględnienia prawnie chronionych interesów pokrzywdzonych jako jeden z celów postępowania karnego (art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k.);

- złożenie przez pokrzywdzone wniosków o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, obligujące Sąd do orzeczenia środka kompensacyjnego;

- znaczne trudności w określeniu kwot należnych pokrzywdzonym tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i możliwość orzeczenia w takim przypadku nawiązki na podstawie art. 46 § 2 k.k.;

- okoliczność, że A. Z. była hospitalizowana w Szpitalu MSWiA przy ul. (...) w W. w okresie od dnia 31 maja 2017 r. do dnia 5 czerwca 2017 r., zaś małoletnia G. R. w okresie od dnia 31 maja 2017 r. do dnia 7 czerwca 2017 r. w Szpitalu (...) przy ul. (...) w W.;

- okoliczność, że A. F. do chwili obecnej odczuwa ból kolana przy większym wysiłku, co wynika z jej zeznań;

- dotkliwe dla zdrowia małoletniej G. R. skutki wypadku, znaczny stopień cierpień dziecka po wypadku i konieczność kontynuowania leczenia laryngologicznego i neurologicznego, na co wskazują zeznania świadków M. R. i M. M.;

- fakt, że nawiązki w kwotach po 5.000 zł na rzecz każdej pokrzywdzonej stanowić będą dla nich ekonomicznie odczuwalną wartość i pozostawać będą w zakresie możliwości finansowych oskarżonego, zaś ewentualne niezaspokojone części roszczenia będą mogły być dochodzone w drodze postępowania cywilnego.

5. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty, wobec stwierdzenia, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną (posiadanie na utrzymaniu bezrobotnej żony) i stosunkowo niskie dochody (2-2,5 tys. zł miesięcznie) oraz okoliczność orzeczenia nawiązek na rzecz pokrzywdzonych, których spełnienie przez oskarżonego jest zdaniem Sądu istotniejsze niż uiszczenie kosztów sądowych.

7. Podpis

III K 646/19

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE