Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 98/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 23 listopada 2020 roku w sprawie II K 671/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za postawę orzeczenia , który miał wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, iż oskarżony miał obiektywną możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego i nie dopełnił go ze złej woli, gdzie nie miał on możliwości łożenia alimentów na rzecz małoletniego syna w okresie od dnia 19 maja 2018 roku do dnia 22 listopada 2020 roku co było spowodowane jego trudna sytuacją majątkową i rodzinną

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza sytuacji życiowej i zawodowej oskarżonego nie daje podstaw do twierdzenia, że oskarżony nie mógł z przyczyn obiektywnych realizować zobowiązania alimentacyjnego na rzecz małoletniego syna J. W.. Dla oceny zachowania oskarżonego w okresie zarzutu istotne jest, że mimo, iż pracował jako monter w niemieckiej firmie, zarabiając ok 6 – 8 tyś nie realizował obowiązku alimentacyjnego względem syna. Takie zachowanie wskazuje, że oskarżony konsekwentnie przez kilka lat realizował plan nie płacenia alimentów na rzecz małoletniego Ograniczał przy tym możliwości dochodzenia tych roszczeń w drodze egzekucji, na co wskazuje aktualne zadłużenie alimentacyjne wykazywane przez komornika ( vide k. 129).

Nie zasługuje na uznanie argument obrońcy oskarżonego, że nie posiadał on możliwości zgromadzenia środków pieniężnych na alimenty, jako że uzyskiwane wynagrodzenie za pracę przeznaczał w pierwszej kolejności na utrzymanie swojej rodziny. Sam fakt posiadania kolejnych dzieci tudzież nowej rodziny nie pociąga za sobą automatycznie ustania obowiązku alimentacyjnego w stosunku do uprawnionego ( vide wyrok Sąd Najwyższy z 14 maja 2002 r. sygn. V CKN 1032/00). Tymczasem wbrew obowiązującym przepisom i prawomocnemu wyrokowi sądu karnego w sprawie o czyn z art. 209 & 1a k.k., oskarżony samodzielnie i odmiennie zadecydował o tym, że łożył będzie na swoją obecną rodzinę, z jednoczesnym pokrzywdzeniem małoletniego syna J. W..

Nie ma też podstaw, by usprawiedliwiać zachowanie W. B. koniecznością spłacania kredytu frankowego. Jakkolwiek sytuacja materialna oskarżonego w okresie objętym zarzutem, wynikająca z obowiązku regulowania wysokich rat kredytu mogła być trudna, nie można jednak tracić z pola widzenia tego, iż rolą oskarżonego było, mając świadomość ciążenia na nim zobowiązania kredytowego i obowiązku alimentacyjnego, starać się kierować swoim życiem zawodowym, tak aby móc czynić zadość wszystkim ciążącym na nim zobowiązaniom. Posiadane przez niego kwalifikacje ( ślusarz – mechanik ), pozwalały pozytywnie spoglądać na perspektywę podjęcia przez niego nowego zatrudnienia po zakończeniu pracy w niemieckiej firmie. Tymczasem oskarżony nie wykazywał dążeń do podjęcia zatrudnienia, nie zarejestrował się jako osoba bezrobotna, co świadczy o tym, iż unikał ofert pracy z urzędu pracy i tym samym przymusowej spłaty obciążających go wierzytelności alimentacyjnych.

Pomijając kwestie związane z sytuacją majątkowo – bytową , należy również podkreślić, iż sąd rejonowy ustalił także inne okoliczności świadczące o negatywnym nastawieniu oskarżonego do ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie pokrzywdzonego J. W.. W tym zakresie prawidłowo przyjęto, że nie tylko nie uiszczał on wymagalnych świadczeń alimentacyjnych ale również nie przekazywał na rzecz wymienionego syna żadnych świadczeń niepieniężnych, w tym chociażby prezentów. Ponadto, co wynika wprost z wiarygodnych zeznań matki pokrzywdzonego – A. W. oskarżony w okresie przypisanego mu czynu w wyroku sądu pierwszej instancji w żaden sposób nie uczestniczył w jego wychowaniu, nie spotykał się z nim, w ogóle nie utrzymywał z nim żadnego kontaktu. Niewątpliwie zaś gdyby posiadał pozytywny stosunek do konieczności łożenia na utrzymanie swojego dziecka, nawet przy braku możliwości dokonywania bieżących płatności z tytułu alimentów w wysokości określonej wyrokiem wydanym w postępowaniu cywilnym, podejmowałby inne zachowania (przekazywanie upominków, drobnych kwot pieniężnych czy też przejawianie zainteresowania wychowywaniem syna), co jednak jak ustalił sąd I instancji nie miało miejsca.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przypisanego mu czynu, ewentualnie poprzez wymierzenie oskarżonemu kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uniewinnienie oskarżonego jest niezasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

Zastosowana względem oskarżonego reakcja karna jest w pełni słuszna. Wymierzona kara 4 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności nie nosi cech rażącej surowości. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim skazując uprzednio wymienionego wyrokiem z dnia 16 września 2019 roku sygn. akt VII K 142/19, za popełnienie czynu podobnego do tego, który był przedmiotem osądu w niniejszej sprawie, zdecydował o jego resocjalizacji w warunkach wolnościowych, jednak oskarżony tego nie uszanował. Zważywszy zatem, iż uprzednio orzeczona oskarżonemu kara wolnościowa okazała się być wysoce nieskuteczna, konieczne jest zastosowanie wobec niego wychowawczego oddziaływania w warunkach izolacji penitencjarnej, celem uświadomienia mu naganności jego postępowania, którego nie był w stanie do tej pory zrozumieć. Skoro wcześniej orzeczona kara pozbawienia wolności jako najsurowsza z katalogu kar zasadniczych nie osiągnęła swojego celu i nie wdrożyła go do przestrzegania porządku prawnego, to nie sposób zakładać aby mogła takie zadania spełnić proponowana przez skarżącego kara ograniczenia wolności

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy wszystkich rozstrzygnięć zawartych w wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie przy wydaniu wyroku i wydał na ich podstawie słuszne rozstrzygnięcie.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zgodnie z regulacją art. 627 kpk, § 11 ust 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 r., z późn. zm.) sąd okręgowy zasądził od oskarżonego W. B. na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. W. kwotę 840 złotych tytułem zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

3

Mając na względzie wymierzenie oskarżonemu W. B. kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku Nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) sąd okręgowy zwolnił w/w od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając że pokrycie tychże byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na ciążący na nim obowiązek alimentacyjny.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie co do winy

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana