Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2021 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

Protokolant Dominik Piotrowski

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2021 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania I. K. (1)

przeciwko (...) w W.

od decyzji z dnia:

6 maja 2020 roku, znak: (...)- (...),

30 czerwca 2020 roku, znak: (...),

23 października 2020 roku, znak: (...),

25 listopada 2020 roku, znak: (...) oraz

21 grudnia 2020 roku, znak: (...)- (...)

oddala odwołania.

Sygn. akt VI U 367/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 maja 2020 roku, znak: (...)- (...), (...) w W. odmówił I. K. (2) prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 12 marca 2020 roku do 12 kwietnia 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że niemożność wykonywania pracy powstała w okresie kiedy nie podlegał do ubezpieczenia chorobowego.

(decyzja z dnia 6 maja 2020 roku – a.r.)

Od powyższej decyzji I. K. (2) złożył odwołanie wskazując, że podlegał ubezpieczeniu chorobowemu od 24 marca 2020 roku, a wnosił o przyznanie zasiłku za okres od 25 marca 2020 roku do 12 kwietnia 2020 roku.

(odwołanie – k. 1)

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania od tej decyzji wskazując, że odwołującemu umorzono składki za okres 1 marca 2020 roku od 31 marca 2020 roku. Odwołujący od 1 lutego 2020 roku nie podlegał do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego wobec tego brak prawa do świadczenia.

(odpowiedź na odwołanie – k. 3-3v)

Decyzją z dnia 30 czerwca 2020 roku, znak: (...), (...) w W. odmówił I. K. (2) prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 13 kwietnia 2020 roku do 26 kwietnia 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że niemożność wykonywania pracy powstała w okresie, kiedy nie podlegał do ubezpieczenia chorobowego.

(decyzja z dnia 30 czerwca 2020 roku – a.r.)

Od powyższej decyzji I. K. (2) złożył odwołanie wskazując, że w dniu 24 marca 2020 roku został zgłoszony od ubezpieczenia chorobowego i podlegał do ubezpieczenia chorobowego jako dobrowolnego.

(odwołanie – k.1-2 a.s. VI U 368/20)

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania od tej decyzji wskazując, że odwołującemu umorzono składki za okres 1 marca 2020 roku od 31 marca 2020 roku. Odwołujący od 1 lutego 2020 roku nie podlegał do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego wobec tego brak prawa do świadczenia.

(odpowiedź na odwołanie – k. 3-3v)

Decyzją z dnia 23 października 2020 roku, znak: (...), (...) w W. odmówił I. K. (2) prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 29 czerwca 2020 roku do 26 lipca 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że zasiłek nie przysługuje ponieważ drugi rodzic dziecka A. K. (1) - w okresie kiedy ubezpieczony ubiega się o zasiłek - nie pracowała.

(decyzja z dnia 23 października 2020 roku – a.r.)

Od powyższej decyzji I. K. (2) złożył odwołanie wnosząc o przyznanie zasiłku opiekuńczego wskazując, że drugi rodzic dziecka A. K. (1) nie mogła mu zapewnić opieki w okresie zamknięcia placówki.

(odwołanie – k. 1 – 2 a.s. VI U 466/20)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania powołując się na to, że drugi rodzic dziecka mógł zapewnić dziecku - jako osoba niepracująca - opiekę. Dodatkowo odwołujący nie wskazał przyczyn uniemożliwiających drugiemu rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem.

(odpowiedź na odwołanie – k. 38-38v)

Decyzją z dnia 25 listopada 2020 roku, znak: (...), (...) w W. odmówił I. K. (2) prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 27 lipca 2020 roku do 20 września 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że zasiłek nie przysługuje ponieważ ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o wypłatę dodatkowego zasiłku opiekuńczego za ten okres na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

(decyzja dnia 25 listopada 2020 roku – a.r.)

Od powyższej decyzji I. K. (2) złożył odwołanie wnosząc o przyznanie prawa do zasiłku opiekuńczego. W uzasadnieniu wskazał, że za okres jak w decyzji nie składał wniosku o dodatkowy zasiłek opiekuńczy tylko za okres od 1 września 2020 roku do 20 września 2020 roku.

(odwołanie – k.1-2 a.s. VI U 501/20 i k. 1-2 a.s. VI U 70/21)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że za okres od 27 lipca 2020 roku do 31 marca 2020 roku zasiłek według przepisów ustawy o (...)19 nie przysługiwał jako dodatkowy, a za okres od 1 września 2020 roku do 20 września 2020 roku przysługiwał tylko w przypadku zamknięcia placówki opiekuńczej czego odwołujący nie udokumentował.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4-4v a.s. VI U 63/21 i k. 4-4v a.s. VI U 70/21)

Decyzją z dnia 21 grudnia 2020 roku, znak: (...)- (...), (...) w W. odmówił I. K. (2) prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 9 listopada 2020 roku do 29 listopada 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że zasiłek nie przysługuje ponieważ drugi rodzic dziecka A. K. (1), w okresie kiedy ubezpieczony ubiega się o zasiłek, nie pracowała.

(decyzja z dnia 21 grudnia 2020 roku – a.r.)

Od powyższej decyzji I. K. (2) złożył odwołanie wnosząc o przyznanie prawa do zasiłku opiekuńczego i wskazując, że żona nie mogła zapewnić opieki nad dzieckiem ponieważ do początku 2020 roku opiekuje się wiekową babcią, która została sama pod koniec 2019 roku po śmieci męża. Nadto żona odwołującego nie pracuje.

(odwołanie – k. 1-2 a.s. VI U 63/21)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania powołując się na to, że drugi rodzic dziecka mógł zapewnić dziecku - jako osoba niepracująca - opiekę. Dodatkowo odwołujący nie wskazał przyczyn uniemożliwiających drugiemu rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4-4v a.s. VI U 63/21)

Ponadto postanowieniem z dnia 23 września 2020 roku, znak: (...) (...) w W. zawiesił postępowanie w sprawie ustalenia i wypłaty zasiłku opiekuńczego za okres od 27 kwietnia 2020 roku do 28 czerwca 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że zawieszono postępowanie do czasu prawomocnego rozpoznania odwołania od decyzji (...). W treści postanowienia zawarto pouczenie, że od powyższego postanowienia nie przysługuje zażalenie.

(postanowienie z dnia 23 października 2020 roku – a.r.)

Od powyższego postanowienia I. K. (2) złożył odwołanie wnosząc, że organ rentowy nie miał podstaw do zawieszenia postepowania i odmowy wypłaty świadczeń.

(odwołanie – k. 1 a.s. VI U 474/20)

Organ rentowy wniósł o odrzucenie ww. odwołania od tego postanowienia wskazując, że droga sądowa jest niedopuszczalna, a na podstawie art. 83b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych odwołującemu nie przysługuje środek zaskarżenia (zażalenie) na postanowienie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 42-42v)

Sprawy o sygn. akt: VI U 368/20, VI U 466/20, VI U 474/20, VI U 501/20, VI U 63/21 oraz VI U 70/21 zostały połączone z niniejszą sprawą o sygn. akt VI U 367/20 zgodnie z decyzjami kolejnych sędziów referentów.

(akta VI U 368/20, VI U 466/20, VI U 474/20, VI U 501/20, VI U 63/21 oraz VI U 70/21)

Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2021 roku Sąd odrzucił odwołanie I. K. (1) od postanowienia(...) w W. z dnia 23 września 2020 roku, znak:(...) Sąd bowiem stwierdził, że zgodnie z art. 199 ust. 1 k.p.c. Sąd odrzuci pozew jeżeli droga sądowa jest niedopuszczalna. Postanowienie nie jest zaskarżalne ponieważ nie jest ono kończącym daną sprawę. Zgodnie z art. 83b. ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych jeżeli przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego przewidują wydanie postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, Zakład w tych przypadkach wydaje decyzję. Od wydanych w trakcie postępowania innych postanowień Zakładu zażalenie nie przysługuje. W przypadku, gdy (...) wydaje postanowienie, które nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie (np. postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy zawieszenia postępowania), nie przysługuje od niego zażalenie, nawet jeżeli tego rodzaju środek zaskarżenia jest przewidziany przez przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Na mocy art. 83b ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wyłączone jest bowiem zaskarżenie tego rodzaju postanowienia zażaleniem. Oznacza to, że odwołanie od postanowienia z dnia 23 września 2020 roku jest niedopuszczalne i jako takie podlega odrzuceniu ze względu na niewłaściwość drogi sądowej.

(postanowienie z k. 78)

Stanowiska stron pozostały niezmienne do zakończenia postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i z tego tytułu podlega do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od daty zgłoszenia.

Odwołujący zgłosił się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od dnia 24 marca 2020 roku.

Składki na ubezpieczenia społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za miesiące: marzec, kwiecień i maj 2020 roku zostały umorzone przez organ rentowy, odwołujący został zwolniony z ich opłacania.

( (...) k. 4 a.s. VI U 368/20; pisma (...) rozpoznające wnioski o zwolnienia – k. 5-6).

Składkę za czerwiec 2020 roku odwołujący zapłacił w dniu 3 lipca 2020 roku w kwocie 609,14 zł.

(potwierdzenie przelewu – k. 8 a.s. VI U 368/20)

Odwołujący podlegał do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 24 marca 2020 roku do 30 września 2020 roku. Nie podlegał do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 6 maja 2017 roku do 23 marca 2020 roku.

(wiadomość mail (...) z dnia 19 października 2020 roku – a.r.)

Odwołujący w dniu 7 lutego 2020 roku złożył do (...) druk (...), zgłaszając się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, nie zgłaszając się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 1 lutego 2020 roku.

( (...) z 7 lutego 2020 r. – a.r.)

Pismem z dnia 30 grudnia 2020 roku organ rentowy wezwał odwołującego do nadesłania zaświadczenia potwierdzającego zamknięcie placówki z powodu (...)19 w okresie od 1 września 2020 roku do 20 września 2020 roku.

Pismem z dnia 10 lutego 2021 roku organ rentowy wezwał odwołującego do nadesłania zaświadczenia potwierdzającego zamknięcie placówki z powodu (...)19 w okresie od 27 lipca 2020 roku do 20 września 2020 roku oraz od 9 listopada 2020 roku do 29 listopada 2020.

Odwołujący w toku postępowania przed (...) nie wykonał tego wezwania.

(pismo (...) z dnia 30 grudnia 2020 roku i z dnia 10 lutego 2021 r. – a.r.)

Odwołujący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną A. K. (1) oraz córką małoletnią N. K.. Żona odwołującego zajmuje się od grudnia 2019 roku opieką nad jej babcią na zmianę z jej mamą.

(zeznania odwołującego I. K. (2) – k. 44v; pismo odwołującego z dnia 3 stycznia 2020 roku – k. 68)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów z akt sprawy, akt organu rentowego, spraw połączonych oraz zeznań odwołującego I. K. (2). Sąd nie miał podstaw do zakwestionowania wiarygodności jakiegokolwiek dowodu w tej sprawie.

Sąd co do zasady dał wiarę świadkowi A. K. (2) poza okolicznością, że jest jedyną osobą, która jest w stanie zajmować się jej babcią. Zeznania świadka pozostają sprzeczne z tym co zeznał odwołujący, który wskazywał, że świadek zajmuje się opieką nad swoją babcią na zmianę jej matką. W ocenie Sądu świadek nie zdołała wykazać - tak jak podaje - że jest jedyną osobą, która miała zajmować się babcią. Samo bowiem występowanie depresji u jej matki nie powoduje, że pozostaje ona wyłączona z powodu niemożności opieki nad babcią świadka. Nie było w toku postępowania wskazywane, że stan zdrowia matki świadka jest taki, że nie pozwala na opiekę nad babcią.

Jednocześnie Sąd wskazuje, że żadna z osób zeznających w tej sprawie nie podnosiła okoliczności, że opieka nad babcią świadka A. K. (2) była niezbędna przez cały czas, a także, że nie było możliwości opieki nad dzieckiem N. K. i osobą dorosłą - babcią - jednocześnie.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji z dnia 6 maja 2020 roku, znak: (...)- (...) i z dnia 30 czerwca 2020 roku, znak: (...) Sąd ocenił w sposób następujący. Odwołujący wnosił o przyznanie mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okresy od 12 marca 2020 roku do 12 kwietnia 2020 roku oraz od 13 kwietnia 2020 roku do 26 kwietnia 2020 roku. Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako: ustawa zasiłkowa), zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad: dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326 i 568), lub dziennego opiekuna sprawujących opiekę nad dzieckiem lub chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat. Prawo do zasiłku opiekuńczego, w odróżnieniu od zasiłku chorobowego, przysługuje ubezpieczonym bez okresu wyczekiwania. Oznacza to, że w dacie niemożności świadczenia pracy odwołujący musiałby podlegać ubezpieczeniu chorobowemu. Jak wynika z ustaleń Sądu, odwołujący dopiero od 24 marca 2020 roku podlegał do ubezpieczenia chorobowego, ponieważ od 1 lutego 2020 roku, wbrew temu co twierdził, nie zgłosił się do ubezpieczenia chorobowego; mimo, że do pozostałych ubezpieczeń społecznych obowiązkowych złożył zgłoszenie. Oznacza to, że od 24 marca 2020 roku odwołujący ma status osoby ubezpieczonej ubezpieczeniem chorobowym. Z literalnego brzmienia artykułu wbrew temu, co organ rentowy twierdzi, nie decyduje moment daty powstania niemożności świadczenia pracy tylko, od kiedy odwołujący jest ubezpieczony. Nie ma podstaw, aby dla przyznania zasiłku opiekuńczego, jako moment warunkujący nabycie prawa do niego przyjmować objęcie ubezpieczeniem chorobowym w dacie powstania niezdolności do świadczenia pracy. Oznacza to, że skoro odwołujący złożył wniosek o przyznanie mu zasiłku chorobowego za okresy częściowo przypadające na okres objęcia ubezpieczeniem to mógłby mieć prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 24 marca 2020 roku do 12 kwietnia 2020 roku oraz od 13 kwietnia 2020 roku do 26 kwietnia 2020 roku - skoro odwołujący został zwolniony od opłacania składek na ubezpieczenia m.in. za marzec i kwiecień 2020 roku. Niemniej jednak odwołujący nie wykazał, że zasiłek opiekuńczy mu przysługuje. Nie wykazał bowiem by nastąpił wymagany – na podstawie ww. przepisu – warunek nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszczałoby jego dziecko, tj. małoletnia córka N. K.. Alternatywnie nie wykazał, aby nastąpił przypadek choroby niani, z którą rodzice mieliby zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326 i 568), lub dziennego opiekuna, który sprawowałby opiekę nad ww. dzieckiem.

Odnośnie decyzji z dnia 23 października 2020 roku, znak: (...) oraz z dnia 21 grudnia 2020 roku znak: (...)- (...) Sąd zważył, co następuje. Odwołujący wnosił o przyznanie zasiłku opiekuńczego jako dodatkowego zasiłku opiekuńczego z powodu niemożności sprawowania opieki nad dzieckiem przez nianię lub dziennego opiekuna, a nie z powodu zamknięcia placówki do której dziecko uczęszczało z powodu COVID-19 lub osobistej decyzji, że mimo otwartej placówki, dziecko nie będzie tam uczęszczało. W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy, z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870), przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy do dnia 28 czerwca 2020 r. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w ust. 1c, przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, również w przypadku otwarcia placówek, o których mowa w tych przepisach, w czasie trwania (...)19 do dnia 28 czerwca 2020 r. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy przyznawany jest w trybie i na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1c, i nie wlicza się do okresu, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy. Za okres pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego, zasiłek, o którym mowa w art. 32 ust. 1 tej ustawy, nie przysługuje (art. 4 ust. 1c-2 ustawy dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych; dalej jako ustawa (...)19). Organ rentowy przyjął niepoprawną podstawę odmowy prawa do zasiłku opiekuńczego czyli art. 34 ustawy zasiłkowej, ponieważ odwołujący wnosił o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego na podstawy ustawy o przeciwdziałaniu (...)19 jako dodatkowego zasiłku opiekuńczego (vide wniosek z dnia 11 listopada 2020 roku w aktach rentowych).

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy (...)19 wypłata dodatkowego zasiłku opiekuńczego odbywa się w trybie i na zasadach określonych w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Ubezpieczony spełniający warunki określone w art. 4 ust. 1–1d ustawy (...)19 nie jest uprawniony do dodatkowego zasiłku opiekuńczego, jeżeli poza nim są inni członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, którzy mogą zapewnić opiekę dziecku do lat ośmiu, niepełnosprawnemu dziecku, dziecku wymagającemu kształcenia specjalnego lub dorosłej osobie niepełnosprawnej. Tego warunku nie spełniają na przykład osoby całkowicie niezdolne do pracy, osoby chore, osoby prowadzące gospodarstwo rolne, pracownik odpoczywający po pracy na nocnej zmianie. W efekcie pozostawanie takich osób we wspólnym gospodarstwie domowym z ubezpieczonym nie pozbawia tych ostatnich prawa do wskazanego świadczenia. Ograniczenia wiążące się z obecnością innego członka rodziny mogącego zapewnić opiekę nie dotyczą opieki sprawowanej nad chorym dzieckiem w wieku do dwóch lat.

W sprawie odwołania od ww. decyzji (...) z dnia 23 października 2020 roku i z dnia 21 grudnia 2020 roku Sąd zważył, że podstawą do odmowy prawa do zasiłku opiekuńczego było ustalenie przez (...), że żona odwołującego mogła opiekować się małoletnią N. K.. W toku postępowania Sąd ustalił, że żona odwołującego A. K. (1) w okresie od grudnia 2019 roku na zmianę wraz z jej matką miała opiekować się swoją babcią. Odwołujący nie wykazał, że jego małżonka była w tym okresie niezdolna do pracy przez cały czas z powodu opieki nad babcią – nie uzyskała w tym zakresie jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego niemożność pracy, tym bardziej, że mogła sprawować opiekę na zmianę z matką. Wobec czego żona odwołującego jako drugi rodzic dziecka mogła tak zorganizować z jej matką opiekę, aby móc zapewnić opiekę także swojemu dziecku N. K.. Nie zostało wykazane, że żona odwołującego jako drugi rodzic cały czas musiała się opiekować babcią, a także na czym ta opieka polegała i czy niemożliwa była opieka jednocześnie nad córką i nad babcią. Na odwołującym ciążył obowiązek wykazania tego, że był jedynym rodzicem N. K., który miał możliwość zająć się opieką nad nią. Sąd ustalił i zważył, że wbrew temu co odwołujący twierdzi był jeszcze drugi rodzic dziecka, który miał możliwość opieki nad nim. Nie wykazano, że niemożliwym była dla żony odwołującego opieka nad babcią i córką jednocześnie. Należy ponadto wskazać, że skoro robiła to na zmanię ze swoją matką, to mogła dostosować opiekę nad babcią w taki sposób, aby miała możliwość opieki nad córką w takim zakresie, aby mogła sprawować pełną opiekę w jednym okresie nad babcią, a w innym nad córką. Wobec powyższego Sąd oddalił odwołania od obu tych ww. decyzji, mając na względzie to, że był drugi rodzic dziecka, który mógł się nim opiekować w okresie zamknięcia placówek dydaktycznych.

Odnośnie odwołania od decyzji z dnia 25 listopada 2020 roku znak: (...). Sąd zważył co następuje. Odmowa którą organ rentowy zawarł w decyzji dotyczyła okresu od 27 lipca 2020 roku do 20 września 2020 roku. Organ podał, że za okres od 27 lipca 2020 roku do 31 sierpnia 2020 roku zasiłek według przepisów ustawy o (...)19 nie przysługiwał jako dodatkowy, a za okres od 1 września 2020 roku do 20 września 2020 roku przysługiwał tylko w przypadku zamknięcia placówki opiekuńczej czego odwołujący nie udokumentował. Wbrew stanowisku organu rentownego odwołujący nie wnioskował o dodatkowy zasiłek opiekuńczy na podstawie ustawy (...)19 tylko o zasiłek opiekuńczy z ustawy zasiłkowej (vide wniosek o zasiłek opiekuńczy z dnia 1 października 2020 roku). Jednak organ rentowy prawidłowo zinterpretował wniosek odwołującego kwalifikując go jako wniosek o dodatkowy zasiłek opiekuńczy z ustawy (...)19 ponieważ odwołujący nie zawarł numeru zwolnienia lekarskiego potwierdzającego chorobę dziecka, nadto takiej okoliczności nie podnosił w toku postępowania sądowego.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 lipca 2020 r. w sprawie określenia dłuższego okresu pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego w celu przeciwdziałania (...)19 w ust. 1 i 2 ustanowiło, że dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1-1d ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych przysługuje w przypadkach, o których mowa w tych przepisach, jednak nie dłużej niż do dnia 26 lipca 2020 r. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 13 lipca 2020 r. Natomiast Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie określenia dłuższego okresu pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego w celu przeciwdziałania (...)19 w ust. 1 i 2 ustanowiło, że dodatkowy zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1-1d ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, przysługuje w przypadkach, o których mowa w tych przepisach, jednak nie dłużej niż do dnia 20 września 2020 r. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2020 r. Oznacza to tym samym, że dopiero po dniu 26 lipca 2020 roku dodatkowy zasiłek opiekuńczy z ustawy (...)19 mógł przysługiwać odwołującemu od 1 września 2020 roku skoro rozporządzenie weszło w życie z tym dniem. Tym samym oznacza to, że za okres od 27 lipca 2020 roku do 31 sierpnia 2020 roku odwołujący mógł się domagać zasiłku opiekuńczego z ustawy zasiłkowej. Jednak jak już wyżej zważono i ustalono, był drugi członek rodziny mogący sprawować opiekę nad małoletnią N. K.. Zatem oddaleniu podlegało odwołanie od decyzji odmownej dot. prawa do zasiłku opiekuńczego od 27 lipca 2020 roku do 31 sierpnia 2020 roku. Natomiast odnośnie okresu od 1 do 20 września 2020 roku Sąd zważył, że odwołujący faktycznie nie udokumentował tego, że w tym okresie placówka do której miało uczęszczać dziecko odwołującego była zamknięta, nie przedłożył na tę okoliczność żadnych dowodów. Nadto należy wskazać, że nawet jeśli odwołujący by to udokumentował to w tym okresie był inny członek rodziny, który mógł sprawować opiekę nad N. K. zgodnie z art. 34 ustawy zasiłkowej o której mowa była powyżej.

Wobec powyższego również co do decyzji dotyczącej okresu do 1 do 20 września 2020 roku odwołanie podlegało oddaleniu.

Reasumując, ww. odwołania - jako bezzasadne - podlegały oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z ww. przepisami.