Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 800/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. P.

W dniu 29 września 2020 roku w Ś. na drodze publicznej – ulicy (...) prowadził w ruchu lądowym – drogowym samochód marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie pod wpływem środka odurzającego w postaci substancji psychotropowej ∆9-tetrahydrokannabinolu ( (...)) o stężeniu 2,8 ng/ml we krwi, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a §1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 29 września 2020 roku w Ś. na drodze publicznej – ul. (...) oskarżony R. P. prowadząc w ruchu drogowym samochód marki P. (...) został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji. W trakcie tej kontroli funkcjonariusze Policji zaobserwowali u oskarżonego objawy i zachowania uzasadniające podejrzenie, że znajdował się on wówczas pod wpływem środków narkotycznych (tj. pobudzenie, próby spoufalania się). Poddali go zatem badaniu testowemu śliny z wynikiem pozytywnym w pozycji (...). Skutkowało to następnie pobraniem od oskarżonego próbki krwi niezbędnej do dalszych testów laboratoryjnych. Badania krwi oskarżonego wykazały, że kierując wspomnianym pojazdem znajdował się on w stanie pod wpływem środka odurzającego w postaci substancji psychotropowej tj. ∆9-tetrahydrokannabinolu ( (...)) w stężeniu 2,8 ng/ml, co odpowiada stanowi nietrzeźwości, gdzie względem tej substancji stan odpowiadający stanowi nietrzeźwości ustala się od wartości większej lub równej 2,5 ng/ml. Przeszukanie pojazdu oskarżonego jak i osoby oskarżonego w kierunku ujawnienia substancji niedozwolonych dało wynik negatywny.

opinia

k. 13-20 (kopia), 27-41

protokół badania śliny

k. 6-7

protokół pobrania krwi

k. 43

protokół przeszukania

k. 2-3, 4-5

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

k. 93

W wyniku przedmiotowego zdarzenia funkcjonariusze Policji zatrzymali oskarżonemu prawo jazdy.

postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy

k.23

Oskarżony w przeszłości popełnił przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, w związku z czym wyrokiem Sądu Rejonowego w Chorzowie z dnia 31 października 2019 roku, sygn. akt VII K 744/19 postępowanie karne przeciwko niemu umorzono warunkowo na okres 1 roku próby – biegnący od dnia 08 listopada 2019 roku. Oprócz w/w przestępstwa dotąd innych przestępstw nie popełnił.

karta karna

k. 46

Oskarżony posiada jedno małoletnie dziecko oraz narzeczoną, która obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim, przed porodem pracowała.

Oskarżony pracuje zarobkowo na stanowisku elektroinstalatora – integratora systemów s. home. Pracodawca oskarżonego wyraził o nim pozytywną opinię, opisał go jako osobę godną zaufania i polecenia.

Oskarżony posiada zadłużenie bankowe z tytułu pożyczki (saldo w kwocie 34.947,56 zł – wg stanu na 12 grudnia 2020 roku), którą spłaca – rata wynosi średnio niewiele około 800 zł miesięcznie.

Oskarżony nie leczy się psychiatrycznie, odwykowo ani neurologicznie.

opinia o pracowniku

k. 84

zaświadczenie

k. 85

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

k. 93

oświadczenie oskarżonego

55, 92

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. P.

Czyn opisany wyżej w pkt 1.1 – lp. 1

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie popełnił czynu opisanego wyżej w pkt 1.1 – lp. 1

Dowody powołane wyżej przy zaprezentowanych ustaleniach faktycznych wraz z odnośnymi kartami akt.

----

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowe wyjaśnienia oskarżonego R. P.

Sąd dał wiarę oskarżonemu w zakresie, w jakim przyznał się on do popełnienia przestępstwa mu zarzuconego. Zważyć należy, że pozostały zebrany materiał dowodowy – w tym zwłaszcza protokoły badania śliny, pobrania krwi oraz opinia z zakresu toksykologii jednoznacznie wskazują na to, że oskarżony tempore criminis prowadził wspomniany pojazd znajdując się w stanie opisanym w zarzucie aktu oskarżenia. Brak było jednocześnie podstaw do kwestionowania dalszych depozycji oskarżonego złożonych w toku wyjaśnień pod koniec rozprawy głównej.

dokumenty powołane wyżej w punkcie 1.1

Dokumenty tu przywołane zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy i podmioty. Są wśród nich dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione organy oraz dokumenty prywatne. Zebrana dokumentacja nie nosi śladów przeróbek, kompilacji czy innych bezprawnych ingerencji w ich merytoryczną treść albo w fizyczną strukturę. Co równie istotne – żadna ze stron w toku procesu wiarygodności tej dokumentacji nie kwestionowała.

opinia toksykologiczna

Opinia sporządzona przez biegłego również nie budziła wątpliwości Sądu co do jej rzetelności i wiarygodności. Jest ona spójna, przejrzysta i odpowiada w sposób kompletny na postawione biegłemu pytania. Biegły w sposób precyzyjny określił rodzaj i wielkość substancji obecnych we krwi oskarżonego oraz ich wpływ na jego zachowanie.

Sąd już w toku rozprawy głównej odniósł się do stanowiska obrońcy oskarżonego wyrażonego we wniosku dowodowym, nie ma przeto potrzeby ponawiania wywodu w tym zakresie.

Oceny Sądu co do wiarygodności oraz przydatności dowodowej omawianej opinii nie zmienia załączona do akt kopia opinii sporządzonej przez tego samego biegłego w innej sprawie, zawisłej przed innym sądem. Podkreślenia wymaga, że opinię dołączono po rozpoznaniu przez Sąd wniosku dowodowego. Obrońca oskarżonego usiłował doprowadzić do uzyskania opinii uzupełniającej celem ustalenia marginesu błędu w ustaleniu stężenia substancji narkotycznej we krwi. Przed wydaniem wyroku w sprawie Sąd zapoznał się z kopią złożonej opinii i zważył, co następuje.

Procedura badawcza poprzedzona jest pobraniem krwi do dwóch probówek o objętości 5 ml. Procedura analityczna zakłada pobranie do badań 0,5 ml krwi z każdej fiolki. Odnotowuje się jednocześnie, czy materiał po pobraniu został zabezpieczony prawidłowo. Jeśli pobrano ilość krwi mniejszą niż 0,5 ml – czyni się wówczas wzmiankę o tym fakcie w samej opinii. Możliwe jest przeprowadzenie badań na mniejszej ilości krwi, jednak odnotowuje się taki fakt w opinii. Biegły wskazał następnie, że zbyt mała ilość pobranej krwi może mieć wpływ na wynik badania, gdyż może uniemożliwić ilościowe pobranie wymaganej objętości materiału do badań. Odnotowuje się nie tylko sposób zabezpieczenia, ilość krwi, ale i stan fiolki. Biegły dalej stwierdza, że ocenie poddawane jest stężenie (...) we krwi pomniejszone o wartość niepewności pomiarów. Niepewność pomiarów jest podawana w sprawozdaniu z wyników badań ilościowych wówczas, gdy ma to znaczenie dla miarodajności wyników badania lub ich zastosowania, gdy niepewność ma znaczenie dla zgodności z wyspecyfikowanymi wartościami granicznymi. Podobne zastrzeżenia przyjęto w opinii wydanej w niniejszej sprawie (k. 28). Opinia uzyskana w rozpoznawanej sprawie nie pozostawia wątpliwości w zakresie wyników badania krwi oskarżonego, a biegły nie wskazał na to, aby uzyskane wyniki z uwagi na wartości progowe dotknięte były niepewnością w ujęciu wartości granicznych. Również nie zawarto w opinii adnotacji o zbyt małej ilości krwi zabezpieczonej do badań. Nie odnotowano także żadnych innych okoliczności mogących rzutować na wiarygodność i pewność wyników badania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary oskarżonemu w części, w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Co więcej – oskarżony sam w toku rozprawy zmienił zdanie i przyznał się do winy. Również pozostały – powołany wyżej materiał dowodowy na poparcie ustaleń faktycznych w pkt 1.1 jednoznacznie wskazuje, że początkowe twierdzenia oskarżonego kwestionującego swe sprawstwo były niewiarygodne.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie było to, kiedy oskarżony zażył niedozwoloną substancję, gdyż kluczowe znaczenie ma to, że w chwili czynu oskarżony znajdował się w stanie, który z punktu widzenia art. 178a kk stanowi czyn zabroniony jako przestępstwo.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

R. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 178a §1 kk podlega karze ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

W oparciu o dowody wyżej naprowadzone w toku prezentacji ustaleń faktycznych w pkt 1.1 ustalono, że oskarżony prowadząc samochód osobowy na drodze publicznej i w ruchu drogowym - lądowym znajdował się w stanie pod wpływem środka odurzającego w postaci substancji psychotropowej tj. ∆9-tetrahydrokannabinolu ( (...)) o stężeniu 2,8 ng/ml we krwi. Stan ten równoważny jest ze stanem nietrzeźwości o dolnej wartości progowej ≥ 2,5 ng/ml. To zaś wskazuje, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona strony przedmiotowej przestępstwa z art. 178a §1 kk, czego zresztą w toku rozprawy głównej na jej sam koniec nie kwestionował. Prowadził wszak w tym stanie pojazd mechaniczny w ruchu lądowym – na drodze publicznej.

(...) jest w świetle przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii substancją psychotropową.
Art. 178a §1 kk posługuje się tu swoistą terminologią „środka odurzającego”, co należy rozpatrywać w oderwaniu od przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii. Innymi słowy na gruncie art. 178a §1 kk przez pojęcie „środka odurzającego” należy rozumieć funkcjonujące na gruncie przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii pojęcia środka odurzającego, substancji psychotropowej oraz nowej substancji psychoaktywnej.

Stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny. Każda osoba będąca kierowcą powinna w realiach życiowych tak postępować, aby swoim zachowaniem na drodze nie stwarzać nawet potencjalnego niebezpieczeństwa dla innych osób. Kierowca pojazdu jest bowiem kwalifikowanym uczestnikiem ruchu drogowego, uczestnikiem chronionym (bo poruszającym się pojazdem), od którego wymagać należy sprawności fizycznej i psychomotorycznej, a przede wszystkim odpowiedzialności za bezpieczeństwo innych oraz samego siebie. Temu wyraz daje nieskodyfikowana, ale uniwersalna zasada bezpieczeństwa w ruchu drogowym - zasada trzeźwości odnoszona tak do spożywania alkoholu, jak i innych substancji psychoaktywnych wpływających na sprawność kierowcy i zdolność do bezpiecznego prowadzenia pojazdu.

Dotyczy to codziennej aktywności, gdyż stan kierującego w danym momencie może warunkować w ogóle zasadność decyzji o prowadzeniu pojazdu (np. zmęczenie, brak snu, choroba, zażywane leki, spożyty wcześniej alkohol albo inne substancje). Każdy kierowca pozostający pod wpływem alkoholu albo narkotyków jest realnym, a nie jedynie potencjalnym, zagrożeniem dla innych uczestników ruchu. Tego typu substancje psychoaktywne w mniejszym lub w większym stopniu oddziałują na sprawność kierującego, jego koncentrację itp. Ich zażycie nie pozostaje bez wpływu na sprawność kierowców i to pomimo notorycznie podnoszonych przed Sądem twierdzeń o dobrym samopoczuciu pomimo spożytego wcześniej alkoholu czy zażytych narkotyków. Niezależnie od uwarunkowań osobniczych w materii wpływu na psychomotorykę osoby znajdującej się pod wpływem narkotyku albo narkotyków i jej zdolności do bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym, należy podkreślić, że samo zażycie narkotyku – poprzedzone przecież jego posiadaniem wbrew przepisom ustawy – jest nielegalne. A taki też charakter miało zażycie narkotyku przez oskarżonego, co skutkowało finalnie stwierdzonym u niego stanem pod wpływem wspomnianej substancji psychotropowej. Już z tej przyczyny, mając na uwadze naruszenie przez oskarżonego podstawowej zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym – tj. zasady trzeźwości i dobra prawnego jakim jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym, czyn oskarżonego był społecznie szkodliwy i to w stopniu znacznym. Samo zażycie niedozwolonej substancji narkotycznej działa tu także zdecydowanie obciążająco.

Sąd miał także na uwadze to, że oskarżony poruszał się w centrum miasta, w obrębie zatłoczonej aglomeracji, w godzinach popołudniowego szczytu – 29 września 2020 roku przypadał we wtorek. Poruszał się pojazdem drogą bardzo uczęszczaną – jedną z głównych ulic (...). Co więcej – oskarżony czynu tego dopuścił się w okresie próby, pozostając w warunkach probacji na skutek warunkowego umorzenia postępowania o przestępstwo posiadania narkotyków – z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Naruszenie przez oskarżonego w okresie próby porządku prawnego tj. popełnienie przestępstwa polegającego na prowadzeniu samochodu w stanie pod wpływem środka odurzającego – nota bene – pozostającego w pewnym funkcjonalnym związku z wcześniej popełnionym czynem przestępnym uzasadnia ocenę, że oskarżony pomimo danej mu wcześniej szansy na legalne życie i zgodne z prawem postępowanie, okazał lekceważenie porządku prawnego i danej mu wcześniej szansy. Również zatem okoliczności popełnienia czynu obciążają oskarżonego.

W ujęciu stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd uwzględnił to, że stężenie narkotyku we krwi oskarżonego nie było bardzo wysokie, ale też zarazem nie stykało się z dolną wartością graniczną. Na tym gruncie warto zobrazować te uwarunkowania ogólnymi danymi odnoszonymi do wpływu spożytego alkoholu na organizm człowieka. Niezwykle pouczająco wyjaśnia to poniższa tabela dostępna na stronie internetowej Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Można zaobserwować – w ujęciu statystycznym – jak prezentuje się oddziaływanie alkoholu na organizm kierowcy.

Pamiętać tu trzeba, że oskarżony znajdował się w stanie pod wpływem środka odurzającego równoważnym ze stanem nietrzeźwości (stąd z ostrożności zaznaczono wyżej kolorem szarym zmiany uwzględniające stężenie alkoholu jedynie do poziomu nietrzeźwości tj. 0,5‰).

Wina oskarżonego jest niewątpliwa a jej stopień wysoki, co należy rozumieć jako niższy od znacznego a wyższy od umiarkowanego. Oskarżony jest osobą dorosłą, o odpowiednim do wieku doświadczeniu życiowym. Potrafi zorganizować sobie codzienne życie, pracuje zarobkowo, założył rodzinę. Posiada zatem odpowiedni zasób wiedzy i doświadczenia, aby móc właściwie oceniać codzienne sytuacje życiowe oraz podejmować odpowiednie decyzje co do podejmowanych zachowań. Oskarżony nie jest dotknięty deficytami natury psychicznej czy psychologicznej, które mogłyby zaburzać u niego ogląd sytuacji i ocenę przedsiębranych aktywności. Zdolność oskarżonego do oceny własnego postępowania i pokierowania swoimi czynami nie była w czasie czynu w żaden sposób zakłócona ani tym bardziej zniesiona. Jego procesy wolitywno-decyzyjne nie były zniekształcone ani też zniesione. Nie znajdował się on w żadnej atypowej sytuacji motywacyjnej, nie działał też pod przymusem innej osoby albo też zachodzących okoliczności od niego niezależnych. Poczytalność oskarżonego w aspekcie art. 31 kk nie budziła najmniejszych wątpliwości. Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że wcześniej zażył narkotyk, nie odwiodło go to jednak od prowadzenia pojazdu w ruchu drogowym. Oskarżony zatem co najmniej przewidywał możliwość prowadzenia pojazdu w ruchu drogowym w stanie pod wpływem środka odurzającego i na to się godził. W tym ujęciu Sąd jedynie jako linię obrony potraktował twierdzenia oskarżonego, że nie odczuwał żadnych negatywnych skutków zażycia narkotyku. O ile zatem jego wina jest duża w ujęciu naprowadzonych wyżej okoliczności, o tyle sam zamiar oceniono jako ewentualny. Na gruncie winy i ustalenia zamiaru ewentualnego posiłkowano się także wzorcem przeciętnego człowieka, co tylko umacnia ocenę Sądu, że w realiach tej sprawy oskarżony co najmniej przewidywał możliwość popełnienia przestępstwa mu zarzuconego i na to się godził.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

nie dotyczy

nie dotyczy

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

nie dotyczy

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

nie dotyczy

nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

nie dotyczy

☐

3.4. Umorzenie postępowania

nie dotyczy

nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

nie dotyczy

☐

3.5. Uniewinnienie

nie dotyczy

nie dotyczy

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

nie dotyczy

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P.

1

1

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo Sąd wymierzył mu karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd kierował się dyrektywami opisanymi w art. 53 i nast. kk.

Oskarżony – jakkolwiek dotąd niekarany sądownie (ale zarazem pozostający w chwili czynu w okresie próby w związku z popełnieniem innego, wspomnianego już przestępstwa) – zasługuje na karę. Czyn oskarżonego w ujęciu społecznym wpisuje się w plagę szeroko pojmowanych „pijanych kierowców”. Wystarczy spojrzeć na zatrważające statystyki policyjne. Niniejszy wyrok wpisuje się jednocześnie w utrwaloną linię orzeczniczą Sądu w obecnym składzie o braku jakiejkolwiek tolerancji dla kierowców naruszających zasadę trzeźwości. Z tą plagą społeczną trzeba walczyć i to zdecydowanie.

Odnosząc się do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania karnego, Sąd w całej rozciągłości szanuje prawo oskarżonego i jego obrońcy do składania rozmaitych żądań w toku procesu oraz co do końcowego rozstrzygnięcia. Niemniej jednak w ujęciu moralnym i ogólnospołecznym wniosek o warunkowe umorzenie postępowania w tej sprawie zakrawa co najmniej na brak powagi. Oskarżony i obrońca zapominają, że sam oskarżony popełnił to przestępstwo w okresie próby w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego. Co więcej – po raz drugi dopuścił się przestępstwa „z narkotykami w tle” – wcześniej przypisano mu przestępstwo posiadania narkotyków z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Widać zatem, że oskarżony jest sprawcą niepoprawnym, żadnej lekcji z tego pierwszego konfliktu z prawem nie wyciągnął, a dodatkowo naruszył rażąco warunki probacji. Sąd stoi na stanowisku, że dorosłej, normalnie rozwiniętej intelektualnie osobie (a taki jest niewątpliwie oskarżony) można dać szansę, ale tylko raz. Kolejne przekroczenia porządku prawnego skutkować muszą zdecydowaną reakcją natury nie tyle represyjnej, co prewencyjno-wychowawczej. I oskarżony takową szansę otrzymał, ale z niej nie skorzystał, okazał zarazem rażące lekceważenie porządku prawnego popełniając kolejne przestępstwo. W tym przypadku nie są spełnione żadne przesłanki kodeksowe dla ponownego warunkowego umorzenia postępowania. Tym samym jedynie wymierzenie oskarżonemu kary przynieść może jakieś pozytywne efekty. Ponowne warunkowe umorzenie postępowania byłoby jaskrawo demoralizujące oskarżonego, który poczułby, że organy wymiaru sprawiedliwości kolejnym jego wybrykom będą pobłażać. To się jednak skończyło z momencie ponownego popełnienia przestępstwa – tu przypisanego.

Nie ma potrzeby ponownego omówienia tych przesłanek wymiaru kary, które wspólne są dyrektywom ukarania opisanym w art. 53 i nast. kk oraz determinantom oceny stopni społecznej szkodliwości czynu oraz zawinienia. W tej kwestii odesłać trzeba do wcześniejszych rozważań Sądu.

Sąd zdecydował o wymierzeniu oskarżonemu najłagodniejszej rodzajowo kary tj. grzywny. Kara ta w ujęciu jej charakteru spełni wszelkie cele stawianie reakcji penalnej za przestępstwo. Jest to kara adekwatna i sprawiedliwa. Oskarżony bowiem pracuje zarobkowo i jest w stanie karę w wymiarze orzeczonym ponieść. Liczba stawek dziennych w pełni oddaje charakter popełnionego przestępstwa oraz stopień społecznej szkodliwości czynu oraz winy oskarżonego. Kwota jednej stawki dziennej zaś uwzględnia zdolności zarobkowe oskarżonego i jego sytuację osobistą. Nie jest to kara zbyt łagodna – gdyż w ujęciu kwotowym jest sankcją dolegliwą i odczuwalną. Realizuje zatem cele represyjne kary. Nie jest jednocześnie karą nader dolegliwą, zwłaszcza gdy spojrzeć na pozostałe funkcje kary. Pierwszorzędne znaczenie w toku wymiaru kary miała funkcja prewencyjno-wychowawcza. Sąd już w ustnych obszernych motywach wyroku wskazywał, że czyn oskarżonego jest – tak po ludzku – głupim wybrykiem, który dorosłemu mężczyźnie, ojcu niemowlęcia i głowie założonej rodziny po prostu nie przystoi. Widoczny jest po stronie oskarżonego swoisty deficyt odpowiedzialności i tej odpowiedzialności życiowej, w tym za własne błędy i głupie postępki, niniejszy wyrok oskarżonego ma za zadanie nauczyć. Inne – łagodniejsze orzeczenie tylko oskarżonego utwierdziłoby w swoim głupim postępowaniu i nieodpowiedzialnym spojrzeniu na niektóre kwestie życiowe. Ten wyrok ma oskarżonego przede wszystkim wychować i odwieść go od ponownego popełnienia przestępstwa. Popełnienie dwóch przestępstw w przeciągu dwóch lat nie jest bynajmniej dobrym prognostykiem i wymaga przyjęcia dalece ostrożnej prognozy względem osoby oskarżonego. Ten wyrok i ta kara ukaże oskarżonemu, że w codziennym życiu trzeba postępować uczciwie, żyć i pracować dla dobra rodziny, w takich realiach nie ma miejsca na narkotyki i jazdę samochodem po zażyciu narkotyków i pod ich wpływem. Oskarżony nauczy się zatem odpowiedzialności, jaka powinna cechować dorosłego człowieka, a nade wszystko ojca i partnera – być może w przyszłości męża (sam oskarżony wspominał o narzeczonej). Oskarżony zatem z tej sprawy i tego wyroku wyciągnie odpowiednie pozytywne wnioski na przyszłość i więcej nie wejdzie w konflikt z prawem. Zrealizowana zostanie zatem omawiana tu funkcja.

Wyrok w tej sprawie i kara wymierzona oskarżonemu wpisują się w trend orzeczniczy Sądu objawiający się brakiem jakiejkolwiek tolerancji i pobłażaniu kierowcom naruszającym zasadę trzeźwości. Wyrok zatem pozwoli kształtować należyte postawy społeczne i wpłynie przez to na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, gdyż niestety zauważyć można, że kwestia trzeźwości za kierownicą bywa nader często lekceważona i bagatelizowana.

Wpływ na wymiar kary jak i jej rodzaj, co poczytano oskarżonemu na korzyść, miało to, że oskarżony posiada małoletnie dziecko, pozostaje w związku, pracuje (w pracy cieszy się dobrą opinią). Oskarżony zatem prowadzi ustabilizowane życie rodzinne, społeczne i zawodowe. Te jednak okoliczności – jakkolwiek pozytywne – nie mogą przełamywać zauważonej potrzeby prawnego i społecznego wychowania oskarżonego i nauczenia go odpowiedzialności życiowej, o czym już wyżej Sąd naprowadził.

Kara wymierzona oskarżonemu nie narazi go, ani jego bliskich, na niedostatek, zwłaszcza że możliwe jest rozłożenie tej kary na raty. Podobnie zresztą jak orzeczonego świadczenia pieniężnego. Oskarżony jest w stanie karę w tym kształcie ponieść tj. ją uiścić czy to jednorazowo czy to ratalnie.

R. P.

2

1

Sąd orzekł względem oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat tj. na minimalny okres. Orzeczenie w tym zakresie było obligatoryjne, co wynika z treści przywołanego przepisu art. 42 §2 kk. Okres na który orzeczono zakaz, ukształtowany został jako najniższy z możliwych do orzeczenia. W ocenie Sądu jest to wystarczające dla zapewnienia przestrzegania przez oskarżonego porządku prawnego i stanowi adekwatną dolegliwość w stosunku do popełnionego czynu. Określając okres obowiązywania zakazu w jego dolnych granicach, Sąd miał na uwadze jego ugruntowaną sytuację osobistą oraz postawioną pozytywną prognozę kryminologiczną. Wpływ na wymiar tego środka karnego miały także pozostałe okoliczności przywołane wyżej w toku prezentacji motywów orzeczenia o karze grzywny.

R. P.

4

1

Względem oskarżonego orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Orzeczenie w tym zakresie było obligatoryjne, a wysokość świadczenia określona została przy uwzględnieniu okoliczności popełnionego czynu, sytuacji osobistej oraz możliwości zarobkowych oskarżonego. Oskarżony – jeśli nie będzie w stanie uiścić tej należności jednorazowo, będzie mógł wnioskować o jej rozłożenie na raty.

R. P.

3

2

Oskarżonemu zatrzymano dokument prawa jazdy w dniu 29 września 2020 roku. W związku z wydanym wyrokiem i orzeczeniem zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych konieczne było na podstawie przepisu art. 63 §4 kk zaliczenie na poczet orzeczonego środka karnego okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 września 2020 roku do dnia wyrokowania.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-----

-----

-----

-----

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-----

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Na koszty procesu złożyły się wydatki w kwocie 519,00 złotych, w tym koszty postępowania przygotowawczego - 499,00 zł oraz zryczałtowane koszty doręczeń w postępowaniu sądowym - 20,00 zł, a także opłata w wysokości 300,00 złotych stanowiącą równowartość 10 % orzeczonej kary grzywny (w ujęciu kwotowym).

1.Podpis