Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 559/20

POSTANOWIENIE

Dnia 26 maja 2020 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA Małgorzata Niementowska

Protokolant Kamil Klupś

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Krzysztofa Urgacza

po rozpoznaniu w sprawie M. R.

skazanego za przestępstwo z art. 209 § 1a k.k.

na skutek zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 9 marca 2020 roku sygn. akt VIII Kow 212/20

w przedmiocie: odmowy zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

p o s t a n a w i a:

1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie,

2. zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Za trafne należy uznać ustalenia faktyczne oraz prawne Sądu pierwszej instancji, prowadzące do wniosku, że mimo spełnienia przez skazanego warunków formalnych, jego dotychczasowa postawa przesądza o braku przesłanek merytorycznych do udzielenia mu zezwolenia na wykonywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.

Należy podzielić zapatrywanie Sądu meriti, że za przyjęciem takiego stanowiska przemawia okoliczność, iż od opuszczenia Zakładu Karnego tj. od 2016 roku, skazany nigdy nie podjął pracy umożliwiającej mu realizację ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, nadto pomimo trudności ze znalezieniem zatrudnienia nie poczynił żadnych starań w kierunku zdobycia dodatkowego wykształcenia czy też umiejętności aby zwiększyć swoje możliwości na rynku pracy. Ponadto słusznie wskazał Sąd Okręgowy, że dotychczasowy poziom bezrobocia wskazuje, że gdyby skazany zwiększył swoje starania i zaangażowanie z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że znalazłby zatrudnienie.

Sąd Apelacyjny także ma w polu widzenia fakt, iż jak wynika z treści wyroku Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu z dnia 20 grudnia 2018 r. sygn. akt II K 582/18, skazany uchylał się od wykonania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie synów co najmniej od 2011 roku. Powyższe pozwala na uznanie, że M. R. od dawna nie poczuwa się do odpowiedzialności za byt jego małoletnich dzieci, a biorąc pod uwagę jego bierną postawę odnośnie możliwości podjęcia pracy zarobkowej, przy uwzględnieniu szerokiego spektrum możliwości jakie daje osobom w jego sytuacji rynek pracy potwierdza się, że jedynie odbycie kary pozbawienia wolności w warunkach izolacji penitencjarnej daje szanse na zmianę jego postawy i wypracowanie w nim poczucia obowiązku.

Ponadto analiza dotychczasowego stylu życia skazanego w warunkach wolnościowych wskazuje, że jest on sprawcą opornie poddającym się wszelkim działaniom readaptacyjno – społecznym, o czym przekonuje jego karta karna, z której wynika, że systematycznie dopuszczał się różnych przestępstw. Tak więc stosowane wobec skazanego środki oddziaływania w warunkach wolnościowych nie przyniosły pożądanego skutku. Wskazuje to jednoznacznie, że skazany nie potrafi przestrzegać obowiązującego porządku prawnego, zasad współżycia społecznego oraz wydawanych wobec niego orzeczeń sądów.

Okoliczności powyższe szczegółowo przeanalizowane przez Sąd Okręgowy przekonują, że nie sposób nabrać przekonania, iż M. R. będzie w stanie poddać się rygorom systemu dozoru elektronicznego, a także, że zrealizowane zostaną w ten sposób cele orzeczonej mu kary.

Motywacja przedstawiana w zażaleniu nie mogła wpłynąć na zmianę zaskarżonego orzeczenia. Dwójka dzieci małżonki skazanego z poprzedniego związku ma w pełni zabezpieczony byt. Jak wynika z wywiadu środowiskowego łącznie miesięcznie w budżecie domowym rodzina ma do dyspozycji kwotę 2 498 złotych, ponadto otrzymuje dopłatę do czynszu za mieszkanie w kwocie 350 zł. Tym samym uznać należy, że byt małżonki skazanego oraz jej dzieci nie jest zagrożony.

Wobec powyższego, nie znajdując w zażaleniu skazanego argumentów przemawiających za zmianą bądź uchyleniem zaskarżonego postanowienia, Sąd Apelacyjny orzekł o jego utrzymaniu w mocy.

Z uwagi na sytuację majątkową skazanego, Sąd na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zwolnił go w całości od zapłaty wydatków postępowania odwoławczego, określając jednocześnie, że ponosi je Skarb Państwa.

SSA Małgorzata Niementowska

Sygn. akt II AKzw 559/20

ZARZĄDZENIE

- akta zwrócić.

Katowice, 26 maja 2020 roku

SSA Małgorzata Niementowska

II AKzw 559/20

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE