Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 stycznia 2021 roku powód A. G. domagał się nakazania pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. opuszczenie i opróżnienie oraz wydanie lokali numer (...) położonych handlowo – usługowym w R. przy ulicy (...), a także kosztów procesu wskazując, że mimo upływu terminu wypowiedzenia umowy najmu z dnia 03 grudnia 2019 roku, który to termin upłynął z dniem 11 sierpnia 2020 roku, pozwany – mimo wezwań – nie opuścił zajmowanych lokali. Powód swoje roszczenie wywodził z treści art. 222 i następnych k.c.

W odpowiedzi na powyższy pozew (nadanej w placówce pocztowej w dniu 18 lutego 2021 roku) pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się oddalenia powództwa wskazując, że wypowiedzenie umowy było bezskuteczne, a pozwany regulował czynsz najmu, a nadto, że powód podejmuje czynności godzące w stan posiadania pozwanego, bo dopuszcza się odcięcia dostawy mediów do lokalu, podejmował także próby samowolnego jego odzyskania, a pozwany nie może sobie pozwolić na wypraszanie klientów ze sklepu i inne zachowania godzące w wizerunek pozwanego.

Nadto pozwany domagał się ustalenia, że wypowiedzenie umowy najmu z dnia 08 maja 2020 roku było bezskuteczne i umowa ta – z dnia 03 grudnia 2019 roku – obowiązuje, którą to sprawę wyłączono do odrębnego prowadzenia i zarejestrowano pod sygn. akt VI GC 301/21.

Pismem z datą w nagłówku „dnia 21 kwietnia 2021 roku” (data prezentaty: 2021-04-22) powód A. G. cofnął pozew wskazując, że w dniu 20 lutego 2021 roku odzyskał władztwo nad lokalami numer (...).

Zgodnie z treścią art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

W niniejszej sprawie z uwagi na to, że cofnięcie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy, zgoda pozwanego na dokonanie tej czynności nie była wymagana.

Sąd oceniając powyższą czynność procesową powoda z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 203 k.p.c. nie dopatrzył się, ażeby była ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub by zmierzała do obejścia prawa. Uznając zatem, iż jest ona zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 355 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 i 4 k.p.c. postanowił jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i § 1 ¹ k.p.c. obciążając nimi pozwanego (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. jako stronę, którą uznać należy za stronę przegrywającą niniejszą sprawę. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy m. in. w postanowieniu z dnia 21 lipca 1951 roku (sygn. akt C 591/51, OSN z 1952 roku, nr 2, poz. 49) oraz w postanowieniu z dnia 12 sierpnia 1965 roku (sygn. akt I CZ 80/65, OSNC z 1966 roku, nr 3, poz. 47) zaspokojenie przez pozwanego roszczenia powoda po wytoczeniu powództwa jest równoznaczne z przegraniem sprawy przez pozwanego – a zatem uzasadnione staje się zastosowanie w takich okolicznościach reguły odpowiedzialności za wynik procesu określonej w art. 98 § 1 k.p.c. W niniejszej zaś sprawie Sąd miał na uwadze, że w złożonej przez pozwanego odpowiedzi na pozew pozwany nie zaprzeczał, że pozostaje w posiadaniu spornych lokali, kwestionował natomiast skuteczność wypowiedzenia umowy najmu. W związku zaś z tym, że domagał się on także ustalenia, że wypowiedzenie umowy najmu z dnia 08 maja 2020 roku było bezskuteczne i umowa ta – z dnia 03 grudnia 2019 roku – obowiązuje, żądanie pozwanego w tym zakresie zostało wyłączone do odrębnego postępowania, które toczyło się pod sygn. akt VI GC 301/21 i w którym pozew został zarządzeniem z dnia 23 kwietnia 2021 roku zwrócony (orzeczenie jest prawomocne). Jednocześnie Sąd zważył, że powód przedłożył protokół przejęcia lokali, z którego wynika, że objął te lokale w posiadanie w dniu 20 lutego 2021 roku, a jednocześnie w tymże dniu w lokalach tych nie stwierdzono przedmiotów należących do pozwanego.

Powyższe w ocenie Sądu pozwala na ustalenie, że pozwany zaspokoił roszczenie powoda poprzez umożliwienie mu jako właścicielowi odzyskania władztwa nad spornymi lokalami już po wytoczeniu niniejszego powództwa, czego nie uczynił na wcześniejszym etapie postępowania mimo licznych w tym zakresie wezwań. Na kwotę koszów postępowania zasądzonych w punkcie trzecim od pozwanego na rzecz powoda składa się: kwota 100 złotych tytułem zwrotu połowy uiszczonej opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 5 400 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 7 pkt 3 w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 265). Zgodnie z tym przepisem stawki minimalne w sprawach o wydanie nieruchomości (innej niż lokal mieszkalny i nieruchomość rolna) i opróżnienie lokalu użytkowego ustala się w oparciu o § 2 od wartości sześciomiesięcznego czynszu (stawka czynszu 14 000 złotych x 6 = 84 000 złotych, zaś przy tej wartości (§ 2 pkt 6) stawka minimalna kosztów zastępstwa procesowego wynosi 5 400 złotych). nadto na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. Sąd zasądził koszty procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Ponadto, na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 roku, poz. 755) Sąd w punkcie drugim sentencji postanowienia zwrócił powodowi połowę uiszczonej opłaty sądowej od pozwu, albowiem powód wprawdzie cofnął pozew przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana, ale uczynił to już po wysłaniu odpisu pozwu stronie przeciwnej.