Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Ka 59/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesław Oksiuta

Protokolant Agnieszka Malewska

przy udziale Prokuratora Małgorzaty Zińczuk

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014 roku

sprawy R. B.

obwinionego o czyn z art. 87 § 1 a kw

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 16 grudnia 2013 roku sygn. akt XVK 1484/13

I.  Wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy.

II.  Kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

R. B.został oskarżony o to, że w dniu 31.08.2013 r., około godz. 21:50 w B.na (...) prowadził po drodze publicznej rower znajdując się w stanie nietrzeźwości – w pierwszym badaniu 0,40 mg/dm 3 zawartości alkoholu, a w drugim badaniu 0,40 mg/dm 3 zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu tj. o czyn z art. 178a§2 k.k.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 grudnia 2013 roku w sprawie o sygn. akt XV K 1484/13 oskarżonego R. B. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu kwalifikując go z art. 87§1a k.w. i za to, na mocy art. 87§1a k.w. skazał go na karę 200 (dwustu) złotych grzywny.

Jednocześnie zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Powyższy wyrok, na podstawie art. 425§1 i 2 k.p.k., art. 444 k.p.k., w części dotyczącej podstawy prawnej wymiaru kary, na niekorzyść oskarżonego R. B., zaskarżył prokurator.

Na podstawie art. 427§1 i 2 k.p.k., art. 437§1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 1 k.p.k. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 87§1 kodeksu wykroczeń poprzez jego niesłusznie niezastosowanie przy wskazaniu podstawy wymiaru kary, w sytuacji gdy oskarżonemu zarzucono popełnienie czynu z art. 87§1a k.w.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez wskazanie w podstawie wymiaru orzeczonej wobec oskarżonego kary dwustu złotych grzywny artykułu 87§1a k.w. w zw. z art. 87§1 k.w.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy orzekający w niniejszej sprawie, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ocenionego zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, przyjął trafne ustalenia w przedmiocie winy i prawno – karnej oceny zachowania R. B. uznając, że wypełnił on wszystkie znamiona wykroczenia z art. 87§1a k.w.. Jako, że powyższe kwestie nie były przedmiotem wniesionego środka odwoławczego niecelowym jest szersze ich omawianie.

Odnosząc się natomiast do tego elementu orzeczenia, który skupił uwagę apelującego (podstawy wymierzonej oskarżonemu kary) stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy nie stwierdził w nim uchybienia, które prowadziłoby do konieczności zmiany wyroku w zaskarżonej jego części.

Przypomnieć należy, że obraza prawa materialnego stanowi względną podstawę odwoławczą z art. 438 pkt 1 k.p.k. (recypowanego przez art. 109§2 k.p.w.) wtedy, gdy prawo to zostało wadliwie zinterpretowane przez sąd pierwszej instancji, gdy sąd ten wadliwie zastosował przepis prawa materialnego, pomimo, że w układzie okoliczności danej sprawy nie było to dopuszczalne, bądź wówczas, gdy sąd nie zastosował przepisu prawa materialnego mimo, iż w konkretnej sytuacji procesowej było to obligatoryjne (porównaj m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2013 roku w sprawie sygn. akt III KK 17/13, LEX nr 1311644, Grajewski Jan, Steinborn Sławomir Komentarz do art. 438 k.p.k., LEX).

Przepis art. 87§1 k.w. stanowi, że ten, kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych. Zgodnie zaś z art. 87§1a k.w. tej samej karze podlega, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu inny pojazd niż określony w § 1.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie dopuścił się wskazywanej przez rzecznika oskarżenia obrazy prawa materialnego tj. art. 87§1 k.w. poprzez jego niezastosowanie przy wymiarze kary za przypisany R. B. czyn z art. 87§1a k.w. Przepis 87§1a k.w. poprzez użyte sformułowanie „tej samej karze podlega”, choć nie wymienia – jak to wskazał apelujący – katalogu kar, to określa jaką faktycznie karą zagrożone jest stypizowane w nim wykroczenie.

W tej sytuacji nie sposób uznać, aby Sąd Rejonowy konstruując wyrok zobligowany był do wskazania art. 87§1 k.w. w podstawie wymiaru kary orzeczonej za czyn z art. 87§1a k.w.. Tylko zaś konkluzja o obligatoryjności zastosowania przepisu prawa materialnego, którego Sąd I instancji nie zastosował mogłaby doprowadzić do uwzględnienia zarzutu jego obrazy (w rozumieniu art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 109§2 k.p.w.) i w efekcie do korekty rozstrzygnięcia przez Sąd Odwoławczy.

Nie podzielając zatem stanowiska apelującego, wyrok w zaskarżonej części należało utrzymać w mocy.

O kosztach postępowania – mając na uwadze nieuwzględnienie środka odwoławczego wniesionego przez prokuratora – orzeczono na podstawie art. 636§1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. obciążając nimi Skarb Państwa.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13