Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2019 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR (del.) Jolanta Stasińska

Protokolant: Stażysta Joanna Nande

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2019 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 27 czerwca 2018 roku, Nr (...)

1.  uchyla zaskarżoną decyzję,

2.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 837,00 zł (osiemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia SR (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 269/19

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 27 czerwca 2018 roku numer (...), na podstawie art. 56 ust. 2 i art. 56 ust 1 pkt 3a, w związku z art. 11 i art. 11d ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 755 z późn. zm.), w związku z § 5 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz. U. z 2007 r., Nr 133, poz. 924), oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 z późn. zm.) w związku z art. 30 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu w dniu 25 maja 2017 r. na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy - Prawo energetyczne, postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia Galerii (...) „(...)" Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą w W. pieniężnej za niestosowanie się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wprowadzonych w dniach 10-31 sierpnia 2015 r., orzekł co następuje:

1. Galeria (...) „(...)” Sp. z o.o. Sp.k. w dniach 10-12 sierpnia 2015 r. w odniesieniu do obiektu zlokalizowanego w J., (...), naruszyła obowiązek stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wynikający z art. 11 i art. 11d ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne, co podlega karze pieniężnej określonej w art. 56 ust. 1 pkt 3a tej ustawy,

2. za działanie wymienione w punkcie 1 wymierzył Galerii (...) „(...)" Sp. z o.o. Sp.k. karę pieniężną w kwocie 33.196 zł (słownie: trzydzieści trzy tysiące sto dziewięćdziesiąt sześć złotych).

Od wyżej wymienionej decyzji powód (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (poprzednio „Galeria (...) - (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W.) złożył odwołanie. Zaskarżył decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1.  nieprawidłową ocenę stanu faktycznego, w szczególności poprzez pominiecie istotnych elementów sprawy podnoszonych przez spółkę, w szczególności braku opracowania planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej oraz w dostarczaniu ciepła oraz braku zapoznania spółki z takim planem,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez zastosowanie wykładni rozszerzającej art. 56 ust.1 pkt 3a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku – Prawo energetyczne i nałożenie kary pieniężnej za niedostosowanie się do ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 11c ust. 1 pkt 2 pe oraz poprzez niezastosowanie §8 ust. 1, §10 oraz §11 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 roku w sprawie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz. U. Nr 133)

Wskazując na powyższe wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji lub

2.  zmianę decyzji w całości i orzeczenie odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej lub

3.  zmianę decyzji w części i orzeczenie o nałożeniu kary pieniężnej jedynie za naruszenie obowiązku stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na podstawie art. 11c pe, a więc jedynie za przekroczenia w poborze energii elektrycznej w dniu 12 sierpnia 2015 roku.

Zdaniem powoda, pozwany błędnie przyjął, iż zaistniały przesłanki do nałożenia kary na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e., gdyż przepis ten odnosi się wprost do art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3 p.e., natomiast przedmiotowe ograniczenia zostały wprowadzone na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 p.e. Według powoda nałożenie na spółkę kary pieniężnej za niedostosowanie się do ograniczeń w dniach 10-11 sierpnia 2015 roku zostało dokonane bez podstawy prawnej.

Powód wskazał również, że w dniu 13 marca 2015 roku zawarto aneks do umowy zmieniający moc umowną na 3000 kW. Inne postanowienia umowy nie zostały zmienione. Powód nie otrzymał jednak zaktualizowanego planu ograniczeń. Powód wskazał, iż w związku z tym błędny jest rzekomy plan ograniczeń. Oprócz wartości mocy umownej nie dostosowano pozostałych wartości dopuszczalnego poboru mocy w poszczególnych stopniach ograniczeń. Powód zakwestionował również sposób obliczenia kary pieniężnej, z uwagi na podwojenie ceny rozliczeniowej za 1 MW, co jednocześnie skutkuje podwojeniem wysokości nałożonej kary, nie znajduje w przedmiotowym stanie faktycznym żadnego uzasadnienia.

Powód podniósł również, że stosownie do treści art. 56 ust. 6a pe Prezes URE mógł odstąpić od wymierzenia kary.

Pozwany wniósł o oddalenie odwołania.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w treści decyzji. Wskazał ponadto, iż wywody powoda nie znajdują uzasadnienia w przepisach z art. 11, 11c i 11 d ustawy – Prawo energetyczne. Z analizy tych przepisów nie wynika bowiem, iż wyłączną podstawą prawną wprowadzenia przez operatora ograniczeń i poborze energii elektrycznej ustawodawca zawarł w art. 11c ust. 2 pkt 2 tej ustawy. Zachowanie powoda polegające na niestosowaniu się w dniach od 10 do 11 sierpnia 2015 roku do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, o których mowa w art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo energetyczne, zostało objęte sankcją poprzez odesłanie w przepisie karnym z art. 56 ust. 1 pkt 3a do art. 11, 11c ust. 3 i 11 d ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne, bowiem w istocie to przepis art. 11 d ust. 3 stanowi materialnoprawną podstawę do wprowadzenia powyższych ograniczeń, zaś operator systemu przesyłowego wprowadzając z dniem 10 sierpnia 2015 roku ograniczenia w dostarczeniu i poborze mocy odwoływał się art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy – prawo energetyczne określając na tej podstawie okres i zakres terytorialny wprowadzanych ograniczeń.

Pozwany wskazał również, że powód dokonując zmiany mocy umownej na 3000 kW wskazał, że akceptuje ustalenia (...) w zakresie możliwości zawarcia umowy. Skoro zaakceptował wszystkie warunki to również zaakceptował moc bezpieczną dla obiektu i nie zgłaszał uwag co do jej wysokości. Pozwany zaznaczył również, że w planie ograniczeń obowiązującym w wówczas powoda określony dopuszczalny pobór mocy elektrycznej dla 20 stopnia zasilania określono na 500 kW (moc bezpieczna). Według pozwanego, ten stan rzeczy dowodzi, że zawierając umowę kompleksową, w której powinna zostać ustalona wielkość mocy bezpiecznej, powód nie dochował należytej staranności określonej w art. 355 k.c. i nie zadbał o własne potrzeby energetyczne. W momencie zawierania umowy powinien uwzględnić charakter prowadzonej działalności gospodarczej i zapewnić w umowie wyższą moc bezpieczną dla należącego do niego obiektu. Tymczasem do chwili wprowadzenia ograniczeń powód nie był zainteresowany zagadnieniem mocy bezpiecznej, co więcej, nie znając tej mocy, a wiec nie podejmując też żadnych starań/przygotowań na ewentualność wprowadzenia ograniczeń tak zorganizował swoją działalność, jakby w ogóle nie podlegał ograniczeniom w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Ponadto nie wystąpił o przesłanie nowego planu ograniczeń, który uwzględniałby podwyższoną moc umowną. Tym niemniej została ona uwzględniona w zaskarżonej decyzji.

Pozwany zakwestionował również stanowisko powoda w przedmiocie możliwości przyjęcia w niniejszej sprawie znikomej szkodliwości czynu, bowiem czyn popełniony przez powoda miał istotny wpływ na bezpieczeństwo funkcjonowania Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.

Postanowieniem z dnia 18 września 2019 roku, na podstawie art. 174 §1 pkt 1 k.p.c. Sąd zawiesił postępowanie w sprawie oraz podjął zawieszone postępowanie w sprawie na podstawie art. 180 § 1 pkt 2 k.p.c. z udziałem po stronie powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. jako następcy prawnego (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W..

Na rozprawie w dniu 18 września 2019 roku strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie. Pełnomocnicy stron wnieśli o zasądzenie kosztów procesów, w tym kosztów zastępstwa procesowego od strony przeciwnej

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Dostawa energii elektrycznej na rzecz (...) Sp. z o.o. do obiektu zlokalizowanego w J. przy (...) była realizowana w oparciu o Umowę o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej nr (...), zawartą w dniu 16 stycznia 2009 r. z (...) S.A. z siedzibą we W. (zwanym dalej (...)). Moc umowna dla obiektu odbiorcy w momencie sporządzania planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej na okres od dnia 1 września 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r, z uwagi na zawarcie aneksów do umowy wynosiła 1560 kW, natomiast minimalna moc wymaganą dla zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia w przypadku wprowadzenia wynosiła 500 kW. (k. 12-36, 39-46 akt adm.)

Powyższe parametry uwzględniono w planie wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej na okres od dnia 1 września 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r., przesłanym do odbiorcy w dniu 31 lipca 2014 roku (k. 47 akt adm.)

Po przesłaniu Odbiorcy ww. planu, w dniu 13 marca 2015 roku zawarty został aneks Nr (...) do powyższej umowy, zgodnie z którym moc umowna dla obiektu Odbiorcy została zwiększona do poziomu 3000 kW, zaś pozostałe warunki umowne pozostawiono bez zmian. (k. 37 akt adm.)

Plan wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej na okres od dnia 1 września 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r. nie został zaktualizowany w związku z zawarciem powyższego aneksu. (okoliczność bezsporna)

(...) S.A. w dniu 10 sierpnia 2015 roku wydały komunikat, iż w związku z obniżeniem dostępnych rezerw zdolności wytwórczych poniżej niezbędnych wielkości, spowodowanych m. in. wyjątkowo wysokimi temperaturami i niskimi stanami wód w zbiornikach wodnych i rzekach, stwierdziły wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w rozumieniu postanowień art. 3 pkt 16d ustawy - Prawo energetyczne wprowadzając, na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 tej ustawy, od godz. 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 r, ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Jednocześnie, w dniu 10 sierpnia 2015 r. (...) S.A., działając na podstawie art. 11c ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne, powiadomiły Ministra Gospodarki (obecnie: Minister Energii) i Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: „Prezes URE") o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłosiły Ministrowi Gospodarki konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7 ustawy - Prawo energetyczne, tj. w trybie wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia o wprowadzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej do dnia 31 sierpnia 2015 r. Rada Ministrów w dniu 11 sierpnia 2015 r. wydała Rozporządzenie w sprawie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw pod poz. 1136 i wprowadziło te ograniczenia w okresie od dnia 11 sierpnia 2015 r. od godz. 24:00 do dnia 31 sierpnia 2015 r. do godz. 24:00. (okoliczności bezsporne)

Na wezwanie Prezesa URE (...) S.A. z siedzibą w K. (dalej: (...)), do którego sieci „Galeria (...) - (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W. (dalej: (...)) był w sierpniu 2015 r. przyłączony, przedstawił zbiorcze dane wskazujące na stopień niedostosowania się odbiorców ujętych w Planie wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej obowiązującym w dniach od 10 do 31 sierpnia 2015 r. do wprowadzonych ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Na podstawie powyższych danych zostały wygenerowane informacje wskazujące na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej w odniesieniu do punktu poboru energii elektrycznej zlokalizowanego pod adresem: (...) w J.. Z informacji przedstawionych Prezesowi URE przez (...) wskazujących na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wynika, że Odbiorca w dniach 10, 11, 12 sierpnia 2015 roku przekroczył wartości poboru mocy w poszczególnych stopniach zasilania, według planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wartości poboru mocy, w odniesieniu do przedmiotowego obiektu, w poszczególnych dniach w następujący sposób:

1. 10sierpnia 2015 r. łącznie 7,8656 (MW w godzinie);

2. 11sierpnia 2015 r. łącznie 2,2238 (MW w godzinie);

3. 12sierpnia 2015 r. łącznie 0,9762 (MW w godzinie);

Łączna wartość przekroczenia wyniosła 11,0656 MW w godzinie

(k 3-4 akt adm.)

Pismem z dnia 25 maja 2017 r. Prezes URE zawiadomił Odbiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej wzywając go jednocześnie do zajęcia stanowiska w sprawie, tj. w szczególności do złożenia wyjaśnień dotyczących powodów niedostosowania się przez Odbiorcę do wprowadzonych ograniczeń, a także nadesłania kopii wszelkich dokumentów mogących stanowić dowód w sprawie. W szczególności Odbiorca został wezwany do ustosunkowania się do przekazanych mu informacji otrzymanych przez Prezesa URE od (...) wskazujących na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. (k. 1-2 akt adm.)

Pismem z dnia 12 czerwca 2017 r, Odbiorca przedstawił Prezesowi URE swoje wyjaśnienie wraz z dokumentami, do których nadesłania wzywano. (k. 9-10akt adm.)

Na wezwanie Prezesa URE, przy piśmie z dnia 28 marca 2018 roku odbiorca złożył ostateczny rachunek zysków i strat za 2017 rok. (k. 70-73 akt adm.)

Pismem z dnia 11 czerwca 2018 r. zawiadomiono Odbiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w niniejszej sprawie i poinformowano o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego pisma z jednoczesnym pouczeniem, że niezapoznanie się w powyższym terminie z aktami sprawy zostanie uznane za rezygnację z możliwości wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego . (k. 77 akt adm.)

Odbiorca w 2017 roku osiągnął przychód (...) zł. (k. 72-73 akt adm.)

W dniu 27 czerwca 2018 roku Prezes URE wydał decyzję Nr (...) (k. 83-90 akt adm.)

W dniu 31 marca 2019 roku (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. została przeniesiona na nabywcę: (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., poprzez przeniesienie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 ¹ k.c. (wyciąg z aktu notarialnego, odpis z KRS k. 83-91)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów, w tym zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

W treści odwołania powód twierdził, iż nie zaistniały przesłanki na nałożenia kary na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e., gdyż przepis ten odnosi się wprost do art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3 p.e., natomiast przedmiotowe ograniczenia zostały wprowadzone na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 p.e.

Powyższe twierdzenie powoda jest niezasadne.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne w przypadku zagrożenia:

1) bezpieczeństwa energetycznego Rzeczypospolitej Polskiej polegającego na długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo - energetycznym,

2) bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej,

3) bezpieczeństwa osób,

4) wystąpieniem znacznych strat materialnych

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła. Zgodnie natomiast z ust. 6 Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wprowadzania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla gospodarki i funkcjonowania państwa, w szczególności zadania wykonywane przez tych odbiorców; zaś zgodnie z ust. 7, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw energii, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej i ciepła, w przypadku wystąpienia zagrożeń, o których mowa w ust. 1.

Dalej wskazać należy, iż zgodnie z art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne, w przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego może wprowadzić ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin. Z treści powyższego przepisu wynika, iż w przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii do kompetencji OSP na mocy tej ustawy należało wprowadzenie ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii, na okres nie dłuższy niż 72 godziny. W dalszej kolejności ustawodawca przewidział, w treści art. 11d ust. 3 tej ustawy, iż w okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operatorzy systemu elektroenergetycznego mogą wprowadzać ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia. Należy wskazać przy tym, iż art. 11 c jak również art. 11 d ustawy – Prawo energetyczne jest wynikiem implementacji postanowień dyrektywy 2005/89 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. dotyczącej działań na rzecz zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i inwestycji infrastrukturalnych. Przyczyną powołania powyższych przepisów jest zatem dalsze doprecyzowanie działań jakie powinien podjąć OSP w związku z zaistnieniem (powstaniem i występowaniem) zagrożenia bezpieczeństwa dostawy energii Elektrycznej, jednym z nich jest wprowadzenie przedmiotowych ograniczeń, do których powód powinien był się zastosować. Okoliczność, iż doprecyzowanie okresu na jaki OSP może wprowadzić przedmiotowe ograniczenia zostało zawarte treści art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne, nie oznacza, iż nie zostały one wprowadzone na podstawie art. 11d ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne. Treść przedmiotowych regulacji prawnych tj. art. 11 c ust. 2 pkt 2 i 11 d ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne pozostaje w ścisłym związku, albowiem dopiero łączna ich treść określająca podstawę do wprowadzenia ograniczenia przez OSP okresie występowania zagrożenia tj. art. 11 d ust. 3 oraz określająca możliwy okres, czemu służy art. 11c ust. 2 pkt 2, którego stosowanie jest możliwe już w sytuacji powstania zagrożenia, umożliwia skuteczne wprowadzenie przedmiotowego ograniczenia przez OSP, tj. w ściśle organicznym czasie i na ściśle określnym terytorium. Niewątpliwe zaś fakt „występowania zagrożenia” wynika wprost z treści komunikatu OSP, w którym stwierdził „wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej”. W świetle powyższego OSP, w myśl powyższych regulacji prawnych posiadała kompetencję do wprowadzenia przedmiotowych ograniczeń w poborze energii w myśl art. 11d ust. 3, zaś okres i zakres terytorialny ich obowiązywania, zgodnie z treścią art. 11c ust.2 pkt 2 powołanej ustawy wprowadzono od godziny 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 roku z informacją o zgłoszonej konieczności wprowadzenia dalszych ograniczeń w trybie art. 11 ust. 7 ustawy – Prawo energetyczne. Jak już bowiem wskazano, OSP mogło wprowadzić przedmiotowe ograniczenia do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust.7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin. Wskazać przy tym należy, iż jedynie realizacja działań z zachowaniem przedstawionej wyżej kolejności umożliwiała uzyskanie podstawowego celu powołanej ustawy, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego w kraju.

W świetle powyższego nieuzasadnione jest wnioskowanie powoda, iż wprowadzenie przez OSP przedmiotowych ograniczeń w czasie „wystąpienia zagrożenia” tj. na podstawie art. 11d. ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne, którego okres i zakres terytorialny został określony zgodnie z wymogami art. 11c ust. 2 pkt 2 powoduje zwolnienie z odpowiedzialności, o której mowa w treści art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy – Prawo energetyczne.

Bezsporna była okoliczność, iż powód nie należy do kręgu podmiotów, które w myśl §6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz.U. z 2007r., Nr 133, poz. 924), podlegają ochronie przed wprowadzanymi ograniczeniami.

Zgodnie z treścią art. 56 ust. 3a ustawy – Prawo energetyczne karze pieniężnej podlega ten, kto nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3. Z powyższego wynika, iż zastosowanie względem powoda sankcji zależy od wypełnienia przez powoda dyspozycji z cytowanego wyżej przepisu, w postaci niestosowania się do ograniczeń w poborze energii. Nie ulega zatem kwestii, iż ustaleniu powyższego służy „plan ograniczeń”, o którym mowa w treści §8 wskazanego wyżej rozporządzenia.

Powód oparł odwołanie o zarzut dotyczący nieprawidłowości dokonanych przez pozwanego ustaleń w przedmiocie niedostosowania się przez powoda do wprowadzonych ograniczeń w poborze energii w dniach 10, 11, 12 sierpnia 2015 roku i przekroczenia przez powoda dopuszczalnego wówczas poboru mocy w łącznej wysokości 11,0656 MW w godzinie, gdyż plan ograniczeń przesłany w dniu 31 lipca 2014 roku (k. 47 akt adm.), został opracowany według poprzedniej wartości mocy umownej i nie został zaktualizowany, po zawarciu aneksu Nr 4 z dnia 13 marca 2015 roku, obowiązującego od marca 2015 roku (k. 37 akt adm.).

W odpowiedzi na powyższe pozwany wskazał, że w czasie wprowadzonych ograniczeń w sierpniu 2015 roku, powoda wiązał plan ograniczeń przesłany do powoda w dniu 31 lipca 2014 roku, który zgodnie z rozporządzeniem obowiązywał powoda do dnia 31 sierpnia 2015 roku. Zdaniem pozwanego, powód nie kwestionował przyjętych w tym planie wartości, w czasie jego sporządzania, ani też po jego przesłaniu w dniu 31 lipca 2014 roku. W ocenie pozwanego, w związku z tym powód zobowiązany był do uwzględnienia dotychczasowego planu ograniczeń, pomimo braku jego aktualizacji w związku z zawarciem w dniu 13 marca 2015 aneksu do umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej.

Zgodnie z treścią z §8 ust. 1 wskazanego Rozporządzenia operatorzy oraz przedsiębiorstwa energetyczne opracowują plany wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 11 ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne. Zgodnie natomiast z treścią ust. 2, plany ograniczeń dla energii elektrycznej określają wielkości maksymalnego poboru tej energii dla poszczególnych odbiorców i stopni zasilania. Plany te podlegają corocznej aktualizacji w terminie do dnia 31 sierpnia. Zgodnie z treścią ust. 3, plany ograniczeń i ich aktualizacje, o których mowa w ust. 2, podlegają uzgodnieniu z:

1) Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki - jeżeli są opracowywane przez operatorów systemu przesyłowego elektroenergetycznego;

2) właściwym operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego - jeżeli są opracowywane przez operatorów systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych lub operatorów elektroenergetycznych systemów połączonych.

W odniesieniu do wielkości planowanych ograniczeń powołania wymaga treść §9 wspominanego rozporządzenia. Zgodnie z jego treścią, wielkości planowanych ograniczeń w poborze energii elektrycznej, ujęte w planach ograniczeń, określa się w stopniach zasilania od 11 do 20, przy czym:

1) 11 stopień zasilania określa, że odbiorca może pobierać moc do wysokości mocy umownej określonej w umowach, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 ustawy;

2) stopnie zasilania od 12 do 19 powinny zapewniać równomierne obniżanie mocy elektrycznej pobieranej przez odbiorcę;

3) 20 stopień zasilania określa, że odbiorca może pobierać moc do wysokości ustalonego minimum, niepowodującego zagrożeń i zakłóceń, o których mowa w § 3 ust. 4.

Z treści powyższego wynika przede wszystkim, że za opracowanie planu ograniczeń jak i jego aktualizację odpowiedzialny jest operator oraz przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie zaopatrzenia w ciepło. Plany ograniczeń i ich aktualizacje podlegają uzgodnieniu z Prezesem URE i właściwym operatorem. Z tego wypływa wniosek, iż o ile możliwa i wskazana była współpraca z odbiorcą energii, czyli powodem na etapie opracowania planu ograniczeń, to podmiotem odpowiedzialnym za jego opracowanie oraz aktualizację był operator, a następnie wraz z nim również pozwany Prezes URE był odpowiedzialny za uzgodnienie planu i aktualizacji. Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, że w czasie wprowadzonych ograniczeń powoda wiązała nowa wartość mocy umownej dla obiektu odbiorcy, gdyż została zwiększona do poziomu 3000 kW. Pomimo zawarcia przedmiotowego aneksu z powodem, operator nie opracował aktualizacji dotychczasowego planu ograniczeń (k. 64 akt adm.). (...) wskazał bowiem, że: (...) potwierdza, że w trakcie trwania ograniczeń w sierpniu 2015 r. moc umowna dla obiektu wynosiła 3000 kW, zgodnie z Aneksem nr 4 z dnia 13 marca 2015 roku. Informujemy, że w związku z tą zmianą nie sporządzono aktualizacji planu na okres od dnia 1 września 2014 roku do dnia 31 sierpnia 2015 r.”. Z planu ograniczeń (k. 47 akt adm.) bezsprzecznie wynika, iż „plan ograniczeń oparty jest na zapisach w umowie dotyczących mocy umownej i mocy bezpiecznej, które wynoszą: moc umowna: 1,560 MW, moc bezpieczna: 0,500 MW”. W konsekwencji, w dniach 10,11,12 sierpnia 2015 roku plan ograniczeń pochodzący z dnia 31 lipca 2014 roku zawierał wartości niezgodne z nowym brzmieniem umowy, w myśl aneksu Nr 4, jako obowiązującego od marca 2015 roku, a zatem wbrew treści §9 rozporządzenia. Powyższe jest o tyle istotne, że w myśl cytowanego wyżej §9 rozporządzenia, wielkości planowanych ograniczeń zawarte w planach ograniczeń określa się z uwzględnieniem wysokości mocy umownej określonej w umowie, przy 11 stopniu zasilania, zwłaszcza ,iż stopnie zasilania od 12 do 19 (które według zbiorczego zestawienia były wprowadzone w dniach 10, 11, 12 sierpnia 2015 roku – k. 3-4 akt adm.) powinny zapewniać równomierne obniżanie mocy elektrycznej pobieranej przez odbiorcę, jak również wartość minimalnej mocy umownej przy 20 stopniu zasilania. Z tego względu, plan ograniczeń z dnia 31 lipca 2014 roku, nie mógł być przyjęty za podstawę ustaleń w przedmiocie przekroczenia poboru energii przez powoda w dniach 10,11,12 sierpnia 2015 roku, gdyż był niezgodny z treścią §9 rozporządzenia, albowiem zawierał wartość niewskazaną w umowie, o treści obowiązującej od marca 2015 roku. Z tego też względu, niewystarczające było, wskazane w treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji, następujące działanie: „ Stąd, dla ustalenia ewentualnego przekroczenia w 11 stopniu zasilania (i wartości ewentualnej kary) Prezes URE przyjął wartość mocy umownej z Aneksu Nr 4 do umowy (obowiązującej w okresie 10-31 sierpnia 2015r.) zawierającą wyższą wartość ograniczeń niż w planie ograniczeń” (k.12v). Powyższe nie może być uznane za prawidłowe, gdyż w dniach 10,11,12 sierpnia 2015 roku wprowadzone były różne stopnie ograniczeń: 20 i 19 w dniu 10 sierpnia 2015 roku; 11, 19, 17 i 15 w dniu 11 sierpnia 2015 roku; 11, 16 w dniu 12 sierpnia 2015 roku.

Z powyższego wynika, iż plan ograniczeń z dnia 31 lipca 2014 roku, nie mógł być przyjęty za podstawę ustaleń w przedmiocie ewentualnego przekroczenia przez powoda ograniczeń w dniach 10, 11, 12 sierpnia 2015 roku. Za powyższym przemawia również okoliczność, iż zgodnie z treścią Aneksu nr 4 z dnia 13 marca 2015 r. podwyższono (a nie obniżono) wartość mocy umownej na rzecz powoda. Plan ograniczeń, w przypadku wprowadzonych ograniczeń, w odniesieniu do obiektu powoda powinien zatem służyć możliwości dostosowania się do tych ograniczeń, bez powodowania zagrożeń o których mowa w treści § 3 ust. 4 rozporządzenia. Nieuprawnione było zatem twierdzenie pozwanego, iż pomimo zwiększenia wartości umownej, powód zobowiązany był do dostosowania się do planu ograniczeń opracowanego według poprzedniej wartości dotyczących mocy umownej. Pomimo bowiem podnoszonego przez pozwanego faktu, że strony umowy nie zwiększyły wartości mocy bezpiecznej, to niewątpliwe strony dokonały zwiększenia wartości mocy umownej, która wpływa na wartość ograniczeń przy pozostałych stopniach zasilania, tj. stopnie zasilania od 12 do 19. Jak zaś już wskazano, za opracowanie planu ograniczeń i jego aktualizację wobec nowych wartości wskazanych w umowie, odpowiedzialny był operator w uzgodnieniu z pozwanym, a nie powód. Na powyższe wskazuje również okoliczność, że z uwagi na datę zwarcia Aneksu nr 4 , tj. 13 marca 2015 roku, możliwe było opracowanie aktualizacji planu ograniczeń, z uwagi na 30 dniowy termin zapoznania odbiorcy z nowym planem ograniczeń, o którym mowa w treści §11 rozporządzenia.

W świetle powyższego pozwany niezasadnie przyjął, iż powód nie dostosował się do ograniczeń w dniach 10,11,12 sierpnia 2015 roku. W konsekwencji, brak było podstaw do nałożenia na powoda kary pieniężnej, wskazanej w pkt 2 decyzji. Za powyższym przemawia również okoliczność, iż pozwany dokonał wymiaru kary ustalonej wprost proporcjonalnie do wartości ustalonego przez pozwanego przekroczenia. Tym samym, zarzut dokonania niewłaściwej oceny okoliczności faktycznych, podniesiony przez powoda okazał się uzasadniony.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³§2 k.p.c. uchylił zaskarżoną decyzję.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265). Na koszty procesu po stronie powoda złożyły się: opłata od odwołania w wysokości 100,00 zł, opłata skarbowa w kwocie 17,00 zł oraz koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł.

Sędzia SR (del.) Jolanta Stasińska