Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 199/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I

A. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony w okresie od 18 kwietnia 2020 r. do 15 stycznia 2021 r. w C. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego w kwocie łącznej 300 zł miesięcznie na rzecz syna S. B. wynikającego z wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 12 marca 2009 r. o sygn. akt III RC 38/09, czym naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, a powstała zaległość stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych.

Swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 209 § 1a k.k.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B.

I

I

Sąd uznał, że karą adekwatną do wagi popełnionego czynu i wysokiego stopnia jego społecznej szkodliwości będzie kara 2 lat ograniczenia wolności, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary opisane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Tak ukształtowana kara jest odpowiednia do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwość czynu, jednocześnie nie przekraczając ich ponad miarę.

Przepis art. 209 § 1a k.k. przewiduje trzy rodzaje kar: grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności w wymiarze od 1 miesiąca do 2 lat.

Wybierając rodzaj kary Sąd miał na uwadze, iż wobec sprawcy przestępstwa niealimentacji zasadniczo należy w pierwszej kolejności rozważyć stosowanie kary wolnościowej, pozwalającej na regulowanie zobowiązań alimentacyjnych.

Okoliczności łagodzące:

- oskarżony przyznał się do winy,

- okres niealimentacji obejmuje niecały rok,

- poprawa zachowania oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, który zmienił swoją postawę, po opuszczeniu zakładu karnego znalazł pracę (co prawda dorywczą) i wreszcie zaczął dokonywać wpłat tytułem alimentów na rzecz syna.

Okoliczności obciążające:

- wysoka społeczna szkodliwość czynu,

- uprzednia karalność, w tym trzykrotnie z art. 209 k.k.

Faktem jest, że oskarżony nie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego pomimo orzeczenia wobec niego za wcześniej popełnione przestępstwa kar o charakterze wolnościowym i izolacyjnym. Niemniej jednak będące obecnie przedmiotem osądu przestępstwo oskarżony popełnił jeszcze przed ostatnim pobytem w zakładzie karnym (wykonanie kary pozbawienia wolności w sprawie II K 262/19). Ostatni pobyt w zakładzie karnym spowodował u oskarżonego pożądaną refleksję o nieopłacalności popełniania przestępstw. W swoich wyjaśnieniach deklarował on, że teraz już na pewno zmieni swoje postępowanie, znalazł pracę i dokonał już czterech wpłat tytułem alimentów na rzecz syna.

Należy mieć na względzie to, że kara pozbawienia wolności jest z katalogu kar przewidzianych w art. 209 § 1a k.k. najbardziej dolegliwą dla sprawcy, a w kontekście nałożonych na sprawcę obowiązków alimentacyjnych wydaje się zasadne, by oskarżony podjął zatrudnienie i łożył na utrzymanie dziecka. W ocenie Sądu bardziej celowe było wymierzenie oskarżonemu kary ograniczenia wolności w maksymalnym wymiarze i pozostawanie oskarżonego na wolności po to, by wreszcie zaczął płacić alimenty, niż jego bezproduktywny pobyt w warunkach izolacji penitencjarnej. Jeśli bowiem oskarżony znów trafi do zakładu karnego, to jedynym tego skutkiem będzie utrata dopiero co znalezionego zatrudnienia i ponowne zaprzestanie płacenia alimentów.

A. B.

II

II

Dla pełnej realizacji celów kary, Sąd na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k. w zw. z art. 34 § 3 k.k. w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie syna S. B..

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Uznając, że sytuacja materialna oskarżonego nie jest zbyt dobra i że nie będzie on w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania, Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty sądowej na podstawie art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych - Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.). Ponadto Sąd nie obciążył oskarżonego kosztami postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Podstawą prawną do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu był przepis art. 624 § 1 k.p.k.

8. PODPIS

C., dnia 21 października 2021 r.

SSR Agata Makowska-Boniecka