Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 16 sierpnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – XVII Wydział, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Bogdan Gierzyński

po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2021 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z zażalenia (...) Spółki Jawnej w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wszczęcie postępowania administracyjnego

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 30 października 2019 r., znak: (...)

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od powoda (...) Spółki Jawnej w W. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Bogdan Gierzyński

Sygn. akt XVII Amz 43/20

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki postanowieniem z 30 października 2019 r., znak: (...), na podstawie art. 61a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 z późn.zm.) oraz art. 30 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2019 r., poz. 755 z późn.zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 września 2019 r., data wpływu do URE 4 października 2019 r. - złożonego przez adwokata M. C. reprezentującego (...) SPÓŁKA JAWNA (...): (...) o rozłożenie na raty kary nałożonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr(...) z dnia 25 czerwca 2019 r. postanowił odmówić wszczęcia postępowania w tej sprawie.

W uzasadnieniu postanowienia Prezes URE wskazał, iż w ocenie Organu na skutek wniesienia przez Przedsiębiorcę odwołania od decyzji (...) z dnia 25 czerwca 2019 r., Prezes URE stał się stroną prowadzonego przez SOKiK postępowania i utracił możliwość podejmowania czynności dotyczących zaskarżonej decyzji.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył G. D. Sp. j. w W. zaskarżając je w całości.

Skarżący zarzucił powyższemu postanowieniu naruszenie art. 61a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 z póź. zm., dalej jako k.p.a.) poprzez niezasadne przyjęcie, iż wniesienie odwołania od decyzji nakładającej karę pieniężną powoduje niemożliwość rozpoznania wniosku o rozłożenie jej na raty w sytuacji gdy Strona powinna móc dobrowolnie w każdym czasie uiścić karę pieniężną bez względu na złożone odwołanie.

Wobec powyższych zarzutów skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o:

1)  oddalenie zażalenia,

2)  na wypadek wyznaczenia posiedzenia przygotowawczego, zwolnienie na podst. art. 205 ⁵ § 3 k.p.c pozwanego (Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) od obowiązku stawienia się na posiedzenie przygotowawcze, gdyż z okoliczności sprawy wynika, że udział pełnomocnika pozwanego będzie wystarczający,

3)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dn. 25 czerwca 2019 r. znak: (...), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki („pozwany" lub „Prezes URE”) wymierzył spółce (...) spółka jawna z siedzibą w W. („powód" lub „przedsiębiorca") karę pieniężną w wysokości 30.000 zł. /k. 3-10 akt adm./

Od powyższej decyzji przedsiębiorca złożył odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, dalej SOKiK, zaskarżając ww. decyzję w całości. Sprawa została zarejestrowana w Sądzie pod sygnaturą akt XVII AmE 265/19 i do chwili obecnej nie została prawomocnie rozstrzygnięta.

Następnie wnioskiem z dnia 30 września 2019 r. powód, na podstawie art. 56 ust. 7a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, w związku z art. 67a § 1 pkt 2 i art. 67b § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, złożył wniosek o rozłożenie na 12 rat ww. kary pieniężnej (k. 18 - 44).

Postanowieniem z dn. 30 października 2019 r., znak:(...), Prezes URE odmówił wszczęcia postępowania w sprawie.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z dnia 10 marca 2021 r., w sprawie XVII AmE 265/19 zmienił zaskarżoną decyzje w ten sposób, że odstąpił od wymierzenia kary pieniężnej na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 25 czerwca 2019 r. Nr (...). Orzeczenie to zostało zaskarżone przez Prezesa URE, skutkiem czego nie jest prawomocne. /okoliczność znana Sądowi z urzędu/

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Z okoliczności sprawy bezspornie wynika, że od decyzji z dnia 25 czerwca 2019 r. znak: (...), w której Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wymierzył spółce (...) spółka jawna z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 30.000 zł, przedsiębiorca złożył odwołanie.

Zgodnie z przepisem art. 130 § 1 i 2 k.p.a. przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie podlega wykonaniu chyba, że decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności lub decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z mocy ustawy. W sprawie dotyczącej wymierzenia kary pieniężnej taka sytuacja nie występowała.

Wniesienie przez powoda odwołania od wskazanej wyżej decyzji w terminie skutkowało więc wstrzymaniem wykonania decyzji z dnia 25 czerwca 2019 r. znak: (...). powyższe oznacza, iż decyzja dotycząca wysokości kary pieniężnej, od której powód wniósł odwołanie, nie jest decyzją ostateczną w rozumieniu art. 154 k.p.a.

Na skutek wniesienia przez spółkę (...) spółka jawna z siedzibą w W. odwołania od decyzji o nałożeniu kary pieniężnej wszczęte zostało postępowanie przed sądem ochrony konkurencji i konsumentów. Prezes URE stał się stroną prowadzonego przed SOKiK postępowania i utracił możliwość podejmowania czynności dotyczących zaskarżonej decyzji, w tym również wszczęcia postępowania na podstawie wniosku powoda z dnia 30 września 2019 r. o rozłożenie na 12 rat kwoty stanowiącej karę pieniężną określoną przez organ regulacyjny, a złożonego przez powoda już po wniesieniu wskazanego wyżej odwołania. Wniesienie przez powoda odwołania od ww. decyzji spowodowało, iż Prezes URE utracił już możliwość wpływu na jej treść. Od daty wniesienia odwołania ocena zaskarżonej decyzji należy bowiem do właściwości sądu. Wobec tego w dacie złożenia przez powoda wniosku z dnia 30 września 2019 r. Prezes URE nie miał już możliwości wszczęcia postępowania i wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. Decyzja z dnia 25 czerwca 2019 r., z uwagi na jej zaskarżenie do SOKiK, nie jest wykonalna, aż do czasu wydania prawomocnego wyroku w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 61a § 1 k.p.a. gdy żądanie, o którym mowa w art. 61 k.p.a. (żądanie wszczęcia postępowania), zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

W okolicznościach niniejszej sprawy wniesienie przez powoda odwołania od decyzji Prezesa URE w sprawie nałożenia kary pieniężnej przed wystąpieniem przez Przedsiębiorcę z wnioskiem o rozłożenie na 12 rat nałożonej kary pieniężnej uznać należało za uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu, iż w następstwie zawisłości sprawy w sądzie organ staje się stroną sporu i nie może już, zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. na wniosek strony, wszcząć postępowania w sprawie dotyczącej zaskarżonej decyzji, która na obecnym etapie nie została prawomocnie rozstrzygnięta, albowiem od wyroku SOKiK z dnia 10 marca 2021 r., w sprawie XVII AmE 265/19 została złożona przez pozwanego Prezesa URE apelacja.

Warto w tym miejscu podkreślić, że zgodnie z treścią art. 56 ust. 6b P.e. kary pieniężne, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja Prezesa URE o wymierzeniu kary pieniężnej stała się prawomocna. Na gruncie niniejszej sprawy wobec dokonanych ustaleń, iż odwołaniem z dnia 23 lipca 2019 r. powód odwołał się od decyzji z dnia 25 czerwca 2019 r., znak: (...) sprawa została przekazana do rozpoznania przez SOKiK (XVII AmE 265/19) kara pieniężna nie jest prawomocna, a zatem nie stanowi zaległości podatkowej w myśl art. 51 § 1 o.p., gdyż nie rozpoczął się bieg terminu zapłaty, ani też nie upłynął termin na jej zapłatę.

W razie złożenia przez stronę wniosku o wszczęcie postępowania, organ administracji, po ustaleniu istnienia takiej sytuacji i stwierdzeniu, iż prowadzenie postępowania sprawie nie jest możliwe, na podstawie art.61a §1 k.p.a., powinien odmówić wszczęcia postępowania w sprawie.

W sytuacji, gdy strona wnosi wniosek, który na tym wstępnym etapie jest przedwczesny to Organ obowiązany jest odmówić wszczęcia takiego postępowania na podstawie art. 61a k.p.a.. W przypadku składania przez zobowiązanego wniosków przedwczesnych, nie należy rozstrzygać o ich zasadności bądź niezasadności, ale należy odmówić wszczęcia postępowania w żądanym zakresie, do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd. Nie jest bowiem w dacie złożenia wniosku znana ostateczna wysokość nałożonej kary, ponieważ decyzja wymierzająca karę nie jest prawomocna.

Mając powyższe na uwadze, również podniesione w zażaleniu zarzuty naruszenia art. 61a § 1 k.p.a. należało uznać za bezzasadny.

Podkreślenia wymaga, iż zaskarżonym postanowieniem Prezes URE odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku Przedsiębiorcy ze względu na występowanie przeszkód proceduralnych. Z tego względu, zdaniem Sądu, zarzut powoda dotyczący niezasadnego przyjęcia, iż wniesienie odwołania od decyzji nakładającej karę pieniężną powoduje niemożliwość rozpoznania wniosku o rozłożenie jej na raty w sytuacji gdy Strona powinna móc dobrowolnie w każdym czasie uiścić karę pieniężną bez względu na złożone odwołanie – jest zdaniem Sądu bezzasadne.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Sąd Okręgowy wobec braku podstaw do uwzględnienia, oddalił zażalenie jako bezzasadne - art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. w zw. z art. 479 ⁵⁵ k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. stosowanie do wyniku sporu przyjmując, że na koszty należne wygrywającemu sprawę - Prezesowi URE, złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265).

Sędzia SO Bogdan Gierzyński