Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 39/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. J.

K. P. (1)

K. M.

K.

K. P. (1)

- oskarżone uznano za winne popełnienia czynu zarzucanego im w punkcie I z tym, że przyjęto iż czyn został popełniony w okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku; łączna wartość szkody wyniosła 2.025.290,64 zł. i stanowiła mienie znacznej wartości; kwota wypłaty z dnia 15 stycznia 2019r., dokument kasowy KW (...) z rachunku J. U. wynosiła 30.000 zł.; wypłata kwoty 20.000 zł. z rachunku M. C. (1), dokument kasowy KW (...) miała miejsce 30 października 2013r.; wypłata kwoty 29.000 zł. z rachunku M. C. (2), dokument kasowy KW (...) miała miejsce 13 stycznia 2017r. oraz wyeliminowano z opisu czynu stwierdzenia „K. S., M. S. (1)” a także „ w dniu 17.03.2015 r. dokonały wypłaty kwoty 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...) z rachunku członka Kasy A. C.”, czym oskarżone wyczerpały dyspozycję art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 287§1 kk, art. 270§1 kk, art. 271§1 i §3 kk, art. 276§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk w zw. z art. 65§1 kk

- w miejsce czynu zarzucanego w punkcie II oskarżone uznano za winne tego, że w dniach 9 i 10 czerwca 2017 roku w O., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzieliły innej osobie ( co do której toczy się odrębne postępowanie karne) pomocy w dokonaniu oszustwa i wyłudzeniu kwoty 7.299,59 zł. z tytułu pożyczki Nr (...) udzielonej w kwocie 10.000 zł. przez (...) Kasę (...) S. z siedzibą w G. na dane M. W. w ten sposób, że będąc osobami uprawnionymi do wystawienia dokumentów poświadczyły nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w dokumentacji dotyczącej przyznania wskazanej wyżej pożyczki w ten sposób, że A. J. pełniąca funkcję kierownika oddziału (...)-u w O. i K. P. (1) będąca starszym opiekunem finansowym w/w oddziału poświadczyły swoimi podpisami własnoręczność podpisu M. W. na deklaracji członkowskiej z dnia 9 czerwca 2017 roku i umowie pożyczki z dnia 10 czerwca 2017 roku, K. K. (1) będąca doradcą finansowym w/w oddziału poświadczyła swoim podpisem własnoręczność podpisu M. W. na wniosku o udzielenie pożyczki z dnia 9 czerwca 2017 roku, a nadto A. J. poświadczyła swoimi podpisami własnoręczność podpisu M. W. na oświadczeniu (...)-u o udzieleniu pożyczki z dnia 10 czerwca 2017 roku i na dyspozycji wypłaty kwoty 1400 zł. tytułem prowizji od udzielonej pożyczki, wiedząc, że w rzeczywistości podpisy na wskazanych wyżej dokumentach nie zostały złożone przez M. W., tylko inną osobę i swoim zachowaniem ułatwiły tej osobie wyłudzenie wskazanej wyżej kwoty 7.299,59 zł., wypłaconej tytułem udzielonej pożyczki, na szkodę (...) im. (...) z siedzibą w G. oraz M. W., czym wyczerpały dyspozycję art. 18§3 kk w zw. z art. 286§1 kk, art. 271§3 kk w zw. z art. 11§2 kk

- oskarżoną uznano za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie III z tą zmianą iż przyjęto, że czyn został popełniony w okresie od 4 kwietnia 2012 roku do 4 grudnia 2019 roku, czym oskarżona wyczerpała dyspozycję art. 286§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie I:

A. J., K. P. (1) i K. K. (1) pracowały w (...) Kasie (...) S. z siedzibą w G. , oddział w O., ul. (...). A. J. sprawowała funkcję kierownika oddziału, K. P. (1) była starszym opiekunem finansowym i zajmowała się między innymi obsługą kasową klientów, a K. K. (1) najpierw pracowała jako starszy opiekun finansowy, a następnie jako doradca finansowy.

W okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku oskarżone w ramach wspólnych bezprawnych działań dokonały nieuprawnionych wypłat środków pieniężnych należących do członków Kasy bez ich zgody i wiedzy w łącznej kwocie 2.025.290,64 zł.

Były to następujące wypłaty:

1)  z rachunku M. C. (1):

- w dniu 25 sierpnia 2012 r. kwota 59.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 października 2013r. kwota 20.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 28 maja 2014r. kwota 170.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 17 czerwca 2014r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 17 grudnia 2014r. kwota 56.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 grudnia 2014r. kwota 1.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 grudnia 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 stycznia 2015r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 31 stycznia 2015r. kwota 14.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 14 lutego 2015r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 21 lutego 2015r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 maja 2015r. kwota 14.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 lipca 2015r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 22 lipca 2015r. kwota 33.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 7 listopada 2015r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 12 czerwca 2014r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 4 sierpnia 2017r. kwota 59.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 marca 2017r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 18 marca 2017r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 31 października 2016r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 5 listopada 2016r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 27 grudnia 2016r. kwota 43.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 16 marca 2018r. kwota .59.800 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 28 marca 2014r. kwota 160.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 27 czerwca 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 lipca 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 lipca 2014r. kwota 18.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 października 2016r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 września 2019r. kwota 45.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 12 marca 2016r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 14 maja 2016r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 5 października 2016r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 18 lutego 2017r. kwota 9.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 3 marca 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 11 marca 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 22 maja 2017r. kwota 2.400 zł. brak dokumentu kasowego KW ,

- w dniu 22 maja 2017r. kwota 1.800 zł. brak dokumentu kasowego KW,

- w dniu 28 września 2017r. kwota 1.200 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

2) z rachunku M. C. (2):

- w dniu 11 sierpnia 2014r. kwota 7.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 sierpnia 2014r. kwota 15.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 października 2014r. kwota 15.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 28 października 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 1 sierpnia 2014r. kwota 17.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 27 sierpnia 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 sierpnia 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 2 września 2014r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 września 2014r. kwota 20.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 20 września 2014r. kwota 19.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 26 września 2014r. kwota 10.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 13 stycznia 2017r. kwota 29.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 7 lutego 2017r. kwota 25.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 marca 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 kwietnia 2017r. kwota 6.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 24 kwietnia 2017r. kwota 6.800 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

3) z rachunku M. J. (1):

- w dniu 29 kwietnia 2019r. kwota 12.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 21 maja 2019r. kwota 40.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

4) z rachunku M. J. (2):

- w dniu 5 grudnia 2016r. kwota 6.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

5) z rachunku A. C.:

- w dniu 22 lutego 2018r. kwota 800 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 3 lipca 2018r. kwota 50.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 12.033,06 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 21.075,96 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 3.890,98 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 24 października 2018r. kwota 3.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 8 listopada 2018r. kwota 1.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 września 2019r. kwota 4.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 23 października 2019r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 21 marca 2014r. kwota 10.600 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 czerwca 2017r. kwota 24.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 26 czerwca 2018r. kwota 1.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 4 lipca 2018r. kwota 2.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 19 listopada 2018r. kwota 2.600 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

6) z rachunku I. N.:

- w dniu 30 września 2019r. kwota 50.021,85 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

7) z rachunku Z. P.:

- w dniu 21 maja 2019r. kwota 50.155,45 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 września 2019r. kwota 209.690,77 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

8) z rachunku C. S.:

- w dniu 26 października 2017r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 7 listopada 2017r. kwota 4.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 lutego 2018r. kwota 260 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 23 listopada 2017r. kwota 2.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

9) z rachunku J. U.:

- w dniu 22 listopada 2018r. kwota 36.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 15 stycznia 2019r. kwota 30.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 24 stycznia 2019r. kwota 35.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 9 września 2019r. wpłata kwoty 51.800 zł. nr dokumentu kasowego KP 33,

10) z rachunku D. P.:

- w dniu 29 sierpnia 2018r. kwota 20.234,33 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

11) z rachunku J. W. (2):

- w dniu 30 sierpnia 2018r. kwota 17.221,07 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 30 sierpnia 2018r. wpłata kwoty 7.000 zł. nr dokumentu kasowego KP 307,

- w dniu 11 września 2018r. kwota 7.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

12) z rachunku M. L.:

- w dniu 27 września 2018r. kwota 16.907,17 zł. nr dokumentu kasowego KW (...),

- w dniu 22 listopada 2019r wpłata. kwoty 17.000 zł. nr dokumentu kasowego KP 306,

- w dniu 24 stycznia 2019r. kwota 5.000 zł. nr dokumentu kasowego KW (...).

Pomysłodawcą tego przestępczego procederu była A. J.. Bezpośrednich wypłat pieniędzy z rachunków członków Kasy dokonywały K. P. (1) i K. K. (1). Takich wypłat dokonywała również A. J., ponieważ znała hasła dostępu do stanowisk kasowych, przy czym w praktyce oddziału zdarzało się, że A. J. pod nieobecność kasjera na jego danych użytkownika dokonywała operacji finansowych. Wypłaty pieniędzy wymagały dodatkowo akceptacji drugiego pracownika ze szczególnymi uprawnieniami, które miały A. J. i K. K. (1). Obie oskarżone dokonywały autoryzacji bezprawnych wypłat z rachunków członków Kasy bez ich obecności. Nadto oskarżone udostępniały sobie nawzajem piny do kart autoryzacyjnych. K. K. (1) udostępniała swoją kartę z pinem najczęściej K. P. (1). Gdy sama dokonywała wypłaty pieniędzy, to o autoryzację najczęściej prosiła A. J., która wiedziała o bezprawności takich wypłat. Pracownikami uprawnionymi do autoryzacji transakcji były również B. L. (2) i K. P. (2). Zdarzało się, że były one proszone przez oskarżone o autoryzację wypłat, przy czym pracownicy ci nie mieli świadomości, że autoryzacja dotyczy bezprawnych wypłat.

Wypłacone przez oskarżone pieniądze były zanoszone do pokoju kierowniczki, nie objętego monitoringiem i tam chowane do torebek. K. P. (1) lub K. K. (1) dokonywały poszczególnych wypłat pieniędzy tylko dla siebie lub tylko dla kierowniczki albo wypłaconymi pieniędzmi dzieliły się dwie lub wszystkie oskarżone. Jak już wyżej wskazano, A. J. także dokonywała wypłat pieniędzy. Członkowie Kasy nic nie wiedzieli o wypłatach dokonywanych z ich rachunków. Oskarżone podrabiały ich podpisy na dokumentach kasowych KW, przy czym niektóre z tych dokumentów zostały przez nie usunięte. Uruchamiały bez wiedzy klientów umowy o linie pożyczkowe i dokonywały fikcyjnych księgowań w systemie na rachunkach klientów. Pieniądze wypłacały przede wszystkim z rachunków osób, które nie interesowały się stanem swojego konta ze względu np. na wiek lub nie miały do niego dostępu elektronicznego. W systemie informatycznym dokonywały zmian adresów członków Kasy i na te adresy była wysyłana korespondencja, co powodowało, że klienci nie wiedzieli jaki jest stan środków pieniężnych na ich rachunkach lub wpisywały w systemie zastrzeżenie o treści nie wysyłania sald.

W celu ukrycia niedoboru gotówki w kasie były sporządzane na koniec dnia fikcyjne raporty kasowe potwierdzające zgodność stanu środków pieniężnych ze stanem faktycznym kasy. W razie niezapowiedzianych kontroli w oddziale, oskarżone dokonywały fikcyjnych operacji aby stan kasowy był zgodny z faktyczną ilością gotówki w kasie,, tzn. np. tylko w systemie informatycznym wypłacały gotówkę z konta danego klienta, a po kontroli operacje te były z powrotem anulowane.

W dniach od 23 do 30 października 2019 roku i od 4 listopada do 6 grudnia 2019 roku została przeprowadzona w oddziale w O. szczegółowa kontrola, która ujawniła powyżej opisane nieprawidłowości.

Wypłacone przez oskarżone bezprawnie pieniądze z rachunków członków Kasy zostały im zwrócone na konta przez (...) im. (...) z siedzibą w G..

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie II:

W dniu 9 czerwca 2017 roku B. L. udała się do oddziału(...) Kasy (...) F. S. w O. przy ulicy (...). Chciała uzyskać pożyczkę, ale okazało się, że nie posiada zdolności kredytowej. Wtedy A. J. pełniąca funkcję kierownika wyżej wymienionego oddziału zaproponowała aby wzięła pożyczkę na kogoś z rodziny. B. L. (1) postanowiła zaciągnąć pożyczkę na dane swojej matki M. W., która już wtedy była osobą starszą ( (...) lat), schorowaną i samodzielnie nie poruszającą się.

Tego samego dnia B. L. (1) złożyła deklarację członkowską na dane swojej matki i w miejscu „podpis członka kasy” podpisała się imieniem i nazwiskiem swojej matki (...). Pod treścią deklaracji podpisy złożyły jako pełnomocnicy A. J. i K. P. (1).

W tym samym dniu złożyła również wniosek o przyznanie pożyczki w kwocie 10.000 zł. na dane swojej matki wraz z zaświadczeniem ZUS-u o wysokości emerytury osiąganej przez matkę.

Pod treścią wniosku podpisała się danymi (...). Wniosek ten przyjęła od niej K. K. (1), która złożyła swój podpis w miejscu „ Własnoręczność podpisu Wnioskodawcy potwierdzam”.

Następnego dnia, tj. 10 czerwca 2017 roku B. L. (1) ponownie stawiła się w oddziale (...)-u. Podpisała wtedy danymi matki (...) oświadczenie (...)-u, z którego wynikało, że udzieli pożyczki w kwocie 10.000 zł. ze spłatą w 59 ratach.

A. J. złożyła swój podpis w miejscu „własnoręczność podpisu wnioskodawcy potwierdzam”. W dniu 10 czerwca 2017 roku została zawarta umowa pożyczki Nr (...) na podstawie której (...)Kasa (...) F. S. z siedzibą w G., reprezentowana przez A. J. i K. P. (1), udzieliła M. W. pożyczki w kwocie 10.000 zł. na cel konsumpcyjny, na okres do 15 maja 2022 roku. Podpisy pod treścią umowy złożyły: w imieniu Kasy – A. J. i K. P. (1), natomiast dane pożyczkobiorcy podrobiła B. L. (1) składając podpis w brzmieniu (...).

B. L. (1) podpisała danymi matki (...) również dyspozycję wypłaty przelewem kwoty 1400 zł. tytułem prowizji od udzielonej pożyczki, przy czym dyspozycję tę jako przedstawiciel Kasy podpisała A. J.. Całkowita kwota pożyczki wynosiła 7.299,59 zł. po odliczeniu kosztów związanych z jej uzyskaniem – m. inn. prowizji we wskazanej wyżej kwocie 1400 zł. i opłaty za ubezpieczenie kredytu w wysokości 975,01 zł. Wypłacono ją B. L. (1).

M. W. nic nie wiedziała o zaciągnięciu pożyczki przez córkę na jej dane osobowe. Pożyczka ta nie została spłacona przez B. L. (1). M. W. zmarła w dniu 9 czerwca 2020 roku.

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie III:

W dniu 25 września 2008 roku Z. B. zawarła w (...) Kasie (...) S. z siedzibą w G., oddział w O. umowę o kartę płatniczą(...) nr (...) na kwotę 2.000 zł.. Linia pożyczkowa umożliwiała wielokrotne zadłużanie się w ciężar rachunku do kwoty 2.000 zł. zwanej limitem. Do czasu spłaty zadłużenia z tytułu umowy, każda wpłata na rachunek podlegała zaliczeniu na poczet spłaty zadłużenia. Spłata części lub całości zadłużenia powodowała odpowiednie podwyższenie kwoty, jaką pożyczkobiorca w ramach limitu mógł dysponować. W dniu 4 kwietnia 2012 roku część środków z zobowiązania nr (...) w wysokości 1.748,61 zł. zostało zaksięgowanych na linię pożyczkową (...). Linia pożyczkowa nie została zamknięta w systemie informatycznym Kasy, nie została spłacona, co umożliwiało dalszą wypłatę środków z wyżej wymienionej linii w ramach przyznanego limitu. W rzeczywistości zadłużenie zostało spłacone w całości przez Z. B.. Jednakże K. P. (1) pracująca w oddziale Kasy w O. jako starszy opiekun finansowy bez wiedzy i zgody Z. B. korzystała z tej linii pożyczkowej i dokonywała wypłat pieniędzy. W efekcie tych działań spowodowała zadłużenie na koncie Z. B., które na dzień 4 grudnia 2019 roku wynosiło 1.720,95 zł., co wykazała kontrola przeprowadzona w oddziale (...)-u

W dniu 30 grudnia 2019 roku (...) dokonał zwrotu powyższej kwoty na rachunek Z. B. i linia pożyczkowa została zamknięta.

zeznania T. B.

protokoły kontroli wraz z dokumentacją finansową

zeznania

T. B.

M. S. (2)

J. Ś.

B. S.

wyjaśnienia oskarżonych: K. P. (1)

K. K. (1)

zeznania świadków: M. S. (2) J. B. S. A. D.

pismo (...)-u

opinie z zakresu pisma ręcznego

wyjaśnienia K. P. (1)

dokumentacja

opinia z zakresu pisma ręcznego

wyjaśnienia B. L. (1)

zeznania M. W.

skrócony odpis aktu zgonu

umowa o kartę płatniczą (...)

zeznania Z. B.

wyjaśnienia K. P. (1)

protokół kontroli

344-349

22-170, 180-290, (...), 1520-1530, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...),

344-349

358-361

(...)- (...)

2270- (...)

850-852, 3240- (...)

866-870, (...)-3120

358-361

(...)- (...)

2270- (...)

(...)- (...)

(...)

(...)- (...), (...)- (...)

(...)- (...)

(...), (...)-1370

(...)

(...)

(...)- (...)

3350

291-294

507-510

(...)- (...)

184

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

- odnośnie czynu zarzucanego w pkt I :

Dowody w postaci zeznań kierownika regionalnego (...) im. (...) w G. T. B., wyniki kontroli przeprowadzonej w oddziale jednostki w O. przez uprawnionych pracowników i ich zeznania w połączeniu z zeznaniami pokrzywdzonych członków Kasy, opiniami z zakresu pisma ręcznego, zeznaniami pracowników oddziału w O. i częściowo wyjaśnieniami oskarżonych doprowadziły Sąd do uznania winy oskarżonych w zakresie czynu przypisanego w pkt 1 wyroku za udowodnioną.

Kontrola w oddziale (...)-u w O. została przeprowadzona w oparciu o analizę systemu informatycznego (...), analizę dokumentów kasowych (KW, KP), analizę dostępnych zapisów z monitoringu, wyjaśnienia pracowników a także członków Kasy. Wynika z niej, że oskarżone działając wspólnie w okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku dokonywały nieuprawnionych wypłat środków pieniężnych należących do członków Kasy bez ich wiedzy i zgody. Wybierały rachunki osób nie interesujących się na bieżąco stanem swoich środków. Aby osoby te nie dowiedziały się o tych działaniach, dokonywały w systemie informatycznym zmian ich adresów korespondencyjnych, często podając adres zamieszkania K. P. (1) lub adres oddziału w O.. Wprowadzały także zastrzeżenia o treści „ nie wysyłać sald”, co powodowało, że klienci nie otrzymywali w ogóle informacji o stanie konta. Sposoby działań oskarżonych zostały przedstawione w stanie faktycznym sprawy.

Kontrolujący zapoznali się z dostępnym zapisem monitoringu, obejmującego swoim zasięgiem dwa stanowiska kasowe, stanowiska obsługi klientów na sali oraz pomieszczenie VIP. Analiza monitoringu potwierdziła, że oskarżone dokonywały wypłat pieniędzy bez obecności członków Kasy w oddziale, co było niedopuszczalne.

Sąd uznał za nie budzące wątpliwości zarówno wyniki kontroli jak i zeznania kierownika regionalnego jednostki T. B. oraz kontrolujących jednostkę M. S. (2), J. Ś., B. S., A. D..

Pokrzywdzeni członkowie Kasy M. C. (1), M. C. (2), A. C., Z. P., C. S., I. N., J. U., D. P., J. W. (1), M. L. stanowczo zaprzeczyli aby dokonywali zakwestionowanych wypłat pieniędzy i aby złożyli podpisy na okazanych im dokumentach kasowych KW. Sąd uznał ich zeznania za wiarygodne tym bardziej, że z opinii z zakresu pisma ręcznego wynika, że na dokumentach kasowych wskazanych w stanie faktycznym sprawy, podpisy członków Kasy nie zostały przez nich osobiście nakreślone, a zostały podrobione.

W kilku przypadkach biegły stwierdził, że podpisy klienta zostały wykonane przez K. P. (1) lub K. K. (1), ale w przeważającej większości nie był w stanie wskazać wykonawcy podpisu, np. ze względu na metodę naśladownictwa. Jednocześnie uznał, że parafy na drukach dokumentów kasowych w miejscu podpisu kasjera zostały w części złożone przez K. P. (1) lub K. K. (1), a w części prawdopodobnie przez K. P. (1) lub K. K. (1) lub nie można ich wykluczyć jako wykonawców tych podpisów. Powyższa opinia podlega akceptacji Sądu i nie budzi zastrzeżeń.

Oskarżone K. P. (1) i K. K. (1) złożyły szerokie wyjaśnienia na etapie postępowania przygotowawczego. Wszystkie oskarżone na rozprawie skorzystały z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odmowy udzielania odpowiedzi na pytania sądu i pozostałych stron za wyjątkiem swojego obrońcy.

K. P. (1) przyznała się częściowo do popełnienia czynu zarzucanego w pkt I, tj do przywłaszczenia pieniędzy w kwocie około 250.000 zł. Z jej wyjaśnień wynika, że pomysłodawcą przestępnego procederu była kierowniczka A. J.. Zdarzały się sytuacje, że K. P. (1) wypłacała pieniądze z kasy dla siebie, dla kierowniczki lub K. K. (1), a czasem dzieliły się tymi pieniędzmi. Zdarzało się, że K. P. (1) lub K. K. (1) wypłacały pieniądze dla A. J. z kasy bez żadnych operacji, A. J. obiecywała, że odda pieniądze, ale ich nie oddała i w kasie powstawało zadłużenie. Kierowniczka znała jej hasło dostępu do kasy i zdarzało się, że sama siadała przy jej stanowisku kasowym i na jej koncie użytkownika obsługiwała klientów. Dlatego mogły mieć miejsce takie sytuacje, że A. J. najpierw wygenerowała na jej koncie użytkownika potwierdzenia wypłat, a potem kazała jej złożyć na nich podpisy nie informując, że dotyczą transakcji bezprawnych. Jej zdaniem K. K. (1) mogła przywłaszczyć dla siebie kwotę około 300-350 tys. zł., a resztę pieniędzy przywłaszczyła A. J.. Po okazaniu dowodów wypłat KW i dowodów wpłat KP - K. P. (1) stwierdziła, że znacznej części dokumentów nie podpisywała, a nawet jeśli podpisywała, to musiało to nastąpić w sytuacji, kiedy inny pracownik bez jej wiedzy i zgody dokonywał bezprawnych transakcji na jej koncie użytkownika, przy czym miała tu na myśli A. J..

K. P. (1) przyznała, że wypłat pieniędzy z kont klientów bez ich zgody i wiedzy dokonała:

-odnośnie A. C. (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 50.000zł.), przy czym autoryzująca tę operację na jej prośbę K. P. (2) nic nie wiedziała o bezprawności transakcji, pieniądze zostały przeznaczone na pokrycie manka w kasie ze względu na kontrolę;

-odnośnie Z. P. (dowody wypłat KW (...) na kwotę 50.155,45zł. i KW (...) na kwotę 209.690,77zł.), przy czym pieniądze zostały przeznaczone na pokrycie manka w kasie z uwagi na kontrolę, obie transakcje autoryzowała K. K. (1), przy czym zarówno ona jak i A. J. wiedziały, że są to transakcje bezprawne, K. P. (1) przyznała się również do podrobienia podpisu klientki Z. P.;

–odnośnie M. C. (1):

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 10.000zł.), przy czym nie pamiętała kto podrobił podpis klienta i na co zostały przeznaczone pieniądze, K. K. (1) autoryzowała transakcję i wiedziała, że jest bezprawna,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 10.000zł.), na którym podrobiła podpis klienta, a pieniądze przywłaszczyła dla siebie,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 170.000 zł.), przy czym K. P. (1) nie miała nic wspólnego z tą operacją, a jedynie dowiedziała się od K. K. (1), że wypłaciła te pieniądze dla A. J., która przeznaczyła je na zakup mieszkania w O.;

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 30.000zł.), K. P. (1) wypłacone pieniądze przekazała w całości A. J., nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

(dowody wypłat KW (...) na kwotę 10.000zł., KW (...) na kwotę 35.000zł. i KW (...) na kwotę 45.000zł.), wypłacone pieniądze zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, nie pamiętała kto podrobił podpis klienta;

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 43.000zł), wypłacone pieniądze zostały przekazane A. J. w kwocie 40.000 zł., a kwotę 3.000 zł. K. P. (1) zatrzymała dla siebie, nie pamiętała kto podrobił podpis klienta;

(dowody wypłat KW (...) na kwotę 9.000zł., KW (...) na kwotę 5.000zł. i KW (...) na kwotę 5.000zł. ), K. P. (1) podzieliła się wypłaconymi pieniędzmi chyba z K. K. (1), nie pamiętała kto podrobił podpis klienta;

- odnośnie M. C. (2):

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 20.000zł.), wypłacone pieniądze przekazała w całości A. J., nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 19.000zł.), nie pamiętała dokładnie okoliczności transakcji i tego kto podrobił podpis klienta,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 10.000zł.), pieniądze najprawdopodobniej zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 29.000zł.) K. P. (1) podzieliła się wypłaconymi pieniędzmi z K. K. (1) i A. J., nie pamiętała kto podrobił podpis klienta,

- odnośnie I. N. (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 50.021,85zł.), wypłacone pieniądze zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, K. P. (1) przyznała, że podrobiła podpis klienta,

- odnośnie J. U.:

(dowód wypłaty KW (...) na kwotę 36.000zł.), wypłacone pieniądze zostały przeznaczone na wyrównanie manka w kasie, podpis klienta podrobiła K. K. (1),

(dowody wypłat KW (...) na kwotę 30.000zł., , KW (...) na kwotę 35.000zł., dowód wpłaty KP 33 na kwotę 51.800zł.), K. P. (1) przyznała, że podrobiła na tych dokumentach podpisy klienta, a operacje miały służyć wyrównaniu manka w kasie i uzupełnieniu środków z uwagi na fakt, że J. U. złożyła wniosek o wypłatę środków z książeczki,

- odnośnie D. P. (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 20.234,33zł.), K. P. (1) przyznała, że podrobiła podpis klienta na prośbę A. J., która stwierdziła, że wypłaciła tej klientce pieniądze, ale ona spieszyła się i nie podpisała potwierdzenia wypłaty,

- odnośnie M. L.: (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 16.907,17zł.) K. P. (1) przyznała, że cześć środków przekazała na pokrycie manka w kasie a część K. K. (1), (dowód wpłaty KP 306 na kwotę 17.000zł.), K. P. (1) nie pamiętała okoliczności tej transakcji, (dowód wypłaty KW (...) na kwotę 5.000zł.) wypłacone pieniądze zostały przekazane K. K. (1), przy czym na wszystkich trzech wskazanych wyżej dowodach K. K. (1) podrobiła podpisy klienta.

K. K. (1) częściowo przyznała się do popełnienia czynu zarzucanego w pkt I, tj. do przywłaszczenia kwoty 230.000 zł. Wyjaśniła, że pomysłodawcą przestępczego procederu była A. J.. To ona akceptowała transakcje i wskazywała, z jakich kont dokonywać wypłat pieniędzy, tj. głównie z kont M. i M. C. (2), bo mieli sporo pieniędzy. Oskarżona nie była w stanie wskazać jakie dokładnie kwoty zostały wypłacone z ich kont i kiedy. Tych wypłat dokonywały K. K. (1) i K. P. (1), ponieważ one obsługiwały kasę. K. K. (1) zanosiła wypłacone pieniądze do pokoju kierowniczki, gdzie nie było kamer i tam kierowniczka wkładała je do swojej torebki. W 2014 roku dokonała dla kierowniczki wypłat w kwotach: 170.000 zł., 30.000zł., 30.000zł., 30.000zł. oraz w 2014 lub 2015 roku wypłaty w kwocie 10.000zł. Oprócz tego, działając w podobny sposób, wypłaciła dla siebie łącznie kwotę 230.000 zł. K. K. (1) przyznała, iż zdarzało się, że dzieliły się wypłaconymi pieniędzmi w trójkę od razu w pokoju kierowniczki. Na koniec dnia sporządzały fikcyjne rozliczenia mówiące o zgodności środków pieniężnych ze stanem faktycznym kasy. A. J. również miała dostęp do ich kas, znała hasła i mogła na ich koncie użytkownika sama wypłacać pieniądze i autoryzować te transakcje. Gdy K. K. (1) została doradcą finansowym, to zdarzyło się kilka razy, że K. P. (1) wypłaciła dla niej pieniądze z kont klientów, co mieści się we wskazanej wyżej kwocie 230.000 zł. Tylko one trzy wiedziały o tych bezprawnych działaniach. Aby ukryć proceder postępowały tak, że np. w razie kontroli, dokonywały wypłaty gotówki z konta jakiegoś klienta na komputerze aby stan gotówki w kasie zgadzał się. Była też taka sytuacja, że klient chciał przedłużyć lokatę, na której nie było już pieniędzy, to K. K. (1) na polecenie A. J. dokonała wpłaty pieniędzy na komputerze, lokata została przedłużona, a po wyjściu klienta z oddziału wpłata została anulowana. K. K. (1) przyznała, że były przez nie podrabiane podpisy klientów na dokumentach KW. Nie potrafiła określić jakie kwoty pieniędzy zostały wypłacone dla siebie przez K. P. (1) i A. J.. Stwierdziła, że żałuje swojego postępowania. Pieniądze wydała na bieżące wydatki.

Po okazaniu jej dowodów wpłat KP i wypłat KW wyjaśniła, że nigdy nie logowała się na koncie użytkownika innego pracownika celem obsługi kasowej i nigdy bez wiedzy i zgody innego pracownika nie autoryzowała transakcji swoją kartą. A. J. znała jej pin do karty autoryzacyjnej. Przyznała, że kilka razy zdarzyło się, że swoją kartę z kodem pin udostępniła K. P. (1), a gdy dokonywała bezprawnych transakcji, to o autoryzację prosiła A. J.. Wyjaśniła, że K. P. (1) zmieniała adresy klientów w systemach informatycznych, żeby nie wiedzieli jaki jest stan ich rachunków, wpisywała np. adres zamieszkania swoich rodziców.

K. K. (1) zaprzeczyła aby dokonywała bezprawnych transakcji na koncie M. J. (1), takich transakcji dokonywały A. J. i K. P. (1). Przyznała, że mogła autoryzować wypłatę kwoty 40.000 zł. ale nie wiedziała o bezprawności transakcji. Dokonywała w ramach swoich uprawnień autoryzacji na prośbę innych pracowników, ale nie zapoznawała się z treścią transakcji z uwagi na brak czasu, bo zwykle w tym czasie obsługiwała klientów. Nic nie wie o bezprawności transakcji dokonywanych na kontach C. S., Z. P., J. U., D. P. i J. W. (1), M. L..

K. K. (1) przyznała, że na polecenie A. J. dokonała wypłaty z konta M. C. (1) bez jego wiedzy i zgody kwoty 170.000 zł. (dowód wypłaty KW (...)) i całą kwotę jej przekazała. Odnośnie pozostałych transakcji z konta M. C. (1) stwierdziła, że nie jest w stanie powiedzieć, które wypłaty zostały dokonane bezprawnie przez nią, a które zostały wykonane na jej koncie użytkownika bez jej wiedzy czy też z wykorzystaniem jej karty autoryzacyjnej bez jej wiedzy. Przyznała, że dokonała kilku bezprawnych wypłat z konta M. C. (2), ale nie jest w stanie wskazać jakie kwoty i kiedy zostały wypłacone. Przyznała także fakt dokonania na prośbę K. P. (1) autoryzacji bezprawnej transakcji na koncie I. N., ponieważ K. P. (1) brakowało środków w kasie,

A. J. przyznała się częściowo do popełnienia czynu z pkt I, tj. do przywłaszczenia kwoty około 270.000 zł. Te pieniądze wypłaciła dla niej K. K. (1) z konta M. C. (1), przy czym nie pamięta kiedy to było i na co przeznaczyła te pieniądze. Wyjaśniła, że nigdy nie wypłacała osobiście pieniędzy z kont klientów, ponieważ jako kierownik nie miała dostępu do kasy. Nie dokonywała zmian adresów klientów dla doręczeń bez ich zgody i nie podrabiała żadnych podpisów na dokumentach dotyczących transakcji. Nic nie wie o innych bezprawnych wypłatach pieniędzy z kont klientów. Przyznała, że dokonywała autoryzacji transakcji kartą z pinem nie weryfikując ich prawidłowości ze względu na brak czasu, ponieważ zazwyczaj równocześnie obsługiwała innych klientów. W latach 2012 – 2019 często uczestniczyła w szkoleniach, zebraniach kierowników poza placówką i w takich sytuacjach faktycznie nie była obecna w oddziale, choć nie było to odnotowywane na liście obecności.

Jej zdaniem to K. P. (1) wypłacała pieniądze i zabierała dla siebie. K. K. (1) raczej tego nie robiła, ponieważ od kilku lat nie obsługiwała kasy. Nie wykluczyła, że obie mogły znać jej hasła dostępu do systemu informatycznego.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonych w tej części, w której przyznały się do dokonania przestępstwa i opisały sposób swoich działań, natomiast nie dał im wiary w pozostałej części uznając, że stanowią przyjętą linię obrony mającą służyć umniejszeniu swojej odpowiedzialności za popełniony czyn.

Analiza całokształtu materiału dowodowego wskazuje, że oskarżone działając wspólnie i w porozumieniu dokonały bezprawnych wypłat środków pieniężnych należących do członków Kasy.

Przestępczy proceder trwał bardzo długo, bo aż 7 lat i tylko one były zaangażowane w jego realizację. Pieniądze wypłacały dla siebie lub dzieliły się nimi, przy czym niewątpliwym jest, że każda z nich przez ten długi okres czasu miała świadomość swoich własnych bezprawnych działań, jak i bezprawnych działań współoskarżonych, akceptowała je i w żadnym momencie nie zdecydowała o zaprzestaniu tej działalności i zawiadomieniu kierownictwa jednostki. Takie zachowanie umożliwiało funkcjonowanie przestępczego procederu, a tym samym doprowadziło Sąd do uznania, że oskarżone działały w ramach współsprawstwa i uzgodnionego podziału ról.

Obsługą kasową zajmowała się K. P. (1) i do września 2015 roku K. K. (1), dlatego to one głównie dokonywały bezpośrednich wypłat pieniędzy, przy czym jak wynika z ich wyjaśnień pieniądze te czasem wypłacały dla siebie, czasem tylko dla kierowniczki lub nimi dzieliły się. Wypłata z rachunku klienta wymagała dodatkowego zatwierdzenia przez drugiego pracownika z wyższymi uprawnieniami niż kasjer. Rola A. J. polegała głównie na dokonywaniu takich autoryzacji wypłat dokonywanych przez oskarżone. Od września 2015 roku autoryzacji dokonywała także K. K. (1).

Z wyjaśnień obu oskarżonych jednoznacznie wynika, że A. J. dobrze wiedziała, że autoryzuje bezprawne transakcje. Z wyjaśnień tych wynika również, że za przyzwoleniem kierowniczki oddziału karty do autoryzacji z kodami pin były na zasadzie wzajemnego zaufania udostępniane osobom obsługującym kasy oraz że w praktyce osoby autoryzujące transakcje nie weryfikowały ich autentyczności i prawidłowości.

Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w zeznaniach pracowników oddziału B. L. (2), K. P. (2), M. B. i A. K. (2), które Sąd uznał za wiarygodne.

Uprawnionymi do autoryzacji były między innymi B. L. (2) i K. P. (2). Wśród wypłat wskazanych w opisie czynu zarzucanego w pkt I znajduje się kilkanaście wypłat autoryzowanych przez B. L. (2) i kilka wypłat zatwierdzonych przez K. P. (2).. Na dokumentach kasowych KW dotyczących tych wypłat figurują jako kasjerzy K. P. (1) lub K. K. (1). Oskarżone stanowczo zeznały, że oprócz nich, żaden inny pracownik nie był wtajemniczony w przestępczy proceder. Należy zaznaczyć, że wszyscy pracownicy oddziału również zgodnie zeznali, że nic o bezprawnych działaniach oskarżonych nie wiedzieli.

Dlatego Sąd uznał za wiarygodne zeznania B. L. (2) i K. P. (2) uznając, że pracownice te dokonując autoryzacji wskazanych wyżej wypłat nie miały świadomości, że są to wypłaty nieuprawnione.

Z wyjaśnień K. P. (1) i K. K. (1) wynika również, że A. J. znała ich hasła dostępowe do stanowisk kasowych oraz zdarzało się, że na ich użytkowniku sama dokonywała operacji finansowych.

Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w zeznaniach pracownika K. C., które Sąd uznał za prawdziwe. K. C. zeznała, że była najmłodszym pracownikiem i zdarzało się, iż kierowniczka wysyłała ją do miasta w celu załatwienia różnych spraw, a w tym czasie sama zajmowała miejsce przy jej kasie i na jej użytkowniku dokonywała operacji kasowych. Później prosiła ją o uzupełnienie podpisów na dokumentach, co K. C. robiła, ufając i nie weryfikując dokładnie treści operacji. Wśród wypłat wskazanych w opisie czynu z pkt I są dwie wypłaty na kwoty 30.000 zł. (KW (...)) i 35.000 zł. (KW (...)) z rachunku M. C. (1), gdzie na dokumentach kasowych KW jako kasjer figuruje K. C., przy czym obie wypłaty autoryzowała właśnie A. J..

Należy zaznaczyć, że za przyzwoleniem kierowniczki oddziału nie realizowano obowiązku rzetelnego sporządzania raportów dziennych odnośnie stanu gotówki w kasie, co potwierdzają wyjaśnienia K. K. (1), K. P. (1) oraz zeznania pracowników oddziału.

W oddziale były dwa stanowiska kasowe i każdy kasjer sam liczył gotówkę znajdującą się w jego kasie, a drugi kasjer podpisywał raport nie sprawdzając jego prawidłowości. Taka praktyka powodowała, że oskarżone bez trudu poświadczały nieprawdę w raportach odnośnie zgodności stanu księgowań ze stanem gotówki w kasie. Oczywistym jest, że A. J. wiedziała o tej praktyce, bo w przeciwnym razie, sprawując należyty nadzór, od razu zauważyła by istniejące sprzeczności.

Z zeznań M. B. wynika, że zauważyła sytuację, w której K. P. (1) dokonała wypłat bez obecności klienta, a K. K. (1) autoryzowała je, o czym powiedziała A. J., ale ta zignorowała tę informację. Powiedziała również kierowniczce, że nie będzie podpisywać raportów K. P. (1) bo ma obawy co do ich rzetelności. A. J. zapewniła ją, że dokona sprawdzenia tych raportów, ale tego nie uczyniła i od tego czasu K. P. (1) już w ogóle nie zwracała się do niej o podpisanie raportów. M. B. zauważyła również sytuacje, w których K. P. (1) mimo urlopu przychodziła do pracy. Po pewnym czasie zdecydowała się powiadomić o swoich spostrzeżeniach kierownika regionalnego, co spowodowało przeprowadzenie dogłębnej kontroli w czasie której wykryto trwający od lat przestępny proceder.

Podane przez M. B. fakty także dodatkowo potwierdzają, że A. J. współdziałała z oskarżonymi w dokonaniu przestępstwa. Oskarżone w swoich wyjaśnieniach przyznały się do przywłaszczenia określonych kwot pieniężnych, przy czym stanowczo zaprzeczyły aby działały razem.

Sąd jednak mając na uwadze wszystkie dowody wskazane wyżej uznał, że oskarżone popełniły to przestępstwo w warunkach współsprawstwa, którego istotą jest wyraźne lub milczące porozumienie osób współdziałających w dokonaniu zamierzonego przestępstwa i dążenie do wspólnego celu w ramach uzgodnionego podziału ról.

Przedstawione wyżej niewłaściwe praktyki panujące w oddziale umożliwiały oskarżonym dokonywanie bezprawnych wypłat środków pieniężnych z kont członków Kasy bez ich zgody i wiedzy (znajomość haseł dostępu do stanowisk kasowych i pinów do kart autoryzacyjnych, dokonywanie autoryzacji bez weryfikacji operacji) a także wykonywanie zabiegów pozwalających na ukrycie przestępczego procederu (nierzetelne raporty kasowe, zmiany adresów korespondencyjnych klientów, wprowadzanie do systemu zastrzeżeń o niewysyłaniu sald).

Każda z oskarżonych miała świadomość zarówno swojego bezprawnego działania jak i świadomość bezprawnych działań pozostałych współoskarżonych.

Tylko dzięki wspólnym działaniom oskarżonym udało się realizować proceder bezprawnych wypłat przez tak długi czas. Należy nadmienić, że nawet w przypadku kontroli w oddziale oskarżone potrafiły szybko dokonać w systemie informatycznym np. zerwania lokaty klienta, wypłaty pieniędzy w celu zapewnienia zgodności stanu księgowego z faktycznym stanem gotówki w kasie, a po kontroli – anulować taką operację. Dlatego tak długo nie udawało się kontrolującym wykryć przestępstwa.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że celem działania oskarżonych było osiągnięcie korzyści majątkowej, a taką korzyść stanowi nie tylko korzyść osiągnięta dla siebie, ale również dla innej osoby.

Dlatego wszystkie działania oskarżonych należy ocenić jako wspólne, podjęte w ramach uzgodnionego podziału ról w celu realizacji wspólnego celu jakim jest osiągnięcie korzyści majątkowej.

Oczywiście nie jest możliwe precyzyjne ustalenie jaką konkretnie kwotę przywłaszczyła dla siebie każda z oskarżonych, a wynika to z faktu, że różne były konfiguracje wypłat ( oskarżone wypłacały pieniądze tylko dla siebie lub dla innej oskarżonej lub wypłatą dzieliły się we dwie lub trzy). Nie dowiedzie tego sama analiza dokumentów kasowych choćby dlatego, że np. stanowisko kasjera pełniły K. P. (1) i K. K. (1), wobec czego to ich dane figurują w tych dokumentach, a przecież takie wypłaty były realizowane również dla A. J., która jako kierownik kas nie obsługiwała, choć miała do nich dostęp i mogła dokonywać wypłat na użytkowniku innego kasjera, przy czym wtedy na dokumentach kasowych i tak figurowały dane tego kasjera – tak było np. w przypadku kasjera K. C..

Jednocześnie niewątpliwym jest, że łączna szkoda na skutek bezprawnych wypłat środków pieniężnych dokonanych przez oskarżone wyniosła 2.025.290,64 zł. i Sąd uznał, że analiza dokumentów kasowych w połączniu z analizą systemu informatycznego, analizą dostępnych zapisów z monitoringu, wyników kontroli, analizą opinii z zakresu pisma ręcznego, zeznań kontrolujących, członków Kasy, pracowników oddziału i częściowo wyjaśnień oskarżonych nakazuje ocenić działanie oskarżonych za podjęte w warunkach współsprawstwa.

Zeznania świadków B. D., K. Z., W. G., P. W., A. Ś., C. R. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie II:

Wyjaśnienia K. P. (1) w połączeniu z opinią z zakresu pisma ręcznego jednoznacznie wskazują, że M. W. nie zaciągnęła pożyczki w oddziale (...)-u, a uczyniła to jej córka B. L. (1). Z wyjaśnień K. P. (1) wynika, że B. L. (1) nie miała zdolności kredytowej aby wziąć kredyt, wobec czego A. J. zaproponowała jej zaciągnięcie pożyczki na kogoś z rodziny. Wtedy B. L. (1) postanowiła wziąć kredyt na swoją matkę. Wszystkie dokumenty niezbędne do wzięcia kredytu zostały sporządzone na dane jej matki M. W., przy czym podpisała je za nią B. L. (1). M. W. nie była obecna w oddziale (...)-u. Kobieta nic nie wiedziała o zaciągnięciu kredytu na jej dane przez córkę, co sama przyznała w swoich zeznaniach. Powyższe okoliczności znajdują potwierdzenie w opinii z zakresu pisma ręcznego, z której wynika, że wszystkie podpisy na dokumentach o brzmieniu M. W. zostały podrobione przez B. L. (1). Z uwagi na toczące się wobec B. L. (1) postępowanie karne, skorzystała ona z prawa do odmowy składania zeznań w tej sprawie. W swoich wyjaśnieniach, odczytanych na rozprawie, przyznała fakt podrobienia podpisów matki, ale jednocześnie stwierdziła, że była wtedy razem z matką w oddziale (...)-u w O., to matka zaciągała kredyt, a ona podpisała się za nią w obecności pracownika placówki, ponieważ matka miała niewładną rękę.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom, że M. W. brała dla siebie kredyt i była obecna w oddziale, ponieważ przeczą temu stanowcze relacje zarówno K. P. (1) jak i M. W..

Sąd również nie dał wiary wyjaśnieniom A. J. i K. K. (1), w których zaprzeczyły aby miały jakąś wiedzę odnośnie okoliczności zaciągania przedmiotowego kredytu. Sąd uznał ich zaprzeczenia za przyjętą linię obrony. Analiza dokumentów jednoznacznie wskazuje, że obok podrobionych przez B. L. (1) podpisów matki znajdują się podpisy pracowników oddziału (...)-u w O. - K. P. (1), A. J. i K. K. (1), szczegółowo opisane w stanie faktycznym sprawy. Należy zaznaczyć, że wniosek o pożyczkę przyjęła K. K. (1), która złożyła swój podpis w miejscu „ Własnoręczność podpisu Wnioskodawcy potwierdzam”. Z kolei A. J. podpisała się pod oświadczeniem (...)-u o udzieleniu pożyczki również w miejscu „ Własnoręczność podpisu wnioskodawcy potwierdzam”. Skoro więc obie panie potwierdziły własnoręczność podpisu wnioskodawcy, a wnioskodawcą tym nie była M. W., to z pewnością wiedziały, że jako kredytobiorca występuje inna osoba, tj. B. L. (1).

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie III:

Sąd mając na uwadze zeznania Z. B., wyniki kontroli przeprowadzonej w oddziale (...)-u w O. oraz wyjaśnienia K. P. (1) uznał winę K. P. (1) za udowodnioną w zakresie czynu zarzucanego jej w punkcie III aktu oskarżenia. Z. B. stanowczo zeznała, że już dawno spłaciła zadłużenie z linii pożyczkowej i w ogóle nie korzystała z karty. Po okazaniu jej umowy, stwierdziła, że figuruje w niej inny adres zamieszkania aniżeli jej a do korespondencji wskazano adres, pod którym nigdy nie zamieszkiwała. Nie wiedziała, że na jej karcie jest jakieś zadłużenie. Podczas kontroli przeprowadzonej w oddziale placówki okazało się, że na dzień 4 grudnia 2019 roku figuruje zadłużenie w kwocie 1.720,95 zł.

K. P. (1) przyznała, że korzystała z linii pożyczkowej Z. B.. Sama dokonywała wpłat na tę linię aby nie została zamknięta, przy czym zdarzało się, że ją wykorzystywała dokonując wypłat pieniędzy gotówką. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej za wiarygodne i nie budzące wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania

zgodna z zarzutem

3.2. Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie I:

Oskarżone swoim zachowaniem wyczerpały dyspozycję art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 287§1 kk, art. 270§1 kk, art. 271§1 i §3 kk, art. 276§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk w zw. z art. 65§1 kk

Istota przywłaszczenia z art. 284§2 kk polega na bezprawnym potraktowaniu uzyskanej wcześniej cudzej rzeczy lub prawa majątkowego jak swojego własnego. Okoliczność tworzącą typ kwalifikowany przywłaszczenia w postaci sprzeniewierzenia, stanowi powierzenie sprawcy rzeczy przez jej właściciela lub osobę działającą w imieniu właściciela, przy czym dochodzi tu do nadużycia zaufania, jakim obdarzył sprawcę właściciel rzeczy, ponieważ sprawca rozporządza tą rzeczą jak swoją własną wbrew woli właściciela. Przepis art. 287§1 kk reguluje odpowiedzialność karną w sytuacji, gdy sprawca bez upoważnienia między innymi zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych, art. 270§1 kk dotyczy odpowiedzialności za podrabianie dokumentów w celu użycia ich za autentyczne, a art. 276§1 kk przewiduje odpowiedzialność za między innymi usunięcie dokumentu, którym sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać. Z kolei przepis art. 271§1 kk określa odpowiedzialność karną w sytuacji gdy funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, przy czym § 3 przepisu przewiduje surowszą odpowiedzialność karną, gdy sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy uznać, że oskarżone działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przywłaszczyły sobie powierzone im ( z racji pełnionych obowiązków w pokrzywdzonej jednostce) środki pieniężne należące do członków (...)-u w ten sposób, że dokonywały bezprawnych wypłat tych środków, szczegółowo wskazanych w stanie faktycznym sprawy, bez wiedzy i zgody członków Kasy, nie mając upoważnienia wprowadzały do systemu elektronicznego Kasy nowe zapisy oraz zmiany dotychczasowych danych informatycznych, podrabiały podpisy klientów Kasy na dokumentach kasowych KW, przy czym część dokumentów KW została przez nie usunięta, dokonywały autoryzacji wypłat tych środków przez drugiego pracownika kartą z numerem PIN, uruchamiały na dane klientów Kasy umowy o linie pożyczkowe, dokonywały fikcyjnych księgowań w systemie na rachunkach klientów, poświadczały nieprawdę w raportach kasowych odnośnie zgodności gotówki pomiędzy stanem kasowym a stanem fizycznym w oddziale.

Ich działanie było umyślne, towarzyszył im zamiar bezpośredni, przy czym miały pełną świadomość realizacji wszystkich ustawowych znamion przestępstwa.

Łączna wartość szkody wyrządzonej przestępstwem stanowi mienie znacznej wartości, ponieważ wynosi 2.025.290,64 zł. ( art. 294§1 kk). Zgodnie z art. 115§5 kk mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł.

Czyn oskarżonych wyczerpał znamiona przestępstwa określone w kilku wskazanych wyżej przepisach ustawy karnej, dlatego pomiędzy tymi przepisami zachodzi zbieg przepisów ustawy. (art. 11§2 kk). Oskarżone działały w warunkach art. 12§1 kk, ponieważ zachowania zostały podjęte w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dotyczącego chęci przywłaszczenia pieniędzy a zamiar ten był realizowany przy każdej nadarzającej się okazji. Sytuacja ta spowodowała, że oskarżone z popełnienia przestępstwa uczyniły sobie stałe źródło dochodu (art. 65§1 kk).

Mając na uwadze poczynione w sprawie ustalenia faktyczne Sąd uzupełnił opis czynu z pkt I poprzez przyjęcie, że czyn został popełniony w okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 23 października 2019 roku; kwota wypłaty z dnia 15 stycznia 2019r., dokument kasowy KW (...) z rachunku J. U. wynosiła 30.000 zł. oraz wypłata kwoty 20.000 zł. z rachunku M. C. (1), dokument kasowy KW (...) miała miejsce 30 października 2013r. a wypłata kwoty 29.000 zł. z rachunku M. C. (2), dokument kasowy KW (...) miała miejsce 13 stycznia 2017r. Sąd wyeliminował z opisu czynu zapis, że wśród pokrzywdzonych członków Kasy byli K. S. i M. S. (1), ponieważ wśród wypłat środków pieniężnych wskazanych w opisie czynu brak jest wypłat dokonanych na ich szkodę.

Sąd analizując wszystkie wypłaty wyeliminował z opisu czynu wypłatę dokonaną dnia 17 marca 2015 roku w kwocie 10.000 zł. z dokumentu kasowego KW (...) z rachunku członka Kasy A. C.. Z opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego wynika, że A. C. nie nakreśliła swojego podpisu na dokumencie KW w pozycji „ Powyższą kwotę otrzymałem”. Jednocześnie z uwagi na zastosowaną metodę naśladownictwa biegły nie był w stanie wskazać wykonawcy tego podpisu. Stwierdził, że parafy w miejscu podpisu kasjera zostały prawdopodobnie nakreślone przez I. S.. Z dokumentu KW i zapisów w systemie elektronicznym wynika, że kasjerem dokonującym tej wypłaty była I. S., a pracownikiem autoryzującym tę wypłatę była B. L. (2). Obie kobiety zaprzeczyły aby dokonały tej wypłaty, przy czym I. S. stanowczo zeznała, że nikomu nie udostępniała hasła do swojego stanowiska kasowego i odchodząc od kasy zawsze się wylogowywała. Oskarżone również nie przyznały się do dokonania tej operacji. Jest to jedyna wypłata spośród wskazanych w opisie czynu, w której według dokumentów i zapisów informatycznych nie uczestniczyła żadna z oskarżonych ani w roli kasjera ani w roli osoby autoryzującej wypłatę. W tej sytuacji Sąd uznał, że odnośnie tej wypłaty istnieją nie dające rozstrzygnąć się wątpliwości, czy rzeczywiście dokonały jej oskarżone, wobec czego należało wyeliminować ją z opisu czynu.

Sąd przyjął, że łączna wartość szkody wyniosła 2.025.290,64 zł. i stanowiła mienie znacznej wartości, o czym wyżej napisano. Wartość szkody stanowi sumę wszystkich wypłat wskazanych w opisie czynu z uwzględnieniem zmian tego opisu wskazanych w pkt 1 wyroku. Należy nadmienić, że pierwotnie złożone zawiadomienie o przestępstwie przez (...) im. (...) z siedzibą w G. było kilkakrotnie uzupełniane ze względu na kolejne pojawiające się reklamacje członków Kasy co do stanu ich rachunków. W zarzucie przyjęto wartość szkody w kwocie 2.032.211,59 zł., tj. w kwocie z ostatniego uzupełnienia zawiadomienia o przestępstwie. Pominięto jednak fakt, że kwota ta obejmowała również wartość szkody wyrządzonej Z. B. – czego dotyczy zarzut z pkt. II aktu oskarżenia oraz wypłaty dokonane na rzecz A. C., co do których w toku śledztwa ustalono, że były dokonane prawidłowo.

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie II:

Sąd uznał, że oskarżone swoim zachowaniem wyczerpały dyspozycję art. 18§3 kk w zw. z art. 286§1 kk, art. 271§3 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Przepis art. 271§1 kk określa odpowiedzialność karną w sytuacji gdy funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, przy czym § 3 powołanego przepisu przewiduje surowszą odpowiedzialność karną, gdy sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Stan faktyczny sprawy niewątpliwie wskazuje, że oskarżone z racji zajmowanych przez siebie stanowisk w oddziale (...)-u w O. były osobami uprawnionymi do wystawienia dokumentów związanych z udzieleniem przedmiotowej pożyczki. Jednocześnie wiedziały, że stroną umowy nie jest M. W., tylko jej córka B. L. (1). K. P. (1) przyznała fakt, że B. L. (1) nie mogła otrzymać pożyczki z uwagi na brak zdolności kredytowej, dlatego kierownik jednostki A. J. zaproponowała jej wzięcie na kogoś z rodziny. Oskarżone składając swoje podpisy na dokumentach związanych z pożyczką, szczegółowo wymienionych w stanie faktycznym poświadczyły nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, ponieważ w roli pożyczkobiorcy nie występowała M. W., a podpisy oskarżonych właśnie potwierdzały własnoręczność podpisów pożyczkobiorcy. Oskarżone wiedziały również, że podpisy o brzmieniu M. W. zostały podrobione przez jej córkę, która sama przyszła do oddziału i bez udziału matki załatwiała wszystkie formalności związane z pożyczką. Ich działanie zostało zakwalifikowane jako działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ponieważ taką korzyść niewątpliwie osiągnęła B. L. (1). Jednocześnie oskarżone swoim wspólnym zachowaniem udzieliły B. L. (1) pomocy w dokonaniu przez nią przestępstwa oszustwa (art. 286§1 kk) na szkodę (...)-u.

Zgodnie z art. 18§3 kk jako pomocnik ponosi odpowiedzialność ten, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie.

Wobec tego, że strona podmiotowa pomocnictwa wyraża się w umyślności zachowania, pomocnik musi mieć co najmniej świadomość, do jakiego czynu zabronionego może udzielić pomocy, godząc się na to ( wyrok SN z 07.03.2018r., II KK 354/17).

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że oskarżone poświadczając nieprawdę co do osoby pożyczkobiorcy ułatwiły B. L. (1) dokonanie oszustwa i w tym zakresie towarzyszył im zamiar ewentualny. Mogły bowiem przewidzieć, że B. L. (1) zaciągając kredyt na dane swojej matki i nie mając zdolności kredytowej, może w przyszłości tego kredytu nie spłacić, a tym samym wyłudzić pieniądze z tytułu udzielonej pożyczki i na taką ewentualność się godziły, czym ułatwiły jej popełnienie przestępstwa z art. 286§1 kk.

- odnośnie czynu zarzucanego w punkcie III:

Przepis art. 286§1 kk określa odpowiedzialność za oszustwo, którym jest doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Stan faktyczny sprawy wskazuje, że K. P. (1) wprowadziła w błąd instytucję finansową co do tożsamości osoby użytkującej linię pożyczkową, przy czym linię tę użytkowała bez wiedzy i zgody Z. B., a powodując zadłużenie w kwocie 1.720,95 zł. doprowadziła (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Działała umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i miała pełną świadomość wszystkich ustawowych znamion przestępstwa.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1, 2, 3

4

6

7, 8

Na korzyść K. P. (1) i K. K. (1) uwzględniono fakt przyznania się i wyjaśnienie okoliczności popełnienia przestępstw oraz fakt dotychczasowej niekaralności.

Na korzyść A. J. uwzględniono fakt częściowego przyznania się i dotychczasową niekaralność.

Na niekorzyść oskarżonych poczytano fakt działania w ramach współsprawstwa, w warunkach czynu ciągłego, bardzo wysoką wartość szkody, długi okres przestępczego procederu (czyn z pkt I), realizację jednym zachowaniem kilku przepisów ustawy karnej (czyny z pkt I i II).

Na niekorzyść Sąd uwzględnił także fakt, że oskarżone dopuściły się przypisanych przestępstw w ramach wykonywanej pracy, gdzie z racji pełnionych stanowisk wymagano od nich przede wszystkim uczciwości, rzetelności i szczególnej dbałości w postępowaniu z powierzonymi im pieniędzmi. Były osobami zaufania społecznego. A. J. jako kierownik oddziału była dodatkowo zobowiązana do pełnienia właściwego nadzoru nad prawidłowością wykonywania obowiązków przez pozostałych pracowników. Dlatego zachowanie oskarżonych ocenić należy jako wysoce naganne i nie znajdujące żadnego usprawiedliwienia.

Mając na uwadze powyższe okliczności Sąd uznał, że wymierzone jednostkowe kary pozbawienia wolności są współmierne do stpnia winy oskarżonych, wagi czynów i stopnia ich społecznej szkodliwości.

Z uwagi na cel działania w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd orzekł wobec oskarżonych kary grzywny. Ustalając wysokość grzywien Sąd uwzględnił stopień winy i możliwości zarobkowe oskarżonych..

Orzekając kary łączne Sąd uwzględnił bliski związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy przestępstwami.

Na podstawie art. 41§1 kk orzeczono wobec oskarżonych zakaz zajmowania stanowisk związanych z obrotem środkami pieniężnymi na okres 5 (pięciu) lat od uprawomocnienia się orzeczenia, ponieważ oskarżone popełniając przestępstwa nadużyły swoich stanowisk.

Na podstawie art. 46§1 kk uwzględniono w całości wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i zasądzono solidarnie od oskarżonych kwotę 59.000 zł. na rzecz (...) Kasy (...). F. S. z siedzibą w G. tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 1 wyroku oraz zasądzono solidarnie od oskarżonych i osoby odpowiadającej w odrębnym postępowaniu kwotę 7.299,59 zł. na rzecz pokrzywdzonej Kasy tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 2 wyroku.

Z pisma pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wynika, że (...) uzyskała zwrot utraconych pieniędzy w pozostałej części od (...) (...) (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...)(obecnie (...)).

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

5

na podstawie art. 63§1 kk zaliczono oskarżonym na poczet łącznych kar pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności:

- A. J. od 17 lutego 2020 roku, godz. 08:40 do 8 września 2021 roku, godz. 16:00,

- K. K. (1) od 17 lutego 2020 roku, godz. 07:40 do 20 marca 2020 roku, godz. 15:50,

- K. P. (1) od 17 lutego 2020 roku, godz. 06:58 do 24 marca 2020 roku, godz. 15:25.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

9.

Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa:

- opłatę zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 4, 5, art. 3 ust 1, art. 6 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych- Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami,

- zwrot wydatków zgodnie z art. 627 kpk.

8. PODPIS