Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie 3 listopada 2021 r. w W.

odwołania K. S.

z udziałem A. J. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

z 30 kwietnia 2021 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że A. J. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik płatnika składek K. S. prowadzącej Usługi Budowlane (...) w W. od 1 lutego 2020 r. do 29 lutego 2020 r. oraz jako zleceniobiorca płatnika składek K. S. prowadzącej Usługi Budowlane (...) w W. od 1 do 31 stycznia 2020 r. oraz od 1 marca do 16 listopada 2020 r.

UZASADNIENIE

K. S. 18 maja 2021 r. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nr (...) w przedmiocie niepodlegania przez A. J. (1) ubezpieczeniom społecznym. Płatnik składek wskazała, że zainteresowana A. J. (1) była zatrudniona u odwołującej jako manikiurzystka/stylistka paznokci
na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia w okresie od 1 stycznia do 16 listopada 2020 r.
i w okresie tym świadczyła usługi stylizacji paznokci, będąc jedynym doświadczonym pracownikiem w salonie należącym do K. S.. Odwołująca podkreśliła, że przez okres roku organ rentowy nie był zainteresowany przyczyną składania przez płatnika deklaracji po terminie, aby fakt opóźnienia wykorzystać w kwestii podlegania A. J. (1) ubezpieczeniom społecznym,
a jednocześnie nie kwestionowano podlegania ubezpieczeniom przez innych pracowników K. S., co do których deklaracje płatnika również były składane po terminie ( odwołanie k.3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od odwołującej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że A. J. (1) miała pracować w ramach umowy zlecenia w okresach od 1 do 31 stycznia 202 0r. i od 1 marca do 16 listopada 2020 r., zaś od 1 do 29 lutego 2020 r. być zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Wobec złożenia przez płatnika składek dokumentów zgłoszeniowych za styczeń, marzec, lipiec i listopad 2020 r. po obowiązującym terminie, organ rentowy wszczął z urzędu postępowanie w sprawie prawidłowości zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i podstaw wymiaru składek. Zdaniem organu rentowego, płatnik ani zainteresowana nie złożyły w toku postępowania administracyjnego przekonujących dowodów potwierdzających świadczenie przez A. J. (1) pracy na rzecz odwołującej, bowiem oświadczenia o wypłacie wynagrodzenia nie zawierają wskazania daty, zatem mogły być podpisane w każdym czasie, certyfikat ukończenia kursu manicure wydany dotyczy kursu w dniach 16 i 17 lipca 2020 r., czyli po upływie pół roku od zatrudnienia zainteresowanej, zaś na listach obecności podane jest jedynie nazwisko ubezpieczonej, co implikuje, że zostały wytworzone na potrzeby postępowania wyjaśniającego ( odpowiedź na odwołanie k.5-6 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek K. S. prowadzi działalność gospodarczą Usługi Budowlane (...), w ramach której zajmuje się pracami remontowo-budowlanymi
i prowadzeniem punktu gastronomicznego. W listopadzie 2019 r. odwołująca otworzyła (...) w M. przy ul. (...), gdzie świadczone były usługi fryzjerskie
i kosmetyczne, m.in. manicure. Jedną z kosmetyczek zatrudnionych u odwołującej była M. D.. Na początku działalności Studia (...), płatnik składek zatrudniała dwie stylistki paznokci: K. B. i A. P.. Pierwsza ze stylistek nie spełniła oczekiwań K. S. i rozwiązano z nią umowę przed końcem 2019 r., zaś A. P. zwolniła się z dniem 31 grudnia 2019 r. ( zeznania K. S. k.88-89 a.s.).

A. J. (1) ukończyła kurs podstawowy manicure żelowego UV w styczniu 2019 r., a w późniejszym okresie podnosiła swoje kwalifikacje – w styczniu 2020 r. zrealizowała kurs dokształcający z zakresu idealnego manicure, w lipcu 2020 r. – z zakresu manicure żelowego UV – migdał i owal ( certyfikaty k.45 a.r., k.42-43 a.s.).

We wrześniu 2019 r. ubezpieczona założyła działalność gospodarczą i zawarła umowę
o świadczenie usług kosmetycznych z (...) (...) sp. z o. o. A. J. (1)
nie odpowiadała praca w ramach własnej działalności gospodarczej, dlatego poszukiwała zatrudnienia w innej formie. Poinformowała o tym swoją znajomą M. D. ( umowa o świadczenie usług k.44 a.s., zeznania K. S. k.88-89 a.s.).

Z uwagi na zwolnienie K. B. i rezygnację z pracy A. P.,
w grudniu 2019 r. K. S. pilnie poszukiwała manicurzystki. Za pośrednictwem M. D. skontaktowała się z A. J. (1), wskutek czego 31 grudnia 2019 r. płatnik
i A. J. zawarły umowę zlecenia, w której K. S. powierzyła ubezpieczonej wykonanie pracy stylistki paznokci w wymiarze nie większym niż 77 godzin w miesiącu,
z wynagrodzeniem 1324 zł brutto ( umowa z 31.12.2019 r. k.13 a.r., zeznania K. S. k.88-89 a.s., zeznania A. J. (1) k.89-90 a.s.). Strony zawarły również umowę o pracę, na podstawie której A. J. (1) od 1 lutego 2020 r. została zatrudniona na stanowisku stylistki paznokci w wymiarze 1/8 etatu z wynagrodzeniem 325 zł brutto miesięcznie. Umowa została zawarta na czas określony do 31 grudnia 2020 r. Dodatkowo K. S. zobowiązała się do dofinansowania A. J. (1) podnoszenia kwalifikacji zawodowych w kwocie 3000 zł miesięcznie ( umowy k. 4-15 a.r.).

Z uwagi na sytuację rodzinną A. J. (1), 28 lutego 2020 r. strony zawarły umowę zlecenia, w której płatnik składek powierzyła ubezpieczonej wykonanie pracy stylistki paznokci w wymiarze nie większym niż 77 godzin w miesiącu, z wynagrodzeniem 1324 zł brutto z dodatkiem 30% od wykonanych usług. Ubezpieczona wyjaśniła, że od 1 marca 2020 r. nie mogła wykonywać pracy na podstawie umowy o pracę, z uwagi na chorobę ojca i musiała ograniczyć godziny pracy ( umowa z 28.02.2020 r. k.5 a.r., zeznania A. J. (1) k.89-90).

Przed rozpoczęciem pracy ubezpieczona odbyła szkolenie wstępne BHP – instruktaż ogólny przeprowadził główny specjalista ds. BHP K. M., a instruktaż stanowiskowy – K. S.. A. J. (1) wykonywała pracę na rzecz płatnika składek (zarówno podczas trwania stosunku pracy, jak i umowy zlecenie) w należącym do K. S. (...) przy ul. (...) w M.. K. S. nadzorowała wykonanie pracy przez ubezpieczoną. Godziny pracy były zmienne, wyznaczane przez płatnika składek, zależały od godzin umówionych wizyt klientek. Klientki umawiały się do studia za pośrednictwem aplikacji (...), gdzie wybierały rodzaj zamawianej usługi oraz pracownika wykonującego usługę. Praca zainteresowanej była ceniona przez klientki, które umawiały się cyklicznie na kolejne wizyty manicure i pedicure,
a także komentowały na (...) Studia (...) na I. prace wykonane przez ubezpieczoną ( grafik k.36-43 a.r. k.25 a.s., fotografie k.25v-27, 29, 45-53 a.s., wpisy na portalu I. k.54-60 a.s., zeznania świadków E. M. k.86 a.s., M. C. k.86 a.s., E. W. k.87 a.s., S. S. k.87-88 a.s., zeznania K. S. k.88-89 a.s., zeznania A. J. (1) k.89-90 a.s.).

Ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie za pracę w gotówce lub przelewem ( pokwitowania odbioru wynagrodzenia k. 48, 50, 53, 54-57, 59, 61, potwierdzenia przelewów k. 49, 51-52, 58, 60 a.r.). Odwołująca i A. J. (1) 16 listopada 2020 r. rozwiązały umowę zlecenia ( rozwiązanie umowy k. 44 a.r.).

Księgowość dla odwołującej K. S. prowadzi jej matka. Odwołująca niekiedy spóźniała się z dostarczaniem dokumentów do księgowej lub do ZUS z uwagi na to, że ma małe dziecko ( zeznania K. S. k.88-89 a.s.).

Zaskarżoną decyzją z 30 kwietnia 2021 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. stwierdził, że A. J. (1):

a)  od 1 lutego 2020 r. do 29 lutego 2020 r. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu z tytułu umowy o pracę
u płatnika Usługi Budowlane (...);

b)  w okresach od 1 stycznia 2020 r. do 31 stycznia 2020 r. i od 1 marca 2020 r. do 16 listopada 2020 r. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu z tytułu wykonywania zlecenia na rzecz płatnika Usługi Budowlane (...);

c)  od 1 września 2020 r. do 16 listopada 2020 r. nie podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu wykonywania zlecenia na rzecz płatnika Usługi Budowlane (...) ( decyzja z 30.04.2021r. k.74-76 a.r.).

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że A. J. (1) była zgłoszona w styczniu 2020 r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia, a w lutym 2020 r. z tytułu umowy o pracę, i od 1 marca do 16 listopada 2020 r. ponownie z tytułu umowy zlecenia, a ponadto za okres od 1 września do 16 listopada 2020 r. do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego
z tytułu umowy zlecenia. Z uwagi na to, że płatnik składek złożył dokumenty zgłoszeniowe
i rozliczeniowe za styczeń, marzec, lipiec, sierpień, październik i listopad 2020 r. z opóźnieniem, organ rentowy z urzędu wszczął postępowanie wyjaśniające w sprawie obowiązku ubezpieczeń społecznych i wysokości podstawy wymiaru składek. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w którym A. J. (1) i K. S. złożyły wyjaśnienia i dokumenty, organ rentowy wydał skarżoną decyzję, uznając umowy łączące płatnika składek z A. J. (1)
za nieważne. Wskazano, że z przedłożonej dokumentacji wynika, że ubezpieczona podjęła zatrudnienie na podstawie umowy o pracę bez ważnych badań lekarskich. Zdaniem organu rentowego, płatnik ani ubezpieczona nie przedłożyły żadnych dokumentów potwierdzających świadczenie pracy czy wykonywanie umowy zlecenia ponad dokumentację kadrowo-płacową, która nie stanowiła dla ZUS dowodu na faktyczne wykonywanie pracy, bowiem została sporządzona
dla uwiarygodnienia faktu zatrudnienia A. J. (1). Fotografie przedłożone w toku postępowania administracyjnego nie dowodzą, że praca na nich uwieczniona została wykonana przez A. J. (1). W toku postępowania wyjaśniającego świadkowie zgłoszeni przez płatnika składek nie odebrali wezwania lub odebrawszy – nie nadesłali wyjaśnień do sprawy.
W świetle tych ustaleń ZUS stwierdził, że A. J. (1) od 1 do 29 lutego 2020 r. nie spełniła warunków do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę
u płatnika Usługi Budowlane (...), a w okresach od 1 do 31 stycznia 2020 r.
i od 1 marca do 16 listopada 2020 r. – warunków do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy zlecenia, a ponadto od 1 września do 16 listopada 2020 r. – warunków podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu wykonywania umowy zlecenia.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wymienione dokumenty i fotografie, zgromadzone w aktach rentowych (a.r.) i w aktach sprawy (a.s.) oraz na podstawie zeznań świadków E. M., M. C., E. W. i S. S. oraz odwołującej K. S. i zainteresowanej A. J. (1).

Dokumenty i fotografie w zakresie, w jakim potwierdzają wynikające z nich okoliczności, zostały ocenione jako wiarygodne, tym bardziej że ich treść koresponduje z tym na co wskazują osobowe środki dowodowe. Nadmienić należy, że fotografie przedłożone przez A. J. (1), przedstawiające wykonane manicure, a także wydruki wpisów na serwisie społecznościowym I. potwierdzają, że zainteresowana wykonywała pracę stylistki paznokci/manicurzystki w (...), należącym do K. S.. Na fotografiach
i wydrukach widoczne bowiem jest logo salonu, wpisy na portalu społecznościowym zawierały podpis o wykonaniu prac przez „panią O.”, a całokształt materiału dowodowego przemawia
za uwzględnieniem, że oznaczało to ubezpieczoną A. J. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych świadków, którzy w sposób przekonujący
i spójny przedstawili okoliczności dotyczące wykonywania przez A. J. (1) obowiązków służbowych, wskazując sposób umawiania się na manicure do zainteresowanej przez aplikację,
a także częstotliwość korzystania z jej usług. Zdaniem sądu, za uznaniem zeznań świadków
za wiarygodne przemawiał fakt, że świadkowie E. M., M. C. i E. W. wyjaśniły, że mieszkają lub pracują w pobliżu Studia (...), zaś z doświadczenia życiowego wynika, że klientki realizują usługi kosmetyczne najczęściej w salonach znajdujących się w pobliżu miejsca zamieszkania, niekiedy również obok miejsca pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Sporne w rozpatrywanej sprawie było to, czy A. J. (1) podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym w czasie obowiązywania umowy o pracę i umów zlecenia oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek K. S.. Tytułem wstępu wskazać należy, że tytułami do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i wypadkowymi są na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998nr. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021r., poz. 423 ze zm. – dalej jako ustawa systemowa lub u.s.u.s.) praca na podstawie umowy zlecenia i w ramach stosunku pracy, zaś stosownie do art. 11 ust. 1 u.s.u.s. pracownicy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu, zaś osoby pracujące na podstawie umowy zlecenia mogą być objęci ubezpieczeniem chorobowym – co jest uzależnione od złożenia wniosku o przystąpienie do ubezpieczenia chorobowego (art. 11 ust. 2 u.s.u.s.).

Jeśli chodzi zaś o samą umowę zlecenia, to art. 734 § 1 k.c. wskazuje, że poprzez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej
dla dającego zlecenie. Choć treść przepisu wyraźnie wskazuje czynności prawne, to doktryna
i orzecznictwo zgodnie wskazują, iż umowa zlecenia może obejmować również zlecenie
na wykonywanie czynności faktycznych. Zlecenie jest umową konsensualną, a jej essentialia negotii obejmują jedynie określenie czynności, którą przyjmujący zlecenie ma wykonać. Umowa zlecenia należy do kategorii umów o świadczenie usług, a więc do wykonywania czynności mieszczących się w zakresie określonym wolą stron. Strony zawierające umowę zlecenia, stosownie do treści art. 353 ¹ k.p.c., mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wedle woli stron umowy zlecenie może dotyczyć tak pojedynczego wykonania konkretnej czynności, jak i wykonywania wielokrotnego, powtarzalnego, rozciągniętego w czasie. Odpowiedzialność osoby przyjmującego zlecenie jest rozpatrywana w zakresie jej starannego działania przy wykonywaniu przedmiotu zlecenia, co oznacza, że czynnikiem decydującym przy ocenie pracy tej osoby jest kryterium wykonywania przez nią czynności na określonym, ustalonym przez strony stosunku prawnego, poziomie. Oświadczenia woli zawarte w umowie zlecenia należy, zgodnie z treścią art. 65 § 1 k.c., tłumaczyć tak, jak tego wymagają ze względu na okoliczności,
w których zostały złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Należy mieć również na uwadze przepis art. 65 § 2 k.c., z którego wynika, że przy umowach,
a więc i w przypadku zlecenia, należy raczej badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Istotne jest wreszcie i to, że dla umowy zlecenia nie została przewidziana forma szczególna.

W myśl art. 13 pkt 1 i 2 ustawy systemowej objęcie ubezpieczeniami obowiązkowymi emerytalnym, rentowymi, chorobowym i wypadkowym następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania oraz od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia wykonania zlecenia do rozwiązania lub wygaśnięcia umowy. Art. 14 ust. 1 i 1a u.s.u.s. stanowią zaś, że objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku,
o ile wniosek ten został zgłoszony do organu rentowego w terminie 7 dni.

O tym, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy. Stosownie do treści definicji zawartej w art. 2 kodeksu pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 1040, dalej: k.p. ) pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym, tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę.

Dla stwierdzenia czy zaistniały podstawy do objęcia ubezpieczeniem społecznym,
w świetle powołanych przepisów, wymagane jest ustalenie czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, czyli w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że przy ocenie istnienia tytułu do ubezpieczenia społecznego nacisk kładzie się na ustalenie faktycznego wykonywania umowy czy działalności (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 26.02.2013 r., I UK 472/12, z 24.08.2010 r. I UK 74/10, z 13.11.2008r., II UK 94/08, postanowienie Sądu Najwyższego z 18.10.2011 r., III UK 43/11). Nie wystarczy zatem zawarcie samej umowy, lecz konieczne jest rozpoczęcie jej wykonywania. Umowa taka powinna mieć, przynajmniej w zamiarze, realne znaczenie gospodarcze, w innym bowiem przypadku można by mówić jedynie o relacji grzecznościowej, a nie stosunku prawnym.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy argumentował, że zawarcie przez A. J. (1) umowy o pracę i umów zlecenia z płatnikiem składek miało na celu wyłącznie objęcie odwołującej ubezpieczeniem społecznym. Zdaniem organu rentowego o powyższym świadczył fakt dokonania spóźnionego zgłoszenia zainteresowanej do ubezpieczeń społecznych przez płatnika składek, a nadto nieudowodnienie w toku postępowania wyjaśniającego faktycznego wykonywania pracy przez A. J. (1).

W ocenie sądu, wykonywanie przez ubezpieczoną stosunku pracy oraz umowy zlecenia
w okresie od 1 stycznia do 16 listopada 2020 r. zostało udowodnione. Należy wskazać, że już
w toku postępowania wyjaśniającego płatnik przedstawił dowody świadczenia pracy przez A. J. (1), tj. wydruki wpisów na serwisie (...), podpisane jako prace O. J., potwierdzenia wypłaty zainteresowanej wynagrodzenia – nie tylko odręczne pokwitowania wypłaty gotówki, ale również potwierdzenia przelewów na rachunek bankowy A. J. (1) oraz listy obecności. Wprawdzie organ rentowy zakwestionował wiarygodność tych dokumentów, oceniając je jako wytworzone na potrzeby uwiarygodnienia świadczenia pracy przez ubezpieczoną, jednak zdaniem sądu, powyższe dokumenty uzupełnione o dowody w postaci certyfikatu ukończenia podstawowego szkolenia manicure, fotografii ukazujących A. J. (1) w (...) oraz wykonanych przez ubezpieczoną manicure, zeznań świadków E. M., M. C., E. W. i S. S. oraz stron – K. S. i A. J. (1) pozwalały na stwierdzenie, że ubezpieczona faktycznie wykonywała czynności powierzone jej w umowie o pracę i w umowach zlecenia. A. J. (1) miała kwalifikacje do zatrudnienia na stanowisku manicurzystki/stylistki paznokci, bowiem w 2019 r. ukończyła podstawowy kurs manicure żelowego UV, a w późniejszym okresie systematycznie podnosiła swoje kwalifikacje. Zainteresowana pracowała również na podobnym stanowisku przed zawarciem umowy z K. S. – w ramach działalności gospodarczej współpracowała z firmą (...) (...)”. Zdaniem sądu fakt, że listy obecności przedłożone przez płatnika składek nie zawierają danych innych pracowników nie świadczy o braku wiarygodności tych dokumentów. Jest na nich bowiem wskazane, że są to indywidualne karty czasu pracy. Dodatkowo zauważyć należy, że listy obecności dotyczą stycznia, lutego, marca (częściowo – do 11 marca), czerwca – października 2020 r., co odpowiada realiom wiosny 2020 r., kiedy to z uwagi na pandemię koronawirusa salony kosmetyczne były okresowo nieczynne.

Ponadto postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie pozwoliło ustalić okoliczności związane z faktyczną potrzebą po stronie płatnika w zatrudnieniu zainteresowanej, bowiem jak wynika z zeznań K. S., z końcem 2019 r. z salonu odchodziła jedyna stylistka paznokci, z tego względu odwołująca w grudniu 2019 r. pilnie poszukiwała pracownika
na to stanowisko. Zeznania stron pozwoliły również na ustalenie przyczyn, dla których A. J. (1) w styczniu 2020 r. pracowała na podstawie umowy zlecenia, w lutym 2020 r. na podstawie umowy o pracę, a od marca 2020 r. znów w formie zlecenia. K. S. wskazała bowiem,
że preferuje zatrudnianie pracowników w ramach stosunku pracy, jednak umowa na styczeń została zawarta jako zlecenie, co miało być formą sprawdzenia pracownika – swoistym okresem próbnym. Z uwagi na pozytywną ocenę pracy A. J. (1), strony zawały na luty 2020 r. umowę
o pracę, jednak z inicjatywy zainteresowanej powrócono do realizowania umowy zlecenie. Umowa zlecenia dawała A. J. (1) większą elastyczność godzin pracy, co było
dla zainteresowanej istotne ze względu na chorobę ojca.

Z opisanych przyczyn, sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, zgodnie z żądaniem odwołującej.