Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

-

sędzia Jacek Klęk

Protokolant

-

st. sekr. sąd. Zdzisława Dróżdż

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 247/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Wieluniu z 23 lipca 2021 r. sygn. akt II K 472/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator:

mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na bezzasadnym, niemającym oparcia w zebranych dowodach ustaleniu, iż oskarżony S. P. w dniu 11 czerwca 2019 r. dokonał potrącenia pieniędzy w kwocie 900 zł z alimentów na rzecz dzieci, płatnych do rąk pokrzywdzonej M. P. (1), co w konsekwencji doprowadziło do nieuzasadnionego uniewinnienia oskarżonego od zarzutu kradzieży, podczas gdy zachowanie oskarżonego oceniane zwłaszcza w kontekście uznanych za wiarygodne zeznań pokrzywdzonej winno skutkować przyjęciem, że dopuścił się on tego przestępstwa.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżyciel publiczny ma rację co do niezasadności uniewinnienia oskarżonego od czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, jednak jego argumentacja nie jest w pełni prawidłowa, co po części dostrzegł wnosząc w toku rozprawy o uchylenie wyroku również z uwagi na nierozważenie możliwości zakwalifikowania zachowania oskarżonego jako oszustwa.

Sąd I instancji prawidłowo bowiem nie zakwalifikował czynu zarzucanego oskarżonemu jako przestępstwa kradzieży, bowiem nie zostały spełnione jego znamiona – to nie wynika jednak z potrącenia o chwili spełnienia świadczenia przez dłużnika.

Nieprawidłowo, zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy nie rozważył zmiany kwalifikacji prawnej. Oskarżyciel publiczny w ustnych motywach na poparcie apelacji wskazał na możliwość zakwalifikowania czynu oskarżonego jako przestępstwa oszustwa. W ocenie Sądu Okręgowego można również mówić o wyczerpaniu dyspozycji art. 272 k.k. To, że należało analizować zachowanie oskarżonego w kontekście ww. norm wynika z przepisów Kodeksu cywilnego. Słusznie wskazuje prokurator że, zgodnie z art. 505 pkt 2 k.c. nie mogą być umorzone przez potrącenie wierzytelności o dostarczanie środków utrzymania. Jednocześnie zgodnie z art. 155 § 2 k.c. „Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe”. W świetle poczynionych i niekwestionowanych ustaleń faktycznych, nie doszło do realizacji umowy zobowiązującej do przeniesienia własności pieniędzy, bowiem nie doszło do ich fizycznego objęcia w posiadanie przez dłużnika. Trudno tym samym mówić choćby o potrąceniu, na które powoływać się miał oskarżony, pomijając tu nawet jego niedopuszczalność. Intencją oskarżonego było wprowadzenie M. P. w błąd, wywołanie przez upozorowanie zamiaru przekazania zobowiązania, przy czym pokrzywdzona – przed pobraniem części banknotów z pliku przygotowanych – nie wzięła ich do ręki, a więc nie objęła w posiadanie. Podpisany przez pokrzywdzoną dokument ma charakter prywatny, jednak ma znaczenie prawne (stwierdza spełnienie świadczeń alimentacyjnych), a osobą wyłącznie uprawnioną do jego sporządzenia (wyrażonego podpisem) pozostawała pokrzywdzona. Co prawda przepisy te, chociażby z racji ich umiejscowienia, nie stanowią o sankcji karnej, jednak w świetle zachowania oskarżonego można rozpatrywać jego postępowanie w kategorii realizacji znamion z powołanych wyżej lub innych artykułów karnych. Sąd Okręgowy nie przesądza o realizacji znamion któregokolwiek z przepisów ustawy karnej, bowiem z uwagi na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości mogą ujawnić się inne istotne okoliczności, jednak w świetle informacji dotychczas ustalonych, zachowanie oskarżonego należy przed wydaniem orzeczenia co do meritum rozważyć w kontekście znamion ww. przepisów.

Nie przeprowadzenie analizy zachowania oskarżonego w świetle innych przepisów ustawy karnej pozwalających na zmianę kwalifikacji zarzucanego czynu należy uznać za błąd Sądu I instancji, wymagający sanowania w drodze ponownie przeprowadzonego postępowania.

Wniosek

O uchylenie w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo

zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Te wynikają wprost z argumentacji przytoczonej w sekcji: „Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny”

3.2.

Obrońca:

Naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 KPK poprzez dowolną a nie swobodną ocenę:

1.  wyjaśnień oskarżonego i uznanie ich za niewiarygodne, gdy Reprezentowany już przy pierwszych, składanych przez siebie wyjaśnieniach - nie mając świadomości, że zdarzenie z jego udziałem zostało zarejestrowane przez sąsiedni monitoring i nie dysponując wiedzą o jego zasięgu - przyznał się do popełnienia przestępstwa uszkodzenia samochodu F. (...), stanowczo negując swoje sprawstwo co do pozostałych pojazdów, co miało znaczenie dla ustalenia jego sprawstwa i skutkowało odstąpieniem przez Sąd od zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

2.  zeznań Z. D. (1) jako w pełni wiarygodnych, gdy zatajenie przez ww. świadka przed organami ścigania faktu posiadania przez mechanika samochodowego J. K. (1) wymienionych w samochodach uszkodzonych elementów poddaje w wątpliwość rzeczywisty zakres uszkodzeń w samochodzie lveco, co miało znaczenie dla ustalenia, że generalny remont silnika w ww. pojeździe pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z dolaniem do oleju napędowego niezidentyfikowanej substancji a w konsekwencji przyjęcia zadeklarowanego rozmiaru szkody w wysokości 17.420,63 zł.

3.  zeznań świadków Z. D. (1) i J. K. (1) i uznanie ich za wiarygodne w części, w jakiej podali, że generalny remont silnika w samochodzie lveco został spowodowany dolaniem do oleju napędowego pojazdu niezidentyfikowanej substancji, gdy ww. samochód po przepłukaniu silnika i układu paliwowego był dalej eksploatowany przez pracowników pokrzywdzonej, a konieczność ponownej naprawy miała wynikać z obecności wody w filtrach, gdy z opinii biegłych jasno wynika, że dodana substancja nie była wodą, co miało znaczenie dla ustalenia związku przyczynowego pomiędzy dolaniem roztworu/zawiesiny do baku paliwa a opisanym uszkodzeniem a konsekwencji przyjętym zakresem obowiązku naprawienia szkody.

☐ zasadny

☒ częściowo

zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z racji korelacji powyższych zarzutów obrazy przepisu postępowania z zarzutem oparcie orzeczenia w zakresie zarzutu I na mających wpływ na treść wyroku błędnych ustaleniach faktycznych, omówionymi poniżej, Sąd skupi się tutaj tylko na elemencie niezasadności rozważań podjętych przez skarżącego, w pozostałym zakresie dokonując omówienia poniżej.

Skarżący bowiem kwestionuje uznanie za niewiarygodne (we wskazanym zakresie) wyjaśnień oskarżonego dotyczących nieprzyznania się do uszkodzenia wszystkich trzech pojazdów. W uzasadnieniu odnośnie tego zarzutu powołuje, że nie było innych obiektywnych dowodów pozwalających na przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za zniszczenie innych poza F. (...) pojazdów, jednak zapomina o zeznaniach złożonym w postępowaniu przygotowawczym przez pokrzywdzoną k. 28v, gdzie wyraźnie wskazała ona, że oskarżony przyznał jej się w prywatnej rozmowie, że uszkodził wszystkie trzy pojazdy, gdyż był na nią zły. Inną kwestią jest wiarygodność tego dowodu (sąd uznał zeznania M. P. za wiarygodne, a w apelacji ocena ta nie jest kwestionowana) czy ocena całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego pod kątem art 5 § 2 k.p.k., jednak w tym zakresie obrońca nie ma racji.

Jeżeli chodzi o drugi z zarzutów to trudno mówić o zatajeniu przez świadka okoliczności związanych z pojazdem, bowiem mówił on o tym, że po zdarzeniu pojazd był użytkowany, zwłaszcza, że przesłuchiwany był też J. K. (1). Co więcej, świadek ten wyraźnie podawał, dlaczego wymagany był kapitalny remont silnika (k. 156v) – to spowodowane było pozostawaniem silnika w ruchu po uruchomieniu w dniu zdarzenia, a więc mogło być następstwem pierwotnej niesprawności pojazdu, co do której zgłoszono zawiadomienie podejrzenia popełnienia przestępstwa.

Wniosek

O zmianę poprzez wyeliminowanie z opisu czynu w pkt 1 spowodowania uszkodzeń w pojazdach marki I. oraz M. (...) warunkowe umorzenie postępowania na okres 2 lat próby i zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody na rzecz M. P. (1) w kwocie 1.124.74 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo

zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ograniczając się do zarzutu przytoczonego na wstępie wniosek pozostaje oczywiście bezzasadnym. Jego uwzględnienie (skarżąca skonkretyzowała jeden wniosek odwoławczy) było następstwem zasadności zarzutu omówionego w sekcji 3.3.

3.3.

Obrona:

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez:

-

pominięcie istotnej rozbieżności co do koloru i jakości paliwa, pobranego z samochodu marki F. (...), gdy z relacji świadków wynika, że olej napędowy z ww. pojazdu był cieczą klarowną o barwie jasnożółtej, tymczasem w opinii biegłych Instytutu (...) paliwo to zostało opisane jako substancja koloru ciemnobrunatnego, co miało znaczenie dla ustalenia istnienia analogii pomiędzy zanieczyszczeniami w tym samochodzie a pozostałymi pojazdami i w konsekwencji przyjęcia odpowiedzialności prawnokarnej oskarżonego za dokonanie uszkodzeń we wszystkich trzech pojazdach;

-

pominięcie fragmentu opinii Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, w którym biegli stwierdzili, że jedna próbka paliwa, opisana w opinii jako pochodząca z samochodu marki M. (a według relacji świadków pochodząca z pojazdu F.), zawiera prawidłowy olej napędowy, a stwierdzone w niej zanieczyszczenia odpowiadają normalnej eksploatacji pojazdu, co miało znaczenie dla ustalenia braku analogii pomiędzy składem tego paliwa a zanieczyszczenia zidentyfikowanymi w pozostałych próbkach i w konsekwencji rzutowało na niesłuszne przypisanie oskarżonemu sprawstwa we wszystkich trzech pojazdach.

-

pominięcie fragmentu zeznań świadka Z. D. (1), w którym ww. przyznał, że pierwotny zakres napraw samochodu marki lveco nie obejmował generalnego remontu silnika, a wykonane niezwłocznie po unieruchomieniu pojazdu czynności przepłukania silnika i układu paliwowego pozwoliły na dalszą, normalną eksploatację pojazdu, co miało znaczenie dla ustalenia, że generalny remont silnika nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z dolaniem do oleju napędowego niezidentyfikowanej substancji a tym samym naprawa ta nie wchodzi w zakres obowiązku naprawienia szkody.

-

dowolne ustalenie, że generalny remont silnika w pojeździe lveco pozostawał w związku przyczynowym z dodaniem do oleju napędowego nieokreślonej substancji chemicznej nie będącej wodą oraz zanieczyszczeń metalicznych, gdy po pierwotnym przywróceniu pojazdu do dalszej eksploatacji doszło do przerwania związku przyczynowego a to z uwagi na ujawnienie w filtrach paliwa wody czyli okoliczności która niezależnie prowadzi do uszkodzenia silnika wskutek wytrącenia opiłków, co miało znaczenie dla ustalenia zakresu obowiązku naprawienia szkody.

-

dowolne ustalenie, że oskarżony dokonał uszkodzeń w samochodach marki lveco oraz M. ponieważ nie widać na monitoringu innej osoby, która mogłaby dokonać takich uszkodzeń, gdy zasięg monitoringu nie obejmuje miejsca postoju ww. pojazdów a zatem nie sposób wykluczyć obecności innych osób, które mogłyby dokonać powyższego czynu, co miało znaczenie dla błędnego przyjęcia, że inna wersji zdarzenia nie obejmująca udziału Reprezentowanego w całym opisanym czynie - nie jest możliwa.

☒ zasadny

☐ częściowo

zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższe zarzuty pozostają zasadne o tyle, o ile wskazują na ujawnione w sprawie przeinaczenia i nieścisłości, które muszą być skorygowane w toku nowo prowadzonego przewodu sądowego. Ich uwzględnienie nie oznacza jednak automatycznego stwierdzenia braku podstaw do skazania oskarżonego za zniszczenie układów zasilania paliwa/silników m. (...) i..

Przechodząc do meritum obrońca ma rację wskazując, że istnieje kluczowa dla ustalenia zakresu odpowiedzialności oskarżonego rozbieżność koloru paliwa pobranego z aut, co ma związek z treścią notatki znajdującej się na k. 12, dotyczącej rzekomo omyłkowego oznaczenia słoików z próbkami. Ta kwestia musi być wyjaśniona w drodze dalszego postępowania, przy czym szczegółowy zakres postępowania opisany został w pkt 5.3.2. Bez wątpienia ustalenie, które ciecze były pobrane z którego samochodu, ma kluczowe znaczenie dla zbadania, czy faktycznie doszło do ich uszkodzenia wskutek działania osoby trzeciej, odtworzenia metodyki działania sprawcy, a także – ustalenia w miarę możliwości osoby za to odpowiedzialnej. Zlekceważenie przez Sąd I Instancji wspomnianej notatki z k. 12, a zwłaszcza okoliczności z niej wynikających jest czymś co w procesie karnym nie powinno mieć miejsca, zwłaszcza że rzekomo wadliwe oznaczenie dowodów rzeczowych legło u podstaw uznanej za wiarygodną opinii Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych.

Także i w zakresie pozostałych zarzutów Sąd I instancji w sposób dowolny, a co najmniej powierzchowny zdecydował o istnieniu – w oparciu o ustalone fakty – ciągu przyczynowo – skutkowego wskazującego na winę bezsporną winę oskarżonego w zakresie uszkodzenia pojazdów I. oraz M.. Sąd popełnił błąd, bowiem w ślad za opinią Zakładu (...) Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w W. ustalił, że ciemną ciecz zabezpieczono w pojazdach marki F. i I., konstruując przez to odpowiedzialność oskarżonego ponad okoliczności przez niego przyznane. Dodatkowo posiłkuje się tym, że to samo wynika z zeznań J. K. (k. 41v-42). Nie zauważa jednak, że świadek ten nie miał i nie mógł mieć wiedzy odnośnie F. (...), lecz wyłącznie (w ramach zleconych mu napraw) miał kontakt z pojazdami I. i M.. Sąd nie zauważył sprzeczności w opisie czynności z protokołu oględzin, gdzie zapisano jaką ciecz i o jakim wyglądzie, w którym samochodzie zabezpieczono, z treścią notatki z k. 12. Co prawda, usiłuje się posiłkować zeznaniami J. K. w zakresie koloru cieczy pojazdu I. oraz opinią Instytutu, jednak nie podjął trudu wyjaśnienia znaczenia notatki z k. 12 a tym samym i miarodajnego ustalenia, jaką cię, zabezpieczona w jak oznaczonym słoiku pobrano z jakiego samochodu. Fakt, iż opiniujący w sprawie Instytut oparł się na oznaczeniu wadliwym w świetle notatki z k. 12 dyskredytuje ustalenia wynikające z opinii, a przynajmniej czynie jest wątpliwymi w stopniu wymagającym wyjaśnienia w ponownym postępowaniu.

Niezasadnym w ocenie Sądu pozostaje niewątpliwie kwestionowanie rzekomego pominięcia zeznań Z. D., bowiem jak wskazano wyżej świadek wyjaśniał, dlaczego przeprowadzono remont generalny silnika pojazdu i w tym zakresie ciąg przyczynowo – skutkowy został zachowany. Dotyczy to wszakże ciągu przyczynowo – skutkowego pomiędzy ujawnioną w układzie paliwowym cieczą, a awarią, a nie dowodzi związku oskarżonego z dodaniem niezidentyfikowanej cieczy do paliwa zabezpieczonego w i..

Częściowo zasadnym pozostaje ostatni z zarzutów. Faktycznie na materiałach wideo nie widać, aby oskarżony dokonywał uszkodzeń innych pojazdów niż F. (...), ale jednocześnie obrońca pomija zeznania pokrzywdzonej, która wskazała, że oskarżony miał jej się przyznać do uszkodzenia wszystkich trzech pojazdów.

Wniosek

O zmianę poprzez wyeliminowanie z opisu czynu w pkt 1 spowodowanie uszkodzeń w pojazdach marki I. oraz M. (...) warunkowe umorzenie postępowania ja okres 2 lat próby i zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody na rzecz M. P. (1) w kwocie 1.124.74 zł

☒ zasadny

☐ częściowo

zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wymagane jest przeprowadzenie przewodu na nowo w całości, dlatego też zmiana wyroku w proponowanym zakresie nie była dopuszczalna.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Z uwagi na to, że błędy procedowania dotyczą istoty czynów zarzucanych, przeprowadzenie postępowania dowodowego na etapie postępowania apelacyjnego byłoby nie tylko sprzeczne z treścią art. 452 § 2 pkt 1 k.p.k., ale prowadziłoby do zachwiania zasady dwuinstancyjności postępowania, gdy mające znacznie dla istoty sprawy, być może powodujące konieczność zmiany rozstrzygnięcia w sposób całościowy, dowody i ich ocena dokonana przez Sąd, nie podlegałyby kontroli merytorycznej w drodze zwykłych środków zaskarżenia.

Zakres wątpliwości i koniecznych do przeprowadzenia dowodów Sąd omówił w pkt 5.3.2. niniejszego uzasadnienia. Sąd przy tym ma wątpliwości niestanowiące treść zarzutów, których wyjaśnienie co prawda nie ma aż tak istotnego znaczenia dla sprawy jak ww., ale pozostają widoczne, a jednocześnie ze względu na konieczność procedowania od początku nie było potrzeby korzystania z rozwiązań przewidzianych w art. 449a k.p.k. Dotyczy to mianowicie zapisów uzasadnienia takich jak z oceny dowodów zeznań świadka M. P. (1) (2.1.1.1.1.), w której Sąd na poparcie wiarygodności powołuje się na to, że świadek w pierwszej fazie postępowania nie wskazywała na swojego męża jako sprawcę i dopiero okazanie zapisu monitoringu i rozmowa z oskarżonym doprowadziły u świadka do konieczności wskazania sprawcy, podczas gdy choćby z notatki k. 2 wynika, że zgłaszająca (tj. pokrzywdzona) wskazała sprawcę – swojego męża. Skutkuje to dysonansem z treścią jej przesłuchania przy złożeniu zawiadomienia o przestępstwa, które przeprowadzono tego samego dnia, a zwłaszcza z treścią przesłuchania pokrzywdzonej z kolejnego dnia, z którego wynika, że dowiedziała się dopiero 15 lutego o postawieniu zarzutów byłemu mężowi. Jest jasnym, że to dowody stanowią podstawę ustalenia okoliczności faktycznych, ale jeśli z treści notatki wynikają okoliczności relewantne, którym świadek w toku przesłuchania zaprzecza to rozbieżność tę należało wyjaśnić.

Koniecznym jest zatem zarówno przeprowadzenie dowodów od nowa, z wyszczególnieniem okoliczności powołanych w pkt 5.3.2, jak i ponowna ocena materiału dowodowego. W szczególności należy ustalić wiarygodność treści dowodów o charakterze osobowym w odniesieniu do innych dowodów. Z założenia błędny (bo oparty na wadliwie oznaczonych dowodach rzeczowych) tok rozumowania Sądu I instancji w zakresie zarzutu I nie mógł być sanowany w drodze działań Sądu Okręgowego, co powoduje konieczność skierowania sprawy do ponownego rozpoznania. W przypadku zarzutu II uchylenie wynika z faktu orzeczenia o uniewinnieniu oskarżonego wyłącznie w następstwie niestwierdzenia w jego działaniu znamion czynu zarzucanego, bez wykluczenia możliwości subsumpcji czynu oskarżonego, rozumianego jako zdarzenie historyczne zaistniałe w określonym miejscu i czasie, pod inny niż wskazany w akcie oskarżenia przepis.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

W zakresie zarzutu z pkt I aktu oskarżenia (z art. 288 § 1 k.k.), pomijając umożliwienie oskarżonemu złożenia wyjaśnień, koniecznym będzie przesłuchanie funkcjonariuszy policji D. K. oraz S. D. na okoliczność prawidłowości oznaczenia śladów zabezpieczonych podczas czynności oględzin, stwierdzonych protokołem z k. 10-11, przy uwzględnieniu treści notatki z k. 12. Sąd oczywiście jest świadom niemożności korzystania z notatki urzędowej przy ocenie dowodów, dlatego wskazuje na nieodzowność wysłuchania ww. świadków. Jednocześnie na potrzeby przesłuchania należy okazać funkcjonariuszom materiał fotograficzny zarejestrowany w trakcie oględzin (nośnik k. 39, w szczególności fotografie D._ (...), D._ (...), D._ (...)). W związku z powyższym przesłuchaniem, zakładając, że dowody te potwierdzą okoliczności wynikające z notatki z k. 12 należy ponownie przesłuchać biegłego z Instytutu Zakładu (...) Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych w W. T. B. (ewentualnie w razie potrzeby również i A. K.), na okoliczności dotyczące zleconego badania dostarczonego paliwa i zwłaszcza wniosków. Oczywiście dla potrzeb niniejszego uzasadnienia Sąd zakłada, że widoczne na ww. fotografiach ciecze znajdujące się w słoikach, zostały zabezpieczone w pojazdach widocznych na fotografiach co czyni wysoce prawdopodobnym wadliwe oznaczenie dowodów a tym samym i wadliwe wnioski sądu oparte na opinii Instytutu, w której przyjęto oznaczenia niekorespondujące z treścią protokołu oględzin i materiałem fotograficznym.

Równocześnie należy dopytać specjalistę reprezentującego Instytut, czy żółta ciecz znajdująca się w słoiku, o której również wspominał, miała taki sam, ewentualnie bardzo zbliżony skład jak ciecz w zabezpieczonej bańce, która także była przedmiotem badań, a w świetle istniejących dowodów pochodziła ze zbiornika paliwa f..

Dalej, koniecznym jest przesłuchanie kierowców - pracowników pokrzywdzonej, którzy w dniu ujawnienia przestępstwa sprawdzali auta. Chodzi o wyjaśnienie, czy także w F., po otwarciu maski, widzieli (jak w pozostałych dwóch autach) opiłki metalu przy wlewie oleju silnikowego czy też tego nie zaobserwowali. Wyjaśnienie tych okoliczności ma na celu ustalenie czy wszystkie trzy pojazdy uszkodzono w następstwie takiego samego modus operandi, a tym samym czy ma jakiekolwiek podstawy stosowanie wnioskowania per analogiam – zwłaszcza jeśli rozstrzyga się o odpowiedzialności karnej.

Do wyjaśnienia pozostają też wątpliwości związane z treścią uzasadnienia (ocena dowodów zeznań pokrzywdzonej) a treścią notatki k. 2, bowiem na dziś nie sposób ustalić, kiedy pokrzywdzona wskazała swojego byłego męża jako sprawcę uszkodzenia pojazdów.

W zakresie czynu z pkt. II, Sąd I instancji słusznie przyjął, że nie zachodziły znamiona tego przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. (niezależnie od wadliwej argumentacji), jednak wskutek pominięcia istoty zachowania sprawcy, celu jego działania nie rozważył zmiany opisu i kwalifikacji zarzucanego czynu, np. na przestępstwo z art. 272 k.k. lub z art. 286 § 1 k.k.

W miarę możliwości zasadnym będzie również uszczegółowienie słów, które oskarżony kierował do pokrzywdzonej dotyczących naprawienia szkody w całości i przyznania się przez niego do zniszczenia wszystkich trzech pojazdów.

W sytuacji ustalenia związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem oskarżonego a uszkodzenie silnika w samochodzie m-ki I. konieczną stanie się ustalenie czy sposób i czas naprawy zleconej przez stronę pokrzywdzoną, miały wpływ na zakres uszkodzeń.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonego od zarzutu z art. 278 § 1 kk

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana