Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 kwietnia 2014 r.

Decyzją z dnia 3 marca 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.odmówił wnioskodawcy M. B.prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W podstawie prawnej powołano ustawę z dnia 30 kwietnia 2004 r.
o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 120, poz. 1252).

W uzasadnieniu odwołując się do treści art. 2 ww. ustawy wskazano, że odmawia się prawa do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ wnioskodawca nie spełnił warunków, tj. na dzień zgłoszenia wniosku
nie udowodnił 40 lat okresów składkowych, nieskładkowych
i uzupełniających, a jedynie 39 lat, 6 miesięcy i 20 dni. Do stażu pracy
nie zaliczono okresu zatrudnienia na budowie eksportowej od 17 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r. z powodu braku świadectwa pracy potwierdzającego w/w okres.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca M. B., zarzucając jej błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy mającego istotny wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez nieuwzględnienie okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w R. od 17 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji
i przyznanie mu prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Na uzasadnienie swojego stanowiska podał, że z przedłożonego świadectwa pracy wynika, że w ramach stosunku pracy zawartego
z Przedsiębiorstwem Budownictwa (...)
w R. w okresie od 17 stycznia 1978 r. do 1 marca 1979 r. był skierowany do pracy w (...). Jego stosunek pracy w tym przedsiębiorstwie nie wygasł, lecz trwał nieprzerwanie do 31 maja 1979 r. Fakt, że wykonywał pracę w innym miejscu nie znaczy, że był z niej zwolniony. Była to praca cały czas u tego samego pracodawcy. Był pracownikiem tego samego przedsiębiorstwa od 24 września 1975 r. do 31 maja 1979 r. W dniu 30 stycznia 2014 r. odbyła się rozprawa w Sądzie Okręgowym w Przemyślu.
Na rozprawie tej przesłuchiwany był, na wniosek wnioskodawcy, świadek R. K., który pracował z nim na budowie eksportowej w (...)
w okresie od 17 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r. Świadek ten posiada prawo do emerytury i ten rok został mu zaliczony. Zarówno wnioskodawca, jak i świadek zostali wysłani na budowę eksportową przez zakład macierzysty, tj. (...), mimo, że na umowie o pracę
na budowie eksportowej widnieje (...) Przedsiębiorstwo (...) w R.. (...) nosiło różne nazwy, co potwierdzają pieczątki wbite
w legitymację ubezpieczeniową R. K.. Z faktu tego wynika,
że (...) w R., jak i Przedsiębiorstwo (...) w R. to jedno
i to samo przedsiębiorstwo, zmieniające jedynie następców prawnych.
Na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r. Sąd oddalił odwołanie wnioskodawcy z dnia 26 listopada 2013 r. uzasadniając decyzję tym,
że na ten dzień wnioskodawca nie posiadał wymaganego ustawowego
6-miesiecznego okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych.
Po uwzględnieniu spornego okresu zatrudnienia wnioskodawca spełnia przesłanki do skorzystania ze świadczenia przedemerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

W uzasadnieniu podano w szczególności, że wnioskodawca ponownie
w dniu 14 stycznia 2014 r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie świadczenia przedemerytalnego, przedkładając zaświadczenie PUP w P.z dnia 13 stycznia 2014 r., z którego wynika, że wnioskodawca jest zarejestrowany
jako bezrobotny od 1 lipca 2013 r. do nadal i pobiera zasiłek
dla bezrobotnych. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych wnioskodawca nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji pracy. ZUS odmówił jednak nadal prawa do świadczenia przedemerytalnego bowiem wnioskodawca nie spełnia warunku dotyczącego wymaganego okresu uprawniającego do emerytury, a wynoszącego 40 lat. Legitymuje się bowiem okresem składkowym, nieskładkowym i uzupełniającym wynoszącym łącznie 39 lat, 6 miesięcy i 20 dni. Do wymiaru okresów składkowych i nieskładkowych nie uwzględniono okresu od 17 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r. na budowie eksportowej na Węgrzech z uwagi
na brak świadectwa pracy potwierdzającego ten okres zatrudnienia.
W aktach sprawy zalega umowa o pracę na budowy eksportowe z dnia 9 stycznia 1978 r. zawarta pomiędzy M. B.a (...) Przedsiębiorstwem (...)
na okres od 18 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1978 r. Wnioskodawca
nie udowodnił jednak, że umowę tą zawarł z macierzystym zakładem pracy, czyli tym widniejącym w świadectwie pracy i czy umowa ta została zrealizowana, a także w jakim okresie i czy wnioskodawca korzystał
z urlopów przysługujących po eksporcie. Z umowy wynika, że została zawarta na okres od 18 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r. natomiast
w świadectwie pracy z dnia 5 czerwca 1979 r. widnieje wpis o pracy
na budowie eksportowej od 17 stycznia 1978 r. do 1 marca 1979 r. Ponadto w oświadczeniu z dnia 11 czerwca 2013 r. wnioskodawca podał, że od 18 stycznia 1979 r. do 5 września 1979 r. wykonywał prace w gospodarstwie rolnym rodziców. Także świadkowie, których pisemne zeznania zostały złożone w organie rentowym potwierdzili, że wnioskodawca pracował stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców. Organ rentowy uwzględnił ten okres jako okres uzupełniający. Wskazano na brak konsekwencji wnioskodawcy odnośnie czasookresu pracy
w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...)
w R.. Wnioskodawca dowodzi bowiem, że od 18 stycznia 1979 r. do 5 września 1979 r. wykonywał prace w gospodarstwie rolnym rodziców, natomiast w odwołaniu wskazuje, że w okresie od 17 stycznia 1978 r. do 1 marca 1979 r. był zatrudniony na budowie eksportowej, a potem jego stosunek pracy trwał nieprzerwanie w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...)w R.do dnia 31 maja 1979 r.
W tym stanie rzeczy brak jest podstaw do uwzględnienia spornego okresu zatrudnienia.

Sąd Okręgowy w Przemyślu – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. B., ur. (...), w dniu 29 października 2013 r. złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne.

Do wniosku dołączył wówczas dokumentację, mającą na celu ustalenie jego uprawnień do świadczenia przedemerytalnego, w tym m.in. świadectwo pracy z dnia 5 czerwca 1979 r. wydane przez Przedsiębiorstwo Budownictwa (...), z którego wynikało, że był on zatrudniony w (...) w R. w okresie od 24 września 1975 r. do 31 maja 1979 r. na stanowisku montera, z tym
że przebywał na budowie eksportowej w okresie od 17 stycznia 1978 r. do 31 marca 1979 r.; umowę o pracę na budowy eksportowe z dnia 9 stycznia 1978 r. zawartą pomiędzy (...) Przedsiębiorstwem (...) w R., a wnioskodawcą, z której wynika, że wnioskodawca został skierowany do pracy w K. – W. Republika Ludowa od dnia 18 stycznia 1978 r. do dnia 18 stycznia 1979 r. na stanowisko monter instalacji sanitarnej; oświadczenie wnioskodawcy z dnia 11 czerwca 2013 r., z którego wynikało, że w okresie od 18 stycznia 1979 r. do 5 września 1979 r. pracował w gospodarstwie rolnym rodziców, wraz z pisemnymi zeznaniami dwóch świadków potwierdzającymi tę okoliczność.

Na podstawie całości zgromadzonej dokumentacji ZUS, decyzją z dnia 18 listopada 2013 r. odmówił wnioskodawcy prawa do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ wnioskodawca nie spełnił warunków,
tj. nie był osobą posiadającą status osoby bezrobotnej, nie pobierał
co najmniej przez 6 miesięcy zasiłku dla bezrobotnych, a ponadto na dzień zgłoszenia wniosku nie udowodnił 40 lat okresów składkowych
i nieskładkowych, a jedynie 39 lat, 6 miesięcy i 20 dni.

Na skutek odwołania wnioskodawcy od powyższej decyzji, Sąd Okręgowy w Przemyślu wyrokiem z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. III U 1428/13 oddalił odwołanie.

W toczącym się wówczas postępowaniu Sąd ustalił, że wnioskodawca nie spełnił jednej z przesłanek uprawniającej do uzyskania prawa
do świadczenia przedemerytalnego, a to nie posiadał statusu osoby bezrobotnej, pobierającej co najmniej 6 miesięcy zasiłek dla bezrobotnych.

Dowód:

1) akta organu rentowego:

- wniosek o świadczenie przedemerytalne z dnia 29.10.2013 r.,

- świadectwo pracy,

- umowa o pracę na budowy eksportowe,

- oświadczenie wnioskodawcy z dnia 11.06.2013 r. waz z pisemnymi zeznaniami dwóch świadków,

- decyzja ZUS z dnia 18.11.2014 r.,

2) akta tut. Sądu o sygn. III U 1448/13.

W dniu 14 stycznia 2014 r. wnioskodawca złożył ponownie wniosek
o świadczenie przedemerytalne. Do wniosku dołączył zaświadczenie z dnia 13 stycznia 2014 r. wydane przez Prezydenta Miasta P., z którego wynika, że wnioskodawca jest nadal zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako bezrobotny od dnia 1 lipca 2013 r. i pobierał zasiłek dla bezrobotnych od 9 lipca 2013 r. W dniu 9 stycznia 2014 r. nastąpił upływ co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Decyzją z dnia 3 marca 2014 r. ZUS odmówił wnioskodawcy prawa
do świadczenia przedemerytalnego, ponieważ wnioskodawca nie spełnił warunków, tj. na dzień zgłoszenia wniosku nie udowodnił 40 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a jedynie 39 lat, 6 miesięcy i 20 dni.

Z raportu ustalenia uprawnień do świadczenia wynika, że ZUS uwzględnił wnioskodawcy m.in. okres zatrudnienia od 15 września 1972 r. do 14 września 1975 r., od 24 września 1975 r. do 16 stycznia 1978 r.
oraz okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 18 stycznia 1979 r.
do 5 września 1979 r.

Dowód - akta organu rentowego:

- wniosek o świadczenie przedemerytalne z dnia 14.01.2014 r.,

- zaświadczenie z dnia 13.01.2014 r. wydane przez Prezydenta Miasta P.,

- decyzja ZUS z dnia 3.03.2014 r.,

- raport ustalenia uprawnień do świadczenia.

Ponadto Sąd ustalił, że wnioskodawca pracował na budowie eksportowej na Węgrzech w okresie od dnia 17 stycznia 1978 r. do dnia 17 stycznia 1979 r. jako monter instalacji zewnętrznych. W tym czasie wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...). Do pracy na budowie eksportowej został skierowany przez macierzysty zakład pracy, który później zmienił nazwę
na (...) Przedsiębiorstwo (...)w R.. Wnioskodawca wykonywał studzienki, kanały zewnętrzne.

Wnioskodawca pracował na pełny etat – 12 godzin dziennie. Za godziny nadliczbowe wynagrodzenie otrzymywało się w kraju. Za ostatni okres czasu zatrudnienia za granicą nie było już wypłacane wynagrodzenie za pracę
w godzinach nadliczbowych. Z tego tytułu miał udzielony urlop, który wykorzystywał dopiero po powrocie do kraju, a dodatkowo przysługiwał mu miesiąc urlopu wypoczynkowego za cały ten czas pracy za granicą.
W rezultacie po zliczeniu okresów tych urlopów, przebywał na nich do dnia 31 marca 1979 r. Pracę w (...) Przedsiębiorstwie (...) w R. wnioskodawca zakończył ostatecznie w dniu 31 maja 1979 r.

Po powrocie do kraju w czasie korzystania z urlopu przysługującego mu z tytułu pracy na budowie eksportowej wnioskodawca pracował w gospodarstwie rolnym swojej matki, a później kiedy dojeżdżał do pracy, to gospodarstwem tym zajmował się przed i po pracy.

Dowód:

- zeznania świadka R. K.,

- przesłuchanie wnioskodawcy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych, aktach tut. Sądu
o sygn. III U 1448/13, których domniemanie prawdziwości wynika z art. 244 i nast. k.p.c., a ponadto ich wiarygodność nie została obalona przez żadną
ze stron.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka R. K.
oraz wnioskodawcy M. B., co do pracy wnioskodawcy
na budowie eksportowej na Węgrzech w spornym okresie czasu, jako spójnym, logicznym, wzajemnie się uzupełniającym, a ponadto znajdującym potwierdzenie w dowodach z dokumentów. W trakcie przesłuchania wnioskodawca wyjaśnił dokładnie, od kiedy rozpoczął pracę na budowie eksportowej, kiedy faktycznie ją zakończył i kiedy korzystał z urlopów przysługujących mu z tytułu pracy na Węgrzech. Sąd dał wiarę
tym zeznaniom, które zestawił z dowodami z dokumentów, gdzie w umowie
o pracę na budowie eksportowej wskazano, że został skierowany do tej pracy na okres od 18 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r., a w świadectwie pracy podano, że okres pracy na budowie eksportowej obejmował czas od 17 stycznia 1978 r. do 1 marca 1979 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że do pracy
na budowę eksportową wyjechał w dniu 17 stycznia 1978 r. i pracował
na Węgrzech faktycznie do dnia 17 stycznia 1979 r., a później do dnia 31 marca 1979 r. korzystał z przysługującego mu czasu wolnego, urlopu
z tytułu pracy na budowie eksportowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy M. B. należy uznać za uzasadnione.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r.
o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 r. Nr 170) prawo
do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która: do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn.

Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych za okres uprawniający do emerytury, o którym mowa
w ust. 1, uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10
ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227,
z poźn. zm.), zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z FUS".

W myśl art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1
po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych,
o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła
bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy
o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku
dla bezrobotnych.

Wydając zaskarżoną decyzję organ rentowy badał wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania świadczenia przedemerytalnego na podstawie wyżej powołanych przepisów prawa i zakwestionował jedynie przesłankę posiadania przez wnioskodawcę co najmniej 40 lat okresów składkowych
i nieskładkowych. ZUS uznał bowiem w tym względzie, że wnioskodawca legitymuje się stażem ubezpieczeniowym w łącznym wymiarze 39 lat, 6 miesięcy i 20 dni.

Wnioskodawca domagał się natomiast w odwołaniu od zaskarżonej decyzji uwzględnienia do stażu ubezpieczeniowego dodatkowo okresu pracy na budowie eksportowej na Węgrzech w okresie od 17 stycznia 1978 r. do 18 stycznia 1979 r.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U.
z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) Za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. następujące okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne: zatrudnienia
po ukończeniu 15 lat życia: na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze
nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową.

Do pracowników – obywateli polskich skierowanych do pracy
za granicą w celu realizacji kontraktów eksportowych miały zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r.
w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych
do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (t.j. Dz. U. z 1990 Nr 44, poz.259 ze zm.).

W myśl § 4 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia macierzysty zakład pracy udziela pracownikowi urlopu bezpłatnego na okres skierowania
do pracy za granicą.

Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, a także przypadający bezpośrednio po zakończeniu tego urlopu okres niezdolności
do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli pracownik podejmie zatrudnienie w macierzystym zakładzie pracy w terminie określonym w ust. 4 (§ 4 ust. 3).

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało,
że wnioskodawca był zatrudniony na budowie eksportowej w K. – W. Republika Ludowa w okresie od 17 stycznia 1978 r. do 17 stycznia 1979 r. jako monter instalacji zewnętrznych. W rezultacie Sąd zaliczył wnioskodawcy do stażu ubezpieczeniowego okres tej pracy jako okres składkowy, co z kolei daje podstawę do przyjęcia, że wnioskodawca posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 40 lat.

Wobec powyższego na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd przyjął, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki niezbędne do uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku
wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca wniosek o świadczenie przedemerytalne złożył w dniu 14 stycznia 2014 r., a zatem prawo
do świadczenia przedemerytalnego należało przyznać począwszy od dnia 15 stycznia 2014 r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.
oraz w oparciu o powołane wyżej przepisy prawa orzeczono, jak w sentencji wyroku.