Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 marca 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

Ławnicy: Wiesława Bożenna Benedysiuk, Jolanta Sawicka – Jurek

Protokolant: protokolant sądowy Beata Ignaczak

po rozpoznaniu w dniu 04 lutego 2021 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko Szkole (...) w W.

o odszkodowanie, wyrównanie zasiłku chorobowego, wyrównanie nagrody jubileuszowej

1.  zasądza na rzecz powódki M. P. od pozwanej Szkoły (...) w W. kwotę 12.538,80 zł (słownie: dwanaście tysięcy pięćset trzydzieści osiem złotych 80/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 01 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania;

2.  zasądza na rzecz powódki M. P. od pozwanej Szkoły (...) w W. kwotę 6.000,00 zł (słownie: sześć tysięcy złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 01 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania zasiłku chorobowego;

3.  zasądza na rzecz powódki M. P. od pozwanej Szkoły (...) w W. kwotę 375,00 zł (słownie: trzysta siedemdziesiąt pięć złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 05 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania nagrody jubileuszowej;

4.  oddala powództwo w części dotyczącej odsetek od odszkodowania za jeden dzień – 31 lipca 2019 roku;

5.  zasądza na rzecz powódki M. P. od pozwanej Szkoły (...) w W. kwotę 1.530,00 zł (słownie: jeden tysiąc pięćset trzydzieści złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

6.  nakazuje pobrać od pozwanej Szkoły (...) w W. na rachunek Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie – kwotę 945,69 zł (słownie: dziewięćset czterdzieści pięć złotych 69/100) tytułem kosztów poniesionych tymczasowo w toku postępowania przez Skarb Państwa;

7.  nadaje wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.179,60 zł (słownie: cztery tysiące sto siedemdziesiąt dziewięć złotych 60/100).

Jolanta Sawicka – Jurek sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa Wiesława Bożenna Benedysiuk,

Sygn. akt VI P 293/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 czerwca 2019 roku (data na kopercie) powódka M. P. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej Szkoły (...) w W. kwoty 13.741,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia zwłoki w zapłacie do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za bezpodstawne rozwiązanie umowy o pracę, kwoty 6.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty tytułem wyrównania zaniżonego wynagrodzenia (zasiłku chorobowego) za okres od września 2017 roku do sierpnia 2018 roku oraz kwot 375,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania nagrody jubileuszowej.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że od dnia 1 czerwca 2005 roku była zatrudniona w pozwanej szkole na podstawie mianowania na stanowisku nauczyciela – pedagoga szkolnego. Dodatkowo sprawowała funkcję zastępcy dyrektora szkoły, za co przysługiwał jej dodatek funkcyjny w wysokości 500,00 zł miesięcznie. Powódka podała dalej, że od 10 lipca 2017 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim ze względu na ciążę, pracodawca zaś wypłacał jej, począwszy od września 2017 roku, wynagrodzenie bez dodatku funkcyjnego oraz bez dodatku motywacyjnego, dodatek funkcyjny nie został również uwzględniony w podstawie jej zasiłku chorobowego. Ponadto powódka w 2018 roku nabyła prawo do nagrody jubileuszowej, która została jej przyznana w wysokości nie uwzględniającej dodatku funkcyjnego. Powódka dalej podała, że dnia 30 maja 2019 roku otrzymała wypowiedzenie zmieniające, jako jego podstawę pracodawca wskazał na zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu etatów. W ocenie powódki nie jest to prawdziwa przyczyna, a ponadto pracodawca zastosował nieobiektywne i nierzetelne kryteria w wyborze pracownika do zwolnienia.

(pozew – k. 1 – 2 verte)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana podała, że wypowiedzenie złożone powódce jest skuteczne i zasadne, pozwana wskazała na zmniejszenie etatu na pomoc psychologiczno – pedagogiczną w roku szkolnym 2019/2020. Pozwana podniosła również, że nie uznaje zarzutu, jakoby zastosowała nieobiektywne i nierzetelne kryteria do redukcji, wskazując, że dokonała wyboru co do zatrudnienia na pełen etat psychologa z uprawnieniami pedagoga, zamiast dalszego zatrudniania na pełen etat samego pedagoga.

(odpowiedź na pozew – k. 16 – 22)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. P. była zatrudniona w pozwanej szkole na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 września 2000 roku do dnia 31 sierpnia 2001 roku, a od dnia 1 września 2001 roku na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, zaś od dnia 1 września 2005 roku na podstawie mianowania. Powódka pracowała na stanowisku pedagoga. Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło 4.179,60 zł brutto.

(dowód: umowa o pracę na czas określony – k. 2 cz. B a/o powódki, umowa o pracę na czas nieokreślony – k. 21 cz. B a/o powódki, pismo z dnia 01.09.2005r. – k. 68 cz. B a/o powódki, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 34)

Powódce dnia 9 sierpnia 2010 roku nadano stopień nauczyciela dyplomowanego, zaś wcześniej dnia 24 sierpnia 2005 roku stopień nauczyciela mianowanego.

(dowód: akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela z dnia 09.08.2010r. – k. 159 cz. B a/o powódki, akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela z dnia 24.08.2005r. – k. 63 cz. B a/o powódki)

Powódce została powierzona funkcja wicedyrektora pozwanej szkoły na okres od dnia 1 września 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2018 roku. Zostało to potwierdzone uzyskaniem przez powódkę pozytywnej opinii dotyczącej powierzenia jej tego stanowiska na taki okres, wyrażonej w uchwale rady pedagogicznej pozwanej szkoły z dnia 3 lipca 2015 roku. Po 1 września 2017 roku nikt powódki z tej funkcji wicedyrektorki nie odwołał, ani jej nie zawiesił.

(dowód: pismo z dnia 01.09.2015r. – k. 169 cz. B a/o powódki, uchwała nr 20/2014/2015 – k. 166 cz. B a/o powódki, zeznania powódki M. P. – protokół rozprawy z dnia 04.02.2021r. od 00:08:16 do 00:33:06)

Dnia 29 maja 2019 roku powódka odebrała oświadczenie pracodawcy zawierające wypowiedzenie zmieniające jej warunki pracy i płacy. Powódce zaproponowano zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy na ½ etatu pedagoga ½ etatu nauczyciela w świetlicy. W treści wypowiedzenia zmieniającego pracodawca wyznaczył powódce termin do 30 maja 2019 roku na zajęcie stanowiska w przedmiocie tej zmiany, zastrzegając, że w przypadku braku zgody na tę zmianę stosunek pracy rozwiąże się z dniem 31 sierpnia 2019 roku. Jako przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie zmieniające pracodawca podał zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu ogólnej liczby etatów z zakresu pomocy psychologiczno – pedagogicznej z 2,02 etatu w roku szkolnym 2018/2019 na 1,5 etatu w roku szkolnym 2019/2020 uniemożliwiające dalsze zatrudnienie powódki w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pedagoga.

(dowód: wypowiedzenie zmieniające – k. 2 cz. C a/o powoda, wydruk z systemu śledzenia przesyłek – k. 25)

W pozwanej szkole w roku szkolnym 2018/19 było zatrudnionych dwóch pedagogów i jeden psycholog, a w roku szkolnym 2017/18 było zatrudnionych dwóch pedagogów, ale nie było psychologa.

(dowód: zeznania powódki M. P. – protokół rozprawy z dnia 04.02.2021r. od 00:08:16 do 00:33:06)

Powódka od lipca 2017 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą. Po urodzeniu dziecka przebywała na urlopie macierzyńskim od dnia 19 lutego 2018 roku do dnia 8 lipca 2018 roku, następnie od dnia 9 lipca 2018 roku do dnia 17 lutego 2019 roku przebywała na urlopie rodzicielskim, a od 18 lutego 2019 roku do 10 maja 2019 roku udzielono jej urlopu uzupełniającego.

(dowód: pismo z dnia 13.03.2018r. – k. 174 cz. B a/o powódki, pismo z dnia 15.02.2019r. – k. 177 cz. B a/o powódki)

W dniu 3 czerwca 2018 roku powódka nabyła prawo do nagrody jubileuszowej po 20 latach pracy w wysokości 75% wynagrodzenia miesięcznego. Jako podstawę do wyliczenia nagrody przyjęto jej wynagrodzenie w kwocie 3.947,23 zł. Ostatecznie dnia 4 czerwca 2018 roku pracodawca przyznał powódce nagrodę w kwocie 2.960,42 zł.

(dowód: wniosek w sprawie przyznania nagrody wraz z pismem z dnia 04.06.2018r. – k. 175 cz. B a/o powódki, zeznania powódki M. P. – protokół rozprawy z dnia 04.02.2021r. od 00:08:16 do 00:33:06)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dokumenty, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania, a także w oparciu o zeznania powódki, które są dla Sądu wiarygodne w całości. Sąd miał bowiem na uwadze, że zeznania powódki znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, ponadto strona pozwana nie zaoferowała przeciwdowodów podważających jej zeznania.

Odnośnie dokumentacji z korespondencji pomiędzy pozwaną szkołą i PIP Sąd miał na uwadze, że zawarta w tej korespondencji argumentacja prawna nie jest dla Sądu wiążąca, Sąd bowiem samodzielnie dokonuje zważeń prawnych i interpretacji przepisów.

W toku postępowania Sąd oddalił również wniosek pozwanej o przesłuchanie w charakterze strony dyrektorki pozwanej szkoły. Sąd miał bowiem na uwadze, że pozwana w odpowiedzi na pozew nie złożyła takiego wniosku dowodowego, również na samej rozprawie w dniu 4 lutego 2021 roku pytana o stanowisko procesowe jeszcze przed rozpoczęciem przesłuchania powódki wskazała, że nie składa żadnych dodatkowych wniosków dowodowych (protokół rozprawy z dnia 04.02.2021r. - 00:05:35). Strona miała więc możliwość wniesienia o przeprowadzenie dowodu z zeznań dyrektorki szkoły, jednak nie złożyła takiego wniosku aż do momentu gdy zakończono przesłuchiwanie powódki. Nie jest zaś dla Sądu przekonująca argumentacja pozwanej, że konieczność powołania dowodu z zeznań dyrektorki powstała dopiero po przesłuchaniu powódki, zwłaszcza wobec rozszerzenia tezy dowodowej na okoliczności związane ze wskazaniem kryteriów doboru do zwolnienia. Sąd miał bowiem na uwadze, że już od samego początku postępowania przedmiotem sporu były kryteria wyboru powódki jako pracownika, któremu wręczono wypowiedzenie zmieniające. Świadczy o tym treść pozwu, gdzie powódka wprost wskazała, że „pracodawca naruszył zasady wyboru pracownika do redukcji nie uwzględniając doświadczenia oraz kwalifikacji zawodowych” i dalej „dlatego wnoszę o stwierdzenie, że pracodawca przy wyborze pracownika do zwolnienia zastosował nieobiektywne i nierzetelne kryteria”. Powódka podała też orzecznictwo SN dotyczące kryteriów doboru pracownika do zwolnienia. Wreszcie nie można pominąć również i tego, że sama pozwana w odpowiedzi na pozew także odniosła się do kwestii kryteriów przedstawiając argumentację w tym zakresie w pkt 9 swojej odpowiedzi na pozew. Wobec tego nie mogło być zaskoczeniem dla strony pozwanej, że powódka była przesłuchiwana także na okoliczność kryteriów doboru do zwolnienia, były one bowiem od samego początku podnoszone jako część argumentacji strony powodowej. Nie można też zaakceptować poglądu, że przesłuchanie powódki spowodowało ujawnienie jakichkolwiek okoliczności, które nie były wcześniej sygnalizowane w pismach procesowych, a które wymagałyby odpowiedzi ze strony pozwanej. Powódka bowiem w swych zeznaniach podtrzymała swoje twierdzenia zawarte w pozwie, nie rozszerzyła też powództwa, ani nie zgłosiła żadnych nowych roszczeń. Wobec powyższego nie zachodzą w ocenie Sądu żadne przesłanki do uwzględnienia wniosku pozwanej o przesłuchanie dyrektorki szkoły, złożonego dopiero po przesłuchaniu powódki.

Z powyższych względów nie jest również w ocenie Sądu zasadny wniosek strony pozwanej o otwarcie na nowo rozprawy zamkniętej w dniu 4 lutego 2021 roku. Pozwana bowiem w swym piśmie z dnia 10 lutego 2021 roku powołuje się znów na konieczność przedstawienia materiału dowodowego dotyczącego kryteriów doboru nauczycieli do zwolnienia. Jednak należy mieć na uwadze, jak już wskazano wyżej, że w niniejszej sprawie od początku, już w treści pozwu, kwestią sporną pomiędzy stronami były te kryteria. Wobec tego był stosowny czas na przedłożenie w odpowiedzi na pozew, bądź w późniejszym piśmie procesowym, wszelkich wniosków dowodowych i twierdzeń dotyczących tych kryteriów doboru. Nie znajduje w ocenie Sądu żadnego uzasadnienia składanie nowych wniosków dowodowych dopiero po zamknięciu rozprawy. Mając więc na uwadze zasadę kontradyktoryjności oraz szybkości postępowania, Sąd oddalił wniosek o otwarcie rozprawy na nowo i dopuszczenie dowodu z zeznań dyrektorki pozwanej szkoły. Zgodnie z art. 316 § 2 KPC rozprawa powinna być otwarta na nowo, jeżeli istotne okoliczności ujawniły się dopiero po jej zamknięciu. W niniejszej sprawie nie zostały ujawnione żadne istotne nowe okoliczności, kwestia kryteriów doboru była bowiem wskazywana już w pozwie, pozwana miała odpowiedni czas na ustosunkowanie się do tej kwestii, co też zrobiła w treści odpowiedzi na pozew, miała też czas na składanie wszelkich wniosków dowodowych z tym związanych. Wobec powyższego wniosek o otwarcie rozprawy na nowo podlega oddaleniu.

Jednocześnie Sąd oddalił też wnioski dowodowe zawarte w piśmie procesowym z dnia 10 lutego 2021 roku, złożonym już po zamknięciu rozprawy. Jak wyżej wskazano, nie ma żadnych podstaw do ponownego otwarcia rozprawy, nie ma też uzasadnionych przesłanek przemawiających za przyjęciem wniosków dowodowych złożonych przez pozwaną dopiero na tym, końcowym etapie postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania za bezpodstawne rozwiązanie umowy o pracę, wyrównania zaniżonego wynagrodzenia (zasiłku chorobowego) za okres od września 2017 roku do sierpnia 2018 roku oraz wyrównania nagrody jubileuszowej.

W pierwszej kolejności Sąd zajął się roszczeniem dotyczącym kwestionowania zasadności i zgodności z prawem wypowiedzenia zmieniającego wręczonego powódce. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy – Karta Nauczyciela dyrektor szkoły w razie częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć rozwiązuje z nim stosunek pracy lub, na wniosek nauczyciela, przenosi go w stan nieczynny. Nauczyciel zatrudniony na podstawie mianowania może wyrazić zgodę na ograniczenie zatrudnienia w trybie określonym w art. 22 ust. 2. Z kolei przywołany art. 22 ust. 2 Karty Nauczyciela wskazuje, że zasada ograniczenia zatrudnienia nauczyciela zatrudnionego na podstawie mianowania do wymiaru nie niższego niż 1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć i proporcjonalnego zmniejszenia wynagrodzenia może być - za zgodą nauczyciela - stosowana również w wypadku, gdy z przyczyn, o których mowa w art. 20 ust. 1, nie ma możliwości zatrudnienia nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć oraz nie istnieją warunki do uzupełnienia tygodniowego obowiązkowego wymiaru zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w innej szkole. W razie braku zgody nauczyciela zatrudnionego na podstawie mianowania na ograniczenie wymiaru zatrudnienia i proporcjonalne zmniejszenie wynagrodzenia, stosuje się przepisy art. 20.

W niniejszej sprawie powódce wręczono dokument, w którym pracodawca zaproponował jej zatrudnienie na stanowisku pedagoga w ½ wymiaru czasu pracy i nauczyciela w świetlicy w ½ wymiaru czasu pracy, argumentując to zmianami organizacyjnymi. Pracodawca dalej wskazał, że w przypadku niezaakceptowania tych nowych warunków stosunek pracy zawarty z powódką zostanie rozwiązany z dniem 31 sierpnia 2019 roku. Powódka w toku postępowania nie kwestionowała samych zmian organizacyjnych, skupiając się na kwestii braku kryteriów wyboru jej jako pracownika, któremu zaproponowano te warunki, a także wskazując na brak zachowania terminu na wypowiedzenie się co do tych warunków.

Odnośnie kwestii terminu na wypowiedzenie się co do nowo zaproponowanych warunków Sąd miał na uwadze, że powódka była zatrudniona na podstawie mianowania. Zgodnie zaś z poglądem wyrażonym w orzecznictwie artykuł 42 § 1-3 k.p. ma zastosowanie do zmiany warunków pracy nauczyciela zatrudnionego na podstawie umowy o pracę. Nie ma natomiast zastosowania do nauczyciela zatrudnionego na podstawie mianowania (wyrok SN z dnia 8 lipca 2015 roku, sygn. akt II PK 11/15). Wobec powyższego zastosowanie w przypadku powódki znajdą jedynie przepisy Karty Nauczyciela, a nie przepisy KP, które przewidują określony termin na złożenie oświadczenia o ewentualnej odmowie przyjęcia nowo zaproponowanych warunków pracy. Nie można jednak tracić z pola widzenia faktu, że nawet przyjmując odebranie przez powódkę pisma pracodawcy dnia 29 maja 2019 roku, to miała ona zaledwie jeden dzień na podjęcie decyzji co do dalszego zatrudnienia w pozwanej szkole. Jest to w ocenie Sądu termin zbyt krótki. Jednocześnie wobec braku wskazania konkretnego terminu w ustawie – Karta Nauczyciela nie można uznać, że z tego względu rozwiązanie stosunku pracy było niezgodne z prawem.

Jednak już drugi argument powódki, dotyczący braku kryteriów doboru powódki do zmiany jej warunków pracy, jest zasadny i powoduje uznanie rozwiązania z nią stosunku pracy za niezgodne z prawem. Podstawą do zaproponowanej zmiany warunków pracy powódki, a w efekcie nieprzyjęcia proponowanych warunków, podstawą do rozwiązania z powódką stosunku pracy były bowiem zmiany organizacyjne, które uniemożliwiły według pozwanej dalsze zatrudnienie powódki na pełen etat na stanowisku pedagoga. Jednak nigdzie w treści wręczonego powódce pisma pracodawcy nie wskazano jakichkolwiek kryteriów, które przyświecały pracodawcy przy wyborze powódki jako pracownika, któremu zaproponowano zmianę warunków pracy. Powódka przed zaproponowaniem jej nowych warunków pracy miała pełen etat pedagoga, jednocześnie, co nie było kwestionowane przez strony, w roku szkolnym 2019/2020 pozwana szkoła miała mieć 1,5 etatu z zakresu pomocy psychologiczno – pedagogicznej, wobec 2,02 etatu rok wcześniej. Istotnie więc doszło do zmian organizacyjnych polegających na zmniejszeniu tego etatu. Jednak pozwana w odpowiedzi na pozew przyznała, że oprócz powódki pozostałą ½ etatu pedagoga miała otrzymać psycholog szkolna. Wobec tego doszło do sytuacji, w której pełen etat pedagoga miał być rozdysponowany pomiędzy dwóch pracowników – powódkę i psychologa szkolnego. Ponadto z zeznań powódki wynika, że w pozwanej szkole zatrudnione były jeszcze dwie inne osoby na stanowisku pedagoga. Nawet przyjmując argumentację pozwanej, że były to osoby zatrudnione na ½ etatu za powódkę, która przebywała na urlopie rodzicielskim, to i tak należało tych pracowników porównać z powódką przy ustaleniu dalszych losów etatu pedagoga. Pozwany powinien wykazać w piśmie skierowanym do powódki jakie są kryteria, które przyjął wybierając powódkę jako pracownika, któremu etat pedagoga zostanie zmniejszony, jakie są kryteria przemawiające za tym, że pozostała część tego etatu ma przejść do innego pracownika. W treści wypowiedzenia wręczonego powódce nie ma wskazanych żadnych kryteriów. Brak jest wskazania, czym kierował się pracodawca podejmując taką decyzję. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że w postępowaniu sądowym należy także zweryfikować prawidłowość kryteriów doboru nauczyciela do zaproponowania mu obniżenia wymiaru zajęć w sytuacji, gdy został on przez dyrektora szkoły uprzedzony o możliwości rozwiązania stosunku pracy (wyrok SN z dnia 21 listopada 2018 roku, sygn. akt I PK 154/17). W innym miejscu SN wskazał, że w sytuacji, w której pozwany pracodawca przy formułowaniu przyczyny wypowiedzenia w istocie ograniczył się do powtórzenia ustawowego zwrotu zawartego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1982 r. - Karta Nauczyciela, rozwiązanie stosunku pracy mogłoby zostać uznane za prawidłowe (zgodne z art. 30 § 4 k.p.) tylko wówczas, gdyby informacja o motywach wyboru pracownika do zwolnienia została mu przedstawiona w inny sposób, najpóźniej w chwili przekazania oświadczenia o wypowiedzeniu. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem, że kryteria doboru mogą zostać ujawnione dopiero w toku trwającego postępowania przed sądem. Postępowanie sądowe ma bowiem na celu weryfikację podanej przez pracodawcę przyczyny pod kątem jej rzeczywistości (art. 30 § 4 k.p.) oraz zasadności (art. 45 § 1 k.p.) (wyrok SN z dnia 13 września 2016 roku, sygn. akt I PK 30/16). Z powyższego wynika więc, że brak podania przez pracodawcę kryteriów doboru powódki do redukcji jej etatu przemawia za niezgodnością rozwiązania stosunku pracy z prawem poprzez analogiczne zastosowanie art. 30 § 4 KP w zw. z art. 91c ust. 1 Karty Nauczyciela. Wobec tego zasadne jest jej roszczenie odszkodowawcze związane z niezgodnym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy. Powódce należy się więc odszkodowanie z tego tytułu obliczane, wobec jej stażu pracy w pozwanej szkole, jako równowartość jej trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę. W toku postępowania strona powodowa nie kwestionowała zaświadczenia przedłożonego przez pozwaną, wobec czego Sąd zasądził na rzecz powódki tytułem odszkodowania kwotę 12.538,80 zł brutto (3 x 4.179,60 zł).

W tym miejscu należy jedynie na marginesie wskazać, że pozwana w swym piśmie z dnia 10 lutego 2021 roku powoływała się na wskazanie kryteriów doboru pracowników do zwolnienia w treści procedury uchwalonej w pozwanej szkole w czerwcu 2012 roku. W ocenie Sądu jednak wskazanie kryteriów w treści takiego ogólnego dokumentu nie zwalnia jeszcze pracodawcę z obowiązku wskazania jakie konkretnie kryteria zostały zastosowane w przypadku wyboru powódki oraz jak wypadła ona na tle innych pracowników pod kątem owych kryteriów. Brak wskazania w treści dokumentu wręczonego powódce jakichkolwiek kryteriów, a także brak ich zakomunikowania jej w jakikolwiek inny sposób, nie może być sanowany powołaniem się na uchwałę z 2012 roku, wskazującą jedynie jakie kryteria mogą być brane pod uwagę.

W tym miejscu należy przejść do kolejnych roszczeń podniesionych przez powódkę, które są związane z kwestią przysługiwania jej dodatku funkcyjnego związanego z pełnieniem funkcji wicedyrektora pozwanej szkoły. Sąd ustalił, że powódka została powołana do pełnienia tej funkcji na okres od dnia 1 września 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2018 roku. W toku postępowania strony nie kwestionowały również samej wysokości dodatku funkcyjnego, który przysługiwał powódce w kwocie 500,00 zł. Wobec faktu, że została ona powołana do pełnienia danej funkcji na okres do dnia 31 sierpnia 2018 roku, to tym samym do tego dnia należał się jej dodatek funkcyjny. Sąd miał również na uwadze, że od lipca 2017 roku powódka była na zwolnieniu lekarskim ze względu na ciążę. Zgodnie zaś z art. 177 § 1 KP pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy i reprezentująca pracownicę zakładowa organizacja związkowa wyraziła zgodę na rozwiązanie umowy. Jednocześnie należy dodać, że doktryna jasno przyjmuje, że zakaz wypowiadania umowy o pracę oznacza również zakaz zmiany warunków umowy o pracę w drodze wypowiedzenia zmieniającego. Art. 177 stosuje się również do okresu urlopu rodzicielskiego (art. 182 ^1g KP). Z kolei w wyroku z dnia 19 października 2010 roku, sygn. akt II PK 85/10, SN wprost wskazał, że nauczycielka zatrudniona na podstawie mianowania podlega ochronie szczególnej przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem stosunku pracy w okresie ciąży i w okresie urlopu macierzyńskiego (art. 177 § 1 k.p. w związku z art. art. 91c ust. 1 ustawy z 1982 r. Karta Nauczyciela). Wobec tego ochrona zatrudnienia, która łączy się z ochroną warunków tego zatrudnienia, rozciąga się również na nauczycielki zatrudnione na podstawie mianowania. Powódka była zatrudniona na podstawie mianowania, zaś okres od 1 września 2017 roku do 31 sierpnia 2018 roku, w którym została pozbawiona dodatku motywacyjnego najpierw do 18 lutego 2018 roku była w ciąży, a następnie do 8 lipca 2018 roku przebywała na urlopie macierzyńskim, następnie od dnia 9 lipca 2018 roku do dnia 17 lutego 2019 roku przebywała na urlopie rodzicielskim. Wobec tego powódka miała w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego zagwarantowaną stałość samego zatrudnienia oraz jego warunków, wśród których znajdował się także dodatek funkcyjny. Pracodawca nie mógł jej pozbawić tego dodatku. Tym samym zasadne jest roszczenie powódki o wyrównanie jej zasiłku o kwotę niewypłaconego przez pozwaną dodatku funkcyjnego. Pozwana bowiem poprzez zabranie tego dodatku, zadeklarowała do ZUS inną, niższą, podstawę wymiaru zasiłku przysługującego powódce za okres zwolnienia lekarskiego oraz następnie za okres urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego. Tym samym doprowadziła do wypłacenia powódce mniejszego zasiłku za te okresy. Jak już wyżej wskazano pozwana nie była uprawniona do odebrania dodatku funkcyjnego, jest to więc składnik, który przysługiwałby powódce w okresie zwolnienia lekarskiego, a więc powinien być wzięty pod uwagę przy wyliczeniu kwoty zasiłku chorobowego i zasiłku macierzyńskiego. Niezgodne z prawem działanie pozwanej spowodowało szkodę po stronie powódki, którą pozwana powinna zrekompensować. Wobec tego roszczenie powódki o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kwot wyrównania tych zasiłków jest zasadne. Sąd miał na uwadze, że pozwana na rozprawie nie kwestionowała hipotetycznych wartości z tytułu wyrównania wynagrodzenia i nagrody jubileuszowej pod względem rachunkowego wyliczenia. Wobec tego Sąd zasądził na rzecz powódki żądaną przez nią kwotę 6.000,00 zł tytułem wyrównania zaniżonego zasiłku, dla którego jako podstawę obliczenia pracodawca nie podał dodatku funkcyjnego, za okres od września 2017 roku do sierpnia 2018 roku.

Trzecim roszczeniem podniesionym przez powódkę jest roszczenie o wyrównanie kwot nagrody jubileuszowej za 20 lat pracy. Podstawą dla tego roszczenia było uznanie przez powódkę, że w podstawie obliczenia tej nagrody powinien być również uwzględniony omawiany wyżej dodatek funkcyjny. Jak już wyżej wskazano powódka faktycznie powinna otrzymać dodatek funkcyjny za cały okres do 31 sierpnia 2018 roku, wobec czego dodatek ten powinien również być uwzględniony przy obliczaniu wynagrodzenia powódki będącego podstawą dla wyliczenia przysługującej jej nagrody jubileuszowej. Jednocześnie strona pozwana nie kwestionowała rachunkowego wyliczenia. Wobec powyższego Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 375,00 zł tytułem wyrównania nagrody jubileuszowej.

Odnośnie odsetek Sąd miał na uwadze, że odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę stało się wymagalne w momencie doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej, a więc z dniem 31 lipca 2019 roku (k. 15). Tym samym Sąd przyznał powódce wyżej wskazane odszkodowanie wraz z odsetkami od dnia 1 sierpnia 2019 roku, czyli dnia następnego po dniu wymagalności, do dnia zapłaty. Sąd miał na uwadze, że powódka domagała się odsetek liczonych od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanej, czyli od dnia 31 lipca 2019 roku, wobec czego Sąd oddalił powództwo w zakresie odsetek za ten jeden dzień 31 lipca 2019 roku. Jeśli chodzi o roszczenie o wyrównanie zasiłku wypłacanego powódce to powódka w pozwie wskazała jedynie, że domaga się odsetek za opóźnienie, nie podając jednak dnia początkowego ich naliczania. Wobec tego Sąd również przyjął tutaj dzień następny po dniu doręczenia odpisu pozwu pozwanej, czyli dzień 1 sierpnia 2019 roku, jako dzień początkowy naliczania odsetek. Odnośnie roszczenia o wyrównanie nagrody jubileuszowej powódka żądała odsetek od dnia 5 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty. Sąd miał na uwadze, że nagroda została jej przyznana dnia 4 czerwca 2018 roku, był to wobec tego dzień wymagalności roszczenia o nagrodę. Tym samym słuszne jest żądanie odsetek od dnia 5 czerwca 2018 roku w przypadku tego roszczenia i tak też Sąd zasądził na rzecz powódki.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 99 KPC oraz §9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. - Dz. U. z 2018r., poz. 265), zasądzając na rzecz powódki od pozwanej kwotę 1.530,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd, działając na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazał również pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 945,69 zł, tytułem opłaty od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić, obliczanej jako 5% od ostatecznie zasądzonych na jej rzecz kwot.

Sąd nadał również wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.179,60 zł, na podstawie art. 477 ² § 1 KPC.