Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 marca 2021r.

Strona powodowa (...) SA z siedzibą w W. domagała się zasądzenia od pozwanych M. U. i J. U. na jej rzecz kwoty 119.792,47 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 28.05.2019 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

Motywując pozew podała, że zawarła z pozwanymi w dniu 10.11.2016 r. umowę pożyczki ekspresowej nr (...). Pozwani nie wywiązali się z ciążącego na nim zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w zawartej umowie. Roszczenie dochodzone przez stronę powodową jest wymagalne w dniu 23.08.2018r., która to data jest tożsama z upływem okresu wypowiedzenia umowy. Strona powodowa podjęła próbę polubownego pozasądowego rozwiązania sporu zwracając się do pozwanych pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. do dobrowolnego spełnienia świadczenia lub ustalenia ugodowych warunków spłaty. Pismo to pozostało bez odpowiedzi. Pozwani nie spłacili wymagalnej wierzytelności. Zgodnie z księgami banku przysługuje mu wymagalne roszczenie, na które składa się kapitał w kwocie 109.239,77 zł, odsetki w kwocie 10.552,70zł. naliczone do dnia 27 maja 2019 r. oraz odsetki maksymalne za opóźnienie w aktualnie wysokości 14 % liczone od kwoty kapitału oraz od naliczonych odsetek umownych od dnia wniesienia powództwa tj. 28 maja 2019r. do dnia zapłaty. ( k. 1–5 )

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 23 sierpnia 2019 r. do sygn. VI (...) Referendarz Sądowy w SR Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanym aby zapłacili na rzecz strony powodowej (...) SA z siedzibą w W. solidarnie kwotę 119.792,47 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 28.05.2019 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.498 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w terminie 2 tygodni od doręczenia nakazu zapłaty albo wnieśli w tym terminie sprzeciw. ( k.7 )

Pozwani w terminie wnieśli sprzeciw od nakazu zapłaty, zgłosili zarzut nieudowodnienia roszczenia zarówno co do zasady jaki i wysokości, zarzut braku wymagalności roszczenia oraz nieważności pożyczki i brak legitymacji czynnej powoda. ( k.20 i 24 )

Postanowieniem z dnia 3 lutego 2020 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie w VI Wydziale Cywilnym wobec skutecznie złożonego sprzeciwu przez pozwanych i utratę przez nakaz zapłaty mocy w całości przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Nowym Sączu. ( k. 31 )

Pismem procesowym z dnia 12 października 2020r. strona powodowa ograniczyła żądanie pozwu w zakresie żądania odsetek umownych i wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 119.792,47zł. wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonych od dnia 17 lipca 2019r. do dnia zapłaty, zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przewidzianych oraz opłaty od pełnomocnictw w wysokości 51zł. ( k. 39 – 43 )

Ustosunkowując się do zarzutów pozwanych, podała, że wypłata pożyczki nastąpiła zgodnie z umową poprzez przelew kwot na rachunki bankowe. Zatem nieprawdziwe są twierdzenia pozwanych, że powódka nie wykonała umowy zgodnie z jej postanowieniami i że kwota pożyczki nie została pozwanym przekazana. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się: kapitał w kwocie 109.239,77 zł, odsetki umowne bieżące naliczone od dnia 26 maja 2018r. do dnia 5 grudnia 2018r. w wysokości 4.038,09zł. odsetki umowne od kapitału przeterminowanego naliczone od dnia 24 grudnia 2018r. do dnia 27 maja 2019r. w kwocie 6.514,61zł. co stanowi kwotę 119.792,47zł. Po wniesieniu pozwu, pozwani dokonali wpłat w wysokości 2.285,96zł. która została zaliczona na poczet maksymalnych odsetek za opóźnienie. Powód wykonał procedurę wymaganą przed wypowiedzeniem umowy. Po wniesieniu pozwu, w dniu 23 stycznia 2020r. pozwani złożyli wniosek o restrukturyzację zadłużenia, czym uznali roszczenie powoda za zasadne. Zaproponowane warunki spłaty nie mogły być przez bank uznane za wystarczające i bank nie wyraził zgody na restrukturyzację. Pozwani nie wskazali przesłanek nieważności umowy.

Pismami z dnia 1 grudnia 2020r. pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu od powoda na rzecz pozwanych. Zgłosili zarzut przedawnienia roszczenia. Z ostrożności procesowej wnieśli o rozłożenie zadłużenia na raty. Podali, że chcą uregulować zadłużenie, oprócz przedawnionych rat, jednak nie są w stanie dokonać tego jednorazowo. Rata rzędu 2.000zł. przekracza możliwości zarobkowe i materialne pozwanych. ( k. 112 i 114 )

Na rozprawie w dniu 24 marca 2021r. strona powodowa cofnęła żądanie pozwu w zakresie odsetek za okres od 28.05.2019r. do 17 lipca 2019r. - ponad kwotę 119.792,47zł. wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonych od dnia 17 lipca 2019r. do dnia zapłaty, wniosła o zasądzenie kosztów procesu. Podała, iż brak podstaw do przyjęcia zarzutu przedawnienia. ( k. 122 )

Pozwana M. U. działając imieniem własnym oraz jako pełnomocnik pozwanego J. U. na rozprawie w dniu 24 marca 2021r. podała, że pozwani nie są w stanie spłacić jednorazowo zadłużenia i wniosła o jego rozłożenie na raty w wysokości po 1.800zł. miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego kolejnego miesiąca. Wyraziła zgodę na cofnięcie żądania pozwu w zakresie podanym przez stronę powodową. ( k. 122 )

Strona powodowa nie wyraziła zgody na rozłożenie roszczenia na raty ( k.122 )

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 listopada 2016 r. strona powodowa (...) SA z siedzibą w W. zawarła z pozwanymi J. U. i M. U. umowę pożyczki ekspresowej nr (...) w wysokości 129.056,02 zł. Pożyczka została udzielona na sfinansowanie potrzeb konsumpcyjnych pożyczkobiorcy w wysokości 31.421,19zł. płatnej przelewem na rachunek nr (...), spłatę kredytów w kwocie 96.602,38zł. w tym kwoty 94.181,45zł. płatnej przelewem na rachunek nr (...) i kwoty 2.420,93zł. płatnej przelewem na rachunek nr (...), prowizji bankowej za udzielnie pożyczki w wysokości 1.032,45zł. ( § 1 ) Pożyczka oprocentowana została według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisywania umowy wynosiła 7,50 % w stosunku rocznym. Wysokość oprocentowania pożyczki nie mogła przekroczyć wysokości odsetek maksymalnych określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Jeżeli wysokość stopy oprocentowania przekroczy wysokość odsetek maksymalnych, stopa oprocentowania pożyczki będzie równa wysokości odsetek maksymalnych określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa ( § 2 ) Informacje o zmianie oprocentowania wraz z uzasadnieniem bank prześle pożyczkobiorcy listownie ( § 2 ) Rzeczywista stopa oprocentowania pożyczki wynosiła 8,14% w stosunku rocznym. ( § 3 ) Całkowita kwota do zapłaty na dzień zawarcia umowy wynosiła 166.608,68 zł. ( § 5 ). Pożyczkobiorcy zobowiązali się do spłaty pożyczki w terminach i zasadach określonych w umowie, tj. raty kredytu, które są równe, były płatne w okresach miesięcznych 5 dnia każdego miesiąca. Płatność pierwszej raty została wskazana na dzień 5 grudnia 2016r. Wysokość raty kapitałowo odsetkowej na dzień zawarcia umowy wynosiła 1.977,45 zł. ( § 7 ). W przypadku braku na rachunku środków, które mogą zostać wypłacone przez bank z tego rachunku na spłatę zadłużenia w terminach spłat określonych w umowie powstałe zadłużenie traktowane jest jako zadłużenie przeterminowane, w tym kwota kapitału/rata kapitałowa jako kapitał przeterminowany. Wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego pożyczki jest równa wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonej na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, które na dzień zawarcia umowy stanowi dwukrotność sumy stopy referencyjnej NBP oraz 5,5 punktów procentowych i wynosi 14.00% w stosunku rocznym. Od przeterminowanego kapitału bank pobiera odsetki w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. Po powstaniu zadłużenia przeterminowanego bank informuje pożyczkobiorcę poprzez pisemne informacje o braku spłaty wymaganej części zadłużenia wynoszącej co najmniej 30zł., kontakty telefoniczne. Wysłanie pierwszego listu następuje nie wcześniej niż 7 – mym dniu braku spłaty, drugi list może być wysłany nie wcześniej niż w 30 - tym dniu braku spłaty wymagalnej części zadłużenia . W przypadku dalszego utrzymywania się zadłużenia przeterminowanego, nie wcześniej niż w 60 – tym dniu braku spłaty, do pożyczkobiorcy wysyłany jest trzeci list ( wezwanie do spłaty wymagalnej części zadłużenia ). Nie wcześniej niż w 80 – tym dniu braku spłaty wysyłany jest – czwarty list ( oświadczenie o wypowiedzeniu umowy ) ( § 25 ). W przypadku gdy w terminie wymagalności pożyczkobiorca nie zapewnił na rachunku kredytu środków na pełne pokrycie należności i w związku z tym po stronie pożyczkobiorcy powstanie wymagalne zadłużenie bank będzie zaliczał kwoty wpłacone przez pożyczkobiorcę na rachunek pożyczki aż do momentu pełnej spłaty zadłużenia w następujący sposób: na koszty windykacji, na koszty opłat za przesłanie informacji o braku spłaty wymagalnej części zadłużenia, prowizje i opłaty bankowe, odsetki od kapitału przeterminowanego lub od zadłużenia przeterminowanego od dnia wytoczenia powództwa o zapłatę wierzytelności banku, wymagalne odsetki za okresy obrachunkowe, kapitał przeterminowany, kapitał. ( § 26 ). Bank uprawniony był do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w razie opóźnienia kredytobiorcy z zapłatą za co najmniej dwa okresy płatności rat pożyczki pod warunkiem uprzedniego poinformowania pożyczkobiorcy przez bank o konieczności spłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania informacji o braku spłaty wymagalnej części zadłużenia. Do końca ostatniego dnia okresu wypowiedzenia pożyczkobiorca zobowiązany jest do spłaty całości zadłużenia. W przypadku braku tej spłaty, bank może przystąpić do dochodzenia swych wierzytelności z prawnych zabezpieczeń spłaty pożyczki i majątku pożyczkobiorcy. ( § 23 )

(dowód: umowa pożyczki k. 47-52)

Kwota 31.421,19zł. została przelana zgodnie z zawartą umową na cel konsumpcyjny na rachunek pożyczkobiorców nr (...), kwota 94.181,45zł. została przelana na rachunek nr (...), kwota 2.420,93zł. została przelana na rachunek nr (...) na spłatę kredytów pożyczkobiorców.

(dowód: potwierdzenia przelewu k. 79-81)

Pozwani zapłacili tylko 5 rat w wysokości 1.977,45 zł. – ostatnia 5.04.2017r. Od maja 2017r. dokonywali wpłat w niepełnych, malejących wysokościach.

(dowód: historia spłat k. 82)

W związku z powstaniem zaległości w spłacie (...) SA z siedzibą w W. zwróciła się do pozwanych z ponagleniami z dnia 23 marca 2018r i 12 maja 2018r. Pismami z dnia 5 czerwca 2018 r. ekspediowała na adres pozwanych wezwanie do zapłaty zaległości w kwocie 5.059,12 zł w terminie 14 dni od otrzymania wezwania. Pozwanych pouczono o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w terminie 14 dni roboczych od otrzymania pisma.

(dowód: wezwania do zapłaty k. 53-54, ponaglenia k. 86 - 89 )

W związku z nieuregulowaniem zaległości pismami z dnia 7 lipca 2018 r. strona powodowa wypowiedziała pozwanym umowę pożyczki. Bank poinformował, że jeżeli w okresie wypowiedzenia nastąpi splata całości wymagalnego zadłużenia: 5.196,02zł. tytułem należności kapitałowej, 1.796,24zł. tytułem odsetek, wypowiedzenie traktować należy jako bezskuteczne, a w konsekwencji umowa będzie kontynuowana na dotychczasowych zasadach. Pisma pozwani odebrali w dniu 23 lipca 2018r. Pismo kierowane do pozwanego odebrała jego żona M. U..

(dowód: oświadczenia o wypowiedzeniu umowy z potwierdzeniem odbioru k. 55-58)

Ostatecznym wezwaniem do zapłaty z dnia 28 stycznia 2019r. wezwano pozwanych do zapłaty kwoty 115.605,58 zł tytułem zadłużenia przeterminowanego. Pisma pozwani odebrali w dniu 4 lutego 2019r. Pismo kierowane do pozwanego odebrała jego żona M. U..

(dowód: ostateczne wezwania do zapłaty k. 59 - 62)

W dniu 28.05.2019r. powodowy bank wystawił wyciąg z ksiąg Banku (...) Spółka Akcyjna w W., w którym stwierdził, że powodowy bank posiada wymagalne zadłużenie z tytułu umowy pożyczki z dnia 10.11.2016r. nr (...) na kwotę 119.792,47zł., w tym 109.239,77 zł kapitał, 4.038,09 zł odsetki umowne bieżące naliczone od dnia 26.05.2018r. do 5.12.2018r, 6.514,61 zł odsetki umowne od kapitału przeterminowanego naliczone od dnia 24.12.2018r. do dnia 27.05.2019r.

(dowód: wyciąg z ksiąg Banku k. 83, szczegółowe rozliczenie odsetek k. 84,85 )

Całkowite zadłużenie na dzień 27 maja 2019 r. wynosiło 119.792,47 zł.

(dowód: szczegółowe rozliczenie kredytu k. 84 - 85)

Pozwani zwrócili się o restrukturyzację zadłużenia, proponując kwotę raty w wysokości 1.500zł., jednak z negatywnym skutkiem.

(dowód: wniosek o restrukturyzację k. 4890, odpowiedz banku k. 91)

Pozwany J. U. liczy 46 lat, jest żonaty z pozwaną M. U. licząca 44 lata. Na utrzymaniu posiadają dwoje małoletnich dzieci w wieku 16 i 15 lat. Mieszkają z ojcem pozwanego w domu stanowiącym jego własność, położonym w Ł.. J. U. zatrudniony jest jako funkcjonariusz policji, z wynagrodzeniem 4.327zł. z dodatkami za dojazd do pracy, mieszkaniowym, 13 pensją, nagrodami. M. U. pracuje w sklepie spożywczym jako sprzedawca, z wynagrodzeniem 1.920zł. netto. Pobiera na dzieci zasiłek wychowawczy w łącznej kwocie 1.000zł. Ojciec pozwanego utrzymuje się z emerytury w wysokości 1.700 – 1.800zł. Miesięczne koszty utrzymania domu wynoszą ok. 850zł. Rodzina prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Pozwana pozostaje w leczeniu na cukrzycę. Pozwani nie posiadają majątku, za wyjątkiem samochodu marki O. (...). Pozwana spłaca kredyt w wysokości 4.000zł. miesięczną rata w wysokości 380zł. Do spłaty pozostało 12 rat.

(dowód: zeznania pozwanej M. U. k. 122 - 123)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty bankowe przedstawione przez stronę powodową, których moc dowodowa nie budziła wątpliwości Sądu.

Zeznania pozwanej były dla Sądu wiarygodne w kwestii, w której przestawiła swoją sytuację materialną i rodzinną.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Dochodzone roszczenie Bank wywodził z umowy pożyczki zawartej w dniu 10.11.2016 r. nr (...) z pozwanymi jako konsumentami, a zatem odpowiedzialność pozwanego winna być rozpatrywana w oparciu o przepisy ogólne dotyczące wykonywania zobowiązań umownych i przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. 2012.1376 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.

Mimo zawarcia w tytule umowy sformułowania „pożyczka” strony zawarły faktycznie umowę kredytu, gdyż spełniała ona wszystkie cechy charakterystyczne dla tego typu umowy wynikające z art. 69 prawa bankowego. Stosownie do treści art. 69 prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Przede wszystkim kredytu udzielił powodowy Bank, na określony cel i określony czas. Samo nazwanie umowy pożyczką nie przesądza zatem o jej charakterze prawnym. Ponadto pozwani zobowiązali się do korzystania ze środków zgodnie z warunkami określonymi w umowie oraz do ich zwrotu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłat. Umowa została spisana, a dodatkowo zawierała m.in. informacje takie jak kwota udzielonego kredytu, termin spłaty, wysokość odsetek czy harmonogram spłat. Umowa łącząca strony była też umową odpłatną, wynagrodzeniem Banku były m.in. policzone odsetki oraz pobrana prowizja.

W myśl art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1497 z późn. zm.) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności między innymi umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego.

Pozwani zgłosili zarzut nieudowodnienia roszczenia zarówno co do zasady jaki i wysokości, zarzut braku wymagalności roszczenia oraz nieważności pożyczki i brak legitymacji czynnej powoda, a także zarzut przedawnienia.

Z przedłożonych przez powodowy Bank dokumentów wynikało, że strony zawarły w dniu w dniu 10.11.2016 r. umowę kredytu konsumenckiego nr (...), co do kwoty 129.056,02 zł. Kwota 31.421,19zł. została przelana zgodnie z zawartą umową na cel konsumpcyjny na rachunek pożyczkobiorców nr (...), kwota 94.181,45zł. została przelana na rachunek nr (...), kwota 2.420,93zł. została przelana na rachunek nr (...) na spłatę kredytów pożyczkobiorców.

Strona powodowa wykazała także dokumentami, że przysługuje jej wierzytelność główna w wysokości 119.792,47 zł i jest ona wymagalna.

Obowiązująca od 18 grudnia 2011 r. ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz.U. z 2014 poz. 1497 ze zm.) nie reguluje jednak całościowo kwestii wypowiedzenia umowy kredytowej.

Zgodnie art. Art. 75 ust 1 ustawy prawo bankowe według brzmienia na dzień wypowiedzenia umowy kredytowej w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu.

W umowie zawartej przez strony w § 23 precyzyjnie określono sytuacje, w których powodowy Bank mógł wypowiedzieć umowę. Bank uprawniony był do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w razie opóźnienia kredytobiorcy z zapłatą za co najmniej dwa okresy płatności rat pożyczki pod warunkiem uprzedniego poinformowania pożyczkobiorcy przez bank o konieczności spłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania informacji o braku spłaty wymagalnej części zadłużenia. Do końca ostatniego dnia okresu wypowiedzenia pożyczkobiorca zobowiązany jest do spłaty całości zadłużenia. W przypadku braku tej spłaty, bank może przystąpić do dochodzenia swych wierzytelności z prawnych zabezpieczeń spłaty pożyczki i majątku pożyczkobiorcy ( § 25 ).

Pozwani jako kredytobiorcy zobowiązali się do terminowego spłacania rat kredytowych, pod rygorem wypowiedzenia umowy. Z obowiązku tego się nie wywiązywali się, co wynika m.in. z dokumentów i zestawień przedłożonych przez stronę powodową. Brak spłacania rat kredytowych skutkował wypowiedzeniem umowy kredytowej przez bank. Strona powodowa przedkładając wypowiedzenie umowy kredytowej udowodniła wymagalność dochodzonego roszczenia. Pozwani okoliczność wymagalności roszczenia kwestionowali bezpodstawnie. Dokonane przez bank wypowiedzenie było skuteczne i wynikało z postanowień umowy, a to z zaprzestania spłacania przez pozwanych rat kredytu.

Wobec braku spłaty kwoty 119.792,47 zł przez pozwanych na rzecz Banku Sąd uwzględnił powództwo. Podkreślić bowiem należy, że obowiązek zwrotu kredytu przez kredytobiorcę jest jego podstawowym obowiązkiem wymienionym w art. 69 ust. 1 pr. bank. i oddaje istotę umowy kredytu, do którego odwołuje się art. 3 ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.

W ocenie Sądu mimo zastrzeżeń pozwanych, strona powodowa przedłożonymi dokumentami, wykazała wysokość zobowiązania pozwanych odnośnie wszystkich poszczególnych kwot roszczenia. Przedłożyła umowę kredytową, zawierającą szczegółowe postanowienia umowne, w tym sposób i okoliczności w jakich bank mógł naliczyć odsetki umowne i karne. Przedstawiła wypowiedzenie umowy kredytowej, wezwania do zapłaty, w których również dokładnie określono zadłużenie pozwanych, wskazując osobno kwoty należności głównej i odsetek. W związku z zarzutem pozwanych co do braku wykazania wysokości wierzytelności bank przedłożył dodatkowe zestawienia wpłat ratalnych pozwanych z rozliczaniem umowy kredytu. Zestawienie to bardzo dokładnie przedstawia wysokość zobowiązania pozwanych.

Zarzut nieważności pożyczki nie został przez pozwanych doprecyzowany, dlatego trudno się do niego odnieść.

Odnosząc się do zarzutu braku legitymacji czynnej to zarzut ten Sąd uznał za bezpodstawny. Przedłożona przez stronę powodową umowa potwierdza zawarcie jej pomiędzy stronami. Nie budziło zatem wątpliwości Sądu, że strona powodowa wbrew twierdzeniom pozwanych posiada legitymację czynną w tej sprawie, co wynika z umowy z dnia 10.11.2016 r. nr (...).

Nie zasługiwał również na podzielnie niedoprecyzowany przez pozwanych zarzut dotyczący przedawnienia roszczenia. Nie budziło wątpliwości w niniejszej sprawie, że z uwagi na charakter zadłużenia pozwanych powstałego na tle zawartej z bankiem umowy kredytowej jako związanej z prowadzaniem działalności gospodarczej należy w tym przypadku zarówno co należności odsetkowych jak i kapitałowych zastosować trzyletni termin przedawnienia wynikający z art. 118 k.c. Zgodnie z art. 118 ustawy kc najbardziej ogólny termin przedawnienia to 6 lat, a dla roszczeń okresowych oraz związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej 3 lata. Nie ulega wątpliwości, że właśnie z takim typem roszczenia mamy do czynienia w przypadku kredytu, ponieważ może go udzielić jedynie bank (czyli podmiot gospodarczy). Zgłoszony zarzut przedawnienia Sąd uznał jednak za nieskuteczny. Samo tylko zgłoszenie procesowego zarzutu przedawnienia, nie jest wystarczające dla jego uwzględnienia. Warunkiem skuteczności zarzutu było wykazanie przez pozwanych, że przedawnienie w rzeczywistości nastąpiło. Należy podkreślić, że roszczenie strony powodowej stało się wymagalne po upływie określonego w umowie 30 dniowego okresu wypowiedzenia, w związku ze złożeniem przez powodowy bank oświadczenia o wypowiedzeniu pozwanym umowy kredytowej. Pismo z wypowiedzeniem umowy doręczono na wskazany przez pozwanych bankowi adres w dniu 23.07.2018. Z dniem 23.08.2018 roku roszczenie banku stało się zatem wymagalne. Pozew w niniejszej sprawie został złożony przed upływem 3 lat od wymagalności roszczenia, ponieważ został złożony w dniu 28.05.2019 roku. Pozwani w ramach umowy zobowiązali się do dokonywania regularnych wpłat. Obowiązku tego zaniechali od maja 2017 roku, dokonując wpłat rat w coraz mniejszych wysokościach, co stało się przyczyną wypowiedzenia umowy pismami z dnia 23.07.2018 roku. Z uwagi na datę złożenia pozwu żadna z poszczególnych miesięcznych wpłat, do której uiszczenia zobowiązani byli pozwani, nie uległa przedawnieniu.

Odsetki od należności głównej zasądzono według postanowień umownych jako odsetki maksymalne za opóźnienie od dnia następnego po wystawieniu wyciągu z ksiąg bankowych, uwzględniając dokonane wpłaty przez pozwanych w wysokości 2.285,96zł. – zgodnie z ograniczeniem żądania pozwu z mocy art. 359 § 1 i 2 w zw. z art. 482 §1 kc.

Sąd uwzględnił wniosek pozwanych o rozłożenie roszczenia na comiesięczne raty w kwotach po 1.800zł.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Podstawą zastosowania przepisu jest wyłącznie uznanie sądu, że zachodzą szczególnie uzasadnione wypadki. Okoliczności pozwalające na zakwalifikowanie określonego wypadku jako szczególnie uzasadnionego mogą wynikać głównie ze stanu majątkowego stron, ich sytuacji rodzinnej lub zdrowotnej oraz z doraźnych – stwierdzonych przez sąd – trudności ze spełnieniem świadczenia w terminie wynikającym z treści roszczenia.

Sąd wziął pod uwagę, że sytuacja materialna pozwanych jest trudna, nie pozwala na jednorazowe dokonanie spłaty kwoty dochodzonej pozwem. Sąd zważył, że pozwany wraz z żoną dysponują dochodem, który umożliwia im zaoszczędzenie w budżecie domowym miesięcznie kwoty 1.800zł, na potrzeby spłaty raty, biorąc pod uwagę koszty codziennego utrzymania rodziny oraz konieczność spłat innych wierzytelności, które rodzina pozwanych stara się spłacać na bieżąco.

Uwzględnienie wniosku pozwanych nie będzie stanowiło rażącego pokrzywdzenia wierzyciela. Strona powodowa udzielając pozwanym pożyczki winna również jako podmiot profesjonalny wziąć na siebie ryzyko straty.

Rozważając zastosowanie art. 320 k.p.c. sąd musi brać pod uwagę interesy obu stron, a także skutki, jakie orzeczenie spowoduje w ich sferze prawnej i życiowej. Z możliwości rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty sąd korzysta wówczas, gdy z okoliczności sprawy wynika, że rozłożenie świadczenia na raty umożliwi zobowiązanemu wywiązanie się ze zobowiązania w możliwym do przyjęcia przez wierzyciela terminie. Uwzględnienie wniosku dłużnika jest racjonalne, gdy dłużnik wykaże, że dysponować będzie środkami umożliwiającymi wykonanie tak zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela. W przeciwnym razie bowiem ani on sam nie odczuje ulgi, ani wierzyciel nie zostanie należycie zaspokojony, a wszystko zakończy się i tak postępowaniem egzekucyjnym. - por wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2019 r. V ACa 334/18.

W zakresie żądania odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonych od dnia 28 maja 2018r. do 17 lipca 2019r. w jakim strona powodowa cofnęła pozew, na co pozwani wyrazili zgodę, sąd postepowanie umorzył na zasadzie art. 355 k.p.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc zasądzając od pozwanych na rzecz strony powodowej kwotę 6.949zł. Na powyższa kwotę złożyły się: zwrot uiszczonej opłaty od pozwu tj. 1.498zł, koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 51zł. oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 5.400zł. Strona powodowa wobec przekazania sprawy do rep C na skutek złożenia skutecznie przez pozwanych sprzeciwu, nie została wezwana o uzupełnienie opłaty od pozwu, dlatego tą opłatą w kwocie 4.492 stanowiącą 3/4 opłaty od pozwu wobec przegrania procesu, z uwagi na treść art. 102 k.p.c. nie obciążono pozwanych, nie nakazując jej ściągniecie na rzecz SP.

SSO Monika Świerad