Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XVIII K 162/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Z. K.

W ramach zarzucanego oskarżonemu Z. K. czynu, Sąd uznał go za winnego tego, że w nocy z dnia 23 grudnia 2020 r. n 24 grudnia 2020 r. w mieszkaniu przy al. (...) w W. przy użyciu przemocy polegającej na biciu pięściami po twarzy D. K., czym spowodował u pokrzywdzonej ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci trwałego, istotnego zeszpecenia, polegającego na wybiciu jej zębów przednich oraz spowodowanie innych obrażeń głowy, działając ze szczególnym okrucieństwem doprowadził D. K. do obcowania płciowego polegającego na wkładaniu jej do pochwy i odbytu drewnianej nogi od stołka.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 22 grudnia 2020 r. do Z. i D. K. przyjechała córka A. K. (2) wraz z dwójką swoich małoletnich dzieci by spędzić z nimi Święta Bożego Narodzenia.

W dniu 23 grudnia 2020 r. D. K. wraz z A. K. (2) przygotowywały się do zbliżających Ś.. W tym czasie oskarżony Z. K. był na wigilii pracowniczej. Wrócił z niej będąc pod wpływem alkoholu. W tym czasie pokrzywdzona z córką wypiły jedną butelkę wina. Oskarżony zaczął rozmawiać z D. K. i A. K. (2), lecz po pewnym czasie zaczął się on awanturować. A. K. (2) stwierdziła, że idzie już spać do dwójki swoich dzieci, które spały w innym pokoju. Oskarżony i pokrzywdzona również położyli się spać.

W nocy, D. K. obudziła się i obok swojego łóżka ujrzała Z. K., który zaczął domagać się od niej odbycia stosunku płciowego. Pokrzywdzona prosiła, żeby zostawił ją w spokoju i sobie poszedł. Oskarżony uderzył pokrzywdzoną pięścią w twarz, w wyniku czego ona wyraziła zgodę na odbycie z oskarżonym stosunku płciowego. W trakcie odbywania przez nich stosunku seksualnego do pokoju weszła A. K. (2), wtedy Z. K. wyrzucił ją stamtąd. Po odbyciu stosunku płciowego, oskarżony znów zaczął bić po twarzy pokrzywdzoną. Poprosiła go, aby już sobie poszedł. Jednak ten nie posłuchał, wyszedł z pokoju i za chwilę wrócił do niej z drewnianą nogą od stołka. D. K. protestowała i prosiła by mąż dał jej spokój. Następnie oskarżony przemocą doprowadził D. K. do odbycia stosunku płciowego w ten sposób, że wkładał jej do pochwy i odbytu przyniesioną wcześniej drewnianą nogę od stołka i w tym samym czasie bił pokrzywdzoną po twarzy wybijając jej zęby - dwie przednie górne jedynki. W czasie tego czynu pokrzywdzona płakała, prosiła oskarżonego, aby dał spokój i przestał oraz wołała na pomoc swoją córką A. K. (2).

W tym samym czasie A. K. (2), będąc w drugim pokoju słyszała odgłosy bicia, krzyki i płacz D. K. oraz wołanie o pomoc skierowane do niej. Stojąc pod drzwiami pokoju, w którym znajdowali się oskarżony i pokrzywdzona, A. K. (2) prosiła ich, żeby się uspokoili. Następnie zadzwoniła ona do swojego partnera S. Ś. (1) relacjonując całe zajście. Ten poradził jej, by wezwała Policję, co A. K. (2) zrobiła.

Gdy funkcjonariusze Policji M. R. i Ł. M. zapukali do drzwi mieszkania, oskarżony wyszedł z pokoju i zabronił A. K. (2) otwierać. Funkcjonariusze Policji wielokrotnie wzywali do otworzenia drzwi, czego oskarżony nie uczynił. Oskarżony wykrzykiwał zza zamkniętych drzwi że nie wypuści osób znajdujących się w mieszkaniu , „że wszyscy należą do niego”. Policjanci słysząc dochodzący z mieszkania płacz i wołanie o pomoc kobiety zdecydowali o siłowym wyważeniem drzwi i w tym celu wezwali straż pożarną. Na miejsce przyjechała strażacy, którzy wyważyli drzwi. Wówczas obaj policjanci weszli do mieszkania, zastali tam A. K. (2) i Z. K., który przytrzymywał D. K.. Z uwagi na agresywne zachowanie oskarżonego funkcjonariusze Policji użyli wobec niego gazu pieprzowego i zakuli go w kajdanki, po czym wyprowadzili z mieszkania. Policjanci zauważyli, że D. K. na twarzy posiada liczne ślady pobicia i dlatego wezwali do pokrzywdzonej pogotowie ratunkowe, którego załoga zabrała ją do szpitala.

Oskarżony spowodował u pokrzywdzonej D. K. obrażenia ciała w postaci urazu głowy, obustronnych zasinień okularowych, wylewów podspojówkowych, zasinienia lewego łuku brwiowego i wybroczyn krwawych na szyi oraz utratę dwóch zębów przednich (dwóch górnych jedynek).

Częściowo wyjaśnienia Z. K.

k.41-42, k.49, k.140-141 t. I

Zeznania D. K. wraz z płytą z przesłuchania w trybie 185c § 1 i 2 k.p.k.

k.119-121, k. 126 k.179-181 t. I, k.351-353 (wraz z zdjęciami twarzy) t. II, k.632-634 t. IV),

Zeznania A. K. (2)

k.7-9, k.79-80 t. I, k.634-635 t. IV

Zeznania M. R.

k.15 t. I, k.650-651 t. IV

Zeznania Ł. M.

k.114-115 t. I, k.651-652 t. IV

Zeznania S. Ś. (1)

k.65-66 t. I, k. 652-654 t. IV

Zeznania P. K.

k.170-171 t. I, k.734-736 t. IV

Protokół zatrzymania Z. K.

k.2 t. I

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

k.5 t. I

Protokół oględzin osoby D. K. wraz z dokumentacją fotograficzną i płytą CD

k.28-32, k.56-64 t. I

Protokoły zatrzymania rzeczy wraz dokumentacją fotograficzną

k.77-78, 81-90 t. I

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badan genetycznych nr (...)

k.409-418 t. III

Dokumentacja medyczna D. K.

k.71-72, 146-156 t. I

Opinia sądowo-lekarska

k.313-315 t. II

Niebieska Karta

k.11-14 t. I, k.236-237, k.244-250 t. II

Z. K. urodził się w dniu (...) Posiada wyksztalcenie zawodowe – ślusarz. Pracował jako kierowca zawodowy. Aktualnie nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Nie był dotychczas karany. Przebywa w Areszcie Śledczym W. w W. od grudnia 2020r., zachowuje się przeciętnie, nie był karany dyscyplinarnie ani nagradzany. . Biegli nie rozpoznali u oskarżonego objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani zaburzeń preferencji seksualnych. Rozpoznali u oskarżonego mieszane zaburzenie osobowości. Stan ten w odniesieniu do obu zarzucanych mu czynów nie ograniczał jego zdolności rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Mimo, że w czasie popełnienia przestępstwa z pktu I a/o oskarżony wprowadził się w stan nietrzeźwości, to był to stan bez podłoża patologicznego, którego skutki mógł przewidzieć.

Wywiad środowiskowy

k.301 t. II

Opinia sądowo-seksuologiczna

k.316-346 t. II

Opinia sądowo-psychiatryczna dot. Z. K.

k. 158-160 t. I, k.389-390 t. II

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k.562 t. III

Opinia o skazanym

k.566-567 t. III

Informacje o dochodach

k.513-514 t. III

1.1.2.

Z. K.

W ramach zarzucanego oskarżonemu Z. K. czynu, Sąd uznał go za winnego tego, że w nieustalonym dokładnie okresie od 2003 r. do 24 grudnia 2020 r. w W. znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją żoną D. K. w ten sposób, że bił ją po twarzy i plecach pięściami i otwartymi dłońmi, szarpał, popychał, zrzucał z łóżka, krzyczał na nią i ubliżał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe i wulgarne, ograniczał jej możliwość kontaktu z innymi osobami w tym z członkami rodziny, żądając, a by wolny czas spędzała w domu i zabraniając jej przyjmowania gości, kontrolował, czy z nikim nie rozmawia podczas spacerów, zamykał w mieszkaniu, uniemożliwiał jej wyjście z domu, określał godziny powrotu do domu, deprecjonował twierdząc, że nie poradzi sobie bez niego w życiu, w przypadku nieposłuszeństwa kazał jej się wynosić z domu oraz zabierał zarobione przez pokrzywdzoną pieniądze.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Częściowo wyjaśnienia Z. K.

k.41-42, k.49, k.140-141 t. I

D. K. poznała Z. K. w 1996 r. Z. K. był rozwiedziony i z poprzedniego związku posiadał syna. W roku 1997 r. pokrzywdzona przeprowadziła się do mieszkania oskarżonego, gdzie mieszkała z nim i z jego matką, która w następnym roku zmarła. W (...) urodziła się im córka A. K. (2). Pokrzywdzona przez około trzy lata opiekowała się córką i w tym czasie nie pracowała. Po tym okresie D. K. wróciła do pracy. Oskarżony spożywał alkohol w piątki po pracy. Przemoc w związku (...) pojawiła się, gdy zawarli oni związek małżeński. Oskarżony uderzył pokrzywdzoną pierwszy raz, gdy była ona w ciąży z ich córką.

Przemoc nasiliła się, gdy pokrzywdzona wróciła do pracy, czyli około 2003 r. Pracowała wtedy z Zakładzie (...) na ulicy (...). Początkowo oskarżony wszczynał awantury, zamykał pokrzywdzoną i córkę w łazience. Po pewnym czasie takich kłótni zaczął bić pokrzywdzoną. Bił ją po twarzy i plecach pięściami i otwartymi dłońmi, szarpał, popychał, zrzucał z łóżka. Ubliżał żonie wulgarnymi słowami. Deprecjonował twierdząc, że jest „nikim” i nie poradzi sobie bez niego w życiu. Oskarżony bił pokrzywdzoną najczęściej po głowie i wtedy było widać u niej ślady pobicia pod oczami, co widziały jej koleżanki z pracy, między innymi J. O. (1), której pokrzywdzona powiedziała, że powstały one wskutek pobicia jej przez męża. Obrażenia te widzieli też niektórzy członkowie jej rodziny, którym pokrzywdzona przyznała, że ślady te powstały wskutek pobicia jej przez męża. Do bicia pokrzywdzonej przez oskarżonego dochodziło średnio raz w miesiącu. D. K. oddawała swoje wynagrodzenie za pracę Z. K.. W przypadku gdyby nie oddała swojego wynagrodzenia oskarżony awanturował się. Pomiędzy małżonkami dochodziło do kłótni i awantur. W początkowym okresie D. K. niekiedy również ubliżała mężowi, gdy on jej ubliżał, jednak po pewnym czasie przestała stawiać opór i gdy była przez niego wyzywana, wychodziła do innego pokoju i tam płakała. W czasie awantur oskarżony używał w stosunku do pokrzywdzonej słów uznawanych za obelżywe i kazał jej wyprowadzać się z mieszkania. W momencie gdy pokrzywdzona pakowała się, on zabierał jej ubrania i klucze, zamykał mieszkanie , by nie mogła z niego wyjść. Oskarżony twierdził, że pokrzywdzona i córka nie poradzą sobie bez z niego. Pokrzywdzona nie mogła wychodzić z domu bez jego pozwolenia. Gdy pracowała musiała od razu po pracy wracać do domu, ponieważ w innym wypadku oskarżony wydzwaniał do niej z pytaniami, gdzie ona jest. Nawet gdy wychodziła na spacer z wnukiem lub z psem, Z. K. obserwował ją i gdy znikała z pola widzenia, dzwonił do niej z pytaniami, gdzie jest i nie pozwał jej z nikim rozmawiać. Pokrzywdzona nie mogła spotykać się członkami swojej rodziny i ze znajomymi. Gdy do pokrzywdzonej przychodziły koleżanki, to oskarżony wypraszał je lub nie otwierał im drzwi. Spotykała się z nimi wtedy, gdy Z. K. nie było w domu. Zachowanie oskarżonego uległo nieco poprawie po komunii ich córki w 2008r., ponieważ w tamtym czasie Z. K. przestał nadużywać alkoholu i przestał stosować wobec D. K. przemoc fizyczną. Nadal jednak ograniczał jej kontakty z innymi ludźmi, znajomymi i członkami rodziny oraz ubliżał jej podczas awantur i upokarzał.

D. K. i Z. K. w 2014r. zostali rodziną zastępczą dla swojego wnuka – syna ich córki A. K. (2), bowiem była niepełnoletnia gdy urodziła syna. W tym okresie oskarżony nie stosował wobec żony przemocy fizycznej, jednak nadal ubliżał jej i poddawał nieustannej kontroli. Gdy A. K. (2) uzyskała pełnię władzy rodzicielskiej nad synem i zamieszkał on w czerwcu 2020r. ze swoimi rodzicami, zachowanie Z. K. wobec żony ponownie uległo pogorszeniu i znowu zaczął on używał wobec niej przemocy fizycznej. W II połowie 2020r. A. K. (3) była świadkiem tego, jak oskarżony uderzył żonę ręką w tył głowy.

Eskalacja przemocy stosowanej wobec pokrzywdzonej D. K. miała miejsce w dniu 23/24 grudnia 2020 r. gdy oskarżony pobił i zgwałcił D. K.. W dniu 24 grudnia 2020 r. Z. K. został zatrzymany i tymczasowo aresztowany. Pokrzywdzona nie utrzymuje z nim kontaktu telefonicznego i nie odwiedza go na widzeniach.

Zeznania D. K. wraz z płytą z przesłuchania w trybie 185c § 1 i 2 k.p.k.

k.119-121, k.179-181 t. I, k.351-353 (wraz z zdjęciami) t. II, k.632-634,

Zeznania A. K. (2)

k.7-9, k.79-80 t. I, k.634-635 t. IV

Zeznania M. R.

k.15 t. I, k.650-651 t. IV

Zeznania Ł. M.

k.114-115 t. I, k.651-652 t. IV

Zeznania S. Ś. (1)

k.65-66 t. I, k. 652-654 t. IV

Zeznania P. K.

k.170-171 t. I, k.734-736 t. IV

Zeznania J. O. (1)

k.227-228 t. II, k.655-656

Zeznania S. Ł.

k.221-222 t. II., k.654v-655

Protokół zatrzymania Z. K.

k.2 t. I

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

k.5 t. I

Protokół oględzin osoby D. K. wraz z dokumentacją fotograficzną i płytą CD

k.28-32, k.56-64 t. I

Protokoły zatrzymania rzeczy wraz dokumentacją fotograficzną

k.77-78, 81-90 t. I

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badan genetycznych nr (...)

k.409-418 t. III

Dokumentacja medyczna D. K.

k.71-72, 146-156 t. I

Opinia sądowo-lekarska

k.313-315 t. II

Niebieska Karta

k.11-14 t. I, k.236-237, k.244-250 t. II

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia Z. K.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne w tej części, która dotyczy faktu pozostawania w związku małżeńskim z D. K. i tego, że byli oboje rodziną zastępczą dla syna A. K. (2). Ponadto, za wiarygodny Sąd uznał fakt, że przed popełnieniem czynu z punktu I wyroku przebywał na wigilii pracowniczej, gdzie spożywał alkohol. Wyjaśnienia oskarżonego w wyżej wskazanej części zostały potwierdzone zeznaniami D. K. i A. K. (2).

Zeznania D. K.

Zeznania świadka w większości nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Zeznania złożone zostały pod nieobecność oskarżonego Z. K. więc są to zeznania swobodne i nieskrępowane. Z opinii z zakresu psychologii i seksuologii wynika, że zdolność D. K. w zakresie postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania faktów oraz zjawisk są prawidłowe i niezakłócone. Zeznania nie nosiły też cech wpływu innych osób. Stan psychiczny pokrzywdzonej pozwala jej na rejestrowanie i odtwarzanie faktów oraz zdarzeń. Ponadto, wskazać trzeba, że zeznania pokrzywdzonej są spójne na każdym etapie postępowania. Opisała ona szczegółowo przebieg zdarzeń z nocy z 23 na 24 grudnia 2020 r. oraz zachowanie oskarżonego podczas trwania ich małżeństwa. Sąd dostrzega pewnie nieścisłości między zeznaniami pokrzywdzonej i świadka A. K. (2) w odniesieniu do opisu wydarzeń z nocy 23/24 grudnia 2020r. , jednak zdaniem Sądu są to różnice nieznaczne , bez większego znaczenia dla ustaleń faktycznych . Oskarżony w tym czasie uderzał ją po twarzy, pokrzywdzona poddana była działaniu brutalnej przemocy z jego strony i mogła ona niektórych okoliczności nie zarejestrować w prawidłowy sposób . Odnosząc się do zeznań dotyczących przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. to należy zaznaczyć, że zeznania pokrzywdzonej są spójne z zeznaniami jej córki A. K. (2), co dodatkowo je wzmacnia. Nadto, Sąd dostrzega, że jedyną osobą – poza samą pokrzywdzoną - która posiadała dużą wiedzę na temat znęcania się oskarżonego nad żona jest A. K. (2), ponieważ mieszkała z rodzicami i była świadkiem tych zachowań. Pozostali świadkowie posiadają jedynie wiedzę w ograniczonym w zakresie, co wynikało z ego, że pokrzywdzona bała się męża i wstydziła się tego, w jaki sposób jest przez niego traktowana. Jednak zeznania pozostałych świadków, mimo ich ograniczonej wiedzy, pokrywają się co do konkretnych zdarzeń wskazanych przez pokrzywdzoną. Uwagę przy tym zwraca fakt, że D. K. w swych relacjach na temat zachowania oskarżonego, w szczególności w odniesieniu do zarzutu znęcania, przedstawiała jego postępowanie w sposób niego odmienny od rzeczywistego, stawiający oskarżonego w lepszym świetle. W szczególny sposób ilustruje to treść wywiadu środowiskowego (k.301), z którego wynika, że z informacji przekazanych przez nią kuratorowi , do czasu zdarzenia oskarżony nie przejawiał wobec niej zachowań agresji fizycznej. Informacje te są niezgodne z jej zeznaniami złożonymi w toku postępowania, z zeznaniami A. K. (2) i J. O. (2). Szczególnie relacja córki, opisującej zachowanie oskarżonego wobec żony, w szczególności przypadki używania wobec nie przemocy, ilustruje nastawienie pokrzywdzonej, która – także podczas rozprawy - obawiała się męża (czego potwierdzeniem jest wniosek o przesłuchanie pod jego nieobecność), nie mając pewności, czy po zwolnieniu (np. w przypadku uchylenia tymczasowego aresztowania) nie będzie on mścił się na niej za złożenie obciążających go zeznań. Uwagę zwraca fakt, że w nocy z 23/24 grudnia, wołając o pomoc, pokrzywdzona nie prosiła córki o wezwanie Policji, lecz taka decyzje podjęła A. K. (2) po rozmowie ze swym partnerem.

Zeznania potwierdzone zostały pozostałym materiałem dowodowym m.in. zeznaniami A. K. (2) i funkcjonariuszy Policji, opinią wydaną na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badan genetycznych nr (...). Obrażenia pokrzywdzonej powstałem w wyniku wydarzeń z 23/24 grudnia 2020r. zostały udokumentowane stosowną dokumentacją fotograficzną oraz opisane przez biegłego z zakresu medycyny.

Zeznania A. K. (2)

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Zeznania złożone zostały pod nieobecność oskarżonego Z. K. więc są to zeznania swobodne i nieskrępowane. Świadek jest córką oskarżonego Z. K. i pokrzywdzonej D. K.. Jest też naocznym świadkiem obu czynów. Posiada wiedzę na temat relacji oskarżonego i pokrzywdzonej bowiem jako ich córka mieszkała wiele lat razem z nimi. Świadek zrelacjonowała dokładnie wydarzenia z dnia 23/24 grudnia 2020 r. Wskazała w nich, że słyszała wołanie o pomoc D. K. oraz jej prośby skierowane do oskarżonego żeby „dał jej spokój” i „zszedł z niej”. Słyszała również odgłosy bicia. Widziała oskarżonego i pokrzywdzoną w czasie odbywania stosunku płciowego. Przedstawiła jakie widoczne obrażenia zaraz po zajściu miała pokrzywdzona D. K.. Jeśli zaś chodzi o czyn II z wyroku to świadek wskazała, że oskarżony Z. K. od wielu lat znęca się fizycznie i psychicznie nad D. K.. Wskazała, że pokrzywdzona nie zgłosiła tego faktu Policji ponieważ bała się oskarżonego i była przez niego zastraszana.

Zeznania potwierdzone zostały pozostałym materiałem dowodowym, zwłaszcza zeznaniami D. K., funkcjonariuszy Policji wezwanych do zdarzenia oraz pozostałą dokumentacją zebraną w toku postępowania.

Zeznania M. R.

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Zeznania funkcjonariusza Policji, który brał udział w interwencji w mieszkaniu oskarżonego i pokrzywdzonej. Świadek wskazał, że oskarżony nie chciał wpuścić funkcjonariuszy Policji do mieszkania. Zeznał, że z mieszkania dochodziły głosy z prośbą o pomoc i płacz dzieci. Opisał sposób zatrzymania oskarżonego oraz wygląd zewnętrzny pokrzywdzonej D. K.. Zeznania potwierdzone zostały pozostałym materiałem dowodowym zwłaszcza sporządzonymi protokołami z podejmowanych czynności oraz zeznaniami Ł. M., D. K. i A. K. (2).

Zeznania Ł. M.

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Zeznania funkcjonariusza Policji, który brał udział w interwencji w mieszkaniu oskarżonego i pokrzywdzonej. Wskazał, że po dotarciu na miejsce interwencji za drzwi mieszkania słyszał kobiece krzyki z prośbą o pomoc. Wskazał, że drzwi do mieszkania otworzono siłowo. Opisał zatrzymanie Z. K.. Zeznania potwierdzone zostały pozostałym materiałem dowodowym zwłaszcza sporządzonymi protokołami z podejmowanych czynności oraz zeznaniami M. R., D. K. i A. K. (2).

Zeznania S. Ś. (1)

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Świadek jest partnerem A. K. (2) od 6 lat. Co do czynu I posiada wiedzę jedynie z relacji A. K. (2). Zeznał jedynie, że zawiózł swoją partnerkę i dzieci do mieszkania jej rodziców w dniu 22 grudnia 2020 r. ponieważ A. K. (2) miała pomóc w przygotowaniach do świąt. Potwierdził, że nocą dzwoniła do niego A. mówiąc, że ojciec wrócił pijany z pracy i zrobił awanturę. Był świadkiem wyłamywania drzwi przez strażaków i zatrzymania oskarżonego. Zeznał, że chwilę przed tym oskarżony wykrzykiwał zza zamkniętych drzwi „ że ich nie wypuści, że wszyscy należą do niego”. Co do czynu II z wyroku posiadał wiedzę na temat relacji panujących między oskarżonym Z. K., a pokrzywdzoną D. K.. Wskazał, że oskarżony izolował i kontrolował pokrzywdzoną, nawet wtedy gdy urodziło im się dziecko. Z relacji partnerki wielokrotnie słyszał o kłótniach rodziców. Dopiero po zatrzymaniu i osadzeniu oskarżonego D. K. przyznał S. Ś., że już w przeszłości zdarzało się, że oskarżony ją bił.

Zeznania P. K.

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Świadek to wieloletni znajomy pokrzywdzonej D. K.. Utrzymywali częsty kontakt telefoniczny, czasem się spotykali ale tylko pod nieobecność oskarżonego. W swoich zeznaniach potwierdził, że oskarżony Z. K. kontrolował pokrzywdzoną na każdym kroku. Wskazał, że pokrzywdzona opowiadała mu o kłótniach z oskarżonym. Z relacji D. K. wie też, że w przypadku gdy zrobiła coś w nieprawidłowy sposób to oskarżony podnosił na nią głos. O wydarzeniach z dnia 23/24 grudnia 2020 r. wiedział jedynie z relacji pokrzywdzonej.

Zeznania J. O. (1)

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Świadek pracowała w przeszłości (około 15 lat temu) z pokrzywdzoną w(...) Zakładzie (...). Z relacji pokrzywdzonej wie, że oskarżony nadużywał alkoholu. Wskazała, że zdarzało się pokrzywdzonej przychodzić do pracy z podbitym okiem i wyznała J. O. (1) ( z którą była wówczas w bliskich relacjach), że sprawca tych obrażeń był oskarżony.

Zeznania S. Ł.

Zeznania świadka nie wzbudziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony i zostały uznane za wiarygodne. Świadek obecnie nie utrzymywała kontaktów z małżeństwem K.. Uważała ich za dobre małżeństw. Przyznała jednak, że w przeszłości gdy D. K. była w ciąży widziała ją z podbitym okiem. Z uwagi na rzadkie kontakty z rodziną K., świadek nie posiadała zbyt wielu użytecznych informacji.

Protokół zatrzymania Z. K.

Wiarygodność dokumentu nie była kwestionowana przez strony. Nie wzbudziła również wątpliwości Sądu. Sporządzony przez osobę do tego uprawnioną.

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

Wiarygodność dokumentu nie była kwestionowana przez strony. Nie wzbudziła również wątpliwości Sądu. Sporządzony przez osobę do tego uprawnioną. Potwierdza fakt, że oskarżony w czasie popełnienia czynu zabronionego z pkt I wyroku znajdował się pod wpływem alkoholu (0,52 mg/l; 1,09 promila).

Protokół oględzin osoby D. K. wraz z dokumentacją fotograficzną

Wiarygodność dokumentu nie była kwestionowana przez strony. Nie wzbudziła również wątpliwości Sądu. Sporządzony przez osobę do tego uprawnioną. Potwierdza obrażenia jakie w wyniku działania oskarżonego poniosła pokrzywdzona D. K..

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badan genetycznych nr (...)

Opinia jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności. Nie kwestionowana przez strony. Sporządzona przez osobę do tego uprawnioną. Wynika z niej, że materiał genetyczny uzyskany z próbek dowodowych pochodzących z drewnianych nóżek od taboretu jest mieszaniną pochodzącą od co najmniej dwóch osób. Uzyskana mieszanina zawiera DNA D. K.. Nie można wykluczyć, że uzyskana mieszanina zawiera DNA Z. K.. Jeśli zaś chodzi o ślad w postaci wymazu ujawnionego na drewnianej nóżce od taboretu to materiał genetyczny uzyskany z tej próbki jest mieszaniną pochodzącą od co najmniej dwóch osób. Uzyskana mieszanina zawiera DNA D. K. oraz Z. K.. Opinia ta potwierdza fakt, że oskarżony Z. K. do popełnienia czynu zabronionego z pkt. I użył drewnianej nóżki od taboretu, co jest zgodne z relacją pokrzywdzonej na ten temat.

Opinia sądowo-lekarska

Opinia jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności. Nie kwestionowana przez strony. Sporządzona przez osobę do tego uprawnioną, tj. biegłego lekarza specjalistę z chirurgii ogólnej i zdrowia publicznego. Wynika z niej, że u D. K. stwierdzono obrażenia ciała w postaci urazu głowy, obustronnych zasinień okularowych, wylewów podspojówkowych, zasinienia lewego łuku brwiowego i wybroczyn krwawych na szyi. Biegły wskazał, że takie obrażenia mogły powstać w czasie i okolicznościach zawartych w aktach sprawy. Jednocześnie wskazał, że brak jest udokumentowania utraty przez pokrzywdzoną przednich zębów lecz wskazał, że zgodnie z doktryną orzeczniczą utratę dwóch zębów i więcej zębów siecznych należy kwalifikować jako skutkującą naruszeniem funkcji narządu żucia na okres powyżej siedmiu dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. z zastrzeżeniem, że utracone zęby nie były zmienione chorobowo. Sąd dokonał odmiennej oceny skutków wybicia przednich zębów pokrzywdzonej, jednak ocena Sądu nie jest zaprzeczeniem skutków z punktu widzenia wiedzy medycznej (uznając, że nastąpiło istotne trwałe zeszpecenie pokrzywdzonej, a nie inne ciężkie obrażenia jej ciała).

Opinia sądowo-seksuologiczna

Opinia jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności. Nie kwestionowana przez strony. Sporządzona przez osoby do tego uprawnione, tj. biegłego specjalistę seksuologa-ginekologa i biegłego psychologa, seksuologa. Biegli w opinii zgodnie stwierdzili, że nie rozpoznają u Z. K. upośledzenia umysłowego. Nie rozpoznali u niego zaburzenia preferencji seksualnych, w tym pod postacią sadyzmu. Zdiagnozowali u oskarżonego mieszane zaburzenie osobowości, które polega na tym, że przejawia on cechy charakterystyczne dla osobowości paranoicznej i dysocjacyjnej.

Opinie sądowo-psychiatryczne dot. Z. K.

Opinia jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności. Nie kwestionowana przez strony. Sporządzona przez osoby do tego uprawnione, tj. biegłych lekarzy psychiatrów. Wynika z niej, że oskarżony Z. K., że biegli nie rozpoznali u niego objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani zaburzeń preferencji seksualnych. Rozpoznali u oskarżonego mieszane zaburzenie osobowości. Stan ten w odniesieniu do zarzucanych mu czynów nie ograniczał zdolności rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Mimo, że w momencie popełnienia przestępstwa oskarżony wprowadził się w stan nietrzeźwości, to był to stan bez podłoża patologicznego, którego skutki mógł przewidzieć.

Opinia z zakresu psychologii i seksuologii dot. D. K. (k.376-386 t. II)

Opinia jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności. Nie kwestionowana przez strony. Sporządzona przez osobę do tego uprawnioną, tj. biegłą zakresu psychologii i seksuologii. Wynika z niej, że jej zdolność w zakresie postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania faktów oraz zjawisko są prawidłowe i niezakłócone, a jej zeznania złożone w sprawie nie nosiły cech wpływu innych osób. Stan psychiczny pokrzywdzonej pozwala jej na rejestrowanie i odtwarzanie faktów oraz zdarzeń. Pokrzywdzona cechuje się zależnymi cechami osobowości.

Dokumenty urzędowe (m.in. protokoły czynności procesowych, dane o karalności, pozostała dokumentacja zebrana w sprawie)

Sąd nie odmówił wiarygodności dokumentom urzędowym, gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy i korzystają z domniemania autentyczności oraz prawdziwości zawartych w nich oświadczeń, które nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron w toku postępowania sądowego, jak też Sąd nie znalazł podstaw, aby poddać wątpliwości ich wiarygodność.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia Z. K. (k.41-42, k.49, k.140-141 t. I, )

Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w takim zakresie, w jakim kwestionował on swoje sprawstwo odnośnie do obu zarzucanych mu czynów. W tym zakresie jego relacja ograniczyła się w zasadzie jedynie do zaprzeczeniu stawianym mu zarzutom i prezentowaniu twierdzeń, że postępowanie karne przeciwko niemu jest efektem działań podejmowanych przez funkcjonariuszy Policji dążących do przejęcia jego mieszkania. Przeczą tym wyjaśnieniom praktycznie wszystkie dowody uznane przez Sąd za wiarygodne.

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalnej z zakresu badań daktyloskopijnych nr (...) (k.287-289 t. II)

Na podstawie przeprowadzonych badań daktyloskopijnych stwierdzono, że na drewnianych nóżkach od taboretu nie ujawniono odwzorowań linii papilarnych. Opinia nie była przydatna do ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

Z. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 197 § 1 k.k., kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Natomiast z zgodnie z art. 197 § 4 k.k. jeżeli sprawca czynu określonego w § 1–3 działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5.

Przestępstwo zgwałcenia polega na tym, że sprawca przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego. Termin "obcowanie płciowe" odnosi się przede wszystkim do klasycznego (heteroseksualnego) stosunku płciowego (współżycia), a także do innych czynności stanowiących jego surogaty, które obiektywnie zbliżone są do poziomu intymności towarzyszącego stosunkowi seksualnemu. Najczęściej w literaturze za surogaty takie uznaje się stosunki analne (także homoseksualne) oraz oralne, imitujące stosunek płciowy. Akty imitujące stosunek płciowy lub stanowiące jego wynaturzoną postać mieszczą się w pojęciu obcowania płciowego, jeśli są traktowane przez sprawcę jako ekwiwalent współżycia seksualnego (Komentarz do art. 197 k.k. red. Grześkowiak 2021, wyd. 7/Hypś). Przez obcowanie płciowe należy rozumieć także sytuacje, w których zaangażowane mogą być także przedmioty martwe stanowiące surogaty męskich organów płciowych, używane dla poniżenia czy upokorzenia ofiary. Jednym z warunków koniecznych dla przyjęcia znamienia obcowanie płciowe jest zaangażowanie w nie narządów płciowych przynajmniej jednej osoby. Nie jest przy tym istotny cel działania sprawcy, ale to, czy do puścił się zamachu na wolność seksualną ofiary (WyrokSądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 maja 2018r. w sprawie o sygn. akt II AKa 40/18).

Doprowadzając pokrzywdzoną do obcowania płciowego, sprawca musi użyć jednego ze wskazanych w treści tego przepisu sposobów, tj. przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu. Sposób zachowania sprawcy musi odpowiadać co najmniej jednemu z w/w znamion przestępstwa zgwałcenia. Przemoc należy rozumieć jako użycie siły fizycznej wobec ofiary, osoby jej bliskiej rzeczy (przemoc pośrednia) dla uniemożliwienia lub przełamania oporu, np. przez związanie i bicie pokrzywdzonego albo jego dziecka lub niszczenie rzeczy.

Praktyka sądowa przyjmuje, że zgwałcenie jest szczególnie okrutne, gdy wyrządza znaczną dolegliwość fizyczną lub powoduje poważne następstwa w psychice ofiary, sprawca stosuje środki, których intensywność jest nadmierna w stosunku do stawianego przez ofiarę oporu, sprawca przedsiębierze działania mające na celu nie tylko zbliżenie płciowe, ale i zmierza do poniżenia ofiary, sprawca działa w sposób drastyczny, odrażający czy wyjątkowo brutalny, ofiara cechuje się szczególnymi właściwościami: młody lub starczy wiek, nieporadność życiowa, zaawansowana ciąża, choroba (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 4 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 182/10).

Oskarżony Z. K. wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 197 § 4 k.k. Przede wszystkim użył on wobec pokrzywdzonej D. K. przemocy polegającej na biciu jej po całej twarzy i w ten sposób doprowadził ją do obcowania płciowego w ten sposób, że wkładał jej do pochwy i odbytu drewnianą nogę od stołka. Czyn ten został popełniony ze szczególnym okrucieństwem z uwagi na użyte narzędzie, tj. drewniana nogę od stołka i sposób jego wykorzystania. Wykorzystanie tego narzędzia narażało pokrzywdzoną na uszczerbek na jej zdrowiu psychicznym jak i fizycznym, jego użycie sprawiało jej ból i upokarzało. Nadto, w celu przełamania oporu pokrzywdzonej oskarżony brutalnie ją pobił, wielokrotnie uderzając pięściami po twarzy , powodując obrażenia twarzoczaszki oraz wybijając jej dwa przednie zęby.

Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała,

podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Oskarżony Z. K. uderzał pokrzywdzoną D. K. pięścią w twarz przez co spowodował u niej trwałe istotne zeszpecenie polegające na wybiciu jej dwóch przednich zębów . Ponadto pokrzywdzona doznała obrażenia ciała w postaci urazu głowy, obustronnych zasinień okularowych, wylewów podspojówkowych, zasinienia lewego łuku brwiowego i wybroczyn krwawych na szyi.

Skutki trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała powinny być oceniane jako trwałe i istotne. Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 267/15 uznał, że zeszpecenie jest "spowodowaniem zewnętrznych, poważnych zmian na ciele, prowadzących do znacznego obniżenia estetyki jego wyglądu. Mogą to być zarówno zmiany na skórze (np. narośl, guz, blizny lub przebarwienia po doznanym urazie), jak i utrata części ciała (np. małżowiny usznej, nosa, przednich zębów ). Identyczne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 13 czerwca 2019 r. wydanym w sprawie II AKa 105/19. Zauważyć przy tym należy, że samo istnienie teoretycznej, potencjalnej możliwości powrotu do poprzedniego wyglądu, zwłaszcza jeśli może to nastąpić jedynie dzięki szczególnie skomplikowanym, długotrwałym, kosztownym i trudno dostępnym zabiegom chirurgii plastycznej, nie może wpływać na ocenę cechy trwałości zeszpecenia (Komentarz do art.156 k.k. red. Grześkowiak 2021, wyd. 7/Wiak).

Zgodnie z art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Oskarżony swym zachowaniem wypełnił znamiona dwóch czyn zabronionych, tj. czynu z art. 197 § 4 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

Z. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 207 § 1 k.k. kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przestępstwo te polega na znęcaniu się fizycznym lub psychicznym nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad osobą nieporadną ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny. Znęcanie się oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu lub dolegliwych cierpień moralnych (psychicznych), powtarzających się albo jednorazowych, lecz intensywnych i rozciągniętych w czasie (Wyrok Sądu Najwyższego z 8 lutego 1982 r. w sprawie o sygn. akt II KR 5/82). Znęcanie psychiczne polega na zadawaniu dotkliwych cierpień, które oddziałują szkodliwie na przeżycie psychiczne człowieka, na jego samopoczucie natomiast znęcanie fizyczne polega na zadawaniu bólu fizycznego oddziałowującego ujemnie na organizm człowieka.

Zgodnie z art. 115 § 11 k.k. osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.

Na kanwie niniejszej sprawy Z. K. w nieustalonym dokładnie okresie od 2003 r. do 24 grudnia 2020 r. znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną D. K.. Znęcanie te polegało na tym, że oskarżony bił pokrzywdzoną pięściami po twarzy i plecach, krzyczał na nią i ubliżał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe i wulgarne. Ograniczał jej również możliwość kontaktu z innymi osobami w tym z członkami rodziny, żądając, a by wolny czas spędzała w domu i zabraniając jej przyjmowania gości, kontrolował, czy z nikim nie rozmawia podczas spacerów, zamykał w mieszkaniu, uniemożliwiał jej wyjście z domu, określał godziny powrotu do domu, deprecjonował twierdząc, że nie poradzi sobie bez niego w życiu, w przypadku nieposłuszeństwa kazał jej się wynosić z domu oraz zabierał zrobione przez pokrzywdzoną pieniądze.

Oskarżony Z. K. swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu zabronionego z art. 207 k.k. Pokrzywdzona D. K. to żona oskarżonego i w związku z tym wchodzi ona w krąg osób najbliższych wskazanych w art. 115 § 11 k.k. Oskarżony zadawał pokrzywdzonej ból fizyczny w ten sposób, że bił ją po twarzy i plecach. Znęcał się nad pokrzywdzoną także psychicznie poprzez wyżej wskazane zachowania. Wpływały one na psychikę pokrzywdzonej zwłaszcza na poczucie jej wartości, ograniczały jej wolności i sprawiały jej przykrość. Oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim dążąc do pełnego podporządkowania się mu przez żonę. Szczególnie znamienne są jego słowa, które w nocy 23/24 grudnia 2020r. wykrzykiwał zza zamkniętych drzwi „ że ich [członków rodziny] nie wypuści, że wszyscy należą do niego” . Według orzecznictwa już samo pojęcia „znęca się” charakteryzuje zamiar bezpośredni. Jednocześnie wskazać należy, że zachowanie sprawcy polegające na biciu pokrzywdzonej w ten sposób by jego działanie nie pozostawiało żadnych widocznych dla innych śladów na ciele pokrzywdzonej, świadczy o tym, że działał z premedytacją. Ponadto, ilość zachowań, na które składało się znęcanie psychiczne nad pokrzywdzoną świadczy o celowym działaniu oskarżonego Z. K.. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że początkowo podczas kłótni z mężem D. K. także niekiedy mu ubliżała. Nie można mówić w tym przypadku o wzajemnym znęcaniu się obojga małżonków, gdyż przewaga była ewidentnie po stronie oskarżonego, który, poprzez swoje agresywne zachowanie i używanie przemocy fizycznej, przełamał opór pokrzywdzonej, która po pewnym czasie przestała się bronić i w czasie awantury nie odpowiadała mu, wychodziła do innego pokoju i tam płakała. Także z relacji A. K. (2) wyłania się obraz oskarżonego, jako domowego tyrana, terroryzującego swych najbliższych w celu ich zupełnego podporządkowania.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Z. K.

I.

I.

Przy wymiarze kary 9 lat pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające:

- pokrzywdzona w wyniku zachowania oskarżonego doznała ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci trwałego istotnego zeszpecenia, polegającego na wybiciu jej dwóch zębów przednich oraz spowodowanie innych obrażeń głowy;

- oskarżony doprowadził pokrzywdzoną do obcowania płciowego przy użyciu przemocy polegającej na biciu jej po twarzy;

- oskarżony działał ze szczególnym okrucieństwem ponieważ doprowadził pokrzywdzoną do obcowania płciowego polegającego na wkładaniu jej do pochwy i do odbytu drewnianej nogi od stołka;

- zachowanie oskarżonego nacechowane było wyjątkową brutalnością, mimo tego, że pokrzywdzona, ulegając mu , odbyła z nim stosunek płciowy, oskarżony, nadal dotkliwie ją bijąc pięściami w twarz, przystąpił do wykonywania wobec niej upokarzających i bolesnych działań przy wykorzystaniu nogi od stołka, specjalnie spreparowanej;

-oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego na szkodę osoby najbliższej bowiem pokrzywdzona to jego żona, z którą pozostawał w związku małżeńskim od wielu lat;

- oskarżony czyn popełnił pod wpływem alkoholu (k.5);

- w czasie popełnienia przez oskarżonego czynu zabronionego w domu znajdowały się małoletnie dzieci jego córki A. K. (2) w wieku 3 i 6 lat;

- oskarżony swoim czynem wyczerpał znamiona dwóch przestępstw.

Jako okoliczności łagodzące Sąd wziął pod uwagę:

- fakt, że oskarżony nie był karany (k.562 t. III).

Z. K.

II.

II.

Przy wymiarze kary 2 lat pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające:

- oskarżony dopuszczał się znęcania nad pokrzywdzoną przez bardzo długi okres czasu, tj. około 17 lat;

- oskarżony znęcał się nad pokrzywdzoną zarówno psychicznie, jak i i fizycznie;

- na znęcanie się oskarżonego nad pokrzywdzoną składało się wiele zachowań;

-oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego na szkodę osoby najbliższej bowiem pokrzywdzona to jego żona, z którą pozostawał w związku małżeńskim od wielu lat;

- świadkiem jego zachowań w stosunku do pokrzywdzonej była ich córka, która przez dłuższy czas działania oskarżonego była niepełnoletnia i jako dziecko obserwowała przez lata brutalne postępowanie ojca wobec matki.

Jako okoliczności łagodzące Sąd wziął pod uwagę:

- fakt, że oskarżony nie był karany (k.562 t. III).

Z. K.

III.

I. i II.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 10 lat pozbawienia wolności .

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę to, że oskarżony dopuścił się popełnienia dwóch czynów zabronionych. Pierwszy przeciwko życiu i zdrowiu, wolności seksualnej i obyczajności drugie natomiast przeciwko rodzinie i opiece. Powyższe czyny są ze sobą związane i popełnione na szkodę pokrzywdzonej D. K..

Z. K.

V.

I.

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci dwóch drewnianych nóżek do taboretu opisanych w punktach 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych (...) (k.177).

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Z. K.

IV.

III.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu Z. K. na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. od dnia 24 grudnia 2020 r. od godz. 3.20 (moment zatrzymania oskarżonego k.2) do dnia 22 grudnia 2021 r. (data wydania wyroku) przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

Sąd na podstawie art. 618 § 11 k.p.k. zasądził na rzecz r.pr. P. W. kwotę 1.140,00 złotych podwyższoną o kwotę podatku od towarów i usług VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu Z. K. z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym. Powyższa kwota wynika z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. Na przyznaną kwotę składa się: obrona w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym w formie śledztwa, która zgodnie z § 17 ust 1 pkt 2 wynosi 300 złotych, obrona przed sądem okręgowym jako sądem I instancji, która zgodnie z § 17 ust 2 pkt 5 wynosi 600 złotych oraz zgodnie z § 20 w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień opłata ulega podwyższeniu o 20 % . W sprawie tej odbyły się dwa dodatkowe terminy więc opłata uległa podwyższeniu o 240 złotych.

VII.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego Z. K. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych przyjmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na to, że oskarżony przebywa już od około roku w warunkach aresztu śledczego i nie posiada źródła utrzymania i nie będzie w stanie uiścić kosztów sądowych.

1.Podpis