Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 810/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie wydany w dniu 10 września 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 325/21.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy (I) apelacji obrońcy oskarżonego K. C. dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych stanowiący skutek dowolności i przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia, polegających na przyjęciu, że oskarżony w dniu 10 stycznia 2021 roku o godzinie 1:30 w miejscowości Z., pow. (...), woj. (...), prowadził jako kierujący w ruchu lądowym samochód osobowy marki B. o numerze rej. (...) (...), znajdując sie w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godzinie 2:40 do stężenia na poziomie 1,18% alkoholu etylowego we krwi,

tj o czyn z art. 178a§1 kk , w sytuacji gdy:

- z części zeznań świadka M. K. wynikało, że ,, ja K. C. i jeszcze dwie osoby, których danych nie pamiętam wsiedliśmy do B. należącego do K. C.. Ja byłem kierowcą. Pojechaliśmy drogą kamienistą do skrzyżowania w tej miejscowości. Obok mnie siedział pasażer K. C.. Nie pamiętam kto siedział z tyłu B.. Ktoś powiedział, abym zrobił bączki autem. Robiłem te bączki. Z tego co kojarzę ja zrobiłem chyba jednego bączka i ktoś wysiadł z auta, ale nie pamiętam kto. Po tym jak ktoś wysiadł , ja zrobiłem jeszcze od 3 do 5 bączków (...), ,, ja mówiłem policjantom, że to ja kierowałem tym pojazdem",

- z części zeznań świadka P. P. wynikało, że ,,od razu M. K. mówił policjantom, że to on prowadził samochód",

- z części zeznań świadka S. S. wynikało, że ,,podpuściliśmy M. K. i on zaczął robić bączki. Nie pamiętam czy ktoś był pasażerem B. (...) K. próbował robić bączki w prawo i w lewo. Nie pamiętam czy ja, czy ktoś inny zauważył, że jedzie jakieś auto. Krzyknęliśmy do K., aby zjechał na bok i on tak zrobił. ,, ( ..) nie przypominam sobie żeby któryś policjant twierdził, że widział kto kierował B.. Zrobił się harmider. Nie pamiętam co było mówione policjantom".

- z nagrań złożonych do akt sprawy (pendrive) jako załącznik do sprzeciwu wynika, że tego dnia nagrano dwa filmy z tzw. kręcenia bączków pojazdem marki B. (widać to we właściwościach plików, tj. datę i godzinę), w których widać że na miejscu pasażera siedzi K. C.. Nie tylko jego profil twarzy, ale i głos jest bardzo dobrze rozpoznawalny;

- ze zdjęć kurtek oskarżonego i świadka M. K. wynika, że odzież w/w jest do siebie zbliżona i zgadza się z opisem odzieży jaka utkwiła policjantowi w pamięci jako kurtka kierującego pojazdem, tj. świadek G. D. zeznawał-,, pamiętam , że kierowca miał charakterystyczną szaro czarną kurtkę i wyróżniał się od innych osób".

pomimo, że świadek dalej zeznaje -,, nie pamiętam jak były ubrane osoby z tej grupy. Nie pamiętam, aby ktoś wyróżniał się z tej grupy osób", a zeznań świadka A. T. -,, nie potrafię powiedzieć czy z tej grupy ktoś się czymś wyróżniał. Ponadto apelant podniósł, że sąd I instancji czyniąc te ustalenia nie wziął pod uwagę faktu , iż warunki atmosferyczne były trudne = całkowite zachmurzenie 8/8, tj. 100% oraz zamglenie , a co wynika z informacji z (...) karta 82, choć świadek podkreślał wręcz, że widoczność była bardzo dobra, tj. z zeznań A. T. ,,(...), mieliśmy dobrą widoczność, widzieliśmy wszystko jak w dzień.", (...) ,,w chwili zdarzenia nie było opadów atmosferycznych. Widoczność była dobra, świeciły się lampy uliczne. ( na zdjęciach złożonych przez oskarżonego widnieje jedna lampa), zaś z etapu przygotowawczego (potwierdzone przez świadka) - ,,tego dnia warunki pogodowe były dobre, nie było żadnych opadów atmosferycznych.( ...)".

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie sądu okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji z dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie sąd rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia co do czynu przypisanego oskarżonemu K. C. w punkcie 1. Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu do wydanego wyroku dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego i zeznań przesłuchanych w sprawie świadków wskazując , których świadków zeznaniom dał wiarę i w jakiej części oraz dlaczego odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się do dokonania zarzuconego mu czynu. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego zeznania świadków funkcjonariuszy Policji A. T. i G. D. są logiczne, spójne i zasługują na wiarę. Skarżąca w złożonej apelacji podważa wiarygodność zeznań ww. świadków faktem, iż mieli z odległości około 100 metrów jadąc radiowozem , w trudnych warunkach atmosferycznych ( w nocy) rozpoznać osobę kierującego ( robiącego tzw, bączki) samochodem marki B.. Jest rzeczą oczywistą, że z takiej odległości nie ma możliwości rozpoznania twarzy kierującego innym pojazdem. Jednak obrońca oskarżonego bardzo wybiorczo dokonała analizy zeznań ww. świadków. Przede wszystkim składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym (14. 01.2021 r.) świadkowie ci bardzo precyzyjnie opisali przebieg tego zdarzenia. Z odległości około 100 metrów zauważyli samochód , którym kierujący na jezdni robił tzw. ,, bączki", a więc nie widzieli z tej odległości twarzy kierującego tym pojazdem. Logiczne było ich zachowanie, że natychmiast podjechali bliżej radiowozem. Warto w tym miejscu zacytować zeznania świadka A. T., który siedział z przodu na miejscu pasażera w radiowozie i dokładnie obserwował całe zdarzenie zeznając: ,, Pojazd zauważyliśmy z odległości 100 m. Gdy podjechaliśmy bliżej , kierujący zjechał z jezdni głównej w boczną szutrową drogę, po czym natychmiast otworzył drzwi przednie z lewej strony i wysiadł z samochodu przechodząc z tylu samochodu B., którym kierował, poszedł szybkim krokiem w kierunku stojącej przy pobliskim ogrodzeniu posesji grupy pięciu osób. Kierujący pojazdem B. opuszczając pojazd nie wyłączył silnika i pozostawił otwarte drzwi kierowcy. Pozostałe drzwi były zamknięte. Od momentu kiedy podjechaliśmy bliżej samochodu B. , wyraźnie widziałem , że w tym pojeździe znajduje się tylko jedna osoba - kierujący nim mężczyzna. Innych osób z pewnością tam nie było. Wysiadł tylko kierujący, a w środku nikt nie pozostał. Ja cały czas, od chwili zauważenia samochodu B. i po zbliżeniu się do niego widziałem kierującego , nie straciłem go z pola widzenia". Tak więc świadek A. T. wyraźnie widział osobę oskarżonego z bliskiej odległości w światłach radiowozu, gdy K. C. po opuszczeniu samochodu B. przechodził z tyłu tego pojazdy, a więc przed przodem radiowozu policyjnego, w którym siedzący funkcjonariusze Policji mogli dokładnie przyjrzeć się osobie, która przed momentem kręciła tzw. ,,bączki " samochodem marki B.. Dodatkowo A. T. przewidując, że oskarżony może podjąć próbę ucieczki natychmiast udał się za nim nie tracąc jego osoby z pola widzenia i podszedł do niego oraz zaczął z K. C. rozmawiać. Po chwili dołączył do niego G. D., który wcześniej zaparkował samochód. Nie ma zatem wątpliwości co do osoby kierującego samochodem marki B.. Istotne są także zeznania A. T., że oskarżony nie zaprzeczał, iż prowadził samochód marki B. robiąc nim tzw. ,, bączki" do momentu, aż funkcjonariusz Policji stwierdził , że czuje od niego woń alkoholu. Dokonana przez sąd I instancji ocena zebranego materiału dowodowego w tej sprawie jest poparta jego wnikliwą analizą i pozostaje pod ochroną art. 7 kpk.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od dokonania zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro argumentacja zawarta w pisemnej skardze apelacyjnej okazała się niezasadna, brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego K. C. i uniewinnienia oskarżonego od przypisanego mu czynu w punkcie 1 wyroku .

3.2.

Zarzut drugi (II) apelacji obrońcy oskarżonego K. C. dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych stanowiący skutek ,, braku", a nie przyjęty za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, polegający na pominięciu okoliczności faktycznych wynikających:

- z zeznań świadków A. T. i G. D., z których wynika, że nie pamiętają, aby któraś z osób wyróżniała się czymś na tle innych,

- z nagrań i zdjęć odzieży oraz miejsca, w których zarzuca się czyn oskarżeniu, z których to wynika bezspornie, że skrzyżowanie jest po tzw. łuku, oświetlenie jest stare i jednopunktowe oraz oddalone od drogi zaś nagranie zrobione właśnie tej nocy ukazuje jak trudno jest rozpoznać osobę kierującą czy siedzącą obok choć zapis jest tworzony z rąk osoby siedzącej z tylnej kanapy pojazdu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zeznania świadków A. T. i G. D. ( funkcjonariuszy Policji) jednoznacznie wskazują, że nie doszło do pomyłki odnośnie ustalenia przez nich kierującego samochodem marki B. w momencie, gdy podjechali blisko tego pojazdu radiowozem policyjnym. Aktualne są rozważania sądu okręgowego odnośnie oceny ich zeznań zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia. Sam fakt, że oskarżony i M. K. byli ubrani tego wieczoru w podobne kurtki nie podważa wiarygodności zenan interweniujących funkcjonariuszy Policji. Przede wszystkim podnieść należy, że nie musieli oni pamiętać jak były ubrane inne osoby ( poza oskarżonym) znajdujące się na miejscu zdarzenia, gdyż swoją uwagę skupili na osobie K. C., którego zapamiętali dobrze jako osobę wysiadającą z samochodu B. od strony kierowcy i szybko oddalającą się w stronę swoich znajomych. Ponadto w czasie interwencji, gdy A. T. rozmawiał z oskarżonym i poinformował go, że czuje woń alkoholu od niego, sytuacja zrobiła się co najmniej nerwowa, gdyż koledzy oskarżonego powiedzieli mu że ma się nie przyznawać i mówić, iż to M. K. kierował samochodem. Tak więc interweniujący funkcjonariusze Policji nie skupiali swojej uwagi na szczegółach ubioru poszczególnych osób, a skoncentrowali się nad opanowaniem tej sytuacji i szybkim przeprowadzeniem dalszych czynności z oskarżonym, który odmówił poddania się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od dokonania zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro argumentacja zawarta w pisemnej skardze apelacyjnej okazała się niezasadna, to brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego K. C. i uniewinnienia oskarżonego od przypisanego mu czynu w punkcie 1 wyroku .

3.3.

Zarzut trzeci (III) apelacji obrońcy oskarżonego K. C. dotyczył obrazy przepisów postępowania , mającej wpływ na treść orzeczenia , tj. :

-a) art. 7 kpk przez ocenę dowodów sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania polegającą na daniu wiary w całości zeznaniom świadków A. T. i G. D. i ocenie ich jako w całości logicznych w sytuacji, gdy w/w świadkowie zeznawali, że tej nocy widoczność była bardzo dobra , zaś kierowca pojazdu B. miał charakterystyczną kurtkę w szaro czarne pasy, podczas gdy z informacji z (...) wynika, że zachmurzenie było całkowite oraz występowało zamglenie. Nadto w/w świadkowie zeznali, że zauważyli w/w pojazd z odległości 100 metrów podczas, gdy ze zdjęć widnieje nam usytuowanie tej drogi i jej odcinka aż do łuku , w którym kręcono tzw. bączki , gdzie z każdej strony do łuku prowadzi bardzo długi prosty odcinek. Bacząc na doświadczenie życiowe, nasze jako kierowców, dziwnym się wydaje, że jadąc prostym odcinkiem drogi widzimy dopiero z odległości 100 metrów (czyli zaledwie 2 słupków drogowych) pojazd kręcący tzw. bączki i to na środku skrzyżowania. Nadto biorąc pod uwagę w/w warunki atmosferyczne, brak nowoczesnego oświetlenia przy tymże łuku, tj. jedna lampa dającą żółte światło i umieszczona w sporej odległości od jezdni) jak i biorąc pod uwagę odzież tychże osób z grupy ( wg. zeznań policjantów nie pamiętają aby ktoś z tej grupy czymś się wyróżniał), która jest ciemna, to ciężko zgodzić się z tym , że przeciętny człowiek jest w stanie w sposób nie budzący wątpliwości rozpoznać osobę z takiej odległości i to widoczną z profilu, siedzącą w samochodzie zza jego szyby;

b) art. 7 kpk poprzez ocenę dowodów sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania polegającą na dewaluowanu wyjaśnień oskarżonego w całości w sytuacji, gdy oskarżony wyjaśnił przebieg zdarzenia z dnia 10 stycznia 2021 r. i podawał, że posiada nagrania z przebiegu zdarzenia , które złożył jako załącznik do sprzeciwu;

c) art. 167 kpk w zw. z art. 169§2 kpk w zw. z art. 211 kpk poprzez ich niezastosowanie i nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z eksperymentu procesowego polegającego na sprawdzeniu czy przeciętny człowiek w ramach nocy, zamglenia i zachmurzenia jest w stanie rozpoznać osobę kierowcy pojazdu z odległości 100 m podczas, gdy Sąd Rejonowy w Bełchatowie oparł się jedynie na własnym stwierdzeniu , że na zapisach nagrań z 10 stycznia 2021 r. nie rozpoznaje twarzy kierowcy, pasażera i na podstawie wyłącznie zeznań policjantów ustalił przebieg zdarzenia z dnia 10 stycznia 2021 r. pomimo, że sam przyznał, że nie rozpoznaje twarzy kierowcy z zapisu nagrania wykonanego z tylnej kanapy pojazdu, co tym bardziej powinno wzbudzić w Sądzie Rejonowym w Bełchatowie niejako ,, dociekliwość co do przebiegu zdarzenia;

d) art. 5§2 kpk poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego wynikających z :

- zeznań świadka M. K. w tej części, z której wynika, że ,, kręcił on bączki pojazdem marki B. , gdy był sam jak i gdy miał pasażerów,

- zeznań świadka S. S. w tej części, z której wynika, że krzyknęli do K. by zjechał z drogi, bo jedzie jakiś samochód,

z zeznań świadka J. M. w tej części, z których wynika, że siedział on z tyłu pojazdu marki B., gdy M. K. ,, kręcił tzw. bączki",

- z nagrań z kręcenia bączków załączonych przez oskarżonego.

Zdaniem obrońcy oskarżonego mogło dojść do pomyłkowego wskazania oskarżonego jako osoby kierującej pojazdem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie sądu okręgowego, jak zaznaczono już w punkcie 3.1 uzasadnienia, zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji z dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie sąd rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia co do czynu przypisanego oskarżonemu K. C. w punkcie 1. Podnieść należy, że odległość 100 metrów z jakiej funkcjonariusze Policji zauważyli kręcący tzw. ,, bączki" samochód marki B. jest odległością orientacyjną. Ponadto jadący radiowozem policyjnym funkcjonariusze Policji patrolują cały teren i ich uwaga podczas jazdy radiowozem skupia się na tym, czy coś podejrzanego nie dzieje się na trasie ich przejazdu. Nie jest zasadny zarzut naruszenia przepisów postępowania mających wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj. art. 167 kpk w zw. z art. 169§2 kpk w zw. z art. 211 kpk poprzez ich niezastosowanie i nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z eksperymentu procesowego polegającego na sprawdzeniu czy przeciętny człowiek w ramach nocy, zamglenia i zachmurzenia jest w stanie rozpoznać osobę kierowcy pojazdu z odległości 100 m, gdyż zgodnie z art. 170 §1 pkt 2 kpk okoliczność, która miałaby być udowodniona poprzez przeprowadzenie eksperymentu procesowego jest udowodniona zgodnie z twierdzeniem apelanta bez przeprowadzania eksperymentu procesowego. Jest rzeczą oczywistą, że nie można z odległości 100 metrów rozpoznać twarzy osoby, która robi tzw. ,, bączki" kierowanym przez siebie samochodem i to w warunkach nocnych przy ograniczonej widoczności. Nie zmienia to jednak prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonanej przez sąd I instancji. (...) tej sprawy nie sprowadza się do zagadnienia : czy dwóch funkcjonariuszy Policji nie pomyliło osoby kierującego pojazdem B., którego obserwowali z odległości 100 metrów, a do zupełnie innego zagadnienia, a mianowicie czy mogli pomylić osobę kierującego samochodem B. widząc go dokładnie w światłach radiowozu z odległości kilku metrów? W tym stanie faktycznym nie ma wątpliwości zdaniem sądu okręgowego , że funkcjonariusze Policji (a w szczególności A. T.) nie mogli pomylić osoby, która kierowała samochodem marki B., który widzieli z odległości 100 jak kierujący nim robił tzw. ,, bączki". Nie zmienia tego fakt, że było to w nocy, przy słabym oświetleniu miejsca zdarzenia i zachmurzeniu. Jednocześnie sąd okręgowy zauważa, że idąc tokiem rozumowania apelanta przy ocenie wiarygodności zeznań świadków A. T. i G. D. odnośnie ich możliwości zauważenia w sposób pewny oskarżonego jako kierującego pojazdem marki B., przy panujących warunkach atmosferycznych ( zachmurzeniu, mgle), na które powołuje się apelant, powstaje wątpliwość co do wiarygodności zeznań świadków M. K. ( k-9v-10), S. S. ( k-23), którzy nadjeżdżający radiowóz (pojazd) widzieli z odległości 600-800 metrów, w tych złych warunkach atmosferycznych. Nie zmienia także oceny dokonanej przez sąd I instancji zebranego w sprawie materiału dowodowego nagranie na pendrive dołączone przez oskarżonego do sprzeciwu od wydanego wyroku nakazowego, gdyż nagrane dwa filmy telefonem komórkowym w dniu zdarzenia potwierdzają jedynie fakt, że samochodem marki B. w dniu 10 stycznia 2021 roku mogły kierować różne osoby i kręcić nim tzw. ,,bączki", zanim zainterweniowali funkcjonariusze Policji. Podnieść należy, że z konsekwentnych zeznań A. T. i G. D. wynika, że gdy podjechali do samochodu B. w dniu zdarzenia, to wewnątrz tego samochody był tylko kierowca, który szybko opuścił go, nie gasząc silnika. Tymczasem z załączonych filmów wynika, że nie tylko kierujący znajdował sie w samochodzie podczas ich nagrywania, a ponadto filmy te są nagrane w czasie jazdy samochodem podczas kręcenia tzw ,, bączków", a nie ma na nich nagranego momentu zatrzymania samochodu i wysiadającego z niego kierowcy. Na jednym z filmów twarzy kierowcy nie da się rozpoznać, natomiast na drugim jest widoczny profil twarzy kierowcy i pasażera, ale nie zmienia to faktu, że mógł to być M. K. (który był trzeźwy w dniu zdarzenia) i mógł kierować samochodem robiąc tzw. ,, bączki" przed oskarżonym. Nie zachodzą zatem w tej sprawie przesłanki z art. 5 §2 kpk , które nasuwałyby uzasadnione wątpliwości co do sprawcy zarzuconego i przypisanego czynu oskarżonemu K. C..

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego od dokonania zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro argumentacja zawarta w pisemnej skardze apelacyjnej okazała się niezasadna ,to brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego K. C. i uniewinnienia oskarżonego od przypisanego mu czynu w punkcie 1 wyroku.

3.4.

Zarzut czwarty (IV) apelacji obrońcy oskarżonego K. C. został podniesiony z ostrożności procesowej i dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych stanowiącego skutki braku i przyjęty za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść orzeczenia polegający na braku ustalenia, że w wykazie karalności oskarżonego za wykroczenia nie doszło do zatarć tychże ukarań podczas, gdy są one z 2016 roku i nie można tychże brać pod uwagę. Tym samym przy występowaniu innych okoliczności łagodzących ( niekaralność), sąd I instancji mógł wobec oskarżonego zastosować instytucję warunkowego umorzenia postępowania, co przy planach otworzenia własnej działalności gospodarczej ma ogromne (oskarżony chce otworzyć własny warsztat mechaniki pojazdowej).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony w dniu zdarzenia był w stanie nietrzeźwości ( 1,18 promila alkoholu we krwi) , znacznie przekraczającym minimalny próg wynikający z treści art. 115 § 16 pkt 1 kk dla przyjęcia takiego stanu warunkującego odpowiedzialność karną z art. 178a §1 kk za prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w takim stanie. Bezsporne jest w sprawie, że K. C. nie musiał kierować wówczas samochodem, a zrobił to wyłącznie po to, aby ,,popisać" się swoimi umiejętnościami w gronie znajomych. Kierował samochodem na drodze publicznej uczęszczanej przez inne pojazdy w obecności znajomych, którzy wiedzieli, że jest po spożyciu alkoholu, w ten sposób okazując lekceważący stosunek do obowiązujących zasad i norm moralnych, nietrzeźwy kierowca nie powinien w takim stanie kierować samochodem. Biorąc pod uwagę treść art 115 §2 kk uznać należy, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. M. C. działał z zamiarem bezpośrednim kierowania samochodem po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości w celu ,,popisania się" przed znajomymi swoimi umiejętnościami jako kierowcy. Stan nietrzeźwości, w którym się znajdował był znaczny (powyżej 1 promila alkoholu we krwi). Brak jest zatem przesłanek z art. 66 §1 kk do warunkowego umorzenia postępowania karnego w stosunku do oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu, gdyż stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest znaczny.

Wniosek

O warunkowe umorzenie postępowania karnego w stosunku do oskarżonego M. C..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny, to brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego K. C. i warunkowego umorzenia postępowania karego odnośnie przypisanego mu czynu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał zaskarżony wyrok sądu merita, który został zaskarżony na korzyść przez obrońcę oskarżonego K. C..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty podnoszone w apelacji przez obrońcę oskarżonego K. C. nie zasługiwały na uwzględnienie, a także z urzędu brak było podstaw prawnych do zmiany lub uchylenia wyroku sądu I instancji, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2 wyroku sądu okręgowego.

Na podstawie art. 636§1 kpk sąd okręgowy obciążył oskarżonego kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze, gdyż tylko obrońca oskarżonego wniósł apelację w tej sprawie i nie została ona uwzględniona. Na podstawie art. 8 iw zw. z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz. U z 1983 r. po. 223 z późn. zm) sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 400 złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 20 złotych z tytułu zwrotu wydatków wyłożonych przez Skarb Państwa za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygniecie ustalające, że oskarżony K. C. popełnił przypisany mu czyn.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana