Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 954/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 26 kwietnia 2021r., sygn. akt V K 628/20.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

____________

___________________________________

________

_________

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

____________

___________________________________

________

________

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

______________________

_____________________________________________

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

________

______________________

_____________________________________________

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrońcy oskarżonego: naruszenie przepisów postepowania, mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to art. 4 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. i art.424§1k.p.k. poprzez dowolną i wybiórczą, a nie swobodną i uwzględniającą całokształt dowodów i okoliczności ujawnionych w toku postępowania, ocenę dowodów, a przez to nierozstrzygnięcie na korzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości co do przebiegu zdarzenia z dnia 04.09.2019 r. (w tym nie uwzględnienie m.in. zeznań świadka P. M.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrony jest bezzasadny.

Szczegółowa analiza akt przedmiotowego postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art. 4 k.p.k. i art.7 k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Ponadto Sąd meriti swoje stanowisko w sposób należyty uzasadnił w pisemnych motywach wyroku, sporządzonych zgodnie z wymogami o jakich mowa w art.424k.p.k. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do przypisania oskarżonemu J. Ż. winy i sprawstwa w zakresie zarzuconego mu czynu, a to przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Odwoławczy aprobuje w pełni przyjęte przez Sąd I instancji stanowisko, że podstawą czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie winny być przede wszystkim rzeczowe, logiczne i konsekwentne zeznania pokrzywdzonego funkcjonariusza policji P. J. oraz bezpośrednich świadków inkryminowanego zdarzenia – pracowników MOPS A. O. i T. W. oraz szkolnego woźnego K. S. - jako te, które w sposób najbardziej pełny i zgodny z rzeczywistością obrazują przebieg inkryminowanego zdarzenia, a to naruszenia przez oskarżonego dnia 4 września 2019 r. we W., przy ul. (...), poprzez kilkukrotne odepchnięcie oraz pociąganie za odzież, nietykalności cielesnej funkcjonariusza policji – pokrzywdzonego P. J. podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych, działając jednocześnie w celu zmuszenia pokrzywdzonego do zaniechania prawnej czynności służbowej, polegającej na udzielaniu asysty pracownikowi MOPS. Relacja pokrzywdzonego oraz wskazanych wyżej bezpośrednich świadków zdarzenia - odnośnie agresywnego, nagannego zachowania się oskarżonego - była spójna i logiczna. Pokrzywdzony oraz wskazani wyżej świadkowie w sposób konkretny i rzeczowy opisali naganne zachowanie oskarżonego dnia 4 września 2019r. w stosunku do funkcjonariusza policji P. J., w tym szarpanie go za odzież oraz kilkukrotne odepchnięcie. W kontekście zarzutów apelacji podkreślić przy tym trzeba, że inkryminowane zdarzenie miało charakter bardzo dynamiczny i każdy ze świadków obserwował je z innej perspektywy (świadek A. O. znajdował się blisko, obok auta, świadek T. W. kierował busem, w którym małoletniego umieścić próbowali policjanci, zaś świadek K. S. obserwował całe zdarzenie przez okno szkoły, z odległości ok.10-15 m.) stąd też pewne drobne rozbieżności w zeznaniach poszczególnych świadków pozostają powyższego naturalną konsekwencją, nie wpływając jednakże negatywnie na ocenę wiarygodności zeznań poszczególnych świadków. Zaznaczyć należy tu, że wszyscy wskazani wyżej świadkowie to osoby obce dla oskarżonego, niezainteresowane wynikiem postępowania, które w swych zeznaniach nie próbowały przypisywać oskarżonemu zachowań których same nie zaobserwowały, opisując jedynie to co same rzeczywiście widział, nie przypisując sobie wiedzy, której nie posiadały. Stąd też Sąd Odwoławczy, podobnie jak Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw, aby podważać obiektywizm i wiarygodność relacji przedstawionej przez świadków A. O., T. W. oraz K. S.. Przy rekonstrukcji stanu faktycznego sprawy słusznie nadto wykorzystano pomocniczo także zeznania B. T., który to jednak co podkreślić wypada, samego momentu inkryminowanego zdarzenia nie widział, a o agresywnym zachowaniu oskarżonego wobec funkcjonariusza policji wie jedynie z relacji innych pracowników placówki.

Powyższe przesądziło o odmowie nadania przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego J. Ż., zaprzeczającego swemu sprawstwu i uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z art.222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Ustosunkowując się szczegółowo do zarzutów obrony, w kontekście wskazywanych przez obronę zeznań świadka K. K., w ocenie Sądu Odwoławczego słusznie uznano tu zeznania tegoż świadka za niemające znaczenia dla ustaleń faktycznych spawy. Świadek nie widziała bowiem przebiegu inkryminowanego zdarzenia, jak sama wskazała skupiła się w tym momencie na tym, aby bezpiecznie umieścić małoletniego Ł. Ż. w samochodzie pracowników MOPS-u. Na co świadek wskazywała jednoznacznie tak w słuchana w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem. W kwestii wskazywanej tu przez obronę notatki urzędowej podkreślić należy, że w świetle art.174 k.p.k. notatka urzędowa nie może zastąpić dowodu z zeznań świadka. Na podstawie treści notatki urzędowej nie wolno także dokonywać ustaleń faktycznych sprzecznych z zeznaniami świadka, gdyż byłoby to zastąpieniem tego rodzaju dowodów treścią notatki.

Dalej odnośnie zeznań świadka P. M. –stwierdzić trzeba, że w ocenie Sądu Odwoławczego również zeznania tego świadka zasadnie uznano za niemające znaczenia dla ustaleń faktycznych spawy. Jak wskazał sam świadek nie obserwował on w całości inkryminowanego zdarzenia, gdyż co chwila podchodziły do niego różne osoby z którymi rozmawiał. Całość interwencji w ocenie tego świadka obserwował zaś stojący razem z nim przy oknie K. S.. Jak wskazywano już zaś wyżej zarówno sam pokrzywdzony, jak i świadkowie A. O., K. S. i T. W. potwierdzili, że oskarżony zachowywał się w stosunku do pokrzywdzonego agresywnie, w tym naruszył jego nietykalność cielesną. Świadek A. O. potwierdzili, że pokrzywdzony został przez oskarżonego odepchnięty. Jak wskazał sam pokrzywdzony - oskarżony odepchnął go trzykrotnie w krótkich ostępach czasu. Świadek O. wskazywał nadto, że oskarżony pociągnął pokrzywdzonego za ubranie, na co wskazywał także świadek K. S., który zdarzenie to obserwował przez okno szkoły z odległości ok.10-15 m. i wskazał, że była to taka przepychanka, oskarżony i pokrzywdzony poszarpali się. Świadek T. W. zeznał zaś, że oskarżony rzucił się na pokrzywdzonego, wskazując zarówno na agresję słowną, jak i fizyczną zez strony oskarżonego, choć szczegółowego przebiegu zdarzenia świadek, słuchany w toku postępowania przygotowawczego dopiero w maju 2020 r. - nie pamiętał.

Na końcu ustosunkowując się do podnoszonego przez obronę zarzutu naruszenia przepisu art.5§2k.p.k., tj. zasady in dubio pro reo podkreślić trzeba, że jak wskazuje się zasadnie w orzecznictwie naruszenia ww. zasady jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy orzekający w sprawie Sąd rzeczywiście powziął wątpliwości, co do treści ustaleń faktycznych i wobec niemożności ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. W sytuacji zaś, gdy pewne ustalenia faktyczne zależne są od np. dania wiary lub odmówienia jej wyjaśnieniom oskarżonego, czy też zeznaniom świadków - nie można mówić o naruszeniu ww. zasady, a ewentualne zastrzeżenia co do oceny wiarygodności konkretnego dowodu lub grupy dowodów rozstrzygane być powinny na płaszczyźnie utrzymania się przez Sąd Orzekający w granicach sędziowskiej swobody ocen wynikającej z treści art.7 k.p.k. ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2002 r.,sygn. akt V KKN 221/01).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez obrońcę oskarżonego zmiany zaskarżonego wyroku.

3.2.

Zarzut oskarżonego: błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że:

-

w momencie inkryminowanego zdarzenia pokrzywdzony funkcjonariusz policji P. J. miał na sobie mudur;

-

oskarżony kilkukrotnie odepchnął pokrzywdzonego P. J. oraz szarpnął go za mundur.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny.

Nie powielając tu argumentacji zaprezentowanej w pkt. 3.1, w kontekście zarzutów oskarżonego, podkreślić trzeba w pierwszej kolejności, że błąd w ustaleniach faktycznych ( error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynikać może bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tj. błąd braku), bądź też może być skutkiem przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (tj. błąd dowolności). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art.7k.p.k.), a to na przykład błąd logiczny w rozumowaniu, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, czy też bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych ( tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2015 r., II AKa 149/15). Dla skuteczności ww. zarzutu konieczne jest przy tym nie tylko przekonujące wykazanie przez skarżącego, że owe naruszenie rzeczywiście miało miejsce, ale nadto co istotne również, że mogło ono mieć wpływ na treść skarżonego wyroku.

Jak już zaś wyżej wykazano - ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art.7 k.p.k. W tym zakresie argumentacja zaprezentowana przez skarżącego sprowadza się jedynie do własnej, subiektywnej polemiki z dokonanymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami stanu faktycznego i jego oceną dokonaną przez organ orzekający, którą Sąd Odwoławczy w całości zaaprobował.

W tym miejscu podkreślić należy, odnosząc się szczegółowo do argumentacji skarżącego, że w opisie przypisanego oskarżonemu czynu wyraźnie wskazano, że dnia 4 września 2019 r. we W. przy ul. (...), oskarżony naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego funkcjonariusza policji miedzy innymi poprzez pociąganie za odzież. Sam pokrzywdzony P. J., jak i inni przesłuchani świadkowie, w tym choćby świadek T. W. wskazywali, że pokrzywdzony funkcjonariusz podczas udzielania asysty przy czynnościach związanych z przymusowym odebraniem małoletniego Ł. Ż. ubrany był w strój cywilny. Jedynie zaś zapewne w skutek oczywistej omyłki pisarskiej, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano tu, że oskarżony szarpnął pokrzywdzonego za mundur (k.334v,335v). Podkreślić tu przy tym należy, że powyższe pozostaje bez wpływu na treść skarżonego orzeczenia. Niewątpliwie bowiem, jak już wyżej wykazano, doszło do naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonego funkcjonariusza między innymi poprzez właśnie pociągnięcie go za odzież, na co wskazywał choćby świadek K. S., jak i świadek A. O.. Oskarżony w momencie zdarzenia miał przy tym pełną świadomość, że pokrzywdzony jest funkcjonariuszem policji oraz, że asystuje on pracownikom MOPS-u podczas czynności przymusowego odebranie małoletniego – świadkowie A. O. i T. W., jak i sam pokrzywdzony jednoznacznie wskazali, że P. J. wylegitymował się oskarżonemu i przyczyna interwencji była oskarżonemu znana. Niekwestionowany pozostaje także cel działania oskarżonego, a to zmuszenie pokrzywdzonego funkcjonariusza do zaniechania prawnej czynności służbowej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez skarżącego zmiany zaskarżonego wyroku, czy też wydania orzeczenia kasatoryjnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

_______________________________________________________________________

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

_______________________________________________________________________

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 26 kwietnia 2021r., sygn. akt V K 628/20.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacje oskarżonego i jego obrońcy nie zasługiwały na uwzględnienie.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonanych na podstawie oceny tych dowodów ustaleń faktycznych Sąd Odwoławczy uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego J. Ż. w zakresie przypisanego mu czynu - nie budzi wątpliwości. Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna nie wykazała uchybień Sądu I instancji, które mogłyby skutkować wzruszeniem zaskarżonego wyroku wskazywanych przez skarżących. Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się również w sprawie uchybień, które podlegały by uwzględnieniu z urzędu, niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia.

W tym stanie rzeczy, przy braku wad orzeczenia branych pod uwagę z urzędu - wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

_______________________________________________________________________

Zwięźle o powodach zmiany

_______________________________________________________________________

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

___________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

_____________________________________________________________________

5.3.1.4.1.

___________________________________________

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

_______________________________________________________________________________

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

____________

____________________________________________________________

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art.29 ust. 1 ustawy - Prawo o adwokaturze, kosztami nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym obciążono Skarb Państwa. Zasądzona z tego tytułu kwota - wynosząca 516,60 zł (wraz z podatkiem VAT) - została ustalona w oparciu § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz.18 t.j.).

III.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że ich uiszczenie było by dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację majątkową i wysokość dochodu.

7.  PODPIS

SSO Stanisław Jabłoński

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony J. Ż..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu i warunkowe umorzenie postępowania karnego.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy w zakresie popełnienia przypisanego mu czynu i warunkowe umorzenie postępowania karnego.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana