Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 947/13

POSTANOWIENIE

Dnia 29 kwietnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Anna Polak

Sędziowie:

SSA Romana Mrotek (spr.)

SSA Jolanta Hawryszko

Protokolant:

st. sekr. sądowy Elżbieta Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r. na rozprawie

sprawy J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o emeryturę

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 5 września 2013 r. sygn. akt VI U 610/13

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie apelacyjne.

SSA Romana Mrotek SSA Anna Polak SSA Jolanta Hawryszko

Sygn. akt III AUa 947/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 5 września 2013 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu odwołania ubezpieczonej w sprawie
o emeryturę zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że nakazał Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S., aby wypłacił ubezpieczonej emeryturę za okres od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r.

Ubezpieczona dochodziła wypłaty wstrzymanych świadczeń emerytalnych za okres od dnia zawieszenia wypłaty emerytury. Organ rentowy podniósł, że dopiero
z chwilą ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego w Dzienniku Ustaw
z 2012 r., tj. począwszy od 22 listopada 2012 r., utracił moc prawną art. 28 ustawy
z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w zakresie w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia
2011 r. bez konieczności rozwiązania stosunku pracy.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczona wniosek o emeryturę złożyła 15 października 2009 r. i obowiązujące w tym czasie przepisy nie uzależniały nabycia prawa do emerytury od rozwiązania stosunku pracy. Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z 2 listopada 2009 r. ubezpieczonej przyznano prawo do emerytury od 1 października 2009 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku. Decyzją z 12 października 2011 r. ZUS wstrzymał z urzędu wypłatę emerytury od 1 października 2011 r. z uwagi na kontynuowanie przez ubezpieczoną zatrudnienia. 29 listopada 2012 r. ubezpieczona złożyła wniosek o wznowienie wypłaty emerytury i wypłatę zaległych świadczeń wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę za cały czas trwania zawieszenia, tj. od października 2011 r. do października 2012 r. włącznie. Decyzją z 23 stycznia 2013 r. ZUS podjął wypłatę emerytury od 22 listopada 2012 r., tj. od daty opublikowania wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt K 2/12. Decyzją
z 18 marca 2013 r. organ rentowy odmówił uchylenia decyzji z 12 października
2011 r. w części, w której decyzja ta zawiesza prawo do emerytury za okres od
1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. Ubezpieczona odwołała się od powyższej decyzji i wniosła o jej uchylenie oraz podjęcie wypłaty wstrzymanego prawa do pobierania emerytury za sporny okres. Zdaniem ubezpieczonej, decyzja ta została oparta na przepisie uznanym przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny
z Konstytucją RP.

Stan faktyczny w sprawie był niesporny. Przedmiot rozstrzygnięcia stanowiła ocena prawna zasadności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 18 marca
2013 r. w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 listopada 2012 r.

Sąd okręgowy zważył, że odwołanie było zasadne. Sąd podkreślił, że zgodnie
z wyrokiem TK (sygn. akt K 2/12), obowiązek rozwiązania stosunku pracy
z dotychczasowym pracodawcą nie dotyczył osób, które nabyły prawo do emerytury
w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Ubezpieczona nabyła prawo do emerytury od 1 października 2009 r., a zatem znajduje się w kręgu osób, dla których zawieszenie wypłaty świadczenia w okresie od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. uznane zostało za niezgodne z zasadą ochrony zaufania obywateli do organów państwa i stanowionego przez nie prawa wyrażoną w Konstytucji. Sąd okręgowy wskazał, że art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych
i niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy emerytalnej nie obowiązuje ex tunc.

Apelację od wyroku sądu I instancji wywiódł organ rentowy i zarzucił mu naruszenie art. 190 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy emerytalnej poprzez przyjęcie, że ubezpieczonej przysługuje świadczenie emerytalne za okres od 1 października 2011 r. do 21 listopada
2012 r. Organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, powtarzając wcześniejszą argumentację.

Wniesionym 18 kwietnia 2014 r. do sądu pismem, organ rentowy cofnął apelację. Decyzję tę umotywował tym, że weszła w życie ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu
w okresie od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. i ubezpieczona złożyła
w organie rentowym wniosek o wypłatę zawieszonego świadczenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Postępowanie odwoławcze należało umorzyć w związku z cofnięciem apelacji.

Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c., w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Przy czym, cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjną strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z 29 maja 2000 r., III CZP 6/00). Jednak w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność, z uwagi na treść art. 469 k.p.c., który stanowi, że sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się
lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego, podlega kontroli sądu. Przepis art. 469 k.p.c. nakazuje badanie skutków związanych z cofnięciem apelacji
w aspekcie słusznego interesu pracownika, niezależnie od tego, czy została wniesiona przez pracownika, czy przez pracodawcę (por. postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2000 r., I PKN 808/00). Odnosi się to także do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych.

W ocenie sądu apelacyjnego, organ rentowy skutecznie dokonał czynności procesowej – cofnięcia apelacji i brak jest przesłanek do uznania, że czynność ta narusza słuszny interes ubezpieczonej. Wyrok sądu I instancji jest korzystny dla ubezpieczonej i zgodny z wnioskiem zawartym w odwołaniu.
W związku z powyższym, sąd apelacyjny uznał, że cofnięcie apelacji nie narusza prawa, w tym słusznego interesu ubezpieczonej i dlatego na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne.

SSA Romana Mrotek SSA Anna Polak SSA Jolanta Hawryszko

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13