Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2020 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Jolanta Stasińska

Protokolant: stażysta Magdalena Żabińska

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 6 lutego 2018 roku, Nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 737,00 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 345/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 6 lutego 2018 r., numer (...), na podstawie art. 8 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 i 3, art. 7 ust. 5 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 138) oraz w związku z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149), po rozpatrzeniu wniosku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. o rozstrzygnięcie w sprawie spornej dotyczącej odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. instalacji odnawialnego źródła energii farmy wiatrowej (...) o mocy 18 MW, planowanej na terenie Gminy W., stwierdził:

że na przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. nie ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej odnawialnego źródła energii farmy wiatrowej (...) o mocy 18 MW.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła:

1.  naruszenie zasady prawdy wynikającej z Preambuły Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej (dalej „Konstytucja), zasady legalizmu wynikającej z art. 7 ust. 1 Konstytucji oraz zasady państwa prawnego wynikającej z art. 2 Konstytucji, a także naruszenie art. 7 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej „k.p.a.”) przez oparcie ustaleń faktycznych na nieaktualnym materiale dowodowym, a w konsekwencji zaniechanie stosowania prawa materialnego i orzekania według stanu faktycznego istniejącego w dacie wydawania decyzji;

2.  naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na jego zastosowaniu i uznaniu, że na przedsiębiorstwie energetycznym (...)sp. z o.o. nie ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci farmy wiatrowej (...) o mocy 18 MW, mimo braku aktualnych na dzień orzekania ustaleń faktycznych potwierdzających brak technicznych i ekonomicznych warunków przyłączenia do sieci (...) o mocy 18 MW;

3.  naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne przez błędną wykładnię polegającą na utożsamianiu przesłanki istnienia warunków ekonomicznych przyłączenia z prawdopodobieństwem (realnością) powstania inwestycji planowanej przez podmiot ubiegający się o przyłączenie, podczas gdy przesłanka warunków ekonomicznych nie obejmuje oceny prawdopodobieństwa (realności) powstania inwestycji;

4.  naruszenie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. 2010, Nr 21, poz. 104) przez niewłaściwe zastosowanie polegające na jego niezastosowaniu, mimo że warunki przyłączenia do sieci (...) o mocy 18 MW zostały wydane (...) sp. z o.o. przed dniem wejścia w życie powyższej ustawy, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie art. 7 ust. 8d i 8d ¹ ustawy Prawo energetyczne polegające na ich zastosowaniu, mimo iż przepisy te nie znajdują zastosowania w sprawach, w których warunki przyłączenia do sieci zostały wydane podmiotowi ubiegającemu się o przyłączenie przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. 2010, Nr 21, poz. 104).

Mając powyższe na uwadze wniosła o:

1.  o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu elektroenergetyki lub dowodu z opinii właściwego instytutu naukowo-badawczego, tj. dowodu z aktualnej ekspertyzy wypływu (...) o mocy 18 MW na system elektroenergetyczny, na okoliczność istnienia technicznych i ekonomicznych warunków przyłączenia do sieci" w szczególności braku konieczności rozbudowy sieci (...) sp. z o.o. na potrzeby przyłączenia do sieci (...) o mocy 18 MW,

2.  o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz zasądzenie od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz (...) sp. z o.o. kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, a także o oddalenie wniosku dowodowego powoda.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w treści decyzji.

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz zainteresowanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych.

W toku rozprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Teren lokalizacji FW (...) objęty jest uchwałą Rady Gminy W. z dnia 19 maja 2003 r. nr (...) w sprawie zmiany planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy W. oznaczony symbolem (...), dla którego ustalono m.in. następujące zasady i standardy kształtowania zabudowy

1 zagospodarowania terenu:

a) odległość pomiędzy poszczególnymi siłowniami winna być nie mniejsza niż 300 m,

b) maksymalna wysokość wieży nad poziom terenu - do 100 m,

c) maksymalna wysokość skrajnego punktu skrzydła w pozycji pionowej nad poziom terenu - do 140 m,

d) lokalizacja wież winna wynikać każdorazowo z oceny oddziaływania na środowisko, nie może być jednak mniejsza niż 400+800 m od zabudowy przeznaczonej na stały pobyt ludzi, w celu spełnienia warunków wynikających z norm poziomu hałasu dla środowiska,

e) minimalne odległości siłowni wiatrowych od: rezerwatów i lęgowisk 1000 m, siedlisk orłów i czapli - 1000 m, rezerwatów flory, skraju lasu,' granic istniejących i projektowanych obszarów chronionych oraz rzek i jezior o powierzchni do 10 ha - 200 m, skwerów o powierzchni powyżej 10 ha - 500 m. /k. 798 – 804 akt adm./

Z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że obszar objęty zimną, przylega od strony zachodniej do parku krajobrazowego w związku z tym, Wnioskodawca zapisem planu został zobowiązany do wykonania oceny oddziaływania na środowisko jako załącznika do wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz uzgadniania wszystkich etapów prac projektowych i inwestycyjnych ze stosownym organem administracji rządowej w zakresie ochrony środowiska./ okoliczność bezsporna/

W dniu 29 kwietnia 2010 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki wpłynął wniosek (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. o rozstrzygnięcie w sprawie spornej dotyczącej odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej odnawialnego źródła energii farmy wiatrowej (...) o mocy 18 MW, planowanej na terenie Gminy W., na nieruchomościach oznaczonych nr ewid. (...) (zwanego dalej (...)), przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. (zwana dalej „Przedsiębiorstwem”). /k. 5-30 akt adm./

Prezes URE pismem z dnia 14 maja 2010 r., zawiadomił strony o wszczęciu postępowania administracyjnego, a także wezwał je do przedłożenia wyjaśnień i dokumentów, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. /k. 39-41, 42, 43, 44 akt adm./

W trakcie postępowania administracyjnego strony sporu przedstawiły swoje stanowiska, złożyły wyjaśnienia dotyczące kwestii związanych ze sporem oraz przesłały wymagane dokumenty. W szczególności, przy piśmie z dnia 21 maja 2010 roku wnioskodawca złożył Ekspertyzę wpływu uruchomienia (...) o sumarycznej mocy 18 MW na KSE wraz z załącznikami. /k. 48, 50-623 akt adm./

Decyzją z dnia 26 listopada 2010 r., znak: (...) Prezes URE orzekł zawarcie pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. umowy o przyłączenie FW W. o mocy 18 MW do sieci elektroenergetycznej Przedsiębiorstwa. / k. 1049-1115 akt adm./

Od powyższej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów złożyła (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. zaskarżając decyzję w całości i wnosząc o jej uchylenie oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., zaskarżając decyzję w części oraz wnosząc o zmianę decyzji w zaskarżonej części. Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (sygn. akt XVII AmE 34/11) oddalił odwołanie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., i uchylił decyzję Prezesa URE 26 listopada 2010 r., znak: (...). Od powyższego wyroku apelacje wniósł Prezes URE zaskarżając go w części oraz wnosząc o jego zmianę w zaskarżonej części. Wyrokiem z dnia 27 marca 2015 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny (sygn. akt VI ACa 761/14) oddalił apelację Prezes URE od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. akt AmE 34/11, uchylającego decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 26 listopada 2010 r. znak: (...) wskazując, iż jest bezsporne, że ani założenia do planu ani plan zaopatrzenia Gminy W. nie został przez Prezesa URE przedstawiony; trafna jest konkluzja, że nie ma dowodu na okoliczność istnienia po stronie (...) sp. z o.o. publicznoprawnego obowiązku zapewnienia realizacji i finasowania budowy i rozbudowy sieci na potrzeby przyłączenia przez (...) sp. z o.o. obiektu o nazwie „(...)"; (...) ustawa Prawo energetyczne nie wiąże publicznoprawnego obowiązku zapewnienia realizacji i finasowania budowy i rozbudowy sieci w tym na potrzeby przyłączenia podmiotów ubiegających się o przyłączenie z treścią planów przedsiębiorstwa energetycznego o którym mowa wart 16 tej ustawy. ". /okoliczności bezsporne/

Pismem z dnia 5 października 2015 roku Prezes URE zawiadomił o powyższym strony i wezwał wnioskodawcę do nadesłania informacji czy podtrzymuje wniosek o rozstrzygnięcie przez Prezesa URE przedmiotowego sporu. /k. 1120, 1122, akt adm./

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska decyzją z dnia 31 października 2012 r. nr (...) odmówił (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. (określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej na działkach (...) obrębu B. oraz (...) obrębu (...) w gminie W. z uwagi na to, że „(...) planowane przedsięwzięcie nie jest zgodne z przepisami Uchwały nr (...) Rady Gminy W. z dnia 19 maja 2003 r. w sprawie zmiany ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy W. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego Nr 53, poz. 905'), o w szczególności z§4 ust. 3, pkt2e) tej uchwały". /k. 1209-1233 akt adm./

Od powyższej decyzji Wnioskodawca wniósł odwołanie do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. /k. 1181 akt adm./

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska decyzją z dnia 19 września 2017 r. nr (...) utrzymał w mocy decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 31 października 2012 r. wskazując, że „(...) przedsięwzięcie objęte wnioskiem podmiotu podejmującego jego realizację jest niezgodne z ustaleniami miejscowego planu, (...) a nadto nie spełnia kryterium odległości planowanych elektrowni wiatrowych względem obszarów Natura 2000, o którym mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych". Decyzja Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 19 września 2017 r. jest ostateczna. /k. 1186-1192 akt adm./

Z informacji uzyskanych od Wójta Gminy W. wynika, że Gmina W. nie posiada planu zaopatrzenia gminy w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, o którym mowa w art. 20 ustawy - Prawo energetyczne, w założeniach do planu zaopatrzenia gminy w energię elektryczną, o w art. 19 tej ustawy „(...) przedmiotowa inwestycja nie została ujęta". /k. 1164 akt adm./

W toku postępowania administracyjnego Przedsiębiorstwo (...) wyjaśniło, że Ekspertyza wpływu przyłączenia do sieci elektroenergetycznej FW (...) o mocy 18 MW, wykonana w marcu 2006 r. nie jest już obecnie aktualna. Mając na uwadze powyższe Przedsiębiorstwo przekazało aktualne informacje dotyczące realizowanych projektów inwestycyjnych w zakresie elementów sieci mających w świetle sporządzonej w 2006 r. ekspertyzy znaczenie dla możliwości przyłączenia FW (...). Z przedstawionych przez Przedsiębiorstwo dokumentów wynika, że „(...) nie istnieją techniczne warunki przyłączenia FW (...) MW do sieci, co wynika m.in. ze stanu realizacji inwestycji zawartych w uzgodnionym z Prezesem URE planie rozwoju na lata 2017 -2022". /k. 1168-1178 akt adm./

Pismem z dnia 21 grudnia 2017 r., znak: (...), w związku z art. 10 § 1 k.p.a. oraz art. 73 k.p.a., Prezes URE zawiadomił strony postępowania, o zakończeniu prowadzonego postępowania i przysługującym im prawie do zapoznania się z całością zebranego materiału dowodowego i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz złożenia ewentualnych dodatkowych uwag i wyjaśnień. Jednocześnie strony zostały pouczone, że niezapoznanie się w powyższym terminie z aktami sprawy będzie uznane za rezygnację z możliwości wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego. Przedsiębiorstwu i Wnioskodawcy doręczono ww. zawiadomienie odpowiednio w dniu 29 grudnia 2017 r. i 2 styczna 2018 r. Przedsiębiorstwo i Wnioskodawca w wyznaczonym terminie nie skorzystali z przysługującego im uprawnienia do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym. Natomiast Wnioskodawca pismem z dnia 11 stycznia 2018 r. złożył wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia faktów niezbędnych do oceny, czy istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci FW (...), w szczególności aktualnego wpływu instalacji FW W. na system elektroenergetyczny. /1235, 1236, 1237, 1243-1245 akt adm./

W dniu 6 lutego 2018 roku Prezes URE wydał decyzję numer (...). /k. 1246-1251 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2020 roku Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu elektroenergetyki lub dowodu z opinii właściwego instytutu naukowo – badawczego na okoliczność jak w odwołaniu, jako nieprzydatny dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto, jak sam powód wskazał na rozprawie w dniu 27 listopada 2020 roku, Sąd w niniejszej sprawie nie powinien przeprowadzać dowodu z opinii biegłego ponieważ nie dysponuje odpowiednimi dokumentami.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i dlatego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2018 r., poz. 138, j.t. z późn. zm.) Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania i przyłączania, w pierwszej kolejności, instalacji odnawialnego źródła energii, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru.

Niewątpliwie powyższy obowiązek powstaje, gdy podmiot przyłączany spełnia wszystkie warunki określone w przepisie, czyli: zaistnienie technicznych warunków przyłączenia; zaistnienie ekonomicznych warunków przyłączenia; spełnienie przez podmiot żądający zawarcia umowy o przyłączenie, warunków przyłączenia do sieci i odbioru. Nie ulega również kwestii, że redakcja przepisu art. 7 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne skłania do wysnucia konkluzji, że brak spełnienia choćby jednej z powyższych przesłanek musi skutkować odmową zawarcia umowy o przyłączenie do sieci.

Pierwszą z przesłanek warunkujących pozytywne rozstrzygnięcie wniosku powoda o przyłączenie do sieci, mimo że wniosek ten dotyczy przyłączenia do sieci elektroenergetycznej odnawialnego źródła energii (czyli według ustawodawcy, przyłączanego w pierwszej kolejności), jest zatem przesłanka istnienia technicznych warunków przyłączenia do sieci ( art. 7 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne). Dopiero bowiem po spełnieniu, w szczególności, tej przesłanki, na przedsiębiorstwie energetycznym zajmującym się przesyłaniem i dystrybucją energii lub paliw gazowych ciążyłby obowiązek zawarcia umowy z powodem jako podmiotem ubiegającym się o przyłączenie. Co istotne, ustawodawca nie wyjaśnił przy pomocy definicji legalnej, czym są „techniczne warunki przyłączenia do sieci”.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że zarzuty powoda dotyczące naruszenia prawa procesowego tj. art. 7 i 77 § k.pa. tj. zarzutu zaniechania podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia sprawy nie mogły skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji. W przypadku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa URE do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Sąd rozpoznaje sprawę merytorycznie. Mając bowiem na względzie charakter postępowania przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, postępowanie niniejsze tj, z odwołania od decyzji Prezes URE ma charakter postępowania rozpoznawczego, pierwszoinstancyjnego i kontradyktoryjnego. Według ustawodawcy odwołanie odpowiada konstrukcji pozwu w ogólnym postępowaniu cywilnym, bowiem wymagania odnoszące się do odwołania (art. 479 ⁴⁹ k.p.c.) są zbliżone do wymagań pozwu (art. 187 k.p.c.), a ponadto odwołanie, podobnie jak pozew, uruchamia postępowanie sądowe w pierwszej instancji. W świetle powyższego przyjąć należało, że zastosowanie znajdą również reguły dowodzenia w procesie cywilnym. W konsekwencji, obowiązek przedstawienia dowodów w niniejszym postępowaniu również spoczywał na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywał na tej stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne.

W konsekwencji zatem przyjąć należało, że do powoda jako inicjującego niniejszy proces należało wykazanie zaistnienia przesłanki technicznej warunkującej zaktualizowanie po stronie zainteresowanego obowiązku o charakterze publicznoprawnym, czyli obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Niewątpliwie, dla ustalenia czy zaistniały techniczne przesłanki, konieczna jest ocena, czy przyłączenie podmiotu jest w ogóle możliwe. Istotnie, ustawodawca nie uzależnił zawarcia umowy o przyłączenie do sieci od wybudowania obiektu przyłączanego. Niewątpliwie jednak konieczne jest ustalenie, czy przesłanka zaistnienia technicznych warunków przyłączenia do sieci jest rzeczywiście możliwa w konkretnym przypadku. Na ustalenie powyższego wpływają wszelkie okoliczności, nie pomijając przy tym ustalenia zaistnienia koniecznych warunków do posadowienia lub rozbudowy konkretnej inwestycji. Powyższe w niniejszej sprawie ma kluczowe znaczenie. Ustaleniu powyższego posłużyły nie tylko dokumenty zgromadzone w aktach postępowania administracyjnego, lecz również oświadczenia stron składane w toku niniejszego procesu. Z dokumentów wynika przede wszystkim, że Gmina W. nie posiada planu zaopatrzenia gminy w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, o którym mowa w art. 20 ustawy - Prawo energetyczne. Ponadto, z założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Gminy W. stanowiących załącznik do Uchwały nr (...) Rady Gminy W. z dnia 9 czerwca 2006 r. wynika, iż na terenie Gminy W. istnieją znaczące rezerwy mocy energii elektrycznej, możliwe do wykorzystania, istniejąca sieć elektroenergetyczna wystarczająco zaspokaja zapotrzebowanie odbiorców i nie występuje potrzeba jej rozbudowy uzasadniona potrzebami społeczności lokalnej. Słusznie wnioskował przy tym pozwany, że powyższy stan rzeczy pozwala na przyjęcie, że założenia nie wprowadzają wymogu rozbudowy bądź przebudowy sieci w interesie publicznym, a w szczególności nie stanowią podstawy do podjęcia przez radę gminy uchwały w trybie art. 20 ust. 6 ustawy - Prawo energetyczne, która ewentualnie tworzyłaby po stronie przedsiębiorstwa sieciowego publicznoprawny obowiązek dokonania określonych inwestycji sieciowych. Najistotniejsza jest jednak ewidentnie niesporna okoliczność, że wskazywane przez powoda usytuowanie planowanej inwestycji, wobec treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy W., wymogu tego nie spełnia, ze względu na brak zachowania wymaganych w planie odległości pomiędzy siłowniami wiatrowymi, a rezerwatami i lęgowiskami chronionych zwierząt, odległościami od skraju lasu oraz istniejących i projektowanych obszarów chronionych. Jak wskazał Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w decyzji z dnia 19 września 2017 r. nr (...): „ .Obszar projektowanej farmy wiatrowej zawiera się w granicach obszaru prawnie chronionego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, czyli w granicach obszaru specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (...); (...) obszary Natura 2000 (w tym obszar (...)) stanowią obszary chronione o których mowa w § 4 ust. 3 pkt. 2 lit e miejscowego planu, a tym samym minimalna odległość i granic winna wynosić 200 m. W przedmiotowym przypadku mamy zatem do czynienia z tzw. odległością ujemną przedsięwzięcia od granic obszaru chronionego. Przewidywane lokalizacje turbin zawierają się bowiem w ww. obszarze (...). Skoro uchwałodawca zawarł w miejscowym planie zapis o minimalnej odległości turbin od granic obszaru chronionego, uznać należy, że jego intencją było niedopuszczanie do posadowienia turbin wiatrowych na terenach projektowanych i istniejących obszarów chronionych i w odległości 200 m od nich. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przedsięwzięcie objęte wnioskiem podmiotu podejmującego jego realizację jest niezgodne z ustaleniami miejscowego planu."

Powyższe okoliczności są bezsporne między stronami niniejszego postępowania oraz zgodne z treścią ich stanowisk zajmowanych w niniejszej sprawie. Ponadto, jak wynika z oświadczeń złożonych przez pełnomocnika powoda na rozprawie w dniu 27 listopada 2010 roku, powyższy stan rzeczy nie uległ zmianie. Wskazał on bowiem, że realizacja inwestycji jest obecnie wstrzymana z uwagi na fakt, że powód nie dysponuje warunkami przyłączenia do sieci. Przyznał jednak, że przyczyną decyzji odmownej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska była niezgodność z jednym z wymogów realizacji inwestycji z planem zagospodarowania przestrzennego, tj. w odniesieniu do odległości jednej z wież elektrowni wiatrowej od obszaru ochronnego ustalonego w planie zagospodarowania przestrzennego. Ta kwestia nie uległa zmianie. Plan zagospodarowanie przestrzennego również nie uległ zmianie. Istotnie, zasadnie wskazał powód w odwołaniu, że zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. 2010, Nr 21, poz. 104) obowiązek uzupełnienia wniosku o określenie warunków przyłączenia poprzez dostarczenie dokumentów planistycznych przewidzianych w art. 7 ust. 8 zdanie 2 ustawy Prawo energetyczne nie objął wszystkich spraw, lecz wyłącznie te, w których podmiot ubiegający się o przyłączenie: (1) przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej ustawę Prawo energetyczne złożyły wniosek o określenie warunków przyłączenia; oraz któremu (2) przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej ustawę Prawo energetyczne nie zostały wydane warunki przyłączenia do sieci. Ponadto, zasadnie zauważył, że powód złożył wprawdzie wniosek o określenie warunków przyłączenia przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw, jednak, warunki przyłączenia zostały wydane przed dniem wejścia w życie powyższej ustawy, czyli w dniu 30 kwietnia 200 roku (k. 969v-973 akt adm.). Powyższe nie zmienia jednak okoliczności, że stan rzeczy istniejący w chwili wydania zaskarżonej decyzji był tożsamy ze stanem rzeczy istniejącym w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy świadczy o tym, że obecnie nadal zachodzą obiektywnie niedające się usunąć przeszkody uniemożliwiające realizację i powstanie inwestycji, w odniesieniu do której powód żądał zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Z tych też względów pominięciu podlegały wnioski powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lub instytutu naukowo – badawczego jako nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy. W sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz oświadczeń stron wynika, iż obecnie brak jest możliwości posadowienia przedmiotowej farmy wiatrowej, ze względu na ciągle aktualną jej niezgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, dowodzenie okoliczności w postaci istnienia technicznych i ekonomicznych warunków przyłączenia do sieci" w szczególności braku konieczności rozbudowy sieci (...) sp. z o.o. na potrzeby przyłączenia do sieci farmy wiatrowej (...)o mocy 18 MW, jest co najmniej niecelowe oraz nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Tym samym niezasadny był również zarzut względem pozwanego, że mimo, iż stwierdził, że główny dowód w sprawie, tj. ekspertyza wpływu przyłączenia farmy wiatrowej (...)na system elektroenergetyczny, wykonana w marcu 2006 r., jest nieaktualna na dzień orzekania, stan faktyczny sprawy ustalony został bez sporządzenia nowej (aktualnej) ekspertyzy.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, jako niezasadne.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265). Na koszty postępowania po stronie pozwanego złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł, natomiast po stronie zainteresowanego koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł oraz koszt opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

Sędzia (del.) Jolanta Stasińska