Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014 r. w Lublinie na rozprawie

sprawy z powództwa P. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zadośćuczynienie

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu z dnia

25 października 2013 r. sygn. akt I C 716/11

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda P. K. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

I ACa 835/13

UZASADNIENIE

Powód P. K. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 28 listopada 2010r. do dnia zapłaty, kwoty 1.049,50 zł tytułem odszkodowania
z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2011r. do dnia zapłaty, ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia
2 sierpnia 2010 r. oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany Ubezpieczyciel wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że przeprowadził postępowanie likwidacyjne i przyjął odpowiedzialność za skutki wypadku. Uwzględniając charakter doznanych przez powoda obrażeń oraz intensywność cierpień fizycznych
i psychicznych - przyznał i wypłacił powodowi zadośćuczynienie w kwocie 50.000 zł oraz odszkodowanie w kwocie 2.889,93 zł, jako zwrot wydatków poniesionych w związku z leczeniem i dojazdami do placówek medycznych.

Wyrokiem z dnia 25 października 2013 r. Sąd Okręgowy w Zamościu zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. K. kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lutego 2011 r. oraz 7.141,62 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu. W pozostałym zakresie sąd powództwo oddalił.

Za podstawę rozstrzygnięcia sąd przyjął następujące ustalenia i wnioski :

W dniu 2 sierpnia 2010r. w B., na skrzyżowaniu ulicy (...), miało miejsce zdarzenie drogowe z udziałem powoda P. K.. Kierujący samochodem osobowym marki (...) nr rej. (...) S. C., poruszający się po ulicy (...), nie zachował szczególnej ostrożności i mając zamiar wykonać manewr skrętu w ulicę
(...) M. nie udzielił pierwszeństwa przejazdu powodowi, kierującemu motocyklem marki (...)o nr rej. (...). W wyniku tej sytuacji doszło do zderzenia się wymienionych pojazdów. Na skutek wypadku P. K. doznał złamania nasad kości przedramienia prawego, stłuczenia jądra prawego z krwiakiem, rany goleni prawej i ogólnych potłuczeń, tj. obrażeń naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni.

Bezpośrednio po wypadku powód został przewieziony do szpitala
w B. na oddział (...). Tam wykonano repozycję złamanej kości przedramienia i założono gips ramienny. Następnie w dniu 19 sierpnia 2010r., powód został przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala (...) w L. na Oddział (...). Przebywał tam do dnia 23 sierpnia 2010r. Po wyjściu ze szpitala (...) pozostawał pod stałą opieką lekarza ortopedy
i urologa. Opatrunek gipsowy utrzymano przez 8 tygodni. W marcu 2011r. powód korzystał z 10 zabiegów rehabilitacyjnych związanych z urazem nadgarstka.

W pierwszych dniach po wypadku powód odczuwał dolegliwości bólowe o dużym nasileniu, zwłaszcza związane z urazem przedramienia
i stłuczeniem jądra prawego. Przez około dwa – trzy tygodnie był to ból intensywny. Uraz jądra wywoływał ból uniemożliwiający poruszanie się. W miarę postępów w procesie leczenia dolegliwości te malały. Ponownemu nasileniu uległy w listopadzie 2010r. Zastosowane wobec powoda leczenie urazów jądra nie przyniosło spodziewanych efektów. W dniu 08 lutego 2011r. P. K. przeszedł zabieg operacyjny usunięcia jądra prawego.

Po zabiegu miał założone dreny i opatrunek przez okres 10 dni. Nie mógł chodzić – przy poruszaniu się odczuwał ból. Dolegliwości wywołane zabiegiem ustąpiły po około 4 – 6 tygodniach od operacji. Po tym zabiegu powód miał problemy ze snem, pojawiły się stany lękowe i depresyjne. Implikowało to konieczność skorzystania z konsultacji psychiatrycznych.

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel przyznał
i wypłacił P. K. łącznie kwotę 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia za cierpienia fizycznie i psychiczne doznane na skutek wypadku. Ponadto tytułem odszkodowania wypłacił mu kwotę 2.889,93 zł, tj. kwotę 1.244,60 zł – jako koszty leczenia i kwotę 1.645,33 zł – jako koszty przejazdów do placówek medycznych.

W celu ustalenia rodzaju urazów, jakich doznał powód w czasie wypadku, zastosowanego wobec niego leczenia, rozmiaru cierpień fizycznych i psychicznych, stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz rokowań co do stanu zdrowia w przyszłości, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych
z zakresu ortopedii, urologii i psychiatrii.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd pierwszej instancji uznał, że żądanie zadośćuczynienia jest zasadne albowiem kwota wypłacona
w toku postępowania likwidacyjnego nie jest odpowiednia. Sąd uznał, że stosownym i odpowiednim zadośćuczynieniem należnym powodowi będzie kwota 130.000 zł, Uwzględniając wypłaconą powodowi kwotę sąd zasądził na jego rzecz kwotę 80.000 zł .

Sąd oddalił powództwo o odszkodowanie jako nieudowodnione. Sąd oddalił również żądanie ustalenia odpowiedzialności na przyszłość gdyż
w świetle dowodu z opinii biegłych nie ma podstaw do ustaleń iż w przyszłości mogą się ujawnić jakieś negatywne konsekwencje zdrowotne wynikające ze zdarzenia z dnia 2 sierpnia z dnia 2 sierpnia 2010 r.

Jako podstawę rozstrzygnięcia sąd wskazał art. 445 kc, a co do kosztów procesu, które stosunkowo rozdzielił art. 100 kpc.

Wyrok sądu pierwszej instancji zaskarżył pozwany (...) S.A. w W. w części zasadzającej zadośćuczynienie ponad kwotę 30.000 zł oraz w części rozstrzygającej o kosztach zarzucając naruszenie prawa materialnego tj. art. 445 § 1 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące zasądzeniem wygórowanej kwoty zadośćuczynienia. Wskazując na powyższe pozwany domagał się zmiany zaskarżonego wyroku sądu pierwszej instancji przez oddalenie powództwa ponad kwotę 30.000 zł oraz zmianę orzeczenia o kosztach przez stosowne ich rozdzielenie odpowiednio do wyniku sprawy. Wniósł również o zasądzenie na rzecz pozwanego od powoda kosztów procesu za drugą instancję.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja nie jest zasadna.

Okoliczności faktyczne w tej sprawie są w zasadzie poza sporem. Uzasadnienie sądu pierwszej instancji jest bardzo szczegółowe , wyczerpujące, zawiera rozważania co do wszystkich zebranych w sprawie dowodów i odnosi się do wszystkich istotnych w sprawie faktów i okoliczności. Sama zasada odpowiedzialności pozwanego jak również podstawa prawna tej odpowiedzialności nie jest również przedmiotem sporu. Sporna między stronami jest jedynie wysokość przysługującego powodowi zadośćuczynienia. Podnieść należy, że ustalenie jaka kwota w konkretnych okolicznościach jest „odpowiednia” i czyni zadość przesłankom z art. 445 kc należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego. Korygowanie przez sąd drugiej instancji zasądzonego zadośćuczynienia może mieć miejsce tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, mających wpływ na jego wysokość, jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie, tj. albo rażąco wygórowane, albo rażąco niskie (obok wskazanego w apelacji wyroku Sądu Najwyższego z 18 listopada 2004 r. I CK 219/04 – LEX 146356 należy wskazać również na wyrok Sądu Najwyższego z 7 stycznia 2000 r. II CKN 651/98 LEX 51063). Jednak w okolicznościach tej sprawy sąd odwoławczy nie dostrzega takiej dysproporcji, która czyniłaby zasadną ingerencję przez sąd drugiej instancji w wysokość zadośćuczynienia.

Powód doznał znacznych cierpień i uszkodzeń ciała skutkujących trwałym uszczerbkiem na zdrowiu określonym przez biegłych na około 30% . Osiągnięty przez zabiegi operacyjne i rehabilitację obecny stan zdrowia, który umożliwił powodowi normalne życie i podjęcie pracy zarobkowej nie niweczy ani trwałości doznanego uszczerbku ani też rozmiaru przebytych cierpień, które (zwłaszcza te związane z urazem jądra) były bardzo dotkliwe i bolesne co podkreślał w swojej opinii biegły urolog (k.97). Zadośćuczynienie, którego funkcją jest rekompensata cierpień musi być dla poszkodowanego wartością odczuwalną i znaczącą, tak aby jego kompensacyjna funkcja była zrealizowana jak najpełniej . Podkreślane w licznych apelacjach podmiotów zobowiązanych tzw. „rozsądne granice” i „przeciętna stopa życiowa społeczeństwa” nie mogą prowadzić do podważenia funkcji kompensacyjnej (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2011 r. I PK 145/10 - LEX 794777). Dlatego też próba poszukiwania jakichkolwiek okoliczności przemawiających za zmniejszeniem zadośćuczynienia przez sąd odwoławczy nie może zyskać aprobaty.

Reasumując należy stwierdzić, że wyrok sądu pierwszej instancji jest prawidłowy, a apelacja pozwanego jako bezzasadna podlega oddaleniu.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny w Lublinie na podstawie art. 385 kpc orzekł jak w wyroku. O kosztach sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz
§ 6 pkt 5 w zw. z § 13 ust 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. – w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 461).