Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2019 r. w Gliwicach

sprawy S. S. (S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania S. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 11 września 2017 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że podejmuje wypłatę emerytury od dnia 1 czerwca 2017 roku w wysokości ustalonej decyzją z dnia 21 lutego 2017 roku i powiększoną o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury i zwaloryzowanych zgodnie z dyspozycją art. 108 ust.2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. VIII U 2172/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 września 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury należnej S. S.. Obliczenia wysokości emerytury dokonano w oparciu o przepis art. 25 , 25a i 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Kwotę będącą wynikiem podzielenia podstawy wymiaru emerytury przez średnie dalsze trwanie życia ustalono na dzień zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury to jest na dzień 23 czerwca 2017 roku Wysokość emerytury wyniosła 2941,29 zł. ( akta emerytalne k. 51).

K. S. w odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji podnosząc, że na podstawie decyzji z dnia 21 lutego 2017 roku organ rentowy ustalił wysokość emerytury w kwocie 3125,34 zł brutto, a wypłata emerytury podlegała zawieszeniu, ponieważ kontynuował zatrudnienie w Niemczech. Wniosek o podjęcie wypłaty złożył w dniu 23 czerwca 2017 roku po otrzymaniu świadectwa pracy . Ustalona wysokość emerytury w decyzji ostatecznej jest niższa o ponad 180 złotych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zdaniem organu rentowego zaskarżona decyzja jest prawidłowa, ponieważ znajduje oparcie w treści art. 26 i 25 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. ( zwanej dalej ustawą emerytalną). Podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. S. urodził się w dniu (...). Decyzją z dnia 21 lutego 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury wskazując, ze ustalona wysokość świadczenia jest zaliczkowa. Wysokość świadczenia została ustalona w ten sposób, że przyjęto:

- kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 150901,77 zł;

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 660124,82 zł;

-średnie dalsze trwanie życia – 259,50 m-cy

Tak wyliczona emerytura wyniosła 3125,34 zł.

Wypłata emerytury podlegała zawieszeniu, ponieważ ubezpieczony kontynuował zatrudnienie.

W dniu 23 czerwca 2017 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego załączając dokument potwierdzający ustanie zatrudnienia z dniem 24 czerwca 2017 roku . K. S. był zatrudniony w E. w Niemczech w okresie od 2 listopada 2015 roku do 24 czerwca 2017 roku.

Decyzją z dnia 11 września 2019 roku podjęto wypłatę świadczenia emerytalnego od dnia 1 czerwca 2017 roku w wysokości 2941,29 zł brutto. Na kwotę tę składały się :

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 142389,64 zł;

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 622932,75 zł ;

-średnie dalsze trwanie życia – 260,20 m-cy.

W decyzji z dnia 21 lutego 2017 roku uwzględniono składki zewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do dnia 31 stycznia 2017 roku, a w decyzji z dnia 1 września 2017 roku – składki do 31 maja 2017 roku

Stan faktyczny jest bezsporny i wynika z akt organu rentowego.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie akt emerytalnych ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

K. S. od dnia 16 lutego 2017 roku jest uprawiony do emerytury na podstawie art. 184 w związku z art. 32 w związku z art. 24 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Wysokość emerytury ustalono w oparciu o treść art. 25 i 26 ustawy emerytalnej. Art. 26 stanowi,, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

2. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach.

3. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach.

Wypłata emerytury była zawieszona na podstawie art. 103a ustawy emerytalnej.

Decyzją z dnia 11 września podjęto wypłatę świadczenia i ustalono na nowo wysokość emerytury na podstawie tych samych przepisów, co w decyzji z dnia 21 lutego 2017 roku.

W czerwcu danego roku dokonuje się waloryzacji rocznej, której mechanizm polega na tym, że waloryzuje się składki należne do końca poprzedniego roku kalendarzowego, podlegające zaewidencjonowaniu na koncie ubezpieczonego do dnia 31 stycznia następnego roku. Składki należne za okres po 31 grudnia podlegają waloryzacji kwartalnej według reguł art. 25a ustawy emerytalnej. Osoby, które wniosek o przyznanie emerytury składają w czerwcu, nie korzystają z kwartalnej waloryzacji składek zebranych na ich koncie emerytalnym. Z uwagi na to, ze wskaźnik rocznej waloryzacji jest niższy od wskaźników waloryzacji kwartalnych ustalona wysokość emerytury jest niższa.

Z ustalonego orzecznictwa sądowego wynika, że zasadą jest, iż wysokość emerytury jest obliczana raz, w decyzji ustalającej prawo do świadczenia (por. postanowienie SN z dnia 3 listopada 2015 r, III UZP 12/15,. z dnia 20 marca 2018 I UZ 70/17 ) Tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek w sposób podany w art. 108 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd Apelacyjny w łodzi w wyroku z dnia 20 września 2017 roku sygn. III AUa 1279/16 wskazał, że kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko raz, albo w dniu nabycia prawa, albo w dniu realizacji ryzyka (rozwiązanie stosunku pracy). Tak ustalona emerytura może być już tylko zwiększona w przypadku dalszego opłacania składek, według reguł zawartych w art. 108 w związku z art. 183 ust. 6 ustawy emerytalnej. W ustawie nie przewidziano bowiem przepisu dopuszczającego tryb przeliczenia podstawy wymiaru emerytury kapitałowej po zawieszeniu świadczenia, jak w art. 110 dla emerytur obliczanych od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 ustawy. ( podobnie SA w Łodzi III AUa 965/16,SA w S. III AUa 403/16, w G. III AUa 1548/16 , SA w K. III AUa 1622/15 , SA w K. III AUa 2113/15 ).

Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko zawarte w tych orzeczeniach.

Prawo do emerytury dla K. S. ustalone zostało w decyzji z dnia 21 lutego 2017 roku i w tej decyzji ustalona została wysokość emerytury. Spełnione zostały przesłanki do nabycia prawa do świadczenia, były wszystkie dane dotyczące stażu ubezpieczeniowego i wysokości składek na tę datę, nie było przesłanką nabycia prawa do emerytury zaprzestanie zatrudnienia. Dlatego decyzja ta nie miała charakteru decyzji zaliczkowej, bo ustalała w sposób prawidłowy wysokość należnego na dzień nabycia prawa świadczenia. Ustalenie prawa do emerytury wnioskodawcy nastąpiło w I kwartale 2017r., a art. 25a ustawy emerytalnej stanowi, że 1. Przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie.2. W przypadku ustalania wysokości emerytury w pierwszym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał poprzedniego roku.

Według tych zasad ustalono wysokość emerytury w decyzji dnia 21 lutego 2017 roku i nie mogła ona ulec obniżeniu po przepracowaniu kolejnych miesięcy. W decyzji z dnia 11 września 2017 roku trzeba było dokonać ponownego obliczenia jej wysokości według zasad z art. 108 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym . Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 24 lub 24a, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w ust. 2.

2. Emerytury obliczone według zasad określonych w art. 26 powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury, o której mowa w art. 24 i 24a, i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. ( Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek zaewidencjonowanych od miesiąca, od którego została podjęta wypłata emerytury po raz pierwszy, do miesiąca poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury).

Zdaniem Sądu zaskarżoną decyzję należało zmienić w ten sposób, że od dnia 1 czerw 2017 roku wysokość emerytury winna zostać ustalona w wysokości wynikającej z decyzji z dnia 21 lutego 2017 roku powiększonej o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury, i zwaloryzowanych według zasad określonych w art. 108 ust. 2 ustawy emerytalnej.

W związku z tym zaskarżoną decyzję zmieniono na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

(-) SSO Teresa Kalinka