Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Skierniewicach IV Wydział Pracy oddalił powództwo K. G. przeciwko Komendzie Powiatowej Policji w Ł. o przywrócenie do pracy.

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne:

Powódka K. G. była zatrudniona w pozwanej Komendzie Powiatowej Policji w Ł. od 1 lipca 1997 r., na podstawie umowy o pracę, najpierw była to umowa na okres próbny, potem na czas określony, a następnie na czas nieokreślony. W okresie zatrudnienia powódka zajmowała różne stanowiska pracy.

Z dniem 1 czerwca 2000 r. rozkazem organizacyjnym Zastępcy Komendanta Powiatowego Policji w Ł. powierzono powódce obowiązki starszego referenta Kancelarii (...).

Z dniem 1 marca 2008 r. powierzono powódce obowiązki na stanowisku etatowym w Korpusie Służby Cywilnej - specjalisty w Kancelarii (...) ze zmianą w związku z wprowadzeniem do etatu K. tego stanowiska na podstawie Rozkazu Organizacyjny Komendy Powiatowej Policji w Ł. Nr (...) z dnia 29 lutego 2008 r. w związku z ucywilnieniem stanowiska policyjnego asystenta Kancelarii (...).

Aneksem nr (...) z dnia marca 2009 r. Komendant KPP w Ł. powierzył powódce obowiązki na samodzielnym stanowisku pełnomocnika ds. Ochrony (...) Niejawnych ( (...)) w związku ze zmianami wprowadzonymi rozkazem organizacyjnym nr 1/09 Komendanta KPP w Ł. z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie zmian organizacyjno – etatowych, który wszedł w życie z dniem z dnia 1 marca 2009 r. Stanowisko to było specjalistyczne oraz podległe bezpośrednio Komendantowi Powiatowemu Policji w Ł..

Do zadań pełnomocnika ONI zgodnie z art. 15 ustawy z dnia sierpnia 2010 r. o ochronie pełnomocnika o ochronie informacji niejawnych należy w świetle ust. 1. tego przepisu:

1) zapewnienie ochrony informacji niejawnych, w tym stosowanie środków bezpieczeństwa fizycznego;

2) zapewnienie ochrony systemów teleinformatycznych, w których są przetwarzane informacje niejawne;

3) zarządzanie ryzykiem bezpieczeństwa informacji niejawnych, w szczególności szacowanie ryzyka;

4) kontrola ochrony informacji niejawnych oraz przestrzegania przepisów o ochronie tych informacji, w szczególności okresowa (co najmniej raz na trzy lata) kontrola ewidencji, materiałów i obiegu dokumentów;

5) opracowywanie i aktualizowanie, wymagającego akceptacji kierownika jednostki organizacyjnej, planu ochrony informacji niejawnych w jednostce organizacyjnej, w tym w razie wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, i nadzorowanie jego realizacji;

6) prowadzenie szkoleń w zakresie ochrony informacji niejawnych;

7) prowadzenie zwykłych postępowań sprawdzających oraz kontrolnych postępowań sprawdzających;

8) prowadzenie aktualnego wykazu osób zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostce organizacyjnej albo wykonujących czynności zlecone, które posiadają uprawnienia do dostępu do informacji niejawnych, oraz osób, którym odmówiono wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub je cofnięto, obejmującego wyłącznie: ( imię i nazwisko, numer PESEL, imię ojca, datę i miejsce urodzenia, adres miejsca zamieszkania lub pobytu, określenie dokumentu kończącego procedurę, datę jego wydania oraz numer;

9) przekazywanie odpowiednio (...) lub (...) do ewidencji, o których mowa w art. 73 ust. 1, danych, o których mowa w art. 73 ust. 2, osób uprawnionych do dostępu do informacji niejawnych, a także osób, którym odmówiono wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub wobec których podjęto decyzję o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa, na podstawie wykazu, o którym mowa w pkt 8.

Zadania, o których mowa w ust. 1, pełnomocnik ochrony realizuje przy pomocy wyodrębnionej i podległej mu komórki organizacyjnej do spraw ochrony informacji niejawnych, zwanej dalej "pionem ochrony", jeżeli jest ona utworzona w jednostce organizacyjnej (ust. 2).

Zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, nie dotyczy pełnomocników ochrony w służbach i instytucjach uprawnionych do prowadzenia poszerzonych postępowań sprawdzających, o których mowa w art. 23 ust. 2 i 5. (ust. 3).

Kierownik jednostki organizacyjnej może powierzyć pełnomocnikowi ochrony oraz pracownikom pionu ochrony wykonywanie innych zadań, jeżeli ich realizacja nie naruszy prawidłowego wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1. (ust. 4).

W karcie opisu stanowiska pracy powódki wskazywano, iż do jej obowiązków należy:

- zapewnienie ochrony informacji niejawnych, w tym ochrony fizycznej w KPP w Ł. i jednostkach podległych.

- prowadzenie zwykłych, poszerzonych i specjalnych postępowań sprawdzających w stosunku do policjantów i pracowników cywilnych KPP w Ł. oraz osób ubiegających się o przyjęcie do pracy lub służby w Policji.

- prowadzenie kontrolnych postępowań sprawdzających w przypadku ujawnienia nowych faktów wskazujących, że osoba której wydano poświadczenia bezpieczeństwa nie daje rękojmi zachowania tajemnicy.

- prowadzenie szkoleń w zakresie określonym ustawą o ochronie informacji niejawnych oraz udzielenie instruktażu dotyczącego obiegu dokumentów, przekazywania dokumentów adresatom.

- prowadzenie bieżącej i okresowych kontroli przestrzegania zasad ochrony informacji niejawnych oraz przepisów o ochronie tych informacji w komórkach organizacyjnych komendy i jednostkach podległych oraz okresowa kontrola ewidencji, materiałów i obiegu dokumentów.

- opracowanie planu ochrony informacji niejawnych w jednostce oraz nadzorowanie jego realizacji.

- opracowanie planu postępowania z materiałami zawierającymi informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową w razie wprowadzenia stanu nadzwyczajnego.

- systemów i sieci telefonicznych, w których są wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane informacje niejawne.

- współpraca ze służbami ochrony państwa w zakresie przewidzianym ustawą o ochronie informacji niejawnych.

- podejmowanie działań zmierzających do wyjaśnienia okoliczności naruszenia przepisów o ochronie informacji niejawnych, oznaczonych klauzulą „poufne” lub wyższą, również właściwą służbą ochrony państwa.

- sprawowanie bezpośredniego nadzoru w zakresie merytorycznym nad funkcjonowaniem kancelarii tajnej w jednostce.

- zapewnienie bezpieczeństwa danych osobowych gromadzonych i przetwarzanych w systemach informatycznych komendy: nadzór nad przestrzeganiem zasad ochrony danych osobowych, określonych w polityce bezpieczeństwa i instrukcji zarządzania dla systemów przetwarzających dane osobowe, udział w kontrolach dotyczących ochrony danych osobowych.

- zastępstwo specjalisty realizującego zadania z zakresu (...) ( w zależności od okresu miała realizować zadania inspektora (...)).

- kontrolowanie i nadzorowanie pracy kancelaryjnej w poszczególnych komórkach komendy.

- nadzorowanie poprawności wykonywania zadań z zakresu BHP i postępowań powypadkowych wykonywanych przez innego pracownika, prowadzenie dokumentacji z zakresu bhp oraz postępowań wypadkowych.

Pismem z dnia 10 września 2009 r. powódka poinformowała Komendanta, iż powierzone jej obowiązki znacznie przekraczają granicę obowiązków przypadających na jedną osobę. Wykonuje pracę, której nie ma w swoim zakresie obowiązków. Zwracała się z prośbą o odciążenie w pracach niezwiązanych z dokumentacją niejawną i prowadzeniem kancelarii. Komendant uwzględnił pismo powódki i wykonywane przez powódkę obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy przekazał innemu pracownikowi. Powódka miała jednak nadzorować wykonywanie zadań przez tą osobę. Miała również obowiązek poświadczania bezpieczeństwa uprawniającego do dostępu do informacji stanowiących tajemnicę służbową oznaczonych klauzulą ściśle tajne. Miała również obowiązek współpracy z innymi. W karcie pracy wskazano, iż ponosi odpowiedzialność za przestrzeganie przepisów o ochronie informacji niejawnych.

Zakres obowiązków powódki określają także inne przepisy, w tym niejawne, powoływane np. przez pozwaną w odpowiedzi na pozew.

Powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim w dniach od 9 sierpnia 2011 r. do dnia 15 stycznia 2012 r.

Wykonywanie przez powódkę obowiązków pełnomocnika (...) podlegało okresowej ocenie członka korpusu służby cywilnej zatrudnionego na stanowisku pracy nie będącym wyższym stanowiskiem w służbie cywilnej ani stanowiskiem kierownika urzędu, które jest stanowiskiem pracy w służbie cywilnej. Praca ta ocenia jest według różnych kryteriów oceny, które podlegają ocenom według punktów, to jest: znacznie powyżej oczekiwań - 5 punktów, powyżej oczekiwań - 4 punkty, na poziomie oczekiwań - 3 punkty, poniżej oczekiwań - 2 punkty, znacznie poniżej oczekiwań - 1 punkt i są następujące stałe kryteria oceny obejmujące: rzetelność i terminowość, wiedza specjalistyczna, zorientowanie na osiąganie celów, doskonalenie zawodowe oraz stosowane są dowolne kryteria przez oceniającego.

W okresie zatrudnienia na stanowisku powódka była oceniona po raz pierwszy w dniu 21 sierpnia 2009 r. przez przełożonego komendanta Z. G. i otrzymała ogólną ocenę pracy pozytywną, w zakresie rzetelności i terminowości, wiedzy specjalistycznej, zorientowania na osiąganie celów, doskonalenia zawodowego, gdzie oceniono ją na poziomie oczekiwań, zaś w zakresie dowolnie wybranych kryteriów przez oceniającego jak: w zakresie odpowiedzialności, zaangażowania, samodzielności, systematyczności również na poziomie oczekiwań, natomiast w zakresie dyspozycyjności na poziomie powyżej oczekiwań. Powódka uzyskała średnią arytmetyczną 3,2, co dało średnią okresową ocenę na poziomie oczekiwań.

W dniu 28 października 2010 r. została oceniona przez obecnego już przełożonego Komendant J. B. (1) i otrzymała ogólną ocenę pracy negatywną.

W zakresie:

- rzetelności i terminowości w uzasadnieniu wskazano, iż materiały z kontroli przeprowadzonej przez KGP wykazały, że pomimo otrzymania informacji o nieprawidłowościach w funkcjonowaniu kancelarii tajnej oraz w wypełnianiu funkcji pełnomocnika (...) nie podjęła z własnej inicjatywy żadnych działań naprawczych. Będąc pełnomocnikiem (...) pomimo wiedzy, iż w budynku komendy funkcjonują systemy monitoringu nie podjęła żadnych działań związanych z pozyskaniem wiedzy na temat ich funkcjonowania. Nie podjęła w tym zakresie również żadnych działań związanych z wprowadzeniem odpowiednich regulacji w planie ochrony jednostki oraz dotyczących ochrony informacji niejawnych. Po otrzymaniu od przełożonego polecenia dotyczącego przygotowania pisemnej decyzji regulującej kontrolę dostępu do odpowiednich stref chronionych w budynku komendy, nie przedstawiła dokumentu spełniającego właściwe kryteria przez ponad czterdzieści pięć dni i nadal, ocena poniżej oczekiwań - 2 punkty,

- wiedzy specjalistycznej i umiejętności jej wykorzystania, w uzasadnieniu wskazano, iż posiadaną wiedzę wykorzystuje jedynie do realizacji czynności związanych z prowadzeniem postępowań sprawdzających i sprawdzenia sposobu przechowywania dokumentów niejawnych oraz zgodności stanów ewidencyjnych z faktycznym. Samodzielnie nie realizuje zadań związanych z zapewnieniem ochrony fizycznej, nie współdziała w tym zakresie z żadną komórką organizacyjną KWP. Nie zwracała się do komórek odpowiedzialnych za inwestycje o wykonanie odpowiednich prac na rzecz ochrony fizycznej. Nie potrafi wykorzystać dostępnych narzędzi do stworzenia dokumentu regulującego wyznaczenie administratora systemu kontroli dostępu i sposobu jego funkcjonowania, ocena poniżej oczekiwań - 2 punkty,

- zorientowania na osiąganie celów, w uzasadnieniu wskazano, iż jako pełnomocnik (...) nie identyfikuje się z odpowiedzialnością za wykonywanie tej funkcji. Z własnej inicjatywy nie planuje w tym zakresie działań, nie podejmuje wysiłków na rzecz stworzenia systemowych rozwiązań regulujących całokształt czynności związanych z ochroną informacji niejawnych (kontrola dostępu, znajomość funkcjonowania systemów informatycznych i monitorujących w jednostce oraz sposobu nadzorowania i egzekwowania procedur) nie dostrzega związków pomiędzy celami stanowiska pracy, a całokształtem rozwiązań funkcjonalnych w jednostce, ocena na poziomie znacznie poniżej oczekiwań - 1 punkt,

- doskonalenia zawodowego, w uzasadnieniu wskazano, iż wyniki kontroli KGP oraz działania podjęte w związku z koniecznością udzielenia odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące funkcjonowania systemów monitorujących w jednostkach policji wskazują na fundamentalne braki w wiedzy na ten temat oraz umiejętności związanych z pozyskiwaniem niezbędnych w tym zakresie wiadomości. Dotychczasowe wykonywanie obowiązków opiera na informacjach zdobytych od innych osób (często źle interpretujących konkretne działania), a nie w oparciu o istniejące przepisy, procedury i normy prawne zawarte w istniejących publikatorach, ocena na poziomie poniżej oczekiwań - 1 punkt.

Natomiast w zakresie wybranych kryteriów przez oceniającego w zakresie:

- odpowiedzialności, poniżej oczekiwań, w uzasadnieniu wskazano brak przyjęcia pełnej odpowiedzialności za całokształt działań związanych z wypełnianiem funkcji pełnomocnika (...). Unikanie podejmowania działań w decyzjach związanych z pełną realizacją tej funkcji. Nie identyfikuje własnych działań z rangą i rolą jaka przypisana jest do zajmowanego stanowiska. Nie łączy odpowiedzialności z możliwościami własnych kompetencji, ocena poniżej oczekiwań, - 2 punkty,

- samodzielności i inicjatywy, w uzasadnieniu wskazano, iż nie wykazuje własnej inicjatywy we wprowadzaniu rozwiązań funkcjonalnych w jednostce, uzależnionych od funkcjonowania pełnomocnika (...) oraz w nadzorowaniu ich realizacji. Oprócz samodzielnego wykonywania zadań związanych z kontrolą przechowywania dokumentów oraz prowadzenia postępowań sprawdzających nie wykazuje samodzielności i inicjatywy we wszystkich pozostałych obszarach wynikających z funkcji pełnomocnika (...) (planowanie strategiczne, bieżący nadzór, reagowanie na zmiany w otoczeniu wewnętrznym, zewnętrznym i prawnym). Oczekuje na polecenia i wytyczne, ocena poniżej oczekiwań - 1punkt,

- oczekiwań, planowania i myślenia strategicznego, w uzasadnieniu wskazano, iż oprócz standardowych (ustawowych) planów kontroli dokumentacji nie sporządziła (nie przedstawiła również w żaden inny sposób) planów, ani koncepcji realizowania celów dotyczących zwłaszcza fizycznej i technicznej ochrony obiektu, kontroli dostępu do poszczególnych stref i roli pełnomocnika w tym systemie. Nie wiąże tych zadań z zakresem własnych kompetencji, ocena znacznie poniżej oczekiwań - 1 punkt.

Dało to średnią okresową ocenę na poziomie znacznie poniżej oczekiwań.

We wnioskach dotyczących indywidualnego programu rozwoju zawodowego wskazano w zakresie wiedzy i obszarów do rozwijania powinna położyć nacisk na własną identyfikację z zajmowanym stanowiskiem oraz rangę wynikającą ze sprawowanej funkcji jej powierzonej, znaczenie dla właściwego funkcjonowania jednostki i związaną z tym dużą odpowiedzialność, która jest nieodłącznym elementem w wypełnianiu obowiązków pełnomocnika (...). W wypełnianiu funkcji jako niezbędne powinna uznać konieczność maksymalnego zaangażowania w proces identyfikacji podstawowych celów jakie stawiane są na zajmowanym stanowisku, planowania strategicznych rozwiązań, opracowania propozycji rozwiązań i wypracowania systemu nadzorowania oraz monitorowania tych obszarów, które wynikają z ustawowych obowiązków pełnomocnika (...) oraz karty opisu stanowiska pracy. Podnosząc wiedzę powinna skupić się na jej przełożeniu w działania niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako pełnomocnik (...). Powinna również skupić się na wypracowaniu (zdobyciu) umiejętności sporządzania wszelkiej dokumentacji (ochronnej, planistycznej, strategicznej, kierunkowej, decyzji, zarządzeń, regulaminów itp.) regulującej funkcjonowanie jednostki policji w zakresie ochrony informacji niejawnych, form sprawowanego w tym zakresie nadzoru oraz funkcji, jaką powinien spełniać pełnomocnik.

Natomiast w zakresie proponowanych form i metod rozwoju zawodowego samodoskonalenie zawodowe w formie samokształcenia, analizy istniejących regulacji prawnych i odnoszenie ich do aktualnych warunków. Udział w kursach i szkoleniach organizowanych przez KWP i inne współpracujące podmioty. Podnoszenie świadomości prawnej zwłaszcza w zakresie funkcji i roli pełnomocnika (...) oraz zakresu jego odpowiedzialności i posiadanych kompetencji.

Komendant zapoznał powódkę z przeprowadzoną oceną w rozmowie w dniu 27 października 2010 r. w obecności Zastępcy Komendanta Powiatowego Policji w Ł. A. R. oraz pracownika Zespołu (...), z której to sporządzono notatkę, z którą również zapoznano powódkę, co potwierdziła własnoręcznym podpisem. W treści notatki odniesiono się do stawianych jej zarzutów.

W dniu 31 stycznia 2012 r. powódka otrzymała ocenę negatywną, która przeprowadził również przełożony Komendant J. B. (1).

W zakresie:

- rzetelności i terminowości, w uzasadnieniu wskazano, iż po oddaniu do użytku nowych pomieszczeń kancelarii tajnej i pomieszczenia (...) (protokół odbioru wykonania robót z dnia 30.06.2010 r.) oraz faktycznego przeniesienia komputerowego stanowiska do wytwarzania dokumentów niejawnych, wypełniając funkcję pełnomocnika (...) do sierpnia 2011 r. nie podjęła z własnej inicjatywy żadnych przewidzianych przepisami działań w zakresie udokumentowania tego faktu i uzyskania zgody na użytkowanie. Niedostatecznie nadzorowała czynności inspektora bezpieczeństwa teleinformatycznego, który również powinien w tym zakresie wykonać zadania na polecenie pełnomocnika. Nie realizowała czynności związanych z kontrolą poszczególnych kancelarii, poniżej oczekiwań - 2 punkty,

- wiedzy specjalistycznej i umiejętności jej wykorzystania, w uzasadnieniu wskazano, iż pomimo szkoleń prowadzonych przez komórki organizacyjne KWP w Ł. i Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz zaznajomienia się z przepisami dotyczącymi ochrony informacji niejawnych, przepisami dotyczącymi funkcjonowania stanowiska (...) (opracowania danych niejawnych) i koniecznej w tym zakresie dokumentacji, nie potrafiła przez ponad rok zastosować tej wiedzy w celu zgłoszenia i zalegalizowania istniejącego stanu faktycznego. Sytuacja ta w rażący sposób naruszała obowiązujące uregulowania. A na pełnomocnika (...) ustawodawca nałożył właśnie obowiązek kontroli przestrzegania przepisów o ochronie informacji niejawnych. Należy tutaj wskazać, że stanowisko (...) funkcjonuje bezpośrednio przy stanowisku pracy pełnomocnika (...), tak jak i stanowisko inspektora bezpieczeństwa teleinformatycznego, poniżej oczekiwań - 2 punkty,

- zorientowania na osiąganie celów, w uzasadnieniu wskazano, iż jako pełnomocnik (...) w dalszym ciągu nie identyfikuje się z odpowiedzialnością za wykonywanie tej funkcji. Z własnej inicjatywy nie planuje w tym zakresie działań, nie podejmuje wysiłków na rzecz stworzenia systemowych rozwiązań regulujących całokształt czynności związanych z ochroną informacji niejawnych. Pomimo obowiązku kontroli i nadzoru nad pracą kancelaryjną w poszczególnych komórkach organizacyjnych jednostki zawartego w karcie opisu stanowiska pracy nie są znane przypadki merytorycznego nadzoru, a tym bardziej kontroli poszczególnych kancelarii nie tylko w zakresie ochrony informacji niejawnych, poniżej oczekiwań - 2 punkty,

- doskonalenia zawodowego, w uzasadnieniu wskazano, iż pomimo zaleceń z poprzedniej oceny i szkoleń prowadzonych przez KWP w Ł. i (...), albo posiada luki w wiedzy o obowiązujących przepisach, albo też nie potrafi ich zastosować i realizować w bieżącej działalności, na poziomie oczekiwań - 3 punkty,

- w zakresie wybranych kryteriów przez oceniającego to jest:

- odpowiedzialności, w uzasadnieniu wskazano, iż brak przyjęcia pełnej odpowiedzialności za zadania związane z wypełnianiem funkcji pełnomocnika (...). Nie podejmuje wszystkich koniecznych działań związanych z kompletną realizacją tej funkcji (np. brak działań dotyczących (...)). Nie identyfikuje braku własnych czynności z odpowiedzialnością za możliwość wystąpienia nieprawidłowości np. brak kontroli pracy kancelarii poszczególnych komórek organizacyjnych, ocena poniżej oczekiwań - 2 punkty,

- samodzielności i inicjatywy w uzasadnieniu wskazano, iż nie wszystkie przedsięwzięcia, do których jest zobowiązana kartą opisu stanowiska pracy i przepisami o ochronie informacji niejawnych są przez nią inicjowane. Samodzielnie wykonuje jedynie zadania związane z kontrolą przechowywania dokumentów niejawnych oraz prowadzenia postępowań sprawdzających. Nie radzi sobie z tworzeniem procedur. Opracowywane dokumenty często wracały do poprawy, gdyż nie uwzględniały wszystkich funkcjonalnych rozwiązań, np. kompetencji jakie daje stanowisko komendanta i jego zastępcy w możliwościach nadzorczych np. przy konstruowaniu procedur otwierania drzwi przy użyciu kluczy alarmowych, planu ochrony itp., pomijając jednocześnie lub ograniczając czynności pełnomocnika, zwłaszcza te, które rodziłyby przyjęcie odpowiedzialności lub wymagały własnego zaangażowania, ocena na poziomie oczekiwań - 3 punkty,

- planowania i myślenia strategicznego, w uzasadnieniu wskazano, iż za wyłączeniem planów kontroli dokumentacji niejawnej, nie sporządziła (nie przedstawiła również w żaden inny sposób) planów ani koncepcji realizowania celów dotyczących nadzoru i kontroli kancelarii poszczególnych komórek organizacyjnych, na poziomie oczekiwań - 3 punkty.

Średnia ocena wyniosła 2, 43, a więc na poziomie poniżej oczekiwań.

We wnioskach dotyczących indywidualnego programu rozwoju zawodowego wskazano, w zakresie wiedzy i obszarów do rozwijania, iż powinna położyć nacisk na taką organizację pracy, która umożliwi jej realizowanie obowiązków, a zwłaszcza otrzymywanie sygnałów o takich zdarzeniach, które wymagają od niej bezzwłocznych działań. Aktualne pozostaje, aby podnosząc wiedzę, skupić się na jej przełożeniu w działania niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako pełnomocnik (...). Powinna również skoncentrować się na wypracowaniu (zdobyciu) umiejętności sporządzania wszelkiej dokumentacji (ochronnej, planistycznej, strategicznej, kierunkowej, decyzji, zarządzeń, regulaminów itp.) regulującej funkcjonowanie jednostki policji w zakresie ochrony informacji niejawnych, form sprawowanego w tym zakresie nadzoru oraz funkcji, jaką powinien spełniać pełnomocnik i kontroli. Natomiast w zakresie proponowanych form i metod rozwoju zawodowego, samodoskonalenie zawodowe w formie samokształcenia, analizy istniejących regulacji prawnych i odnoszenie ich do aktualnych warunków. Udział w kursach i szkoleniach organizowanych przez KWP i inne współpracujące podmioty ( (...)). Podnoszenie świadomości prawnej, zwłaszcza w zakresie funkcji i roli pełnomocnika (...) oraz zakresu jego odpowiedzialności i posiadanych kompetencji.

Komendant zapoznał powódkę również z tą oceną w rozmowie w dniu 31 stycznia 2012 r. w obecności zastępcy A. R. oraz pracownika Zespołu (...), z której sporządzono notatkę, z którą zapoznała się powódka, potwierdzając to podpisem. W treści notatki wskazano, iż przedmiotem rozmowy było przedstawienie dokonanej oceny powódki i nieprawidłowości w wypełnianiu funkcji, przytaczając zarzuty i uzasadnienie z dokonanej oceny powódki. Wskazano, iż taki sposób realizowania zadań na zajmowanym stanowisku nie dawał gwarancji skutecznego nadzoru i egzekwowania przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych, a także sprawnego, systematycznego i planowego funkcjonowania w obszarze nadzoru nad poszczególnymi kancelariami i osobami realizującymi zadania na rzecz ochrony informacji niejawnych.

W dniach od 12 do 16 stycznia 2009 r. była przeprowadzona u pozwanej kontrola przez Komendę Główną Policji Biura Ochrony (...) w zakresie realizacji zadań nałożonych przez Policję przez ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych oraz funkcjonowanie archiwum i składnicy akt ze szczególnym uwzględnieniem ustaw o ochronie informacji niejawnych, Instytucie Pamięci Narodowej- Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Kontrola ta odnosiła się do okresu kiedy pełniła już funkcję powódka oraz jej poprzedniczka J. K., co miało miejsce od 1999 r. do 2008 r. Kontrola wykazała szereg uchybień i naruszeń przepisów prawa w funkcjonowaniu pozwanej w zakresie ochrony informacji niejawnych. Przed podpisaniem protokołu z kontroli ówczesny komendant Z. G. wskazał, iż wnosi zastrzeżenia. Powódka w trakcie kontroli na bieżąco też usuwała stwierdzone uchybienia w zakresie ochrony informacji niejawnych związane z realizowanymi przez nią zadaniami.

W protokole kontroli z dnia 4 marca 2009 r. stwierdzono szereg uchybień, nie zostały dokonane zabezpieczenia ochrony informacji niejawnych zgodne z przepisami, nie wyznaczono odrębnego pomieszczenia, gdzie powinny być akta zakończonych postępowań sprawdzających, nie udokumentowano przeprowadzonych szkoleń z zakresu archiwistyki dla pracowników składnicy akt, nie wyposażono pomieszczeń magazynowych składnicy akt w KPP w Ł. zgodnie z wymogami zawartymi w załączniku 10 zarządzenia 920 KGP z dnia 11 września 2008 r. oraz nie wyjaśnione zostały okoliczności zgubienia brakujących akt w celu wyeliminowania możliwości posiadania ich przez osoby nieuprawnione.

Działania pokontrolne powódki polegały jedynie na zapoznaniu pracowników K. z przepisami dotyczącymi ochrony informacji niejawnych.

W sprawozdaniu z dnia 4 grudnia 2009 r. Na- (...) z kontroli dotyczącej stopnia realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych sformułowanych protokołem z kontroli protokołem z kontroli problemowej przeprowadzonej w składnicy (...) w Ł. i KPP w Ł. w zakresie realizacji zadań przez pion ochrony informacji niejawnych wynikających z ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, w tym funkcjonowania kancelarii tajnej, realizacji obiegu dokumentacji niejawnych, organizacji i ochrony fizycznej dokumentów oraz funkcjonowania archiwum i składnicy wynika, iż część stwierdzonych uchybień została naprawiona. Komendant Z. G. przed podpisaniem sprawozdania wskazał, iż zgłasza zastrzeżenia.

W piśmie z dnia 29 grudnia 2009 r. Komenda Główna Policji Biuro Ochrony (...)- (...) w sprawie zastrzeżeń zgłoszonych do sprawozdania nr Na- (...) z kontroli sprawdzającej stopień realizacji wniosków i zaleceń pokontrolnych sformułowanych w protokole z kontroli problemowej z zakresie nałożonych przez Policję przez ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych oraz funkcjonowanie archiwum i składnicy akt za szczególnym uwzględnieniem ustaw o ochronie informacji niejawnych, Instytucie Pamięci Narodowej- Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu stwierdzono bezzasadność przedstawionych zarzutów oraz nie usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.

W wystąpieniu pokontrolnym z dnia 20 stycznia 2010 r. KGP Na (...) do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. stwierdzono pozytywną realizację zaleceń pokontrolnych pozwanej co do pewnych punktów oraz brak realizacji w ściśle określonych zakresach jak brak np. zgodne z przepisami zabezpieczenia ochrony informacji niejawnych, wyznaczania odrębnego pomieszczenia zgodnie z art. 42 pkt 2 ustawy o (...), w którym winny być przechowane akta postępowań sprawdzających. Nakazano podjęcie działań wyeliminowujących nieprawidłowości. Kontrola odnosiła się do okresu, kiedy pełniła już funkcję powódka oraz jej poprzedniczka J. K., co miało miejsce od 1999 r. do 2008 r.

Powódka miała trudności w tworzeniu procedur i decyzji związanych z ochroną informacji niejawnych. Tworzone przez nią dokumenty nie uwzględniały często oczywistych kwestii wymaganych przepisami prawa, jak choćby stanowiska komendanta czy jego zastępcy. Nie potrafiła wskazać podstaw prawnych podejmowanych czynności, powołując się często na informacje uzyskane od innych. Niektóre z tworzonych przez nią decyzji po kilka razy musiały wracać do poprawienia, pomimo udzielania powódce wskazówek co powinny uwzględniać dane uregulowania i co zawierać. Szereg też z decyzji została przez nią opracowana dopiero w następstwie wydanych poleceń przełożonego.

Komendant po odbytym szkoleniu w marcu 2011 r. polecił powódce sporządzenie wykazu czynności dostosowawczych do nowych uregulowań prawnych, który powódka sporządziła pod nazwą „Wykaz czynności do realizacji przez pion ochrony informacji niejawnych, po wejściu w życie ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o (...) w KPP w Ł.”, z którego opracowaniem miała również problemy. W piśmie tym pkt 5 została wskazana zmiana planu obiektu. Powódka nie widziała potrzeby zapoznania się z dokumentacją dotycząca monitoringu i zwrócenia do KWP o jej przekazanie celem zanalizowania pod względem ochrony informacji niejawnych, monitoring zaś dotyczył pomieszczeń dla osób zatrzymanych, co nie ma znacznie dla ochrony informacji niejawnych. Monitoring jest zaś częścią systemu zabezpieczeń. (...) monitoringu zabezpiecza nie tylko pomieszczenia dla osób zatrzymanych, gdyż jest to osobny monitoring, ale również wejście do pomieszczeń KPP i archiwum, gdzie przechowywane są dokumenty niejawne. Przed wydaniem polecenia powódka sama nie dokonała zmian w planie ochrony, a po sporządzeniu wykazu nowy plan opracowywała ponad trzy miesiące. Przepisy obowiązujące do stycznia 2011 r. wymagały również zamieszczenia w planie zmian związanych z ochroną informacji niejawnych. Powódka wskazała, iż nie opracowała zmiany, gdyż liczyła na wejście przepisów wykonawczych. Celem uzyskania danych do planu występowała jedynie telefonicznie do różnych podmiotów. Nie do końca wiedziała, jak i czego ma szukać.

Powódka miała problemy w wytworzeniem np.: decyzji nr (...) Komendanta z dnia 2 listopada 2010 r. w sprawie powołania administratora oraz funkcjonowania systemu modułów kontroli dostępu w KPP w Ł., wydana na podstawie art. 56 ustawy o ochronie informacji niejawnych z dnia 22 stycznia 1999 r. tj. z 2005 r. nr 196 poz. 1631 ze zm., którą wyznaczono administratora systemu modułów kontroli dostępu T. G. i jego zastępcę M. M., którą nałożono na powódkę jako pełnomocnika (...) obowiązek doraźnego sprawdzania, nie rzadziej niż raz w miesiącu, przestrzegania przez użytkowników kart zbliżeniowych, procedur dostępu do stref chronionych przez właściwą eksploatację systemu kontroli, co wykazuje notatką służbową przedstawianą komendantowi oraz Regulaminu eksploatacji systemu modułów kontroli dostępu w KPP w Ł., załącznik do decyzji nr (...) Komendanta KPP w Ł., decyzją nr (...) Komendanta KPP w Ł. w sprawie powołania administratora systemów monitoringu w KPP w Ł. art. 56 ustawy o ochronie informacji niejawnych z dnia 22 stycznia 1999 r. tj. z 2005 r. nr 196 poz. 1631 ze zm., którą wyznaczono administratora systemu monitoringu wizyjnego oraz automatycznie działającego zabezpieczeniowego (karty zbliżeniowe) T. G. i jego zastępcę M. M. czy oraz decyzją nr (...) w sprawie powołania administratora i funkcjonowania systemu modułów kontroli dostępu w KPP w Ł., regulaminem systemu modułów kontroli dostępu w KPP w Ł..

Stanowisko (...), to stanowisko komputerowe do wytwarzania dokumentów niejawnych, którego funkcjonowanie podlega zakresowi pracownika informatyki, składa się ono z pomieszczenia, które musi spełniać wymagania strefy ochronnej drugiej (mieć drzwi odpowiedniej klasy wyposażone w dwa zamki, zabezpieczone okna), musi być kontrola wejść i wyjść oraz stanowiska do przetwarzania (...), w skład którego wchodzi jednostka centralna tj. komputer, drukarka i niszczarka. Najważniejsze stanowisko komputerowe musi być skonfigurowane w sposób bezpieczny i odpowiadać normom. Inaczej nie może być dopuszczone do eksploatacji. Wymaga ono ze względu na jego charakter, w którym są wytwarzane dokumenty niejawne, stosownego dopuszczenia do używania. Dokumenty dotyczące jego funkcjonowania i ewentualnego przeniesienia powinien wykonać administrator z pełnomocnikiem (...), a dopuścić inspektor (...) w porozumieniu z komendantem. Nadzór nad funkcjonowaniem nad tym stanowiskiem ma pełnomocnik (...) na którym spoczywa obowiązek zapewnienia ochrony informacji niejawnych, który przede wszystkim nie powinien dopuścić do funkcjonowania takiego stanowiska bez jego odebrania przez stosowne podmioty i powinien nadzorować jego funkcjonowanie w tym zakresie. W zakresie jakichkolwiek nieprawidłowości związanych z ochroną informacji niejawnych powinien podjąć stosowne czynności, aby zapewnić stosowną ochronę np. powiadomić przełożonego, gdyż pracownik zespołu informatycznego nie podlega pełnomocnikowi (...), który też nie jest wyposażony w żadne środki dyscyplinujące wobec niego.

W dniu 30 czerwca 2010 r. KWP w Ł. odebrała u pozwanego remontowane i adoptowane pomieszczenia na potrzeby kancelarii tajnej i wydziału (...). Powódka wiedziała o przeniesieniu stanowiska (...) i jego funkcjonowaniu w nowym pomieszczeniu bez stosownego odebrania. Nie wystąpiła do KWP w Ł. o wydanie opinii w sprawie przeniesienia kancelarii tajnej i stanowiska (...) (w zakresie jego uruchomienia) oraz uzyskania zgody na jego u użytkowanie. W taki sposób stanowisko wytwarzające dokumenty niejawne funkcjonowało przez ponad rok. Mogło to narazić na niebezpieczeństwo utraty ochrony informacji niejawnych za co odpowiedzialność ponosiła powódka jako pełnomocnik (...). Pracownik P. M. administrator informacji pracujący na tym stanowisku (do 31 lipca 2011 r.), miał obowiązek wytworzenia dokumentów dotyczących jego funkcjonowania zapobiegających utracie informacji niejawnych, a choć powódka wiedziała, iż takich nie ma, to ze względów koleżeńskich nie wymagała ich opracowania i przedłożenia od tego pracownika. Takie stanowisko nie powinno w ogóle być unieruchomione. Do powódki należał nadzór nad tym stanowiskiem. W trakcie kontroli latem 2011 r. A. S. z KWP w Ł. zostało ujawnione niedopuszczenie tego stanowiska, stwierdzono także nieprawidłowe jego funkcjonowanie w zakresie np. parametrów konfiguracyjnych komputera, ustawienia dysku, co narażało na utratę informacji niejawnych.

Komendant pismem z dnia 15 września 2011 r. wystąpił do Naczelnika Wydziału Ochrony (...) Niejawnych KWP w Ł. w związku ze zmianą pomieszczenia dla systemu (...) o wyznaczenie terminu likwidacji i oceny nowego stanowiska (...). W dniu 15 września 2011 r. administrator systemu (...) pracownik T. G. wykonał czynności przeniesienia stanowiska komputerowego dla systemu (...) z dotychczas użytkowanego pomieszczenia do nowo przeznaczonego znajdującego się na piętrze, wykazując sprawność systemu, przegląd logów systemu wykazał, iż nie stwierdzono nieprawidłowości naruszania bezpieczeństwa systemu.

Powódka przeprowadziła na początku 2011 r. jedno szkolenie wraz z pracownikiem M. B.. Nie przeprowadziła formalnie żadnej kontroli pracowników zgodnie z zakresem obowiązków. W razie jednak potrzeby udzielała im odpowiedzi na kierowane do niej pytania, czy też w razie zastrzeżeń w prawidłowości wykonywania przez nich obowiązków zwracała im na to uwagę. Nie widziała potrzeby szkoleń oraz formalnych i pełnych kontroli, nie informowała o tym przełożonego, jak i o stwierdzonych uchybieniach. Po wypowiedzeniu powódce umowy o pracę pracownicy kancelarii sporządzili notatki z inicjatywy komendanta:

- z dnia 3 marca 2012 r. D. M. specjalista Zespołu (...) wskazała, iż pracownicy zespołu prace z zakresu obsługi kancelaryjnej wykonują sami bez nadzoru powódki. Wszystkie zagadnienia i problemy związane z obsługą kancelaryjną rozwiązywała sama i nigdy nie była kontrolowana przez powódkę,

- z dnia 2 marca 2012 r. D. K. p.o. specjalisty Zespołu (...) wskazała, iż po wejściu w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. zarządzenia nr (...) Komendanta KWP w Ł. z dnia 17 września 2010 r. w sprawie wprowadzania i stosowania w KWP w Ł. i podległych jednostkach organizacyjnych jej podległych instrukcji kancelaryjnej określającej zasady i tryb wykonywania czynności kancelaryjnych związanych z obiegiem dokumentów jawnych, po szkoleniu, powódka zorganizowała jedno szkolenie dla prowadzących sprawy kancelaryjnej i na bieżąco udziela informacji dotyczącej spraw kancelaryjnych. Dotychczas nie była kontrolowana w zakresie pracy kancelaryjnej,

- z dnia 2 marca 2012 r. A. O. technika Wydziału Ruchu Drogowego, iż w 2011 r. została przeszkolona przez powódkę w zakresie prowadzenia kancelarii, określającej zasady i tryb wykonywania czynności kancelaryjnych związanych z obiegiem dokumentów i na szkoleniu została poinformowana i zostaną przeprowadzone kontrole, w styczniu 2012 r. powódka przejrzała dziennik podawczy i korespondencyjny, przedstawiając uwagi do których się zastosowała,

- z dnia 2 marca 2012 r. B. K. inspektora Wydziału Prewencji, która wskazała, iż na początku roku 2011 r. została zapoznana przez powódkę z zarządzeniem nr (...) Komendanta KWP w Ł. z dnia 17 grudnia 2010 r. - szkoleń dotyczących zasad i trybu wykonywania czynności kancelaryjnych oraz obiegu dokumentacji w KWP w Ł. oraz podległych jednostkach, na którym poinformowano o kontrolach, których nie miała. Powódka zwróciła jej uwagę na podpisy w dziennikach korespondencyjnych, co przyjęła do wiadomości,

- dnia 1 marca 2012 r. U. K. sekretarkę Wydziału Kryminalnego, która wskazała, iż instrukcji udzieliła jej jedynie jej poprzedniczka w 2003 r. Innego instruktarzu nie miała. Z Instrukcję kancelaryjną określającą zasady czynności kancelaryjnych oraz obiegu dokumentacji jawnej zapoznała się na szkoleniu przeprowadzonym przez powódkę i M. B.. W trakcie pracy otrzymała też od powódki w dniu 4 listopada 2009 r. Instrukcję dotyczącą sposobu porządkowania akt przekazywanych do archiwum. Kontroli jej formalnej powódka nie przeprowadzała,

- dnia 2 marca 2012 r. U. C. starszego referenta jednoosobowego stanowiska d.s. prezydialnych - wskazała, iż po rozpoczęciu przez nią pracy powódka przeszkoliła ją w zakresie obiegu dokumentów w Kancelarii (...) po wydaniu zarządzenia nr (...) przez Komendanta KWP w Ł. w dnia 17 września 2010 r. w sprawie wprowadzania i stosowania w KWP w Ł. i podległych jednostkach organizacyjnych jej podległych instrukcji kancelaryjnej określającej zasady i tryb wykonywania czynności kancelaryjnych związanych z obiegiem dokumentów jawnych, które weszło w życie 1 stycznia 2011 r. Była z powódką na szkoleniu w KWP w Ł., po którym powódka zorganizowała jedno szkolenie dla prowadzących sprawy kancelaryjne, powódka nie przeprowadzała kontroli dotyczącej jej pracy kancelaryjnej.

Powódka nie chciała wziąć udziału w szkoleniu w KWP w Ł. w zakresie instrukcji kancelaryjnej w dniu 24 lutego 2010 r. skierowanego do pracowników obejmujących zadania realizowane przez powódkę i dopiero na polecenie przełożonych wzięła w nim udział. O studiach podyplomowych nie poinformowała przełożonego, gdyż nie chciała, aby doszło ewentualnie do zwiększenia obowiązków. Swoje funkcjonowanie w wielu wypadkach opierała na uzyskiwanych informacjach od innych pracowników zajmujących się tożsamą dziedziną, bez weryfikowania, uzyskiwanych informacji.

W dniu 29 lutego 2012 r. powódka otrzymała pisemne oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę na czas nieokreślony za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia, który upłynąć miał w dniu 31 maja 2012 r. Pozwana jako przyczynę wypowiedzenia powołała utratę zaufania spowodowaną częstymi uchybieniami w wykonywaniu powierzonych obowiązków, to jest:

1. brak rzetelności, terminowości w wykonywaniu zadań:

1) materiały z kontroli przeprowadzonej w 2008 r. przez KGP w zakresie realizacji zadań nałożonych na Policję ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych oraz funkcjonowaniu archiwum i składnicy akt ze szczególnym uwzględnieniem ustaw: o ochronie informacji niejawnych, o Instytucie Pamięci Narodowej- Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, wykazywały, że pomimo otrzymania informacji o nieprawidłowościach w funkcjonowaniu kancelarii tajnej oraz w wypełnianiu funkcji pełnomocnika (...) zawartych w protokole pokontrolnym nr Na- (...) z dnia 4 marca 2009 r. nie podjęła z własnej inicjatywy żadnych działań naprawczych,

2) będąc pełnomocnikiem (...), pomimo wiedzy o funkcjonowaniu w budynku K. systemów monitoringu, nie podjęła żadnych działań związanych z pozyskiwaniem wiedzy na temat ich funkcjonowania, ani też działań związanych z wprowadzeniem odpowiednich regulacji w planie ochrony jednostki,

3) po oddaniu do użytku nowych pomieszczeń kancelarii tajnej i pomieszczenia (...) (protokół odbioru wykonania robót z dnia 30.06.2010 r.) oraz faktycznego przeniesienia komputerowego stanowiska do wytwarzania dokumentów niejawnych, wypełniając funkcję pełnomocnika (...) do sierpnia 2011 r. nie podjęła z własnej inicjatywy żadnych przewidzianych przepisami działań w zakresie udokumentowania tego faktu i uzyskania zgody na użytkowanie stanowiska komputerowego przeznaczonego do sporządzania dokumentów niejawnych o klauzuli poufne i zastrzeżone,

4) niedostatecznie nadzorowała czynności inspektora bezpieczeństwa teleinformatycznego, nie realizowała czynności związanych z kontrolą poszczególnych kancelarii;

2. brak wiedzy specjalistycznej i umiejętności jej zastosowania:

1) pomimo udziału w szkoleniach prowadzonych przez komórki organizacyjne KWP w Ł. i Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz zaznajomienia się z przepisami dotyczącymi ochrony informacji niejawnych, przepisami dotyczącymi funkcjonowania stanowiska (...) (opracowania danych niejawnych) i prowadzenia koniecznej w tym zakresie dokumentacji, nie potrafiła przez ponad rok zastosować tej wiedzy w celu zgłoszenia Komendantowi Powiatowemu Policji w Ł. i zalegalizowania istniejącego stanu faktycznego,

2) braki wiedzy w zakresie funkcjonowania systemów monitorujących ujawnione w wyniku kontroli KGP, o której mowa w pkt l ppkt l, brak umiejętności pozyskiwania niezbędnych w tym zakresie wiadomości oraz brak umiejętności ich zastosowania i realizacji w bieżącej działalności,

3) dotychczasowe wykonywanie obowiązków opiera się na informacjach zdobytych od innych osób, a nie w oparciu o istniejące przepisy, procedury i normy prawne zawarte w istniejących publikatorach;

3. brak zorientowania na osiąganie celów:

1) jako pełnomocnik (...) nie identyfikuje się z odpowiedzialnością za wykonywanie tej funkcji, z własnej inicjatywy nie planuje w tym zakresie działań, nie podejmuje wysiłków na rzecz stworzenia systemowych rozwiązań regulujących całokształt czynności związanych z ochroną informacji niejawnych,

2) pomimo obowiązku kontroli i nadzoru nad pracą kancelaryjną w poszczególnych komórkach organizacyjnych jednostki, zawartego w karcie opisu stanowiska pracy, nie sprawowała merytorycznego nadzoru, a tym bardziej kontroli poszczególnych kancelarii nie tylko w zakresie ochrony informacji niejawnych;

4. brak samodoskonalenia i doskonalenia zawodowego:

nie wykazuje własnej inicjatywy w kierunku samodoskonalenia zawodowego;

5. brak odpowiedzialności:

brak przyjęcia pełnej odpowiedzialności za zadania związane z wypełnianiem funkcji pełnomocnika (...). Nie podejmuje wszystkich, koniecznych działań związanych z kompletną realizacją tej funkcji (np. brak działań dotyczących (...)). Nie identyfikuje braku podejmowania własnych działań z odpowiedzialnością za możliwość wystąpienia nieprawidłowości (np. brak kontroli pracy kancelarii poszczególnych komórek organizacyjnych). Nie identyfikuje własnych działań z rangą i rolą jaka jest przypisana do zajmowanego stanowiska pracy.

6. brak samodzielności i wykazywania własnej inicjatywy:

1) brak inicjowania wszystkich przedsięwzięć, do których jest zobowiązana kartą opisu stanowiska pracy i przepisami o ochronie informacji niejawnych, w szczególności:

a) zapewnienia ochrony informacji niejawnych, w tym ochrony fizycznej w KPP w Ł. i jednostkach podległych,

b) zapewnienia bezpieczeństwa danych osobowych gromadzonych i przetwarzanych w systemach informatycznych komendy,

c) podejmowania działań zmierzających do wyjaśnienia okoliczności naruszenia przepisów o ochronie informacji niejawnych,

d) nadzór nad przestrzeganiem zasad ochrony danych osobowych określonych w polityce bezpieczeństwa i instrukcji zarządzania dla systemów przetwarzających dane osobowe,

e) nadzór nad ochroną systemów i sieci teleinformatycznych, w których są wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane informacje niejawne;

2) samodzielnie wykonuje jedynie zadania związane z kontrolą przechowywania dokumentów niejawnych oraz prowadzenia postępowań sprawdzających. Brak umiejętności tworzenia procedur: opracowywane dokumenty często wracały do poprawy, bo nie uwzględniały wszystkich funkcjonalnych rozwiązań, np. nie uwzględniały kompetencji, jakie daje stanowisko Komendanta Powiatowego Policji i jego zastępcy w możliwościach nadzorczych np. przy konstruowaniu procedur otwierania drzwi przy użyciu kluczy alarmowych, planu ochrony itp. pomijając jednocześnie lub ograniczając czynności pełnomocnika zwłaszcza te, które rodziłyby przyjęcie odpowiedzialności lub wymagały własnego zaangażowania.

7. brak planowania i myślenia strategicznego:

poza planami kontroli dokumentacji niejawnej nie sporządziła (nie przedstawiła również w żaden inny sposób) planów ani koncepcji realizowania celów dotyczących nadzoru i kontroli kancelarii poszczególnych komórek organizacyjnych.

Taki sposób realizowania zadań na zajmowanym stanowisku nie daje gwarancji skutecznego nadzoru i egzekwowania przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych, także sprawnego, systematycznego i planowego funkcjonowania w obszarze nadzoru nad poszczególnymi kancelariami i osobami realizującymi zadania na rzecz ochrony informacji niejawnych.

W okresie wypowiedzenia powódka została zwolniona z pełnienia obowiązków z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Wypowiedzenie zostało wręczone przez Komendanta Powiatowego Policji w Ł. J. B. (1) w obecności zastępcy komendanta Powiatowego Policji w Ł. A. R.. Podczas wręczania wypowiedzenia powódka była zdenerwowana.

W dniu 21 lutego 2012 r. pozwana została poinformowana, iż w Komendzie Powiatowej Policji w Ł., nie istnieje Zarząd (...) Policji. Do Wojewódzkiego Zarządu (...) nie wpłynął także żaden wniosek pracowników Komendy Powiatowej Policji w Ł. o objęcie ochroną lub reprezentowanie wobec pracodawcy.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny, mając na uwadze obostrzenia w zakresie wypowiadania umów o pracę wynikające z treści art. 30 § 4 oraz 45 kp Sąd Rejonowy uznał, iż wniesione powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd podniósł, iż w niniejszej sprawie niespornym jest, iż pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę za wypowiedzeniem powołując się na wskazane powyżej przyczyny.

Wskazał też, że stanowisko pełnomocnika (...), będące stanowiskiem samodzielnym, ze względu na jego charakter związany zapewnieniem ochrony informacji niejawnych, zostało wyposażone z cały szereg opisanych na wstępie obowiązków i kompetencji związanych z przypisanymi mu zadaniami. Uzupełnieniem obowiązków nałożonych ustawą o ochronie informacji niejawnych pełnomocnika (...) są również inne unormowania, w tym niejawne, których powódka nie kwestionuje. Dodatkowym uszczegółowieniem obowiązków powódki była podpisywana przez powódkę karta opisu stanowiska pracy, w której również odniesiono się do dodatkowych obowiązków powódki, jak choćby czynności kontroli pracowników kancelarii. W ocenie Sądu, zadania nałożone na powódkę w związku z ich charakterem i rangą określoną przepisami ustawy, wymagały więc dużej znajomości przepisów prawa, zdolności ich właściwej interpretacji i umiejętności stosowania, co również wskazywano w opisie stanowiska pracy. Wymagały również samodzielności w działaniu oraz podejmowania stosownej inicjatywy w zależności od potrzeb związanych z zapewnieniem ochrony informacji niejawnych, co wiąże się także ze sprawowaniem prawidłowego nadzoru nad innymi podmiotami, w zakresie pełnionej funkcji pełnomocnika ochrony informacji niejawnej. Sąd podniósł, iż sposób organizacji pracy w zakresie prawidłowości realizacji powierzonych zadań i odpowiedzialności za nie należał do powódki, czego ta zdawała się nie zauważać. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazywał, iż powódka nieprawidłowo wykonywała swoje obowiązki pracownicze. Nie przejawiała należytej inicjatywy w prawidłowym zapewnieniu ochrony informacji niejawnych i sprawowanym z tego tytułu nadzorze, narażając się na ich naruszenie, przez co w istocie nie identyfikowała się z powierzonymi jej zadaniami. Niektóre z czynności podejmowała dopiero w następstwie inicjatywy przełożonych, w istocie na ich polecenie, mimo to czasami uważała, że nie miały znaczenia dla zapewnienia ochrony informacji niejawnych, jak choćby kwestia związana z monitoringiem, jako elementem ochrony informacji niejawnych. Zdaniem Sądu przeczy to celowi dla jakiego ustawodawca powołał przedmiotowe stanowisko. Powódka miała też szereg trudności w stosowaniu przepisów w praktyce, na co wskazuje choćby powyższe oraz w opracowaniu projektów decyzji, które wymagały często wielokrotnych poprawek przełożonych, nim zostały przez nich zaakceptowane. Nie potrafiła często wskazać podstaw prawnych opracowywanych dokumentów, nie wiedziała gdzie ich szukać oraz co powinny one zawierać. Opierała się na wiedzy uzyskiwanej od innych osób, jak wskazuje pozwany bez jakiejkolwiek ich weryfikacji. Sąd podniósł, iż, jak wynika z akt sprawy, powódka w konsekwencji przyznała, iż miała trudności w tworzeniu procedur czy wytwarzała je na wyraźne polecenie przełożonych. Dopuściła się uchybień z racji pełnionego nadzoru jako pełnomocnik ochrony informacji niejawnych w związku z dopuszczeniem w ogóle do użytkowania przez ponad rok nieodebranego stanowiska (...) wytwarzającego dokumenty tajne, za którego funkcjonowanie, istotnie był odpowiedzialny bezpośrednio inny pracownik, który też nie opracował żadnych dokumentów wymaganych dla prawidłowego jego funkcjonowania, co narażało na utratę (ujawnienie) informacji niejawnych, czy też braku opracowania planów ochrony związanych z monitoringiem oraz zasadami jego funkcjonowania. Powódka, jak sama wskazała, nie podjęła czynności nadzorczych wobec pracownika informatyki zajmującego się wytwarzaniem dokumentów tajnych ze względów koleżeńskich, przez co akceptowała możność ich ujawnienia (utraty). Potem pracownik odszedł, co w jej przekonaniu, zwalniało ją z tego obowiązku. Tymczasem odszedł on faktycznie, ale dopiero po roku od rozpoczęcia pracy stanowiska (...) w nowym pomieszczeniu. W ocenie Sądu również i ta okoliczność wskazywała, iż powódka nie sprawdziła się na zajmowanym stanowisku pracy i nie identyfikowała się z zadaniami pełnomocnika (...), w szczególności, gdy zauważy się jakiej delikatnej materii dotyczyło zajmowane przez nią stanowisko oraz z jakimi konsekwencjami wiązało się niedopełnienie obowiązków.

Sąd podkreślił, iż rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem stanowi zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy przewidziany przepisami prawa. Pracodawca ma też prawo zatrudniać pracownika, który daje gwarancje prawidłowego wykonywania obowiązków oraz do którego ma zaufanie. Powódka, jak wynika z akt sprawy, nie wykonywała w sposób prawidłowy powierzonych jej zdań, dopuściła się szeregu uchybień, przez co nie dawała dalszej gwarancji prawidłowej pracy na tym wymagającym zaufania stanowisku. Zdaniem Sądu I instancji w takich okolicznościach pozwany mógł utracić do powódki zaufanie, za czym przemawia nie tylko rodzaj nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków, ale i charakter zajmowanego przez powódkę stanowiska wymagający szczególnego zaufania od pracownika. Sad podkreślił, iż trudno sobie wyobrazić, aby można było wymagać od pracodawcy dalszego zatrudniania pracownika, do którego z racji naruszeń i uchybień nie ma zaufania, a który nawet nie rozumie, jak wynika z akt sprawy, istoty zajmowanego stanowiska, niebezpieczeństwa istotnych konsekwencji niedopełnienia i nieprawidłowego wykonywania obowiązków, jak też nie dostrzega braku swoich umiejętności i predyspozycji do pracy na powierzonym mu stanowisku.

Sąd miał przy tym na względzie, że powódka podnosiła, iż w istocie przyczyna wypowiedzenia jej umowy o pracę była inna niż wskazana, podane więc przyczyny wypowiedzenia były pozorne (nieprawdziwe). Czynności pozwanej zostały nakierowane na pozbycie się jej pracy. W ocenie Sądu Rejonowego w całokształcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, z którego wynika szereg uchybień powódki oraz braku umiejętności, które złożyły się na wypowiedzenie jej umowy o pracy, do których w konsekwencji sama się przyznała, choć nie w pełni rozumiała istotę swoich nagannych zachowań, twierdzenia te należy uznać za gołosłowne i niczym nie poparte, a składane jedynie na użytek obrony. Powódka podnosiła również, iż pozwany przerzuca za nią odpowiedzialność za zapewnienie ochrony informacji niejawnych, która to spoczywa na nim jako kierowniku jednostki. W ocenie Sądu w istocie komendant ma taki obowiązek, jednakże przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych przede wszystkim przewidują zatrudnienie wyspecjalizowanych pracowników wyposażonych w odpowiednie kompetencje, którzy mają skutecznie zapewnić ochronę w zakresie ochrony informacji niejawnych, w tym sprawując choćby stosowny nadzór w zakresie zapewniania przedmiotowej ochrony i podejmowania inicjatywy, nie wyłączając stosowanych działań wobec przełożonego ( np. konieczność wydania jakiś decyzji, zakupów), w tym również stosowanej inicjatywy, gdy chodzi np. o prawidłowe funkcjonowanie stanowiska (...). W ocenie Sądu nie chodzi tu o żadne „donoszenie” na kolegów, jak sugeruje powódka, ale o prawidłowe wykonywanie zadań za które jako pełnomocnik (...) ponosiła odpowiedzialność. Powódka, jak wynika z akt sprawy, nieprawidłowo realizowała powierzone jej zadania, czego nawet nie rozumiała. Za zatrudnienie na tym stanowisku, takiej osoby, ponosi zaś odpowiedzialność komendant.

Sąd podkreślił, iż jak wynika z akt sprawy powódka, w zakresie podanych przez pozwanego podstaw mających uzasadniać rozwiązanie z nią stosunku pracy twierdziła odmiennie w zależności od okoliczności. Wskazywała też, iż w istocie nie wie dlaczego pozwany rozwiązał z nią stosunek pracy i wypowiedzenie jest dla niej niezrozumiałe, czy też, że nie zgadza się ze wskazanymi przyczynami wypowiedzenia i że wskazane przyczyny są nieprawdziwe, niektóre zaś z nich, z powodu upływu czasu, nie mogły też stanowić podstawy wręczonego jej wypowiedzenia.

W ocenie Sądu, w całokształcie okoliczności niniejszej sprawy, wypowiedzi samej powódki nie można uznać za wiarygodne. Były one składane na użytek niniejszego postępowania celem wywiedzenia korzystnych dla siebie skutków związanych z dochodzonym roszczeniem. Powódka sama bowiem w konsekwencji odnosiła się do stawianych jej zarzutów, przyznając po części ich zasadność, a więc potwierdzając prawdziwość podanych przyczyn wypowiedzenia odnoszących się do nieprawidłowego wykonywania przez nią obowiązków i słuszność zarzutów pozwanego dotyczących jej osoby związanych z rolą i charakterem wykonywanej przez nią pracy, co przekładało się na brak prawidłowego wykonania przez nią obowiązków służbowych. Nie spełnianie oczekiwań pracodawcy z racji zajmowanego stanowiska pracy, będącego istotnym i ważnym stanowiskiem u pozwanego, od którego zależy funkcjonowanie całego systemu ochrony informacji niejawnych, do tego samodzielnym i wymagającym stosownej kreatywności oraz znajomości przepisów prawa i umiejętności ich stosowania w praktyce, dawało podstawę do utraty zaufania. Wskazywało też na brak rzetelności w realizacji zadań, wiedzy i umiejętności jej stosowania, samodzielności, wykazania własnej inicjatywy, zorientowania się na osiąganie celów, czy też odpowiedzialności z racji zajmowanego stanowiska. Dodatkowym potwierdzeniem tego były, poza wypowiedziami samej powódki przyznającymi dopuszczenie się do uchybień składających się na wypowiedzenie, negatywne dwie oceny jej pracy z okresu ostatnich dwóch lat przed wypowiedzeniem, z którymi została zapoznana i które to następnie zostały z nią omówione przez przełożonego, a z których wprost wynika szereg nieprawidłowości w wykonywaniu przez powódkę zadań oraz braku umiejętności czy spełnienia oczekiwań. Przeczyło to twierdzeniom powódki, iż nie wie i nie rozumie co złożyło się na wskazane przyczyny wypowiedzenia, jak również temu, że pozwana nie miała uwag do jej pracy, czy nie zgłaszała ich w okresie zatrudnienia. Dodatkowym potwierdzeniem tego był również przyznany przez nią w niektórych wypadkach brak umiejętności w projektowaniu stosownej dokumentacji związanej z ochroną informacji niejawnych, która była wielokrotnie przez przełożonych wraz z uwagami zwracana do poprawy. W ocenie Sadu powołane negatywne oceny pracy wraz z uzasadnieniami oraz zwracane do poprawy dokumenty wskazują wprost na zasadność zastrzeżeń pozwanej do sposobu i jakości realizacji przez powódkę zadań, podejścia do nich i ich rozumienia oraz braku umiejętności i predyspozycji do wykonywania pracy czy samodzielności w realizacji powierzonych obowiązków, gdyż powódka - jak wynika z powyższego i jej własnych wypowiedzi - swoje działania czasami opierała na wiedzy uzyskanej od innych, bez należytej weryfikacji powziętych informacji.

Sąd podniósł, iż z pierwszą negatywną oceną, jak sama twierdzi, powódka zgodziła się. Zawarta w niej negatywna ocena pracy powódki odnosiła się wprost do nieprawidłowego wykonywania przez nią zadań oraz podejścia do ich realizacji, za co uzyskała oceną na poziomie poniżej oczekiwań. Trudno więc było uznać, iż powódka prawidłowo wykonała powierzone jej zadania, choć nie ulegało wątpliwości, iż mogła się starać. Zdaniem Sadu wskazuje to na brak predyspozycji powódki do wykonywania powierzonych jej zadań. W ocenie Sądu przyczyny wskazane w negatywnej ocenie pracy powódki znalazły też, po części, potwierdzenie we wskazanych przyczynach wypowiedzenia. Trudno więc polemizować z twierdzeniami powódki, iż wskazane przyczyny wypowiedzenia były dla niej niezrozumiałe i nie wie co naprawdę pozwany jej zarzuca, gdyż wypowiedzenie nie było poprzedzone żadnymi uwagami. Zdaniem Sądu okoliczności niniejszej sprawy wskazują również, iż powódka zgodziła się z ocenią z 2012 r., która to także wypadła negatywnie, choć była nieznacznie lepsza. Ocena ta jak podkreślała pozwana dotyczyła okresu świadczenia pracy przez powódkę, nie odnosiła się zaś, jak to wskazywała powódka, do czasu kiedy przez długi okres przebywała na zwolnieniu lekarskim. Powódka również zapoznała się z tą oceną. Każda z tych ocen zawierała szereg wskazanych uwag odnoszących się do pracy powódki, podejścia do zadań, posiadanej wiedzy i umiejętności jej stosowania, do których ta nawet się nie odniosła. Jak wynika z akt sprawy, powódka obecnie twierdzi, iż nie zgadza z drugą z opinii, a w zależności od okoliczności również z pierwszą oceną. Wskazuje również, iż zostały one ukierunkowane na zwolnienie jej z pracy, nie przedstawiając żadnych okoliczności na wykazanie własnych twierdzeń poza gołosłownym wypowiedziami w tym zakresie, przyznając jednocześnie, iż dopuściła się szeregu uchybień przy wykonywaniu powierzonych jej zadań. W ocenie Sądu twierdzenia pozwanego wskazane w wypowiedzeniu i ocenach pracy powódki potwierdzają również brak podjęcia przez nią jakichkolwiek czynności, które musiałyby mieć miejsce, gdyby rzeczywiście nie zgodziła się z zarzutami dotyczącymi oceny jej pracy. Powódka przedstawiłaby wówczas własne stanowisko, choćby z racji pełnionej funkcji, negując tym ustalenia wynikające z jej zadaniem krzywdzących ją ocen, za czym przemawiają zasady logiki i doświadczenia życiowego, co jednak nie miało miejsca. Powódka uczyniłaby, to choćby w piśmie skierowanym do przełożonego, gdyby rzeczywiście były to zarzuty nieprawdziwe, niezależnie od wadliwego pouczenia przez pozwanego odnoście kwestionowania opinii, co sam przyznał. Zdaniem Sądu wskazuje to wprost, iż powódka zgodziła się z dokonanymi ocenami jej pracy i podejścia do sposobu jej wykonywania, co w opiniach zostało wskazane, jak również podczas omówienia ocen pracy z powódką czy w innych uwagach, na które powoływał się w toku postępowania pozwany. W ocenie Sądu przemawiają za tym zasady logiki i doświadczenia życiowego, gdyż trudno, aby pracownik zajmujący jedno z najważniejszych i odpowiedzialnych stanowisk w K., otrzymujący negatywną oceną pracy z którą, jak twierdzi, nie zgadza się nie przedstawił własnego stanowiska, czy nie odwołał się od ujemnej dla niego oceny pracy, nie przejawiając w tym zakresie żadnej inicjatywy. Zdaniem Sądu w realiach sprawy nie ma znaczenia czy ocena pracy powódki czyniła zadość ustawie o służbie cywilnej, istotnym dla niej są natomiast stwierdzone uchybienia w pracy powódki, które znalazły potwierdzenie w podanych przyczynach uzasadniających wypowiedzenie umowy o pracę. Zdaniem Sądu takie zachowanie pracownika jest całkowicie nieracjonalne, potwierdza wręcz prawdziwość i rzetelność przeprowadzonej oceny pracownika. Jest dodatkowo też potwierdzeniem, iż powódka nie była odpowiednią osobą na powierzonym jest stanowisku. Stawiane jej zresztą zarzuty, przy braku znaczącej poprawy pracy po pierwszej negatywnej ocenie, dyskwalifikują ją do pracy na zajmowanym stanowisku.

W ocenie Sądu I instancji z powyższego wynika, iż pozwany wskazał cały szereg zarzutów dotyczących powódki i wykonywania przez nią pracy oraz brak umiejętności w realizacji zadań. Sad podniósł, iż wystarczy zasadność jednego z zarzutów składających się na wypowiedzenie, aby można było uznać jego zasadność. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje zaś na prawdziwość przyczyn wypowiedzenia składających się na brak rzetelności, terminowości w wykonywaniu zadań, gdyż wykonywanie przez powódkę szeregu czynności przeciągało się czasie. Jak wynika z powyższego, w 2008 r. została przeprowadzona przez KGP kontrola zakresie realizacji zadań nałożonych na Policję ustawą o ochronie informacji niejawnych oraz funkcjonowaniu archiwum i składnicy akt ze szczególnym uwzględnieniem ustawy o ochronie informacji niejawnych, która wykazywała szereg nieprawidłowości zawartych we wnioskach pokontrolnych z 2009 r., które odnosiły się też do zadań nałożonych na powódkę jako pełnomocnika (...), do których po części się przyznaje. Powódka jednak nie podjęła stosowanych działań naprawczych, choć w tym zakresie, gdyż jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, twierdzi, iż odnosiły się do kierownika jednostki i z braku stosownego polecenia nie widziała potrzeby podjęcia stosownych działań, mimo charakteru zajmowanego stanowiska i przedmiotu kontroli. Sąd podniósł, iż kwestie dotyczące braku podjęcia stosownych działań pokontrolnych związanych ze stwierdzonymi nieprawidłowościami, które dotyczyły powódki, co odnosiło się także do jej poprzedniczki, a które po części powielała powódka, były poruszane w dokonanej negatywnej ocenie powódki z 2010 r. W ocenie Sądu sama już ta okoliczność nakładała na powódkę, jako pełnomocnika (...), niezwłoczny obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, które jak sama też przyznała powódka, jedynie częściowo usuwała w trakcie kontroli, zwłaszcza, iż mimo kwestionowania przez pozwaną ustaleń opinii, kontrolujący nie zgodzili się z kwestionowaniem ustaleń. Potwierdza to, iż powódka z racji pełnionej funkcji nie podjęła stosowanych czynności celem wyeliminowania uchybień za które również jako pełnomocnik (...) ponosi odpowiedzialność, a który to zarzut w powiązaniu z pozostałymi, uzasadniał wypowiedzenie powódce umowy o pracę. Wskazuje to na podnoszony brak odpowiedzialności oraz samodzielności w realizacji powierzonych zadań. Przede wszystkim jednak najistotniejszym zarzutem wypowiedzenia był brak prawidłowego nadzoru powódki, jako pełnomocnika (...), w związku z funkcjonowaniem przez ponad rok niedopuszczonego stanowiska (...), na którym były wytwarzane dokumenty tajne oraz braku podjęcia czynności w zakresie funkcjonowania monitoringu i ewentualnych zmian w planie, co narażało na utratę (ujawnienie) informacji niejawnych, jak również brak znajomości regulacji prawnych i umiejętności ich stosowania. Powódka, jak wskazywano, nie dopełniła swoich obowiązków, gdy chodzi o funkcjonowanie niedopuszczonego do użytkowania stanowiska (...), tłumacząc się względami koleżeńskimi wobec pracownika zajmującego stanowisko w zespole informatycznym. Wszystko to zdaniem Sądu wskazuje, iż powódka jako pełnomocnik (...) nie dopełniła obowiązków w zakresie ochrony niejawnej do realizacji zadań których została powołana, a bezpośrednio dotyczyło to informacji tajnych. Wskazuje to na nieprawidłowość powódki w podejściu do powierzonych zadań i odpowiedzialności za nie. W ocenie Sądu I instancji nie ulega wątpliwości, iż stanowisko zajmowane przez powódkę było szczególnym z racji powierzonych jej zadań, które określone są przepisami ustawy. Nie ulega wątpliwości, że przepisy te często są zmieniane i mogą nastręczać, w zakresie realizacji zadań, szereg trudności, związanych z ich interpretacją i sposobem realizacji. Jest to jednak stanowisko samodzielne. Stąd też powinny pracować na nim osoby posiadające stosowną wiedzę, znajomość przepisów, którą będą potrafiły wykorzystać praktyce przy realizacji powierzonych im zadań, co wymaga stosownej kreatywności i umiejętności z ich strony. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje w kontekście podnoszonych przez pozwaną zarzutów, iż powódka nie tylko nie posiadała w szeregu elementach stosownej wiedzy, ale nie potrafiła jej w praktyce stosować, dotrzeć do źródeł w celu jej uzyskania lub pogłębienia. Gdyby było inaczej z pewnością nie doszłoby do powstania powyższych uchybień, gdyż powódka nie dopuściłaby do nich. Potwierdza to również twierdzenia pozwanej, iż wiedza powódki opierała się głównie na informacjach uzyskiwanych od innych osób, co w konsekwencji sama przyznała. Potwierdza to także brak identyfikowania się przez powódkę z ponoszoną odpowiedzialnością w związku z zajmowanym stanowiskiem przez choćby nie podejmowanie z własnej inicjatywy obowiązków związanych z zapewnieniem ochrony informacji niejawnych. Wskazuje to również, iż powódka nie identyfikuje własnych działań z rangą i rolą jaka jest przypisana do zajmowanego przez nią stanowiska pracy. W ocenie Sądu z uwagi nieprecyzyjność uregulowań prawnych pracownik może konsultować swoje wątpliwości z innymi. Jest to czymś normalnym i naturalnym, zwłaszcza jeśli jest dziedzina nowa i zależy mu na prawidłowym wykonywaniu zadań, czasami nawet jest to wskazanym, celem uniknięcia błędów. Nie oznacza to jednak, iż pracownik powinien funkcjonować w oparciu o informacje uzyskiwane od innych osób bez jakiejkolwiek weryfikacji tych danych, co potwierdza w istocie brak wiedzy i kompetencji do wykonywania powierzonej pracy. Okoliczności sprawy wskazują, co powódka sama przyznała, niektóre z czynności wykonywała na polecenie pozwanego oraz miała trudności z prawidłowym opracowaniem dokumentów w zakresie ich treści i dostosowania do przepisów prawa, co wskazuje, iż nie posiadała stosownej wiedzy, umiejętności interpretowania przepisów i trudności z ich stosowaniem, czego wymaga charakter zajmowanego stanowiska. Wskazuje to również na podniesiony przez pozwaną brak samodzielności i wykazywania własnej inicjatywy, inicjowania wszystkich przedsięwzięć, do których jest zobowiązana kartą opisu stanowiska pracy i przepisami o ochronie informacji niejawnych. Powódka w karcie opisu stanowiska pracy miała również obowiązek kontroli i nadzoru nad pracą kancelaryjną w poszczególnych komórkach organizacyjnych, nigdy nie przeprowadziła formalnej kontroli, którą choćby z racji stwierdzonych uchybień uznałaby za celową. Jedynie przy realizacji zadań, kiedy stwierdziła nieprawidłowości zwracała pracownikowi uwagę, co w konsekwencji z pozostałymi zarzutami, mogło uzasadniać wypowiedzenie jej umowy o pracę. Pozwana zarzuciła również brak samodoskonalenia i doskonalenia zawodowego, co związane było z odmową udziału w szkoleniu, co przy powyższych zarzutach stawianych powódce związanych z nieprawidłowym wykonywaniem obowiązków i brakiem rozumienia istoty swego stanowiska mogło uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę i czyni je w pełni zasadnym. Zdaniem Sądu I instancji nie można wymagać, aby pozwany zatrudniał pracownika do którego z racji powyższych wskazanych jego zachowań utracił zaufanie i który nie daje gwarancji prawidłowego wykonywania zadań, zwłaszcza na tak newralgicznym i wymagającym zaufania stanowisku, jakie zajmowała powódka.

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła strona powodowa.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

a) naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego zobowiązującego sąd do oceny materiału dowodowego w oparciu o jego wszechstronne rozważenie poprzez:

- dokonanie dowolnych i nie znajdujących oparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym ustaleń, jakoby wręczone Powódce wypowiedzenie było w pełni zasadne,

- oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie o stanowisko Pozwanego z nieuprawnioną odmową wiary zeznaniom Powódki w tej części, w której nie przystawały one do prezentowanej przez Pozwanego wersji, w szczególności poprzez bezpodstawne pominięcie przez Sąd, że rzeczywistą podstawą wypowiedzenia umowy o pracę są względy niewskazane w samym wypowiedzeniu,

b) naruszenie prawa materialnego - art. 45 k.p. w zw. z art. 30 § 4 k.p. poprzez przyjęcie, że w okolicznościach niniejszej sprawy przyczyny wskazane w wypowiedzeniu Powódce umowy o pracę były rzeczywiste i uzasadniały rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę w tym trybie, podczas gdy Pozwany nie wykazał w toku postępowania (a na nim spoczywał ciężar dowodu i inicjatywa dowodowa w tym zakresie), że Powódka nieprawidłowo wywiązywała się ze swoich obowiązków pracowniczych, co uzasadniałoby postawienie zarzutów skazanych w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę.

W konsekwencji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i przywrócenie powódki na poprzednie warunki pracy i płacy u pozwanego Komendy Powiatowej Policji w Ł., oraz o zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie zaś o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Skierniewicach pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.

W odpowiedzi na powyższe pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie apelacji i przyznanie pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe i znajduje oparcie zarówno w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i w obowiązujących przepisach prawa.

Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji i przyjmuje je jako własne. Podziela również wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie znajdując żadnych podstaw do jego zmiany bądź uchylenia.

Brak jest uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji prawa procesowego poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie sprzecznych ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Art. 233 § 1 k.p.c. stanowi, iż sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd dokonuje oceny wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych dowodów, mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności (tak np. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu orzeczenia z 11 lipca 2002 roku, IV CKN 1218/00, LEX nr 80266). Ramy swobodnej oceny dowodów są zakreślone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego, regułami logicznego myślenia oraz pewnym poziomem świadomości prawnej, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (tak też Sąd Najwyższy w licznych orzeczeniach, np. z dnia 19 czerwca 2001 roku, II UKN 423/00, OSNP 2003/5/137). Poprawność rozumowania sądu powinna być możliwa do skontrolowania, z czym wiąże się obowiązek prawidłowego uzasadniania orzeczeń (art. 328 § 2 k.p.c.).

Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd art. 233 § 1 k.p.c. wymaga zatem wykazania, iż sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Natomiast zarzut dowolnego i fragmentarycznego rozważenia materiału dowodowego wymaga dla swej skuteczności konkretyzacji, i to nie tylko przez wskazanie przepisów procesowych, z naruszeniem których apelujący łączy taki skutek, lecz również przez określenie, jakich dowodów lub jakiej części materiału zarzut dotyczy, a ponadto podania przesłanek dyskwalifikacji postępowania sądu pierwszej instancji w zakresie oceny poszczególnych dowodów na tle znaczenia całokształtu materiału dowodowego oraz w zakresie przyjętej podstawy orzeczenia.

W ocenie Sądu Okręgowego dokonana przez Sąd Rejonowy ocena zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego jest – wbrew twierdzeniom apelującego – prawidłowa. Zarzuty skarżącego sprowadzają się w zasadzie jedynie do polemiki ze stanowiskiem Sądu i interpretacją dowodów dokonaną przez ten Sąd i jako takie nie mogą się ostać. Apelujący przeciwstawia bowiem ocenie dokonanej przez Sąd pierwszej instancji, swoją analizę zgromadzonego materiału dowodowego.

Zauważyć należy, że w apelacji zostały przytoczone tylko wybrane fragmenty twierdzeń powódki, jak i poszczególne okoliczności, o treści dla niej korzystnej. Jest to jednak potraktowanie zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób wybiórczy, to jest z pominięciem pozostałego - niewygodnego lub nieodpowiadającego wersji zdarzeń przedstawionych przez stronę powodową. Fragmentaryczna ocena materiału nie może zaś dać pełnego obrazu zaistniałych zdarzeń. Zadaniem Sądu Rejonowego – prawidłowo przez Sąd wykonanym – było przeprowadzenie całościowej oceny zebranego w sprawie materiału, ponieważ tylko taka mogła dać pełny obraz zachowań powódki.

W szczególności nie sposób przyjąć, jak chce skarżąca, iż powódka nie dopuściła się uchybień w zakresie usuwania nieprawidłowości wskazanych w protokole pokontrolnym z dnia 4 marca 2009 r., generalnie nie miała problemów ze sporządzaniem projektów dokumentów i tworzeniem procedur (przy czym wyjątek w tej materii miał stanowić projekt decyzji z 2010 r. kilkukrotnie poprawiany zgodnie z wizja J. B.), nadto nie można zarzucać jej braku samodzielności i wykazywania własnej inicjatywy skoro ocena pracy powódki z dnia 31 stycznia 2012 r. plasowała się „na poziomie oczekiwań”. Chybionym jest też stwierdzenie apelacji, iż powódka wobec braku wiedzy specjalistycznej z zakresu funkcjonowania monitoringu nie była w stanie sama bez pomocy podmiotów z zewnątrz opracować perfekcyjnych planów ochrony, a podjęte przez nią działania były odpowiednie celem wprowadzenia stosownych regulacji w planie ochrony, nie można obarczać ją winą za niepodjęcie działań zmierzających do udokumentowania przeniesienia komputerowego stanowiska do wytwarzania dokumentów niejawnych, oraz zarzucać jej braku nadzoru nad funkcjonowaniem poszczególnych kancelarii, braku: samodoskonalenia i doskonalenia zawodowego, przyjęcia pełnej odpowiedzialności za zadania związane z wypełnianiem funkcji pełnomocnika ds. (...), samodzielności i wykazywania własnej inicjatywy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż na okoliczności przeciwne wskazywał całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zeznania świadków, zeznania strony pozwanej, jak i liczne dowody z dokumentów. Nieuprawnionym jest zatem twierdzenie apelacji, iż ustalenia w tej materii Sąd Rejonowy poczynił tylko i wyłącznie w oparciu o zeznania strony pozwanej w sposób nieuprawniony pomijając zeznania powódki, co do tego, iż rzeczywistą podstawą wypowiedzenia umowy o pracę były względy w nim niewskazane.

Podkreślenia wymaga też, iż skarżący nie wskazał jakie to reguły logicznego rozumowania albo też zasady doświadczenia życiowego naruszył Sąd I instancji nie dając wiary zeznaniom powódki, a uznając na podstawie wskazanych wyżej dowodów, iż zarzuty stawiane powódce przez pracodawcę są trafne. Zauważyć należy, że jeśli w sporze dwie grupy świadków lub strony zeznają odmiennie bądź poszczególne dokumenty wskazują na odmienne okoliczności, to do Sądu meriti należy ocena, którzy świadkowie, strona i dlaczego zeznają wiarygodnie oraz które dokumenty zasługują na uwzględnienie. Danie wiary jednym, a nie przyznanie wiary drugim świadkom, stronie bądź dokumentom, samo przez się nie narusza zasady z art. 233 § 1 kpc a stanowi właśnie o istocie sędziowskiej oceny dowodów, która opiera się na odpowiadającemu zasadom logiki powiązaniu ujawnionych w postępowaniu dowodowym okoliczności w całość zgodną z doświadczeniem życiowym.

Sąd I instancji nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów logicznie argumentując z jakich względów i w jakim zakresie zeznań powódki w tej materii nie podzielił, oraz wskazując w jakim zakresie uznał za wiarygodne dokumentację oraz zeznania świadków zgromadzone w sprawie. Skarżący natomiast polemizując w apelacji z oceną Sądu co do merytorycznej wartości powołanych dowodów, sugerując iż Sąd działał w sposób stronniczy, nadto przedstawiając swój pogląd co do spornych okoliczności i pomijając fakt, iż istnienie poszczególnych zarzucanych jej uchybień w trakcie procesu powódka sama przyznała, nie wykazał, iż materiał dowodowy w sprawie był niekompletny, a wnioski Sądu nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne. Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego brak podstaw do kwestionowania zasadności dokonanego wypowiedzenia.

Oceny tej nie zmienia twierdzenie apelacji, iż większość podanych w apelacji przyczyn mających rzekomo powodować utratę zaufania do powódki jako pełnomocnika ds. (...) odnosiło się do sytuacji mających miejsce kilka lat temu a zatem nie mogły one stanowić podstawy wypowiedzenia.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wypowiedzenie nie jest ograniczone terminem od ujawnienia przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy. Istotnie jednak jeżeli okoliczność uzasadniająca wypowiedzenie na skutek upływu czasu stała się nieaktualna ze względu na cel wypowiedzenia, może być ono uznane za nieuzasadnione (wyrok SN z 23.11.2010 r. I PK 105/10 LEX 686795). Jednakże nie należy tracić z pola widzenia, iż utrata zaufania do pracownika to proces, który może zostać wywołany zarówno jego jednorazowym nagannym zachowaniem, które sprawia, iż nie można oczekiwać od pracodawcy, że nadal będzie zatrudniać daną osobę jak i poszczególnymi zachowaniami, które być może rozpatrywane każde z osobna tego zarzutu nie usprawiedliwiają, ujęte jednak w całość powodują, iż z uwagi na istotne interesy pracodawcy kontynuowanie stosunku pracy staje się niedopuszczalne. Z taką sytuacją mamy do czynienia na gruncie rozpatrywanego przypadku. Powódka przez szereg lat dopuszczała się uchybień wymienionych w wypowiedzeniu umowy o pracę, które skutkowały w ostatnim okresie czasu średnią oceną jej pracy znacznie poniżej oczekiwań bądź poniżej oczekiwań. Powódka zajmowała stanowisko samodzielne- pełnomocnika do spraw (...) istotne z punktu widzenia pracodawcy. Tymczasem w stosunku do pracowników na stanowiskach kierowniczych i samodzielnych należy stosować ostrzejsze kryteria oceny przyczyn uzasadniających wypowiedzenie. Pracownikom na takich stanowiskach stawiane są wyższe wymagania niż pozostałym. W szczególności pracownicy ci powinni wykazywać się większą inicjatywą i operatywnością, gdyż przede wszystkim ci pracownicy realizują zadania zakładu pracy wymienione przykładowo w art. 94 k.p. Pracownicy ci, ze względu na zajmowane stanowiska, powinni dawać przykład należycie wykonywanej pracy i właściwej postawy. Odpowiadają oni także za brak efektów komórki organizacyjnej, którą kierują. Dlatego też ich zachowanie musi być oceniane według ostrzejszych kryteriów, co należy również odnieść do jednorazowych drobnych uchybień (patrz teza VI uchwały SN z dnia 27 czerwca 1985 r., III PZP 10/85, OSNCP 1985, nr 11, poz. 164). W przypadku powódki brak było znaczących postępów w zakresie poprawy jakości wykonywanych przez nią obowiązków. Za taką nie można bowiem uznać wzrostu cyklicznie dokonywanej oceny jej pracy z poziomu znacznie poniżej oczekiwań do poniżej oczekiwań. Ponadto, co potwierdził materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, nadal dopuszczała się różnego rodzaju uchybień i nie radziła sobie z zakresem powierzonych jej zadań. Nie można więc uznać co sugeruje skarżący, iż okoliczności uzasadniające wypowiedzenie na skutek upływu czasu stały się nieaktualne ze względu na cel wypowiedzenia.

W orzecznictwie sądów okręgowych i Sądu Najwyższego uznawano, iż pracodawca może zasadnie wypowiedzieć umowę o pracę pracownikowi na stanowisku samodzielnym, jeżeli przemawia za tym dobro pracodawcy wyrażające się w konieczności zabezpieczenia wykonania zadań (por. wyrok (...) w W. z dnia 16 lipca 1976 r., I P 994/76, GP 1976, nr 24, s. 6). "Wypowiedzenie umowy o pracę należy uznać za skuteczne, jeżeli jest podyktowane obiektywnie uzasadnionym dążeniem pracodawcy do zapewnienia lepszej realizacji zadań, stojących przed tym pracodawcą (por. wyrok SN z dnia 28 września 1976 r., I PRN 59/76, OSPiKA 1978, z. 2, poz. 18, z glosą J. Brola). Wypowiedzenie umowy o pracę jest uzasadnione w rozumieniu art. 45 k.p., jeżeli pracownik na stanowisku samodzielnym, chociażby nieumyślnie lub nawet bez winy, a tylko z powodu nieudolności, nie osiąga odpowiednich wyników pracy (wyrok SN z dnia 15 grudnia 1976 r., I PRN 125/76, OSPiKA 1977, z. 11-12, poz. 186, z glosą E. Brzezińskiego). "Jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę jest podyktowane rzeczywistym, realizowanym w dobrej wierze i znajdującym usprawiedliwienie w konkretnych okolicznościach faktycznych, dążeniem pracodawcy do usprawnienia pracy, wypowiedzenie takie jest uzasadnione" (wyrok SN z dnia 2 sierpnia 1985 r., I PRN 61/85, OSNCP 1986, nr 5, poz. 76, z glosą A. Wypych-Żywickiej, NP 1988, nr 10-12, s. 241). Tak więc Sąd Okręgowy zgadza się z poczynionymi w sprawie ustaleniami, co do tego, iż wypowiedzenie stosunku pracy powódce wobec zaistnienia zarzucanych jej w wypowiedzeniu umowy o prace uchybień było zasadne.

Zdaniem Sądu Okręgowego brak też podstaw do uznania, iż u podstaw zwolnienia powódki leżały względy inne niż wskazane w wypowiedzeniu jej umowy o pracę.

Zgodnie z art. 217 § 1 kpc (w brzmieniu mającym zastosowanie do postępowań wszczętych przed dniem 3 maja 2012 r.) strona może, aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swych wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów niniejszego kodeksu mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę lub niezastosowania się do zarządzeń przewodniczącego i postanowień sądu.

Na gruncie rozpoznawanego przypadku znamiennym jest, iż w postępowaniu przed Sądem I instancji strona apelująca nie była ograniczona, co do możliwości przedstawienia swych twierdzeń i dowodów w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia. Pomimo tego nie wykazała żadnych okoliczności, które potwierdzałyby tezy powódki głoszone w tym zakresie. W szczególności apelujący nie wskazał w czym konkretnie powódka upatrywała podstaw swego zwolnienia i nie wnosił o przeprowadzenie jakichkolwiek dowodów na poparcie tego stanu rzeczy. Tymczasem samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę, która zgłasza to twierdzenie - art. 232 k.p.c. w związku z art. 6 k.c. (zob. wyrok SN z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 660/00, W.. 2002, nr 7-8, poz. 44; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28 kwietnia 1998 r., I ACa 308/98, (...) 2002, nr 12, poz. 147). Wobec powyższego wskazane twierdzenia strony powodowej nie mogły mieć żadnego wpływu na wynik rozstrzygnięcia.

Reasumując, zdaniem Sądu II instancji zarówno apelacyjne zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego - art. 233 § 1 kpc jak i prawa materialnego - art. 45 k.p. w zw. z art. 30 § 4 k.p. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego i w konsekwencji przyjęcie, że w okolicznościach niniejszej sprawy przyczyny wskazane w wypowiedzeniu powódce umowy o pracę były rzeczywiste i uzasadniały rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę, nie zasługiwały na uwzględnienie.

Brak więc było podstaw do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy zgodnie z treścią art. 385 kpc orzekł jak na wstępie.

O zwrocie kosztów zastępstwa procesowego za II instancję orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. a także § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013 r., poz. 490 j.t.).