Pełny tekst orzeczenia

1.Sygn. akt V U 129/21

a.b.U Z A S A D N I E N I E

Ubezpieczony B. M. odwołał się od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w G. z dnia 24.03.2021r., nr (...). (...).1.33.2021. Orzeczeniem tym utrzymano w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C., który przyznał mu status osoby niepełnosprawnej w stopniu lekkim.

W uzasadnieniu podniósł, że nie jest osobą zdrową, od wypadku przez cały czas utrzymują się dolegliwości, co potwierdzają wyniki badań. Wskazał, że pozostaje pod stałą opieką lekarza neurologa i laryngologa. Akcentował następujące dolegliwości: brak smaku, zapachu, astmę. Podał, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie przez ostatnie piętnaście lat.

Argumentował, że brak zmysłu powonienia i smaku utrudnia mu funkcjonowanie, samodzielną egzystencję i ogranicza możliwość prawidłowego wykonywania pracy zarobkowej.

Organ rentowy – Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) w G.( (...)) w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, iż posiadane przez B. M. schorzenie, tj. zaburzenia węchu i smaku po przebytym urazie głowy, kwalifikują jedynie do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Organ rentowy nie negował, iż naruszenie sprawności organizmu B. M. powoduje pewne ograniczenia w funkcjonowaniu społecznym. Wskazał, że brak jest jednak przesłanek zarówno medycznych, jak i społecznych dla uznania konieczności pomocy innych osób w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, w tym samoobsługi, poruszania się i komunikowania oraz niezdolności do pracy lub zdolności do pracy jedynie w warunkach chronionych.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 27.04.2021r. ustanowiono dla ubezpieczonego B. M. pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego (k. 9 akt sprawy Uo 9/21).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. M. ma 37 lat. Z zawodu jest technikiem technologii drewna. Od dnia 02.12.2019r. do 28.02.2022r. pozostawał w zatrudnieniu na stanowisku sprzedawcy.

Bezsporne.

Na mocy orzeczenia (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C. z dnia 30.11.2020r. przyznano B. M. status osoby niepełnosprawnej w stopniu lekkim – do dnia 30.11.2023r. Pośród wskazań zalecono m.in. otwarty rynek pracy; konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze ułatwiające funkcjonowanie.

Dowód: akta organu rentowego - orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane w dniu 30.11.2020r. przez (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C..

Orzeczeniem z dnia 24.03.2021r. Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) z siedzibą w G. utrzymał w mocy zaskarżone ww. orzeczenie wydane przez (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C. w dniu 30.11.2020r. kwalifikujące B. M. do lekkiego stopnia niepełnosprawności. W uzasadnieniu wskazano na brak konieczności czasowej, jak i częściowej pomocy w pełnieniu ról społecznych.

Dowód: akta organu rentowego – orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 24.03.2021r.

U B. M. rozpoznano stan po urazie czaszkowo-mózgowym z stłuczeniem płatów czołowych (2006r.); pourazowe zaburzenia węchu.

Z powodów neurologicznych B. M. jest niepełnosprawny w stopniu lekkim. Powyższy stan niepełnosprawności datuje się od 02.09.2020r. do 30.11.2023r.

W badaniu neurologicznym nie stwierdzono istotnych dla sprawności B. M. trwałych odchyleń od stanu prawidłowego.

Deklarowane zaburzenia węchu i smaku nie powodują niepełnosprawności B. M. w stopniu umiarkowanym.

Początkowo był obserwowany w kierunku padaczki, co jednak w późniejszym okresie nie potwierdziło się.

Neurologicznie systematycznie, aktywnie nie leczony, ostatni raz konsultowany w poradni neurologicznej w grudniu 2020r., w oddziale neurologii nie hospitalizowany, leków z powodów neurologicznych od wielu lat przyjmować nie musi.

W ostatnim badaniu głowy metodą rezonansu magnetycznego, utrwalone zmiany pourazowe obraz stabilny od wielu lat.

Może pracować, z powodów neurologicznych w warunkach otwartego rynku pracy, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Dowód: pisemna opinia z dnia 02.08.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii – k. 19-20 akt sprawy.

U B. M. rozpoznano:

1.  wstrząśnienie mózgu;

2.  stłuczenie płatów czołowych mózgu;

3.  złamanie kości potylicznej;

4.  deficyt przedsionkowy lewostronny.

B. M. nie jest osobą częściowo niezdolną do pracy na stałe; całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji.

Zgłaszane w kilka miesięcy po urazie w dniu 18.12.2006r. skargi na zaburzenia węchu i smaku oraz bóle i zawroty głowy, nie znajdują żadnego racjonalnego potwierdzenia w licznych badaniach neurologicznych, chirurgicznych, laryngologicznych bezpośrednio po wypadku pobicia, jak i w wykonanych badaniach TK głowy. Mają one charakter subiektywny, psychogenny i pozostają w sferze deklaratywnej.

Nerw 1 czaszkowy, jak i pozostałe nerwy czaszkowe są dobrze chronione na podstawie czaszki płynem mózgowo-rdzeniowym i osłaniającymi je oponami, opona twarda, opony miękkie pajęczynówka. W złamaniu kości potylicznej i stłuczeniu płatów czołowych nie doszło do uszkodzeń kości podstawy czaszki i podstawy mózgowia, drogi przebiegu nerwu węchowego ze sklepienia jamy nosowej do ośrodków węchu w śródmózgowiu. W obrębie zatok szczękowych, sitowia i klinowych bez zmian patologicznych.

Z przyczyn otolaryngologicznych zgłaszanych przemijających zaburzeń węchu i smaku, z całkowitą kompensacją deficytu błędnika lewego, ze słuchem w granicach normy, nie ma żadnych racjonalnie uzasadnionych podstaw do zaliczenia B. M. do osób niepełnosprawnych.

Dowód: pisemna opinia z dnia 07.09.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii – k. 34-36 akt sprawy.

U B. M. rozpoznano: astmę oskrzelową kontrolowaną.

Kwalifikacja: lekki stopień niepełnosprawności od 02.09.2020r. do 30.11.2023r.

Przebieg choroby dość stabilny, kontrolowany w poradni chorób płuc. B. M. nie wymagał hospitalizacji z powodu zaostrzeń astmy, leczenia doraźnego w Pogotowiu (...) czy leczenia programem astmy ciężkiej. Schorzenie poddaje się znakomicie leczeniu bez naruszenia sprawności organizmu, nie powoduje obniżenia sprawności funkcjonowania, ograniczenia zdolności wykonywania pracy w porównaniu do pracy osoby o pełnej sprawności fizyczno-ruchowej. Dołączone wyniki badań spirometrycznych są w normie.

Dowód: pisemna opinia z dnia 27.10.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych, chorób płuc i alergologii– k. 54-57 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego B. M. nie jest zasadne, a zatem zasługiwało na oddalenie.

W niniejszej sprawie ubezpieczony domagał się zmiany orzeczenia o niepełnosprawności poprzez uznanie , że jest niepełnosprawny przynajmniej w stopniu umiarkowanym.

Organ rentowy podniósł natomiast, że posiadane przez B. M. schorzenie, tj. zaburzenia węchu i smaku po przebytym urazie głowy, kwalifikują jedynie do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Nadto, organ rentowy w niniejszej sprawie nie negował, iż naruszenie sprawności organizmu ubezpieczonego B. M. powoduje pewne ograniczenia w funkcjonowaniu społecznym, podając, że brak jest jednak przesłanek zarówno medycznych, jak i społecznych dla uznania konieczności pomocy innych osób w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, w tym samoobsługi, poruszania się i komunikowania oraz niezdolności do pracy lub zdolności do pracy jedynie w warunkach chronionych. Z ww. argumentacją nie zgadzał się jednak ubezpieczony.

Zatem w niniejszej sprawie Sąd ocenił zasadność orzeczenia o niepełnosprawności Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w Województwie (...) w G., którym to orzeczeniem utrzymano w mocy orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w C. z dnia 30.11.2020r.

Na gruncie przedmiotowej sprawy zastosowanie znajduje ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 1997, Nr 123, poz. 776).

W myśl art. 3 ust 1 pkt 1, 2, 3 cytowanej ustawy, ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą: znaczny, umiarkowany, lekki.

Stosownie natomiast do treści art. 4 ust. 1, 2 i 3 powołanej ustawy do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych;

Z kolei z § 30 Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności wydanego na podstawie art. 6c ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 2003, Nr 139, poz. 1328) w zakresie standardów kwalifikowania oraz postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności oraz oznaczenia symboli przyczyn niepełnosprawności wynika, że standardy w zakresie kwalifikowania do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające skutki naruszenia sprawności organizmu powodujące:

1.  czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielenia pomocy, o której mowa w § 29 ust. 1 pkt 3, w okresach wynikających ze stanu zdrowia;

2.  częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z § 31 rozporządzenia standardy w zakresie kwalifikowania do lekkiego stopnia niepełnosprawności określają kryteria naruszonej sprawności organizmu powodujące m.in.: istotne obniżenie zdolności do wykonywania pracy, co oznacza naruszoną sprawność organizmu powodującą ograniczenia w wykonywaniu pracy zarobkowej znacznie obniżające wydajność pracy na danym stanowisku w porównaniu do wydajności, jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną.

Powyższa systematyka oznacza, że sam fakt występowania konkretnego schorzenia nie jest wystarczający do zaliczenia do konkretnego stopnia niepełnosprawności, ani do przyjęcia a priorii niezdolności do pracy. Konieczna jest każdorazowa ocena nasilenia objawów i dolegliwości.

Z powyższych regulacji wynika również, że ustalenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności wymusza ustalenie, iż niepełnosprawny jest niezdolny do pracy całkowicie lub jest zdolny do pracy, ale tylko w warunkach chronionych.

Sąd miał na uwadze, iż dla ustalenia rzeczywistego stopnia niepełnosprawności ubezpieczonego (oraz dokładnego okresu jej trwania), niezbędne są wiadomości specjalistyczne z zakresu medycyny, stosownie do schorzeń, na które cierpi osoba zainteresowana.

W celu wyjaśnienia powyższych wątpliwości, Sąd na podstawie przepisu art. 278 k.p.c. przeprowadził w sprawie dowód z opinii biegłego lekarza neurologa, pulmonologa oraz laryngologa.

Z opinii biegłego neurologa wynika, że u B. M. rozpoznano stan po urazie czaszkowo-mózgowym z stłuczeniem płatów czołowych (2006r.); pourazowe zaburzenia węchu. Odpowiadając na pytania Sądu biegły wskazał, że z powodów neurologicznych B. M. jest niepełnosprawny w stopniu lekkim, zaś powyższy stan niepełnosprawności datuje się od 02.09.2020r. do 30.11.2023r.

Uzasadniając biegły neurolog wskazał, że w badaniu neurologicznym nie stwierdzono istotnych dla sprawności B. M. trwałych odchyleń od stanu prawidłowego. W ocenie tego biegłego, deklarowane zaburzenia węchu i smaku nie powodują niepełnosprawności B. M. w stopniu umiarkowanym.

Z opinii wynika również, że początkowo ubezpieczony był obserwowany w kierunku padaczki, co jednak w późniejszym okresie nie potwierdziło się. Biegły zaznaczył, że neurologicznie systematycznie, aktywnie ubezpieczony - nie leczony, ostatni raz konsultowany w poradni neurologicznej w grudniu 2020r., w oddziale neurologii nie hospitalizowany, leków z powodów neurologicznych od wielu lat przyjmować nie musi. W ostatnim badaniu głowy metodą rezonansu magnetycznego, utrwalone zmiany pourazowe obraz stabilny od wielu lat.

Biegły opiniując wskazał, że ubezpieczony może pracować, z powodów neurologicznych w warunkach otwartego rynku pracy, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi (vide: pisemna opinia z dnia 02.08.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu neurologii – k. 19-20).

Z uwagi na twierdzenia oraz wnioski stron, Sąd przeprowadził nadto dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu laryngologii. I tak, z treści opinii sporządzonej przez biegłego tej specjalizacji wynika, że u B. M. rozpoznano: wstrząśnienie mózgu; stłuczenie płatów czołowych mózgu; złamanie kości potylicznej; deficyt przedsionkowy lewostronny.

Odpowiadając na pytania Sądu biegły wskazał, że ubezpieczony nie jest osobą częściowo niezdolną do pracy; całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji.

W ocenie biegłego, zgłaszane w kilka miesięcy po urazie w dniu 18.12.2006r. skargi na zaburzenia węchu i smaku oraz bóle i zawroty głowy, nie znajdują żadnego racjonalnego potwierdzenia w licznych badaniach neurologicznych, chirurgicznych, laryngologicznych bezpośrednio po wypadku pobicia, jak i w wykonanych badaniach TK głowy. Biegły wskazał, że mają one charakter subiektywny, psychogenny i pozostają w sferze deklaratywnej.

Uzasadniając biegły zauważył, że nerw 1 czaszkowy, jak i pozostałe nerwy czaszkowe są dobrze chronione na podstawie czaszki płynem mózgowo-rdzeniowym i osłaniającymi je oponami, opona twarda, opony miękkie pajęczynówka. Z opinii wynika, że w złamaniu kości potylicznej i stłuczeniu płatów czołowych nie doszło do uszkodzeń kości podstawy czaszki i podstawy mózgowia, drogi przebiegu nerwu węchowego ze sklepienia jamy nosowej do ośrodków węchu w śródmózgowiu. W obrębie zatok szczękowych, sitowia i klinowych bez zmian patologicznych.

Nadto, biegły opiniując wskazał, iż z przyczyn otolaryngologicznych zgłaszanych przemijających zaburzeń węchu i smaku, z całkowitą kompensacją deficytu błędnika lewego, ze słuchem w granicach normy, nie ma żadnych racjonalnie uzasadnionych podstaw do zaliczenia B. M. do osób niepełnosprawnych (vide: pisemna opinia z dnia 07.09.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu otolaryngologii – k. 34-36).

Zmierzając jednak do wnikliwego rozpoznania wszelkich istotnych dla sprawy okoliczności, Sąd przeprowadził nadto dowód z opinii biegłego z zakresu chorób płuc. I tak, z treści opinii sporządzonej przez tego biegłego wynika, że u B. M. rozpoznano: astmę oskrzelową kontrolowaną. Odpowiadając na pytania Sądu biegły wskazał kwalifikację: lekki stopień niepełnosprawności od 02.09.2020r. do 30.11.2023r.

Uzasadniając powyższe wnioski biegły zaznaczył, że przebieg choroby dość stabilny, kontrolowany w poradni chorób płuc. Z opinii wynika, że ubezpieczony nie wymagał hospitalizacji z powodu zaostrzeń astmy, leczenia doraźnego w Pogotowiu (...) czy leczenia programem astmy ciężkiej. W ocenie tego biegłego, schorzenie poddaje się znakomicie leczeniu bez naruszenia sprawności organizmu, nie powoduje obniżenia sprawności funkcjonowania, ograniczenia zdolności wykonywania pracy w porównaniu do pracy osoby o pełnej sprawności fizyczno-ruchowej. Nadto, biegły podał, że dołączone wyniki badań spirometrycznych są w normie (vide: pisemna opinia z dnia 27.10.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych i chorób płuc – k. 54-57).

Co prawda, ubezpieczony do wszystkich ww. opinii wniósł uwagi, jednakże sformułowane zarzuty stanowią (jak wynika z ich treści) swoistą polemikę z wnioskami opinii skonstruowanymi przez biegłych. Ubezpieczony nie wskazał jednak na jakiekolwiek nowe okoliczności, które nie zostałyby uwzględnione przez biegłych lub nie były im uprzednio znane. Wyraził jednak subiektywne niezadowolenie z wniosków wskazanych przez biegłego wnosząc jednocześnie o nieuwzględnianie dowodu z tej opinii.

Sąd w pełni podzielił powyższe opinie, które poparte zostały nie tylko posiadanymi przez biegłych wiadomościami specjalnymi, ale również znalazły pełne odzwierciedlenie w dokumentacji lekarskiej zgromadzonej w aktach (...) i załączonej przez ubezpieczonego, poparte zostały analizą materiału dowodowego tak odnośnie okoliczności faktycznych, jak i przedstawionej dokumentacji medycznej oraz wywiadami lekarskimi. Sąd ocenił ww. opinie jako prawidłowe z punktu widzenia wymagań logiki i rozumowań przeprowadzonych w ich uzasadnieniach, a w konsekwencji uznał je za przekonujące. Nadto, w ocenie Sądu biegli w sposób wyczerpujący udzielili odpowiedzi na postawione pytania, w sposób jasny i jednoznaczny wskazali, na jakiej podstawie skonstruowali konkretne wnioski. Podkreślić potrzeba, że ww. opinie nie zostały skutecznie zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Nadto, oceny wiarygodności ww. opinii sporządzonych przez biegłych nie podważa ubezpieczony, którego zarzuty w istocie sprowadzają się jedynie do powołania się na swoje subiektywne przekonanie o konieczności uznania wobec niego umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Odnosząc się do zarzutów ubezpieczonego do opinii biegłego pulmonologa, z zakresu chorób wewnętrznych oraz alergologii wspomnieć potrzeba, że biegły ten w sposób jednoznacznie ustalił wszelkie niezbędne okoliczności, których wyjaśnienia zażądał Sąd.

W zakresie natomiast zarzutów zgłoszonych przez pełnomocnika ubezpieczonego do opinii z zakresu neurologii, podnieść potrzeba, iż ubezpieczony wskazywał, że z uwagi na wady opinii nie jest ona przydatna w sprawie. Podał, że biegły błędnie wskazał w treści opinii numer dokumentu tożsamości ubezpieczonego, a zatem opinia zawiera istotne błędy i wady. Dodatkowo podnosił, że biegły nie odnotował w opinii podawanych przez ubezpieczonego informacji o stanie zdrowia (w szczególności w zakresie problemów z lewą kończyną dolną). Nie sposób jednak uznać ww. twierdzenia ubezpieczonego zasadnymi, bowiem pozostają w sprzeczności z treścią opinii. Otóż, z treści opinii biegłego neurologa (k. 19) biegły wprost wskazał, że ubezpieczony zgłasza dolegliwości kręgosłupa oraz problem z nogami – kolana czasami uginają się (nasilenie po obciążeniach związanych z dźwiganiem). Wbrew twierdzeniem ubezpieczonego, biegły ww. dolegliwości zgłoszone przez B. M. odnotował oraz uwzględnił w opinii, co wprost wynika z jej treści. Literowa natomiast omyłka w zakresie numeru dokumentu tożsamości ubezpieczonego, w żaden sposób nie wpływa na wnioski i wartość opinii. Pozostałe zarzuty do opinii biegłego neurologa artykułowane przez ubezpieczonego w piśmie z dnia 07.10.2021r. (k. 52-53) dotyczyły schorzenia astmy oraz utraty węchu i smaku, jednak w tym zakresie wypowiadał się w szczególności biegły laryngolog, z racji innej dziedziny medycyny. Ubezpieczony zarzucał opinii biegłego laryngologa tożsame zarzuty, jak poprzednio opinii biegłego neurologa, a nadto wskazał, że w opinii biegły nie wyjaśnił, czy doszło do poprawy stanu jego zdrowia po dniu 02.09.2020r. Wspomnieć w tym miejscu jednak wypada, że celem opinii było ustalenie aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego (na dzień wydania orzeczenia przez organ rentowy, na podstawie przedstawionej dokumentacji), nie zaś ustalenie, czy nastąpiła poprawa zdrowia i dlaczego. Tych okoliczności ubezpieczony nie uwzględnił, a jedynie zmierzał do przeprowadzenia kolejnych dowodów z opinii biegłych sądowych próbując umniejszyć znaczenie i wartość dowodową dotychczas sporządzonych opinii sporządzonych przez biegłych sądowych aż trzech różnych specjalizacji medycyny (które to opinie nie były pomyślne dla ubezpieczonego w niniejszym postępowaniu). Również przedstawiony przez ubezpieczonego zestaw pytań do biegłych (dla potrzeb ewentualnej opinii uzupełniającej) dotyczył z jednej strony okoliczności, które wyczerpująco zostały w sprawie dotychczas ustalone, z drugiej zaś – okoliczności, które nie były istotnymi dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, o czym mowa powyżej.

Co więcej, w odniesieniu do zestawu pytań przygotowanych do przedstawienia biegłym sądowym, zauważyć potrzeba, że niniejsze postępowanie nie zmierzało też do ustalenia, czy ubezpieczony wypełnia przesłanki przyznania renty. Nie bez znaczenia jest tutaj okoliczność, że ubezpieczony pracował jako doradca klienta. Ubezpieczony złożył zarzuty do opinii wskazując bowiem, że biegły neurolog i laryngolog nie odnieśli się do możliwości pracy ubezpieczonego w wyuczonym zawodzie. Podawał też, że w swoim stanie zdrowotnym nie powinien odbyć pomyślnie badań okresowych, kontrolnych pracownika, gdyż – jak twierdzi – ma zaburzenia węchu toteż nie jest w stanie rozpoznać pożaru.

Ubezpieczony wskazał na konieczność uzupełnienia opinii neurologa i laryngologa (pkt 4, k. 68) o ustalenie, czy istnieje możliwość poprawy funkcjonowania w samodzielnej egzystencji lub w pełnieniu ról społecznych poprzez leczenie, rehabilitację, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, usługi opiekuńcze. Otóż podkreślić potrzeba, że (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C. orzeczeniem z dnia 30.11.2020r. pośród wskazań zalecił m.in. otwarty rynek pracy; konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze ułatwiające funkcjonowanie.

Nadto, ubezpieczony wskazał na konieczność uzupełnienia opinii o wskazanie czy stwierdzone niepełnosprawności (zaburzenia węchu, smaku, astma oskrzelowa) stanowią ograniczenie występujące w samodzielnej egzystencji, czy ograniczają funkcjonowanie ubezpieczonego (pytania nr 5 i 6 – k. 68). Otóż, ww. kwestie zostały dotychczas wyczerpująco określone przez biegłych: neurologa, laryngologa i pulmonologa - orzekających w niniejszej sprawie, którzy wskazali na lekki stopień niepełnosprawności (poza biegłym otolaryngologiem, który zaprzeczył jakiejkolwiek niepełnosprawności ubezpieczonego z przyczyn otolaryngologicznych).

Na marginesie zaznaczyć wypada, że biegły neurolog oraz pulmonolog opiniowali w sprawie na podstawie obszernej dokumentacji oraz badania ubezpieczonego. Biegły z zakresu laryngologii sporządził opinię na podstawie dokumentacji medycznej i analizy akt sprawy, wspominając, że ubezpieczony na badanie nie stawił się i nie poinformował biegłego o przyczynie nieobecności (k. 34). Biegły jednocześnie zaznaczył, że złożona w aktach dokumentacja medyczna jest wystarczającą dla sporządzenia w niniejszej sprawie opinii sądowo-lekarskiej.

Na podstawie przepisu art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c., Sąd postanowił oddalić wnioski pełnomocnika ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z uzupełniających opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii, laryngologii i pulmonologii oraz opinii kolejnych biegłych lekarzy sądowych z zakresu neurologii, laryngologii i pulmonologii. Zauważyć potrzeba, że wszelkie niezbędne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy okoliczności zostały dotychczas wyczerpująco ustalone. Przeprowadzenie ww. dowodów zmierzałoby jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia trwania przedmiotowego postępowania, a tym samym godziłoby w zasadę ekonomiki postępowania.

Ubezpieczony zgłosił, iż nie zgadza się z wnioskami biegłych, gdyż ocenia swój stan zdrowia inaczej, aniżeli uczynili to biegli lekarze powołani w sprawie przez Sąd. Stanowisko swe wyraził ubezpieczony w pismach stanowiących zarzuty do wszystkich sporządzonych w sprawie opinii, które to twierdzenia - w ocenie Sądu, stanowiły swoistą polemikę z ustaleniami i wnioskami biegłych sądowych. Stanowisko to, jako subiektywny pogląd strony postępowania nie mogło mieć wpływu na orzeczenie kończące proces, ponieważ Sąd rozstrzyga sprawy w oparciu o wynik przeprowadzonego postępowania dowodowego.

W tym stanie rzeczy przedmiotowe opinie przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

W konsekwencji uznać należało, że B. M. z uwagi na stan zdrowia został zakwalifikowany do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Niewątpliwie B. M. od wielu już lat boryka się z ww. schorzeniami. To jednak nie może decydować i przesądzać o przyznaniu względem niego umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Biorąc pod wzgląd powyższe ustalenia oraz rozważania, w szczególności mając na względzie całokształt przytoczonych przez strony twierdzeń i zgłoszonych w sprawie wniosków, Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zachodziły przewidziane w przepisie art. 148 ¹ k.p.c. podstawy do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym, a przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz rozważania Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego B. M. nie jest zasadne i na podstawie art. 477 ^{1 4} § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, o czym orzekł w punkcie pierwszym części dyspozytywnej wyroku.

Nadto, Sąd w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, przyznał na rzecz radcy prawnego D. G. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 90 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu z urzędu, o czym orzekł na podstawie § 15 ust. 2 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2019r., poz. 68).