Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2014 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. w Gdańsku

sprawy (...) Spółki z o.o. z siedzibą w T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawnych

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 9 kwietnia 2013 r., sygn. akt IV U 141/13

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Toruniu IV Wydziałowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pozostawiając temu Sądowi decyzję o kosztach procesu za drugą instancję.

Sygn. akt III AUa 1192/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2012 r. nr 370, na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r., nr 220, poz. 1447 ze zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 205, 1585, ze zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.: - uznał za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 24 września 2010 r., doręczonym 28 września 2012 r. (uzupełnionym dnia 31 października 2012 r.) przez przedsiębiorcę (...) Sp. z o.o. w T. w części dotyczącej braku obowiązku opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy; odmówił wydania interpretacji w części dotyczącej obowiązku opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze od wynagrodzeń należnych tym pracownikom za miesiąc grudzień 2009 r., a wypłaconych w styczniu 2010 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła (...) Sp. z o.o. w T. zaskarżając ją w części i wnosząc o: 1. zmianę decyzji organu rentowego nr 370 z dnia 27 listopada 2012 r. w części w zakresie myślnik (tiret) 1 decyzji poprzez orzeczenie co do istoty sprawy uwzględniające stanowisko zawarte we wniosku z dnia 24 września 2012 r., tj. uznanie, iż w świetle przepisu art. 36 ust. 1 w zw. z art. 35 ust. 1 i art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz. U. nr 237, poz. 1656 ze zm.) płatnik składek nie jest zobowiązany do regulowania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych począwszy od stycznia 2010 r. za pracowników wskazanych w załączniku nr 2 do przedmiotowej ustawy /pozycja 8 – prace kierowców autobusów, trolejbusów oraz motorniczych tramwajów w transporcie publicznym/ pozostających w stosunku pracy z płatnikiem składek w niepełnym wymiarze czasy pracy wówczas gdy wskazani pracownicy świadczą także pracę na rzecz innego pracodawcy na analogicznym stanowisku pracy (ujętym w załączniku nr 2 pozycja 8 do cytowanej ustawy) i ogółem w związku z zatrudnieniem u dwóch (ewentualnie więcej pracodawców) świadczą pracę łącznie w wymiarze godzinowym odpowiadającym co najmniej pełnemu wymiarowi czasu pracy; 2. zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującego kosztów postępowania w sprawie, w tym kosztów zastępstwa prawnego przez radcę prawnego według norm przepisanych; 3. rozpoznanie sprawy także pod nieobecność odwołującego lub jego pełnomocnika; 4. przeprowadzenie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy organu rentowego; 5. przeprowadzenie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy sygn. akt IV U 378/10 Sądu Okręgowego w Toruniu, ewentualnie 6. uchylenie zaskarżonej decyzji organu rentowego nr 370 z dnia 27 listopada 2012 r. w części wskazanej w myślnik (tiret) 1 decyzji i przekazanie sprawy organowi rentowemu ZUS Oddział w G. do ponownego rozpoznania w zakresie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz strony pozwanej kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2013r. Sąd Okręgowy w Toruniu – IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w pkt. I. zmienił zaskarżoną decyzję i uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku (...) Spółka z o.o. w T. z dnia 24 września 2012 roku (uzupełnionym dnia 31 października 2012 roku) w przedmiocie braku obowiązku opłacania składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy; w pkt. II. zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na rzecz (...) Sp. z o.o. w T. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając powyższe orzeczenie Sąd Okręgowy wskazał, że stanowisko wnioskodawcy (...) Sp. z o.o. w T. wyrażone we wniosku z dnia 24 września 2012 r. jest słuszne w kontekście poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 lutego 2012 r. w sprawie II UK 130/11. Sąd Okręgowy w pełni ten pogląd zaakceptował i przyjął za własny. Sprawa ta dotyczyła identycznego przedmiotu, tj. interpretacji przepisów prawa i została prawomocnie przesądzona wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 8 sierpnia 2012 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Toruniu IV U 378/10. Sąd Okręgowy przywołał treść uzasadnienia wskazanego wyroku i reasumując wskazał, że powodowa spółka prawidłowo zinterpretowała treść normatywną przepisu art. 35 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych wywodząc z niego brak obowiązku odprowadzania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy w punkcie I sentencji wyroku, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i uznał za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku (...) Sp. z o.o. w T. z dnia 24 września 2012 r. (uzupełnionym 31 października 2012 r.) w przedmiocie braku obowiązku opłacania składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. W punkcie II sentencji wyroku Sąd Okręgowy w oparciu o zasadę odpowiedzialności strony za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. zasądził od ZUS Oddział w G. na rzecz (...) Sp. z o.o. w T. kwotę 60 zł.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł organ rentowy, zaskarżając go w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego, a w szczególności przepisów. art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008, nr 237, poz.1656 ze zm.), poprzez uznanie, iż stanowisko pozwanego zawarte we wniosku z dnia 24.09.2012r., jest prawidłowe. Wskazując na powyższe pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez oddalenie odwołania we wskazanym zakresie, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. Apelujący wniósł również o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego od wnioskodawcy na rzecz pozwanego za obie instancje według norm prawem przepisanych. W uzasadnieniu skarżący umotywował podniesione zarzuty i wnioski, w szczególności wskazując, że ustawodawca w art. 35 ust. 1 pkt 2 powielił regulację z art. 3 ust 4 i 5 ustawy o emeryturach pomostowych, i z tego powodu werbalne wyrażenie zastrzeżenia o warunku pełnego wymiaru czasu pracy ustawodawca uznał za niepotrzebne, nie jest przekonywująca. Jednocześnie trzeba mieć na uwadze, iż określony pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach łub szczególnym charakterze może być zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, ale jednocześnie u dwóch różnych pracodawców, a przyjęcie poglądu wyrażonego przez Sąd w zaskarżonym orzeczeniu prowadzić będzie do sytuacji, iż pracownik taki będzie pozbawiony prawa do emerytury pomostowej.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego zasługiwała na uwzględnienie, skutkując uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, jednak z innych przyczyn, niż w niej wyrażonej.

Na wstępie wskazać należy, iż Sąd Okręgowy zastępując własne rozważania prawne stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 lutego 2012r., sygn. akt II UK 130/11, podzielonym w całej rozciągłości przez Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012r., sygn. akt III AUa 738/10, dopuścił się nie rozpoznania istoty sprawy.

Przypomnieć można, iż istota przedmiotowego postępowania sprowadza się do kontroli prawidłowości subsumcji opisanego w we wniosku hipotetycznego stanu faktycznego pod wskazaną normę prawną. Innymi słowy, w postępowaniu w trybie art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej /t.j. Dz.U.2013.672/, ocena prawna relatywizowana jest do konkretnego, choć tylko hipotetycznego, stanu faktycznego, stąd oczywistym jest, że może nie zachowywać aktualności przy zmianie podstawy faktycznej.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że w postępowaniu o sygn. akt III AUa 738/12 zakończonym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 8 sierpnia 2012r., ocenie prawnej podlegała sytuacja pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. Uszło uwadze Sądu Okręgowego, iż w niniejszym postępowaniu w hipotetycznym stanie faktycznym zaprezentowanym we wniosku o interpretację, co prawda również chodzi pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, z tym jednak, że wówczas, gdy wskazani pracownicy świadczą także pracę na rzecz innego pracodawcy na analogicznym stanowisku pracy i ogółem (w związku z zatrudnieniem u dwóch ew. więcej pracodawców) świadczą pracę łącznie w wymiarze godzinowym odpowiadającym co najmniej pełnemu wymiarowi czasu pracy. Sama już sentencja zaskarżonego wyroku wskazuje, iż Sąd Okręgowy poprzestał na powtórzeniu oceny prawnej wyrażonej postępowaniu o sygn. akt III AUa 738/12, gdzie ocenie podlegała wyłącznie sytuacja pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Mając na względzie powyższe, uznać należało, że istota sprawy nie została rozstrzygnięta, a zatem na mocy art. 386 § 4 k.p.c. Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji. W zakresie kosztów postępowania apelacyjnego Sąd kierował się dyspozycją art. 108 § 2 k.p.c.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy winien dokonać oceny prawnej ściśle zrelatywizowanej do całej hipotetycznej podstawy faktycznej opisanej we wniosku płatnika z dnia 24 września 2012r. Przy wykorzystaniu zapatrywań prawnych wyrażonych w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 8 sierpnia 2012r., sygn. akt III AUa 738/12, a powtórzonych za Sądem Najwyższym w wyroku z dnia 22 lutego 2012r., sygn. akt II UK 130/11, Sąd Okręgowy winien mieć na uwadze, iż w opisanym we wniosku o interpretację stanie faktycznym pracownicy sumarycznie osiągają pełen wymiar czasu pracy, co stanowi zasadniczą różnicę w stanie faktycznym niniejszej sprawy a tej rozstrzygniętej we wskazanym wyżej postępowaniu.