Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

sędzia Sądu Rejonowego Anna Bilecka - Pawlica

Protokolant

protokolant Natalia Piskula

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 54/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. P.

w dniu 27 czerwca 2020 r. około godz. 21:35 na ul. (...) w R. prowadząc samochód osobowy marki F. o nr rejestracyjnym (...) podczas wykonywania manewru skrętu w prawo na parking nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącej na rolkach częściowo po drodze dla pieszych a częściowo po drodze dla rowerów A. K., doprowadzając do zderzenia
z pokrzywdzoną, w następstwie czego A. K. doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy z utratą przytomności, stłuczenia okolicy szczękowej oczodołowej lewej z krwiakiem oczodołu lewego, rany tłuczonej okolicy bródkowej wymagającej szycia i następowej korekty plastycznej, stłuczenia odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa oraz stłuczenia lewej okolicy biodrowej, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządu ciała pokrzywdzonej na okres powyżej siedmiu dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.W dniu 27 czerwca 2020 roku R. P. około godziny 21.35 poruszała się samochodem marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Podróżowała z pasażerką M. B. (1). Jechała ulicą (...) w R., a jej celem był dojazd na parking obok ośrodka (...). W tym samym czasie S. S. wraz z pokrzywdzoną A. K. poruszali się na rolkach po oznaczonej ścieżce dla pieszych przy ww. ulicy. S. S. jechał przed A. K. w odstępie około 1 – 1,5 metra. A. K. poruszała się częściowo po drodze dla pieszych a częściowo po drodze dla rowerów. R. P. nie zachowując szczególnej ostrożności i nie upewniając się czy po drodze dla rowerów i po drodze dla pieszych nie poruszają niezmotoryzowani uczestnicy ruchu wykonała manewr skrętu w prawo przejeżdżając przez drogę dla rowerów i dla pieszych, chcąc wjechać na parking przy ośrodku (...). S. S. zdążył przejechać przed wykonującą manewr skrętu w prawo oskarżoną, natomiast pokrzywdzona uderzyła w pojazd, który nie ustąpił jej pierwszeństwa. Siła uderzenia spowodowała, że pokrzywdzona przewróciła się. W wyniku zderzenia utraciła na chwilę przytomność. Na miejsce przybyli funkcjonariusze policji. Przeprowadzono niezbędne czynności zabezpieczające miejsce zdarzenia oraz poddano uczestniczki zdarzenia badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem negatywnym. W międzyczasie na miejscu zdarzenia pojawiły się służby ratownicze, które udzieliły uczestnikom kolizji niezbędnej pomocy medycznej. A. P. została przewieziona do (...) nr 3 w R., a następnego dnia wypisana do domu.

Zeznania świadka A. K.

58, 149

zeznania świadka S. S.

46,150

Zeznania świadka M. M.

51,205v-206

Zeznania świadka D. J.

237v

częściowe zeznania M. B. (1)

149v, 41

Dokumentacja fotograficzna

157-158,180

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

7-9

Protokół oględzin pojazdy wraz z dokumentacją fotograficzną

10-32

Notatniki służbowe

173-189

2.A. K. w wyniku zdarzenia doznała obrażeń ciała w postaci w postaci urazu głowy z utratą przytomności, stłuczenia okolicy szczękowej oczodołowej lewej z krwiakiem oczodołu lewego, rany tłuczonej okolicy bródkowej wymagającej szycia i następowej korekty plastycznej, stłuczenia odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa oraz stłuczenia lewej okolicy biodrowej, skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni.

opinia sądowo- lekarska

66

3. R. P. nie była wcześniej karana; nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

4. Pojazd, którym w dniu 27 czerwca 2020 r. poruszała się oskarżona brał udział w zdarzeniu drogowym w dniu 12 stycznia 2019 r., którego skutkiem były otarcia i wgniecenia nadwozia po prawej stronie samochodu. Uszkodzenia te nie zostały usunięte do 27 czerwca 2020 r.

Karta karna

155

Dane z Centralnej Ewidencji Kierowców

45

Informacja o wpisach kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Wyjaśnienia oskarżonej R. P.

Zrzut ekranu

Dokumentacja fotograficzna

50

206

204

240-247

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

----

----------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---------

----------

------

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Zeznania świadka A. K.

Świadek, jako pokrzywdzona, bezpośrednio obserwowała
i uczestniczyła w zdarzeniu drogowym, jej zeznania są oparte
o własne spostrzeżenia oraz odczucia uzasadnione okolicznościami sprawy, bez przejawów urazy do oskarżonej przedstawiała w sposób obiektywny, zapamiętane szczegóły zdarzenia z dnia 27 czerwca 2020 r. Jej relacja koresponduje z zeznaniami S. S. i M. M.. Brak jakichkolwiek podstaw, aby odmówić jej wiary.

1

zeznania świadka S. S.

Świadek jako bezpośredni uczestnik zdarzenia opisał zdarzenie precyzyjnie, z uwzględnieniem szczegółów wypadku drogowego, potwierdzając jednocześnie wersję przedstawioną przez pokrzywdzoną oraz ją dopełniając. Jego zeznania
są jasne, logiczne i spójne, dlatego zasługiwały na obdarzenie ich mianem wiarygodnego dowodu. Co istotne w sprawie z jego relacji wynika, iż jemu samemu udało się w ostatniej chwili przejechać przed maską samochodu, zaś pokrzywdzona znajdując się w odległości około 1 metra nie mogła unikać zderzenia z F.. Brak jakichkolwiek podstaw, aby odmówić wiary tym zeznaniom.

1.

Zeznania świadka D. J.

Wiarygodne, choć świadek jako funkcjonariusz policji nie pamiętał szczegółów zdarzenia, niemniej jednak potwierdził treść jego notatnika służbowego w zakresie przyczyny przedmiotowego zdarzenia drogowego. Zeznania w niewielkim zakresie przyczyniły się do ustalenia w sprawie stanu faktycznego.

1

zeznania świadka M. M.

Za wiarygodnością tego dowodu przemawia jasność, niesprzeczność i logiczność wypowiedzi. Odniósł się przy tym do tego co sam zaobserwował, niemniej jednak nie widział samego uderzenia pojazdu w pokrzywdzoną. Potwierdził, że pokrzywdzona znajdowała się w bliskiej odległości od jadącego przed nią S. S. a także okoliczność, iż w chwili zdarzenia było jeszcze światło dzienne. Jego zeznania uzupełniają i potwierdzają wersję zdarzenia drogowego przedstawionego przez pokrzywdzoną oraz S. S.. Brak jakichkolwiek podstaw, aby odmówić im wiary.

zeznania M. B. (1)

Wiarygodne w zakresie w jakim potwierdził swoje uczestnictwo w zdarzeniu jako pasażerki F., jak również w zakresie w jakim wskazywała, że do darzenia doszło kiedy było „bardziej jasno” gdyż znajdują potwierdzenie w zeznaniach ww. świadków.

1,3

dokumentacja fotograficzna

Notatniki służbowe

Dane z Centralnej Ewidencji Kierowców

Informacja o wpisach kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

Protokół oględzin pojazdy wraz z dokumentacją fotograficzną

Forma dokumentów oraz ich treść nie nasuwają wątpliwości,
co do ich autentyczności oraz rzetelności przy utrwalaniu stwierdzonych nimi okoliczności. Dokumenty te zostały wystawione przez odpowiednie podmioty, w zakresie ich kompetencji, w przepisanej formie i nikt nie kwestionował ich wiarygodności. Dowody wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia w sprawie.

4

Zrzut ekranu

Dokumentacja fotograficzna

Dokumenty prywatne, niekwestionowane przez strony

2

opinia sądowo- lekarska

Opinia jasna, pełna, wewnętrznie niesprzeczna, oparta na fachowej wiedzy, doświadczeniu życiowym biegłego sądowego, której wnioski sąd w całości podzielił

3

dane o karalności

dokument urzędowy dowodzi okoliczności
w niej stwierdzonych, faktu uprzedniej niekaralności oskarżonej.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

Wyjaśnienia oskarżonej R. P.

Wyjaśnienia oskarżonej odnoszące się do przebiegu zderzenia zaprzeczające naruszeniu przez nią zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i przerzucające odpowiedzialność za wypadek na pokrzywdzoną były całkowicie niewiarygodne jako sprzeczne z relacją przedstawioną przez pokrzywdzoną, S. S. i M. M.. Oskarżona twierdziła, że zatrzymała pojazd przed wykonaniem manewru skrętu w prawo i upewniła się, czy może go bezpiecznie wykonać. Te wyjaśnienia są niewiarygodne w kontekście zeznań S. S.. Z jego relacji wynika, że oskarżona tego nie zrobiła i tylko szczęśliwym zbiegiem okoliczności udało mu się przejechać tuż przed maską pojazdu. W ocenie świadka kierująca pojazdem zachowywała się tak, jakby w ogóle nie dostrzegła ani jego ani pokrzywdzonej. Gdyby oskarżona zatrzymała pojazd przed wjazdem na drogę dla pieszych, to S. S. bezstresowo kontynuowałby jazdę na rolkach obranym torem a pokrzywdzona nie uderzyłaby w prawy bok pojazdu. Odległość pomiędzy S. S. a pokrzywdzoną była niewielka, tak więc gdyby oskarżona uważnie obserwowała drogę dla rowerów i dla pieszych powinna była ich zaważyć, zatrzymać samochód i ustąpić im pierwszeństwa przejazdu. Wbrew jej twierdzeniom w chwili wypadku było jeszcze światło dzienne i dopiero po przyjeździe służb ratunkowych zapaliły się latarnie. Potwierdziła to nie tylko pokrzywdzona ale także M. B. (1) i M. M.. Nie istniały żadne obiektywne przyczyny, które uniemożliwiały oskarżonej dostrzeżenie poruszającej się na rolkach pokrzywdzonej, gdyby tylko zachowała należytą ostrożność przy wykonywaniu zaplanowanego manewru.

1

Zeznania świadka M. B. (1)

Niewiarygodne w zakresie w jakim twierdziła, że oskarżona zatrzymała pojazd przed S. S., przepuściła go, upewniła się, że nikt nie nadjeżdża, ruszyła i po kilku sekundach usłyszała uderzenie. Niewątpliwie świadek wspierała swoim zeznaniem wersję przedstawioną przez oskarżoną, ale z tych samych przyczyn dla których tym wyjaśnieniom oskarżonej sąd nie dał wiary, uznał za niewygodne również zeznania M. B. (1). P. należy, że pokrzywdzona i S. S. nie byli od siebie oddalenie o kilkadziesiąt czy kilkanaście metrów ale zaledwie 1 – 1,5 metra. Gdyby oskarżona zatrzymała pojazd przed S. S. to jadąca tuż za nim pokrzywdzona również powinna była zdążyć przejechać zanim oskarżona ponownie ruszyłaby samochodem.

1

Zeznania

M. B. (2)

D. L.

Dowody nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

R. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie poczynionych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy ustaleń faktycznych, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, sąd podzielił stanowisko oskarżyciela publicznego, co do kwalifikacji prawnej zarzucanego oskarżonej czynu uznając, iż oskarżona działaniem swym wyczerpała ustawowe znamiona przestępstwa z art. 177 § 1 k.k.

Występek stypizowany w przepisie art. 177 § 1 k.k. ma miejsce wówczas, gdy sprawca narusza, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, i tym samym powoduje nieumyślnie wypadek , w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k. Tym samym, odpowiedzialność karna za spowodowanie wypadku komunikacyjnego możliwa jest wyłącznie w razie ustalenia, że w wyniku naruszenia obowiązującej sprawcę w konkretnych okolicznościach zasady (zasad) bezpieczeństwa doszło do powstania wskazanych w ustawie skutków. Pokrzywdzona na skutek zderzenia z samochodem prowadzonym przez R. P. doznała obrażeń ciała, które skutkowały naruszeniem czynności narządów jej ciała na okres powyżej siedmiu dni.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd zmodyfikował opis czynu przypisanego co do poruszania się A. K. częściowo po drodze dla pieszych a częściowo po drodze dla rowerów, jak i co do strony podmiotowej przyjmując, iż oskarżona naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym nieumyślnie. Naruszenie zasady ustąpienia pierwszeństwa pieszej wynikało bowiem z niezachowania należytej ostrożności przez kierującą i nieuważne obserwowanie drogi dla pieszych i drogi dla rowerów.

W dacie zdarzenia obowiązywały przepisy Prawa o ruchu drogowym w brzmieniu przed 30 marca 2021 r. Obowiązek kierującego wobec pieszych regulował art. 26 ust. 4 ustawy Prawo u ruchu drogowym, który stanowił, iż kierujący pojazdem przejeżdżając przez chodnik lub drogę dla pieszych jest obowiązany jechać powoli i ustąpić pierwszeństwa pieszemu. Pokrzywdzoną, mimo iż poruszała się na rolkach, należy zatem traktować jako pieszego uczestnika ruchu. Oskarżona temu obowiązkowi uchybiła nie ustępując pierwszeństwa pokrzywdzonej poruszającej się częściowo po drodze dla rowerów a częściowo po drodze czego skutkiem było uderzenie przez pokrzywdzoną w samochód i doznanie przez nią obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów jej ciał na okres powyżej siedmiu dni.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------

---------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----------

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

--------

---------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

---------

---------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-------------

☐

1.7.  Uniewinnienie

-----

-------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P.

1

2

Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze dyrektywy sądowego wymiary kary wskazane w przepisie art. 53 kk, a zatem baczył by wymierzona kara uwzględniała znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oraz była adekwatna do stopnia zawinienia.

Nie ulega również wątpliwości, że czyn oskarżonej był zawiniony i to również w stopniu znacznym. Nie ujawniły się, bowiem żadne okoliczności, które mogłyby, chociaż w niewielkim stopniu zniwelować stopień jej zawinienia. Oskarżona jest człowiekiem dorosłym, posiadającym odpowiednie do swojego wieku doświadczenie życiowe oraz świadomym,
że podejmowane przez nią działanie było bezprawne. W konsekwencji sąd przyjął,
że oskarżona w pełni rozpoznawała znaczenie swego czynu i miała zachowaną możność wyboru postępowania zgodnego z nakazami prawa, co czyni zasadnym przypisanie jej winy za popełniony czyn.

W ocenie sądu wymierzona kara jest odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić oskarżonej naganność jej postępowania i wdrożyć ją do przestrzegania porządku prawnego, jest także wystarczająca dla osiągnięcia swojego celu w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i ugruntowania w przekonania o konieczności respektowania obowiązujących norm prawnych.

Po dokonaniu szczegółowej analizy właściwości i warunków osobistych oskarżonej, w tym jej dotychczasowego sposobu życia i postawy oraz mając na uwadze jej dotychczasową niekaralność, sąd przyjął, iż wobec oskarżonej istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna wyrażająca się w przekonaniu, iż nie popełni ona ponownie przestępstwa. Sąd warunkowo zawiesił wobec oskarżonej wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 1 roku. Zdaniem sądu w niniejszym przypadku nie ma potrzeby silniejszego oddziaływania na oskarżoną w kierunku zmiany jej postawy wobec dóbr chronionych prawem oraz zasad ostrożności i ugruntowania w niej konieczności respektowania norm postępowania, a wskazany powyżej, roczny okres próby jest, w ocenie sądu, wystarczający i zarazem konieczny, dla zweryfikowania przyjętej prognozy względem przyszłego zachowania tej oskarżonej.

R. P.

3

Dla urealnienia kary sąd orzekł wobec oskarżonej grzywnę w wysokości 60 stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna stawka dzienna równa jest kwocie 30 złotych. W ocenie sądu, tak określona ilość stawek dziennych grzywny, odpowiada stopniowi naganności czynu przypisanego oskarżonej. Natomiast odnośnie wysokości stawki dziennej orzeczonej kary grzywny, sąd zindywidualizował ją, mając na uwadze warunki osobiste, rodzinne, majątkowe oraz możliwości zarobkowe oskarżonej,

R. P.

4

Sąd na mocy art. 46 § 2 kk orzekł wobec oskarżonej nawiązkę w kwocie 4000,00 złotych na rzecz pokrzywdzonej. Nawiązka orzeczona na rzecz osoby pokrzywdzonej pełni funkcję surogatu obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a więc środka służącego wyrównaniu szkody majątkowej lub niemajątkowej (krzywdy) wyrządzonej przestępstwem. Wskazać należy, że pełnomocnik pokrzywdzonej złożył wniosek o zadośćuczynienie dopiero w końcowych głosach stron uniemożliwiając sądowi przeprowadzenie w tym zakresie postępowania dowodowego celem ustalenia wysokości rekompensaty finansowej za doznaną krzywdę wywołaną wypadkiem. W tej sytuacji sąd skorzystał z możliwości jaką ustawodawca przewidział w art. 46§2 kk i zamiast obowiązku naprawienia szkody orzekł nawiązkę we wskazanej kwocie uznając, iż w części spełni ona rolę rekompensującą. Jednocześnie zaznaczyć należy, że zgodnie z dyspozycją przepisu art. 46 § 3 k.k., powyższe orzeczenie nie blokuje możliwości dochodzenia niezaspokojonej części roszczenia w drodze postępowania cywilnego.

Nałożona nawiązka na sprawcę stanowi również reakcję na popełniony przez oskarżonego czyn. Środek ten ma spełnić, zatem zadania wychowawcze w stosunku do sprawcy, a ponadto zadania prewencyjne w stosunku do potencjalnych sprawców. Orzeczenie ww. środka umacnia przekonanie o nieopłacalności przestępstwa i ugruntowuje przekonanie, że w razie jego popełnienia należy naprawić szkodę z niego wynikłą.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

---

---

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---------------------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Zasądzono od oskarżonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. K. kwotę 1344 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie, z uwzględnieniem wszystkich terminów rozpraw, w których brał udział pełnomocnik.

6

Zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 300,00 złotych oraz wydatki postępowania w wysokości 165,82 złotych. Sąd, po przeanalizowaniu sytuacji materialnej, zarobkowej i osobistej oskarżonej, uznał, bowiem, że zapłata wskazanych kosztów sądowych nie będzie stanowić dla niej uciążliwości przekraczającej jej możliwości finansowe.

1.1Podpis