Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym ponownie w dniu z dnia 4 września 2019 roku ( data prezentaty) powód P. W. wniósł o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli przez pozwanego (...) Bank Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. o treści „pozwany (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przenosi na rzecz powoda P. W. udział w wysokości 49/100 w prawie własności pojazdu V. (...) numer rejestracyjny (...), rok produkcji 2006, numer nadwozia (...), a powód nabywa własność w/w pojazdu w w/w udziale w ten sposób, że jest jedynym właścicielem w/w pojazdu” oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że nabył samochód V. (...) na kredyt zaciągnięty u pozwanego, który został zabezpieczony przewłaszczeniem na zabezpieczenie 49/100 udziałów w przedmiotowym samochodzie na rzecz pozwanego banku. Roszczenie pozwanego o spłatę kredytu najpierw zostało zbyte przez pozwanego na rzecz H. (...) w K., następnie H. (...) w K. , który pozwał powoda o zapłatę roszczenia wynikającego z kredytu zabezpieczonego przewłaszczeniem na zabezpieczenie. Roszczenie to jest w całości przedawnione, co wynika z postanowienia o umorzeniu postępowania z dnia 31 lipca 2018 roku w sprawie II C 1394/18. Wskazał, że nie jest nic dłużny bankowi ani nabywcy roszczenia o zwrot kredytu zabezpieczonego przewłaszczeniem na zabezpieczenie a pomimo tego w dowodzie rejestracyjnym pojazdu nadal wpisany jest bank. Powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego wskazał, ze brak wierzytelności, którą przewłaszczenie zabezpiecza prowadzi do możliwości zwrotu prawa własności, które zostało przeniesione w celu zabezpieczenia.

( pozew wraz z załącznikami, k.1 – k.8)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany wniósł również o zarządzenie przez Sąd dochodzenia celem sprawdzenia wartości przedmiotu sporu oznaczonej przez powoda, bowiem jego zdaniem wartość ta została zaniżona.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż pozwanego łączyła z powodem umowa kredytu numer (...) z dnia 11 stycznia 2012 roku zawarta na zakup pojazdu oraz koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem pojazdu. Zabezpieczeniem kredytu była umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie na mocy której powód przeniósł na pozwanego udział 49/100 we własności pojazdu. Pozwany wskazał również, że w związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu, bank wezwał powoda do zapłaty zaległości pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu. Powód nie spełnił żądania banku wobec czego umowa została skutecznie wypowiedziana a na mocy umowy przewłaszczenia ( §3 ust. 4) bank stał się wyłącznym właścicielem samochodu. Nadto, pozwany przyznał, iż wierzytelność powoda była przedmiotem cesji jednak zakwestionował fakt przedawnienia roszczenia. Wskazał, że powołane przez powoda postanowienie dowodzi umorzenia postępowania z powodu nieuzupełnienia braków formalnych pozwu.

( odpowiedź na pozew wraz z załącznikami, k. 27 – k. 60)

Postanowieniem z dnia 2 października 2020 roku Sąd dokonał sprawdzenia wartości przedmiotu sporu i zarządził w tym celu dochodzenie. W wyniku jego przeprowadzenia, postanowieniem z dnia 7 lutego 2022 toku ustalił wartość przedmiotu sporu na kwotę 9.750 złotych.

( postanowienie, k.76, 115)

Do czasu zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 11 stycznia 2012 roku powód zawarł z pozwanym umowę kredytu (...) na zakup pojazdu oraz koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem pojazdu.

( dowód: umowa kredytu nr (...) z 11 stycznia 2012 roku, k. 36 – k. 41)

W celu zabezpieczenia roszczeń Banku wynikających z umowy kredytu, dnia 12 stycznia 2012 roku strony zawarły umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie. Zgodnie z § 3 ust. 1 umowy przewłaszczenia powód przeniósł na bank udział w prawie własności pojazdu w części 49/100, w wyniku czego bank stał się współwłaścicielem pojazdu w 49/100, a powodowi przysługiwał udział w wysokości 51/100 własności pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 tego paragrafu. Strony postanowiły, że jeżeli kredyt wraz z odsetkami i kosztami zostanie spłacony w terminie określonym w umowie kredytu, własność pojazdu przechodzi na przewłaszczającego . Bank jest zobowiązany do złożenia przewłaszczającemu stosownego oświadczenia o przejściu własności ( §3 ust. 3 umowy)

( dowód: umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie, k.45 – k.46)

Zgodnie z § 3 ust. 4 umowy przewłaszczenia, w przypadku wypowiedzenia przez bank umowy kredytu, na bank przechodzi pozostała część udziału w prawie własności pojazdu wynosząca 51/100 przysługująca przewłaszczającemu, na co przewłaszczający wyraża bezwarunkową zgodę. W przypadku wypowiedzenia umowy kredytu własność pozostałego udziału przechodzi na bank bez potrzeby składania odrębnego oświadczenia woli także przez bank.

( dowód: umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie, k. 45 – k. 46)

Powód nie wywiązywał się ze swoich zobowiązań względem banku i nie dokonywał wpłat wynikłych z zaciągniętego kredytu. Pismem z dnia 5 maja 2014 roku i z dnia 5 czerwca 2014 roku bank wezwał powoda do zapłaty zaległości pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu. Powód nadal nie uregulował zaległości, wobec czego, pismem z dnia 25 lipca 2014 roku bank złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu, z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy kredytu zostało doręczone powodowi w formie doręczenia zastępczego w dniu 19 sierpnia 2014 roku.

( dowód: wezwanie do zapłaty z 5 maja 2014 roku i z 5 czerwca 2014 roku, wypowiedzenie umowy kredytu z 25 lipca 2014 roku wraz z adnotacją na kopercie, k. 47 – k. 56, okoliczność niezaprzeczona przez powoda)

Pozwany celem realizacji swoich uprawnień właścicielskich, zgodnie z § 9 umowy przewłaszczenia, zażądał wydania mu pojazdu.

( dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty po wypowiedzeniu umowy kredytu wraz z wezwaniem do wydania pojazdu z 23 września 2014 roku, k. 57)

Powód nadal nie spełniał żądań banku, odmawiał kontaktu z bankiem, nie odbierał telefonów i nie otwierał drzwi pracownikom banku. Do dnia dzisiejszego nie zwrócił pojazdu właścicielowi a bank nie ma wiedzy gdzie pojazd się znajduje.

( okoliczność niezaprzeczona przez powoda - odpowiedź na pozew, k. 28)

Wierzytelność przysługująca bankowi wobec powoda była przedmiotem cesji.

( okoliczność bezsporna)

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2018 roku Sąd Rejonowy dla W. W.w W. umorzył postępowanie w sprawie z powództwa (...) w K. przeciwko P. W. o zapłatę z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych pozwu.

( postanowienie k. 7)

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie wskazanych w treści uzasadnienia kopii dokumentów przedłożonych przez strony, które uznał za wiarygodny materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane co do zgodności oryginałami jak również co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Stan faktyczny w zasadzie był w sprawie bezsporny, o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, okoliczności sprawy i materiał dowodowy pozwalają na uznanie, że strony zawarły ważną umowę kredytową oraz umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie na skutek której finalnie właścicielem pojazdu stał się pozwany Bank.

Powód domagał się zobowiązania pozwanego do złożenia oświadczenia woli o następującej treści: „pozwany (...) Bank S.A. w W. przenosi na rzecz powoda P. W. udział w (...)w prawie własności pojazdu V. (...) numer rejestracyjny (...), rok produkcji (...) r., numer nadwozia (...), a powód nabywa własność w/w pojazdu w w/w udziale w ten sposób, że jest jedynym właścicielem w/w pojazdu”.

W świetle zawartej umowy z dnia 12 stycznia 2012 roku, powyższe roszczenie przysługiwało powodowi jedynie w razie spełnienia przesłanek określonych w §3 ust. 3 umowy a mianowicie, w przypadku spłaty przez powoda kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami w terminie określonym w umowie kredytu. Jedynie wówczas bank był zobowiązany do złożenia stosownego oświadczenia o przejściu własności.

Tymczasem, jak wynika z treści odpowiedzi na pozew oraz przedstawionych przez bank dokumentów, powód nie spłacał terminowo rat kredytowych pomimo kierowanych do niego wezwań do zapłaty, co w konsekwencji doprowadziło do wypowiedzenia umowy kredytu.

W tym miejscu podkreślić należy, iż za wyjątkiem wskazywanej przez pozwanego wartości pojazdu powód nie zakwestionował żadnej okoliczności przywołanej przez pozwanego w odpowiedzi na pozew tj. o braku dokonywania zapłaty na poczet należności wynikających z zawartej z bankiem umowy kredytu, kierowania do niego na adres wskazany w umowie wezwań do zapłaty oraz wezwań do wydania pojazdu czy też skutecznego wypowiedzenia umowy kredytowej. Nie zaprzeczył również podnoszonej przez bank okoliczności, że unikał kontaktu z bankiem i nie wydał bankowi przedmiotowego pojazdu.

Zgodnie z art. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Zgodnie z art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Wobec powyższego, podkreślenia wymaga, iż powód, pomimo twierdzenia, iż nie jest dłużnikiem banku, ani nabywcy roszczenia o zwrot kredytu zabezpieczonego przewłaszczeniem na zabezpieczenie, nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dowodów (np. potwierdzeń dokonywania spłat rat kredytu). Powód nie wykazał, iż spłacił kredyt, zaciągnięty na kupno pojazdu. Zgodnie z ogólną zasadą ciężaru dowodu (art. 6 k.c), to na powodzie spoczywał ciężar wykazania okoliczności, z których wywodzi skutki prawne. Powód nie sprostał temu zadaniu. Powód nie wykazał okoliczności, które uzasadniałyby nakazanie pozwanemu Bankowi złożenie oświadczenia woli określonego w pozwie.

Dodatkowo wskazać trzeba, że zgodnie z § 3 pkt 4 podpunkt a umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, w przypadku wypowiedzenia przez bank umowy kredytu, na bank przechodzi pozostała część udziału w prawie własności pojazdu wynosząca (...)przysługującego przewłaszczającym, na co przewłaszczający wyraził bezwarunkową zgodę. W przypadku wypowiedzenia umowy kredytu własność pozostałego udziału przechodzi na bank bez potrzeby składania odrębnego oświadczenia woli także przez bank.

Wobec bezspornego faktu wypowiedzenia powodowi umowy kredytu z uwagi na zaległości w spłacie rat kredytowych własność całego pojazdu przeszła na bank. Z kolei z uwagi na niewydanie pojazdu bankowi przez powoda nie było możliwe zaspokojenie się przez niego w żaden sposób z pojazdu - a tym samym dług powoda z tytułu umowy kredytowej nie wygasł.

Powód podnosił, iż doszło do przedawnienia roszczenia o zapłatę oraz że dowodem na tę okoliczność jest postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli o umorzeniu postępowania w sprawie o sygnaturze akt II C 1394/18. W ocenie Sądu, w świetle powyższych okoliczności fakt ewentualnego przedawnienia roszczenia nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Nie mniej jednak, nawet gdyby uznać, że ma znaczenie, powód okoliczności tej nie wykazał. Zgodzić należy się z pozwanym, iż ww. prawomocne postanowienie dowodzi jedynie, iż sąd umorzył postępowanie w sprawie II C 1394/18 ze względu nie nieuzupełnienie przez pełnomocnika wierzyciela braków formalnych pozwu. Przedmiotowe postanowienie nie dotyczyło bowiem meritum sprawy, nie przesądzało o zasadności, bądź nie, zgłoszonego roszczenia. Nie może zatem świadczyć o przedawnieniu roszczenia a co najwyżej o fakcie przerwania jego biegu wskutek wniesienia pozwu przeciwko P. W. .

W tej sytuacji, powództwo jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z ogólną regułą odpowiedzialności za wynik procesu. Powód przegrał proces w całości, zatem jest zobowiązany do zwrotu przeciwnikowi poniesionych przezeń kosztów. Na koszty poniesione przez pozwanego składa się koszt wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 1 800 zł, ustalony na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U.2015.1804 z dnia 5 listopada 2015 roku) oraz koszt opłaty skarbowej uiszczonej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku o opłacie skarbowej (Dz. U.2019.1000, tekst jedn. Z dnia 29 maja 2019 roku).

Dodatkowo powód na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 83 oraz art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( tekst jedn. Dz. U. z 2021 poz. 2257) zobowiązany jest zwrócić wydatek poczyniony tymczasowo przez Skarb Państwa w związku z wynagrodzeniem biegłego w wysokości 478,08 złotych, o czym orzekł Sąd w punkcie III wyroku .

Z) (...)