Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 118/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim wydany w dniu 18 listopada 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 699/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy apelacji obrońcy oskarżonego S. Ś. dotyczył obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolne, niezgodne z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania przyjęcie, iż oskarżony w dniu 16.04.2020 r. w miejscowości Osiedle (...), gmina U., powiat (...), województwo (...) z terenu zakładu produkcyjnego (...) sp. z o. o sp. k. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia gotowych wyrobów również z płyt poliwęglanowych, podczas gdy:

a) ogłoszenia internetowe umieszczane przez oskarżonego na portalu internetowym (...) były zamieszczane przez oskarżonego od początku roku 2020 (por. wydruk k. 134), natomiast wydruki ogłoszeń zamieszczanych przez oskarżonego, a znajdujące się w aktach niniejszej sprawy na karcie nr: 3, 4, 5, 6 , 7, 8 dotyczą sprzedaży płyt poliwęglanowych z dnia 13.04.2020 r., a więc w okresie trzech dni przed rzekomym zaborem płyt poliwęglanowych przez oskarżonego (w okresie poprzedzającym o 3 dni datę wskazaną w akcie oskarżenia);

b) płyty z poliwęglanu zostały nabyte przez oskarżonego od G. F., natomiast w dniu 16.04.2021r. oskarżony z terenu zakładu pracy wywiózł płyty z poliwęglanu stanowiące Jego własność, które to płyty poliwęglanowe były składowane na terenie zakładu pracy ("Nie pamiętam za ile sprzedałem te odpady oskarżonemu. Mogło tak być, Że to była kwota 200 zł. Rozliczaliśmy się na terenie firmy. Ten poliwęglan był taki brudny i folia była na nim podarta. Ten poliwęglan był składowany na placu firmy, przed halą ” oraz "To nie jest mój poliwęglan. Raczej nie mój, bo ten jest ładny, a mój był zniszczony. Mój poliwęglan był ułożony jeden na drugim ” (por. zeznania świadka G. F. złożone na rozprawie, protokół rozprawy z dnia 10.03.2021r., podczas gdy na zrzucie ekranu znajdującego się na karcie nr: 75 akt sprawy znajdują się płyty poliwęglanowe — opisywane przez świadka G. F., a także opisywane przez świadka W. P. (protokoły: k. 139 oraz k. 61-62), który zeznał, że wycinał elementy z odpadów użytkowych;

- co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia błędnych ustaleń faktycznych i niesłusznego uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu obejmującego również zabór w celu przywłaszczenia gotowych wyrobów z płyt poliwęglanowych, podczas gdy należyta i obiektywna ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wskazuje na fakt, że wyroby z płyt poliwęglanowych zakupione przez oskarżonego znajdowały się wyłącznie na terenie zakładu pracy należącego do pokrzywdzonej Spółki i zostały nabyte przez oskarżonego od G. F., który mógł rozporządzać tym materiałem, gdyż stanowił jego własność, a nie własność pokrzywdzonej Spółki, gdyż G. F. nabył płyty poliwęglanowe w ramach rozliczeń z pokrzywdzoną spółką (...) sp. z o.o. sp. k. (por. zeznania świadka G. F. k. 78v-79).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie sądu okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji z dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie sąd rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia co do czynu przypisanego oskarżonemu S. Ś.. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należałoby wykazać, czego obrońca oskarżonego nie zdołał uczynić, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 §2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz nie zostało wyczerpująco i logicznie, z jednoczesnym uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424§1pkt1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991/7-9/41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999/ 2/6). Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego zawartym w złożonej apelacji sąd I instancji dokonał oceny wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków P. D., W. P., S. Z., W. C., G. F. i wskazał w jakim zakresie daje im wiarę i dlaczego. Ocenił również zeznania świadków I. K. oraz M. F. uznając, że nie miały one znaczenia dla rozstrzygnia sprawy. Przede wszystkim sąd I instancji nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tej części, której nie przyznał się do dokonania zarzuconego mu czynu i twierdził, że materiały, które wywiózł z zakładu pracy, były odpadami użytkowymi (profilami aluminiowymi), a poliwęglan zakupił od G. F.. Trafnie wskazał sąd I instancji, że G. F. wykonywał remonty na rzecz pokrzywdzonej spółki w okresie styczeń - luty 2020 roku, a do dokonania czynu przypisanego oskarżonemu doszło w dniu 16 kwietnia 2020 roku. Skoro oskarżony handlował poliwęglanem komorowym, którego część zakupił za kwotę 200 złotych od G. F., to wydaje się logiczne, że po jego zakupie powinien niezwłocznie wywieźć ten towar poza teren zakładu pracy, w którym pracował. Ponadto jak wskazał w złożonych zeznaniach na rozprawie w dniu 10 marca 2021 roku świadek P. D. oskarżony samochodem w dniu zdarzenia ,, z całą pewnością nie wywoził poliwęglanu należącego do pana F., bo na nagraniu widać, że poliwęglan stoi na takim wózku i czeka na hali. Poliwęglany, które wziął pan F. nie były na hali tylko w wyznaczonym miejscu na zewnątrz, nie zadaszonym”(k-138). P. D. w postępowaniu przygotowawczym zeznał, że oskarżony będąc brygadzistą zlecał pracownikom dodatkowe prace, które były fikcyjne, gdyż nie były wykonywane na potrzeby pokrzywdzonej spółki, tylko na prywatne potrzeby oskarżonego. Tak więc oskarżony już od pewnego czasu był obserwowany przez dyrektora zakładu produkcyjnego (...). Naiwne wręcz są wyjaśnienia oskarżonego złożone w postępowaniu przygotowawczym w dniu 21 maja 2020 roku ( k-55), w których stwierdził, że wywiezione w dniu zdarzenia z zakładu pracy odpady wyrzucił przy drodze w N., bo szefostwo zakładu nie chciało ich przyjąć. Prawidłowe są ustalenia sądu I instancji, że materiały załadowane przez oskarżonego przy pomocy drugiego pracownika M. F. na samochód służbowy I. w dniu zdarzenia były pełnowartościowym wyrobem z płyt poliwęglanowych wraz z profilami metalowymi. Jest rzeczą oczywistą, że skoro byłby to legalnie nabyty towar przez oskarżonego od G. F., to na pewno nie wyrzuciłby go gdzieś przy drodze tym bardziej, że byłby ważnym dowodem rzeczowym w tej sprawie. Podnieść należy, że z zeznań świadka W. C. - prezesa zarządu firmy (...) jednoznacznie wynika, że materiał załadowany na samochód i wywieziony przez oskarżonego w dniu zdarzenia poza teren zakładu był pełnowartościowym materiałem z płyt poliwęglanowych i wraz z profilami aluminiowymi tworzył gotowy produkt. Również świadek G. F. zeznał, że płyty poliwęglanowe załadowane na samochód przez oskarżonego w dniu zdarzenia nie były tym towarem, który sprzedał oskarżonemu. W tym miejscu sąd okręgowy zauważa, że uzasadnienie do wydanego wyroku ma pewne braki, gdyż sąd I instancji ocenił zeznania świadków P. D. i W. C. jako wiarygodne, a nie odniósł się do dokonanej kradzieży przez oskarżonego w dniu zdarzenia płyt poliwęglanowych, które S. Ś. osobiście przenosił pod nieużywaną bramę wjazdową nr 3 do zakładu pracy, w którym był zatrudniony. Tego rodzaju zdarzenie jest zarejestrowane na nagraniu z monitoringu dołączonym do akt sprawy. Nagranie to sąd I instancji ocenił jako wiarygodny dowód w sprawie. Jak wynika z zeznań świadków P. D. i W. C. oskarżony przerzucił płyty poliwęglanowe przez ogrodzenie poza teren firmy, gdyż materiały te nie odnalazły się na terenie firmy i nie zostały odzyskane. Gdyby to były płyty poliwęglanowe nabyte od G. F., to nie w ten sposób oskarżony wyniósłby je poza teren zakładu pracy. Czyn przypisany oskarżonemu przez sąd I instancji w zaskarżonym wyroku traktuje te dwa zdarzenia jako całość, gdyż wysokość wyrządzonej szkody przestępstwem została ustalona przez sąd meriti na podstawie wyceny skradzionego mienia dokonanej przez pokrzywdzonego obejmującą oba zdarzenia. Z zeznań świadka W. C. wynika, że był to także pełnowartościowy produkt z poliwęglanu, a nie odpad. Z zeznaniami ww. świadka koresponduje opinia pisemna wydana przez biegłego sądowego J. S. odnośnie faktu, że skradzione materiały w dniu 16 kwietnia 2020 roku przez oskarżonego z terenu firmy były pełnowartościowym materiałem, a nie odpadem. Gdyby oskarżony był właścicielem tego produktu, to zabrałby go oficjalnie z zakładu pracy i poinformowałby jeszcze o tym swoich przełożonych. Sam fakt, że oskarżony w dniu 13 kwietnia 2020 roku (3 dni przed kradzieżą) oferował w Internecie jako A. P. sprzedaż poliwęglanu komorowego nie zmienia ustaleń sądu I instancji, iż jest on sprawcą przypisanego mu czynu. Podnieść należy, że oskarżony mógł jeszcze dysponować poliwęglanem zakupionym w styczniu 2020 roku od G. F., ale nie był to ten towar, którego zaboru w celu przywłaszczenia dokonał w dniu 16 kwietnia 2020 roku. Sąd okręgowy dostrzega, że czyn przypisany oskarżonemu powinien być zakwalifikowany jako czyn ciągły (art. 12§1 kk), ale przy wniesionej apelacji jedynie na korzyść oskarżonego przez jego obrońcę, sąd II instancji nie może dokonać zmiany przyjętej przez sąd I instancji kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i modyfikację opisu czynu przypisanego oskarżonemu i wyeliminowanie z opisu czynu ,, gotowych wyrobów z płyt poliwęglanowych”, zmianę kwalifikacji prawnej czynu i uznanie popełnionego czynu za wypadek mniejszej wagi (art. 278 §3 w zw. z §1) zmniejszenie obowiązku naprawienia szkody do wartości skradzionego mienia w postaci profili metalowych oraz o warunkowe umorzenie postepowania karnego wobec oskarżonego na roczny okres próby ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Prawidłowe są ustalenia sądu I instancji, że oskarżony dokonał w dniu zdarzenia kradzieży pełnowartościowego materiału, stanowiącego gotowy produkt , opisanego w przypisanym oskarżonemu czynie w zaskarżonym wyroku. Brak było zatem podstaw prawnych do zmiany opisu czynu przypisanego oskarżonemu. Zdaniem sądu okręgowego czyn, którego dopuścił się oskarżony odznaczał się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Aktualne są rozważania sądu II instancji na ten temat zawarte w punkcie 3.3 uzasadnienia. Brak jest zatem przesłanek z art. 66 §1 kk do warunkowego umorzenia postępowania karnego wobec oskarżonego. Także aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.3 uzasadnienia odnośnie zasadności zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu na wypadek mniejszej wagi z art. 278 § 3 kk w zw. z art. 278§1 kk.

3.2.

Zarzut drugi apelacji obrońcy oskarżonego S. Ś. dotyczył obrazy przepisów postępowania tj. art. 193 § 1 k.p.k., która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, poprzez nieprzeprowadzenie wnioskowanego przez obrońcę dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego, podczas gdy stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymagało wiadomości specjalnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi apelacji obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego rzeczoznawcy inż. J. S. z listy biegłych Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim na okoliczność faktycznej wartości skradzionego mienia w postaci płyt poliwęglanowych oraz profili metalowych z uwzględnieniem czy stanowiły one wyroby pełnowartościowe, czy też stanowiły odpady produkcyjne ( k-140). Biegły sądowy sporządził opinię pisemną w tej sprawie ( k-160-161), której prawidłowość zakwestionował obrońca oskarżonego. Obrońca oskarżonego podniósł zarzuty w szczególności co do wyliczeń dotyczących wysokości wyrządzonej szkody przestępstwem. Sąd wezwał na termin rozprawy wyznaczonej na dzień 13 października 2021 roku biegłego sądowego J. S.. Biegły zmarł i nie wydał ustnej opinii uzupełniającej w tej sprawie. Obrońca oskarżonego na rozprawie w dniu 18 listopada 2021 roku wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego celem wyliczenia elementów metalowych jak i poliwęglanu, albowiem biegły J. S. wycenił te materiały łącznie ( k-239v). Sąd I instancji nie uwzględnił wniosku obrońcy oskarżonego podnosząc, że oskarżonemu zarzuca się przywłaszczenie zarówno elementów metalowych jak i poliwęglanu, a zatem nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy dokonanie rozłącznej wyceny przywłaszczonych materiałów. Jednocześnie sąd I instancji w zaskarżonym wyroku przyjął wysokość wyrządzonej szkody przestępstwem z kosztorysu szacunkowego materiałów skradzionych dołączonego do akt sprawy przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (k-155-156). W kosztorysie tym wysokość wyrządzonej szkody przestępstwem jest mniejsza od wyliczonej przez biegłego J. S. w wydanej opinii, a zatem korzystniejsza dla oskarżonego.

Wniosek

O dopuszczenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego na fakt ustalenia wartości szkody - rynkowej wartości skradzionego mienia w dniu 16 kwietnia 2020 roku, a więc wyłącznie mienia w postaci profili metalowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd rejonowy oddalił wniosek obrońcy oskarżonego S. Ś. o dopuszczenie dowodu z opinii pisemnej innego biegłego, prawidłowo przyjmując, że oskarżony w dniu zdarzenia dokonał kradzieży nie tylko profili aluminiowych, ale także płyt poliwęglanowych, które tworzyły razem gotowy produkt. Dowód z kolejnej opinii biegłego rzeczoznawcy na okoliczności przytoczone przez obrońcę oskarżonego w tezie dowodowej nie był zasadny. Także sąd II instancji nie widział potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego na fakt ustalenia wartości szkody - rynkowej wartości skradzionego mienia w dniu 16 kwietnia 2020 roku, a więc wyłącznie mienia w postaci profili metalowych o dopuszczenie, którego wnosił obrońca oskarżonego w złożonej apelacji. Wniosek obrońcy oskarżonego o dopuszczenie ww. dowodu na podstawie art. 368§2 kpk w zw. z art. 458 kpk przewodniczący zarządził pozostawić bez rozpoznania, gdyż był oparty na tych samych postawach faktycznych co zgłoszony analogiczny wniosek dowodowy w postępowaniu przed sądem I instancji ( k-297v).

3.3.

Zarzut trzeci apelacji obrońcy oskarżonego dotyczył błędnych ustaleń faktycznych w szczególności nie uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy, takich jak: nieznacznej wartości skradzionego mienia, incydentalnego zachowania oskarżonego, warunków osobistych oskarżonego (osoba młoda, pracująca, niekarana, wykształcenie Średnie — żołnierz zawodowy), a w szczególności zachowania oskarżonego po popełnieniu czynu w postaci czynienia starań, aby doszło do natychmiastowego zwrotu skradzionego mienia („My nie chcieliśmy przyjąć z powrotem tego towaru od oskarżonego, bo ciężko jest przerobić wyprodukowany na konkretny wymiar wyrób” zeznania świadka P. D. — protokół rozprawy z dnia 10.03.2021r.”), co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia błędnej kwalifikacji prawnej czynu oraz niezakwalifikowanie zarzucanego oskarżonemu czynu jako wypadku mniejszej wagi (art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 k.k.), mimo istnienia ku temu podstaw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut trzeci apelacji obrońcy oskarżonego S. Ś. nie jest zasadny.

O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi, w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu. Koncepcja przedmiotowo-podmiotowa, jako kryterium wyodrębnienia wypadku mniejszej wagi, znajduje jeszcze silniejsze potwierdzenie i doprecyzowanie w uregulowaniach zawartych w Kodeksie karnym, z uwagi na enumeratywne wymienienie w art. 115 § 2 KK kryteriów pozwalających ustalić stopień społecznej szkodliwości czynu. (Postanowienie SN-Izba Karna z dnia 07.06.2017 r., III KK 118/17). Bezsporne jest w sprawie, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, z niskich pobudek , a więc chęci osiągnięcia korzyści majątkowej w sposób przestępczy. Ponadto dokonał kradzieży mienia należącego do pracodawcy z terenu zakładu pracy, w którym był brygadzistą ( odpowiedzialnym za pracę podległych pracowników i ochronę mienia) w godzinach pracy, wykorzystując do pomocy w załadunku na samochód skradzionego mienia podległego mu pracownika – M. F.. Tego rodzaju okoliczności przesądzają o ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił oskarżony – jako znaczny. Z zeznań świadka P. D. wynikało, że nie wyraził zgody w rozmowie z oskarżonym na zwrot skradzionego materiału, gdyż uważał, że nie będzie się nadawał do dalszego wykorzystania. Oskarżony natomiast mógł zwrócić równowartość skradzionego mienia. Prawidłowo zatem sąd I instancji, mimo stosunkowo niewielkiej wartości skradzionego mienia uznał, iż czyn przypisany oskarżonemu nie można zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi z art. 278§ 3 kk w zw. z art. 278§1kk.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie popełnionego czynu za wypadek mniejszej wagi ( art. 278 §3 w zw. z §1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut trzeci zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego S. Ś., to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonego S. Ś. w pisemnej apelacji i przyjęcie, że przypisany mu czyn stanowił wypadek mniejszej wagi z art. art. 278 §3 w zw. z §1.

3.4.

Zarzut czwarty apelacji obrońcy oskarżonego dotyczył orzeczenia wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernie surowej kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda - przy której wymiarze Sąd I instancji dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegającego na nieuwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, takich jak: nieznacznej wartości skradzionego mienia, incydentalnego zachowania oskarżonego, warunków osobistych oskarżonego (osoba młoda, pracująca, niekarana, wykształcenie Ś. — żołnierz zawodowy), a w szczególności zachowania oskarżonego po popełnieniu czynu w postaci czynienia starań, aby doszło do natychmiastowego zwrotu skradzionego mienia - nie nadając im właściwego znaczenia, co w efekcie doprowadziło do orzeczenia zbyt surowej kary, która nie spełnia dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut czwarty apelacji obrońcy oskarżonego S. Ś. nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd okręgowy podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy pomiędzy karą orzeczoną przez Sąd I instancji a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary, istnieje wyraźna, istotna, „bijąca wręcz po oczach” różnica. Oznacza to, że zarzut określony w art. 438 pkt 4 KPK zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to wskazana wyżej, wyraźna, istotna różnica pomiędzy karą orzeczoną a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, a drugi to stwierdzenie naruszenia przez sąd meriti dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 KK, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności o charakterze obciążającym lub łagodzącym lub też nie nadanie tym okolicznościom właściwego znaczenia przy określaniu rodzaju i wymiaru kary wobec osoby oskarżonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21.09.2021 r., II AKa 252/20). Sąd I instancji przyjmując kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku jako wypełniającego dyspozycję art. 278§1 kk zastosował przepis art. 37 a kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 roku pozwalający na orzeczenie wobec oskarżonego samoistnej kary grzywny. Wysokość orzeczonej kary grzywny nie można traktować w kategoriach rażąco niewspółmiernie surowej kary. Sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 złotych ( 2000 zł). Oskarżony jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu i ma dochód miesięczny w kwocie 2050 złotych netto ( k-136). Orzeczona kara grzywny w wysokości miesięcznego dochodu oskarżonego nie może być postrzegana jako karta niewspółmiernie surowa.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie kary grzywny w niższym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut czwarty zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego S. Ś. nie zasługiwał na uwzględnienie, to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez apelującego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę prawną skazania przyjął art. 278§1 kk w zw. z art. 4 §1 kk.

Zwięźle o powodach zmiany

S. Ś. został oskarżony o to, że w dniu 16 kwietnia 2020 roku w miejscowości Osiedle (...), gm. U., pow. (...), woj. (...) z terenu zakładu produkcyjnego (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia gotowych wyrobów z płyt poliwęglanowych wraz z profilami metalowymi o łącznej wartości 3325,89 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. sp. komandytowa,

tj. o czyn z art. 278§1 kk

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim wyrokiem wydanym w dniu 18 listopada 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 699/20 :

- uznał oskarżonego S. Ś. za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tą zmianą , iż przyjął łączną wartość szkody na kwotę 2273,90 złotych i za to na podstawie art. 278§1 kk w zw. z art. 37a kk wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny po 20 złotych,

- na podstawie art.46 §1 kk orzekł wobec oskarżonego S. Ś. obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. sp. Komandytowa z siedzibą w P. ul. (...) , (...)-(...) P. kwoty 2273,90 złotych,

- wymierzył oskarżonemu opłatę w kwocie 200 złotych i zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w wysokości 309,10 złotych.

Sąd I instancji powołując w podstawie prawnej wymiaru kary przepis art 37a kk zastosował go w brzmieniu obowiązującym w Kodeksie Karnym do dnia 23 czerwca 2020 roku, a zatem wybrał przepisy ustawy, które były bardziej korzystne w chwili popełnienia czynu przez oskarżonego, a nie w dniu wydania wyroku. Przepis art.37a został znowelizowany ustawą z 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086). Należało zatem w podstawie prawnej skazania obok art. 278 §1 kk powołać przepis art. 4 §1 kk.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego

Punkt 4 wyroku sądu okręgowego

Sąd zasądził od oskarżonego S. Ś. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w P. kwotę 840 złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym. Wysokość zasądzonej kwoty na rzecz oskarżyciela posiłkowego została ustalona zgodnie z §11 ust.2 pkt 4 w zw. z §11 ust.7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U poz. 1800 zezm.)

Sąd okręgowy o kosztach postępowania odwoławczego orzekł na podstawie art. 636§1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 200 złotych opłaty za drugą instancję i 50 złotych z tytułu zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze.

Opłatę zasądzono od oskarżonego stosownie do regulacji art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych /Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 ze zm./.

Na wydatki Skarbu Państwa w kwocie 50 złotych złożyły się:

- ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu sądowym w kwocie 20 złotych, ustalony na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz.U. z 2003 roku, Nr 108 poz. 1026/;

- opłata za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 30 złotych, ustalona na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego ./Dz.U. z 2014 roku, poz. 861/.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego S. Ś..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące uznania sprawstwa oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu w zaskarżonym wyroku, kwalifikacji prawnej , a także wymiaru kary.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana