Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 282/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 lutego 2022 roku w sprawie VII K 17/22.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mając wpływ na jego treść polegający na uznaniu przez Sąd I instancji, że społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu jest znaczna, co skutkowało wymierzeniem przez Sąd kary grzywny a nie zastosowaniem przez Sąd instytucji odstąpienia od wymierzenia oskarżonemu kary na podstawie art. 59 k.k., które byłoby wystarczające dla ukształtowania oskarżonego w kierunku poszanowania przez niego określonych wartości, chronionych przez przepisy prawa karnego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do powyższego zarzutu wskazać należy, iż możliwość odstąpienia od wymierzenia kary jest dopuszczalna tylko w przypadku przestępstw, zagrożonych karami krótkoterminowymi lub karami wolnościowymi (kara grzywny lub ograniczenia wolności). Nie ma przy tym znaczenia, czy dany czyn zagrożony jest tylko jedną z powyższych kar, czy też przewidziano za niego kary alternatywne (np. kara grzywny, kara ograniczenia wolności lub karę pozbawienia wolności do roku). W tym ostatnim przypadku istotne jest to, aby kara pozbawienia wolności, którą można wymierzyć obok którejś z kar wolnościowych, nie przekraczała 3 lat. Wobec tak niewysokiego zagrożenia karą przyjmuje się, że omawiany przepis znajduje zastosowanie w stosunku do "przestępczości drobnej i lżejszej z grupy przestępstw o średnim ciężarze gatunkowym" ( V. Konarska-Wrzosek, w: Stefański (red.), Kodeks karny, 2015, s. 393). Stosując instytucję odstąpienia od wymierzenia kary sąd bada ponadto stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, uwzględniając przesłanki z przepisu art. 115 § 2 k.k., tj. rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia (szerzej na temat oceny stopnia społecznej szkodliwości – zob. uwagi do art. 53 k.k.). W doktrynie przyjmuje się, że odstąpienie od wymierzenia kary może mieć miejsce, kiedy analiza stopnia społecznej szkodliwości czynu wykaże, iż jest on większy niż nieznaczny, lecz jeszcze nie znaczny ( P. Gensikowski, Aktualne problemy odstąpienia, s. 150–151).

A zatem, możliwość odstąpienia od wymierzenia kary i ograniczenie represji karnej wyłącznie do środka karnego, przepadku lub środka kompensacyjnego przy przestępczości drobnej i średniej jest uzależniona od spełnienia trzech warunków. Po pierwsze wymaga się, aby społeczna szkodliwość konkretnego czynu nie była znaczna, po drugie wymierzenia przez sąd środka karnego, przepadku lub środka kompensacyjnego wobec sprawcy, po trzecie orzekania samoistnie danego środka z przekonaniem, że jest on w stanie spełnić cele stawiane przed karą.

Przypisany oskarżonemu występek stypizowany w art. 180a k.k. jest zagrożony karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

W ocenie Sądu o ile społeczna szkodliwość popełnionego przez oskarżonego przestępstwa nie jest znaczna. Bowiem jakkolwiek oskarżony swoim zachowaniem godził w dobro prawne jakim jest bezpieczeństwo ruchu drogowego, to jednak podkreślić trzeba, że do popełnienia przestępstwa doszło w sytuacji, gdy obecnie oskarżony potwierdził swoje kwalifikacje do kierowania pojazdami uzyskaniem uprawnieniń do kierowania pojazdami kategorii C (w styczniu 2022 roku), aktualnie posiada zaś prawo jazdy kategorii B. B1, C, C1 i AM. Przyjąć zatem można w stopniu graniczącym z pewnością, że w dniu zdarzenia oskarżony faktycznie posiadał wszelkie kwalifikacje do prowadzenia pojazdu, a tym samym dawał co do zasady gwarancję bezpiecznego udziału w ruchu w charakterze kierującego pojazdem (pomimo, że na skutek popełnionych wykroczeń i uzyskania punktów karnych formalnie zostały mu cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami). Tym samym przyjąć można, że nie stwarzał większego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Swoim zachowaniem nie stwarzał zagrożenia popełnienia innego czynu zabronionego godzącego w bezpieczeństwo ruchu drogowego. Uwzględniając fakt, że przestępstwo z art. 180a k.k. ma charakter formalny i dla jego bytu nie jest wymagane sprowadzenia zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego (jest ono przestępstwem z abstrakcyjnego zagrożenia), to jednak faktyczne kwalifikacje oskarżonego do prowadzenia pojazdów mają znaczenie dla oceny stopnia społecznej szkodliwości jako nieznacznego. Jednakże, mając na uwadze poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, ujawnione okoliczności i ich ocenę prawną, ale też uwzględniwszy fakt, że orzeczenie samoistnego środka karnego nie spełniłoby w tym konkretnym przypadku celów stawianych przed karą, zdaniem Sądu w realiach tej sprawy, brak podstaw do odstąpienia od wymierzenia oskarżonemu kary za przypisane mu przestępstwo (co jednakowoż nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego - o czym szczegółowo w punkcie 5.2.1.).

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu z art. 180a k.k. i na podstawie art. 59 § 1 k.k. odstąpienie od wymierzenia kary oraz orzeczenie na podstawie art. 43a § 1 k.k. od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 3.000 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny co do zasady w zakresie konieczności zmiany zaskarżonego wyroku, niemniej jednak nie w zakresie postulowanym przez obrońcę oskarżonego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego K. M. – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy co do zasady prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie w zakresie czynu inkryminowanego oskarżonemu K. M., a także rozważył wszystkie okoliczności mające znaczenie w tym zakresie.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez:

- w miejsce kary orzeczonej w punkcie 1 i rozstrzygnięć z nią związanych zawartych w punkcie 2 na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. i art. 67 § 1 i § 2 k.k. warunkowo umarzono postępowanie karne w stosunku do oskarżonego K. M. na okres próby 2 lat i oddano oskarżonego w wyznaczonym okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

- na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. i art. 43a § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego K. M. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 4.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd odwoławczy dostrzegł, że Sąd Rejonowy niewłaściwie ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu K. M., a wynika to z nieuwzględnienie w sposób prawidłowy i kompleksowy wszystkich okoliczności podmiotowych i przedmiotowych rzutujących na tą ocenę.

Bowiem, uwzględniając występujące w sprawie okoliczności przedmiotowo – podmiotowe, w ocenie Sądu odwoławczego stwierdzić należy, iż stopień zawinienia i stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie jest znaczny. Wynika to z faktu, że oceniając czyn oskarżonego oraz zważając na nasilenie inkryminowanego działania ze strony oskarżonego nie można stwierdzić, że cechuje go wysoki stopień społecznej szkodliwości, a tym samym, przestępstwo oskarżonego zasługuje na łagodniejsze traktowanie. Tym samym, zdaniem Sądu odwoławczego nie ma potrzeby, aby w obliczu przedmiotowego zdarzenia kształtować postawę oskarżonego poprzez wymierzenie mu nieizolacyjnej kary grzywny oraz środka karnego na poziomie ustalonym przez Sąd a quo. Mając na względzie dotychczasowy sposób życia oskarżonego oraz jego warunki i właściwości osobiste, w przekonaniu Sądu Okręgowego, właściwe będzie warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego i takie właśnie rozstrzygnięcie, w połączeniu ze świadczeniem pieniężnym będzie zupełnie wystarczające w celu uświadomienia mu naganności postępowania, jak również stanowić będzie dla nich właściwą nauczkę i przestrogę na przyszłość. Uzasadnione jest jednocześnie przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania karnego, oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego i w przyszłości nie popełni ponownie przestępstwa.

W realiach niniejszej sprawy niewątpliwym jest, iż oskarżony, swym postępowaniem, polegającym na poruszaniu się po drodze publicznej w dniu 12 kwietnia 2020 roku samochodem osobowym pomimo wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami z dnia 03.02.2020 r. godził w bezpieczeństwo w komunikacji. Bezpieczeństwo to może być bowiem zagrożone przez prowadzących pojazdy mechaniczne, którym cofnięto uprawnienia do ich prowadzenia ze względu na to, że nie dawali gwarancji bezpiecznego udziału w ruchu w charakterze kierujących nimi. Jednakże oceniając czyn oskarżonego nie można jednak stwierdzić, że cechuje go wysoki stopień społecznej szkodliwości, a tym samym, przestępstwo jego zasługuje na łagodniejsze traktowanie. Faktem jest, iż oskarżony przyznał się do stawianego mu zarzutu, przy czym, utrzymywał, że nie wiedział o cofnięciu mu uprawnień do kierowania pojazdami w związku z popełnieniem wykroczeń. Podkreślić też należy, iż analiza akt sprawy wskazuje, że oskarżony został zatrzymany w P. w trakcie rutynowej kontroli. W ocenie sądu odwoławczego niebagatelne znaczenie, przy ocenie sposobu zachowania sprawcy przed popełnieniem przestępstwa, ma także fakt dotychczasowej niekaralności (który należy rozpatrywać w aspekcie wieku oskarżonego 22 lat) oraz mając w polu widzenia, że prowadził dotychczas ustabilizowany tryb życia, a także, że aktualnie pracuje zarobkowo w charakterze kierowcy (umowa o pracę na czas określony do dnia 16.02.2022 r. została zawarta w dniu 17.02.2022 r.). W kontekście powyższych wniosków oraz mając na uwadze całokształt okoliczności związanych z naruszeniem przez oskarżonego porządku prawnego, a także fakt, iż w istocie rzeczy wina i stopień społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu, nie są znaczne, zaś okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, oskarżony zasługuje na warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby 2 lat. Tym samym, jest to wystarczająco dużo czasu, aby w sposób prawidłowy zweryfikować, czy oskarżony zasłużył na dobrodziejstwo instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, a także, czy w sposób rzetelny wywiązuje się z nałożonych na niego obowiązków.

Zdaniem Sądu sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa oraz jego właściwości i warunki osobiste, a nade wszystko szczególne okoliczności przestępstwa (które zostały powyżej wyeksponowane), stanowią pozytywną prognozę na przyszłość, i pozwalają przypuszczać, że mimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego i nie wejdzie ponownie w konflikt z prawem.

Podkreślić należy, iż jakkolwiek w ocenie sądu odwoławczego, występek oskarżonego zasługuje na potępienie, niemniej jednak nie dyskwalifikuje możliwości zastosowania względem niego dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenie postępowania karnego, a samo postępowanie zdaniem sądu odwoławczego w przypadku oskarżonego stanowi dla niego realną nauczkę na przyszłość.

A zatem, jakkolwiek działanie oskarżonego zasługuje na zdecydowanie negatywną ocenę, niemniej jednak zważyć należy, iż czyn ten stanowi w dotychczasowym życiu oskarżonego odosobniony przypadek (nie był w przeszłości karany za przestępstwa choć okoliczności tej przeceniać zbytnio nie należy w kontekście jego wieku) świadczący o przypadkowości i incydentalności zachowania. Oskarżony co do zasady prowadził dotychczas ustabilizowany tryb życia (nie umknęło wszak sądowi odwoławczemu, że oskarżony był karany za popełnione wykroczenia w postępowaniu mandatowym). Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że okoliczności te składają się na przewidziane w art. 66 § 1 kk przesłanki stosowania warunkowego umorzenia postępowania tj. wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie wejdzie po raz kolejny w konflikt z prawem. Należy zważyć, że istotą warunkowego umorzenia postępowania, zgodnie z założeniami ustawodawcy, jest likwidowanie konfliktu wywołanego przestępstwem. Znajduje ono zastosowanie tam, gdzie nie ma potrzeby ze względu na cele kary, jej wymierzenia, a nawet kontynuowania postępowania karnego i doprowadzenia do wyroku skazującego. Podstawowym zatem celem wyżej wymienionej instytucji jest cel wychowawczy, którego spełnienie oceniane jest poprzez sprawdzenie funkcjonowania sprawcy w okresie próby. Jest to szansa dana sprawcy, by pomyślnym upływem okresu próby udowodnił, że zrozumiał naganność swego postępowania i tym samym dał gwarancję akceptowania w przyszłości obowiązujących norm prawnych.

Sąd Okręgowy bacząc na całokształt okoliczności sprawy uznał, że wymierzenie kary oskarżonemu w istocie nie jest konieczne, a cele postępowania zostaną osiągnięte poprzez warunkowe umorzenie postępowania. Jednocześnie wyznaczony 2 letni okres próby i dozór kuratora we wskazanym okresie próby, umożliwi wgląd w proces kształtowania się właściwych postaw w życiu oskarżonego w okresie próby oraz umożliwi stałą kontrolę w nad przestrzeganiem przez oskarżonego norm prawnych.

Aby jednak wydanie rozstrzygnięcia o warunkowym umorzeniu postępowania nie oznaczało, że oskarżony nie ponosi żadnych realnych konsekwencji związanych z popełnionym występkiem, w celu wzmocnienia funkcji wychowawczej i stabilizacji właściwej postawy oskarżonego wobec wartości i dóbr chronionych prawem , Sąd Okręgowy orzekł w stosunku do oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 4000 złotych. Określając taką kwotę uznał, że w takim wymiarze będzie ona właściwą dolegliwością w obliczu warunkowego umorzenia postępowania.

Oskarżony jest młodym człowiekiem, który ewidentnie u progu swego dorosłego życia popełnił błąd. Fakt ten jest w świetle zgromadzonych dowodów oczywisty. Niniejsze postępowanie ma być nauczką na przyszłość, stanowić barierę dla dalszych błędów i ma ukierunkować go na dążenie do widocznej poprawy zachowania i przestrzegania norm prawnych.

W tym miejscu, wskazać należy, iż w ocenie sądu odwoławczego nie stoi na przeszkodzie ponownemu warunkowemu umorzeniu postępowania karnego okoliczność, że już raz Sąd Rejonowy zastosował wobec niego dobrodziejstwo tej instytucji, albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 21 sierpnia 2020 roku w sprawie VII K 355/20 warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego za czyn popełniony w dniu 12 kwietnia 2020 roku stypizowany w art. 180a k.k., a które to postępowanie na skutek zaniedbania oskarżonego, zaniechania uiszczenia świadczenia pieniężnego w okresie braku pracy i środków finansowych w czasie panującej pandemii COVID -19, zostało podjęte prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 23 sierpnia 2021 roku w sprawie VII K 355/20. Tym bardziej, że dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu sprawcy uwzględnia się zamknięty katalog faktorów określonych w art. 115 § 3 k.k. i tylko te enumeratywnie wymienione okoliczności uwzględnia się w tym przypadku, a które zostały wyeksponowane powyżej przez sąd odwoławczy.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

W oparciu o przepisy art. 634 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego K. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 20 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym. Oskarżony jest młodym, zdrowym człowiekiem i podjął pracę zarobkową, a więc ma możliwość uregulowania ciążących na nim należności sądowych.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 lutego 2022 roku w sprawie VII K 17/22.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana