Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 820/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 13 maja 2021r. sygn. akt II K 504/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzekania mające wpływ na treść orzeczenia , poprzez uznanie , że oskarżony w zakresie czynów I i II dokonał zaboru przedmiotów, ale nie dopuścił się pokonania zabezpieczeń , czyli nie zrealizował jednego ze znamion art. 279 § 1 k.k. a w zakresie czynu opisanego w pkt III a/o – nie popełnił żadnego przestępstwa a jedynie wykroczenie .

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd I instancji nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych a zebrane w sprawie dowody ocenił zgodnie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Dowody zebrane w sprawie nie pozwalały na przypisanie oskarżonemu, zgodnie z zarzutami aktu oskarżenia, popełnienie przestępstw kradzieży z włamaniem i usiłowania popełnienia tego przestępstwa. Brak jest przekonujących dowodów na to, iż to właśnie oskarżony samodzielnie lub współdziałając z inną osobą pokonał zabezpieczenia garaży. O tym, w jaki sposób były zabezpieczone garaże wskazuje protokół oględzin i materiał poglądowy w postaci zdjęć wykonanych na miejscu zdarzenia. Dowody te należy uznać za obiektywne w przeciwieństwie do tego, jak określił zabezpieczenia pokrzywdzony R. J. w swoich zeznaniach. W wypadku pierwszego garażu zostały zniszczone zabezpieczenia w postaci zerwania zasuwy i wybicia desek w drzwiach a w wypadku drugiego garażu przecięty został skobel od zasuwy. Jednak brak jest dowodów na to, aby jednoznacznie stwierdzić, że zabezpieczenie pokonał oskarżony. Sąd odwoławczy podziela tok rozumowania sądu I instancji bowiem zgodnie z art. 5 § 2 k.p.k. niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Do takiego wniosku prowadzą wyjaśnienia oskarżonego M. S., z których wynika, iż przebywał na posesji pokrzywdzonego ale drzwi do garaży były już otwarte. Wykorzystał to wchodząc do środka i zabierając z nich tylko niektóre przedmioty spośród, tych które jako skradzione określił pokrzywdzony. Wbrew stanowisku prokuratora, wyjaśnienia oskarżonego o użyciu „ łapki” do otwarcia drzwi garażu nie są stanowcze bowiem twierdził na rozprawie, że przyznał się do pokonania zabezpieczeń garaży w toku postępowania odwoławczego gdyż obawiał się, że zostanie zastosowane wobec niego tymczasowe aresztowanie. Narzędzia w postaci „łapki” nie znaleziono przy oskarżonym w dacie jego zatrzymania. Dodatkowo wątpliwości umacniają zeznania pokrzywdzonego, który nie był w stanie określić dokładnej daty dwóch pierwszych czynów bowiem nie przebywał codziennie na terenie swojej posesji. Pokrzywdzony przebywał tam w odstępie kilku dni. Jedynie noc z 16 na 17 marca 2019r. spędził na posesji i wtedy zauważył dwie osoby. Jedna z nich weszła do garażu a druga została na czatach. Jednym z tych mężczyzn okazał się oskarżony M. S.. W tym wypadku nie zostało pokonane zabezpieczenie garażu gdyż skobel był już uprzednio przecięty. Nie można więc stanowczo wykluczyć, że zabezpieczenie garaży pokonała inna osoba, niezależnie od oskarżonego M. S. a następnie po tej osobie z otwartych garaży niektóre przedmioty wyniósł oskarżony a te zdarzenia miały miejsce w czasie gdy pokrzywdzonego nie było na posesji. W tej sytuacji ustalając stan faktyczny sąd I instancji zasadnie oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego i przypisał mu popełnienie czynów, które bez żadnych wątpliwości wynikają ze zgromadzonych dowodów. Zasadnie uznał oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa kradzieży. Prawidłowo przypisał wartość szkody opierając się na jego wyjaśnieniach oraz opinii biegłego. Czyny oskarżonego wyczerpały także znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. gdyż wartość szkody nie przekroczyła 500 zł. W ramach zarzutu III nie można uznać oskarżonego za winnego przestępstwa naruszenia miru domowego z art. 193 k.k. gdyż przypisanie takiego czynu zamiast kradzieży stanowiłoby wyjście poza granice oskarżenia. Przestępstwo z art. 193 k.k. narusza dobro prawne w postaci wolności zaś zarzut z aktu oskarżenia dotyczył dobra prawnego w postaci mienia. Sąd odwoławczy powołuje się na orzeczenie Sądu Najwyższego: „Nie będzie zatem wyjściem poza granice oskarżenia przypisanie oskarżonemu czynu w postaci kwalifikowanej czy uprzywilejowanej, ustalenie odmiennego (choćby poważniejszego) skutku działania oskarżonego, innej wartości szkody. Podstawowym wyznacznikiem jest tu bowiem zdarzenie historyczne i inne ograniczenie musiałoby wpływać na swobodę orzeczniczą sądu. Wyjściem poza granice aktu oskarżenia będzie natomiast przypisanie znamion czynu innego niż rozpatrywane zdarzenie historyczne, a zatem np. ustalenie, że oskarżony działał w innym miejscu i czasie, atakując inne dobro prawne czy działając na szkodę innego pokrzywdzonego (wyrok SN z 23.11.2005 r., IV KK 393/05, OSNwSK 2005, poz. 2163). Z tych powodów sąd odwoławczy nie uwzględnił apelacji prokuratora.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny.

Ustalenia sądu I instancji są prawidłowe. Ocena dowodów została przeprowadzona zgodnie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wnioski, jakie wyprowadził sąd I instancji znajdują potwierdzenie w przeprowadzonych dowodach. Materiał dowodowy jest komplety i nie wymaga uzupełnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Przedawnienie karalności wykroczeń z punktu 3 a i 3b zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Art. 45 § 1 k.w. stanowi, iż karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. Okres ten w wypadku czynów z punktu 3 a i 3 b już upłynął. Sąd odwoławczy powołuje się na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich : „Od 31 marca 2020 r. do 15 maja 2020 r. obowiązywał art. 15zzr ustawy „kowidowej” z 2 marca 2020 r. Stanowił, że w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii nie biegnie przedawnienie karalności czynu oraz wykonania kary w sprawach o przestępstwa i wykroczenia. Bieg terminu przedawnienia w tych przypadkach nie rozpoczął się aż do 16 maja 2021 r. Z uwagi na brak unormowania intertemporalnego art. 15zzr nie ma zastosowania do czynów sprzed 31 marca 2020 r. ani do kar prawomocnie orzeczonych przed tą datą. Tym samym zarówno biegi terminów przedawnienia karalności tych czynów, jak i biegi terminów przedawnienia wykonania kar orzeczonych wobec tych czynów nie zostały ani przerwane, ani zawieszone. Obecnie obowiązujący art. 15 zzr1, który stanowi, że „w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu (...)19, oraz w okresie 6 miesięcy po ich odwołaniu nie biegnie przedawnienie karalności czynu oraz przedawnienie wykonania kary w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe”. Przepis ten nie dotyczy wykroczeń. Z tych powodów sąd odwoławczy uznał, iż doszło do przedawnienia karalności wykroczeń opisanych w punktach 3a i 3 b zaskarżonego wyroku i uchylił wskazane rozstrzygnięcia oraz umorzył postępowanie karne w tym zakresie.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Czyn 2 z art. 278§ 1 k.k.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ustalenia sądu I instancji w zakresie przestępstwa kradzieży są prawidłowe. Opierają się na wyjaśnieniach oskarżonego. Wartość szkody została ustalona na podstawie opinii biegłego. Kwalifikacja czynu jest prawidłowa zaś kara nie nosi cech rażącej niewspółmierności.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

1.  Upłynął już okres karalności wykroczeń opisanych w punktach 3 a i 3b wobec powyższego należało w tej części wyrok uchylić i umorzyć postępowanie. Konsekwencją przedawnienia karalności wykroczeń jest uchylenie rozstrzygnięcia z punku 5 o obowiązku zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty stanowiącej równowartość ukradzionego mienia opisanego w pkt 3a zaskarżonego wyroku.

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1

Z uwagi na zmianę treści art. 37 a k.k. sąd odwoławczy uzupełnił podstawę wymiaru kary oskarżonemu o art. 4 § 1 k.k.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

Na podstawie art.636 §1 k.p.k. z uwagi na nieuwzględnienie apelacji prokuratora koszty procesu w postępowaniu odwoławczym ponosi Skarb Państwa. W części umarzającej postępowanie wobec przedawnienia karalności wykroczeń na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 k.p.w. ponosi Skarb Państwa .

O kosztach obrony z urzędu Sąd odwoławczy orzekł na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana